vintage én bang for the buck: kan het?

[EvertC]

Ik ben niet op zoek naar een gitaar, maar dit lijkt me in deze tijden van vintage-hype wel interessant:

Welke gitaren uit de 'gouden' jaren '50-'60 (of vroeger) hebben in essentie dezelfde kwaliteiten als iconische gitaren als de 59' Les Paul Standard, de '63 ES-335 maar zijn op de tweedehandsmarkt veel minder waard door het gebrek aan (bv SG junior) of juist de overvloed van functies/versiering (bv ES-355), onbekendheid, een verkeerd kleurtje,...


P.S. We wéten ondertussen allemaal wel dat elke gitaar verschillend is, en dat merk, model en bouwjaar geen garantie geven voor kwaliteit. ;)

[crapton]

Makkelijk zat, maar je moet t ff weten: vintage gitaar (http://www.jhs.co.uk/vintageiconguitars.html).

Niet duur en toch vintage. Gewoon proberen, kan niet tegenvallen.

[Mitch]

:seriousf:

Kijk, 'vintage' betekent niet alleen 'oud', maar 'oud en goed, uit een bepalende fase die om wat voor reden dan ook als iconisch wordt gezien'. Je vraag is dus een contradictio in terminis.
Je kunt wel vragen welke oude gitaren betaalbaar zijn, maar dat is volgens mij niet wat je wil. Je zoekt goed, "onder de radar"? Dat bestaat wel, maar dan hangt het er vanaf wat je belangrijk vindt. En wat je budget is.
Kijk, de één vind het belangrijk dat een gitaar redelijk op stemming blijft en dat er goed potmeters in zitten, de ander zal dat worst zijn omdat -ie ze toch gaat vervangen als het aan vervanging toe is. Op oudere gitaren zonder verzamelaarswaarde kan dat prima.
Weer een ander vind het veel belangrijker hoe de klank is. Een ander zal weer vooral voor uitstraling vallen en een volgende moet vooral een klik met een hals hebben en bijvoorbeeld balen van een smalle jaren 60 hals. Ik noem maar wat.

[E-J]

Je bent dus op zoek naar een geweldige gitaar voor (relatief) weinig geld...?

Je kunt het in de hoek van oude Japanse gitaren vinden, al zijn de prijzen daarvan de laatste jaren ook rap gestegen en wordt voor sommige (Tokai/Greco/Burny) ook al goud geld betaald...

[Eko]

Een hype is afhankelijk van de smaak op dat moment. Veel vintageprijzen zijn gebaseerd op beschikbaarheid. Een ES 125 van Gibson uit de jaren 50/60 doet relatief weinig. Net als een J45 ( acoustische Gibson). Beide modellen werden , net als nu , in grote aantallen gemaakt en er zijn er nog hopen van. Een originele goldtop van dezelfde bouwer doet iets meer. daar zijn er maar ca 1500 van gemaakt in de eerste serie. Nog ca 900 zijn er bekend en de rest is verdwenen of staat ergens op zolder. De prijzen van die dingen zijn skyhigh.
Dat geld ook voor andere merken.
Niet vintagemateriaal is goed om te verzamelen , maar uitvogelen wat nu weinig kost en straks duur wordt. Een London City Tele Thinline is bijna al verzamelwaardig. Maar zo zijn er misschien wel meer. De kunst is alleen om ze te verzamelen als ze nog verkrijgbaar zijn en origineel. ( en de centen er voor hebben)

[Oranjeaap]

Gibson melody maker.

[Midwolda]

Er hangen hier een Gibson The Paul 1978, een Gibson Marauder 1978 en een Gibson S-1 1979,
alledrie helemaal origineel en ze zien er ook nog eens zeer netjes uit voor hun leeftijd.
Oud? Ja. Vintage? Weet ik niet... het zijn geen populaire modellen en ze zijn niet duur.
Maar ik heb er gewoon dikke pret mee, het zijn ouwe Gibbies met elk een heel eigen geluid.
Ze worden niet eens heel vaak bespeeld, ik vind het leuk om ze in goede conditie te houden,
het is een stukje Gibson-historie waar ik voor mag zorgen & that makes me proud.
Wat ze ooit nog eens op gaan leveren boeit me al helemaal niet.

