Meerdere bands, dezelfde backline

[Rick trodat]

Van de week zag ik in Leiden een aantal bands in de binnenstad van Leiden. Hier zaten nog een aantal redelijke muzikanten tussen. Wat mij opviel was het feit dat men niet van backline ging wisselde.

Hetzelfde drumstel, basversterker en gitaarversterker bij iedere band.

Toevallig kende ik één van de gitaristen en ik heb hem vaker gezien met een diezel amp. Aangezien hij nu, en alle andere gitaristen, over een hughs and kettner transistor moest spelen, had hij een ruksound van hier tot tokio.

Ik zag één gitariste meteen de gain dichtdraaien toen zij speelde. Zij had nog het beste geluid van de dag.

Nu heb ik dit vaker gezien, maar het lijkt wel een beetje een trend te worden. Wie heeft er veerder ervaring mee?

[tidalwave_sideburns]

Zo doen we dat ook altijd hier in Budapest. Een basversterker, een drumstel, PA/microfoons en zo levert de tent waar we spelen. Gitaristen nemen vaak hun eigen versterker oid mee, ik speel zelf altijd liever over mijn eigen spullen, maar lenen of als back up iets kunnen gebruiken is altijd erg bespreekbaar.

[barno]

ik doe het graag, andermans backline gebruiken, betekent dat ik mijn eigen amp niet moet meeslepen, opstellen, weer opruimen. gewoon gitaar inpluggen en gaan (en op einde: gitaartje in koffer en weg). Al weet ik wel liefst op voorhand wat voor amps ongeveer er zullen zijn. Liefst een amp met een goed clean kanaal. een Twin of een Super, daar kan iedereen normaal wel mee uit de voeten.

Ik geloof niet dat het een trend is, in tegendeel. meer en meer gitaristen willen persé op hun eigen boutique ding spelen want daar zit "hun" sound in.

Het kan wel es tegenvallen: in Spanje op een groot openluchtfestival kreeg ik klein tranistor marshall ding dat volstrekt kut was. het kan ook meevallen: in Slovenië in een soort achteraf cultuurcentrumpje kreeg ik twee Vibrolux Reverbs ter beschikking.

[iWishmaster]

Is best sterk afhankelijk van de stijl die gespeeld wordt: veel gitaristen halen hun scheur nu eenmaal niet uit pedalen. Ik denk dat de meeste metal-gitaristen toch even hun wenkbrauwen optrekken als ze een twin reverb als backline zien staan.

[barno]

Is best sterk afhankelijk van de stijl die gespeeld wordt: veel gitaristen halen hun scheur nu eenmaal niet uit pedalen. Ik denk dat de meeste metal-gitaristen toch even hun wenkbrauwen optrekken als ze een twin reverb als backline zien staan.

ja ik het over alle andere genres, niet over metal. Ik veronderstel dat er in metal land ook wel een algemeen aanvaarde standaard amp bestaat waar de meeste gitaristen hun ding op kunnen doen, zo'n groot marshall ding ofzo :)

En ik haal mijn roots scheur ook liefst uit een kleinere buizenamp. maar als het moet kan het op Twin met een TS

[skanky]

Het ligt natuurlijk ook aan de ruimte en aan de changeover tijd. Als je minder dan 5 minuten changeover tijd hebt, dan is het geen doen om alle versterkers te wisselen. Dat ga je dan niet redden, want de pedalboards moeten ook nog geinstalleerd worden, gitaren gestemd, korte linecheck ed. Ook als er geen backstage ruimte is om alle versterkers van de verschillende bands neer te zetten dan is het ook onmogelijk om allemaal over eigen versterkers te spelen.
Ik vind dat je als gitarist nooit afhankelijk moet zijn van je amp, neem altijd een distortionpedaal oid mee wat een beetje in de buurt komt van de oversturing van je amp. Zodat als een eigen amp niet mogelijk is, je zonder gezeik altijd een soort van eigen sound hebt.

ps. Als je een backline MOET delen, gelieve niet tegen de geluidstechnici zeiken, die kunnen er in 99% van de gevallen ook niets aan doen.

[interessander]

Grappig, een van de weinige keren dat ik over een reeds aanwezige backline speelde was het ook een H&K transistor bak, geen goede herrinneringen aan...

Er wordt normaal gezien van te voren toch wel overlegd over dit soort zaken en als ik over spullen van een andere band speel dan vraag ik altijd even wat het is, dan weet je wat je kan verwachten. Ook handig om alvast te weten op hoeveel ohm je de kast kan draaien bijvoorbeeld, dan wordt het niet zo'n last minute gestress met een zaklampje als de stack al staat.

