PDA

View Full Version : Une petite bouche



flatline
26 november 2012, 15:36
Voilà,
de bladeren zijn gevallen,
toch ongeveer allemaal ...
het zonnetje priemt door de kale takken
en schijnt hopelijk hard genoeg
om groene stroom te maken . . .
de zomerdrukte is gelukkig voorbij :-)
als lichtpuntje in de donkere wintertijd ...
een nieuwe gitaar
het wordt een instrument voor eigen gebruik,
dus echt aangepast aan mijn noden en wensen,
thinline - 50 mm zijkanthoogte – avec une petite bouche …
bovenblad : spruce,
achter- en zijkanten : esdoorn,
hals : esdoorn met palissander toets
en vergulde hardware.


Het bovenblad wordt een dome, geen pliage.
De twee halve bladen zijn, na het stomen, een paar maanden opgespannen geweest,
dus 3 randen vlak , en langs de kant van de voeg, ter hoogte van de brug, zitten wiggen van 12 mm dikte.

Het hout is nu stabiel in die zin dat het “uit eigen beweging” zijn vorm houdt,
en dus schaafbaar, lijmbaar en voegbaar wordt.
met andere woorden : hanteerbaar zonder noemenswaardige verrassingen.

stijnkenens
26 november 2012, 16:33
Whoe, spannend. Ik ben benieuwd hoe je dat gaat schaven !!!



s.

flatline
27 november 2012, 11:38
Snel.
Eerst een rechte nerf gezocht, en boven- en onderaan afgepunt; het blad blijkt een zestal mm. taps te lopen. Op de tweede bladhelft worden dezelfde punten uitgezet.
De voeg wordt nu rechtgezaagd zodat de nerven uiteindelijk parallel zullen lopen ; bij een blad waarin de nerf niet echt decoratief is, zie ik ze liever evenwijdig dan taps.
Het maakt misschien niet veel uit.
Volgende stap is het schaven.
Het mes wordt zo recht mogelijk gezet; de minieme hoekfout die dan toch nog ontstaat wordt in principe geneutraliseerd door de ene helft ondersteboven t.o.v. de andere helft te schaven.
In dit geval is dat niet opportuun omdat er anders een omslachtige mal moet gemaakt worden om het blad op de bolle kant te kunnen leggen.
Het blad wordt langs drie kanten op een plaat vastgeklemd; een paar vlakke blokjes op strategische plaatsen geven steun onder de welving.
De plaat is 18 mm dik, het blad is 16 mm inclusief welving; de ene helft wordt van staart naar kop geschaafd; voor de andere helft wordt de schaaf omgekeerd, en wordt in de andere richting, dus van kop naar staart, geschaafd. Zo wordt de hoekfout rechtgezet. De plaatdikte van 18 mm zorgt ervoor dat ongeveer hetzelfde deel van het schaafmes gebruikt wordt. Het kon maar eens belangrijk zijn.
Voor het hout goed en wel bekomen is hangt er Titebond op en wordt de voeg geklemd.

De rug is eenvoudig; nerven afpunten, rechtzetten, schaven, lijmen en klaar.

Rizz
27 november 2012, 11:41
Klinkt prachtig allemaal, maarre.. Foto's? Ben wel benieuwd!

flatline
28 november 2012, 14:06
De foto’s
spreken voor zich;
de dome heeft een binnenhoogte van 12 mm;
dat kan nog een beetje opgefokt worden met de bebalking

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_7185-1.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_7184-1.jpg

Van dikte maken is minder evident dan bij een vlak blad; het wordt schuur- en schraapwerk, genre massieve archtop.

Menk
28 november 2012, 20:18
Van dikte maken is minder evident dan bij een vlak blad; het wordt schuur- en schraapwerk, genre massieve archtop.

Dat zat ik bij je eerste post ook te denken, en toen schoot me te binnen, hij zal ze wel voor het buigen op dikte hebben gebracht, maar nu bedenk ik, en dan zijn we er, dat het natuurlijk bijzonder moeilijk is om zo'n twee gebogen bladen tegen elkaar te lijmen zonder niveauverschil...

Of je zou al een lijmmal moeten maken van twee stroken met diezelfde knik in. Eentje voor bovenop (negatief), eentje voor onderaan (positief), en dan klemmen. (Ik zit zo maar te fantaseren hoor.)

Ga je ook elementen inbouwen? Hij heeft toch maar de helft van de normale dikte.

