Hulp gevraagd: neckpickup met bluessoul maar metal-power

[Grindpad]

Goedemiddag mensen,

ik ben bezig met mijn zoektocht en ik word dr helemaal krankjorum van inmiddels
teveel opties, en vaak niet te testen:

Ik zoek voor mijn Washburn de ultieme neckpickup.
Voor die mooie warne huilerige bluesy solo toon.
Denk bijv. aan de solo van Walk (Pantera)

Hij hoeft niet belachelijk veel output maar moet niet misstaan naast een pittige highoutput brug pickup.
Niet te kil, niet zo'n overdreven helder perfect geluid voor progmetal oid, hij mag wel blues/karakter/soul hebben

Dus, een bluesy pickup maar met voldoende output voor metal, zoiets...

Namen die ik het vaakst tegenkom:
-Seymour Duncan sh-1 '59 of de jazz (maar ik vraag me af of deze wel hot genoeg zijn)
-DiMarzio Airnorton (en diverse ander DiMarzio's)
-een Seymour Duncan SH-4 (ietwat onorthodox maar het wordt wel gedaan: voordeel is dat ik er 1 heb liggen)
-Dean Dimetime (maar erg moeilijk aan te komen)
-Humbucker from Hell

Ik weet dat het neer komt op proberen, testen, luisteren.
Maar wie weet heeft iemand wijze raad, tips, ideeen.

Hartelijk dank

[Pepe]

Ik er geen chocolade van maken. Een blues tone (Muddy Waters/Bonamassa/..)
met een hoog maar geen belachelijk hoge output (euh...) en dan de pafjes die meestal gebruikt worden door blues'rs afschrijven?

Belangrijker voor een " bluessound" is je amp instelling en je phrasering, je kan met zo'n beetje elke pickup een overtuigende bluessound neerzetten.
Tot zover dominee Gremdaad.

[Johannes]

Humbucker from Hell lijkt me niet zo'n goede keuze. Die elementen klinken schel en iel.

Een PAF achtige lijkt me een beetje de richting die je op moet kijken.

[Grindpad]

Zo, ben er wel zo'n beetje uit.

Het wordt een Seymour Duncan sh-1 '59.

Die heeft toch wel sustain genoeg merk ik en heeft precies dat bluesige dat ik bedoel.
wordt dus een Sh-1n 2c

Yeah!!

[polviggen]

een neckpickup heeft niet zoveel output nodig, je snaren bewegen een stuk meer aan de nekpositie, daarom dat een brugpickup wat meer wikkelingen heeft om in balans te zijn qua volume met de neck, en dan kan je nog wat met de hoogte spelen om ze in balans te krijgen.

duncan sh-1 heeft genoeg volume, en sustain is geen eigenschap van een pickup.

[Oranjeaap]

Ik heb een Gibson T-top met een keramische magneet. Doet precies wat jij zegt. Geen idee wie dat ding gebouwd heeft, maar die persoon was echt een genie.

[Orpheo]

een neckpickup heeft niet zoveel output nodig, je snaren bewegen een stuk meer aan de nekpositie, daarom dat een brugpickup wat meer wikkelingen heeft om in balans te zijn qua volume met de neck, en dan kan je nog wat met de hoogte spelen om ze in balans te krijgen.

duncan sh-1 heeft genoeg volume, en sustain is geen eigenschap van een pickup.

indirect is sustain wel een eigenschap van het element. Als het een open element is, dat 'accuraat' is (dus met een zwakke uitslag van de snaar nog steeds goed signaal kan maken) met redelijke compressie, lijkt 't alsof je meer sustain hebt.

de '59N is slappe hap. tis gewoon een 'farty' pickup. als een leeggelopen ballon. voor eigenlijk iedere stijl, zeker als je een pittig brugelement hebt, is de 59B in de hals een veel betere keus.

gibson T-Tops hadden geen ceramische magneten, maar roughcast alnico3 of 5.