[munkie]

Gewoon niet meehobbelen met de Fender/Gibson kudde. Niet-FG spul is vaak nog goedkoop uit de markt te halen en soms belachelijk goed EN echt oud dus geen nep relic. Alleen moet je bij verkoop dan weer uitgebreid leuren met je handel want niemand kent het.

[zoon van Piet]

Ik ben een dagje weg hier.. en zie een Harmony en een Airline, door gitaarnetters van zolders geplukt. Het geeft m.i. een goed antwoord op je vraag...

[Mitch]

Ja, maar da's precies mijn bezwaar met het overmatig gebruik van de term 'vintage'. Ze zijn oud en misschien ook uitstekend, maar da's nog geen vintage.
Mijn ouwe Gretsch heb ik ook voor een keurige prijs maar ik zou het geen vintage willen noemen aangezien het om een niet aansprekend model gaat. Zie Midwolda's terechte twijfel om zijn eind zeventiger jaren Gibsons vintage te noemen.

[geert1976]

Tja, maar wie bepaald of iets vintage is of niet: de kenners, of de markt.

Ik vind mijn Gibsons nu niet echt Vintage, muv mijn 60er jaren SG, omdat het een relatief bijzonder uitvoering is.
Mijn Harmony Bobkat, Airline en Rickenbacker 450 zijn in mijn ogen ook vintage, maar hier kan een ander wel heel anders over denken.

Ik vind dit eerlijk gezegd een moeilijke casus, tenzij iemand een goede definie heeft wat wel, of niet "vintage" is.

[Oranjeaap]

Gibsons worden vintage genoemd als ze van voor 1970 zijn.

[Mitch]

Wat ik al eerder zei: vintage wordt eigenlijk gebruikt voor spullen die niet alleen oud zijn of goed, maar vooral de eerste oplagen, of unieke exemplaren, of bepalende exemplaren, legendarische modellen, etc.
De laatste jaren is die definitie steeds verder opgerekt. Vroeger viel dus eigenlijk alleen een 51 nocaster, 52 Tele etc onder vintage, tegenwoordig noemt iedere marktplaatsklojo zijn jaren zeventig Japanse Maya al vintage.

[barno]

tja, vintage is een commerciële term geworden, vandaar dat tegenwoordig zelfs 80's hairmetal gitaren wel es vintage genoemd worden. Voor mezelf zal ik instrumenten van na 1969 nooit vintage noemen. Alles van daarvoor dat authentiek is (dus geen replica's enz...) mag zich vintage noemen. Dat mag evengoed een aftandse en waardeloze Egmond zijn. Dat is dat vintage brol :)

[mesaman]

heerlijk hoe iedereen een tijd of staat voor een bepaalde term gebruikt.voor mij zijn metal gitaren van voor 1990 vintage,uiteraard maakt de staat niet uit.
persoonlijk denk ik dat de gitaren die 'echt' waarde hebben en houden de zelfde zijn waar iedereen van droomt ,de oude fender en gibsons.en dat de rest redelijk zn waarde houdt of duurder wordt bij de kenners liefhebbers.Maar ik verwacht nooit dat er nu nog gitaren gemaakt worden die heel duur worden in de toekomst.

en waar maak je je druk om?misschien ben je over 10 jaar wel dood.

[EuroCinema]

Volgens mij komt de term uit de wijnwereld, correct me if I'm wrong, en betekent het daar: van een goed jaar. Zo bekeken kan een Squier uit 1980 Vintage zijn en een Fender uit 1978 niet, bijvoorbeeld.

