hard of niet zo hard opnemen

[nak]

ff een vraagje.
We gaan binnenkort een paar nummers opnemen.
Nu zei de studiogast dat de gitaar versterkers niet hard hoeven te staan om het er mooi op te krijgen.
Mijn vraag is of dit wel zo is, missen we dan niet dynamiek.
Nu zie ik de meesten al wel denken, die gast moet alles op 10, maar het zal menigeen verbazen hoe zacht we normaal spelen bij de repetities.
Maar goed ik ben wel benieuwd of er verschil is tussen hard en zacht opnemen.
Met de solo's zal ik mijn versterker wel wat harder zetten dan normaal omdat ik n.l gebruik maak van feedback.

[grayfink]

Tja, een lampenversterker klinkt het best als je hem op zijn donder geeft. Maar in een studio wil je niet te veel overspraak, it's a fine line en erg afhankelijk van de versterker, het soort muziek en de manier van opnemen.

[Frits van Mourik]

IMHO: je moet in de studio spelen, zoals je gewend bent. Het is enorm van belang, dat jij je comfortabel en op je gemak voelt.
Als dat betekent, dat je 't liefst in je blote reet, liggend in een hangmat speelt, dan zou ik -als studiobaas-
netjes je kleren opvouwen, nadat ik een hangmat had geïnstalleerd.;)
Als jij vindt, dat je sound pas tot z'n recht komt met je amp op 13, so be it!
De tech dient zich dan maar aan te passen; niet jij!!!!
Maar: er zijn (natuurlijk) grenzen tussen het werkbare en het onwerkbare.
Ik bedoel maar...

[Han S]

Mooi Frits! Het ergst zijn de technici die wel even vertellen hoe het allemaal moet. De muzikant staat centraal in het hele verhaal en als die zich niet op zijn gemak voelt gaat het nooit knallen, bloeden of spatten en dat is toch echt wat we willen horen.

Technisch gezien zijn er grenzen, een drummer die met brushes aait en een 100 watt buizenbak op orkaansterkte in dezelfde (kleine) ruimte is erg lastig. Maar het gitaargeluid wordt beïnvloed door het geluidsnivo van de luidspreker(s), dus dat moet je wel zo laten.

[The Bertman]

In mijn ervaring gaat er altijd wat verloren tussen de opnameruimte en de regiekamer. Als je voor je gehoor je versterker net lekker hebt staan, kan blijken dat hij op de opname een stuk tammer klinkt. Dat is dus een kwestie van proberen en terugluisteren.
Bij een repetitie zoek je een goeie balans tussen de instrumenten. Bij een opname is dat minder belangrijk, de balans doe je later op de mengtafel.
Dat gezegd hebbende, je moet wel lekker staan te spelen, daar sluit ik me volledig bij de vorige posters aan.

[Arvoitus]

De tech dient zich dan maar aan te passen; niet jij!!!!
Misschien kun je beter van te voren een technicus zoeken die er voor open staat om zo te werken ipv een technicus zoeken en dan een bepaalde werkwijze opdringen.

Als je toch de luxe hebt van het uitkiezen ...



ff een vraagje.
We gaan binnenkort een paar nummers opnemen.
Nu zei de studiogast dat de gitaar versterkers niet hard hoeven te staan om het er mooi op te krijgen.
Mijn vraag is of dit wel zo is, missen we dan niet dynamiek.
Probeer eens een voorstel te doen dat je eerst een nummer op het volume van de studiotechnicus opneemt, en vervolgens een nummer op het volume wat jij wilt.

Ga dan eens luisteren wat het beste klinkt (en luister niet alleen naar je eigen gitaar, maar bijvoorbeeld ook naar overspraak die je via andere microfoons binnenkrijgt).

[Han S]

Blijft een hekel punt. Een studiotechnicus moet twee zaken heel goed beheersen: het omgaan met de muzikant en het ontlokken van de maximale prestaties van deze muzikant. En als tweede de kennis van de microfoon en zijn eigenschappen. Als muzikanten alleen goed presteren als ze samen spelen en als daarbij wenselijk is dat het hard gaat, dan moet het hard gaan.

En dan scheiden de mannen zich van de kinderen op dat gebied, want zet je nou een stuk of acht SM57's op dat drumstel, dan heb je een heel anders klinkende overspraak dan wanneer je er M201's omheen drapeert. Die overspraak is onvermijdelijk dus laat het maar zo goed mogelijk klinken. Je zult bij een bepaalde jazzband andere overheads gebruiken dan bij een keiharde rockband en je weet precies waarom want dat heb je door ervaring en onderzoek geleerd.

