It Ain't Easy (Scruggs style)

[RB-1]

Omdat het soms wel lijkt alsof ik helemaal geen gitaar speel, hier een bluegrassgospel.

In tegenstelling tot de gebruikelijke fire-and-brimstone verhalen, stelt deze juist de nuancering als voorbeeld.
Dat was voldoende mij te overtuigen mee te doen....

Scruggs style guitar is een vorm van fingerpicking waar een aantal elementen van Scruggs' banjostijl zijn toegevoegd. Wordt ook met banjo fingerpicks gespeeld.

It Ain't Easy (http://www.hangoutstorage.com/jukebox.asp?site=Banjo+Hangout&URL=http%3A%2F%2Fwww.banjohangout.org%2Fmyhangout% 2Fmedia-player%2Faudio_player.asp%3Fisjukebox%3Dno%26music ID%3D26212)

Ik speel de intro, de tags, solo en eind. Uit E, capo1. Op een 1978 D-28....:seriousf:
Opgenomen in het eerste weekend van 2003.

[Duhsjaak]

Hi
Wat een schoonheid! Vooral ook de compositie. Wortels diep in de traditie en dan met zoiets naar voren komen.
Geweldig. Ook de uitvoering. Hoort zeker bij het beste dat het genre te bieden heeft.

't Is een gospel natuurlijk en dat is voor een aantal mensen een reden om nog iets meer ingetogen te zijn dan normaal. Begrijp ik allemaal, maar daardoor wordt het eigenlijk iets te lief naar mijn smaak. Maar dat is dan ook gelijk het enige dat ik weet te bedenken. Voor de rest is het onverdunde schoonheid.

Als dit het niveau is dat op het 3 daagse festijn wordt geboden, kom ik alle dagen!
Vriendelijke groet, Gus

[Harald]

Van die fingerpicks voor om de vingers.. heb ik echt nooit aan kunnen wennen! Klinkt goed. Valt me op dat je ondanks de fingerpicks nauwelijks gekras hoort bij de aanslag.

Wat zijn de typische scruggs elementen waardoor het geen Travis picking is? (Sorry, even nerdmode!)

[RB-1]

Als het goed is, voel je fingerpicks niet zitten.
Het kost me ook een uur of anderhalf voor ik een setje (incl. thumbpick) heb geprepareerd.
En dan moeten ze nog ingespeeld worden, een paar uur op zijn minst.
Ook het type doet er toe.
Sommige Nationals of clones daarvan (http://www.deanhoffmeyer.com/nationalpicks/frameset.htm) hebben mijn voorkeur, Dunlops of Grovers heb ik nooit goed aan het klinken gekregen.
Ik schijn een dure smaak te hebben want van alle Nationals die ik ooit heb mogen proberen staken die van model 1 (nog zonder nummer 1787136, 3e van links - even de cursor over de thumbnails van de picks heen halen en klikken geeft het grote plaatje) toch wel boven de rest uit.
Heel stil (geen bijgeluiden) en een vol geluid. Maar zulke kan ik mij niet veroorloven.
Dan heb ik nog een stel uit de jaren 70, ook goed maar minder.
De Nationals van tegenwoordig en de meeste wannabees kunnen wat mij betreft meteen bij het oud ijzer.
ProPik en Kyser schijnen wel heel goed te klinken, maar daar heb ik geen ervaring mee.
Tegenwoordig gebruik ik afwisselend Showcase 1941 en Roy's Own (aan de rechterkant van het rijtje), naar mijn smaak de beste replicas.
De Showcase klinken het volst en gebruik ik dus op wat fellere instrumenten, terwijl de Roy's wat meer hoog geven, die zijn dus voor de voller klinkende. Bij een optreden wissel ik overigens zelden, daar is het verschil live te klein voor.
Verder gebruik ik voor banjo (en die heel enkele keer gitaar) een Dunlop Heavies Calico (http://www.jimdunlop.com/product/heavies-thumbpicks) medium thumbpick, buig ik in hete stoom uit de waterkoker helemaal passend.
Voor Dobro wil ik veel meer brilliancy uit de duim krijgen en gebruik ik Clear "D" plastic (http://www.jimdunlop.com/product/clear-d-plastic-thumbpicks), die dezelfde behandeling krijgt. Die wissel ik dus wel, gelijk met het instrument...;)

Het verschil tussen Scruggs en Travis is dusdanig dat ik de eerste wel enigszins kan imiteren en de tweede niet.
Scruggs moet wel haast beinvloed zijn door Travis, want die was al op de radio toen Scruggs nog thuis aan het leren was.
Ik ben een stukje tab aan het schrijven van mijn solo zoals ik die nu - 9 jaar na deze opname- speel.
Als het af is zal ik het hier plaatsen.
Misschien dat iemand die meer thuis is in Travis de verschillen dan duidelijk kan maken.

[Harald]

Helemaal tabben is misschien wat overdone, tenzij je het ergens anders voor doet.

Travis picking is tegenwoordig meer een verzamelnaam dan dat het puur wordt uitgevoerd. Echt stijlecht speelt de duim een wisselbas, altijd beginnend op de E snaar, en wordt er verder alleen met de wijsvinger aangeslagen. Zo'n partij als Dust in the wind is redelijk standaard Travis picking, al zou ik altijd meer vingers gebruiken om aan te slaan.

