zoon van Piet
13 juni 2012, 14:13
Als ervaren, zelf bijna vintage, gitarist blijf ik meestal ver van nieuw spul, zeker als het om chinees spul uit de laagste prijsregionen gaat. Maar deze week kocht een zootje amps (voor bijna niks) en kreeg er een heuse Keiper quasi-Les paul bij. Ik moest effe fronsen of ik dat wel wilde, zeker toen ik ie me met zijn wanstaltige uiterlijk in mijn gezicht schreeuwde.
maar ja, het is voor niks en dan laat je zo'n ding niet liggen, toch?
http://img191.imageshack.us/img191/3203/20120613t134127.jpg
Met al die faux-americana erop is ie echt niet mijn ding! En dan heb ik het niet eens over de vreemde combinatie van vrijheidsbeeld en Johnny Reb-vlag, of de tamelijk zieke toevoeging van de twin towers. Het is gewoon teveel, wansmakelijk en clichématig. Maar ja, als je zestien bent, denk je daar wellicht anders over..
Al die amps moesten wel even getest worden, natuurlijk. Zeker dat Sessionetje waar het me eigenlijk om te doen was. En dus heb ik het ding bespeeld en ingeplugd en ofschoon ik er toen nog steeds amper naar durfde kijken, was dat toch met andere ogen.
Nu, drie dagen later, ben ik hem redelijk gewend. En heb ik hem vaker bespeeld dan ik vooraf voor mogelijk hield. En ik moet zeggen dat ik eigenlijk nauwelijks iets verkeerds kan vinden aan dit plankje dat nieuw toch niet meer dan 100 gekost zal hebben (?). Natuurlijk kan ik zeuren: topkammetjes is klote en zit er slecht op, bodymateriaal is bamboe-multiplex of zo, in ieder geval gelaagd. Mechanieken zijn middelmatig, voelen week aan en de schakelaar ziet er niet uit alsof ie lang bestand zal blijven tegen mijn gitaargedrag.
Maar als ik hem naast een soortgelijke gitaar uit mijn jonge jaren houd:
http://img9.imageshack.us/img9/952/20120613t134309.jpg
Die is ook multiplex, ook met slechte topkam. En met heel wat slechtere mechanieken. Bovendien heeft de ouwe van die japanse quasi-humbuckers, die eigenlijk nergens naar klinken. Het fretwerk is slechter, in de zin van matig. De keiper heeft eigenlijk prima frets. Op een toets van echt palissander! Eat yer heart out, Gibson!
Hij speelt prima en klinkt geeneens slecht. Sterker: ik heb heel wat gitaren in handen gehad van bekende merken, die het echt afleggen tegen deze kleine brutale patser.
Ik kan niet anders concluderen dan dat de huidige aspirant-gitarist met dit ding stukken beter af is dan wij waren in onze jeugd. En dan waren wij alweer beter af dan de Egmond/Venlonia- generatie! De Keiper kan rocken, blijft goed overeind op volume, geeft geen feedback bij heavy distortion ( probeer dat eens met die Kinor, lache! ) en dat waaaay baaad uiterlijk.. tja, misschien went et wel.. ;)
ik sta nu te wachten tot het volgende neefje/nichtje/buurjongetje heel graag gitaar wil gaan spelen. heb er een prima Aria oefenampje bij, dus Ome Peer helpt binnenkort vast weer een jong talent op weg. aan de gitaar zal het niet liggen...
maar ja, het is voor niks en dan laat je zo'n ding niet liggen, toch?
http://img191.imageshack.us/img191/3203/20120613t134127.jpg
Met al die faux-americana erop is ie echt niet mijn ding! En dan heb ik het niet eens over de vreemde combinatie van vrijheidsbeeld en Johnny Reb-vlag, of de tamelijk zieke toevoeging van de twin towers. Het is gewoon teveel, wansmakelijk en clichématig. Maar ja, als je zestien bent, denk je daar wellicht anders over..
Al die amps moesten wel even getest worden, natuurlijk. Zeker dat Sessionetje waar het me eigenlijk om te doen was. En dus heb ik het ding bespeeld en ingeplugd en ofschoon ik er toen nog steeds amper naar durfde kijken, was dat toch met andere ogen.
Nu, drie dagen later, ben ik hem redelijk gewend. En heb ik hem vaker bespeeld dan ik vooraf voor mogelijk hield. En ik moet zeggen dat ik eigenlijk nauwelijks iets verkeerds kan vinden aan dit plankje dat nieuw toch niet meer dan 100 gekost zal hebben (?). Natuurlijk kan ik zeuren: topkammetjes is klote en zit er slecht op, bodymateriaal is bamboe-multiplex of zo, in ieder geval gelaagd. Mechanieken zijn middelmatig, voelen week aan en de schakelaar ziet er niet uit alsof ie lang bestand zal blijven tegen mijn gitaargedrag.
Maar als ik hem naast een soortgelijke gitaar uit mijn jonge jaren houd:
http://img9.imageshack.us/img9/952/20120613t134309.jpg
Die is ook multiplex, ook met slechte topkam. En met heel wat slechtere mechanieken. Bovendien heeft de ouwe van die japanse quasi-humbuckers, die eigenlijk nergens naar klinken. Het fretwerk is slechter, in de zin van matig. De keiper heeft eigenlijk prima frets. Op een toets van echt palissander! Eat yer heart out, Gibson!
Hij speelt prima en klinkt geeneens slecht. Sterker: ik heb heel wat gitaren in handen gehad van bekende merken, die het echt afleggen tegen deze kleine brutale patser.
Ik kan niet anders concluderen dan dat de huidige aspirant-gitarist met dit ding stukken beter af is dan wij waren in onze jeugd. En dan waren wij alweer beter af dan de Egmond/Venlonia- generatie! De Keiper kan rocken, blijft goed overeind op volume, geeft geen feedback bij heavy distortion ( probeer dat eens met die Kinor, lache! ) en dat waaaay baaad uiterlijk.. tja, misschien went et wel.. ;)
ik sta nu te wachten tot het volgende neefje/nichtje/buurjongetje heel graag gitaar wil gaan spelen. heb er een prima Aria oefenampje bij, dus Ome Peer helpt binnenkort vast weer een jong talent op weg. aan de gitaar zal het niet liggen...