[Rinze]

Volgens mij is het een term die vooral gebruikt wordt om prijzen op te drijven en snobisme te voeren door middel van een soort mythologisering. Al die kenmerken waar Mitch mee aan komt zetten: wie bepaalt eigenlijk wanneer een gitaar eraan voldoet? Moet je eerst die begrippen ook weer definiëren: wat is uniek, bepalend, legendarisch.. Dat zal voor een ieder weer verschillend liggen. Prima dat mensen zich daarmee bezig willen houden maar ik vind het kul :hide:

Ik denk dat er heel veel verschillende interpretaties van het begrip vintage gehanteerd worden. En dus kan er ook weer eindeloooos over geouwehoerd worden :ok:

[macwilliams]

Volgens mij komt de term uit de wijnwereld, correct me if I'm wrong, en betekent het daar: van een goed jaar. Zo bekeken kan een Squier uit 1980 Vintage zijn en een Fender uit 1978 niet, bijvoorbeeld.

Dat klopt helemaal, een goed wijnjaar / a good vintage.
Vintage en relic zijn in gitaarland totaal uit verband getrokken.

Dan vind ik klassiek, antiek of gewoon "oude gitaar" beter.
Mijn custom uit de begin zeventiger jaren is een oude gitaar en een klassieker.

[Duhsjaak]

:seriousf:

Kijk, 'vintage' betekent niet alleen 'oud', maar 'oud en goed, uit een bepalende fase die om wat voor reden dan ook als iconisch wordt gezien'. Je vraag is dus een contradictio in terminis.


Nee hoor, ik ben vintage!
Fijn weekend en dank voor het compliment.
Gus

[sjoerd5]

Zo bekeken kan een Squier uit 1980 Vintage zijn .

[Mierenneukmodus]
Zo bekeken niet, want Squier kwam pas in 1982.
[Mierenneukmodus]

[Sanderltd]

Ik denk dat de oude Framus gitaren (in het midden gelaten of ze nu wel of niet "vintage" zijn), de komende jaren wel heel wat in waarde gaan stijgen.
Er zijn een aantal erg zeldzame modellen die jarenlang geen drol gekost hebben, maar nu langzaam aan in prijs stijgen. Net omdat er nog maar heel weinig van zijn.
Zo heeft Framus een tijdje bijna exacte replica's gemaakt van LP's en SG's, alleen met iets andere pickups en slagplaatje, maar verder erg gelijkend. Naar verluid dreigde Gibson toen met een procedure, dus heeft Framus de productie ervan stopgezet, na slechts een paar honderd gitaren te hebben gemaakt uit die reeks.
Ik zag ze op Ebay een paar jaar geleden voorbij komen toen ze nog niet verkocht geraakten voor 200 euro. En onlangs stonden er op Ebay 2 te koop, en werd er uiteindelijk bijna 1000 euro voor geboden.
(Ik heb het over de S360 en S370, hoewel die laatste iets vaker voorkomt.)

[geert1976]

Ik denk dat de oude Framus gitaren (in het midden gelaten of ze nu wel of niet "vintage" zijn), de komende jaren wel heel wat in waarde gaan stijgen.
Er zijn een aantal erg zeldzame modellen die jarenlang geen drol gekost hebben, maar nu langzaam aan in prijs stijgen. Net omdat er nog maar heel weinig van zijn.
Zo heeft Framus een tijdje bijna exacte replica's gemaakt van LP's en SG's, alleen met iets andere pickups en slagplaatje, maar verder erg gelijkend. Naar verluid dreigde Gibson toen met een procedure, dus heeft Framus de productie ervan stopgezet, na slechts een paar honderd gitaren te hebben gemaakt uit die reeks.
Ik zag ze op Ebay een paar jaar geleden voorbij komen toen ze nog niet verkocht geraakten voor 200 euro. En onlangs stonden er op Ebay 2 te koop, en werd er uiteindelijk bijna 1000 euro voor geboden.
(Ik heb het over de S360 en S370, hoewel die laatste iets vaker voorkomt.)

Ik denk dat je gelijk hebt.
Ik denk dat de betere Duitse merken zowieso in de lift gaan.
Er komt steeds meer waardering voor de Duitse merken, zoals Framus, Hoyer, Hohner, Hopf etc.

Dit komt mede omdat de Duitsers gewoon mooie en goede gitaren heeft gebouwd, met mooie materialen en inderdaad een Framus LP is niet te versmaden

[Chocola]

Ik heb een keer in een andere thread een taalkundig juiste definitie gegeven van het woord "vintage". Die was historisch gezien correct. Ik kan deze thread echter niet meer vinden en de zoekfunctie is nog steeds crap.

