silverface vs blackface

[Toaster]

Gisteren weer eens het verschil mogen horen tussen een Silverface en een Blackface. Ik speel zelf altijd over een blackface Pro reverb.
Mocht gisteren een Fender Silverface Twin Reverb gebruiken, deze stond in de backline.

Om de vergelijking van twin reverb vs pro reverb voor te zijn:
Blackface Twins klinken echt wel heel dicht tegen mijn blackface Pro hoor. Ik heb ze ooit eens naast elkaar gehad. Er zat weinig verschil in (ik hoorde meer verschil bij een 2de blackface Pro die ik ooit heb mogen testen zeg maar)

Maar goed inprikken, en ja hoor daar is die silverface sound. Ik kan het niet echt goed uitleggen, maar die sound is zo specifiek. Als je zelf een tijdje een silverface hebt gehad herken je het meteen. Het klinkt niet slecht, helemaal niet, maar het klinkt minder toch dan de blackface. Meteen lopen draaien om de sound van mijn blackface te zoeken. Maar uiteindelijk beland je toch met alles tussen de 6 en de 4.

Mijn drive pedalen doen het er ook al minder op. Het worden doosjes met kwade bijen. Het clean klinkt bluesy, maar niet vol en dik en warm. En over het silverface geluid hangt een één of ander sausje wat ik maar een beetje aan zal duiden als glad. Ook wel kletterend en misschien op zijn tijd dun. Hoewel het dikker blijft dan een hoop moderne bakken. (als ik er nog eens goed over nadenk lijkt het bijna of er een soort van delay over het geluid hangt, een octaver, een soort van tweede lijn die je er gratis bijkrijgt.

Ik heb één zaal opname gehoord, en dan klinkt het gewoon ontzettend goed. Niets van wat je zelf op het podium hoort. Ook een factor om rekening mee te houden natuurlijk.

Maar goed. Komkommertijd hier in vintage. En een algemeen verhaal natuurlijk wat de meesten wel weten. Maar ik dacht ik post even mijn ervaring.

Mijn vraag is wel een beetje (en het antwoord is natuurlijk: parts trafo's speakers) hoe kan het toch in godsnaam zo anders klinken. Het is echt een compleet andere versterker.

[GretschGuy]

Mijn vraag is wel een beetje (en het antwoord is natuurlijk: parts trafo's speakers) hoe kan het toch in godsnaam zo anders klinken. Het is echt een compleet andere versterker.

De trafo's waren tijdens de SF periode wel anderen dan in de BF periode. Maar daarmee zijn ze nog niet slechter. Vaak zijn ze zelfs beter. De speakers zijn wel slechter.

Ook slechter: de gebruikte condensators. De (sort of) bordeaux rode zijn verschrikkelijk. Later werden ze vervangen door lichtblauwe. Iets beter, maar nog steeds niet geweldig.

In 't circuit veranderde doorgaans ook 't één en ander. De waarde van twee weerstanden in de fasedraaier werd veranderd van 1M naar 330K. Hierdoor werd veel signaal uit de pre-amp naar aarde afgevoerd, om oversturing in de fase-draaier te voorkomen.

Door de slechte layout (meters meer bedrading dan in de BF) waren de SF's gevoelig voor signalen van buitenaf en oscillatie in 't circuit. Om dat te compenseren, werden er kleine condensators over de eindbuizen gezet. Die de hoogste frequenties afvoeren naar aarde = nog meer signaalverlies.

Sommige SF versies hebben ook 'n ander bias-systeem voor de eindbuizen. Anderen hebben door pull potmeters te activeren veranderingen in 't circuit. Allemaal kut.

[matto]

Met een beetje goede wil en de schemas er bij kun je van een silverface eigenlijk altijd wel een puik klinkende amp maken.
Als ik een sf Fender om bouw naar bf specs. dan laat ik bijvoorbeeld de fasedraaier vaak als sf zitten omdat ie dan wat langer clean blijft.
De kast van een bf is eigenlijk altijd van massief grenen terwijl de sf kasten meestal van multiplex zijn.
Sla maar eens met je knokkels tegen beide kasten je hoort duidelijk verschil.
Dat is ook vaak een van de de redenen dat een naar handwired omgebouwde reissue Fender nog steeds niet klinkt zoals een echte oude.
Ook de speakers spelen mee en het verouderen van de andere onderdelen is natuurlijk ook vaak verschillend.
Maar ik heb ook wel eens een sf Fender gehoord die beter klonk dan een BF exemplaar...... :confused:

[Toaster]

Ja ik heb ooit een silverface showman gehad. Een vroege silverface die ook was "geblackfaced" toch was die nog steeds "minder" dan mijn blackface Pro. En deze twin die ik van het weeknd hoorde had hetzelfde karakter als mijn showman.

