Hoe ontwerp ik een gitaar met zoveel mogelijk sustain?

[adrinalino]

Weer een stapje verder in mn ontwerp :

Hoe ontwerp ik een gitaar met zoveel mogelijk sustain?

Welke brug, wat voor hals, welk hout, bodyvorm, alles wil ik weten.

Um abraço,

Adriano.

[Zjef]

Neem eens een kijkje bij de gitaren die al veel sustain hebben.
Dé gitaar met ongelofelijk veel sustain komt uit Nederland: Aristides

www.aristidesinstruments.com

http://www.youtube.com/watch?v=JGjNMcG3_AY

Javaca hier op het forum ken ze behoorlijk goed, als ik me goed herinner :soinnocent:

[Orgasmocaster]

Het is moeilijk om te voorspellen hoe een stukje hout gaat klinken..

Technies gezien zou brass hardware (nut) en een extra zwaar tremelo block moeten helpen...

ook zou een hardtail (met snaren door de body) meer sustain moeten hebben dan een trem, maar uit ervaring is dat niet altijd het geval.
dikkere nekken helpen wel!

ik heb ooit een strat met een bloodwood (satine) hals, ebony toest en een korina body gehad, en die had wel een hele lange sustain.. maar dat is nog steeds geen garantie...

[The Running Man]

Er van uitgaand dat het een elektrieke zonder trem mag zijn...

Mijn Ibanez Musician had ook waanzinnig veel sustain.

Doorlopende Hals
Mahonie body
Tailpiece en brug dubbeldik in messing uitgevoerd (Gibraltar-type)
Lomp messing sustainblok onder de brug
Dubbele topkam (half bone/half messing; 2 plaatjes naast elkaar; snaar liep over zowel bone als messing)

Geen waxpotted elementen:rockon:

Explorer bodyvorm schijnt ook intrinsiek een hoop sustain te leveren

[st.robot]

da's inderdaad moeilijk te voorspellen hoe goed een gitaar z'n sustain zal zijn. Maar puur theoretisch zou veel massa en goede (strakke) verbindingen u al 'n heel eind op weg moeten helpen.

grtz

[Broodjekaas]

Als het alleen om sustain gaat, zou ik voor een zo stijf mogelijke constructie gaan, met zo weinig mogelijk meetrillende onderdelen.

Een gitaar van massief marmer ofzo.

:)

[Sanderltd]

Hoe gek het ook klinkt; op Youtube staat er een stenen gitaar met erg veel sustain: http://www.youtube.com/watch?v=My_chJj2ph4

Alleen nogal moeilijk te bewerken denk ik. ;)


Maar even iets meer relevant; volgens mij wordt sustain overschat... Wat heb je eigenlijk aan een superlange sustain? Het gebeurt zelden dat je een noot zo lang wilt aanhouden lijkt mij?
Misschien zou jouw vraag eerder moeten zijn "hoe ontwerp ik een gitaar met een zo goed mogelijke (akoestische) klank?" Daar is sustain dan maar een klein onderdeeltje van.

[aaronstonebeat]

Brian May vertelt in een interview dat hij ooit Jeff Beck had zien spelen en dat hij toen ook een gitaar wilde die je naar wens kon laten feedbacken; en dat hij daarom de body van zijn Red Special flink heeft uitgehold. Hij zegt ook niet te weten of het daar nu aan ligt maar wel dat de gitaar zich gedroeg zoals hij wat dat betreft voor ogen had.

Nu zijn feedback en sustain niet hetzelfde, maar misschien inspireert de gedachte je.

[Javaca]

Stijve nek, die de energie van je snaren niet opneemt maar reflecteert naar de body. Body die licht genoeg is om in beweging te komen maar stijf genoeg om de energie die de snaren genereren niet te dempen.

Kortom: een licht, stijf materiaal wat stabiel is onder spanning en toch een zekere flexibiliteit bezit.

Ga eens op zoek naar artikelen over Ken Parker. De Fly heeft een grote sustain. Dit is een body van licht vrij poreus hout (vuren, linde) omtrokken met glas en carbon om het extra stijf te maken.

Maar staar je niet blind op sustain. Klank is wat je wilt hebben sustain is daar een bijproduct van.

[Nicks]

Door een sustainpedal aan de output te plakken?

