Over budget gitaren, de beginnende gitarist enzo..

[deejee]

Ik ben geen gitarist maar mag graag op zo’n ding pielen.
Zal nooit op een podium staan, daarvoor heb ik niet genoeg muzikaal gehoor.
Zonder stemapparaatje krijg ik een gitaar nauwelijks gestemd.
Heb wel een aantal gitaren en allemaal budget, dus chinees.
Ben daar heel blij mee, ik vind ze goed klinken en makkelijk bespeelbaar.

Waarom wil ik dit zonodig op dit forum plempen?
En wel hierom, regelmatig zie ik hier topic’s verstranden in een merkenoorlog,
hoe duurder hoe beter, wat uit Amerika komt is heilig, uit Azie is bullshit.
Ik snap dat wel, maar er wordt weinig verschil gemaakt tussen de “prof” en de “huis, tuin en keuken” gitarist, laat staan de beginner, vaak geadviseerd om toch maar door te sparen want onder de 800 euro koop je niets. Dat laatste stuit me tegen de borst, dit weerhoud mensen ervan om gitaar te gaan spelen. Tijden zijn veranderd, toen ik 17 jaar was (40 jaar geleden), kon je geen “goedkope” gitaar kopen die bespeelbaar was, hooguit een klassieke, een Spaanse. Verder was het bagger, denk aan Egmond.

De gitaren die ik nu bespeel bestonden in die tijd niet voor dat geld en die “kwaliteit”.
Bv, accoustisch een Cort earth 70 (165 euro), electrisch, een LC comet thinline (225 euro, was afgeprijsd) en een LC Osprey (103 euro, nieuw uit een veiling).
Denk dat vele beginners hier prima gitaren aan hebben.

Wat ik bedoel te zeggen is dat gitaarspelen voor veel meer mensen bereikbaar is zonder een idioot hoog budget, dat er betaalbare gitaren zijn die goed klinken, een goede aktie hebben en een meer dan redelijke sound en die gitaren komen uit Azie.

[humbucker]

Couldn't agree more. Toch denk ik, dat de meeste gitaristen na een bepaalde tijd overschakelen op kwalitatief betere instrumenten. Wat in het begin van je gitaarspelende carrière als "klinkt prima" wordt omschreven, kan een paar jaar later als "bagger" in de oren klinken. Je gehoor ontwikkelt zich, je spel wordt beter. Je wilt dan toch niet dat je gitaar achter blijft? Nee, die moet meegroeien. Wat dus betekend dat je op zoek gaat naar een gitaar uit een hoger segment.


Bijkomende reden is dat het gewoon heerlijk is om de gita(a)r(en) van je dromen te bezitten. Dan kan je je lekker identificeren met je muzikale helden :). Ik doe er zelf trouwens ook aan mee. Ik heb 3 gitaren waarvan de goedkoopste rond de 750€ was en de duurste +/- 3k kostte. Ik kan absoluut niet zooo geweldig goed spelen, maar na bijna 15jaar kan ik die plank met 6 snaren niet meer missen. Dus wat dat betreft vind ik het wel gerechtvaardigd om zo'n spul te kopen.

Daarnaast denk ik altijd maar: Wat koop je tegenwoordig nog voor (bijvoorbeeld) 2500€ dat 20-30-40 jaar meegaat?? Juist, niets. Dus, alleen al voor het plezier dat zo'n plank al die jaren met zich meebrengt is het het geld al waard.

[snaarplukker]

Ik ben geen gitarist maar mag graag op zo’n ding pielen.
Zal nooit op een podium staan, daarvoor heb ik niet genoeg muzikaal gehoor.
Zonder stemapparaatje krijg ik een gitaar nauwelijks gestemd.
Heb wel een aantal gitaren en allemaal budget, dus chinees.
Ben daar heel blij mee, ik vind ze goed klinken en makkelijk bespeelbaar.


+1. Tegen die tijd dat ik anderen van mijn gitaarspel laat genieten koop ik wel een merkgitaar. Je kan toch niet met een J&D op het podium staan?;)

[Rutger]

Ik ben het met humbucker eens, dat er vaak 'op de groei' wordt geadviseerd. Als je toch geld wilt uitgeven, leg dan iets bij vor een gitaar waar je zeker lang plezier van hebt. Er zitten hier een hoop toegeweide gitaristen die van harte hopen dan de beginnende gitaristen met passie nog jaren gitaar blijven spelen, en proberen an het plezier bij te dragen door een goede gitaar te adviseren die het enthousiasme blijft voeden.