En uit curiositeit: Hoe/met wat heb je gestoomd? Hoe lang wordt de mensuur?
Op de eerste foto lijkt het diepste punt/plaats van de kam, vrij dicht bij het klankgat te zitten. Maar misschien zie ik dat wel verkeerd.

Heel benieuwd naar het vervolg van de bouw.

K

flatline
29 november 2012, 09:50
De statistieken;
De mensuur wordt 650 mm.
En er komt een element in, éen single coil.

Het blad is ( wàs intussen) ongeveer 5 mm dik
Eerst volledig gestoomd, dan opgespannen met smalle rechtopstaande wiggen eronder, en rustig de randen vlakgetrokken.
Dat brengt enig risico mee omdat je niet echt “rond” een vorm kan plooien, maar eerder in de vrije lucht. De kans op knappen is groter, zelfs groot !
Boven 90°C wordt de lignine slap, en geeft het hout mee.
Maar hout heeft een geheugen – ja, ’n spoordwarsligger moet wel redelijk wat intellectuele capaciteit hebben – en wil dus terug naar “af”.
Ik kan niet naar 18 mm plooien zodat het, na terugveren op 12 uitkomt.
Inprenten dus !
De smalle wiggen hebben slechts een dun raakvlak met het hout. Ze laten de o zo gul toestromende stoom dus bij het hout komen, en verhinderen niet dat het daarna rustig uitdroogt.
Een hoedenstomertje, een elektrisch keteltje met een smal buisje dat stoom blaast, is ideaal voor dit werkje. Gewoon tussen blad en opspanplank blazen, en op de buitenkanten; wel handen uit de buurt houden.. En dan een paar dagen laten drogen.
En terug stomen, en terug laten drogen.
De herhaling is belangrijk
’t Was vlak voor de zomer, het heeft dus een paar maanden kunnen rusten en drogen.

De reden om het blad op dikte te laten : vooruitziende luiaardij
twee vlakke halve bladen die op een spanplank tegen elkaar geperst worden hebben zin om naar boven “uit te breken”, daarom zet je ook altijd iets om de voeg.
Maar twee halfrondstaande bladen die tegen elkaar geklemd worden willen gewoon als gekken naar boven springen, want ze worden enkel door het deel van de voeg die de spanplank raakt in toom gehouden. Of door een voorgevormde mal, die én tamelijk stevig én tamelijk juist moet zijn, zodat ze niet teveel druksporen achterlaat.
Maar bij de minste verschuiving verspringt de voeg, en dan moet er toch nog hout weggehaald worden. Mogelijk wordt het blad dan uiteindelijk te dun.
Daarom heb ik de bladen op dikte gelaten, en tijdens het drogen van de voeg heb ik mijn schraapstaal mooi afgewet en van een braam voorzien.
Het zij zo.

Op de foto neigt de welving inderdaad vrij dicht naar het klankgat.
Het hoogste punt zit 18 cm van de rand, richting hielblok; de kam komt op 19 cm.

flatline
5 december 2012, 11:50
straks foto's van de balken
'k heb er twee ingelijmd, 2cm voor en 2 cm achter de kam, en twee kleine balkjes onder de kamvoeten;
op een "ander" plan wordt tussen het staartstuk en de kam nog een balk gelijmd ; heeft dat veel zin of nut ?

en een lijmvraag ; waarmee kan
1/ celluliod/pearloid ( plectrummateriaal )
2/ ABS gelijmd worden ?

secondenlijm vind ik geen aangenaam product om een binding vast te zetten;
tweecomp. epoxy lukt maar glijdt als gek, kruipt overal tussen en is moeilijk uit het hout te schuren
titebond, witte houtlijm etc hecht niet niet
suggesties of ervaringen ?
merci

stijnkenens
5 december 2012, 12:17
Die balk tussen brug en staart is voor sommigen goed en voor anderen minder.
Ik dacht dat die in de geschiedenis van de selmer gitaar er uiteindelijk uitgelaten werd, er waren muzikanten die die latere gitaren dan beter vonden klinken.

Voor de ABS: check carrosserie fora en zo.

Check ook eens van die weld on cement lijm. Dat werkt ook goed, maar geen ervaring met celluloid.
Zoek anders eens een stroperige epoxy, die minder diep dringt !



s.

stijnkenens
5 december 2012, 12:20
Die balk tussen brug en staart is voor sommigen goed en voor anderen minder.
Ik dacht dat die in de geschiedenis van de selmer gitaar er uiteindelijk uitgelaten werd, er waren muzikanten die die latere gitaren dan beter vonden klinken.