[interessander]

Een dan armstrong plexiglas body met een travis bean aluminium hals lijkt me een goede start, beide instrumenten staan bekend om de lange sustain (en slechte stemvastheid vanwege het materiaal, dat is dan weer een nadeel)

[Mattia]

Wat Javaca zegt; don't worry about the sustain so much.

Wat wil je eigenlijk precies? Die videoclip met heeeeel veel post processing en delay en reverb zegt bitter weinig over sustain, vind ik zelf. Neck through, bolt on, set neck hebben allen ongeveer evenveel sustain. Lichte, resonante body versus zeer stijve zware body? Beiden veel sustain (eentje reflecteerd de resonantie terug, de andere voorkomt dat er uberhaupt energie verloren gaat aan trilling van de body en geeft daardoor veel sustain).

Als je echt maximale sustain wil, bouw een sustainer in.

[Javaca]

Vooral een stijve nek draagt bij aan de sustain. Als je nek alle kanten op kan verdwijnt de energie die je met een snaar genereert in het bewegen ervan, in plaats van het door te geven aan de body.
De meeste sustain zit precies op het kruispunt tussen:


stijf
slap (dempend)
zwaar
licht



Over die Travis Bean nek: Er zit een toets van fenol en papier op, dat krimpt en zet uit onder invloed van temperatuur. De aluminium hals doet dit minder en daardoor krijg het effect van een bimetaaltje. Veel gitaren van Catalyst hadden hier ook last van.

[budje]

Maar even iets meer relevant; volgens mij wordt sustain overschat... Wat heb je eigenlijk aan een superlange sustain? Het gebeurt zelden dat je een noot zo lang wilt aanhouden lijkt mij?


Dat zal van de stijl muziek en de bespeler afhangen he... Ik had ooit een Gumika gitaar met belachelijk lange sustain. Dit was een gitaar met een neckthrough constructie. Nou heb ik vaak gelezen dat dat ook weer overschat wordt. Deze gitaar beschikte ook over een gigantischte vette neck en een vaste brug met string through, twee eigenschappen die ook eerder genoemd worden. Het ding woog ook als lood, al heb ik helaas geen idee wat voor soort hout het was. Uiteindelijk heb ik m weggedaan omdat ie een veel te hoge output had voor ik als vastgeroest singlecoil speler. Het leek wel een F16 in mijn handen... Is uiteindelijk bij een forumgenoot terechtgekomen, al weet ik z'n naam niet meer...

Zoek anders ook eens naar een fernandes sustainer, die doet het (vooral bij metalgitaristen geloof ik) erg goed, misschien is dat wat?

[G.G.]

Mijn idee is (op basis van mijn twee strats en tele) een zeer dikke stabiele neck, dikke kop en zware mechanieken en een strakke neckpocket verbinding. Ondanks dat de strats een tremelo hebben, hebben ze toch een hele lange sustain.

[interessander]

Zoek anders ook eens naar een fernandes sustainer, die doet het (vooral bij metalgitaristen geloof ik) erg goed, misschien is dat wat?

Lijkt me een goede tip voor meer sustain, maar volgens mij werkt een sustainer meer als een ebow, en dat is niet bepaald een gebruikelijk metal effect.

Wat je ziet bij de liefhebbers van de travis bean en kramer alu-neck gitaren is dat ze vaak hele trage doom maken waarbij het gaat om zo lang mogelijk uitklinkende akkoorden (ook met een bak gain uiteraard)
Er zijn overigens wel meer fabrikanten die op kleine schaal instrumenten met aluminium bouwen, zo kwam ik laatst deze tegen: Obstructures (http://obstructures.org/inst)

http://obstructures.org/image/inst/abc0750/abc075003.jpg

http://obstructures.org/image/inst/abc0750/abc075004.jpg

[adrinalino]

Wat ik nog bedacht :

Het hele idee is tot nu toe alleen maar benaderd met "zo weinig mogelijk demping". Er bestaat ook de mogelijkheid om zo veel mogelijk energie in de snaar te stoppen. Bij gelijk blijvende demping trilt de snaar dan langer door.

Idee 1) Een langere mensuur heeft tot gevolg dat de spanning op de snaar aanzienlijk groter wordt. Bij gelijke amplitude is de energie in de snaar dus aanzienlijk groter.

Idee 2) Dikkere snaren hebben door hun massatraagheid langer door trillen. Als ik morgen zin heb ga ik proberen uit te rekenen of een dikkere snaar die een halve toon lager gestemd is meer energie heeft dan een dunnere snaar op normale stemming.

