BartBlackMagic
5 augustus 2011, 00:00
Op dit moment in bezit: Epiphone Les Paul & Vox Valvetronix VT30
Tijd voor iets serieuzers want dit is een hobby voor het leven.
Wat mij stoort aan de Epiphone:
- pickups: het gaat nog, echt geweldig zijn ze niet (zou 'k nog kunnen vervangen)
- nek: plakt, dat heb je nu eenmaal met polyurethane
- bodyvorm: hoge frets bereiken is niet zo makkelijk
Favoriete muziekstijlen: alles buiten (death, black,..) metal; met als favoriete artiesten: David Gilmour, SRV, Hendrix, Malmsteen, Gutrie Govan, Jimmy Page
Na een 6-tal maanden intensief youtuben, gitaarnet en diverse reviewsites doornemen was het na men eindexamens tijd voor te gaan testen. Ik was vastberaden wat het ging worden: een strat! Ik speel slechts een jaar gitaar, dus ik heb geen geoefend oor wat betreft deze instrumenten (daarvoor 9 jaar klassiek piano gedaan). Mijn initieel budget was 1500 EUR maar als het écht de moeite is, wil 'k er gerust 2000 EUR aan spenderen. Hieronder een overzicht van de testresultaten:
MusicStore Keulen
Amps die 'k heb bespeeld: Fender Bassman, Marshall MG, Fender Deluxe Reverb, Fender SuperSonic, Egnater Rebel 30, Roland Cube 80XL
Ben begonnen met een Charvel So-Cal, gewoon omdat 'k hier had gelezen dat ze zo geweldig zijn voor het geld en de nek zo makkelijk bespeelbaar is. In de praktijk bleek dit ook zo te zijn. Doch is het wennen aan een nek zonder binding. De pickups hebben een hoge output waardoor het clean mij niet zo kon smaken. Doch, aangename kennismaking!
Fender American Standard Stratocaster: Eindelijk testen (dacht dat dit em ging worden)! nee.... toch niet wat 'k zoek, het klonk wat dun.
Fender American Stratocaster Deluxe: de N3 noiseless pickups vielen mij tegen (vond de pickups in de American Standard beter), de S1 switch is een leuke aanvulling.
Heb eveneens kort met een American Special Stratocaster gespeeld maar dat was met koptelefoon (moest wachten tot een oefenruimte vrijkwam).
Gibson SG Special (Faded): klinkt scheller als een Les Paul, nek is niet zo comfortabel.
Gibson Les Paul Standard: wat mij op viel was hoe licht deze was itt mijn Epiphone. Het geluid: WOW! Het is dat 'k eens iets anders wil als een Les Paul, anders was deze gekocht. Hij voelde heel comfortabel aan (nogal logisch als je quasi enkel op een Epi Les Paul hebt gespeeld), was prima afgesteld en zat nét binnen men budget: 1999 EUR.
Claes, Genk
Op amps: VOX VT40+ (vind de VT van de vorige serie die ik heb, beter) & BlackStar HT60 Soloist
Ibanez Andy Timmons: voor het high-gain spul een hele leuk gitaar, heel gemakkelijke nek, misschien net iets te dun voor mij, ondanks dat dit niet was waar 'k naar heb gezocht heb 'k er lang op zitten tokkelen, speelde leuk, klank is niet wat 'k zoek (prijs was onder de 1500 EUR)
Gibson Les Paul Standard: prima, maar minder goed als het exemplaar in Keulen.
Gibson Les Paul Traditional: meer punch als de Gibson hierboven, deze zou mijn voorkeur hebben tussen de twee.
Fender 2011 Custom Shop: birds-eye maple nek met rosewood fretboard, klonk ongelofelijk goed, een enorm verschil met de American Standard. De nek vond 'k te dik en soms stroef waardoor 'k men twijfels had. Toch denk 'k nog dagelijks aan haar :mmmm:
JNR, Hasselt
Amps: Valvetronix & Orange RockerVerb 50 (zalige versterker!)
Mayones Setius: ongelofelijke deal voor die prijs aangezien het een handgemaakte gitaar is! (1300 EUR), speelde heel makkelijk, mooi afgewerkt, snaren liepen door de body die wat aan de lichte kant was en dat was dan ook te horen toen ik daarna op een Gibson Les Paul Studio speelde.
LLC, Maaseik
Op amps: Fender Bassman
Fender Stratocaster American Standard maple en ook eentje met rosewood: ik vraag mij nu af of het verschil in tone kwam door het rosewood of maple of door de gitaar in zijn geheel, maar het verschil was goed te horen, de rosewood klonk warmer, de strat met maple toets had meer die vaak genoemde "knek" als je hem aansloeg.
Fender Custom Shop 2010: geen birds-eye maple en de verkoper had mij aan de telefoon gezegd dat hij oranje-rood was, maar ik vond het toch roos hoor :p
Prs (weet helaas niet welk model, op de site staat: Standard Satin, 24, trem, birds, 3w sw, charcoal): eerste indruk: lelijker tov de andere PRSen die er hingen maar oh wat een geweldige gitaar! Hij was gebruikt voor "een demo" maar het was duidelijk te zien dat er al meer op gespeeld was, spijtig, want anders had 'k 'm gelijk meegenomen! Geweldige sound, makkelijk bespeelbaar.
Morgen ga 'k wat info vragen omtrent PRS, graag zou 'k een McCarty 58 willen proberen. Ik zie door het bos de bomen niet meer dus tips zijn welkom!
