nieuw trem ontwerp!

[Orpheo]

Boogie Rail heet dit bedrijf.

http://www.boogierail.com/wp-content/uploads/2010/11/6.satin-and-rail.png

het is aan de prijs, maar als je goed zoekt naar de juiste zadels en een goed block (bijvoorbeeld calaham!) dan denk ik dat je ongeveer, of wellicht iets meer, kwijt bent voor deze als voor een hipshot.

voordeel:

je kan naar smaak je trem in elkaar steken.
je hebt gelijk topspul te pakken

nadeel:
je moet het zelf doen, en als ik lees dat gasten zelfs hun snaren laten vervangen in de gitaarzaak, heb ik een hard hoofd erin of ze wel die 6 schroefjes kunnen aandraaien ;) (sorry, flauw geintje).

het bijzondere is dat je trem draait over een hele as, dus niet op 2 punten. beetje het idee van supervee. helaas maken ze geen locking trem met finetuners. dat zou pas een toffe trem zijn!

[guitarnijboer]

Ik weet het niet: Ik dacht altijd dat de blades aan een tremolo die op de twee asjes rusten juist bedoeld waren om zo weinig mogelijk wrijving te veroorzaken en het tremolo dus weer vrij in de zelfde stand terug komt.
Hoe meer wrijving hoe lastiger dit wordt (vintage trem) en nu hebben ze (zo lijkt het) zowaar een tremolo uitgevonden met nog meer wrijving (contact oppervlak) dan de oude vintage tremolo. Tenminste ik ga er van uit dat dat stalen asje met schroefgaatjes op de body geschroeft wordt.

Ik weet niet of er iets gelagerd is aan dit ontwerp, maar anders denk ik dat het veel problemen zal geven.

[Orpheo]

je hebt wrijving en wrijving he.

dit systeem werkt a: gesmeerd (letterlijk, er zit een smeermiddel bij) en met gepolijste oppervlakken, net als een lager. de as is ook niet perfect rond, maar een ovaal, dus hij 'klikt' terug op zijn plaats.

het is niet puur en alleen wrijving, het is de combinatie van wrijving en dat 'ie niet een nulpunt heeft om op terug te komen. ik heb gezien hoe stabiel dit ding is. rock en rocksolid. als je een snaar breekt, blijft ie gewoon op stemming. kunstig, werkelijk.

[bat]

Inderdaad, het is volgens mij in feite één groot glijlager. Groot voordeel hiervan: geen versleten blades meer en 100% retrofit.

Vind het een net ding.

[Orpheo]

Inderdaad, het is volgens mij in feite één groot glijlager. Groot voordeel hiervan: geen versleten blades meer en 100% retrofit.

Vind het een net ding.

klopt helemaal.

de supervee werkt ook wrijvingsloos, met een stuk tempered stainless steel als 'blade spring' tussen body en brug-connector. maar ik ben bang dat dat staal na 10000 keer bewegen het gaat begeven. zij zweren van niet, maar de fysica liegt niet; metaal (youngs modulus!) gaat het begeven op een gegeven moment.

[Bram+]

Cool ding! Ook een goed concept dat ze er geen spul bij doen wat je eigenlijk toch niet wil hebben als knutselaar, zoals zadels en het tremblock en zo. Ga ik zeker in de gaten houden als ik die oude Strat die ik nog hier heb een opknapbeurt ga geven.

[Koeloe]

... zij zweren van niet...
Ze zullen wel de materiaalspanning ver onder de vloeigrens houden, dan mag je wel zeggen dat het levensduurvast is. Ook na oneindig veel spanningsverlopen.
Levensduurlijn loopt over het algemeen exponentieel aflopend, dus op een gegeven moment (bijna) parallel met de x-as (aantal spanningsverlopen)

Zal eens ff een presentatie van school erbij zoeken voor afbeelding of zo.

[Orpheo]

Ze zullen wel de materiaalspanning ver onder de vloeigrens houden, dan mag je wel zeggen dat het levensduurvast is. Ook na oneindig veel spanningsverlopen.
Levensduurlijn loopt over het algemeen exponentieel aflopend, dus op een gegeven moment (bijna) parallel met de x-as (aantal spanningsverlopen)

Zal eens ff een presentatie van school erbij zoeken voor afbeelding of zo.

ik denk dat jij er meer van weet dan ik! please, more info! :D:ok::ok:

[Basileia]

Tsja, volgens mij niet heel revolutionair, ik heb op mijn ibanez een ZR tremolo die met lagers werkt, en die is wel locking met finetuners.