Ook stond daarin dat vintage als term meegaat met de tijd en dus af en toe bijgesteld moet worden. Als je namelijk de originele definitie zoals wij hem als gitaristen gebruiken (en wij gebruiken hem onjuist) zou hanteren dan zijn er maar enkele gitaren die echt vintage zijn. Als je vintage zou zien zoals vintage waar wij het woord vandaan hebben gejat dan zijn er behoorlijk wat gitaren "vintage" anno 2011 ;).

Verder zou ik niet al te moeilijk doen... Juist omdat het een domme term is die nergens op slaat bij gitaren zou ik zeggen: boeien welke persoonlijke definities eraan gegeven worden. Voor de één zijn enkel de eerste tele's vintage, voor anderen vrijwel elke gitaar van voor 1970 of bijvoorbeeld 1980, en weer anderen zullen zo meteen in 2020 een Fender uit de jaren 90 als vintage bestempelen. Ik zou het ook lekker zo laten, immers: als we de originele definitie hanteren dan zijn er zelfs vintage gitaren in de jaren 2000-2010 uitgekomen.

Ik noem gitaren dan dus ook gewoon "oud" of "iconisch" en zal ze nooit vintage willen noemen. Een vintage wijn of port daarentegen... ;).

[EvertC]

Ik wist niet dat er zoveel discussie bestaat over het begrip 'vintage'.
Ik bedoelde met 'vintage gitaren' gitaren die zijn gemaakt in een periode waarin er minder bespaard werd op materialen, handarbeid, kwaliteitscontroles,... Kortom de eisen die men tegenwoordig stelt aan custom shop gitaren.
De hype zegt echter ook dat oude gitaren meer karakter hebben, ik heb geen idee voor hoever dit klopt.

Vandaar ook de ES-355 als voorbeeld. Deze gitaar werd in dezelfde omstandigheden gemaakt als de ES-335, maar is voor verzamelaars veel minder waard omwille van de 'overbodige' fucties (varitone switch) en omdat deze minder door bekende gitaristen gebruikt werd (die zijn er natuurlijk wel).
Ik doel dus op gitaren voor players, niet zozeer voor collectors.

[wireman]

Is al benoemd.. Tja.. Vintage.. Een commercieel iets geworden.. idd om lekker de prijzen op te drijven en gebruik te maken van de liefde voor gitaren. Erg jammer.. oud = goud?... pfff... Men smijt met de term alsof het niets is.. Vintage is niet alleen oud zijn.. Ik denk inderdaad de correct gedateerde klassiekers onder de klasse vintage mogen vallen.. Vintage is denk ik verwijzend naar hoogtijdagen en iconische momenten in de geschiedenis.

[Little Jay]

Oude Framussen (Frami?) hoop ik zeker van dat die binnenkort meer waard gaan worden, want daar heb ik er nog wat van staan ;-)

Ook bij Framus zie je dat de jaren '60 modellen (en ouder) al veel harder stijgen dan de jaren '70 modellen (met veelal geschroefde halzen en multi-piece halzen). Een uitzondering is het Attila Zoller-model en de Jan Akkerman. Die vind je al niet meer voor onder de 2000,-.

Maar ook bij Framus dus een duidelijke splitsing tussen de 60er- en 70er-jaren modellen.
Hoewel die laatsten ook kwalitatief zeer goede gitaren zijn, zeker bang-for-the-buck, maar strict genomen nog niet helemaal vintage dan.....

Overigens doet Framus zelf ook haar best om de vintage modellen wat in waarde omhoog te krijgen: er is een heus Framus-museum en de modellen die daar in staan verschijnen in de Framus advertenties met "geschatte waarde" van vaak ook enkele duizenden euro's, terwijl die op eBay toch echt voor beduidend minder gaan...

[Brum]

Yamaha SG's. Ook niet goedkoop meer te noemen, maar nogal goedkoper dan vintage Gibsons en in kwaliteit toch echt niet slechter. Behoorlijk bang for the buck.