Iemand nog meer ideeën ?

Hoi,

Aad.

[espike]

Ik zou zeggen kwaliteits constructie: nergens speling in hebben, en gebruik een hals van hard stug hout, zoals esdoorn, of zo.
Zelf vind ik deze ook erg mooi qua sustain en sound:
http://www.youtube.com/watch?v=9LLn8cgEjtE terwijl t niet echt een klasieke sustain neck is, maar ik denk dat de bouwkwaliteit dat meer dan goed maakt.
Gebruik daarbij een setje dikke snaren, en je hebt een geluid met ballen.

[Tristan]

Wel gaaf zo'n Strat met een full Brazilian Rosewood neck.
Op de een of andere manier klinkt de sound heel precies en droog in mijn oren.

Oh ja, wat betreft sustain, op Youtube is een Amerikaanse gek te vinden die beweert dat een gitaar uit een Ikea snijplank de meeste sustain heeft. :D

[barno]

Na tientallen halsjes te hebben gebouwd weet ik ondertussen zeker: dikke hals equals langere sustain.

[aaronstonebeat]

Na tientallen halsjes te hebben gebouwd weet ik ondertussen zeker: dikke hals equals langere sustain.

En het speelt ook wel zo lekker :rockon:

Vind ik toch.

[barno]

En het speelt ook wel zo lekker :rockon:

Vind ik toch.

ja, logisch ook imo, meer ondersteuning van de handpalm, meer stabiliteit etc...
De dunne halsjes: zelfde als dunne snaartjes. Een beginner vindt dat gemakkelijk aanvoelen en vermits de meeste gitaren worden verkocht aan beginners per definitie, zijn fabrikanten zich daarop gaan richten.


Ik weet bv van een winkel waar ze standaard 010 snaarsetjes vervangen door 09 set omdat dat de kans op verkoop aanzienlijk vergroot ...

[RS-Rik]

Goeie hals nek verbinding. Gewoon een perspassing

[aaronstonebeat]

Goeie hals nek verbinding. Gewoon een perspassing

Grappenmaker. Da's leuk bij metalen assen en naven :seriousf:

[RS-Rik]

Bij een schroefhals de pocket aan weerszijden 0,1 mm te klein laten.

Als je de hals erin doet moet je de body gewoon op kunnen tikken en horizontaal houden zonder dat de hals eruit flikkert. dan heb je een goede verbinding.

[aaronstonebeat]

Dat lijkt me bij hout vragen om problemen. Ik heb dergelijke verbindingen gemaakt die ik gewoon met de hand in elkaar kon schuiven en die toch vast bleven zitten, omdat de hals en de pocket een trapezium-vorm hebben. Zelfs bij mijn telecaster-achtigen.

Als die niet past en je gebruikt geweld om de zaak toch ineen te krijgen, breekt er iets aan de kant van de cutaway van de body, daar waar bijna geen hout zit.

[RS-Rik]

Ja dat is wel een goeie maar ik heb het over 0,1 mm niet 1,0.


Ik denk, ik veronderstel, ik neem aan, uit eigeste ervaring met uit elkaar halen van jengelstengels en het zelf bouwen (nouja 1tje dan en nu nog een) dat het effect heeft.

[aaronstonebeat]

Ik had de maat goed gelezen, hoor. Bij de houtsoorten die ik tot dusver heb gebruikt (eiken, wengé, mahonie), past een hals niet in een pocket als die 1/5 mm te breed is.
Ik heb het zelfs al meegemaakt dat een hals die kaal wel in de pocket paste, niet meer paste nadat ik die rondom had gelakt.

[Hoogie]

Mischien heb je hier iets aan.


http://www.youtube.com/watch?v=cDTQorCU_j8&feature=player_embedded

[charlotte]

Mijn mening:
Bij mijn gebouwde Lp's heb ik meer dan genoeg sustain.
Dit heb ik gedaan:
-doorlopende hals.
-gelijmde hals zo strak mogelijk passend maken.
-brug en tail piece fixeren,dus dmv schroefjes etc.een starre verbinding maken met de body.
-dikkere hals
-lock nut
Voor bijzonderheden zie mijn site,bouwprojecten van de Les Pauls.
Natuurlijk kun je ook een sustainer inbouwen,dan heb je oneindig sustain,maar zaak is toch om eerst de natuurlijke sustain,dus ook de klank,zo optmaal mogelijk te maken.
Bij mijn Lp Florentine heb ik ook veel sustain,terwijl de body hol is,maar die heeft wel een doorlopende hals.

