LaurentB
21 juni 2012, 16:45
Jahahahaaa, ik heb eindelijk weer eens een nieuwe gitaar gekocht! Een gebruikte Taylor 114 uit 2009:
http://www.em11.nl/images/taylor_114_klein.jpg
De reden voor deze aankoop was ten eerste omdat ik mij momenteel gedurende twee maanden bij mijn vriendin in de VS bevind, ik ten tweede hier ook een fatsoenlijke gitaar ter beschikking wil hebben en ten derde de tarieven voor overbagage veel te hoog geworden zijn. Het meeenemen van mijn gitaar zou me tegenwoordig 80 euro/dollar per vlucht kosten. Ik bedacht dat ik met dat soort bedragen na een paar keer in de buurt van de prijs van een fatsoenlijke tweedehands gitaar zou zitten, en dan heb ik tenminste ook geen risico op beschadiging.
Na aanvankelijk op Craigslist.com gezocht te hebben ontdekte ik dat men bij Elderly Instruments (http://www.elderly.com/) te Lansing -zo'n vijf kwartier rijden hier vandaan - ook diverse tweedehands gitaren te koop had. Ik wilde tussen de 350 en 500 dollar besteden, en in die prijsklasse hadden ze daar een Seagull S6 Cedar, een Takamine (...), een Alvarez Yairy, een Taylor 114 en een Taylor 210.
Ik pakte als eerste de Taylor 114 op en al na enkele noten dacht ik 'het zal me verbazen als een van die andere gitaren beter klinkt'. Helder, transparant en toch nog voldoende diepte en kracht in het laag.
De Taylor 210 klonk verrassenderwijs - het is immers een dreadnought en bovendien een klasse duurder - iets minder krachtig en had ook minder dynamiek. Ook het hoog was iets minder helder, maar op zichzelf kan dat wel bij een dreadnought.
De andere gitaren klonken duidelijk minder. Met name de Seagull viel me tegen, daar meen ik wel eens betere exemplaren van in handen gehad te hebben. Deze klonk erg dun. De Alvarez Yairy klonk nog het beste, zag er ook mooi uit, maar had een tamelijk rond, dik geluid dat ik niet zo zoek in akoestische gitaren. Maar die was dan ook bijna even duur als de Taylors, achter in de 400 dollar waar de Taylors ongeveer 500 kostten.
Ik had verwacht wel zo'n twee uur nodig te hebben om te testen maar was er eigenlijk na een half uurtje wel uit: de Taylor 114 stak er met kop en schouders bovenuit en deed precies wat ik wilde. Hij heeft ook een erg comfortabel en handzaam model.
Daarna heb ik natuurlijk nog wel even de hele winkel rondgelopen, daarbij gebruik makend van het feit dat je zonder meer elke gitaar mocht proberen, en er hingen er vele van meerdere duizenden dollars. Vele topmerken waren er vertegenwoordigd, Martin, Taylor, Gibson, Larrivee, Collings, Guild (prachtige twaalfsnaar!).
Ik weet wel dat je niet blind moet varen op merk en prijs (daarom had ik ook die andere gitaren naast de Taylors getest), maar steeds weer sta ik ervan versteld hoe soms véél duurdere gitaren het prijsverschil absoluut niet waarmaken. Een Larrivee, een Gibson J-45 en een Gibson Hummingbird van respectievelijk 1800, 2500 en 3200 dollar klonken bijvoorbeeld absoluut niet overtuigend. Ik wil die merken daarmee trouwens niet bashen, er kunnen grote exemplarische verschillen zijn, ook die Taylor 210 die ik testte klonk immers niet zo goed als ik verwacht had. Maar het blijft tamelijk verbijsterend.
http://www.em11.nl/images/taylor_114_klein.jpg
De reden voor deze aankoop was ten eerste omdat ik mij momenteel gedurende twee maanden bij mijn vriendin in de VS bevind, ik ten tweede hier ook een fatsoenlijke gitaar ter beschikking wil hebben en ten derde de tarieven voor overbagage veel te hoog geworden zijn. Het meeenemen van mijn gitaar zou me tegenwoordig 80 euro/dollar per vlucht kosten. Ik bedacht dat ik met dat soort bedragen na een paar keer in de buurt van de prijs van een fatsoenlijke tweedehands gitaar zou zitten, en dan heb ik tenminste ook geen risico op beschadiging.
Na aanvankelijk op Craigslist.com gezocht te hebben ontdekte ik dat men bij Elderly Instruments (http://www.elderly.com/) te Lansing -zo'n vijf kwartier rijden hier vandaan - ook diverse tweedehands gitaren te koop had. Ik wilde tussen de 350 en 500 dollar besteden, en in die prijsklasse hadden ze daar een Seagull S6 Cedar, een Takamine (...), een Alvarez Yairy, een Taylor 114 en een Taylor 210.
Ik pakte als eerste de Taylor 114 op en al na enkele noten dacht ik 'het zal me verbazen als een van die andere gitaren beter klinkt'. Helder, transparant en toch nog voldoende diepte en kracht in het laag.
De Taylor 210 klonk verrassenderwijs - het is immers een dreadnought en bovendien een klasse duurder - iets minder krachtig en had ook minder dynamiek. Ook het hoog was iets minder helder, maar op zichzelf kan dat wel bij een dreadnought.
De andere gitaren klonken duidelijk minder. Met name de Seagull viel me tegen, daar meen ik wel eens betere exemplaren van in handen gehad te hebben. Deze klonk erg dun. De Alvarez Yairy klonk nog het beste, zag er ook mooi uit, maar had een tamelijk rond, dik geluid dat ik niet zo zoek in akoestische gitaren. Maar die was dan ook bijna even duur als de Taylors, achter in de 400 dollar waar de Taylors ongeveer 500 kostten.
Ik had verwacht wel zo'n twee uur nodig te hebben om te testen maar was er eigenlijk na een half uurtje wel uit: de Taylor 114 stak er met kop en schouders bovenuit en deed precies wat ik wilde. Hij heeft ook een erg comfortabel en handzaam model.
Daarna heb ik natuurlijk nog wel even de hele winkel rondgelopen, daarbij gebruik makend van het feit dat je zonder meer elke gitaar mocht proberen, en er hingen er vele van meerdere duizenden dollars. Vele topmerken waren er vertegenwoordigd, Martin, Taylor, Gibson, Larrivee, Collings, Guild (prachtige twaalfsnaar!).
Ik weet wel dat je niet blind moet varen op merk en prijs (daarom had ik ook die andere gitaren naast de Taylors getest), maar steeds weer sta ik ervan versteld hoe soms véél duurdere gitaren het prijsverschil absoluut niet waarmaken. Een Larrivee, een Gibson J-45 en een Gibson Hummingbird van respectievelijk 1800, 2500 en 3200 dollar klonken bijvoorbeeld absoluut niet overtuigend. Ik wil die merken daarmee trouwens niet bashen, er kunnen grote exemplarische verschillen zijn, ook die Taylor 210 die ik testte klonk immers niet zo goed als ik verwacht had. Maar het blijft tamelijk verbijsterend.