The Voice, 1965, wat nou overspraak?

[Han S]

Jongens, dit is wel een van de mooiste opnamen die er van Frank Sinatra zijn gemaakt, gewoon direct naar twee sporen en alles tegelijk, ik vind het buitengewoon super:


http://www.youtube.com/watch?v=qjJuxMHvwr8&feature=player_embedded

[HenryCrun]

In '65 vond ik dit niks, maar nu kan ik het wel waarderen. Bedankt, Han.

[The Bertman]

Geweldig. Maar wat een vaklui waren het toen, zeg. En die Sinatra, peuk in zijn hand, drankje en wat fans erbij, en dan die stem. Ik was nooit een fan van hem, maar hij heeft toch wel een fenomenale stem. Ook een mooi liedje, dat scheelt.

[Han S]

Bert, alles klopt daar, die geweldige timing van die man, dat orkest waar ik al jaren kippenvel van krijg, het arrangement dat perfect bij de tekst past en de geweldige opnametechniek. Alles tegelijk en meteen mixen naar twee sporen en als je hoort hoe het klinkt als het wordt afgeluisterd snap je meteen dat we er tegenwoordig niet meer zoveel van snappen.

Als je nu zo'n orkest met zo'n zanger moet opnemen wordt er meteen gezeurd over de overspraak, maar dat hadden ze in 1965 toch ook? Waarom klinkt het dan zo goed? En die man stond gewoon in dezelfde ruimte met dat bepaald niet zachte orkest. Ik vind dit echt een hoogtepunt.

[aaronstonebeat]

Mooi!
Elvis nam volgens mij ook graag op samen met zijn kernband in de studio; verdere opsmuk kwam er later bij. De afgelopen jaren zijn er hele reeksen van die kale opnames uitgebracht en die klinken stukken beter dan de officiële versies die indertijd zijn uitgebracht. Overspraak schijnt volgens kenners wel een 'probleem' te zijn bij die opnames.
Maar een pluim op de hoed van het opnameteam van Sinatra; daar zitten toch gauw enige tientallen mensen tegelijk te spelen, schat ik.

[terrasbeest]

Nog zo eentje, let op het ventje dat gitaar speelt, heeft later nog een mooie carriere gehad :

http://vimeo.com/8061718

[Han S]

Geweldig! Wat een fantastische bigband, dit is mijn vak en zo wil ik het hebben. :D

[arjanb01]

Ge-wel-dig, en dat terwijl het niet eens van mijn generatie is. Toen zat ik nog in de koker bij jolly jolker :seriousf:

Overspraak is dat onder ander niet te voorkomen door de opnamevolumes van de mics zachter te zetten ? Ik ben maar een leek op dat gebied dus Han, leg me dat eens uit.

[Han S]

Overspraak kun je niet voorkomen, ook niet als je opnamevolumes verandert. Sommige technici gaan over tot het apart opnemen van partijen of secties maar IMHO gaat dit altijd ten koste van de muziek. Dan kun je alleen nog gobo's (schotten) neeerzetten en gebruik maken van je uitgebreide kennis van de microfooneigenschappen.

Als je naar dat filmpje kijkt in de openingspost zie je dat Frank S staat te zingen op een soort zangmicrofoon zoals we ze zien op de podia in de kroegen en jeugdcentra. Dus geen hele dikke Neumann of AKG C12, maar waarschijnlijk een oude Beyer M160.

Dat is een bewuste keus, de dikke Neumann klinkt prachtig, maar zal behoorlijk veel van het orkest oppikken, de oude Beyer is belachelijk richtinggevoelig en hoort bijna niets van wat er achter gebeurt.

Bij microfoons heb je drie belangrijke eigenschappen: de klank, de richtinggevoeligheid en de off axis response en vooral die laatste is bij dit soort opnamen heel erg van invloed op het uiteindelijke totaalgeluid.

Ik ben een groot fan van Beyer microfoons, ze zijn heel erg richtinggevoelig en hebben een prachtige off axis response. Hoe ze dat flikken bij de fabrikant zal geheim zijn, maar het zijn allemaal geweldige microfoons.