groetjes Charlotte :lp:

[espike]

Om even voor de theoretische benadring te gaan: Sustain verkrijg je door:
Veel energie in een snaar te stappen, oftewel harder aanslaan, maar vervolgens heeft de snaar zo min mogelijk wrijving nodig, zodat deze zuiver de sinus beweging kan blijven volgen.
Een langere snaar klinkt ook langer door dan een kortere snaar, maar voor een headstock ontwerp a la fender, met een erg lange hoge E, vermoed ik, dat deze extra lengte juist energie absorbeert, omdat t zich uitleeft boven de topkam.
Energie terug stoppen in een snaar, zoals moog hier boven in een filmpje beweert, mag wat mij betreft naast de geur en geluid therapie als middel tegen een gebroken been worden gezet.
Stel dat je energie terug kan stoppen in een snaar, dan zal dit op dezelfde frequentie moeten zijn, en dan ook nog eens niet een halve sinus er naast moeten zitten, want daarmee wordt je energie gelijk 0 die optie zou ik zelf dus skippen, zit het er een klein beetje naast, dan noemen we dat feedback dacht ik.
Waar de winst te halen is, is een topkam die gelijk aan de fretboardkant je snaar echt vast zet, en niet richting de tuners m af knijpt.
Dit geldt alleen voor open snaren natuurlijk
de frets: deze moeten bewegingsloos vast in een fretboard zitten, en niet te vlak van boven, eerder in een omgekeerde v vorm
Een ander mogelijk winst punt zou zijn, om de demping door het indrukken van snaren te minimaliseren: als je een snaar indrukt, en je raakt niet je fretboard, dan demp je de beweging in de lengte richting iets, tenzij je stalen vingers hebt.
uiteindelijk de brug: zelfde verhaal als de topkam, maar dan nog belangrijker.
Ik zou zelf denken een granieten, of stalen topkam en brug. of een ander materiaal wat zich niet laat bewegen door een snaar trilling.
en natuurlijk ook nog de verbinding van de brug/topkam aan de body
Kortom: kwaliteitsbouw, weinig speling, en klasse a materialen. Ik vermoed dat messing als topkam gebruikt wordt, omdat t makkelijker te bewerken is als staal.
Je kan ook nog kijken naar dikkere snaren. Een dikkere snaar, span je strakker aan voor dezelfde toonhoogte, waardoor het springtouw effect vermeden wordt.
Ik vermoed dat de dikkere hals beter werkt, omdat je meer kracht op je snaren uit kan oefenen, en omdat deze stugger is. welke van de 2 de meeste invloed heeft durf ik niet te zeggen.

[aaronstonebeat]

Over sommige dingen zou ik toch nog eens nadenken, espike:


Om even voor de theoretische benadring te gaan: Sustain verkrijg je door:
Veel energie in een snaar te stappen, oftewel harder aanslaan, maar vervolgens heeft de snaar zo min mogelijk wrijving nodig, zodat deze zuiver de sinus beweging kan blijven volgen.

Sustain zou volgens mij naar verhouding onafhankelijk moeten zijn van hoe hard je een snaar aanslaat. Natuurlijk zal een zachter aangeslagen snaar eerder uitgetrild zijn, maar op een gitaar met weinig sustain nog eerder dan op een gitaar met veel sustain.
En heb je wel eens een zeer vertraagde opname van een trillende snaar gezien? Daarin is op de keper beschouwd niet één zuivere sinusvorm te herkennen; de trilling zal theoretisch alleen te analyseren zijn als een combinatie van zeer veel verschillende sinussen.


Een langere snaar klinkt ook langer door dan een kortere snaar, maar voor een headstock ontwerp a la fender, met een erg lange hoge E, vermoed ik, dat deze extra lengte juist energie absorbeert, omdat t zich uitleeft boven de topkam.

Toch merk ik dat in de praktijk niet echt.


