Verzadiging?

[Triggy]

Ik was vandaag nog even bij Vrieze in Doetinchem en heb in de acoustische hoek (het was er erg rustig) een aantal gitaren uitgeprobeerd varierend van 1000,- tot 4400,-
Gek genoeg waren er maar 2 die me echt bevielen (een top of line Ayers van 2900,- en een Taylor 914 van 4400,-)
Hoewel ik thuis geen onaardige acoustische gitaren heb staan (oa. guild f65CE en D6-mahonie, Furch SJ62 mini jumbo, Sigma DR-11 en Tacoma ekk19/full-koa) vraag ik me af hoe dat zit.
Het kan natuurlijk zijn dat ik een voorkeur voor klank heb ontwikkeld tov. mijn eigen collectie of moet je echt heel veel duurder gaan (Santa Cruz , Lowden) om "wow" te kunnen zeggen zodra je de gitaar aanslaat.
Herkenbaar? Ben benieuwd naar jullie reacties.

[erwin_ve]

[QUOTE=Triggy;2734292]...[QUOTE]

Uit eigen ervaring(en die ligt meer in de electrische hoek dan akoestisch): Een paar top of the line instrumenten waar je mee kan "bonden" doet bij mij de GAS ernstig verminderen. Ook het "wow" gevoel kom je daardoor minder tegen en is eigenlijk wel prettig; Weten dat je ergens mee tevreden bent en dat er niet veel beters te krijgen is.

[Eko]

Ik heb al heel lang een grote voorkeur gehad voor maple gitaren. De vroegere 6 serie van Taylor en , uiteraard, de Gibson SJ 200. Ik kon er alleen geen een vinden waar ik direct een klik mee had. Veel uitgeprobeerd van Taylors tot oude Japanners die allemaal weer gingen. Misschien dat mijn smaak ook iets verandere..
Enkele maanden geleden stond ik in Toldijk bij iemand om een Gibson Les Paul te kopen en daar stond een SJ 200 werkloos in de hoek. Uiteraard even gepakt en bespeeld en ik was helemaal weg van dat ding. Na een kwartier ging ik de deur uit met de LP maar er bleef iets knagen. 2 Dagen echt niet kunnen slapen. Daarna de stoute schoenen aan getrokken en maar eens gebeld. De vrouw inToldijk had hem al apart staan voor me. Ze zei me : we zagen met z`n allen dat je zo`n klik had met dat ding dat we hem al apart hadden gezet voor je.........
Inmiddels speel ik er dus al maanden op en ben zo blij als een klein kind.
Dat houdt niet in dat de ColeClark niet meer uit de koffer komt, sterker nog ik blijf vinden dat als strummer in een liveband dat ding nog steeds meer dan uitstekend is. Alleen is deze klankkleur ( van de Gibson ) iets wat mijn hele grote voorkeur blijft genieten. Alsik nog een stap hoger zou willen wordt het , volgens mij , alleen maar spiegels en kralen in de vorm van versieringen waar ik niets aan vind. Wel blijf je , denk ik , altijd zoeken naar een bepaald geluid in je hoofd.
Als je trouwens eens hele oude opnames van jezelf hoort , blijk je soms al akelig dicht inde buurt van dat geluid gezeten te hebben....

[bass blom]

je gehoor, je smaak, je kennis, dat ontwikkelt allemaal door steeds.
niet raar dat je dus steeds duidelijker gaat horen wat je lekker vindt klinken.
grappig dat wat eko zegt had ik onlangs ook, dat ik opnames uit 1982 hoorde van mezelf en heel duidelijk mijn geluid hoorde.
was dan wel elektrisch maar dat maakt niet uit.
dat is het mooie van gitaar, degene die speelt maakt zelf zo veel van het geluid. doe dat maar eens op een toetsen instrument, niet dus.

[Harald]

Denk dat de opnames van mijn eerste bandje inmiddels vergaan zijn (geen ramp) Maar daar stond één solo op waarvan ik toen ik dat een jaar of wat later hoorde dacht, kon ik dat toen al? En op die gitaar had ik een vibrato, wat ik me later ook nooit meer heb horen spelen... Maar idd. geluid zit in je hoofd en je handen. Goede apparatuur helpt beter om het te krijgen, dan slechte apparatuur, maar jij maakt het. En zo is het met akoestische gitaren ook.

Het verschil tussen een instappertje en een middenklasse gitaar is al snel best groot, als je de techniek hebt om het eruit te halen. Een beginner klinkt ook op een high end gitaaar echt nog wel als een beginner. Tussen een goede middenklasser en high end wordt het al anders, en binnen de high end gitaren is het vooral een kwestie van smaak, als alles goed is. De prijzen kunnen wel aardig varieren. Maar eigenlijk, hoe duurder de gitaar, hoe meer je er bovenop moet leggen om dan nog substantieel BETER te krijgen.

En dan hebben we het nog niet over de discussie, waar dat BETER dan in zit. Qua bespeelbaarheid moet je zelfs een instapper goed krijgen. Bij een high end Taylor of Martin mag je dan weer verwachten dat het fretwerk etc. perfect is. Geluid beter, betere response. Maar dat laatste moet je ook maar fijn vinden. Soms kan het ook wel handig zijn als het niet zo heel nauw luistert waar je aanslaat en wat de aanslaghoek is. Maar het is ook weer fijn als je wel veel klankkleuren uit je instrument kunt halen.

Grab it and whack it... aldus Zappa over het kiezen van een gitaar. En als het dan klikt, dan is dat de jouwe... zolang je niet snel de winkel uit moet rennen met de mededeling dat je hem morgen terugbrengt :seriousf: (voor wie the kids are allright gezien heeft ;) )