Zij er puristen onder ons?

[Triggy]

Ik ben bij mijn zoektocht naar gitaren in de afgelopen jaren al bij heel veel
gitaristen/muziekanten over de vloer geweest en af en toe kom je er eentje tegen:
iemand die bewust heeft gekozen om alleen maar acoustisch of electrisch te spelen en dus ook alleen maar dit soort gitaren heeft. Maar waarom zou je dat in vredesnaam willen?
Persoonlijk hou ik van afwisseling en verschillende stijlen en dat vind ik het lekkerst gaan op allerlei soorten gitaren. Verder denk ik dat het een enorme verrijking voor je spel (en je mogelijkheden) kan zijn om op beide soorten uit de voeten te kunnen. Dus waarom jezelf een beperking opleggen...?

Vinden jullie dat ook, of zijn er echte puristen onder ons die mij kunnen uitleggen waarom je alleen maar acoustisch of electrisch zou moeten (willen) spelen? :???:

[Kingfisher]

Hey, als zelfs Bob Dylan op een bepaald moment van twee walletjes gaan eten is, wie ben ik om daar tegenin te gaan.

[Bijl]

Tsja, een purist wil ik mezelf niet noemen maar ik ben gitaar gaan spelen toen ik voor het eerst Slayer hoorde. En de mogelijkheid om af en toe een buizenversterker open te draaien voor een avondje stevig scheurwerk is voor mij al genoeg motivatie om in een metalband te gaan spelen. Af en toe speel ik wat thuis op een acoustische gitaar maar liever electrisch.

Ik ben wel een purist wat mijn spullen betreft. Een electrische gitaar die niet op batterijen werkt, een overdrive en een dikke buizenversterker, meer heb ik niet nodig en iets anders dan dat komt er echt niet in.

[Rizz]

Ik speel uitsluitend akoestisch, al bijna 20 jaar.. Ik heb wel een tijdje een elcheapo stratje gehad, maar het enige wat ik daar ooit op geleerd heb, is de solo van Nothing Else Matters..

Voor mij is de akoestische gitaar muziek maken zonder enige opsmuk, geen effecten en dus puur de speler aant het werk.. Hoewel ik naar behoorlijk zware muziek luister en de electrische gitaar prefereer in hetgeen ik luister, heeft zelf electrisch spelen geen enkele aantrekkingkracht voor mij.. Nu heb ik er ook nog nooit enige echte moeite in gestoken, maar electrisch spelen zou voor mij betekenen: toonladders oefenen en soleren, ritme spelen lijkt me al helemaal niet interessant, dat komt voor mij veel beter over en vind ik leuker op een akoestische...

Dus nee, ik voel me niet beperkt, omdat ik er simpelweg geen behoefte aan heb! Ook vind ik het erg leuk om electrische nummer te vertalen naar akoestisch.. Ik heet dan wel geen Harald en maak geen hele composities, ik ben tevreden met wat ik kan.. Eind dit jaar voor het eerst sinds ik gitaar speel op les, fingerstyle.. Dat is, naast gitaarbouw, mijn grootste ambitie vwb het spelen en met gitaren bezig zijn..

[Rutger]

Tja, wat is een purist? Ik zie dan verstokte figuren voor me die samengevat van mening zijn dat vroeger alles beter was en dat zij het alleenrecht hebben op wat puur is. Soms is het tot het religieuze (lees: onredelijke) af. Vaak beschikt een purist over veel gedetailleerde kennis en kunnen we daar weer handig gebruik van maken.

Ik vind iemand die zich beperkt tot één instrument niet per definitie een purist, tenzij hij daar weer bepaalde redenen voor heeft.

[muziekschuur]

Ik ben een echte purist. Ik wil alles en zoveel mogelijk...

[Harry]

en waarom zou je je alleen tot de gitaar beperken....

[Harald]

Ik heet dan wel geen Harald en maak geen hele composities, ik ben tevreden met wat ik kan.. .

Dank je, geloof ik :) ? Overigens wat eigen werk betreft, pas Adam Rafferty gezien, en die schrijft ook relatief weinig zelf. Man heeft een heerlijke groove, en touch! Een genot om te zien spelen.

Anyway, purist.. ikke? Binnenkort als het goed is op Ribs and Blues op het podium, en dat is met elektrische gitaar, en misschien één nummertje op de Resonator. (Volgens drents publiek met vet lokaal accent 'erotiek op de resonator' ;D )

Maar, al mag het van mij voor leerlingen die alleen een nylonsnarige gitaar hebben, vooruit... Op nylon hoor je met vingers te spelen, niet met een plectrum! Dat dan weer wel...

Effecten voor elektrische gitaar.... graag! Part of the fun!

En chocola, die mag ook best behoorlijk puur zijn :)

[Rizz]

Dank je, geloof ik :) ?

Ja hoor, een groot compliment om mijn eigen onkunde te verhullen ;)

[Jamman]

Zelf speel ik 14 jaar piano, heb 3 jaar terug het gitaarspelen ook opgepakt. Eigenlijk vrijwel direct een akoestische en elektrische gitaar in mijn bezig gehad, maar ik speelde tot een jaar terug eigenlijk voornamelijk akoestisch. Op dit moment voornamelijk elektrisch, omdat ik mij op akoestisch gebied aardig ontwikkeld heb en mij nu verder wil ontwikkelen op elektrisch. Speelt ook mee dat ik eerst alleen een mexicaanse strat had, en nu een verdomt lekkere japanse strat. Op mijn mim strat had ik toch altijd het gevoel dat het "nep" klonk, geen leven en dynamiek in het geluid. Totdat ik mijn strat vond (die jap dus), en er achter kwam dat elektrisch net zo puur en bevredigend voor mij kan zijn als akoestisch. Daarnaast speel ik dus ook nog piano, maar dat is echt met fases de laatste tijd. Ik weet nog steeds niet of ik nou een gitarist of een pianist ben eigenlijk. Maar dat maakt ook niet uit, ik houd er niet van als mensen zichzelf principieel purist noemen. Bij veel zogenaamde puristen krijg ik vaak toch het gevoel dat het om een image gaat, en niet om het volgen van je eigen passie.
Ik bespeel gewoon wat ik leuk vind en dat zou iedereen moeten doen, of dat nou een roze hello kitty gitaar is, een doedelzak of een electrische bastriangel.