Ik speel nooit over iemand anders zijn amp (al eerder genoemd, metal is wat dat betreft te specifiek) Mesa/Marshall/ENGl/Peavey/etc. klinkt toch allemaal anders, dat los je ook niet zomaar op met een distortion pedaaltje, nog los van het schakelen van kanalen en andere effecten.
Andersom komt het wel eens voor dat je wat moet uitlenen of speakerklasten laat staan/alvast neerzet. Laatstgenoemde sowieso geen probleem, daarvoor heb ik de niet te gebruiken jack inputs ook afgetaped zodat er ook niets fout kan gaan. Versterker leen ik liever niet uit, en sowieso enkel in overleg, dan kun je de andere gitarist ook nog wat tips geven om de juiste sound te krijgen.

Bij drumstellen is het een beetje hetzelfde verhaal, doorgaans worden de bassdrums en toms gedeeld, de wat breekbaardere en specifiekere onderdelen zoals de bekkens en de snare en een dubbel pedaal worden door de drummers meegenomen.

[Luke-wannabe]

Natuurlijk heb je over een lekkere amp een betere sound, maar ik vind dat je pas een goede gitarist bent als je overal een goede sound uit kunt halen. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk.

[Ace 1.15.19]

Ik zou ook liever met mijn eigen materiaal spelen, maar ik zou het gerust willen proberen als er ergens een vaste backline staat. Probleem is wel vaak dat je je eigen versterker door en door kent en vaak the sweet spot wel weet te zitten. Als je die op een vreemde versterker snel gevonden hebt is dat natuurlijk lekker.

Binnenkort spelen we waarschijnlijk op een festivalletje waar de backline gedeeld wordt. Het liefste neem ik uiteraard mijn 18 watt Marshall broodroostertje mee, want wat is er makkelijker dan één tone en één volume knop?

[Arvoitus]

Ik heb redelijk wat open podiums en bandwedstrijden georganiseerd, en het grootste probleem wat ik zie is het verschil van "intelligentie" bij de gitaristen.

Normaal gesproken neemt de helft zijn eigen versterker mee (leuke Marshall's/Mesa Boogie's/Peavey's/ENGL's/etc). Een kwart is te lui om zelf iets mee te nemen en met de andere kwart heb ik altijd de leukste gesprekken. Want sommige willen dan een Line 6 transistorbak met 8" speaker + Metalzone meenemen en sommige hebben de mooiste jaren 60/70 boutique versterkers waarvoor ik graag wat moeite wil doen.

Ik moedig gitaristen aan om hun eigen spullen mee te nemen, maar sommige bands nemen de meest armzalige spullen mee waar echt geen fatsoenlijk geluid uit te toveren is. Dus daarom vraag ik altijd aan bands om eerst te overleggen wat ze meenemen (zo kan ik ook meteen checken of de impedantie overeenkomt).

Zelf zorg ik er altijd voor dat er twee Marshall JCM/JMP/JVM zijn met elk een Marshall 1960A 4x12. Iedereen van clean tot metal moet daarmee uit de voeten kunnen. En dan geef ik de gitarist in kwestie drie opties:
1. Je maakt gebruik van de aanwezige top en cabinet.
2. Je neemt (na duidelijk overleg met mij) zelf een top mee en sluit die op het aanwezige cabinet aan.
3. Je neemt (na duidelijk overleg met mij) een combo mee, microfoons moeten verplaatst worden.

[Rick trodat]

Ik denk dat je ook geen gitarist hoort klagen als er een twin en een jcm op het podium staat. Mij niet in ieder geval.

Ik vind het wel erg voor zon gitarist als er over een Hughes & Kettner Attax 100 moet spelen en je speelt metal of hardrock.

[iWishmaster]

Ik ben het toch niet zo eens met sommige hier. Natuurlijk afhankelijk van de stijl en het soort band, maar een karakteristiek gitaargeluid kan toch wel erg bepalend zijn voor de setting en de sfeer van de muziek. Sommige gitaristen kunnen overal wel mee uit de voeten, andere totaal niet: dat vereist namelijk best wel wat ervaring. Als je veel van je geluid uit je pedalboard haalt maakt dat het ook makkelijker, maar ook dat doet lang niet iedereen.

