Toegevoegde emotionele waarde gitaar

[barno]

Ik zit al even in dubio of ik een een van mijn gitaren zou verkopen. op zich niks bijzonders, alleen is de gitaar in kwestie eentje met een pak persoonlijke geschiedenis, is een tiental jaar mijn nr1 geweest en dat is er aan te zien : staat vol krassen, builen, speelsporen enz... wat men in den modernen mond 'relic' zou noemen, maar dan voor echt :). Alleen speel ik er momenteel veel minder op, beetje zonde eigenlijk

De gitaar is een klassieker, steengoed maar dat lijkt me geen argument, ik kan er later altijd een andere kopen. Ik ben normaal nogal rationeel op dat vlak maar hier merk ik toch dat ik ze nog altijd niet in de verkoop heb gezet.

Iemand ervaring met het verkopen van (ex) nr one's?

[zoon van Piet]

Ervaring mee.. en kan maar één ding zeggen:

NIET DOEN!






( wat had je anders voor antwoord verwacht?)

[Pepe]

Tis uiteindelijk een kwestie van geld en zolang je er minder voor terug kan krijgen dan het jou waard is zal je hem houden lijkt me.

[Mr.Fingers]

De eerste wet zegt:

"If you don't use it, get rid of it". Het zijn maar gebruiksvoorwerpen, en dat het ligt te verstoffen in de hoek van de kamer, dan is dat zonde van het materiaal en van het geld. Kun je beter iets kopen/maken waar je wel iets mee bent.

[Hendriks]

Ik heb een gitaar om op te spelen , ik ben geen verzamelaar . Tijdje was ik erg gehecht aan mijn 52 RI , maar sinds de komst van een strat , hangt hij ongebruikt aan de muur .Dus hoezo liefde ? Verder :wat Fingers zegt.

[arjanb01]

Bullshit, je raakt gehecht aan die gitaar en in deze staat krijg je er een duppie voor terug. Mn luke 2 zit vol met krassen, speelsporen, barsten in de lak en heeft een refret gehad maar no way dat ik hem wegdoe, ook al eet ik droog brood en drink ik water geen haar op mn hoofd die eraan denkt om deze te verkopen voor die paar rotcenten!

[ruudjes]

Meerdere malen gedaan en toch altijd spijt van gehad. Maar aan de andere kant als je het geld nodig hebt voor iets anders, tja. Ik denk dat je de baten tegen de emotionele waarde moet afwegen.

[barno]

idd kwestie van geld, er zou es een goede acoustische moeten komen... anderzijds Fingers, ik weet niet of je ooit een periode van 10 jaar all over the place hebt gegigd met dezelfde gitaar, de stickers van vliegtuigen nog op de koffer enzo... Bij dit soort gitaren heb ik het gevoel dat ik 'm weliswaar zou kunnen verkopen, maar liefst aan muzikant die ik ken.. het romantische "she needs to be in good capable hands" ofzo ... :)

[Eko]

Zo`n ex nr1 verkopen is niet slim. Uit ervaring kan ik stellen dat zelfs na jaren niet meer gebruikt worden er een hevige emotionale band mee blijft bestaan. Het is prettig om dan zo`n gitaar weer eens in handen te hebben en te bespelen. Ook is het iets waar je onder alle omstandigheden je geluid mee wist te maken , een soort ijkpunt. Als je eens de weg kwijt bent kun je daar altijd op terugvallen. Ik heb , gelukkig , nog wat om op terug te vallen. Iets waar je bv versterkers mee vergelijkt , kabels mee uitprobeert, pedalen mee test e.d. Natuurlijk groeit dit ook met een nieuwe gitaar , alleen gaat dat langzaam.
Een tweede reden kan zijn dat alleen op goede gitaren veel gespeeld word. Het kan dus heel goed zijn dat je over 10 jaar ineens een verzamelobject blijkt te hebben uit ,, de goede jaren/serie enz.