Voor de ABS: check carrosserie fora en zo.

Check ook eens van die weld on cement lijm. Dat werkt ook goed, maar geen ervaring met celluloid.
Zoek anders eens een stroperige epoxy, die minder diep dringt !



s.

Menk
5 december 2012, 12:59
Volgens mij was die extra balk tussen staartstuk en kam bedoeld voor de 14 fretters, oorspronkelijk de oval-hole gitaren. Doordat de hals langer is dan die met 12 fretten los van de body, komt de kam dichter bij het klankgat, waardoor het niet gesteunde stuk groter wordt, vandaar steun.

(De mensuur van de 14 fretter is ook wel langer, maar blijkbaar niet zo lang dat de kam kon blijven staan.)

De gitaar zal allicht anders klinken met balk. Ik beeld mij in dat de extra stijfheid voor meer projectie kan zorgen (luid, ver), en een vrijer trillend blad warmer, ronder en stiller zal klinken. Maar wat is dan het beste? Waarschijnlijk gaat het over een goed evenwicht vinden. Drie jaar geleden heb ik zo'n Selmer model gebouwd met een klankkast van een soort plexiglas. Geëxtrudeerd copolyester. Dat plastic trilt zodanig veel en slap, dat het de trillingen opslokt, en er haast geen geluid uitkomt. (Wel mooi om naar te kijken.)

Wat is ABS?

K

flatline
5 december 2012, 13:34
ABS is schokvast plastic,
wordt (ook) gebruikt voor bindingen

RS-Rik
5 december 2012, 15:54
Oui Oui tres bien la vache qui rit creme de brie citroen parisien.


Ik snap geen reet van de uitleg in je posts maar ik vind ze wel leuk geschreven.



Met bindingen zweer ik toch bij secondenlijm (cyaanacrylaat).

Bison heeft tegenwoordig Gel- secondenlijm. Die blijft 20 seconden corrigeerbaar. Een stuk vriendelijker materiaal dan dat zeer vloeibare spul. Laatst gevonden, gewoon bij de Gamma. Normale lijm werkt niet op sommige soorten plastic (PP PE ABS en hoe al die troep mag heten) cyaanacrylaat wel. En als je voorzichtig werkt is het echt hartstikke fijn spul.


Maar even serieus, ik wil ook een solid archtop maken volgend jaar, ook met 1 Singlecoil (ik heb een kei vette 14k ohm SC/P90 crossover vaag ding) in de brugpositie.

Hoe maak je nou dat blad precies? Heb je het helemaal geschaafd/ geschraapt of heb je het ook gebogen? Zit er nog spanning in het hout als het in de gitaar zit?

flatline
5 december 2012, 20:22
bedankt voor de lijmtips;
de plasticbindingen rond de meeste oude folkgitaren -en versere waarschijnlijk ook- schijnen abs te zijn;
'k heb een aantal "lengten" pearloid , plectrumgrondstof, en omdat het wel heel erg op schildpad lijkt zou ik het zowel rond het klankgat als rondom willen gebruiken, met een randje letterhout/snakewood als puntje op de i .
Ook even terugspoelen , vermits de startpositie niet 100% duidelijk is.
Noot : dit is geen gitaarblad, dit zijn geen monsterklemmen ; ’t is maar om een idee te geven van …
Het tekeningetje op de oranje plastic plaat verbeeldt het bovenblad; de onderkant wordt gestut door wiggen; rondom wordt het blad tegen de steunplaat getrokken zodat het vlak ligt; na enig geduld –zie boven- blijft de verhevenheid spontaan in het blad; voeg zo twee halve bladen tegen elkaar, en ziedaar : relief in het blad, zonder compressie van buitenaf.
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_7209.jpg
Het staat, na het lijmen, dus amper onder spanning; om éen en ander toch een beetje aan te zwengelen heb ik de radius van de balkjes een paar mm kleiner gemaakt zodat er toch wat stress ontstaat ; ieder zijn deel denk ik maar ;-)

Ziehier twee balkjes; voortgaand op de bespiegelingen hierboven denk ik dat ik het bij twee ga laten;
onder de roset komt wel een plaatje van de afsnijdsels van het bovenblad met de draad in de andere richting; er komt tenslotte een element.
De klankkast is ook vrij kort, 44.5 cm, en van de onderste balk tot de rand is amper 15 cm
Uiteindelijk heeft de klank nog steeds een streepje voor op veel gedruis !
http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_7211.jpg

stijnkenens
5 december 2012, 22:07
Wordt de toets op het klankblad gelijmd?