[Oranjeaap]

Iemand heeft aan mijn T-top lopen sleutelen, dat ding is echt geniaal nu

[Orpheo]

-Seymour Duncan sh-1 '59 of de jazz (maar ik vraag me af of deze wel hot genoeg zijn)


de jazz is een kopie van een clone van een element waar de 59 op gebaseerd is. anders gezegd: de 59 is een kopie van de PAF. de ontwikkling die volgende op de PAF was de T-Top, en de jazzB is daar een kopie weer van. De jazzN is een underwound jazzB; 2 totaal verschillende elementen overigens. de jazzN met een alnico8 is een moderne variant van die ouwe super70 van ibanez. de jazzN met een a8 is helder met een smoother hoog, maar heel transparant. de jazzB met een alnico8 is wat smeriger en vuiger. de 59B in de brug schreeuwt en blaast en knarst en is behoorlijk strak. de 59B in de hals is warm, open, vloeiend bijna. heel soepel. de 59N in de brug is 'flacid'. gewoon slappe hap. in de hals eigenlijk ook.



-DiMarzio Airnorton (en diverse ander DiMarzio's)

de air norton is een wat pittigere variant van de alnico2pro (lijkt 't). de a2pro heeft alleen een wat meer 'chewy' mids, wat stroperiger dan de air norton. de air norton is wat bijtender en grover. andere goeie dimarzio's zijn de paf pro (heel vloeiend en warm en rollend) of de FRED (iets opener en transparanter, en word minder snel een brei als de paf pro, afhankellijk van je gitaar).


-een Seymour Duncan SH-4 (ietwat onorthodox maar het wordt wel gedaan: voordeel is dat ik er 1 heb liggen)
tenzij je een gitaar hebt met een maple body, maple neck en ebben of maple toets (denk Steve Stevens): niet doen. modderzooi de gekste. tis gewoon drie keer niks. tis nog erger dan de tonezone in een LP custom met mahonie top in de hals. tis echt verschrikkelijk.


-Dean Dimetime (maar erg moeilijk aan te komen)
hot hot hot! behoorlijke vintage vibe met een modern randje, of: modern met een flinke vintage vibe erin. word echt geen modderbrei. Tis een soort opgeblazen '59.



-Humbucker from Hell



heel fel, heel singlecoil-like. zeker niet warm, zeker geen flinke 'metal power'. leuk om een epi LP wat helderder te laten klinken (imho) maar in een stratachtige is dit al snel te fel.

[Grindpad]

He Orpheo,

bedankt voor je uitgebreide antwoord.
hier heeft een mens wat aan.

ik herken alleen niet zo je commentaar op de Sh-59.
Ik heb mijn wat langer uitgeleende Dean sunburst weer eens terug en daar zit er vermoedelijk eentje in.
ik moet hem nog steeds eens op maken om te checken.

maar als het er eentje is, voldoet hij wel aan wat ik wens.
lekkere oldschool vibe en niet te zwak.

zal vanavond eens gaan schroeven....

[Grindpad]

yup, er staat sh1n achterop de pickup.
en de merknaam Seymour Duncan.
Dus we hebben hier inderdaag met een echt SD ' 59 te maken.

nu ja, die bevalt me dus eigenlijk wel prima.
Ik herken het zwakke er niet zo aan Orpheo?

[Orpheo]

wellicht heeft 't vooral met techniek te maken :) mijn spel/techniek is redelijk pittig qua treble om een of andere reden. heel pittig, heel fel, en ik heb dus redelijk wat 'warmte' nodig in de pickups en gitaren. wellicht kwam mijn techniek doordat ik alleen op les pauls speel(de) en ik dus compenseerde voor de warmte.

ofzo.

[crapton]

Ik heb redelijk goede ervaring met de Virtual PAF van DiMarzio in de nek. Blijft vrij goed transparant. Zat in een Ibanez SZ en nu in een RG nek, beide mahonie.

Geen idee maar misschien goed vergelijkbaar met de Duncan 59. Weet niet of de VirtualPAF nog te krijgen is.

Heb in het verleden de JazzN gehad voor een Epi Sheraton II en dat vond ik helemaal niet zo slecht.