[Woml]

Ik heb laatst eentje weggedaan waar ik echt niks mee had. Ook nooit iets mee heb gehad, trouwens. Het was een opknappertje, en ik wist van tevoren al dat ik er zelf verder niks mee zou doen. Dat is natuurlijk een heel ander verhaal, totaal geen twijfel: weg is weg.
Er zijn ook andere gitaren die ik al een hele tijd niet heb aangeraakt, maar die toch niet weg gaan. Af en toe komen ze toch weer te voorschijn, en heb ik weer even een periode dat ik er wat mee doe. En dan ben ik toch wel blij dat ik ze nog heb :)

[reckless_life]

De eerste wet zegt:

"If you don't use it, get rid of it". Het zijn maar gebruiksvoorwerpen, en dat het ligt te verstoffen in de hoek van de kamer, dan is dat zonde van het materiaal en van het geld. Kun je beter iets kopen/maken waar je wel iets mee bent.

Waar haal je die eerste wet?

[Nobler]

Ik ben niet iemand van "If you don't use it, get rid of it". Als iets me bevalt, ook al heb ik te weinig tijd het te gebruiken, doe ik het pas weg als ik ruimtegebrek heb of in geldnood zit. Gelukkig heb ik een hoop ruimte en een vast inkomen, dus er gaat bij mij niet snel iets weg. Ik heb alleen nog maar dingen verkocht die me niet bevielen. Als ik het wel zou doen zou ik denk ik meer last van de spijt hebben, dan dat ik baat heb bij de opbrengst. Hoewel het me niet om het geld gaat, zou ik het ook lastig te verkroppen vinden dat je bij verkoop vaak maar een fractie krijgt van wat het waard is, en helemaal van wat je het zelf waard vindt. Alleen als iets een flinke en goed vast te stellen handels- of verzamelaarswaarde zou hebben zou ik het misschien verkopen, maar dan moest ik wel zeker weten nooit meer zoiets te willen hebben, want als je het terug moet kopen betaal je er het dubbele voor. Om die reden verkoop ik een aantal cabs die ik niet gebruik en eigenlijk alleen ruimte kosten niet, want daar krijg ik echt geen stuiver voor en ze vreten geen brood. Over een vrij waardevolle versterker denk ik echter wel over verkoop na. Jarenlang mijn nr. 1 amp geweest, maar te groot, te zwaar, te hard en daarom heb ik sindsdien mooie vervanging gevonden. Toch zou het me spijten om hem te verkopen. Je zal er niet zo snel weer zo een vinden en hij is in hetzelfde jaar als ik geboren ... Het aspect dat het zonde is dat hij niet gebruikt wordt gaat eigenlijk niet op, vind ik. Bij een dergelijk oud apparaat heeft gebruik namelijk ook flinke risico's. Wel vind ik het jammer dat de elco's met het jaar minder worden en er kan roest optreden... Toch ben ik er nog niet aan toe hem weg te doen.

[Bijl]

Mijn Nr. 1 is een zevensnaar. 18 jaar bloed, zweet en tranen zit er in verwerkt (ja ook letterlijk), 8 demo's en één album, en ik heb er honderden optredens mee gedaan.

En vier jaar geleden ging ik met een band in drop C spelen. Zevensnarig is dan vrij zinloos, dus het ding heeft jarenlang in de kast gelegen in een koffer.

En sinds een maandje staan we weer in standaard B stemming. De hereniging was geweldig, ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven maar ik had ineens meer inspiratie, en alles ging als vanzelf, het geluid was weergaloos.

De moraal van het verhaal: Als je met je nr1 een geschiedenis hebt, doe hem dan niet weg, ook al heb je er een tijdje niet op gespeeld. De andere 3 gitaren die ik heb zijn puur gebruiksvoorwerpen maar mijn Universe is door de jaren heen een deel van mezelf geworden.

[Pepe]

Op zich is het wel een mooi idee om een oude moegestreden makker nieuw elan te geven in de reïncarnatie van een akoestische.

Ik heb ooit mijn werkpaard no1, een '63 Gretsch, ook nog gekregen van de vriendin die haar spaarrekening er voor had aangesproken, ingeruild voor een onwaarschijnlijke '73 tele.
Die tele is nog steeds mijn huidige no1 en alle emotionele waarde van de Gretsch leven daar min of meer in door. Ik heb er geen moment spijt van gehad en de ,inmiddels ex, vriendin beschouwt de tele nog steeds als 'haar' gitaar en gelijk heeft ze.

