PDA

View Full Version : Less is more: gear Jimmie Vaughan



barno
21 april 2012, 14:37
Zoals velen kijk ik graag naar artist gear video's van premier guitar. Meestal krijg je dan uitleg van de tech over een ton effectpedaaltjes, amps , mods en vaak massa's tour gitaren.

Jimmie houdt het simpel : en heeft (voor mij) de best sound in the world ...


http://www.youtube.com/watch?v=OzVLHMOe530

arjanb01
21 april 2012, 15:03
Inderdaad, less is.more, leuke vid!

Pepe
21 april 2012, 15:26
De Matchless Clubman is out zie ik.
Grappig inderdaad dat er hier hele topics zijn over pickupje zus en zo, digitaal versus analoog en meneer Vaughan zelf gewoon iets uit het rek pakt en op een cheap ass Boss trapt voor een tremelo.

Ook grappig; ik heb een oude Greco strat die, van nature, zo dat Jimmy Vaughan geluid in zich heeft dat ik de body in Vaughan white laat spuiten door Luke. Eigenlijk ook omdat het 1 van de drie zwarte strats is die ik heb maar dit leek me dan wel voor de hand liggen.
Het is een uitdaging maar Luke vond het geen probleem. We gaan het zien.

http://lutherwolf.com/wp-content/uploads/2012/03/Austin_-JVaughn_022.jpg

barno
21 april 2012, 15:39
tof project pepe, ben benieuwd

ja laatste keer dat ik 'm zag waren het nog twee matchless. nu, JLV is zo iemand die op elke goeie buizenbak zal klinken als zijn volkomen unieke zelve. tof dat ie een local ampbouwer steunt.

Pepe
21 april 2012, 15:48
Ja, lokaal talent, ik ben een groot voorstander. Het verbaast me ook wel een beetje dat de Vaughan gitaar nauwelijks opduikt als clone waar je struikelt over die van zijn broer, zwarte Mayers en Gilmours.

In dat kader (local) heb ik ook nog een project lopen voor een Supro/Alessandro amp achtig ding. Ik heb eindelijk een ampbouwer gevonden die een beetje origineel denkt en niet alleen maar vastklampt aan de Fender & Marshall clones.
Ook wel spannend, niet weten waar je uitkomt.

barno
21 april 2012, 16:01
Heel veel gitaristen vatten jimmie vaughan niet: he doesn't do circus ... Ik ben daar nogal categorisch in: wie Jimmie Vaughan niet goed vindt, is geen vriend van mij :)

Ben er tamelijk zeker van dat hijzelf heeft aangestuurd op een MIM sig ipv usa, beetje als statement: it's all in the fingers :)

Pepe
21 april 2012, 18:33
Jimmie Vaughan, Ronnie Earl, Duke Robillard .. T Bone Walker style, all good..

Eko
21 april 2012, 19:25
Slightly of topic, ik heb de beide Vaughan`s. De Jimmie doet niet onder voor de Stevie. Het is echt een recht door zee , no frills strat.Het mooie is dat je met de open midden pu echt een bijtende toon krijgt die , op een of andere manier , prachtig door de mix snijdt. De hals ligt prima in de hand , ook na uren spelen op een podium.
De JV en een goede amp ( in mjn geval met tremelo ) en je kunt een avond vullen.

barno
21 april 2012, 19:57
ik heb zwaar zitten twijfelen tussen setje tex mex en usa 57 62 pups voor mijn nostrat project, heb uiteindelijk toch voor usa gekozen. mss had ik de tex mex meoten proberen, maar ik ken ze eigenlijk niet.

at Pepe: Ronnie Earl was vroeger mijn eten en drinken, zo erg dat ik tot op heden bepaalde licks van hem probeer af te leren/ aan te passen, tevergeefs :)

Eko
23 april 2012, 14:45
Als je de clip hebt gezien met de instellingen van de amps weet je meteen waarom JV voor deze pu`s heeft gekozen. Door de Bassman zo in te stellen krijg je inderdaad een mooi snijdende toon , door de volumepot iets te knijpen op de gitaar houdt je het echte snerpende binnen de perken.
Het leuke is dat , als je de SRV aansluit terwijl je de instelling zo laat , je echt 2 verschillende instrumenten hoort.