EDIT: een nieuwe amp komt er ook aan :) maar eerst een nieuwe gitaar...
Tijd voor iets serieuzers want dit is een hobby voor het leven.
Wat mij stoort aan de Epiphone:
- pickups: het gaat nog, echt geweldig zijn ze niet (zou 'k nog kunnen vervangen)
- nek: plakt, dat heb je nu eenmaal met polyurethane
- bodyvorm: hoge frets bereiken is niet zo makkelijk
Favoriete muziekstijlen: alles buiten (death, black,..) metal; met als favoriete artiesten: David Gilmour, SRV, Hendrix, Malmsteen, Gutrie Govan, Jimmy Page
Na een 6-tal maanden intensief youtuben, gitaarnet en diverse reviewsites doornemen was het na men eindexamens tijd voor te gaan testen. Ik was vastberaden wat het ging worden: een strat! Ik speel slechts een jaar gitaar, dus ik heb geen geoefend oor wat betreft deze instrumenten (daarvoor 9 jaar klassiek piano gedaan). Mijn initieel budget was 1500 EUR maar als het écht de moeite is, wil 'k er gerust 2000 EUR aan spenderen. Hieronder een overzicht van de testresultaten:
MusicStore Keulen
Amps die 'k heb bespeeld: Fender Bassman, Marshall MG, Fender Deluxe Reverb, Fender SuperSonic, Egnater Rebel 30, Roland Cube 80XL
Ben begonnen met een Charvel So-Cal, gewoon omdat 'k hier had gelezen dat ze zo geweldig zijn voor het geld en de nek zo makkelijk bespeelbaar is. In de praktijk bleek dit ook zo te zijn. Doch is het wennen aan een nek zonder binding. De pickups hebben een hoge output waardoor het clean mij niet zo kon smaken. Doch, aangename kennismaking!
Fender American Standard Stratocaster: Eindelijk testen (dacht dat dit em ging worden)! nee.... toch niet wat 'k zoek, het klonk wat dun.
Fender American Stratocaster Deluxe: de N3 noiseless pickups vielen mij tegen (vond de pickups in de American Standard beter), de S1 switch is een leuke aanvulling.
Heb eveneens kort met een American Special Stratocaster gespeeld maar dat was met koptelefoon (moest wachten tot een oefenruimte vrijkwam).
Gibson SG Special (Faded): klinkt scheller als een Les Paul, nek is niet zo comfortabel.
Gibson Les Paul Standard: wat mij op viel was hoe licht deze was itt mijn Epiphone. Het geluid: WOW! Het is dat 'k eens iets anders wil als een Les Paul, anders was deze gekocht. Hij voelde heel comfortabel aan (nogal logisch als je quasi enkel op een Epi Les Paul hebt gespeeld), was prima afgesteld en zat nét binnen men budget: 1999 EUR.
Claes, Genk
Op amps: VOX VT40+ (vind de VT van de vorige serie die ik heb, beter) & BlackStar HT60 Soloist
Ibanez Andy Timmons: voor het high-gain spul een hele leuk gitaar, heel gemakkelijke nek, misschien net iets te dun voor mij, ondanks dat dit niet was waar 'k naar heb gezocht heb 'k er lang op zitten tokkelen, speelde leuk, klank is niet wat 'k zoek (prijs was onder de 1500 EUR)
Gibson Les Paul Standard: prima, maar minder goed als het exemplaar in Keulen.
Gibson Les Paul Traditional: meer punch als de Gibson hierboven, deze zou mijn voorkeur hebben tussen de twee.
Fender 2011 Custom Shop: birds-eye maple nek met rosewood fretboard, klonk ongelofelijk goed, een enorm verschil met de American Standard. De nek vond 'k te dik en soms stroef waardoor 'k men twijfels had. Toch denk 'k nog dagelijks aan haar :mmmm:
JNR, Hasselt
Amps: Valvetronix & Orange RockerVerb 50 (zalige versterker!)
Mayones Setius: ongelofelijke deal voor die prijs aangezien het een handgemaakte gitaar is! (1300 EUR), speelde heel makkelijk, mooi afgewerkt, snaren liepen door de body die wat aan de lichte kant was en dat was dan ook te horen toen ik daarna op een Gibson Les Paul Studio speelde.
LLC, Maaseik
Op amps: Fender Bassman
Fender Stratocaster American Standard maple en ook eentje met rosewood: ik vraag mij nu af of het verschil in tone kwam door het rosewood of maple of door de gitaar in zijn geheel, maar het verschil was goed te horen, de rosewood klonk warmer, de strat met maple toets had meer die vaak genoemde "knek" als je hem aansloeg.
Fender Custom Shop 2010: geen birds-eye maple en de verkoper had mij aan de telefoon gezegd dat hij oranje-rood was, maar ik vond het toch roos hoor :p
Prs (weet helaas niet welk model, op de site staat: Standard Satin, 24, trem, birds, 3w sw, charcoal): eerste indruk: lelijker tov de andere PRSen die er hingen maar oh wat een geweldige gitaar! Hij was gebruikt voor "een demo" maar het was duidelijk te zien dat er al meer op gespeeld was, spijtig, want anders had 'k 'm gelijk meegenomen! Geweldige sound, makkelijk bespeelbaar.
Morgen ga 'k wat info vragen omtrent PRS, graag zou 'k een McCarty 58 willen proberen. Ik zie door het bos de bomen niet meer dus tips zijn welkom!
EDIT: een nieuwe amp komt er ook aan :) maar eerst een nieuwe gitaar...