PDA

View Full Version : The Realms - Emotions for Supper EP (volledig)



JimiDylan
6 april 2011, 20:46
We hebben onlangs onze volledige plaat online gezet om te beluisteren, hij is altijd nog te bestellen voor degene die graag een gedrukt exemplaar zouden willen. Ik heb mij tevens met 3 nummers hiervan aangemeld voor de Rockacademie voor de discipline songwriting (A spring named Eve, Betrayed en Freedom lies beyond the Grave). We scharen onszelf enigszins onder het kopje Progressive Rock, hoewel we soms ook elementaire muziek presenteren, we zijn dus nog niet echt in een goed hokje te stoppen.
Ik zou graag jullie mening horen!

http://www.therealmsmusic.com/music.html

SantaX
7 april 2011, 12:24
Als eerste, toen ik de titel armageddon zag vreesde ik het ergste.
Dat is me goed meegevallen. Lekker vrolijk nummer, alleen kan ik de indruk niet onderdrukken dat de coupletjes wel heel veel weg hebben van Mika en zijn Lollypops. Zeker als de piano erin komt (leuke solo!) begint het er wel echt op te lijken.

A spring named Eve. Mooi. Alleen die panfluit(woohoo) zou ik zo ontzettend door de zang laten doen. Vind het stemgeluid goed passen bij dit nummer trouwens.

F.U.N.C. lekker raggen :D met onmiskenbare peppers invloeden, maar erg lekker gedaan. Het gitaarwerk had echt zo op een echte peppers plaat kunnen staan. Goed gespeeld. Ook de zang komt hier weer lekker uit de verf vind ik.

Zo en de andere nummers luister ik straks. Maar vooral F.U.N.C. wekt mijn nieuwsgierigheid. In elk geval is het duidelijk dat jullie het kunnen! De puntjes van kritiek zijn niet meer dan dat en smaak speelt daarin een grote rol. Enige wat ik bij alle 3 de nummers iets minder vind is de manier waarop de zang is gemixt. Dat kan volgens mij net iets beter. Het lijkt nu alsof het een meter van de microfoon is opgenomen. Het zit er niet 100% lekker in. Kan het niet precies aanwijzen wat ik erin mis, maar presence is een woord dat naar voren komt. En soms vind ik de zang iets te mooi articuleren. Dan begint het koorzingen te worden. Dat mag best iets minder 'gemaakt'.

Hoe dan ook, ik ben nog steeds aan het luisteren en de andere nummers wil ik ook horen ;) Een groter compliment kan ik je niet geven.

JimiDylan
7 april 2011, 14:43
Ok gaaf man! Dankjewel!
Het 2de deel van de cd vind ik persoonlijk het beste deel, dus ik wacht geduldig op je reactie daarop :D (De cd wordt wel wat harder daar :P)

JimiDylan
11 april 2011, 03:23
Iemand anders nog opbouwende kritiek te melden? Het wordt graag ontvangen! :)

Duhsjaak
11 april 2011, 05:21
Hi
Komt zeker. Op mijn leeftijd duurt van alles en nogwat ietsje langer.

Maar wat ik er al wel van heb gehoord vind ik lekker klinken.
Wordt vervolgd......
Vriendelijke groet, Gus

BibixMusic
11 april 2011, 09:06
You've got PM!

Duhsjaak
15 april 2011, 06:55
Hi
Je hebt muziek waarbij je je gemakkelijk thuisvoelt. En je hebt de rest.
Wat mij betreft is dit de rest. Ik heb er echt voor moeten vechten om mijn weg te vinden in deze voortreffelijke EP.

Maar dat vechten is uiteindelijk de moeite wel waard. Ik hoor in ieder nummer wel leuke dingen langskomen.

Klinkt het alsof ik de weg kwijt ben? Dan maar wat persoonlijke opmerkingen. Die geven niet weer hoe het is, maar wat ik vind, dus daarop valt het nodige af te dingen.

De klank van het geheel vind ik over het algemeen erg mooi.
De opnames over het geheel te clean/academisch. De bas wil maar niet echt bassen en plonkt vrolijk ernaast (als in: wil maar niet echt onderdeel worden van het totaal geluid)
En als de drums in verhouding dan ook zo hard staan, luistert het gewoon lastig.
Vooral Spring called Eve lijdt daar een beetje onder. Heel mooi nummer overigens; een van mijn favorieten van de EP.
De laatste drie heb ik een paar maal beluisterd en ik geloof dat ik die drie het beste vind. Als ik meerdere nummers in een keer beluister, zijn het die drie. Het lijkt wel of die ook het meest een eenheid vormen.

Ik heb lange tijd mijn dingen ook zo super droog opgenomen.
Mijn opnames van de groep Garden (Kwak, Amsterdam Osdorp 1971) zijn om die reden bij bepaalde groepsleden niet in goede aarde gevallen omdat het te veel West Coast was het geluid; het was teveel gedefinieerd en als afzonderlijke instrumenten hoorbaar. Dat geluid was wel op verzoek van andere leden in de band zo opgenomen overigens. Je snapt: heel NL. De band was het onderling niet eens over dit soort dingen. Garden was de band waarin Jan van der Meij (Frederique Spigt o.a.) is begonnen. De opnames gaan over een bezetting waar Jan inmiddels al geen deel meer van uitmaakte.