Kim Wilson
23 april 2012, 15:34
Ik ken Jimmie Vaughan vooral als gitarist van de Fabulous Thunderbirds, en hoewel hij altijd in dienst van de band speelde, had ie wel een bijzonder herkenbare stijl. Ik hoorde heel toevallig gisteren een nummer van Irma Thomas, en herkende gelijk Jimmie's spel in de begeleidingsband. Hele goeie gitarist, authentieke en toch eigen stijl. En idd een supergoeie sound.

ellisvertellis
23 april 2012, 15:51
Dankzij dit draadje heb ik net JV ontdekt: helemaal mijn stijl! Dank daarvoor! :cheerup:

Ik kende 1 nummer van hem,"dengue woman", dat op de "From dusk till dawn" soundtrack verscheen. Zooo goed en daarop hoor je vind ik heel goed zijn eigen speelstijl.

Welke plaat springt er voor jullie nu echt uit? Wil er graag meer van horen. :)

Pepe
23 april 2012, 16:01
Zijn eerste 3 solo albums zijn redelijk inwisselbaar en allemaal de moeite waard.

Jimmie Vaughan - Strange Pleasure (http://www.musicmeter.nl/album/69992) (1994)

Jimmie Vaughan - Out There (http://www.musicmeter.nl/album/127689) (1998)


Jimmie Vaughan - Do You Get the Blues? (http://www.musicmeter.nl/album/82615) (2001)

Ik ben zelf niet wild van de FabTbirds en wat ie daarna gedaan heeft, dat orkestje van hem met die gospel zangeressen en de hammond die ook de bas speelt.. daar kan ik de hele dag naar luisteren.

Kim Wilson
23 april 2012, 16:10
Ja, ik ben juist wel helemaal fan van de T-birds. Ik heb ze zelfs een keer live mogen aanschouwen, en ook de Kim Wilson Band (soloproject) heb ik live gezien in Dongen. Echt he-le-maal geweldig! Vandaar trouwens ook mijn username. :satisfie:

Pepe
23 april 2012, 16:20
mss had ik de tex mex meoten proberen, maar ik ken ze eigenlijk niet.


TexMex pickups hebben een stevig ongecompliceerd geluid met best wel wat pinnig hoog. De eerste jaren werd de JV texmex strat van populier gemaakt wat nogal duf en dof kan klinken, my guess is om het hoog van de TM pickups te temmen. Maar helemaal geen slechte pickups hoor, vooral dat ongecompliceerde sprak mij wel aan, verfrissend wel naast al die boetiekjes.

barno
23 april 2012, 16:21
tja ik vind echt alles van 'm schitterend, zeker ook de early Tbirds.

Strange Pleasure springt er qua solo platen voor mij bovenuit.

En dan zeker zijn meer recente tweeluik blues ballads and favourites (gele en groene hoes) : very ol' school maar swingt als de pest, met lou ann barton als guest

Family style, de plaat die hij met broer SRV opnam is trouwens ook zéér goed. sublieme texas roots pop

Kim Wilson
23 april 2012, 16:31
Lou Ann Barton, die bedoelde ik. Zoek maar eens op Te Ni Nee Ni Nu van Barton, dan herken je het gelijk.

EDIT>
Deze dus:

http://youtu.be/IcU_5LZOgGQ

barno
23 april 2012, 16:43
Jimmie tearing the place apart ...


http://www.youtube.com/watch?v=T6ZYx88j4R8

Eko
24 april 2012, 12:02
Hij heeft ook een CD gemaakt samen met Omar Kent. Prachtige nummers als: Jimmy Reed Highway er op. Jimmie heeft een aparte timing. Zoals Engelsen zeggen: zijn klok tikt in een ander ritme ( slecht vertaald , goed bedoeld). Zijn geluid is geheel eigen en herkenbaar.

barno
25 april 2012, 18:02
Hij heeft ook een CD gemaakt samen met Omar Kent. Prachtige nummers als: Jimmy Reed Highway er op. Jimmie heeft een aparte timing. Zoals Engelsen zeggen: zijn klok tikt in een ander ritme ( slecht vertaald , goed bedoeld). Zijn geluid is geheel eigen en herkenbaar.

