Specialiseren tot progressive

[IbanezPetrucci]

beste leden
ik speel nu zon 2 jaar gitaar. dit lijkt niet erg lang, maar er zit natuurlijk een verschil tussen iedere week een uurtje of iedere dag 2 uur werk. bij mij is het laatste van toepassing geweest de afgelopen 2 jaar (inclusief spelen in bands, optredens etc.). hierdoor heb ik een redelijke basis opgebouwd en wil ik me graag gaan specialiseren in progressive rock en metal, denk hierbij maar aan dream theater en pink floyd. ik ben gelukkig nog jong (15 bijna 16) en heb hierdoor nog tijd genoeg om me te specialiseren. ik speel nu op een Ibanez RG 320 PG voor de drops E en D en voor de C drop gebruik ik mijn Epiphone les pauls special model II. ik ben nu ook opzoek naar een andere gitaar leraar die me hier misschien in zou kunnen helpen. als VWO leerling ben ik ook van plan om over 2 jaar naar het conservatorium te gaan. ik hoop graag dat jullie met kunnen helpen met b.v. handige oefeningen, goeie tips en andere dingen. alvast bedank, M de Rade

[jze]

1 tip: zorg dat je de dvd: rock discipline van John Petrucci koopt en je daarmee een paar uur per dag opsluit op je kamer. Om de lessen te volgen wel te verstaan. Het beste leer je het van de meester zelf!

[.slash.]

Ik vrees dat ik je niks kan vertellen over technieken, ik zou zeggen: Veel Pink Floyd luisteren, en een goede leraar zoeken, precies wat je zelf zegt:p
Misschien een beetje met effectjes pielen ofzo...

Ik denk dat dit topic verplaatst moet worden...

Veel succes in ieder geval ;)

[IbanezPetrucci]

haha,, het pink floyd bestuderen lukt wel. heb mn kaartje al klaarleggen voor de Australian Pink Floyd Show, en de Rock Discipline DVD staat al te branden. weet iemand misschien of de Ibanez RG320PG een geschikte gitaar is voor Progressive en Psychedelic? ik vermoed zelf van wel, maar misschien hebben jullie nog aanmerkingen of verbeteringen.

[Terminus]

Ibanez RG's zijn prima gitaren voor progressive. Dream Theater's beste plaat is met een RG (die later zijn signature werd) opgenomen, als ik het me goed herinner.

[Orgasmocaster]

haha,, het pink floyd bestuderen lukt wel. heb mn kaartje al klaarleggen voor de Australian Pink Floyd Show, en de Rock Discipline DVD staat al te branden. weet iemand misschien of de Ibanez RG320PG een geschikte gitaar is voor Progressive en Psychedelic? ik vermoed zelf van wel, maar misschien hebben jullie nog aanmerkingen of verbeteringen.

Veel naar Yes Luisteren! vooral Close to the Edge en Going for the One!
Daarna mag je door naar "V" of "Beware of Darkness" van Spock's beard :)

eigenlijk kun je progressieve rock niet een (1) stijl noemen, omdat Progressieve muziek niet aan een bepaalde stijl of formaat gebonden is en verschillende stijlen combineerd (in dit geval met rock of metal)

dus als je met progressieve rock wilt beginnen, dan wil he eigenlijk met een hele bende stijlen tegelijk beginnen!

[Rizz]

E zo kunnen we nog wel even doorgaan.. Als je Gilmour helemaal te wauw vind, check dan ook Steve Rothery van Marillion.. Minstens net zo groot in mijn ogen.. Meer progressive: Alle Ayreon cd's van onze eigen mr. Lucassen.

Heel erg ondergewaardeerd: Train of thought van DT
Ander leuk project van James Labrie: Frameshift...

enz enz

[almarvk]

Deze gaat naar Speeltechnieken

[IbanezPetrucci]

Veel naar Yes Luisteren! vooral Close to the Edge en Going for the One!
Daarna mag je door naar "V" of "Beware of Darkness" van Spock's beard :)

eigenlijk kun je progressieve rock niet een (1) stijl noemen, omdat Progressieve muziek niet aan een bepaalde stijl of formaat gebonden is en verschillende stijlen combineerd (in dit geval met rock of metal)

dus als je met progressieve rock wilt beginnen, dan wil he eigenlijk met een hele bende stijlen tegelijk beginnen!