Energie terug stoppen in een snaar, zoals moog hier boven in een filmpje beweert, mag wat mij betreft naast de geur en geluid therapie als middel tegen een gebroken been worden gezet.
Stel dat je energie terug kan stoppen in een snaar, dan zal dit op dezelfde frequentie moeten zijn, en dan ook nog eens niet een halve sinus er naast moeten zitten, want daarmee wordt je energie gelijk 0 die optie zou ik zelf dus skippen, zit het er een klein beetje naast, dan noemen we dat feedback dacht ik.

Het terugvoeren van energie in een snaar volgens het principe van een sustainer of e-bow werkt uitstekend; en dat is een simpele kwestie van het uitgangssignaal via een versterktertje naar een spoel onder de snaren sturen.


Een ander mogelijk winst punt zou zijn, om de demping door het indrukken van snaren te minimaliseren: als je een snaar indrukt, en je raakt niet je fretboard, dan demp je de beweging in de lengte richting iets, tenzij je stalen vingers hebt.

Wat lijkt hier dan de oplossing volgens jou? Zo hard drukken dat de snaar wel de toets raakt? Of met zulke lage frets spelen dat je altijd tegen het hout aanzit?
Beide lijken mij voor het algehele spel en klank niet bevorderlijk.


Ik vermoed dat messing als topkam gebruikt wordt, omdat t makkelijker te bewerken is als staal.
Je kan ook nog kijken naar dikkere snaren.

Ik lees wel eens dat de stalen zadels in telecaster-bruggen worden vervangen door messing exemplaren omdat mensen die klank waarderen.
Maar misschien klinken ze met staal iets langer; dat weet ik niet.

Ik denk trouwens dat het materiaal van de topkam nog steeds invloed heeft als je snaren fret. Stel je zou een topkam van rubber hebben met zowat geen sustain; het lijkt me erg sterk dat je dat niet meer zou merken als je een snaar fret.
De snaarspanning staat nog steeds op de mechanieken en de topkam; als een snaar breekt, kun je hem onmogelijk op spanning houden enkel door hem gefret te houden.


Je kan ook nog kijken naar dikkere snaren. Een dikkere snaar, span je strakker aan voor dezelfde toonhoogte, waardoor het springtouw effect vermeden wordt.

Ik heb in 'Time Warp' wel eens vertraagde opnames gezien van een basgitaar die werd bespeeld. Het is bizar om te zien hoe zo'n snaar alle kanten opfloddert in de meest vreemde kronkels, en dat terwijl de spanning op snaren bij basgitaren veel hoger is dan bij gewone gitaren.


Ik vermoed dat de dikkere hals beter werkt, omdat je meer kracht op je snaren uit kan oefenen, en omdat deze stugger is. welke van de 2 de meeste invloed heeft durf ik niet te zeggen.

Met die dikkere hals ben ik het eens, vanwege de stugheid, maar ook vanwege het hogere gewicht; niet zozeer omdat je meer kracht op de snaren kunt zetten.
Goede, gedegen constructie en goede materialen: driewerf ja. Alles moet goed en trillingvrij vast zitten, maar uiteindelijk ook passen bij de resonantiekarakteristieken van het systeem als geheel. Misschien dat daarom op de ene gitaar een benen of messing topkam topkam toch beter werkt dan een stalen exemplaar; terwijl op de andere gitaar et cetera ...

Niet om je op alle punten af te vallen hoor, vergeef me als dat zo lijkt. Ik vind het gewoon zo'n interessant onderwerp.

[espike]

Aaron,
Zulke lange tenen heb ik niet dat ik me aangevallen ga voelen ;)
Dit is voor mij ook een soort brain noodle actie.
Het harder aanslaan is daar een voorbeeld van. Ik zet voor mezelf op een rij wat er allemaal invloed heeft, en wat je aan kan passen.
Ik kan me zo ook voorstellen dat je sustain bijv. hoger wordt, door in een vacuüm te gaan spelen, omdat de snaar de lucht niet meer hoeft te bewegen. Alleen die optie heb ik maar uit het lijstje gehaald, ivm overduidelijke bezwaren.
Vervolgens kijk ik naar een snaar in beweging (figuurlijk) en zie een aantal krachten hierop van invloed zijn.
Hier probeer ik 2 uitersten voor te verzinnen, en hiermee extrapoleren wat het effect zal zijn.


Met die dikkere hals ben ik het eens, vanwege de stugheid, maar ook vanwege het hogere gewicht; niet zozeer omdat je meer kracht op de snaren kunt zetten.
Als ik even heel pietluttig mag zijn: ik neem aan dat je massa bedoelt.