Maar inderdaad, er zijn genoeg gitaren voor weinig waar je ook plezier aan kunt hebben. Het nadeel daarvan is, dat je dan wel al verstand van zaken moet hebben (of zo iemand moet kennen) om de goeien eruit te pikken. Want in het lage budget zit ontzettend veel rommel met hier en daar een goeie serie.

Maar goed, laatst iemand een lijstje met adviezen meegegeven toen ie zijn eerste electrische gitaar ging kopen, en kwam ie alsnog met een Stagg terug omdat ie zo'n mooi kleurtje had... tja. Ach, hij is er blij mee :)

[Lightning.D.]

Ik heb een behoorlijke collectie als zijn er vast wel die meer gitaren hebben hier(20 stuks) waaronder Amerikaanse Fender, maar ook J&D Goldtop p90 LC comet maar ook exclusieve oldtimers Ik ben het helemaal eens met de topic starter Ik speel met alle plezier op een Johnson Grooveyard op het podium hor en ook de J&D wordt regelmatig uitgelaten evenals de El-Maya EM 1100 of de Fender Prodigy Met de huidige kwaliteit van de budget gitaren is niks mis. En een instrument dat 20 30 of 40 jaar meegaat dat is alleen interessant voor mijn kleinzoon, want op mijn 60e is die horizon er gewoon niet meer:cooler: Ik geniet dus van het binnen mijn financiele bereik komen van gitaar types die ik destijds niet kon bezitten en nu wel ook als staat er een ander merk op. Ze spelen in elk geval beter dan wat ik toen kon betalen:mmmm:

[barno]

Er is volgens mij geen enkele markt of het moest parfum of zoiets zijn, die zo marketing gedreven is als gitaren. Funny is ook dat de dure-goede gitaren niet in de eerste plaats in de handen komen van de gitaristen die hun brood verdienen met spelen (het topsegment van de bands daargelaten).

Ik ken alleszins veel meer verzamelaars/liefhebbers met duur spul in huis dan werkende muzikanten. Daar is op zich niks mis mee, maar het toont wel aan dat de kwaliteit van de gitaar niet gerelateerd is aan de kwaliteit van de muziek, terwijl dat toch het onderliggende verkoopsargument is.

[Methoxy7]

En aan de andere kant, ge kunt het ook zien als een beloning voor al die tijd die ge erin gestoken hebt, jarenlang oefenen (en vloeken) ... ;)

[Beekay]

Er stond pas nog een intervieuw in het blad de gitarist van een beroeps muzikant die alleen een london city comet van nog geen 200 euro heeft en daar toch heel aardig op speelt. ik denk ook dat duur niet altijd het zelfde is als beter.

[Kakihara]

Veel van wat er hier getypt wordt, is ook napraterij. Ik durf te wedden dat het overgrote deel van degenen die zit te vitten op Stagg, nog nooit een gitaar van dat merk hebben aangeraakt.
Uiteindelijk hangt de kwaliteit van het instrument af van de kwaliteitscontrole van de fabriek/importeur, en die kan in China, Indonesië of Korea gerust even hoog of hoger liggen dan in de Joe Es of Eei.
Bovendien is de aftermarket-business ontploft de laatste tien-vijftien jaar, mede dankzij de internetboom : er zijn ontieglijk veel pickupmerken bijgekomen, variërend van goed en goedkoop tot ontzettend goed en ontzettend overpriced, winkels waar je diverse gitaaronderdelen kan kopen, bevinden zich niet enkel meer in de UK of Amerika, maar bij wijze van spreken om de hoek. De communicatie met de winkels en de aanschaf van spullen is ontzettend vergemakkelijkt, waardoor het upgraden van je gitaar ook zoveel gemakkelijker en goedkoper geworden is.
Maar die dure merken hebben natuurlijk wel wat magisch ...
En er is genoeg muziek geschreven op goedkope brol als Danelectro en Kawaii-gitaren

[Outline]

Die gast van die London City (Ralph de Jong) heeft ondertussen ook z'n sig-gitaar hoor... Als ik me niet vergis, was het merk 'Mellus'.