qua style wil ik een het liefst toewerken naar Dream Theater, met af en toe wat Satriani en Vai er doorheen. het mooie van de style van Dream Theater en Pink Floyd vind ik de lange composities en rakende teksten, samen met de invloeden van de klassieke muziek en het gebruik van speciale instrumenten en geluiden, sommige instrumenten worden totaal opnieuw uitgevonden door het toepassen van de meest exotische geluiden, denk maar weer aan Vai, Satriani en Petrucci. het mooiste lijkt het me om als ik later naar een grote band toe wil werken ( wat mijn grote doel is ), en soortzelfde formatie te krijgen als bij Dream Theater, in het speciaal de meester achter de toetsen die het geluid van fluisterzacht kan laten inkomen en zijn speciale effecten toe kan passen. misschien schept dit iets meer duidelijkheid over de stijl?

[Rizz]

qua style wil ik een het liefst toewerken naar Dream Theater, met af en toe wat Satriani en Vai er doorheen. het mooie van de style van Dream Theater en Pink Floyd vind ik de lange composities en rakende teksten, samen met de invloeden van de klassieke muziek en het gebruik van speciale instrumenten en geluiden, sommige instrumenten worden totaal opnieuw uitgevonden door het toepassen van de meest exotische geluiden, denk maar weer aan Vai, Satriani en Petrucci. het mooiste lijkt het me om als ik later naar een grote band toe wil werken ( wat mijn grote doel is ), en soortzelfde formatie te krijgen als bij Dream Theater, in het speciaal de meester achter de toetsen die het geluid van fluisterzacht kan laten inkomen en zijn speciale effecten toe kan passen. misschien schept dit iets meer duidelijkheid over de stijl?

En waar denk jij dat alle voornoemde gasten hun inspiratie vandaan haalden? Ook mijn persoonlijke mening is dat je naar zoveel mogelijk verschillende soorten "progressive" moet luisteren om hun geluid te doorgronden.. Je noemt zelf al heel verschillende gitaristen op, met stijlen die ver uit elkaar liggen. Door zoveel mogelijk verschillende stijlen te bestuderen, kan jij je eigen inspiratie een boost geven om zo je eigen stijl te vormen en die een bepaalde richting opduwen.. Je hebt tijd zat, zeg je zelf, dus doe er je voordeel mee!

[Orgasmocaster]

van Dream Theater en Pink Floyd

dat zijn bijna 2 uitersten van het Prog Rock spectrum en ik heb je al 2 voorbeelden gegeven van bands die er tussen in zitten.

DT en PF (ik ben liefhebber van beide) hebben geen patent op de lange nummers en rakende teksten.. het is de moeite waard om naar verschillende prog bands te luisteren en wat hun inspiraties zijn.

*edit - oops, sorry Rizz.. was vergeten om "sent" te drukken en we zeggen ongeveer allebei hetzelfde :)

[IbanezPetrucci]

het is niet zo dat ik alleen naar DT en PF luister, of alleen maar Progrock. ik gebruik deze bands als samenvatting van mijn smaak. ik luister b.v. ook veel Queen en klassiek, maar dat is niet precies de kant die ik op wil.

[Rizz]

het is niet zo dat ik alleen naar DT en PF luister, of alleen maar Progrock. ik gebruik deze bands als samenvatting van mijn smaak. ik luister b.v. ook veel Queen en klassiek, maar dat is niet precies de kant die ik op wil.

Ha, maar dat begrijp ik wel! Misschien komt het e.e.a. belerend over, dat is niet de bedoeling.. Wat ik probeer te zeggen is dat naar mijn mening je heel veel tips &tricks kan oppikken uit andere stijlen... David Gilmour bijv is heel erg bluesgeorienteerd, terwijl Petrucci dat veel minder is, maar hij kàn het wel, getuige 1 van de solo's op de laatste cd.. Steve Vai is weer heel explosief en duwend (bij gebrek aan beter omschrijving) En van Brian May kan je ook heel veel oppikken, gaat ook erg richting prog/rock.. Steve Lukather, ook erg prog, maar ook weer heel anders... Hoe meer stijlen jij je eigen maakt, hoe meer truukjes en technieken je kan verweven in je eigen stijl..

Ik speel alleen maar akoestisch en heb na 20 jaar ook wel een eigen stijl ontwikkeld, vooral in mijn slagtechniek, alleen maar door naar heel veel verschillende soorten muziek te luisteren en het proberen te spelen..