[Braindead]

Voor mij geldt dat mijn eerste gitaar niet weg mag. Jaren op gespeeld en het is gewoon een kwaliteitsgitaar. Daarnaast zit er toch 5 a 10 jaar geschiedenis van mij in. Andere gitaren heb ik wel verkocht omdat ik er niks mee deed. Kijk als je een gitaar koopt en het nooit echt heeft geklikt dan kan je hem ook wel weg doen, een gitaar waar je ooit helemaal boter de boter op was kun je volgens mij maar beter bewaren. Zoiets als sex met je ex maar dan anders. :). Het is soms lekker even een step in time te maken en je weer even 16 te voelen op die goede oude gitaar.

Overigens is het wel zo dat als je gitaar erg veel waard wordt je den ik meer in de verleiding komt hem toch weg te doen als je er niks meer mee doet. Die gitaar van mij is zeker nog zoveel waard als waar ik hem voor gekocht heb maar dat is zeker geen astronomisch bedrag. Daarbij is het een vrij zeldzame uitvoering die ik bij spijt niet zomaar even weer op de kop tik.

[Oranjeaap]

Het internet staat vol verhalen van mensen die spijt hebben van het verkopen van hun gitaar. Als je het geld echt niet nodig hebt verkoop hem dan ook niet. Probeer misschien eens te ontdekken waarom je er niet zo veel meer op speelt. Ik heb ook vaak pieken en dalen met mijn Les Paul Custom. Twee maal bijna verkocht, om er weer achter te komen dat het een geweldig ding is. Nu weet ik het zeker, ook al zit ik weer in een dalletje en krijgt de Custom wat minder speeltijd, ik hou hem gewoon want er komt weer een tijd dat ik hem weer helemaal te gek vind :ok:

[barno]

Op zich is het wel een mooi idee om een oude moegestreden makker nieuw elan te geven in de reïncarnatie van een akoestische.

....

Ja 't is een beetje die gedachte

en ook : wat staat die mooie strat daar werkloos te doen tussen die tien andere planken terwijl ik echt een acoustische gitaar nodig heb maar geen geld.

[barno]

Het internet staat vol verhalen van mensen die spijt hebben van het verkopen van hun gitaar.

Diegenen die geen spijt hebben, gaan ook niet meer posten over hun ex gitaar natuurlijk :)

[Mitch]

O, 't is nog een strat ook? Eruit dan. Akoestisch is ook voor pussies natuurlijk, maar strats zijn nog erger.
Fixed it for ya :D

[Scarface]

Ik zit al even in dubio of ik een een van mijn gitaren zou verkopen. op zich niks bijzonders, alleen is de gitaar in kwestie eentje met een pak persoonlijke geschiedenis, is een tiental jaar mijn nr1 geweest en dat is er aan te zien : staat vol krassen, builen, speelsporen enz... wat men in den modernen mond 'relic' zou noemen, maar dan voor echt :). Alleen speel ik er momenteel veel minder op, beetje zonde eigenlijk

De gitaar is een klassieker, steengoed maar dat lijkt me geen argument, ik kan er later altijd een andere kopen. Ik ben normaal nogal rationeel op dat vlak maar hier merk ik toch dat ik ze nog altijd niet in de verkoop heb gezet.

Iemand ervaring met het verkopen van (ex) nr one's?

Niet doen !!! Weg leggen,tijdje niet aan denken. Is een stuk van jezelf..

Ik spreek uit ervaring...lul dat ik ben,ik heb er nog spijt van.

Groet,
Marco

[terrasbeest]

De gitaar die het langste bij mij is ( 42 jaar ) wordt samen met mij begraven. De rest wordt verkocht om de kosten te betalen.

