Timo Somers

[Orpheo]

Ik mocht onze huisheld Timo interviewen en voila, het resultaat:

http://www.seymourduncan.com/blog/artist-interview/rising-dutch-guitar-slinger-timo-somers/

In maart ga ik Joe Bonamassa het hemd van het lijf vragen.

[Pepe]

Nice Orph.. de juiste vragen, Duncan er relevant in verwerkt en prettige zinnen.

[zoon van Piet]

Niet helemaal mee eens... regel 1 voor de journalist is dat ie uit het verhaal wegblijft, je duikt hier op zonder dat daar noodzaak toe is.
Maar misschien ga ik te ver, als veteraan-journalist. Ik heb vaak genoeg slechtere stukken gelezen.
Met joe B zul je geen problemen hebben, hij is uitermate vriendelijk en praat heel gemakkelijk.

EDIT: en ik vind dat je Jan Somers wat had mogen benadrukken, we zien niet iedere dag een gitarist van de tweede generatie (behalve bij mij thuis,dan..).

[Pepe]

True dat uit je eigen stuk wegblijven... hoewel den muziekjournalist het niet vreemd is. Hoe vaak ik wel niet heb moeten lezen dat Jaap van Eik net zo'n bas had, Joe Gore laatst nog het pedaaltje bij Polly Harvey gebruikte of Paul Evers voor Lou Reed een paar grammetjes moest scoren in nachtelijk Amsterdam.
Het zal wel iets met ego te maken hebben.

[Han S]

True dat uit je eigen stuk wegblijven.......................
Het zal wel iets met ego te maken hebben.

Zou zomaar kunnen. Ik zie het ook met de TV interviews en andere programma's waar gasten de hoofdrol zouden moeten spelen.

Een goed voorbeeld van hoe het kan was het programma van Rick Velderhof, 'Villa Velderhof'. Daar ging echt 100% van de aandacht naar de gasten, hoe zij in het leven stonden en dat soort zaken. Maar die kwaliteit schijnt nostalgie te zijn geworden.

Schrijven is nog helemaal niet zo simpel en Orph doet het meer dan behoorlijk. Persoonlijk wil ik in een interview de geïnterviewde beter leren kennen. Ik ben in hem geïnteresseerd want anders zou ik het sowieso niet lezen. En dan de dingen die er toe doen en cliché's zoveel mogelijk vermijden.

Maar kritiek leveren is altijd heel makkelijk, ga er zelf maar eens voor staan.

[Mitch]

Ja, een dingetje als 'my country' veronderstelt achtergrondkennis van de lezer. Je vertelt pas later dat het over The Netherlands gaat. "My good friend" is ook beter afwezig, net als het wapenfeit dat je een klusje hebt gedaan voor de geïnterviewde.
Maar goed, erg leuk dat er extra exposure is zo. Ik had trouwens niet meegekregen dat die Aristides gitaren kunststof waren. Hoe vaak is dat nou al niet geprobeerd écht populair te krijgen? Ik moet meteen aan de begindagen van Gitaarnet denken toen Catalyst helemaal hot was. Jaar later waren ze over de kop :chicken:

[zoon van Piet]

Maar kritiek leveren is altijd heel makkelijk, ga er zelf maar eens voor staan.

Is nog altijd mijn dagelijkse werk! ;)

De uitdaging ligt niet in gesprekken met Timo - lijkt me een geschikte gast, net als zijn pa was- of Joe Bonamassa - die lult je recorder wel vol. Je bent pas een echte als je ook Steve Vai, Jan Akkerman of -godbetere- Al Dimeola hebt geïnterviewd. ( Ik heb ze even in volgorde van dikte gebruiksaanwijzing c.q. nek gezet)..
En dat zijn dan nog gitaristen, echte rocksterren zijn soms nog véél moeilijker! ;)

[Orpheo]

Dank voor de kritiek! Kleine kanttekening: omdat voor de seymour duncan lezer Timo niet zo bekend is moest ik een link maken met mijzelf en waarom ik heb wilde interviewen.

Als ik Al Dimeola tegen kom op namm zal ik wel een paar vragen proberen te stellen ;)

[zoon van Piet]

Als het niet per se nodig is, zou ik dat niet doen en met een grote boog om DiM heenlopen. van hem ga je toch niets anders krijgen dan minachting en onzin, want alleen meneer schijt goud en alle andere mensen zijn ondergeschikt aan zijn talent.
Mijn top 3 van enorme klootzakken (M/V) uit de pop:

3: Paul Rodgers, nota bene een jeugdheld van me, die echt meent dat ie nog altijd een van de grootste sterren op deze wereld en in het heelal is. ( toe leerde ik dat je nooit jeugdhelden moet interviewen/ontmoeten. Het is beter om je eigen idolate fantasie te bewaren dan de waarheid te kennen).

2: Skin van Skunk Anansie. Mevrouw dacht dat ze de koningin zelf was. Intussen is ze een stuk meegaander geworden, maar op het toppunt van hun bijna-roem heeft zij haar best gedaan om alle opgebouwde credits te verprutsen door onmogelijk diva-gedrag.