[Braindead]

Zelf ben ik geen purist in dat opzicht dat ik alleen maar akoestisch of elektrisch zou spelen maar ik kan me de mening van Rizz wel indenken. Soms wordt ik ook wel een beetje gaar van al dat gehannes met amps speakers kabels pedaaltjes effecten etc. etc. Dus terug gaan naar de essentie, d.w.z. een gitaar (en indien elektrisch gitaar+amp) is wel een stap die ik in het verleden vaker heb genomen.

Zo ken ik een gitarist die vooral akoestisch speelt omdat hij geen zin heeft eerst in te moeten pluggen. Er zit wat in.

[soup]

Zo ken ik een gitarist die vooral akoestisch speelt omdat hij geen zin heeft eerst in te moeten pluggen. Er zit wat in.

Ja want dat neemt veel tijd in beslag.:cool:


Ik speel zowel akoestisch als elektrisch maar soms heb ik geen zin of behoefte om elektrisch te spelen en dan raak ik mijn gear soms weken niet aan. Maar als ik dan weer speel met een vette fuzz of dikke distortion met delay dan geniet ik zo hard, dat gevoel kan ik niet krijgen met een akoestische gitaar.

[barno]

Onder purist versta ik doorgaans muzikanten die een (meestal ouder) genre heel au serieux nemen en ook heel period correct zijn qua instrumenten. ik ken er zo wel wat en sommigen zijn verschrikkelijk goed geworden in dat genre. Het grappige is wel dat ze vaak copycats worden van muzikanten die in hun tijd supervernieuwend en heel ruimdenkend waren ...

[Rizz]

Misschien dat het woord purist niet helemaal goed gekozen is, maar de strekking van de vraag van de TS is duidelijk..

Ik heb hier van het weekend nog 's over nagedacht. Dat stratje was knudde, hij moest opnieuw bedraad worden, hji kraakte aan alle kanten en afhankelijk van de stand van de switch deed hij het wel of niet... Aangezien ik toen al mijn geld oprookte, was er nooit geld ergens anders voor, dus ook niet voor fatsoenlijke spullen. Ik heb tot 3 jaar geleden met m'n Yamaha klassieke gitaar gedaan en had toen pas weer geld over voor nieuwe spullen.. Toen dat stratje het nog wel deed, had ik er ook wel plezier in...

Ik blijf wel bij mijn eerdere post, maar mijn zienswijze is wat minder nobel tot stand gekomen dan dat verhaal doet geloven.. Ik ga er nu ook niet meer aan beginnen, hooguit als ik besluit om 's een keer een telebouwpakket in elkaar te zetten ofzo, ik noem maar een dwarsstraat..

[Harald]

Onder purist versta ik doorgaans muzikanten die een (meestal ouder) genre heel au serieux nemen en ook heel period correct zijn qua instrumenten. ik ken er zo wel wat en sommigen zijn verschrikkelijk goed geworden in dat genre. Het grappige is wel dat ze vaak copycats worden van muzikanten die in hun tijd supervernieuwend en heel ruimdenkend waren ...

Gniffel... als je op dogmatisme checkt scoort klassiek best goed (al zijn er steeds wel mensen geweest die wat opener waren, zoals Leo Brouwer, of recenter Andrew York) Maar het verhaal van Segovia die aan Chet Atkins voorgesteld zou worden en wegliep omdat hij Chet met een elektrische gitaar zag aan komen lopen. Segovia was aardig dogmatisch over zijn vingerzettingen en techniek. Grappig genoeg een autodidact. Net als Villa Lobos, de andere gitarist die de boel gestandaardiseerd heeft. Beiden grondleggers van een zeer op de regeltjes gericht school van spelen.

[el loco]

Ik ben bij mijn zoektocht naar gitaren in de afgelopen jaren al bij heel veel
gitaristen/muziekanten over de vloer geweest en af en toe kom je er eentje tegen:
iemand die bewust heeft gekozen om alleen maar acoustisch of electrisch te spelen en dus ook alleen maar dit soort gitaren heeft. Maar waarom zou je dat in vredesnaam willen?
Persoonlijk hou ik van afwisseling en verschillende stijlen en dat vind ik het lekkerst gaan op allerlei soorten gitaren. Verder denk ik dat het een enorme verrijking voor je spel (en je mogelijkheden) kan zijn om op beide soorten uit de voeten te kunnen. Dus waarom jezelf een beperking opleggen...?

Vinden jullie dat ook, of zijn er echte puristen onder ons die mij kunnen uitleggen waarom je alleen maar acoustisch of electrisch zou moeten (willen) spelen? :???:

Ik benader het anders: ik doe alleen wat ik leuk vind en waar ik goed in ben! Van acoustische muziek wordt ik niet gelukkig dus dat luister ik niet en mijn twee acoustische gitaren hou ik alleen om persoonlijke/sentimentele reden, zeker niet om op te spelen. Hardcore/metal vind ik het leukst om te maken, ben een niet onverdienstelijk gitarist in die stijl en blijf me zeker ontwikkelen, dus waarom zou ik dan wat anders doen?