PDA

View Full Version : Soulstice (Nashville tuning)



Harald
14 maart 2012, 14:29
Zoon van Piet postte in akoestisch dat hij iets gaat opnemen in Nasville tuning. Wel leuk om mee te spelen af en toe. Ik gebruik er een oude Washburn voor, die ooit een gebroken kop heeft gehad, en wat extra klankgaten heeft gekregen. Om over mijn aanpak om de aktie wat lager te krijgen maar te zwijgen. Zadeltjes (yes, 6 losse zadels) lager gemaakt, maar dan wel aan de zichtbare kant... Toen hadden we nog geen internet. Totaal onbespeelbaar in standaard stemming, maar in deze stemming, en voor wat goede microfoons klinkt het ding reusachtig...

Dit is een studioopname die ik nog had liggen. Ga niet hopen op een playback, ik loop even met een beugel rond ivm een aanrijding... :(


Maar goed, voor wie het leuk vindt, een stukje gecompriviseerde akoestische gitaar. (niet echt een compositie, maar ook niet helemaal geïmproviseerd dus)


http://www.youtube.com/watch?v=O2cBzGmBjgo

zoon van Piet
14 maart 2012, 15:02
Mooi! En zo hoor ik weer wat eigenlijk de bedoeling is van nashville.. want de mijne klinkt toch wat meer eh.. als een banjo! ;)
Kijken of ik daar nog wat aan kan doen...

Harald
14 maart 2012, 15:09
In dit geval heb ik blijkbaar deze gitaar altijd onderschat... de snaren die er op zitten (ook bij de opname) zien zowat zwart! Echt oud, dus behoorlijk dood. En de zadeltjes heb ik letterlijk ingekeept om de aktie te verlagen. De snaren liggen dus in een soort V vorm. Idioot genoeg in deze stemming klinkt dat ding echt heel groot. Intonatie is wel tricky, net als met 12 string. Geluid hier is denk ik vooral een combi van oude snaren, en niet al te veel hoog in het geluid. Boomy kan het in deze stemming niet snel worden.

Duhsjaak
14 maart 2012, 17:10
Hi
Oude opname, heeel leuk. Anders had ik je op je donder moeten geven van mijn dochter (fysio).
De klank verandert ingrijpend bij een andere stemming. Als er een ander schroefje door een linkshandige Mexicaan wordt ingedraaid, worden er bladzijden vol geschreven, maar over de invloed van een andere stemming lees je in verhouding weinig. En de invloed is behoorlijk!

De combi Nashville & Open D is qua klank ook apart. Het krijgt iets sitarachtigs met al die D's. Het zal je niet verbazen dat ik dat wel leuk vind.

Beugel? Ach, mijn kinderen hebben ook een beugel gehad en daar is het helemaal goed mee gekomen.
Zo, en nu maar wachten op het commentaar op deze statement!
Vriendelijke groet, Gus

bass blom
14 maart 2012, 17:25
leuk ja, knoeien met snaren.
ik zat pas nieuwe snaren op mijn commycaster te zetten en deed dat als altijd, vanaf laag en toen ik de EADG er op had zitten ging ik er wat op spelen.
dat was verfrissend anders :p
heb wel de B en E erbij gezet omdat ik hem 'gewoon' in bandverband wilde misbruiken.

Harald
14 maart 2012, 17:58
Hi
Oude opname, heeel leuk. Anders had ik je op je donder moeten geven van mijn dochter (fysio).


Ik speel een beetje op het moment, niet te lang. En in flamencohouding, met de benen allebei gewoon op de grond, en een kaarsrechte rug (kan met dat korset ook nauwelijks anders) De gitaaar staat op het rechterbeen schuin omhoog, vastgeklemd tussen bovenbeen en bovenarm. Je hoeft dan helemaal niet te draaien met het bovenlichaam. Heb mijn vrouw laten checken, die is cesartherapeute.

Overigens, geen drop D, standaardstemming, maar dan de andere helft van een 12 string zeg maar. Kan wel goed zijn dat de gitaar in zijn geheel een halve toon lager klinkt. Liggen trouwens nog wel meer oudere opnames. Maar ik wilde de fotofilmpjes altijd een beetje afwisselen met live gespeeld. Dat is nu een beetje lastiger. Tzt wil ik Jesus on the mainline ook nog eens doen met een zanger erbij. En zo liggen nog wat ideetjes die ik normaal ook live niet doe.

