Noctiis
27 juni 2011, 12:59
Een flying V. Al sinds ik een klein jochie was, wilde ik zo'n gitaar hebben. Het model schreeuwt harde teringherrie, dat was interessant voor mij als klein metalgastje.
Jaren gingen voorbij, de lange haren gingen eraf en mijn muzieksmaak werd genuanceerder maar metal bleef roepen. Een passie die niet spoedig voorbij zou gaan. Gitaren kwamen en gaan, van strats tot les pauls en extreme BC Rich modellen. Maar toch nooit een V... V van Vreemd.
In al die tijd heb ik altijd alles wat op V gebied uitkwam in de gaten gehouden. Gibson, Jackson Rhoads/King V, BC Rich, ESP, onder andere. Ik hield van de attitude die die dingen uitstraalden. Maar comfort issues hielden me denk ik tegen. Soms kopzwaar, lastig zittend spelen, etc. Ook vond ik ze vaak net iets te... Tsja, te basic.. Als dat al kan gelden voor een 'afwijkende' vorm. Ik wilde een twist, iets aparters wat precies aansluit op mijn manier van spelen en schrijven. Heftig, extreem maar apart. Precies zoals ik mijn metal graag hoor.
Toen, anderhalf of twee jaar geleden, kondigde ESP LTD een aantal nieuwe signature gitaren aan. Waaronder de Okkultist van Dimmu Borgir gitarist Silenoz. Altijd al een groot liefhebber van Dimmu geweest (met ups en downs zoals iedere band heeft). Een V met een twist. Net effe wat anders dan de Rhoads. Verrek! Dat was wat voor mij! Verdomd goede specs ook. Maar een signature, doe ik niet snel. En niet goedkoop. En op dat moment speelde ik 7 snarig...
2011. Ik speel niet meer 7 snarig. Tijdje gestopt met actief musiceren maar sinds een paar maanden weer stevig aan het oefenen en schrijven. Vooral, hoe kan het ook anders, lekker aparte, noem het avant-garde, metal.
Met dank aan een toevallig gelezen tip van medeforumlid Bijl, kwam ik terecht bij een Italiaanse ebay winkel. Voor de grap eens kijken. Die verkocht een LTD Okkultist. En goedkoop! De tering. Houd het er maar op dat ik voor de helft van de 'normale' winkelwaarde klaar zou zijn. Dat zijn bedragen die ik nog wel over heb voor een gitaar. En een signature van iemand anders? Ach, is dat nou echt zo erg? De spreekwoordelijke knoop werd doorgehakt, er kwam eindelijk een V! En vandaag, 4 dagen na bestelling/betaling, kwam ze binnen.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_front.jpg
Burgundy Red. Donkerrood met een kleine metallic sprankeling erin. Erg chique maar moeilijk te fotograferen. Glanzende lak ook al lijkt het hier een satin finish.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_inlay.jpg
Ebony toets met het Noorse Crest of Arms als inleg. Speelt idioot snel. XJ frets, wat ik toch even wennen vind. Geen flinterdunne hals maar ook geen honkbalknuppel. Precies goed, voor mij.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_back.jpg
Neckthrough en stringthrough. Seymour Duncan Blackouts.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_balance.jpg
Perfecte balans!
En het ding schreeuwt attitude, metal en verdoemenis, terwijl het toch dat aparte randje heeft wat ik zo graag zoek in mijn gitaren (en muziek). Heerlijk! Ik ben tevreden. Na tig jaar eindelijk mijn V :)
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_mettol.jpg
Jaren gingen voorbij, de lange haren gingen eraf en mijn muzieksmaak werd genuanceerder maar metal bleef roepen. Een passie die niet spoedig voorbij zou gaan. Gitaren kwamen en gaan, van strats tot les pauls en extreme BC Rich modellen. Maar toch nooit een V... V van Vreemd.
In al die tijd heb ik altijd alles wat op V gebied uitkwam in de gaten gehouden. Gibson, Jackson Rhoads/King V, BC Rich, ESP, onder andere. Ik hield van de attitude die die dingen uitstraalden. Maar comfort issues hielden me denk ik tegen. Soms kopzwaar, lastig zittend spelen, etc. Ook vond ik ze vaak net iets te... Tsja, te basic.. Als dat al kan gelden voor een 'afwijkende' vorm. Ik wilde een twist, iets aparters wat precies aansluit op mijn manier van spelen en schrijven. Heftig, extreem maar apart. Precies zoals ik mijn metal graag hoor.
Toen, anderhalf of twee jaar geleden, kondigde ESP LTD een aantal nieuwe signature gitaren aan. Waaronder de Okkultist van Dimmu Borgir gitarist Silenoz. Altijd al een groot liefhebber van Dimmu geweest (met ups en downs zoals iedere band heeft). Een V met een twist. Net effe wat anders dan de Rhoads. Verrek! Dat was wat voor mij! Verdomd goede specs ook. Maar een signature, doe ik niet snel. En niet goedkoop. En op dat moment speelde ik 7 snarig...
2011. Ik speel niet meer 7 snarig. Tijdje gestopt met actief musiceren maar sinds een paar maanden weer stevig aan het oefenen en schrijven. Vooral, hoe kan het ook anders, lekker aparte, noem het avant-garde, metal.
Met dank aan een toevallig gelezen tip van medeforumlid Bijl, kwam ik terecht bij een Italiaanse ebay winkel. Voor de grap eens kijken. Die verkocht een LTD Okkultist. En goedkoop! De tering. Houd het er maar op dat ik voor de helft van de 'normale' winkelwaarde klaar zou zijn. Dat zijn bedragen die ik nog wel over heb voor een gitaar. En een signature van iemand anders? Ach, is dat nou echt zo erg? De spreekwoordelijke knoop werd doorgehakt, er kwam eindelijk een V! En vandaag, 4 dagen na bestelling/betaling, kwam ze binnen.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_front.jpg
Burgundy Red. Donkerrood met een kleine metallic sprankeling erin. Erg chique maar moeilijk te fotograferen. Glanzende lak ook al lijkt het hier een satin finish.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_inlay.jpg
Ebony toets met het Noorse Crest of Arms als inleg. Speelt idioot snel. XJ frets, wat ik toch even wennen vind. Geen flinterdunne hals maar ook geen honkbalknuppel. Precies goed, voor mij.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_back.jpg
Neckthrough en stringthrough. Seymour Duncan Blackouts.
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_balance.jpg
Perfecte balans!
En het ding schreeuwt attitude, metal en verdoemenis, terwijl het toch dat aparte randje heeft wat ik zo graag zoek in mijn gitaren (en muziek). Heerlijk! Ik ben tevreden. Na tig jaar eindelijk mijn V :)
http://misc.nielsriethorst.nl/pictures/Okkultist_mettol.jpg