yep, the omar cd is ook sterk, met ook super harmonica werk van kim wilson.
Zag dit nog net over de recordings van Family Style/ de broederliefde en respect voor elkaar spat er op een subtiele manier vanaf. Man wat had ik graag nog wat meer gezamelijke projecten van hen gehoord...

http://www.youtube.com/watch?v=LYIVD5PummA&feature=g-vrec&context=G2dbca08RVAAAAAAAAAQ

Brewskie
25 april 2012, 18:30
Hoi Barno,
Wel leuk om deze opmerking van jou nog even te posten in deze thread. Zag namelijk dat Jimmie zijn veren ook in een V-shape heeft staan ;-)


mooie strat geworden ! definately 50's vibe allover.

Eén ding: ik zie dat je, zoals vele anderen, de veren van de trem in een V monteert: ik begrijp niet waar dit idee vandaan komt. Ik zou het niet doen. Je kan zelf ook voelen dat de middelste veel op deze manier veer minder spanning heeft dan de twee buitenste en zo eigenlijk weinig functie heeft
Best de veren dus recht monteren, gelijke spanning, dan is je trem ook beter af te stellen.


http://img.photobucket.com/albums/v40/Brewskie/jimmievaughan.png

grayfink
25 april 2012, 19:14
Prima stem, prima sound, maar qua spel mag hij niet in de schaduw staan van zijn te vroeg overleden broer wat mij betreft.
Of mag ik dat niet zeggen. :hide:

Pepe
25 april 2012, 19:42
Prima stem, prima sound, maar qua spel mag hij niet in de schaduw staan van zijn te vroeg overleden broer wat mij betreft.
Of mag ik dat niet zeggen. :hide:

Die schaduw heeft ie niet nodig, hij heeft zijn eigen plekje in de zon.

Vergelijken is iets voor mensen met meetstokken en chronometers wat mij betreft.

grayfink
25 april 2012, 20:13
Nou, zonder meetstok dan;
Zijn spel kan mij niet bekoren. :D

barno
25 april 2012, 20:29
Hoi Barno,
Wel leuk om deze opmerking van jou nog even te posten in deze thread. Zag namelijk dat Jimmie zijn veren ook in een V-shape heeft staan ;-)



http://img.photobucket.com/albums/v40/Brewskie/jimmievaughan.png


dacht ik ook dadelijk aan toen ik dat zag hoor :)
bij deze dus: als jimmie het doet, is het wèl goed. even serieus: ik had dat natuurlijk niet zelf uitgevonden van die rechte veren, maar ik vond de uitleg van een youtube gast daarover very sensible. ik vraag me af waarom zoveel mensen hun veren in een driehoek spannen.

Kim Wilson
25 april 2012, 20:42
Jimmie tearing the place apart ...


http://www.youtube.com/watch?v=T6ZYx88j4R8
Net even geluisterd. Wat een briljant stuk muziek! Zo'n eigen stijl en sound, bescheiden, gunt de andere gitarist ook zijn moment. Super! En hieruit blijkt hoeveel invloed hij had bij de T-birds. Naast Kim Wilson heeft hij een enorm aandeel gehad in de algehele sound van de T-birds, misschien nog wel meer dan Kim zelf.

Dat achtergrondkoortje is overigens ge-wel-dig! :D

grayfink
26 april 2012, 00:50
Ik ga hem morgen nog maar een keer luisteren dan. :)

Kim Wilson
26 april 2012, 08:47
Oh, van mij hoeft het niet, hoor. Het moet je wel liggen, dit soort muziek. Ik ben al redelijk bekend met de blues, maar ik kan me wel voorstellen dat dit wat minder toegankelijk is als je niet zo into de blues bent.

Wat ook wel mooi is, is Junior Watson. Heeft een heel frivole manier van spelen, maar is toch ook wel echte blues.

barno
26 april 2012, 11:16
ja de vroege Fabulous Thunderbirds, dat was jimmie allover, de economische manier van spelen, de strakke en tegelijk soulvolle grooves. Ik bewonder hem vooral omdat ie volledig focust op feel. Zijn timing is uniek. Een beetje de Miles Davis van de blues.

