Magnetische pickup voor lefties zonder probleem?

[Gerth]

Ik vroeg me af of de "onzichtbare" polepieces bij magnetische klankgat-pickups zonder aanpasbare polepieces aangepast zijn aan de verschillende snaren (gezien het verschil in hoeveelheid staal in de snaren onderling hierdoor gecompenseerd kan worden zou dit heel goed mogelijk zijn).

Dit zou betekenen dat je zo'n pickup niet zou kunnen gebruiken in een linkshandige gitaar en dus verplicht zou zijn een model te kopen met aanpasbare polepieces, wat op zich geen probleem is; maar wel handig om te weten...

Alvast bedankt!
Gert.

[Chocola]

Kan je hem niet gewoon andersom monteren?

[Plant]

Zag in je andere post dat je al een andere LAG gekocht hebt, proficiat!

Ik neem aan dat je toch een klankgatelement wilt welke je vast inbouwt. Bij uitneembare elementen met een vast snoer eraan (Dean Markley ProMag e.d.) zul je toch het element andersom moeten insteken (of bestaan er lefty's?), anders hangt het snoer over de snaren uit het klankgat.

Zelf zou ik sowieso een element met afstelbare polepieces kiezen. Mijn ervaring met die 'houten' dingen is dat de snaarbalans niet goed is. In de praktijk komt van de niet met bronze omwonden snaren (B en hoge E) veel meer signaal af dan van de omwonden snaren, met name van de B. Het is wel prettig als je die polepieces wat verder naar binnen kunt regelen.

[Gerth]

Dank u, ben er héél tevreden mee!

Omgekeerd monteren zou inderdaad niet zo handig zijn omdat dan die draad naar boven staat...

Toch zou ik opteren voor een model dat gewoon "inklikbaar" is en dus gemakkelijk te plaatsen/te verwijderen is. Dan waarschijnlijk toch eentje met verstelbare polepieces.

Gezien bv. Seymour Duncan aanraadt om gewoon bronzen snaren te blijven gebruiken houden die misschien al rekening met het verschil in staal tussen de snaren onderling en zou het dan ook geen oplossing zijn om "electrische" snaren te monteren, die dus in principe beter voorzien zijn op het gebruik met een magnetisch element.

Wat dat magnetische betreft, is het dan niet raadzaam of alleszins even doenbaar om een gewone electrische gitaarversterker te blijven gebruiken ipv. een akoestische of een p.a./monitor?

Als het behouden van de typische akoestische (bronzen) klank niet echt een prioriteit is zou het misschien ook een goed idee zijn de combinatie magnetisch element/electrische snaren/electrische gitaarversterker te gebruiken, met dan een humbucking magnetisch element (wat natuurlijk van klank geen "echte" humbucker is maar misschien toch beter aansluit bij deze configuratie. Dit alles met de bedoeling een stevige, volle sound te hebben voor een "akoestisch" trio waar toch wat "hevige" muziek gespeeld wordt...

Ben nieuwsgierig naar jullie opmerkingen hieromtrent.

[Plant]

Gezien bv. Seymour Duncan aanraadt om gewoon bronzen snaren te blijven gebruiken houden die misschien al rekening met het verschil in staal tussen de snaren onderling en zou het dan ook geen oplossing zijn om "electrische" snaren te monteren, die dus in principe beter voorzien zijn op het gebruik met een magnetisch element.

Elektrische gitaar snaren zullen ook op de akoestische klank effekt hebben.


Wat dat magnetische betreft, is het dan niet raadzaam of alleszins even doenbaar om een gewone electrische gitaarversterker te blijven gebruiken ipv. een akoestische of een p.a./monitor?

Wat is raadzaam? In principe maak je met een humbucker in het klankgat een elektrische gitaar van je akoestische gitaar. Het zal iig elektrisch gaan klinken. Piëzo elementen kinken net zo min akoestisch (vind ik). Als ik dan toch uit 2 niet-akoestische systemen moet kiezen, kies ik persoonlijk liever het magnetische klankgat element omdat dat veel prettiger klinkt (vind ik).
Wat erbij komt is dat een elektrische gitaar versterker ook een eigen klankkleur heeft - meer mid, minder hoog, veelal bepaalt door de speaker - wat voor elektrische gitaar juist prettig is. In feite is een elektrische gitaar versterker deel van het instrument en klankbepalend.
Een akoestische gitaar versterker of monitor heeft als het goed is die typische kleuring niet en zal i.c.m met een klankgatelement in je akoestische gitaar het geheel minder elektrisch laten klinken.