Vooral in muziek waar gitaren en oversturing een grote rol spelen, zoals metal, maar ook stevige rock / stoner zou ik wanneer ik eigen werk speel toch mijn eigen spullen mee willen nemen. Of in ieder geval mijn eigen top. Een veelzijdig pedaaltje dat in geval van nood mijn eigen top enigsinds kan vervangen staat wel op het verlanglijstje, maar dat is ook niet zo eenvoudig ...

[pimmetje]

Sommige gitaristen kunnen overal wel mee uit de voeten, andere totaal niet: dat vereist namelijk best wel wat ervaring.+1.

Dat heeft volgens mij ook te maken met eenvoudigweg wennen aan het feit dat je geluid nu eenmaal regelmatig net ff wat anders is. Ook met je eigen spullen!
Dan kan je wel gaan zenuwpezen over je geluid, maar je kan in dat soort situaties van ff 30-45min hakken soms beter accepteren en er met zo veel mogelijk plezier het beste van maken. Na een tijdje wordt je tolerantie voor een beetje ander geluid uit de amp dan steeds wat groter en kan je steeds relaxter op andere bakken spelen. Wat je sound op zo'n andere bak weer meer jouw eigen lijkt te maken.

Wel vraag ik vaak vooraf wat voor backline er is. Van tevoren instellen op bepaalde types versterker geeft mij persoonlijk toch iets van gemoedsrust :D.
En als er alleen echt totáál onbruikbare meuk staat, kan je altijd nog (in overleg) zelf wat meeslepen.

[showband]

Zolang er wel tijd is voor floorboards snap ik niet dat er zo anaal gereageerd wordt op puur een combotje plaatsen. Ik zet altijd de amp 10X zo zacht, helemaal clean, en zonder pedalen direct met snoertje er in. Draai laag eruit en mid erbij. En dan zou de PA er ineens geen werk aan hebben? Dat is gewoon dikke bullshit.

Vaste backline vind ik vreselijk. (omdat ik nogal van de "gitaar met snoer in amp" type ben bij korte optredens. Als je dan een of andere generic rock-box hebt merk je dat het snert is. Ik heb nog liever een oude peavey bandid dan weer zo een 50 of 100watt scheurijzer die altijd als vaste backline staat.

het slechtste geluid wat ik ooit gehad heb was een organisatie die trots in de houtrust een paarse anniversarystack had geplaatst zonder powersoak oid. "mooier bestaat niet dan zo'n supermarshall toch".

Dat ding was te hard om voor te gaan staan (of uit. Zachter kon ie gewoon niet). Glazig enz. De kasten waren zo hoog dat ik maar net bij de enorme hoeveelheden knoppen kon. Maar niet kon lezen wat de functie ervan was. oftewel totaal onbruikbaar en het duurde superlang om hem sowieso aan de praat te krijgen.

Normaal kom ik met een microscopisch klein transistorcombotje met vaste microfoon aanzetten. Stekker ompluggen van de mike bij de vaste set en klaar. Maar als de technici weer in de oogkleppenmodus zijn dan speel ik wel weer met hun setup. En dan krijg je altijd gelul achteraf " "ik kon je niet in de mix vinden? Stond je uit?" NEE het was ZACHT en ik draai die smileycurve er uit want ik zit op midrange eikels!

Het DOEL is bijna altijd : 45 minuten spelen 5 minuten afbouwen, 10 minuten opbouwen. En zo elk uur een band. Maar als je garandeerd in 2 minuten klaar te staan. (toneel oplopen 30 sec, amp in stekkerblok, XLR in vaste microfoon op de amp 30 sec, Gitaar ophalen en inprikken, stemming controleren 1 minuut) Dan willen ze TOCH soms liever dat je een of andere gare H&K uit gaat zitten vogelen. Wat herrie 9sound vinden) kost en vele malen meer tijd.

De doelstelling is dus meestal verkeerd als je er geen overleg over kunt hebben.

[marter544]

Cabs geen probleem, drums geen probleem (drumstel van onze drummer klinkt toch ruk), maar de bassist en ik spelen het liefst wel over onze eigen tops.. Waarom? We zijn een coverband met een zeer gevarieerde set (van metallica, tot Rage against the machine, tot roots blues tot funk), en ik heb geen scheur pedalen. Wanneer ik ergens over een Fender twin zou moeten spelen heb ik best een probleem. Zelfde geld voor een Engl Fireball oid. Een JCM800 red ik me nog wel mee, heb wel een booster en een veelzijdige strat met een goede volumeknop.

EDIT: Laatst met een hartke piggyback 60 watt transistor met 4*8 gespeeld (er zou een prima top met cabinet aanwezig zijn), dat heeft mij wel geleerd ff te vragen wat er staat..