Misschien deed ik dat ook zo, omdat ik de eerste twee LP's van Country Joe & The Fish zo mooi vond klinken. Die klinken super gedefinieerd zonder afstandelijk te worden. Ik geloof dat ik bij het beluisteren van de EP daar nog het meeste moeite mee had; het gevoel niet echt in de muziek te kunnen komen omdat het wat te afstandelijk klinkt.

Kortom: Ik zou de EP het liefst als afzonderlijke tracks beluisteren. Ik vind er heel veel mooie dingen op staan, maar in deze vorm spreekt het mij niet zo erg aan. Ik heb het gevoel dat dat meer een technische, dan een muziek reden heeft.

Bezorgdheid:
Ik heb het bovenstaande herlezen en ik twijfel of ik het moet laten staan. Je kunt het namelijk eenvoudig lezen als een dis. Of een afkraker. Ik ben bijzonder positief over de muziek. Het is bedoeld om je mee te geven, dat het kiezen voor deze koers eenvoudig kan leiden tot het vervreemden van een flink aantal mensen van je muziek. Als je dat bewust doet, soit.
Als dat niet het geval is dan hoop ik dat je nog eens nadenkt over een iets andere presentatie van je voortreffelijke muziek.

Vriendelijke groet, Gus

JimiDylan
18 april 2011, 01:55
Hey Gus, ik vond het totaal niet als een dis overkomen, dit was precies waar ik naar opzoek was, opbouwende kritiek :). En ik ben blij dat je de muziek in ieder geval mooi vind, dat is voor mij toch net wat belangrijker (zeker als main songwriter). Daarentegen snap ik wel wat je bedoelt met je opmerkingen over de vorm waarin het zit, de vraag is dan echter, wat zouden wij als muzikanten hieraan kunnen doen? Zoals je aangeeft is het in principe meer een technisch probleem als een muzikaal probleem, het gaat je dus voornamelijk om de manier van opnemen en mixen begrijp ik? Als ik dit goed begrijp, wat is dan de beste manier om dit op te lossen? Live opnemen ipv track-by-track?

Overigens is het niet gek dat je de laatste drie tracks het beste bij elkaar vindt passen, als je de echte cd zou hebben gaan ze volledig in elkaar over, en staan ze ook onder het kopje Confinement Called Existense (het is dus een drieluik :))

Duhsjaak
19 april 2011, 06:10
Hi
Fijn dat je het sportief opvat. Zo was het inderdaad ook bedoeld.

Het was makkelijker geweest als ik het kut muziek had gevonden. Dan had ik niks gezegd of hoogstens: Sorry, maar niet mijn ding.

Nu vond ik dat ik toch mijn best moest doen om duidelijk te maken wat ik er van vind.

Het is lastiger om foutjes te maskeren als je vreselijk helder opneemt. Dat maakt dat velen in het echt en op het forum vertrouwen op een stevige bak gain op de gitaar.

Ik vind het dus super stoer om voor een andere koers te kiezen. De kunst is alleen dat ik denk dat jullie het zo ver hebben doorgevoerd dat de warmte van het geluid wat verloren is gegaan.

Live opnemen hoeft niet ten koste te gaan van de helderheid van het geluid. Dat heb je goed begrepen inderdaad. Track voor track maakt reparaties wel makkelijker. Dus het is eigenlijk gewoon een beetje van je/jullie wilt/willen.

Ik zou proberen het allemaal een beetje losjes aan te horen, mijn opmerkingen. Ik zou het niet overnieuw gaan doen (als je dat al van plan zou zijn en dat geloof ik nou ook weer niet), maar gwoon tijdens een repetitie eens de mogelijkheid pakken om een nieuw lied net iets anders op te nemen dan hoe of je het nu gewend bent.

En gewoon eens luisteren naar andere helder opgenomen spul.
Tin Soldier van de Small Faces, vooral de mono versie. Tijdens het intro hoor je Steve Marriott's schoenen op het linoleum.
Cold rain and snow of andere kortere stukken van de eerste Greateful Dead LP. Je hoeft de muziek niet mooi te vinden, maar je hoort dan wel heldere gitaar gedomineerde muziek.
De tweede van Country Joe & The Fish. Janis, bijvoorbeeld. Joe McDonald heeft enige tijd iets met Janis Joplin gehad en dat wordt hier bezongen. Ik vind persoonlijk dit soort ontboezemingen iets teveel hebben van een 'lief dagboek' gehalte, maar we hadden het over mix en klankkleur hè?

Eigenlijk is de door mij voorgestelde verandering niet eens zo groot:
- let op dat je de warmte er niet uit haalt
- probeer de mix wat organiser te laten klinken, wat meer als één geheel

Spring called Eve is mooi werk. Als ik dat zou hebben geschreven zou ik daar wel blij mee zijn. Dus er is alle reden om lekker verder aan je eigen geluid te schaven. En ik hoop alvast dat je dat ook doet.

Vriendelijke groet, Gus