Als het behouden van de typische akoestische (bronzen) klank niet echt een prioriteit is zou het misschien ook een goed idee zijn de combinatie magnetisch element/electrische snaren/electrische gitaarversterker te gebruiken, met dan een humbucking magnetisch element (wat natuurlijk van klank geen "echte" humbucker is maar misschien toch beter aansluit bij deze configuratie. Dit alles met de bedoeling een stevige, volle sound te hebben voor een "akoestisch" trio waar toch wat "hevige" muziek gespeeld wordt...

Reken maar dat de klank wel een echte humbucker is. Maar daar heb je verschillen in. Bij elektrische gitaren klinkt de ene humbucker ook anders dan de andere. Dat heeft te maken met gebruikte magneten, aantal wikkelingen van de spoel en zo nog wat eigenschappen.

Als voorbeeld heb ik hier zelf een wat ouder klankgatelement van DiMarzio. Op de achterkant staat zelfs P.A.F. (Patent Applied For), wat een typische humbucker is zoals ze in elektrische gitaren gebruikt worden.

http://i348.photobucket.com/albums/q337/Folk_Bassplayer/DiMarzio_soundhole_PAF-1.jpg

Deze Schaller Western III gebruik ik nu graag, omdat het snoer afneembaar is, zodat ik het element toch altijd kan laten zitten zonder dat er een snoer aan bengelt.

http://i348.photobucket.com/albums/q337/Folk_Bassplayer/Schaller_soundhole_pickup.jpg.

[Gerth]

Alvast bedankt voor jouw uitgebreide antwoord!

Met "geen echte humbucker" bedoelde ik eigenlijk dat het bij die fabrikanten in principe de bedoeling is om toch ergens een akoestische klank te bekomen, zelfs met zo'n humbucker (en dus niet hetzelfde principe al bij Gibson), waar ze de nadruk leggen op het onderdrukken van bijgeluiden met "dezelfde klank" als bij een single coil, waar we allemaal weten dat er toch steeds wat hoog verloren gaat, net omdat het inderdaad technisch gezien nog steeds over een tweespoelselement gaat. Maar ik begreep wel wat je bedoelde.

Ik zal er mij eerstdaags wel eentje bestellen, en misschien ook een Hartke Acoustic Attack, die mij voor minder dan 100 euro toch een mooie voorversterker/DI lijkt, zeker als je met een magnetisch elemement werkt en dus geen toonregeling op je gitaar hebt.

Wordt zeker vervolgd!

[zoon van Piet]

Ik speel in een 'quasi-akoestische act' (http://www.youtube.com/user/BertusBorgers1) en gebruik uitsluitend magnetische pu's en elektrische snaren. een enkele keer speel ik over een gitaaramp - en pas dan is er in mijn oren sprake van een 'elektrisch' geluid..
Nadeel van elektrische snaren is dat je akoestische geluid verandert. Voordeel is dat je niet meer de polepieces zo raar af hoeft te stellen ( zie beide foto's, die b-snaar blijft lastig).


Piëzo elementen kinken net zo min akoestisch
Hup, Plant! Zeg het ze! Die dingen klinken helemaal nergens naar. Magnetische pickups zijn makkelijk, simpel en ze kunnen gewoon heel lekker klinken, ook de humbuckers.

[Gerth]

Kan er iemand mij een idee geven "hoe" het akoestisch geluid verandert met electrische snaren ipv bronzen?

[zoon van Piet]

dat is moeilijk..
niet alleen is het moeilijk te verwoorden (helderder, dunner, killer?) maar het scheelt ook per gitaar, sommige klinken slecht met electrics, anderen lijken zich er niks van aan te trekken.
Mijn advies: gewoon proberen. Voor een eurotje of vijf weet je hoe jouw gitaar het vindt. Is het niks... dan grijp je de kniptang!