[Harald]

IK heb nu toch echt een gevoel van Deja Vu. Dit is toch al eerder gepost? (beide filmpjes, en ook met de opmerking om op de gitarist te letten) En ik heb dat filmpje van Terrasbeest nu niet gekeken, maar 'dat kereltje', dat is George Benson toen hij nog jazz speelde toch?

[arjanb01]

Overspraak kun je niet voorkomen, ook niet als je opnamevolumes verandert. Sommige technici gaan over tot het apart opnemen van partijen of secties maar IMHO gaat dit altijd ten koste van de muziek. Dan kun je alleen nog gobo's (schotten) neeerzetten en gebruik maken van je uitgebreide kennis van de microfooneigenschappen.

Als je naar dat filmpje kijkt in de openingspost zie je dat Frank S staat te zingen op een soort zangmicrofoon zoals we ze zien op de podia in de kroegen en jeugdcentra. Dus geen hele dikke Neumann of AKG C12, maar waarschijnlijk een oude Beyer M160.

Dat is een bewuste keus, de dikke Neumann klinkt prachtig, maar zal behoorlijk veel van het orkest oppikken, de oude Beyer is belachelijk richtinggevoelig en hoort bijna niets van wat er achter gebeurt.

Bij microfoons heb je drie belangrijke eigenschappen: de klank, de richtinggevoeligheid en de off axis response en vooral die laatste is bij dit soort opnamen heel erg van invloed op het uiteindelijke totaalgeluid.

Ik ben een groot fan van Beyer microfoons, ze zijn heel erg richtinggevoelig en hebben een prachtige off axis response. Hoe ze dat flikken bij de fabrikant zal geheim zijn, maar het zijn allemaal geweldige microfoons.

Dank Han. Prima info. Zijn die Beyer mics voor elke muziekstijl toepasbaar. Ik kan me voorstellen dat ze in de modernere muziek als pop en rock andere mics gebruiken. Maar inderdaad, die Beyers zijn prima opname mics voor bigband in combinatie met zang/zangers.

[The Bertman]

Een manier om overspraak te voorkomen zie je in dat tweede filmpje, daar staat Sinatra in een voice booth, een soort glazen telefooncel. Dat is puur voor de overspraak. Maar daar hoor je dus de band niet meer, vandaar dat hij een halve koptelefoon tegen zijn hoofd aanhoudt.
Maar weer een geweldige opname, en wat is die George Benson nog een jong pikkie!

Maar overspraak is nooit een groot probleem als je alles in 1 take opneemt, pas als je echt gaat multitracken kan je er last van hebben, dan hoor je opeens ouwe zangpartijen of mislukte solo's door de mix heenspoken.

[Pepe]

Het is op zich niet bijzonder, die manier van opnemen. Ik mag graag de chronicles van amerikaanse studiogitaristen lezen en het leeuwendeel van hun werk bestaat uit live opnames in one takers met voltallig orkest, of het nou iets voor de Grammy's is, een movie score of een Ford advertising.

Is het niet eerder andersom, dat take for take in popular music meer een uitzondering is in opname land?

[Han S]

@ Arjan: ik heb alleen gemerkt dat de diverse Beyer microfoons enorm richtinggevoelig zijn en een heel mooie off axis response hebben. Dat wil niet meteen zeggen dat het de beste microfoons zijn voor een bigband.

Trompetten bijvoorbeeld zijn er hard en heel erg scherp. Daar kun je beter een microfoon voor zetten als een Sennnheiser MD441 of een ribbon, of een condensator met een mooie rechte karakteristiek.

Een Beyer M88 klinkt erg helder en een trompet kan wel eens te helder worden met zo'n microfoon, maar je kunt een M88 wel prima op een banjo zetten terwijl die banjospeler dicht bij de drummer zit. De drums komen vrij zacht op die banjomicrofoon binnen en het klinkt gewoon prima.

Bigbands opnemen vind ik te gek.

[The Bertman]

Is het niet eerder andersom, dat take for take in popular music meer een uitzondering is in opname land?

Take voor take is idd echt iets uit de popmuziek. Het geeft je mogelijkheden die je nooit live voor elkaar krijgt. Maar in klassiek en jazz is het nooit echt ingeburgerd. Een trompettist als wynton marsalis, die zowel jazz als klassiek speelt, heeft de hele klassieke wereld tot op het bot geschokt door een concert voor twee trompetten op te nemen en alle bei de partijen te spelen. In de pop is dat doodnormaal.