Ik snap deze discussie heel goed en deze ligt in het verlengde van wat ik laatst aanzwengelde, namelijk: Hoe duur moet een gitaar zijn om professioneel te kunnen gebruiken?

Want naar mijn mening kun je voor een honderd of 5 een gitaar hebben waar je elke avond mee op de planken kunt staan. Maar helaas delen hier niet veel mensen deze mening...

[wireman]

Ik ben ook begonnen op een startersgitaar van 175 gulden.. toen een ´dure´ Epiphone SG van 699 gulden (yeah baby!!)
Toen een Fender tele (jap) van 750 gulden..
vervolgens een ECHTE Gibson Les Paul Studio van.... tingtingting.. 1500 gulden... Uiteindelijk een Fender Strat van 1650 Euro (omgerekend toch zo'n 3500 gulden)

I'ts evolution baby!!

In een winkel wordt het ook niet voor niks vaak aangeprezen als 'beginnersgitaren'

Echter heb ik ook meegemaakt dat een vent met een dikke Audi in een strak pak met een rukkertje van 14 binnenkwam bij Rockpalace.. Zijn zoon ging gitaar spelen en had een gitaar nodig voor de lessen..
Uiteindelijk ging hij met een Zakk Wylde Bullseye (Customshop Gib. van een godsvermogen) de deur uit.. tja.... die zwart witte rondjes zijn zo gaaf pap....

dus ja.... wat moet je dan nog zeggen?......

[Paultje-k]

"De zwart witte rondjes zijn zo gaaf pap" :eek: Zakk moest eens weten.. (hoewel, hij krijgt er ook voor betaald.. dus zou hem een worst wezen)

Zul je zien dat dat jochie er nu niet meer naar omkijkt :sneaky:

[ArcticGuitarMonkey]

+1. Tegen die tijd dat ik anderen van mijn gitaarspel laat genieten koop ik wel een merkgitaar. Je kan toch niet met een J&D op het podium staan?;)

Helemaal mee eens! je hoeft geen dure gitaar te hebben als je het keuk vind om gitaar te spelen, maar als je het echt vaak doet, is een dure gitaar met een mooi geluid wel handig! je hoort jezelf dan gewoon anders, beter lijkt wel, en dat is fijn zal ik je vertellen! :)

[universe777]

Een dure gitaar heeft niet per definitie een goed geluid en een goedkope is niet per definitie slecht.
Ik ken zat gitaristen die voor kapitalen aan spullen hebben en nog steeds volkomen kut klinken.
Ik laat me leiden door maar twee dingen, of de gitaar me inspireert en of hij voor mij goed klinkt. Of ik er dan een van tweehonderd of een die me tweeduizend gekost heeft uit mijn rek pak zal me eerlijk gezegd aan mijn reet roesten. Liever koop ik die van tweehonderd dan hou ik poen over voor nog eentje.

Wat ik wel heel grappig vind is dat albums uit het verleden die nu als mijlpalen binnen genres gelden (heb het nu voornamelijk over mijn genre metal maar kan me goed voorstellen dat het ook daarbuiten geldt) vaak opgenomen zijn op budget spul. Gewoon omdat de betreffende (nog jonge) muzikanten niet de leggende gelden hadden. Als ik dan af en toe het snobisme hier langs zie komen kan ik een glimlach niet onder drukken.

[mesaman]

ik adviseer ook als mn mening gevraagd wordt voor iets 'goeds' te gaan.En natuurlijk hoeft goed niet duur te zijn. Dit is met bijna alles zo.
In een polootje zitten de zelfde onderdelen als de grote broers bij audi/seat/skoda, maar dan gaan de details spelen,motor/verbruik/geluid/inhoud/opties e.d. Kwaliteit is het zelfde maar de ervaring is anders dit is met gitaren net zo! studio vs standaard vs custom of een skwaaier vs mex vs usa. of welk merk of soort dan ook. je kan voor dit vergelijk alles in vullen, fietsen/vishengels/audio spullen/schoenen/honden/horloges/vloerbedekking/whiskey/doppinda's!(dit laatste is een ongepaste woordgrap! excuses bij voorbaat)
en natuurlijk willen gitaristen meer en meer en meer en meer.das menselijk.