Alle latere T-Birds gitaristen waren technisch straffer dan jimmie, maar geen enkele benaderde de soul en feel van hem
(Duke Robillard, Kid Ramoz, Kid Bangham, Rusty Zinn, Junior Watson, Kirk Fletcher, Nick Curran)

Kim Wilson
26 april 2012, 11:31
Nou moet ik wel zeggen dat ik Kid Ramos, Duke Robillard en Junior Watson ook enorm bewonder. Ik heb van Duke en Junior diverse solo-cd's, en ze hebben wel een heel eigen feel. Al was dat idd nooit zo bepalend voor de sound van de T-birds als Jimmie dat kon.

Eko
27 april 2012, 14:31
Oftewel , er zijn er veel bij die veel meer noten kunnen spelen , weinigen die ze beter spelen. Zoiets dus.
Die veren in een driehoek paatsen verhoogt de spanning net iets . Altijd nog minder dan een veer er meer bijsteken , vermoed ik.
Bij de T-birds zijn er veel geweest. Ik heb DVD`s van veel uitvoeringen zullen we maar zeggen. De early birds ( met JV) konden met z`n vieren , wat later met blazers en keyboards er bij nog niet lukte. Retestrak een set neerzetten en niet het gevoel hebben dat je iets mist.

barno
27 april 2012, 14:49
Oftewel , er zijn er veel bij die veel meer noten kunnen spelen , weinigen die ze beter spelen. Zoiets dus.
Die veren in een driehoek paatsen verhoogt de spanning net iets . Altijd nog minder dan een veer er meer bijsteken , vermoed ik.
Bij de T-birds zijn er veel geweest. Ik heb DVD`s van veel uitvoeringen zullen we maar zeggen. De early birds ( met JV) konden met z`n vieren , wat later met blazers en keyboards er bij nog niet lukte. Retestrak een set neerzetten en niet het gevoel hebben dat je iets mist.

om de spanning iets te verhogen, kan je beter de ankerschroeven iets dieper draaien. Ik denk dat die veren in driehoek spannen echt zoiets is dat iedereen overneemt van mekaar zonder te weten waarom. zelfs jimmie's tech :)

Ik moet zeggen dat ik de latere T-birds bezettingen/cd's ook sterk vind, maar idd, niet meer die magic van de vroege jaren.

Eko
27 april 2012, 15:05
Barno , ik heb een hekel aan die ankerschroeven dieper er in jensen. Ik heb ze al gezien die er weer ergens uitkwamen waar dat niet moest. Heeft nog een nadeel , die schroeven zijn taps en als je ze weer losser wilt zetten kan ineens een schroef te los gaan zitten en z`n grip verliezen.

John Vroegh
25 september 2012, 23:19
Laatst een discussie gepost over de vraag of iemand met een simpele setup speelt en zie ik deze post over één van de voorbeelden op dit gebied. Vroeger veel geluisterd naar zijn broertje, maar op een gegeven moment hoor je toch te veel Hendrix in Stevie's spel en stevie's spel en stem hoor je nu weer teveel in John Mayer.
Jimmy is great, simple setup en he's playing with his fingers!
Ik weet ook dat hij zijn volume knop op de gitaar niet helemaal open heeft , waardoor het hele schelle geluid weg is.

Pepe
26 september 2012, 00:42
Jimmie volgt de stijl van make the note count. Vingers is een belangrijk ingredient, je zet echt een toon neer waar je langer bij stil kan blijven staan. Keerzijde is dat je minder snel kan spelen (even Jeff Beck negerend). De amp open maar de gitaar half betekent meer muscle van de eindtrap maar minder distortion wat basicly betekent minder compressie en meer op de voorgrond zonder te hoeven "snijden". Nadeel daarvan is weer dat alles onder een vergrootglas ligt en je minder gefoezel kan permitteren.
Misschien is het onzin maar zo denk ik er over.