Overigens is een dirigent als Quincy Jones, uit het eerste filmpje, bekend om zijn gigantische multitracksessies. Hij presteert het om een orkest en een 80 man sterk koor helemaal uit te miken, echt iedereen een spoortje. Maar dat zijn natuurlijk nog steeds live opnames.

[Geoff]

Jullie zijn de opnametechnieken van toen aan het ophemelen, ik zou eerder de muzikanten van toen een pluim willen toesteken, toen werd er nog geluisterd naar elkaar, zulke muzikanten zie je in de pop scene niet vaak, eerder dikke ego's met minder geoefende vingers (en ja ik spreek ook over mezelf) die verwachten dat de studiomedewerker de partijen wel juist zal laten klinken...

[Pepe]

Luisteren naar elkaar? Je moest gewoon die partij inspelen en daar werd je voor betaald. Tis niet zo dat Quincy met de 2e saxofonist in debat ging of die break nou een fis of een gis moest zijn.

Met de opkomst van Rock'n roll kwamen de niet professionele muzikanten in een studio hoewel bij veel opnames nog steeds de Chet Atkinsen, Grady Martins en Bob Moore's te horen zijn want tijd is geld.

[Han S]

Daar gaat het niet om, er zijn heel veel mensen die geweldig goed spelen. Waar het om gaat is het samen spelen en het opnemen daarvan in één ruimte. Ik heb veel jazzbands binnen gehad die ook hadden opgenomen bij een studio die bekend stond als de beste studio voor jazz.

En altijd hadden ze moeite gehad met de manier van opnemen daar omdat ze per sé moesten spelen in afzonderlijke ruimten en met een koptelefoonmix.

Als je met popmuziek extra partijen gaat opnemen moet je wel een mix horen van het eerder opgenomen stuk, maar ook dan zet ik het vaak op de studio luidsprekers. En jazzbands spelen gewoon allemaal tegelijk in dezelfde ruimte, net als ze gewend zijn in de oefenruimte en op het podium.

Je hebt dan overspraak, daar ontkom je niet aan. Zet je iedereen in een glazen hok dan heb je helemaal geen overspraak meer, de mensen horen elkaar via de koptelefoon en hoewel elk spoor dan helemaal schoon is en je er in feite mee kunt doen wat je wilt, mis je toch een paar dingen: het geluid van een ruimte en er is vaak iets mis met het samenspel.

Bij dit soort filmpjes zie je ook de bassist gewoon in het orkest staan. wel achter een paar schotten, maar hij speelt gewoon zoals hij gewend is te spelen. Bij de studio waar ik het over had (heeft ooit de exportprijs gewonnen) moest de bassist altijd in een hok achter glas en de meesten balen daarvan.

[Pepe]

Waarom de bas? Bij een akoestische kan ik het me voorstellen; hij hoort zichzelf anders niet. De drums in een hok, daar kan ik me weer alles bij voorstellen.

[Han S]

Uiteraard gaat het over de akoestische bas. In jazzbands is een basgitaar ongeveer heiligschennis, op zich natuurlijk onzin.

En een staande bas opnemen is niet echt simpel.

[terrasbeest]

Het is op zich niet bijzonder, die manier van opnemen. Ik mag graag de chronicles van amerikaanse studiogitaristen lezen en het leeuwendeel van hun werk bestaat uit live opnames in one takers met voltallig orkest, of het nou iets voor de Grammy's is, een movie score of een Ford advertising.

Is het niet eerder andersom, dat take for take in popular music meer een uitzondering is in opname land?

Ik heb zelf geen verstand van die dingen, maar ik herinner me nog dat voor de pop en rock alles gingen domineren, artiesten live en met bigband op radio en TV ( nieuw !!!! ) kwamen.
OT :Ik was vooral gefascineerd door de kerels met de dikke gitaren met dat wat droge geluid en de blazers die elk wat anders speelden, en klonken zoals een koor....en met de rug naar de camera een kerel met een stokje.