Verder geloof ik wel, dat door de betere grip op een gitaarhals, je het meeste effect zal krijgen, ook qua sustain, omdat sustain ook veel te maken heeft met zuiver spelen, en het geluid van een gitaar in grote mate afhankelijk is van de gitarist.


Wat lijkt hier dan de oplossing volgens jou? Zo hard drukken dat de snaar wel de toets raakt? Of met zulke lage frets spelen dat je altijd tegen het hout aanzit?
Beide lijken mij voor het algehele spel en klank niet bevorderlijk.

Eerlijk gezegd geen idee, ik denk alleen dat het invloed heeft.
Mogelijk is deze te beperken door smalle hoge frets te gebruiken, zodat je hoek groter wordt t.o.v. de horizontale snaar, maar hoe groot t verschil zal zijn, geen idee.

[aaronstonebeat]

Massa, dat bedoel ik inderdaad; je hebt volkomen gelijk.

Over dat indrukken van snaren: ik speel meestal op .011, jumbo-frets en ik druk de snaren zo dicht mogelijk bij de fret omlaag; ik kan me nauwelijks voorstellen dat ik de snaar tussen twee frets in nog een serieuze dip richting de toets laat maken.

Enne:

http://cdnimg.visualizeus.com/thumbs/f5/3f/astronaut,guitar-f53f68ec6f22db02434265ca95faa08d_i.jpg

;)

[pasqual]

In theorie zou het dan ook zo moeten zijn dat elementen die kort op de snaren staan de sustain verkorten omdat de magneten de trilling van de snaar zouden beïnvloeden. Met de elementen verder omlaag zou de snaar meer "bewegingsvrijheid" moeten hebben. ( toch? )

[aaronstonebeat]

In theorie zou het dan ook zo moeten zijn dat elementen die kort op de snaren staan de sustain verkorten omdat de magneten de trilling van de snaar zouden beïnvloeden. Met de elementen verder omlaag zou de snaar meer "bewegingsvrijheid" moeten hebben. ( toch? )

Dat is ook zo. De elektrische energie die in de elementen wordt opgewekt, of ze nu ingeschakeld zijn of niet, wordt onttrokken aan de energie die in de trillende snaren zit; de wet van behoud van energie (je kunt geen energie creëren of vernietigen, alleen omzetten in een andere vorm; dat kan eventueel het omzetten van materie in energie of andersom zijn).
Zet een element, vooral één waarvan de pole-pieces magneten zijn, al te dicht bij de snaren en ze veroorzaken valse knopen en daardoor 'wolf tones'.

[Pirate]

Dat is ook zo. De elektrische energie die in de elementen wordt opgewekt, of ze nu ingeschakeld zijn of niet, wordt onttrokken aan de energie die in de trillende snaren zit; de wet van behoud van energie (je kunt geen energie creëren of vernietigen, alleen omzetten in een andere vorm; dat kan eventueel het omzetten van materie in energie of andersom zijn).
Zet een element, vooral één waarvan de pole-pieces magneten zijn, al te dicht bij de snaren en ze veroorzaken valse knopen en daardoor 'wolf tones'.

als dit zo is, dan zou je een ontwerp kunnen maken waarbij de snaar geen energie verliest als het versterkt word.

[Eygen]

Ik zie nog niet hoe. Een snaar brengt lucht in beweging en verliest daarmee energie.

[aaronstonebeat]

als dit zo is, dan zou je een ontwerp kunnen maken waarbij de snaar geen energie verliest als het versterkt word.

Gitaarelementen hebben permanente magneten, snaren zijn ferromagnetisch. Als de snaren trillen, laten ze het magneetveld trillen en daardoor wordt het signaal in de spoel opgewekt. Die snaren moeten arbeid verrichten om het magneetveld in beweging te brengen en zullen dus eerder ophouden met trillen dan zonder de aanwezigheid van die magneten.

Het is net als met een auto: als je de lichten aanzet, zuipt-ie meer, als je de verwarming aanzet ook.
Het is misschien maar een beetje maar de wet van behoud van energie is onverbiddelijk.

PS:
@ Eygen:
Lucht heeft er hier niets mee te maken in zoverre dat die er sowieso is (tenzij, zie iets verder naar boven ;)). Het magneetveld van de elementen is hier de demper, het medium dat voor de overdracht van energie zorgt.