Als toetje de gitaar zoals ik eerder in dit topic aankondigde, de Jimmie Vaughan make over.

http://imageshack.us/a/img7/1570/78063643.jpg

barno
26 september 2012, 01:15
Jimmie volgt de stijl van make the note count. Vingers is een belangrijk ingredient, je zet echt een toon neer waar je langer bij stil kan blijven staan.

beauty pepe, de relic ten spijt, maar jimmies speelt ook op relics van zijn eigen model, dus approved :)

jimmie's stijl, bijt er al jaren mijn tanden op stuk. De note doen counten, tot daaraan toe, maar zijn timing en phrasings, olala. Tamelijk onimiteerbaar imo. Ik denk dat het wat is zoals met BB. Ze hebben beide heel vroeg zich geconcentreerd op wat hun natuurlijke sterkte was en zich verder niet bezig gehouden met minder relevante, minder muzikale dingen zoals snelheid en wizzardness.

Pepe
26 september 2012, 01:29
Ik heb die eerste 2 albums tamelijk uitgeplozen. Je zet de cd op en speelt mee. Vingers en all. Maar het is niet voor mij. Ik bewonder zijn uniekheid van phrasing, ik frees anders.
Het is ook wel heel erg South of the Rio Grande wat iets anders is dan het Ij. Maar af en toe hoor ik een lickje terug in mijn spel waarvan ik denk.. hee.. Jimmie... maar zo duikt er wel meer op waarvan ik denk, heee....

barno
26 september 2012, 08:34
same here, zijn phrasering zit niet in mijn DNA. Ik heb dan maar wat spaarzaamheid in mijn spel van hem overgenomen, dat was ook wel nodig.

Kakihara
26 september 2012, 09:49
same here, zijn phrasering zit niet in mijn DNA. Ik heb dan maar wat spaarzaamheid in mijn spel van hem overgenomen, dat was ook wel nodig.

Ik ken Jimmie V. niet goed genoeg om er iets van terug te horen in je spel, maar wie ik wél duidelijk hoor bij jou (niet om te mouwvegen), is een andere (onderschatte) grootheid: Clarence Gatemouth Brown. Een prettige synergie van blues, country en jazz. En intimiterend goed ... :)

John Vroegh
26 september 2012, 17:52
Gitaristen zoals jimmy, bb king zijn juist heerlijk omdat ze rust inbouwen in hun spel. Snelheidsduivels als Steve Vai etc gaan op een gegeven moment iririteren met nix zeggende solo's. Ik krijg echt kippevel van één bend van bb of jimmy.
Je zag het op een gegeven moment ook bij Gary Moore ( RIP al had hij wel opbouwende snelle solo's ) toen hij samen ging spelen met Albert king en Albert Collins. Zij leerden hem wat je niet speelt net zo belangrijk is. Rust inbouwen in je spel en proberen naar een climax te werken vind ik mooier dan zomaar 100000000 noten in een seconded spelen.
Clarence Gatemouth Brown is absoluut te gek. Iemand noemde ook jeff beck , maar als ik die hoor wil ik mijn gitaar aan de wilgen hangen daar kan niemand tegen op.

barno
26 september 2012, 19:27
Ik ken Jimmie V. niet goed genoeg om er iets van terug te horen in je spel, maar wie ik wél duidelijk hoor bij jou (niet om te mouwvegen), is een andere (onderschatte) grootheid: Clarence Gatemouth Brown. Een prettige synergie van blues, country en jazz. En intimiterend goed ... :)

te veel eer. maar gatemouth is fantastisch en niet te beroerd om de allergrootste (Freddy King) up te backen bij the Beat sessies; Ik heb nooit echt gitaristen kunnen copieren maar op een of andere manier zijn bijna al mijn helden van Texas. Die heb ik in eerste instantie wel leren kennen via witte kerels zoals Ronnie Earl (die wel wat Gatemouth covers speelde)

Mr.Fingers
26 september 2012, 22:19
Beatbeatbeat!!!


http://www.youtube.com/watch?v=f13OyN_KrVg

Kakihara
27 september 2012, 13:46
Niet al te bescheiden, barno, het is al erg genoeg dat je je nickname geen hoofdletter hebt gegeven ;) Als het goed is, mag het gezegd worden. Ik ben heus niet zo snel onder de indruk van een andere gitarist.

Bij volgend filmpje moest ik trouwens plots aan jouw groepje denken:

http://www.youtube.com/watch?v=1eBkvMZl558

@Mr. Fingers: geweldige filmpjes, die van The!!!!Beat met Gatemouth en Freddy King.