Dan zou ik toch nog een balk lijmen aan het uiteinde van de toets, anders heb je kans dat de snaarspanning de toets in het blad doet graven. Die balk werk je ook in de lijmreepjes in, voor extra stevigheid !

En ook nog een soort popsickle (ook een rest van het klankblad, maar dan haaks op de nerf van het blad) onder de toets zelf. Omwille van een verschil in krimpcoëfficiënt tussen de 2 verschillende houtsoorten kan het klankblad barsten vlak naast de toets.

Voor de rest: nice !!!




s.

flatline
20 december 2012, 12:39
Nog ver van de laatste loodjes ..


http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/16.jpg


http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/11.jpg


het skelet : esdoorn, met halspocket

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/12.jpg

en de hals zelf:
de twee subtiliteiten, eindstuk en eerste fret zijn zinvol;
de verdeling is een berekende keuze;
met deze asymmetrische verdeling kan de sleutel voor de lage mi relatief dicht tegen de topkam gezet worden, en kan de hoge mi iets verder achteruit zodat de sleutel niet stoort tijdens het spelen; bovendien zit de sol nú korter bij de kam dan met 3/3; bij opdrukken van de snaren is er minder “rek” achter de kam dan bij 3/3.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/14.jpg

en tot slot een stukje van het achterblad;

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/15.jpg


prettige feestdagen, of tot vroeger !

Jilles
20 december 2012, 14:48
Die headstock is mooi gedaan zeg, ziet er allemaal heel professioneel uit.

bad65
20 december 2012, 15:04
Nice!!!...:)

flatline
17 januari 2013, 09:35
"kast closed"
als binding uiteindelijk notelaar genomen om een beetje in de stijl te blijven; randje van 2 x 6 mm, sober.
Onder het staartstuk zit een blokje van 3 mm hoogte ingewerkt - esdoorn, nerven dwars op het klankblad - om het staartstuk van 't bovenblad weg te houden.
Het achterblad : de poriën zijn voorzichtig opengetrokken met een fijne koperen borstel, dan gevuld met verdunde polyurethaanvernis met bruin-rode epoxy-kleurstof. Na droging héeel voorzichtig schrapen; eigenlijk moet alle vernis eraf, enkel de diepe poriën blijven gevuld. Daarna wordt heel het achterblad gekleurd met bruine waterbeits.
In principe kan dit omslachtig gedoe herleid worden tot éen arbeidsgang, gewoon beits erover en gedaan, maar de epoxyvulling geeft een andere kleurnuance dan alleen waterbeits.
Nu is het een kwestie van laklaagjes zetten en schuren.

stijnkenens
17 januari 2013, 11:06
pics or it didn't happen !!!

;)



s.

flatline
17 januari 2013, 12:06
haha !
vlg week zéker, nà het lakken !
.

ok,
dan maar een poll om iedereen uit z'n slaap te houden
een praktijkvraag
je neemt elastiek met een snedeopp. van 6 mm²;
om de bindingen te lijmen trek je de elastiek vrij stevig aan,
en in totaal maak je 25 windingen rond de body;
Enig idee hoeveel kracht er in totaal op de body uitgeoefend wordt ?
:???:

loose-fur
17 januari 2013, 13:34
Mij lijkt het dat, hoe langer je een elastiek uitrekt, hoe groet de kracht wordt. Wat is 'vrij stevig'? Daarbovenop zal de elastische materie waaruit de elastiek vervaardigd is een grotere invloed op de kracht hebben dan de oppervlakte ervan. En dus: erg moeilijk concreet te berekenen/voorspellen..



Tee.

flatline
17 januari 2013, 13:57
je hebt 100 % gelijk;
hou het op gevulcaniseerd rubber, snelbinderkwaliteit;
vrij stevig is ... quasi volledig uitgerokken, iets onder het breekpunt
'k heb de trekkracht gemeten ...
.... en 't is inderdaad moeilijk te "veronderstellen" :)

Dootch
17 januari 2013, 15:13
haha !
vlg week zéker, nà het lakken !
.

ok,
dan maar een poll om iedereen uit z'n slaap te houden
een praktijkvraag
je neemt elastiek met een snedeopp. van 6 mm²;
om de bindingen te lijmen trek je de elastiek vrij stevig aan,
en in totaal maak je 25 windingen rond de body;
Enig idee hoeveel kracht er in totaal op de body uitgeoefend wordt ?
:???:

Je zet met een stift twee lijntjes op één wikkeling rond de body. Je meet ook de omtrek van de body op die plaats.
Dan maak je de elastiek los en hangt er gewichten aan tot de merkstreepjes even ver van elkaar staan als de body omtrek.
Het benodigde gewicht vermenigvuldig je met 9.81 N/kg en je hebt de kracht van die ene winding.