Jij kunt ws veel meer nu al door je gedrevenheid, maar het zou zonde zijn als iemand jou later hoort en denkt: hé, dat lijkt John Petrucci wel! Dat is niet wat je wil, mag ik aannemen... Hoe veelzijdiger je bent, hoe meer kans je maakt om je droom van een echte goeie band te verwezelijken.. Dan nog het conservatorium.. Daar eisen ze zelfs dat je meer kan!

Kortom, kijk niet alleen naar wat je nu kan en nu wil, maar ook wat je later ermee zou kunnen bereiken... Goeie, veelzijdige sessiemuzikanten bijvoorbeeld zijn erg gewild.. vergelijk bijv de cd Thriller van MJ maar 's met het eigen werk van Toto, om maar 's een dwarsstraat te noemen...

Maar goed, je moet natuurlijk doen wat je zelf wilt en daar heb je helemaal zelf de hand in! Met je ambitie zit het iig wel snor!

[Orgasmocaster]

David Gilmour bijv is heel erg bluesgeorienteerd, terwijl Petrucci dat veel minder is, maar hij kàn het wel, getuige 1 van de solo's op de laatste cd.. Steve Vai is weer heel explosief en duwend !

En Steve Howe is weer meer Jazz en Klassiek georienteerd, terwijl hij ook nog eens een keer hevig beinvloed is door Chet Atkins...
het is een "Package Deal"!!

[Harald]

Jij kunt ws veel meer nu al door je gedrevenheid, maar het zou zonde zijn als iemand jou later hoort en denkt: hé, dat lijkt John Petrucci wel! Dat is niet wat je wil, mag ik aannemen...

Altijd nog beter dan dat ze zeggen dat het nergens op lijkt ;)

Maar met name prog rock (dat nu even een soort revival lijkt te hebben of vergis ik me... we werden in een recentie zelfs (en niet lullig bedoeld) beticht van prog invloeden in onze 'blues'band. Nu vatten we blues ook wel heel ruim op.) drijft op muzikanten die hun invloeden overal vandaan halen. D

at is precies wat je wilt doen. Vreemde maatsoorten ga je van de westerse klassieke muziek niet leren. Daarvoor moet je in de oude oosteuropese volksmuziek, of bv in India zijn. Harmonie, zie klassiek EN jazz (want die zijn het niet altijd met elkaar eens) en qua gitaarsound kan in prog echt letterlijk alles. Zou dan wel pleiten voor ook een goede dot akoestisch spel (met den vingers, ipv het plectrum) naast het elektrische werk. Qua sound kan echt alles, van het vrij traditionele werk van Gilmour tot Vai achtig geshred. Maar Vai kan dan weer niet echt blues spelen. Blijft toch altijd Vai. Als er één stijl is waarin gitaristen allemaal toch wel vrij duidelijk hun eigen inslag hebben, dan is het prog wel.

Je focussen op één gitarist in die hoek lijkt me dus echt moordend voor een carriëre in die hoek, tenzij je een Dream Theater tribute band zou willen beginnen. Geen idee wat de markt daarvoor is... Als je je echt focust op die ene gitarist is de kans veel te groot dat je precies zo gaat klinken. De prog fan komt naar pietje kijken om pietje te horen. Niet yet another 'insert guitar hero name here'

[Bismarck]

Misschien is het ook de moeite waard om eens naar wat Rush, Focus en Kansas te luisteren. Die zijn wat meer van de oude stempel. Hoewel Rush ook wel flink wat stevig werk heeft. Anyway, je horizon verbreden is altijd goed.

[Comfortably Daniel]

Prog-rock gaat inderdaad alle kanten op qua stijl, sound, ritmes. 't Is gewoon verstandig naar zoveel mogelijk bands te luisteren en proberen van iedereen een beetje mee te pikken. Alleen al het grote verschil tussen Pink Floyd en Dream Theater is een goed voorbeeld. Ik ben zelf gigantisch fan van Pink Floyd en heb een hele tijd Gilmour's geluid nagejaagd...tot ik op een gegeven moment niets anders speelde dan PF of DG. Ik kreeg er opeens ook genoeg van en ben weer verder gaan kijken...dat was een paar jaar geleden en tegenwoordig speel ik van alles en ook weer PF. Uiteraard heb ik nog steeds veel van DG's sound, maar heb ondertussen wel een eigen sound en speelstijl ontwikkeld en krijg dat ook veel te horen van muzikanten om me heen...wat toch wel erg leuk is ;)

ghehehe..."rant over"