[Liquid_Metal]

je hebt wrijving en wrijving he.

dit systeem werkt a: gesmeerd (letterlijk, er zit een smeermiddel bij) en met gepolijste oppervlakken, net als een lager. de as is ook niet perfect rond, maar een ovaal, dus hij 'klikt' terug op zijn plaats.

het is niet puur en alleen wrijving, het is de combinatie van wrijving en dat 'ie niet een nulpunt heeft om op terug te komen. ik heb gezien hoe stabiel dit ding is. rock en rocksolid. als je een snaar breekt, blijft ie gewoon op stemming. kunstig, werkelijk.

Awesome! Misschien moet ik toch maar te weten komen hoe je op een stringthrough gitaar een tremolo aan kunt brengen :).

[Orpheo]

Tsja, volgens mij niet heel revolutionair, ik heb op mijn ibanez een ZR tremolo die met lagers werkt, en die is wel locking met finetuners.

ik ben niet gelovig, maar dit doet me wel even denken aan m'n moeder:

heer, ik (jij dus, basilea!!) ben niet waardig wat tot mij komt, maar spreek (LEES!) en ik zal gezond worden.

als je eens KIJKT, dan zie je dat die as niet helemaal rond is, en dat ie dus op een plek terug'klikt'. niet door middel van pushers of tremsetters, nee, gewoon ingebakken in het ontwerp.

verder is het ook een revolutionair ontwerp, omdat het een modulair systeem is, en totaal anders is dan dat er op de markt was. jou zr draait ook nog steeds op 2 punten. welliswaar zijn de messen vervangen voor lagers, als zijnde 2 scharnieren, maar dat is een verversing van de floyd. dit is een idee dat 'uit de lucht' is gevallen.

[Koeloe]

...more info!...
http://i56.tinypic.com/2hcg9z8.jpg

Kort uitgelegd:
Uitgezet is de spanning op de y-as tegen het aantal wisselingen op de x-as.
Als je een bepaalde spanning hebt, kan je de levenduur afleiden. (ik bespaar je even de theorie)
Als je de grafiek afleest op 200MPa (=200N/mm^2) dan kom je bij 1000 (1*10^3) wisselingen uit.

Dit is in principe nog een slecht voorbeeld, want aluminium- en koperlegeringen hebben altijd een breekpunt. Ze kunnen dus geen oneindige levensduur hebben.

Staal- en titaniumlegeringen hebben daar geen last van. Als de spanning op onder een bepaald punt komt is de levenduur oneindig.
http://i56.tinypic.com/30hpo4i.png

Let niet op mijn Paint skills:soinnocent:

[Orpheo]

http://i56.tinypic.com/2hcg9z8.jpg

Kort uitgelegd:
Uitgezet is de spanning op de y-as tegen het aantal wisselingen op de x-as.
Als je een bepaalde spanning hebt, kan je de levenduur afleiden. (ik bespaar je even de theorie)
Als je de grafiek afleest op 200MPa (=200N/mm^2) dan kom je bij 1000 (1*10^3) wisselingen uit.

Dit is in principe nog een slecht voorbeeld, want aluminium- en koperlegeringen hebben altijd een breekpunt. Ze kunnen dus geen oneindige levensduur hebben.

Staal- en titaniumlegeringen hebben daar geen last van. Als de spanning op onder een bepaald punt komt is de levenduur oneindig.
http://i56.tinypic.com/30hpo4i.png

Let niet op mijn Paint skills:soinnocent:

interessant. dus niet alleen fysisch, maar ook in 'werkelijkheid' zou supervee gelijk kunnen hebben!

[Wabbie]

Yups, heeft gewoon te maken met de vermoeiingsgrens van het gebruikte materiaal. Zolang het van staal is gemaakt gaat het dus prima. Zoals Koeloe al aangaf dus.

Verder, interessant ontwerp. Iemand al praktijk ervaringen?

[Koeloe]

Als ze, zoals ze zelf zeggen, RVS gebruiken en de spanning dus onder die rode parallel-lijn blijft dan klopt het verhaal. Dat is dan gewoon technisch te onderbouwen.

En stel dat je een aluminiumsysteem hebt lijkt het me nog niet ernstig.
De spanning in het materiaal is, schat ik, waarschijnlijk zo laag dat je al op honderdduizenden wisselingen uitkomt.
Knappe jongen als je dat haalt met normaal gitaarspel.

/edit 2

Verwarring weggehaald

[Snijdie]

Ik heb afgelopen studieperiode theorie over metaalvermoeiing gehad. De globale theorie is leuk, het berekenen is traumatisch :P.


Kleine toevoeging: vermoeiing wordt in sterke mate bepaald door kerven, kleine hoeken etc. Hoe smoother het ontwerp, hoe beter het bestand is tegen vermoeiing. Daarom hebben spiebanen bijvoorbeeld altijd ronde uiteinden.

[Wabbie]

@Koeloe, bedoel je nu mijn vraag over praktijk ervaringen? Ik had het namelijk over de trem en niet over vermoeiingsbreuken, die heb ik wel vaker gezien tijdens mijn studie ;)