[pasqual]

@aaronstonebeat: hmmmm, interessant....Ik ga toch nog maar eens ff je youtube kanaal bekijken:) Wanneer komt je boek uit?;)

[aaronstonebeat]

@aaronstonebeat: hmmmm, interessant....Ik ga toch nog maar eens ff je youtube kanaal bekijken:) Wanneer komt je boek uit?;)

Ik zit te schrijven 'as we speak' :sssh:

[Johannes]

Ik zie nog niet hoe. Een snaar brengt lucht in beweging en verliest daarmee energie.

Een snaar is als een elastiekje dat terug veert in zn oorspronkelijke vorm, de energie gaat daarmee ook in de snaar verloren. Waardoor stopt de snaar met trillen? Luchtweerstand, absorptie door de brug en kam, magnetisme van de elementen, eigen elasticiteit?

[Eygen]

Dan kom je toch juist tot de conclusie dat je een snaar geen oneindige sustain kan geven?
Bovendien, als je naar akoestische gitaren kijkt zonder element, hebben die helemaal geen langere sustain dan elektrische gitaren.

[aaronstonebeat]

Het is ook zo dat een snaar energie kwijtraakt aan de lucht, maar dat geldt voor een elektrische gitaar evengoed als voor een akoestische; en bij een elektrische gitaar kun je goed horen hoe weinig lucht door een snaar in trilling wordt gebracht.
Bij een akoestische gitaar brengen de trillende snaren ook vooral het bovenblad in trilling en dat brengt op zijn beurt een grotere hoeveelheid lucht in trilling.
Bij een akoestische snaar gaat dus uiteindelijk veel meer energie zitten in het laten trillen van lucht dan bij een elektrische.

Oneindige sustain is slechts een theoretisch ideaal; in de praktijk kan het niet tenzij je energie blijft toevoeren.

[Eygen]

Ebow ftw

Tien tekens

[espike]

Even nog eens een brain noodle er in gooien:
In hoeverre zou het in beweging brengen van het magnetisch veld, daadwerkelijk invloed hebben op de lengte van de toon? Er zijn dacht ik ook optische elementen, hiermee kan je dit misschien ondervangen? Is t echter in de promille dan heeft t waarschijnlijk niet veel zin.
Je zou nog uit kunnen rekenen hoeveel energie je in een snaar stopt, en hoeveel er uiteindelijk omgezet wordt, maar mijn hoofd vertikt dit even na een weekje slaap tekort.

[haakman123]

Ik heb gehoord dat dit veel sustain geeft :seriousf::


http://www.youtube.com/watch?v=My_chJj2ph4

[RS-Rik]

Niet vergeten dat dat ding lánge en dikke snaren heeft (2398293823 snaren, in waaier vorm). Dus die bassnaren zullen sowieso wel dikker zijn.



Goeie stugge hals en goeie hals-body verbinding lijken me t belangrijkst. Onderling verschil in stijfheid van brug-materialen lijken me van weinig invloed (RVS, Alu, Messing, allemaal heeeel stijf in vergelijking met hout van de body, waar een gitaar voor veel meer procenten uit bestaat). Eventueel kan een metalen topkam i.p.v. een plastic nog verschil maken.

Snaarlengte ná de topkam lijkt me ook van weinig invloed. Snaarlengte na de brug wat meer. Omdat dat doorgaans meer is en de body meer trilt dan t uiteinde van de hals.

[aaronstonebeat]

Ik ben het zowat helemaal met je eens, behalve met je laatste opmerking:


Snaarlengte ná de topkam lijkt me ook van weinig invloed. Snaarlengte na de brug wat meer. Omdat dat doorgaans meer is en de body meer trilt dan t uiteinde van de hals.

Ik denk dat de kop meer trilt dan de body. Snaren trillen niet alleen heen en weer, ze willen door die trilling ook korter en weer langer worden. De hals is langer, flexibeler en minder massief dan de body en dus zal die trilling in de lengterichting van de snaren de kop toen trillen.
Ik heb het net even geprobeerd, door een gitaar (strat) aan te slaan en met mijn vingers heel licht de kop en de body aan te raken; ik meen het verschil te kunnen voelen.

Wat dat nu eventueel voor de sustain betekent, geen idee. Simpel als een gitaar is, als trillend systeem met zijn resonanties is het een complex monster.