[Rizz]

Ik speel nu alweer een paar jaar op een VGS akoest (V-1P CE) en ik ben nog geen dreadnought tegengekomen die het geluid van die kan evenaren! 350 euro nieuw. Bouwkwaliteit is iets minder (moet de hals laten richten), maar buiten dat is het een geweldig apparaat!

Tijdens mijn laatste zoektocht naar een gitaar kreeg ik ineens een gitaar in m'n handen geduwd, ik weet niet meer zo goed wat het was, met de mededeling: speel hier maar 's op, met al je hoge verwachtingen! Enigszins cynisch weliswaar..
Ik geloofde m'n oren en handen niet! wat een geweldige gitaar! Totdat ik het prijskaartje zag: 4500 euro.. In dat geval gaat de vergelijking dus wel degelijk op, maar dat ding was 4 keer mijn budget, en heb genoegen genomen met een "mindere" Eastman van 800 euro.. Echt niet!! wereldgitaar!! Maar door die andere ben ik wel verpest...

(noot: de verkoper had het prijskaartje ervanaf gehaald, dus het was een blinde test..)

[wireman]

TJa.. Als die vent met al zn geld ermee wil smijten... Ga eens op de PC hoofd kijken... Er lopen daar pakken rond die meer geld aan hun lunch uitgeven dan waar ik krom voor moet liggen en maanden voor moet sparen om een gitaar te kunnen kopen.. alles is relatief! Feit is wel dat het 'rukkertje' in kwestie zijn gitaar van 3500 euro 'Normaal' vind en ik mijn Strat van 1650 Euro 'toch mooi bij elkaar gesprokkeld' vind.. Kortom.. meer waardering voor het instrument en dus naar eer en geweten muziek maken!

Kapitalistme is grappig en niets om jaloers op te zijn.. (welke grote gitarist is nou begonnen op een dure gitaar omdat pappa het kon missen?)

JUIST!



"De zwart witte rondjes zijn zo gaaf pap" :eek: Zakk moest eens weten.. (hoewel, hij krijgt er ook voor betaald.. dus zou hem een worst wezen)

Zul je zien dat dat jochie er nu niet meer naar omkijkt :sneaky:

[Hotpepper01]

Er is helemaal niets mis met gitaren voor starters. Ze zijn vooral bestemd voor beginnende gitaristen en ze doen wat ze moeten doen. Je kan er de beginselen van het gitaarspelen mee onder de knie krijgen. En over het algemeen wordt er in het forum meer aandacht gegeven aan de top of the bill exemplaren dan aan die startersets. Daar doe ik zelf ook aan mee.

Maar, als je verder gaat, het leuk vind, er het geld voor hebt of om wat voor reden dan ook een dure gitaar koopt, blijkt veelal dat alle waar naar zijn geld is. Vroeger (35 jaar geleden of zo) droomde ik van een gitaar die duurder was dan 100 gulden. Nu ligt de lat een stuk hoger. In kwaliteit, prijs en (volgens mijn vriendin dan) ook in getal. Sorry schat.

[Bijl]

Budget gitaren kunnen heel goed zijn, je moet alleen meer moeite doen om een goede te vinden. Er is vaak wel een verschil in de duurzaamheid van de hardware en dat merk je na een jaar of 5 pas.

[Triggy]

Ik heb er nogal een aantal en dat varieert van (niks waard) Spaanse Eko '70 (mijn eerste) en Stagg Strat(die overigens na afstelling heerlijk speelt) tot aan (duur) een fullKoa Tacoma (Ekk19) en Gretsch White Falcon. In mijn collectie zijn er een paar favoriete gitaren waar ik meestal op speel en ook meeneem. Zijn meer de "middenklassers" en fungeren vaak ook als een soort van referentie bij andere aankopen. Ik begrijp ook niet zo veel van die gruwelijk hoge bedragen bij de zgn collectersitems. Natuurlijk, het is een spel van vraag en aanbod maar om nu te zeggen dat duur of topmerk gelijk staat aan beter onderschrijf ik maar ten dele. Overigens vind ik dat het niet uitmaakt waarop je speelt, als het voor jouw gevoel past, is het toch prima?