[guitarkid]

Hallo hallo, hier spreekt ervaringsdeskundige #1!!! De woorden "Die had ik nooit weg moeten doen" liggen volgens mijn zoon in mijn mond bestorven, zoals dat zo mooi heet. En ja, ik zeg dat wel eens ;), maar het vervelende is dat je dat pas weet als je de gitaar inderdaad hebt weggedaan. Vaak ging bij mij om een gitaar waar ik eigenlijk niet zo'n heel hechte band mee had. Meer een instrument waarvan je denkt dat het altijd leuk is om 'm er bij te hebben en dat is vaak ook de reden geweest dat ik 'm kocht. Bijv. een Firebird om z'n geweldige looks.... En dan verkoop je 'm weer omdat je er niet of te weinig op speelt. Daarom heb ik nu een mooie collectie gitaren die m.i. redelijk compleet is, met een paar waar ik duidelijk minder op speel, maar die ik er toch graag bij houd! Een Jazzmaster bijv..... Verder heb ik een oude Fender 1962 USRI in Candy Apple Red. geweldige gitaar en dat was 15 jaar mijn #1, maar bespeel 'm eigenlijk zelden meer. Ik ben inmiddels meer van de Tele's en mijn Les Paul. Ik heb overwogen 'm te verkopen, te meer daar ik nog een andere Strat heb, maar weet zeker dat ik daar griezelige spijt van ga krijgen!!! Niet over een jaar misschien, maar het komt een keer en dan zit ik met de gebakken peren! :( Dus die blijft!
Met jouw gitaar is het ook: veel bespeeld, een mooie geschiedenis en ik denk dat je anders over een paar jaar ook denkt: .... (precies!) ;) Kortom, houden dat ding!!!

[frekie]

De goede gitaren die ik vroeger heb verkocht zie je niet veel meer langs komen op MP en als ze langs komen voor de dubbele prijs die ik er vroeger voor gevangen heb. Als het qua ruimte en geld niet hoeft, niet verkopen zeker nu niet want de markt ligt op zijn gat.

[Kakihara]

Je bent al een museumstuk kwijtgespeeld dit jaar, nu nog eentje zou te veel van het emotionele goede zijn.
Verder: welke halvegare heeft zoveel over voor een kapotgemodde jaren tachtig strat, waarvan de volumeknoppen moeten vastgetaped worden tijdens opnamesessies, dat je er een degelijke akoestische van kopen? :D
Zelf zou ik zo'n ding, waarmee je de wereld gezien hebt, en zelfs op Blues Peer gestaan hebt, moeilijk van de hand kunnen doen. But that's just me.

[Robin...]

Ik zou dat nooit een van mijn schatjes aan doen.

[loose-fur]

Het feit dat een eventuele verkoop je aan het twijfelen zet, Barno, zegt genoeg. Niet doen. Indien je zelf mag beslissen, neem dan alleen afscheid van dat wat je kouwe kleren niet raakt. Of probeer anders misschien die halve L-00 afgewerkt te krijgen?



Tee.

[titzenpitzer]

Ik heb mijn eerste elektrische gitaar verbrand (een stratocaster, recht in de grond met de headstock naar boven, brandversneller erop en de fik erin)(was fantastisch), geen spijt van. Al de rest verkocht, ook geen spijt van. Maar de enige gitaar die nog overblijft, mijn fender tele thinline, nee, die zou ik nooit van mijn leven kunnen verkopen.

[barno]

O, 't is nog een strat ook? Eruit dan. Akoestisch is ook voor pussies natuurlijk, maar strats zijn nog erger.
Fixed it for ya :D

kom nog es terug als je muzikant bent geworden... acoustische gitaren dissen, tssss :)

at Kakihara, unlike de foto's doen vermoeden is die gitaar volledig origineel op de switch tip na. de foto van de vastgeplekte knoppen was tijdens een studiosessie om te vermijden dat ik midden in een opnamesessie per ongeluk tegen de knoppen zou komen. Sinds ik mijn 335 verkocht heb is dat de enige (relatief) dure gitaar die ik in huis heb, en een goede acoustische kost geld. heb er vijftal gehad maar steeds budget en net of of volledig niet wat het moet zijn.