Eigenlijk komt mijn ouwe vox dichterbij of zelfs over de sound van mijn Pro. Das best apart natuurlijk omdat die amp compleet anders is opgebouwd dan een fender. Ik snap ook nooit goed wat mensen bedoelen als ze binnen no time een boutique ampje classeren als: die amp heeft een vox sound. Ja als ik mijn overdrive er op zet en ik bend mijn snaren dan heb een queen soundje. Maar dat kan ik ook nog wel op mijn fender reproduceren.

Wel opvallend dat mijn Gibson veel gebalanceerder klinkt op mijn vox dan op mijn Pro. het klinkt directer zeg maar.

Ach ja lekker mijmeren over ouwe bakken. Het kan slechter.

[Mr.Jay]

Matto:
een Sf kast is naar mijn ervaring nog steeds pine, echter werd het op gegeven moment niet meer 1 stuk massief pine, maar verlijmde panelen, dat zie je goed in de Sf's. Als je wat tolex weg haalt heb je het zo gezien. Ze zaten vanaf 70's wel slechter in elkaar, gespijkerd, geniet en niet meer fingerjoint verlijmd.
Wél eind 70's waren de kleinere Combo's vaak (ook niet altijd) 100% spaanplaat, zowel cabinet als baffle. Die klinken echt verschrikkelijk a-muzikaal.

Niels:
Ik heb een 73er SfSR gehad met CTS alnico's, die was in mjin oren perfect qua toon. Warm, dik en niet echt typischc Silverface geluid zoals jij het omschrijft, wat overigens wel voor de meeste andere Sf's geldt, met name (vind ik dan) de 12" amps. Een groot deel klopt ook dat het de slechtere speakers waren in de 70's en dáár zit nou net de uitzondering wat betreft de 4x10SR. Die donkere, mellow CTS alnico speakertjes compenseren perfect dat typische silverface ijzerige geluidje. Ik wete precies at je bedoelt met het Bf / Sf verschil, maar voor die amp ging dat niet echt op.
'73-'74 waren de beste OT's en de amp had de bluedrops, totaal niks mis mee. Toen hij geblackfaced werd met OD's (destijds de bruik) was de magie van die amp helemaal weg. Van kwaad tot erger ging ik het toen in de speakers zoeken en veel anderen uitproberen, de amp werd steeds slechter.

Ik heb later ook nog es een goeie 72er TWIN gehad en die totaal naar Bf omgebouwd omdat ik dat wel de moeite vond om es te proberen, incl.baffleconstructie e.d. Blue moldeds gemonteerd uit 60's Fenders, goeie speakers (div. geprobeerd), maar naast een echte 65er bleef ie toch nergens.
Getuned tot en met, ouwe RCA 6L6GC's en noem maar op, nee.
Jaren daarna zelfde geprobeerd met Tweedclones versus originele ouwe amps, ook gebouwd met puwe parts, idem dito, je komt niet helemaal in de buurt (dat mijn eigen hoge lat is die ik leg).
Wat niet wegneemt dat een goed gebouwde amp op zich goed kan zijn, maar je haalt gewoon net niet die sound van zo'n ouwe amp eruit.
Het ligt aan de optelsom ALLE parts(kwaliteit die steeds minder werd bij Fender), vooral ook de ouderdom van die betreffende parts.
Uit mijn testen met Tweedamps weet ik inmiddels dat het vooral de OT, CABINET (oud, droog hout) en de buizen zijn. Rest is minder dominant aanwezig.
Geldt ook voor jiouw AC30 die ik vergeleken heb met R.I.'s > CAB + SPEAKERS! dát hoor je meteen.
En inderdaad haal ik uit mijn huidige R.I. Ac30 géén echt Fendergeluid, uiit die ouwe wél :-)

P.S.: al lang geen SR meer gehoord, en daar kreeg ik er laatst weer es eentje (een FEI nog, 64er OT) onder handen. Heerlijk, magische sound, heel warm, dik, toch prachtig bright bovenin, kortom met de een goeie belletjes-Strat > hét SRV-Lenny geluidje (effe om een beeld te krijgen).