Orbis
7 juni 2011, 16:56
Een Ibanez RG2570 Z VGD, dus! Na een ochtendje Feedback (waar ik overigens niet eens heenging met de intentie een gitaar te kopen, maar ja. Jullie weten wel hoe dat gaat) moest de Ibanez mee naar huis.
Gelijk maar een kort winkelbezoekverslag:
Eerst waren de Strats aan de beurt. De American Standard, American Special en Classic Player 60s deden me allemaal weinig. Het waren allemaal 'gewoon' gitaren. Niets mis mee, maar absoluut ook weinig spannends aan. Ze klonken allemaal wat vlak, ik kon er weinig mee. De Roadworn was een heel ander verhaal! De 'ingespeelde' hals voegt zeker wat toe en de hele gitaar klonk gewoon lekker. Vervolgens was nog even Jaguar aan de beurt, maar die heb ik na één akkoord heel snel weer teruggezet. Mijn eerste gitaar klonk levendiger...
En toen hing er een groene gitaar aan de muur. Mijn aandacht was gegrepen. En na hem van de muur gepakt te hebben: oh dear... Die hals! Ik begon de hals van mijn Tele al een beetje moe te worden, maar nu snap ik waarom! Ik weet dat de halzen van Ibanez de meningen nogal verdelen, maar ik zit nu heel duidelijk in het voor-kamp. De hals is haast voor mij gemaakt.
Toch maar even door naar de Gibsons, die ik vooral graag eens wilde proberen. En de Faded Les Paul Studio was echt wel een fijne gitaar. Akoestisch ook LUID! Wel veel lichter dan ik had gedacht. De non-Faded Studios voegden in mijn optiek niet veel aan het geheel toe, behalve dat ze beduidend mooier (maar ook duurder) zijn. Ook nog even een SG erbij gegrepen, maar de Les Paul klonk toch lekkerder. De Ibanez bleef echter toch lonken, met haar hals en gifgroene kleur. Een stuk mooier in ieder geval dan de tamelijk lelijke Brown Faded Studio. En na wat heen-en-weer-geloop en A/B-testen kon ik eigenlijk niet meer zonder de Ibanez. Toegegeven, de LP klonk wat voller. Met name akoestisch is de Ibanez wat iel. Maar de feel! Alsof 'ie voor mij gemaakt is. De Telecaster kocht ik op basis van de klank, maar is nooit helemaal naar mijn hand gaan staan Maar waar jullie eigenlijk voor komen: foto's!
http://i.imgur.com/52K6T.jpg
Koffer, heel leuk allemaal
http://i.imgur.com/Pjjww.jpg
En dan de inhoud! De gitaar heeft een soort textuur-finish, het is geen ruis op de foto of iets dergelijks
http://i.imgur.com/ASx1C.jpg
De fotot doet de kleur niet helemaal recht aan, in het echt is de gitaar een fellere kleur groen
http://i.imgur.com/1ZdVs.jpg
Een leuker alternatief op de klassieke dot-inlay
De snaren zijn helaas antiek en het fretboard en de frets kunnen ook wel wat liefde gebruiken. Morgen dus de handel polijsten en oliën. Dat brengt me gelijk tot een vraag: gaat het alle snaren eraf halen problemen opleveren met de afstelling? of kan ik zorgeloos alles eraf halen en er weer op zetten?
Gelijk maar een kort winkelbezoekverslag:
Eerst waren de Strats aan de beurt. De American Standard, American Special en Classic Player 60s deden me allemaal weinig. Het waren allemaal 'gewoon' gitaren. Niets mis mee, maar absoluut ook weinig spannends aan. Ze klonken allemaal wat vlak, ik kon er weinig mee. De Roadworn was een heel ander verhaal! De 'ingespeelde' hals voegt zeker wat toe en de hele gitaar klonk gewoon lekker. Vervolgens was nog even Jaguar aan de beurt, maar die heb ik na één akkoord heel snel weer teruggezet. Mijn eerste gitaar klonk levendiger...
En toen hing er een groene gitaar aan de muur. Mijn aandacht was gegrepen. En na hem van de muur gepakt te hebben: oh dear... Die hals! Ik begon de hals van mijn Tele al een beetje moe te worden, maar nu snap ik waarom! Ik weet dat de halzen van Ibanez de meningen nogal verdelen, maar ik zit nu heel duidelijk in het voor-kamp. De hals is haast voor mij gemaakt.
Toch maar even door naar de Gibsons, die ik vooral graag eens wilde proberen. En de Faded Les Paul Studio was echt wel een fijne gitaar. Akoestisch ook LUID! Wel veel lichter dan ik had gedacht. De non-Faded Studios voegden in mijn optiek niet veel aan het geheel toe, behalve dat ze beduidend mooier (maar ook duurder) zijn. Ook nog even een SG erbij gegrepen, maar de Les Paul klonk toch lekkerder. De Ibanez bleef echter toch lonken, met haar hals en gifgroene kleur. Een stuk mooier in ieder geval dan de tamelijk lelijke Brown Faded Studio. En na wat heen-en-weer-geloop en A/B-testen kon ik eigenlijk niet meer zonder de Ibanez. Toegegeven, de LP klonk wat voller. Met name akoestisch is de Ibanez wat iel. Maar de feel! Alsof 'ie voor mij gemaakt is. De Telecaster kocht ik op basis van de klank, maar is nooit helemaal naar mijn hand gaan staan Maar waar jullie eigenlijk voor komen: foto's!
http://i.imgur.com/52K6T.jpg
Koffer, heel leuk allemaal
http://i.imgur.com/Pjjww.jpg
En dan de inhoud! De gitaar heeft een soort textuur-finish, het is geen ruis op de foto of iets dergelijks
http://i.imgur.com/ASx1C.jpg
De fotot doet de kleur niet helemaal recht aan, in het echt is de gitaar een fellere kleur groen
http://i.imgur.com/1ZdVs.jpg
Een leuker alternatief op de klassieke dot-inlay
De snaren zijn helaas antiek en het fretboard en de frets kunnen ook wel wat liefde gebruiken. Morgen dus de handel polijsten en oliën. Dat brengt me gelijk tot een vraag: gaat het alle snaren eraf halen problemen opleveren met de afstelling? of kan ik zorgeloos alles eraf halen en er weer op zetten?