1-met-stip: Al DiM, die zichzelf met afstand niet alleen de beste gitarist van de wereld vindt, maar ook de beste mens. En die ieder levend wezen in zijn nabijheid minacht. Yngwie Malmsteen is niet veel beter, maar blijft uit de top 3 omdat je geen moment de indruk krijgt dat ie weet waar het leven om gaat, of dat ie echt op dezelfde planeet verkeert als wij. Dat geeft hem een onschuldig naïef randje. DiM heeft dat niet en is gewoon een uitermate irritante gast.

Top 3 van meest geschikte popsterren: Tony Joe White, Max Cavalera en met afstand op een: Ozzie!

[peter_heijnen]

DiM heeft dat niet en is gewoon een uitermate irritante gast.
LOL op de vroege ochtend! :) Ongelofelijk hoe dit soort types zijn eigen paralel universum in stand weet te houden.

Wat je van malmsteen zegt vind ik ook erg goed getypeerd. Ik zal nooit vergeten hoe hij, door mtv news uitgezonden, als arrestant door twee cops werd afgevoerd nadat de vader van zijn minderjarige vriendinnetje een aanklacht tegen hem had ingediend wegens mishandeling. Ingwie in kamerjas, geboeid, pafferige kop met rayban op, wist tijdens het afvoeren nog 'i am shocked' in de camera te zeggen. Ik lag werkelijk helemaal dubbel, maar het is wel tragisch natuurlijk.

[zoon van Piet]

Dat wist ik niet - en maakt Malm met z'n dikke kop heel wat minder 'onschuldig'..
die mag met stip naar nr 2, Skin zakt een plaatsje en Paul verdwijnt uit de top 3..
Maar DiM blijft voor mij de grootste kuttekop die ooit een gitaar vasthield. Ik troost mezelf met de gedachte dat ie zelf vast& zeker ook heel erg kooppijn moet krijgen van hoe ie met mensen omgaat: de hele dag kankeren op iedereen, daar word je zelf ook niet gelukkig van.


En dan te bedenken dat ik nog ooit zijn eerste soloplaat gekocht heb, Land of the midnight sun..

[peter_heijnen]

Man, ik heb twee van die elpees en die heb ik twee weken grijsgedraaid in de veronderstelling dat ik het ook mooi vond..... The horror!

Maar nog dommer, jaar of wat geleden zag ik een verzamel cd met wat van dat werk in de 3 ofzo euro bak liggen en die heb ik met mijn stomme hoofd gekocht om eens te checken of ik het nog steeds zo lelijk vond (kan geen lp's beluisteren).

THE HORROR!

[zoon van Piet]

Hulde, want je moet af en toe toch iets vreselijks van vroeger terughoren om te bepalen of het echt zo vreselijk was - en of je smaak niet dusdanig is veranderd dat het nu wel opeens alsnog met terugwerkende kracht goed is.. Zoals Abba of George Baker :) Vaak knijp je je tenen bij mekaar, maar het moet gebeuren..

Maar gelukkig zit dat soort redemptie er niet in bij Al.. al is die plaat die ik heb niet zo slecht en kan ik zijn bijdrage aan Chick Korea destijds ook nog wel waarderen..

[Kakihara]

Mijn top 3 van enorme klootzakken (M/V) uit de pop:

3: Paul Rodgers, nota bene een jeugdheld van me, die echt meent dat ie nog altijd een van de grootste sterren op deze wereld en in het heelal is. ( toe leerde ik dat je nooit jeugdhelden moet interviewen/ontmoeten. Het is beter om je eigen idolate fantasie te bewaren dan de waarheid te kennen).

Top 3 van meest geschikte popsterren: Tony Joe White, Max Cavalera en met afstand op een: Ozzie!

Potvolkoffie... valt er weer een held van mij van zijn voetstuk... Je zou het hem niet nageven als je hem op tv en/of in documentaires bezig ziet en hoort. Geweldige zanger, maar Free en Bad Company hebben het toch ook niet zo lang uitgehouden aan de top om er allures van te krijgen?

[zoon van Piet]

Nou, Free was wel effe heel heftig bezig om het supersterrendom te halen. En jammer genoeg heeft Paul sindsdien nog een rondje Queen gedaan, dat hem vast+ zeker alle egards en vijfsterrenhotels bracht waar hij van droomt.. ( letterlijk, want het American in A'dam was hem niet goed genoeg..)

Ja, het is jammer als een held zo van zijn voetstuk valt - of juist erop wil klimmen om te laten zien hoeveel ie boven jou verheven is..en dat was ten tijde van die bluesplaat die hij begin jaren 90 maakte en die helemaal niks deed..:)

Hij blijft echter een prima zanger, zeker in zijn Free-dagen!

[Mitch]

Ik heb het e.e.a. verplaatst, hier graag verder over Timo.

[wireman]

Jeez Timo.. Die foto.. net je pa man!! Zelfde oogopslag!

Grappig!!

-Ramon.