Als je naar een forum als gearslutz gaat zul je discussie tegenkomen als: welke mics gebruik jij voor toms? Heel leerzaam om te zien waarom sommige mensen afwijken van het voor de hand liggende omdat iedereen dat zo doet. Frits weet precies wat ik bedoel.

[schizo910]

Niet helemaal on-topic misschien, maar zo'n 20 jaar geleden als jong Skietsje ging ik met m'n eerste bandje wat opnemen bij een vriendelijke snuiter in West Friesland. Ik was toen gitarist en zanger. Een nummer wilde qua zang niet echt lukken, het ging wel goed maar de meneer achter de knoppen voelde dat er meer in zat en het beter kon. Hij liet me maar even gaan en probeerde me op mijn gemak te stellen. Uiteindelijk snapte ik dat ik me gewoon op mijn gevoel moest vertrouwen en heb het nummer toen in volledige duisternis ingezongen. Op dat moment werkte dat voor mij en die meneer heeft me dat toen geleerd.

Moraal; het gaat om jouw prestaties, niet om die van de studio meneer.

[Han S]

Skiets, u bent lief.

[Frits van Mourik]

In mijn ervaring gaat er altijd wat verloren tussen de opnameruimte en de regiekamer. Als je voor je gehoor je versterker net lekker hebt staan, kan blijken dat hij op de opname een stuk tammer klinkt. Dat is dus een kwestie van proberen en terugluisteren.


Je oren luisteren nu eenmaal anders, dan een microfoon!
En:
Een geluidsopname kun je beschouwen als een foto.
Je kunt veel retoucheren/fotosjoppen, maar het blijft een foto;
wat je ook doet, je kunt de realiteit hooguit benaderen.

[Han S]

In het geval van popmuziek kun je de realteit overtreffen, een opname van popmuziek is sowieso totaal anders dan akoestische (klassieke) muziek.

[Frits van Mourik]

Inderdaad, door een fijne productie kan je popmuziek "larger than life" laten klinken,
beter zelfs, dan een band zelf ooit gedacht had.
Daar maak ik mijzelf met enige regelmaat ook schuldig aan;
da's de toegevoegde waarde van een goede studio.
Met het opnemen van een klassiek orkest is list & bedrog natuurlijk ook schering & inslag;
hier geen toeters & bellen of additionele arrangementen, ook de klankkleur staat vast
(in het hoofd van de dirigent en/of componist), maar hierbij is het editen op de vierkante milliseconde weer van belang. Knippen & plakken, tot je dood neervalt!
Been there, done that.

Nee, met mijn foto-vergelijking bedoelde ik slechts de simpele keten mic-console-recorder-console-monitor.
Dat wordt nooit meer dan een hooguit acceptabele aanname van de werkelijkheid.
Bij iedere vorm van geluidsreproductie... het woord zelf zegt het al.;)

[Han S]

Doodgespeelde perfectie noemt Erwin Musper dat en je kunt het ook dood editen. Ik heb een mono plaat uit 1956 met de zesde van Beethoven, door het Concertgebouworkest en dat is de mooiste uitvoering die ik ken. Ik weet niet waar we mee bezig zijn, maar digitaal kan zo enorm veel dat het beperkend werkt in veel gevallen. Je doel voorbij schieten zonder dat je het merkt want waar het om gaat is het wel of niet kippenvel oplopen.

[polviggen]

Ik vind dat het bij opname helemaal niet zo fel opvalt of een gitaarversterker goed openstond of niet.
Als je zelf speelt klinkt iets wat harder staat automatisch wat anders, je hoort meer laag en hoog op hoge volumes.

vergelijk 2 tracks eens, 1 hard opgenomen, 1 stil, zet ze op hetzelfde volume in je opnameprogramma, en dan ga je merken dat de verschillen toch vrij klein zijn.

Ik bedoel nu ook niet dat je op fluistervolume moet gaan opnemen, maar dat je een buizenversterker loeihard moet zetten voor die goed gaat klinken is ook niet waar. Doe maar wat je zelf het fijnst vind spelen.

[nak]

vergelijk 2 tracks eens, 1 hard opgenomen, 1 stil, zet ze op hetzelfde volume in je opnameprogramma, en dan ga je merken dat de verschillen toch vrij klein zijn.


Weet niet, ik had altijd het idee dat Gary (no)More knetterhard stond in de studio, ten minste op zijn oude materiaal.
Gitaar begon al heel snel te feedbacken.

Maar goed, ik ga hem net zo zetten als met oefenen, niet te hard en niet te zacht.