[Kakihara]

kom nog es terug als je muzikant bent geworden... acoustische gitaren dissen, tssss :)

at Kakihara, unlike de foto's doen vermoeden is die gitaar volledig origineel op de switch tip na. de foto van de vastgeplekte knoppen was tijdens een studiosessie om te vermijden dat ik midden in een opnamesessie per ongeluk tegen de knoppen zou komen. Sinds ik mijn 335 verkocht heb is dat de enige (relatief) dure gitaar die ik in huis heb, en een goede acoustische kost geld. heb er vijftal gehad maar steeds budget en net of of volledig niet wat het moet zijn.

Oeps ... van strat vergist :chicken: Je hebt die 3xP90 strat toch ook nog, of niet? Daar dacht ik dus aan.

Persoonlijk zou ik kiezen voor optie "haast onmogelijk": de lotto winnen.

[macwilliams]

Ik zit al even in dubio *knip*

Je twijfelt dus niet doen.

[barno]

Je twijfelt dus niet doen.

Voor het muzikale departement en andere kunsten zou ik eerder pleiten voor het omgekeerde eigenlijk :)


At kakihara: nee niet de P 90 strat, financieel niks waard + nog mojo voor enkele eeuwen. Al moet ik 'm es terug monteren en herfretten.

At Loose Fur: die halve L 00 die ik gebouwd heb zal ik ooit nog afbouwen maar ik weet ondertussen wel dat ik niet de skills heb om een echt goede acoustische te bouwen. En gewoon goed, die zijn er tegenwoordig al voor 150 euro. Was onlangs in winkel waar net een vertegenwoordiger budget Lag acoustische gitaren kwam pluggen: die kwaliteit... echt straf, voor 170 euro ...

[Montecristo]

Voor wat het waard is: niet doen!

Mijn eerste gitaar nu 22 jaar in bezit, heb ik veel shows mee gedaan, platen opgenomen etc. Gaat nooit weg, ondanks dat het niet meer mijn nr. 1 is qua spelen is het wel mijn nr. 1 qua waarde. Alles wat erna is gekomen is (hoe moeilijk misschien ook) wel te vervangen. Veel vrienden gezien die hun eerste hadden verkocth, jaren later toch vaak nog een irrationele zoektocht naar "net zo'n versie". Als je het gelul over tubescreamers en mojo al ver vindt gaan. Bij het zoeken naar "net zo'n gitaar" komt er helemaal een onverklaarbaar mojo bij kijken: sentimentele waarde.

[Tunes]

Gewoon goed verkopen dat gebruiksvoorwerp en gun jezelf een geweldige akoestische gitaar.
Als ik nooit iets weg had gedaan had ik nooit de collectie gehad die ik nu heb, oftewel het geld moet ergens vandaan komen en als je een gitaar goed kan verkopen zou ik het doen.

Ik heb een paar jaar gezocht om mijn eerste echte gitaar weer terug te krijgen, Westone thunder IIIA, omdat ik dacht dat ik die terug MOEST hebben.
Eindelijk terug, en gewoon te veel voor betaald, wat bleek de gitaar was bij lange na niet wat in mij ervan had voorgesteld. De gitaar bleek toch echt niet die kwaliteit en/of speegenot te hebben die ik ondertussen gewend was.
2 maanden later deze alsnog weer weg gedaan.

[Pepe]

Tis maar wat voor type je bent denk ik. Ik ben geen verzamelaar, hecht me nauwelijks aan voorwerpen en de enige waarde die ik aan een gitaar hecht is de gebruikswaarde. Het is een stuk hout met snaren dat van een lopende band is gerold. Dat maakt het makkelijk dingen weg te doen. Of zoals de filosoof Herman B. verkondigde; ballast overboord teneinde te kunnen stijgen.

Ik kan me best voorstellen dat wanneer je een hoop emotie op dat stuk hout projecteert het een lastige zaak wordt.

[Mitch]

Ik heb mijn eerste elektrische gitaar verbrand (een stratocaster, recht in de grond met de headstock naar boven, brandversneller erop en de fik erin)(was fantastisch), geen spijt van.

Je hebt een nieuwe fan.