[Gerth]

En dan kom ik nog eens bij mijn "oorspronkelijke" vraag: gezien de polepieces van een aanpasbare pickup reeds op bepaalde standaardhoogtes gevezen zijn, rekening houdende met eigenschappen van elke snaar op zich (info van op de Seymour Duncan-site, waar men trouwens ook aanraadt bronzen snaren te blijven gebruiken met magnetische pu's voor akoestische gitaren!) vroeg ik me af of die polepieces bij niet aanpasbare pu's "intern" ook reeds niet op bepaalde standaardhoogtes geplaatst zijn.

Dit zou eventueel kunnen verklaren waarom er zulke verschillen in balans zijn tussen de snaren als er electrische snaren gebruikt worden met zulke pu's, omdat men dan verkeerdelijk zou veronderstellen dat electrische snaren "beter" zijn met magnetische pu's, waar die fabrikant er eigenlijk al rekening mee gehouden heeft dat er nog steeds bronzen snaren gebruikt worden...

[zoon van Piet]

Nou kletst Seymour wel vaker uit zijn nek.. maar zijn pu is dus afgesteld op het probleem van bronze snaren: de B ( en E)gaat opeens veel harder, omdat ie niet omwonden is. Je mag veronderstellen dat alle fabrikanten van niet instelbare pickups daar rekening mee houden ( maar mijn ervaring met de Dean Marley pro Mag was anders..).


Dit zou eventueel kunnen verklaren waarom er zulke verschillen in balans zijn tussen de snaren als er electrische snaren gebruikt worden met zulke pu's, omdat men dan verkeerdelijk zou veronderstellen dat electrische snaren "beter" zijn met magnetische pu's, waar die fabrikant er eigenlijk al rekening mee gehouden heeft dat er nog steeds bronzen snaren gebruikt worden...

eh.. ja. maar je draait de zaak wel om. Ik heb nooit elektrische snaren gezien op zo'n pickup. En de reden voor het gebruik van elektrische snaren is voor mij echt om de hopeloze onderlinge balans van bronze snaren te verbeteren. Pickups met verstelbare polen maken al een boel mogelijk. Maar met name op mijn 12snarige bleef ik problemen houden. Vandaar de switch naar e-snaren: opeens hoorde ik ze allemaal.

http://img141.imageshack.us/img141/9075/img0104v.jpg
Hier met bronze..en de Moeder Van Alle Akoestische Pickups.

[Plant]

Nu ik erover nadenk zou het in theorie nog wel eens andersom kunnen zijn. Dus niet de onomwonden snaren harder, maar de (bronze) omwonden zachter.

Bij elektrische gitaar snaren zijn de omwindingen van nikkel en dragen dus bij aan de verandering van het magnetisch veld tijdens trillen. Dus zowel de kern als de omwindingen zijn bepalend.
Brons is niet gevoelig voor magnetisme en bij deze snaren doet alleen de kern iets binnen het magnetisch veld. Daardoor geeft een element bij deze snaren minder signaal af. Dan zou je de polepieces van een element voor deze snaren naar verhouding dichter bij de snaren moeten zetten (kan maar tot op zekere hoogte) of de polepieces van de niet-omwonden snaren er verder vanaf.

Afstelling van het gehele element is bij veel klankgatelementen niet of beperkt mogelijk. Van b.v. de DiMarzio op mijn eerste fotootje is de totale hoogte niet afstelbaar, alleen de polepieces. De Schaller op het 2de fotootje is met die 'metalen wieltjes' waarmee het element in het klankgat klemt wel geheel in hoogte verstelbaar, daarnaast kun je nog iets met de polepieces doen.

Overigens heb ik dezelfde onbalans- ervaring als zoon van Piet met die Dean Markley ProMag. Je hebt nog wel wat speling met het inklemmen van het element, de hoogkant kun je wat dieper in het klankgat steken en de baskant dichter naar de snaren, maar dan nog hield ik onbalans. Daarnaast is het ook nog eens single coil met niet al te hoge output, wat nogal gauw storing oppikt waarbij je ook nog eens het volume harder moet zetten en je die storing meeversterkt.

Verder verwacht ik wel dat een fabrikant van klankgatelementen er rekening mee houd dat iemand op een akoestische gitaar bronze snaren gebruikt. Ik zie dat Seymour Duncan zowel 'woody' elementen met als zonder afstelbare polepieces maakt. Dat zal wel met het kostenplaatje te maken hebben. Misschien zijn hun woody's zonder afstelbare polepieces wel voldoende gecompenseerd, maar dat zou je ergens moeten uitproberen.