[Luigi]

Ik heb in mijn zelf samengestelde Tele een zg Tonebar (http://www.taipantone.com/pages/ToneBar.html) gezet. Ik vind het een aanrader, niet alleen qua sustain maar ook wat betreft de definitie van het geluid van de snaren onderling.

[D3nnis]

Als je je brugzadels (zoals bij een strat) nu niet op die ielige stelschroefjes zou laten rusten, maar deze hard verbind met de brugplaat (bij wijze van spreken door er een metalen wig onder te duwen, zodat je veel meer contactoppervlak hebt), zou dit ook weer voor wat minder demping moeten zorgen. Geen idee hoe groot het verschil zal zijn (de stelschroefjes zijn natuurlijk maar heel kort, dus zo erg slap zijn ze nou ook weer niet), maar het lijkt me toch wel een sustain-winst. Misschien zelfs wel meer als de zware brugplaat-constructie waar weleens over gepraat wordt.

[G.G.]

Alle theorieën worden mij net wat te veel. ik heb gemerkt bij mijn bouwsels dat vooral de dikte van de hals (en met name hoe stug hij is) waarschijnlijk voor een heel groot deel bepaald hoeveel sustain eruit komt.

Over het algemeen moet ik mijn halzen eerst op spanning brengen, dan de radius aanbrengen en mooi vlak maken omdat de snaren die ik gebruik (altijd wel zware setjes) nieteens genoeg trekkracht hebben om de hals hol te laten staan.

Strakke neckpocketverbinding lijkt een pré. Ik heb het idee dat de verbinding van hals en body er niet heel veel toe doet. Een strakke bolt-on verbinding lijkt net zo goed als een setneck of neckthrough.

Ook heb ik het idee dat zwaardere lompere meganieken meer sustain geven (maar dat is wat lastig aan te tonen omdat bij het verwisselen van mijn meganieken ook de snaren vervangen werden.

Mijn beleving van stalen, zinken en aluminuim tremeloblokken is dat het vooral de klank veranderd, maar niets met sustain doet.

Mijn persoonlijke voorkeur is dus een dikke stugge hals, geschroefd aan een body met lompe meganieken (Sperzels ofzo, als ze maar zwaar zijn) en een brug met een alu blok.

Ik probeer bij het bouwen geen rekening meer te houden met materialen of constructiemethodes die meer sustain zouden geven. Een goed gebouwde gitaar, van welke, gebruikelijke, toonhoutsoorten dan ook, die ECHT strak in elkaar zit zal voor 99% van de gitaristen genoeg sustain geven.

[RS-Rik]

Een strákke bolt on is net zo goed, misschien zelfs beter dan een set neck.

[oigun]

Als je je brugzadels (zoals bij een strat) nu niet op die ielige stelschroefjes zou laten rusten, maar deze hard verbind met de brugplaat (bij wijze van spreken door er een metalen wig onder te duwen, zodat je veel meer contactoppervlak hebt), zou dit ook weer voor wat minder demping moeten zorgen. Geen idee hoe groot het verschil zal zijn (de stelschroefjes zijn natuurlijk maar heel kort, dus zo erg slap zijn ze nou ook weer niet), maar het lijkt me toch wel een sustain-winst. Misschien zelfs wel meer als de zware brugplaat-constructie waar weleens over gepraat wordt.

Een medeforummer van het mosrite-forum is met zoiets bezig:
http://i1208.photobucket.com/albums/cc372/olrocknroller/2011%20Project%20Guitars/High-transfer%20Bridge/IMG_2393.jpg?t=1313193934
Geeft een hoorbaar verschil.

[RS-Rik]

Ingenieus. Maar het ziet er niet uit.

Die DIN912 schroeven (ik denk dat dat ze zijn) moet je een beetje verzinken ofzo.

[G.G.]

Wel een geniale aanpak met maximale overdracht.

[oigun]

Ingenieus. Maar het ziet er niet uit.

Die DIN912 schroeven (ik denk dat dat ze zijn) moet je een beetje verzinken ofzo.

Ik vind het ook niet echt mooi... maar leek me wel in deze discussie passen.

[D3nnis]

Misschien niet echt mooi, maar als het werkt.....dan kun je later altijd nog een variant maken die er wel mooi uitziet! Of een manier bedenken om de hele zwik in de body in te bouwen ofzo!