Duhsjaak
15 maart 2012, 07:43
Hi
Zij weet wat ze doet. Da's een fijne gedachte, omdat je anders in je enthousiasme dingen doet die je beter effe kunt vermijden.

Ik pleit ook niet voor een drop D tuning in een Nashville snarenset. Ik probeerde alleen het idee van een open D-Nashville te promoten. Je hebt nu toch effe de tijd. Die open D gaf bij mij in ieder geval een sitar achtig geluid.

Maar afgezien daarvan is mijn mening over je muziek wel duidelijk. Je bent een van de meest avontuurlijke/onderzoekende gitaristen die ik ken. Daarvoor kan ik alleen maar mijn petje afnemen. Al was het alleen maar omdat je ook de zaak dan nog speels en muzikaal houdt.

En Jezus on the mainline is heel erg mooi.

Eén van de weinige geflopte platen van Ryland Cooder is een 6 track live EP. Ik hoop dat ik je mag aanraden ook en vooral naar live versies te luisteren, omdat ik hem live altijd zoveel beter heb gevonden dan in de studio.
Uit mijn hoofd uit 1981. Misschien wat van te vinden op YouTube.

Voor zover ik weet is ie nooit op glimmer uitgebracht.
Wordt vervolgd.....
Vriendelijke groet, Gus

Harald
15 maart 2012, 08:25
Duitse uitgave, en ik heb recent het idee gekregen dat ik een soort bootleg in handen had. Twijfel of Jesus on the mainline die daar op staat niet dezelfde is als de uitvoering op de live plaat met Flaco Jiminez. Maar het zou ook een uitgave van Rockpalast opnames uit die tijd kunnen zijn. Heb hem hier inderdaad op vinyl. Dat is idd. de Jotm uitvoering die ik bedoel. Niet dat ik die dan letterlijk zou kunnen of willen naspelen. Laat staan het zwarte achtergrondkoortje ;) De originele studioversie hoorde ik vorig jaar voor het eerst. Die is weer heel anders...

Duhsjaak
15 maart 2012, 14:15
Hi
Als we het over dezelfde hebben, is het de WB 92.3810-1. Niet dat dat nou errug belangrijk is natuurlijk. Maar da's zeker geen bootleg.

Hoe dan ook, als het dezelfde is, dan scheelt dat, want het digi maken van platen gaat hier goed, maar in 5 stappen en dat is een behoorlijk bewerkelijk proces. Daar moet ik nog eens iets op verzinnen.

Ik vond het een heerlijke periode van die gast. Kwam ook door dat koortje. Little sister kreeg ook een make over en ik heb mij nog altijd voorgenomen Aaronstonebeat eens daar naar te laten luisteren. Wordt een cultuurshock, vermoed ik.

Staat ook met een gitaartje achterop, dat je nu voor een net bedrag van Eastwood kunt krijgen en waar ik toen eindeloos bij heb zitten kwijlen.

Er is het één en ander veranderd in 30 jaar.

Heb laatst nog op een dergelijk ding met 3 pups staan spelen. Met zo'n geile rubber binding. Normaal ben ik niet zo'n rubberfreak, maar hier gaan alle remmen los.

Zelf s die remakes hebben een vreemde ouderwets stijvig gevoel. Sommige van die ultra moderne gitaartjes lijken soms haast te soepel te spelen. En ik kan niet precies verklaren waar hem dat nou in zit.

Ze klinken vaak ook harder onversterkt. Oigun of Barno zullen daar zeker een theorie voor hebben. Voor mij blijft het giswerk. Persoonlijk vind ik het wel prettig, dat wat stijvere. Van die gitaar dus.

The slide area vond ik destijds gelijk een stuk minder.

Hèt moment om een wishlist op te stellen van dingen die niet te vinden zijn en die je voor studie doeleinden ter beschikking zou willen hebben.
Vriendelijke groet, Gus

-Martijn-
17 maart 2012, 13:02
Klinkt mooi! Ik ga die stemming ook eens proberen. ;)

Harald
18 maart 2012, 10:14
@Duhsjaak, even gecheckt, we hebben het over de zelfde LP Slie |Area is idd. niet zo. Van de studioplaten vind ik Jazz nog steeds erg leuk, al is het niet typisch Cooder. Chicken Skin Music staat het meest op hier.

@Martijn, bedankt, ga je gang! Wel niet met een normaal setje snaren proberen ;)