Chet Atkins ging op zijn klassieks drie vingers en de duim gebruiken, waarbij de duim met duimplectrum speelt.

Kan me voorstellen dat je bij Scruggs stijl nog wat banjo rolls toevoegt. Maar dat deed Merle Travis ook al. En later Chet en Jerry Reed ook. Een nummer als Jerry's breakdown leent toch aardig bij banjo ideën, al komen de riedels er niet letterlijk vandaan. Maar, heb het als benaming voor een gitaartechniek nog niet eerder gehoord.

[The Lo Lands]

Ik weet niet waar jullie het allemaal over hebben :hide: Eerlijk is eerlijk, deze muziek of laat ik voor het gemak zeggen 'country style' heb ik op de autoradio in een soortgelijke hoedanigheid gehoord met mijn trip door de US. Het past dan ook helemaal in het plaatje en dat ik dit zojuist hoorde kwam het gevoel en de herrinnering terug van deze vakantie. Een muziekstijl die we hier toch weinig horen. Of het goed is weet ik niet maar ik heb er even van genoten, dankjewel :-)

[RB-1]

Helemaal tabben is misschien wat overdone, tenzij je het ergens anders voor doet.

Travis picking is tegenwoordig meer een verzamelnaam dan dat het puur wordt uitgevoerd. Echt stijlecht speelt de duim een wisselbas, altijd beginnend op de E snaar, en wordt er verder alleen met de wijsvinger aangeslagen. Zo'n partij als Dust in the wind is redelijk standaard Travis picking, al zou ik altijd meer vingers gebruiken om aan te slaan.

Chet Atkins ging op zijn klassieks drie vingers en de duim gebruiken, waarbij de duim met duimplectrum speelt.

Kan me voorstellen dat je bij Scruggs' stijl nog wat banjo rolls toevoegt. Maar dat deed Merle Travis ook al. En later Chet en Jerry Reed ook. Een nummer als Jerry's breakdown leent toch aardig bij banjo ideën, al komen de riedels er niet letterlijk vandaan. Maar, heb het als benaming voor een gitaartechniek nog niet eerder gehoord.Dit verklaart voor een deel waarom Scruggs anders klinkt, hij gebruikt duim, wijs- en middelvinger.
Drie vingers dus, net als op de banjo. Doe er nog een vinger bij en het heeft het net niet meer.

In grote lijnen kun je het verschil (even zwart/wit) als volgt benoemen:

Het ritme loopt twee keer zo snel als bluegrass. Dat heeft 4 basnoten in een maat met alleen een accent op de eerste, bij Jerry Reed lijken het er wel 8 met allemaal evenveel impact. Het klinkt (in de oren van -let even op- :seriousf: een bluegrass banjospeler) allemaal wat gehaast.

Scruggs gebruikt een pinch (2 of 3 snaren tegelijk) meestal als een kwart noot of langer, een ankerpunt in de muziek.
Travis en Reed spelen ze als onderdeel van een maat met 8 achtste noten, vaak steeds als eerste noot van de maat.

Ik heb JBrD nog even bekeken -er is een tab van- en wat jij ook al vermoedde klopt, hij gebruikt geen banjo techniek. De patronen kennen veel minder variatie, met haast om de tel een pinch.
Wat ik wel herken is het begin van Foggy Mountain Breakdown wat af en toe opduikt, heel knap hoe hij met andere noten en een verschoven ritme toch de illusie overeind weet te houden.
Maar verder doet het mij eerder denken aan een perfecte imitatie van wat ik sommige elektrische countrygitaristen hoor doen.

In mijn beleving zijn de stijlen in de grond van de zaak heel verschillend maar groeien ze, doordat spelers ze naast elkaar horen en van alles wat lenen, steeds verder naar elkaar toe.

Overigens had Scruggs nog meer variaties in gitaarstijl.
In deze terugblik (http://dougmorier.wordpress.com/2012/03/30/remembering-earl-scruggs-the-guitar-player) speelt hij 'Jimmy Brown The Newsboy' en leent hier de klank van Maybelle Carters autoharp (note-brush-note-enz.). De melodie zit helemaal op de duim.
En dan nog een (http://www.npr.org/2012/03/30/149653779/a-look-back-at-the-hidden-earl-scruggs) up tempo stuk. Hierin hoor je waarschijnlijk goed waar ik mijn ideeen vandaan heb.

Die tab is ook omdat ik er zelf nieuwsgierig naar ben, maar het duurt nog wel even....

[RB-1]

Ik weet niet waar jullie het allemaal over hebben :hide: Eerlijk is eerlijk, deze muziek of laat ik voor het gemak zeggen 'country style' heb ik op de autoradio in een soortgelijke hoedanigheid gehoord met mijn trip door de US. Het past dan ook helemaal in het plaatje en dat ik dit zojuist hoorde kwam het gevoel en de herinnering terug van deze vakantie. Een muziekstijl die we hier toch weinig horen.Veel te weinig..:ok: Maar in mei een 3 daags festival (http://www.ebma.nl/general/master.php)..... Gewoon in Nederland!


Of het goed is weet ik niet Ik mag het hopen, we hebben het zelf gemaakt...;)


ik heb er even van genoten, dankjewel :-)Dank je wel, graag gedaan.:ok:

[Jedeel]

Ik sluit mij aan bij 'The Lo Lands';
- wat betreft de techniek ;-)
- vooral wat betreft het genieten!!