Bij de weg: je maakt prachtige foto's!! van een prachtig werkstuk.

flatline
17 januari 2013, 15:41
zo werkt het ! gemeten met een "handweegschaal" kwam ik op 18 kg per winding x 25 = 450 kg ...
't is slechts een weetje, maar persoonlijk vind ik het een hallucinant getal, temeer omdat die ( verdeelde ) kracht volledig gedragen wordt door de lijmblokjes aan de binnenzijde.
Bedankt voor je compliment; twee softboxen op minimale sterkte, meestal éen witte ledlamp om een detail naar voor te halen, en een paar seconden belicht.
f.

crazycow
17 januari 2013, 19:15
En dan te bedenken dat ik nog steeds af en toe kiertjes heb ;)

Mooi topic trouwens, blijf ik volgen want ik had zelf ook al het plan opgevat om een soort van flattop semi akoestische/electrische gitaar te gaan fabriceren. Was er alleen nog niet uit hoe.

Dus ik ga het ff afkijken bij je. Ik kan alvast natuurlijk wel de top al gaan opspannen, want daar gaat wel wat tijd overheen heb ik begrepen!

flatline
30 januari 2013, 09:11
na de bindingsangst …
de laatste loodjes …

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/001_zpsf813828c.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/003_zps14b6a43c.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/004_zps5035390e.jpg

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/005_zps324857dd.jpg

en de cijfers :
ze is besnaard met D’Addario Chromes Jazz Light 11 – 50
mensuur : 650 mm
totale trekkracht : 62 kg
snaarhoek op de kam : 171,5°
kamdruk : 9,22 kg

Voilà,
dàt was het; of eigenlijk : dàt is het.

F.

stijnkenens
30 januari 2013, 10:04
Geen fan van de kop, maar voor de rest: wauw !
Is dat tortoise binding?


Ik moest even denken over die hoek van 171,5 graden ...
Voor mij is 0° rechtdoor en dan zou het logischer zijn om over 8,5° te spreken. Soit.


s.

Kim Wilson
30 januari 2013, 10:09
Ja, t.o.v. de brede body had de headstock best wat groter mogen zijn, maar dat is een keuze. Wat een ongelofelijk mooie gitaar is dit geworden, zeg! Soundhole, staartstuk, dat schitterende achterblad met de nette halsverbinding. Echt heel mooi!

Menk
30 januari 2013, 10:54
En dan ineens af! (Zo lijkt het toch, terwijl iedereen hier weet dat dat echt niet van de poes is.)
Jow man, chique gitaar! Proficiat!

De body doet inderdaad iets ronder aan dan haar inspiratiebronnen. Persoonlijk ben ik wel geïnteresseerd in nog meer detailfoto's. neckpocketarea, achter-en zijkant kop, kam... Soort dikkere nulde fret en geen brugje of wat?

De ruimte tussen het klankgat en de toets is groot doordat de hals pas bij fret 16 aan de body raakt, had dat iets te maken met de plaats van de knik in het bovenblad? Of gewoon mix van elektrische hals akoestische body.

Raakt de kam het klankblad met de volledige lengte, of toch op twee voetjes?

Persoonlijk zou in de vlammen in het achterblad meer op een lijn willen/gezet hebben. Zit daar kleur in de nerven?

Dit is waarschijnlijk niet je eerste?

En hoe speelt ze?
Filmpje?

K

Menk
30 januari 2013, 11:26
Oké, info over kleuren achterblad op de vorige pagina gevonden. En die single-coil? Goed verstopt?

K

witterwit
30 januari 2013, 12:09
werkelijk een hele mooie gitaar, maar die naam; pruillip ?????

stijnkenens
30 januari 2013, 12:50
@ Witterwit:

une petite bouche:

http://www.rocknrollvintage.com/prodimages/GITANE---SELMER-STYLE-JAZZ-GUITAR-PETITE-BOUCHE-Big.jpg


En une grande bouche:

http://www.rocknrollvintage.com/prodimages/Gitane-D-500-GITANE-MACCAFERRI-STYLE-JAZZ-GUITAR-D-HOLE-Big.jpg




s.

witterwit
30 januari 2013, 12:54
tuitmondje<>grote mond. ik begrijp het. maar iemand keek over mijn schouder mee en vroeg waarom pruillip; dat schijnt het ook te betekenen.

flatline
30 januari 2013, 15:25
Bedankt voor de gewaardeerde lof.
Deze gitaar is gebouwd om zelf te bespelen, ze wordt mijn vast instrument.
Ze moest volle 100% aan de wens van de klant, -moi- , voldoen, en dus hebben praktische en ergonomische eisen voorrang gekregen.
De enige concessie is une petite bouche in plaats van une grande gueule … omdat ik een pruimemondje oneindig veel mooier vind dan een gat als een vuurmond van een stoomtrein.
Ik speel quasi altijd zittend, en de gitaar steunt dus op een vast punt; het kan irrelevant lijken, maar de onderlinge afstanden zijn dan cruciaal.
Maximum afstand rand – aanslagzone , en correcte afstand steunpunt-twaalfde fret zijn voor mij essentieel om in een gemakkelijke houding te spelen.

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/0001_zpse726db4f.jpg

Het ontwerp van de kop is inderdaad “discutabel”, en esthetisch kan het zeker beter, maar … de totale snaarafstand àchter de brug is in dit ontwerp het kortst, dus maximum respons bij opdrukken van de snaar; het donker stukje bovenaan is 4 mm dik, daar wordt de stemmer opgeklemd.
De brug heeft een dubbele functie : ze is uit aluminium, snaargeleiding en nulfret tegelijk;
vlg week nog een paar detailfoto’s.
De halsvestiging: in de hielpocket zitten vier koperen bussen onder het klankblad, konisch gefreesd zoals een kraalring. Zo wordt de kracht verdeeld en de halsschroeven zijn verzonken.
De afstand tussen toets en klankblad : de halspocket moet nog een beetje opstaand vlees rondom hebben. De singlecoil zit inderdaad nog goed verstopt … in een doosje op mijn werkbank .. maar hij komt tussen die opstaande rand en het steunbalkje vlak bij het klankgat.
Wat de graden betreft, 180° is een lijn die door een punt gaat, 0° is een lijn die tot een punt gaat. 8.5 is bevattelijker, 171.5 is qua beschrijving juister, maar we begrijpen mekaar.
De bindingen zijn notelaar; celluloid kan verlijmd worden met Structan, en dat kruipt in de kopse kant van de nerf, met kleurproblemen achteraf. De vezels op voorhand sealen met politoer is ook geen optie, want daar pakt dan weer geen lijm op. De celluloid staat dus nog eventjes in de wachtrij. Notelaar dus, ditmaal.
Maar het vulstukje in het staartstuk is galaliet, tortoise.
De achterkant …ja, probleemkant hé; de vlammen zijn, vanaf kwartier gezien, maar een paar mm dik; bij gesneden fineer kan je in dezelfde vlam blijven, bij een gezaagd blad haal je er een paar mm zaagdikte vantussen plus wat je wegschuurt. Kans is groot dat je zo een aantal vlammen opschuift; de nerf klopt nog, maar daar stopt het dan ook.
De kam steunt op twee voeten van 15 x 25 mm. Hij is binnenin uitgehold, maar tussen de voetjes volgt hij op een afstand van 1 mm de curve van het bovenblad.
De snorretjes moeten nog veranderd worden; alleszins platter, misschien een trapezium in plaats van een eindpuntje.

En tenslotte de hamvraag … de subjectieve hamvraag..
- de nulfret is comfortabel;
- de actie is laag;
- snaarafstand op de kam 10 mm
- mensuur 650 mm en 11/50 is voor mij de ideale spanning
Galli of Argentine klinken briljanter, d’Addario flatwounds klinken wolliger, maar geven geen bijgeluiden …
Alles bij elkaar geeft dat serieuze snelheid, en een redelijk penetrante klank.
Maar 't biljft subjectief.
Eerlang eens uitvissen hoe ik youtube bespeel.

F.

jimihattricks
31 januari 2013, 07:29
Prachtig! Gefeliciteerd.

flatline
6 januari 2016, 13:29
ahum rijkelijk laat :
een foto van de nulfret annex topkam ..

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2313_zpsoewf6zt7.jpg

en tot slot het elementje dat zich gedegen van zijn taak kwijt :

http://i620.photobucket.com/albums/tt282/motorman01/DSC_2319_zps2xpisjtl.jpg

F.