jim__
21 november 2010, 21:31
http://lh3.ggpht.com/_RSf8wrB_eSg/TOl4_rIzs6I/AAAAAAAAANE/-WYhFc5V3Is/s640/DSC00256.jpg
Net gister opgehaald en inmiddels wat thuis getest: de Carl Martin Quattro. Na mijn pod live x3 (leuk, maar op de een of andere manier raakte ik er toch op uitgekeken) ging ik over op losse pedaaltjes. Dacht ik, want op internet las ik al het een en ander over de Quattro waarna ik besloot om hem te testen. Hopelijk m'n laatste pedaal, maar ja: je blijft toch gitarist, dus je weet maar nooit.
Even een review van mijn bevindingen, wie weet heeft iemand er wat aan zoals ik ook vaak wat aan de tips op gitaarnet heb gehad.
In feite is het een multi-effectpedaal met 4 (of eigenlijk 5 of zelf 6 effecten, net hoe je het bekijkt) verschillende effecten:
1. Compressor/booster
2. Drive 1 / Drive 2
3. Chorus
4. Delay
Door de levelregelaar kun je de compressor ook erg goed gebruiken als booster, geloof dat hij tot zo'n 20 decibel kan boosten. Ik kan dit niet testen, maar hij boost in ieder geval ruim genoeg en zonder verschil in klank wanneer je de compressor uitdraait. Wanneer je de compressor indraait valt op dat je eigenlijk nog steeds een lekker levendig gitaargeluid blijft houden, terwijl hij wel compressie geeft waar je dat wilt. Totaal geen ruis, waar dat bij andere compressors nogal eens het geval kan zijn. Kortom: lekker, en zeer bruikbaar.
De drives zijn een verhaal apart. Ik heb hiervoor altijd een Maxon OD808 en Proco Rat 2 gebruikt, en die kleurden beide het geluid (wel in positieve zin). Ik verwachtte iets soortgelijks bij de Quattro, echter kleuren deze je gitaargeluid eigenlijk nauwelijks. Hierdoor blijf je echt je eigen gitaar horen door de drive heen. Dit zorgt voor een erg transparant geluid, bij zowel drive 1 als 2. Dit is in het begin wel wennen, aangezien je toch je gitaar anders gaat gebruiken in de drivestand. Drive 2 is iets voller qua klank (meer Plexi zeg maar), beide kun je zien als overdrive. Hierdoor niet geschikt voor zware muziekstijlen, maar wel ideaal voor alles daarnaast tot hardrock aan toe. Leuk is dat je wederom erg weinig ruis hebt. Verder blijft het volume vrijwel gelijk bij alle drivesettings, iets wat ik persoonlijk wel prettig vind. De toneregeling dient als een soort filter voor hoge tonen, via de level kun je het volume van de drive regelen.
Voor de chorus geldt eigenlijk hetzelfde: transparant, en vrij subtiel. Hij wordt dan ook nooit extreem of dichtgesmeerd, dus extreme geluiden krijg je er niet uit. Wel een heel mooi warm en open geluid, wat het met name bij jazz erg lekker zal doen.
De delay is een typische analoge delay, met tap tempo. Door de toneregeling kun je meer hoog indraaien, waardoor de delay meer neigt naar een digitale delay. Maximale delaytijd is als het goed is zo'n 1000 milliseconden, en door snel te tappen krijg je een slapback echo. Wederom niet extreem of bijzonder, maar alles zeer bruikbaar. Zelfoscillatie is alleen niet mogelijk bij deze, daarvoor kun je hem net niet hoog genoeg inzetten.
Bouw is netjes, stevige metalen behuizing en een vaste 220 volt platte stekker doordat hij een interne eigen powersupply heeft. Alles voelt degelijk aan, eigenlijk niets op aan te merken behalve dat hij er voor sommigen misschien wat saai uitziet. Maar de witte letters op zwarte ondergrond maken wel dat hij lekker afleesbaar is, dus geen zoeken meer in menu's en tiptoetssettings van hoe het apparaat staat ingesteld.
Kortom: ik ben blij! Heb hem nog maar net, dus hij moet zich nog live bewijzen maar geloof dat het zo wel moet lukken. Hij is niet goedkoop, maar koop 4 kwaliteits trapbakjes met adapters los en je zult waarschijnlijk duurder uitkomen. Nadeel is wel dat hij maar bij weinig winkels op voorraad is en dus niet even snel uit te proberen is. Oja, en hij past precies in mijn el cheapo behringer pb600 pedalcase (zie boven), weer een meevaller!
Net gister opgehaald en inmiddels wat thuis getest: de Carl Martin Quattro. Na mijn pod live x3 (leuk, maar op de een of andere manier raakte ik er toch op uitgekeken) ging ik over op losse pedaaltjes. Dacht ik, want op internet las ik al het een en ander over de Quattro waarna ik besloot om hem te testen. Hopelijk m'n laatste pedaal, maar ja: je blijft toch gitarist, dus je weet maar nooit.
Even een review van mijn bevindingen, wie weet heeft iemand er wat aan zoals ik ook vaak wat aan de tips op gitaarnet heb gehad.
In feite is het een multi-effectpedaal met 4 (of eigenlijk 5 of zelf 6 effecten, net hoe je het bekijkt) verschillende effecten:
1. Compressor/booster
2. Drive 1 / Drive 2
3. Chorus
4. Delay
Door de levelregelaar kun je de compressor ook erg goed gebruiken als booster, geloof dat hij tot zo'n 20 decibel kan boosten. Ik kan dit niet testen, maar hij boost in ieder geval ruim genoeg en zonder verschil in klank wanneer je de compressor uitdraait. Wanneer je de compressor indraait valt op dat je eigenlijk nog steeds een lekker levendig gitaargeluid blijft houden, terwijl hij wel compressie geeft waar je dat wilt. Totaal geen ruis, waar dat bij andere compressors nogal eens het geval kan zijn. Kortom: lekker, en zeer bruikbaar.
De drives zijn een verhaal apart. Ik heb hiervoor altijd een Maxon OD808 en Proco Rat 2 gebruikt, en die kleurden beide het geluid (wel in positieve zin). Ik verwachtte iets soortgelijks bij de Quattro, echter kleuren deze je gitaargeluid eigenlijk nauwelijks. Hierdoor blijf je echt je eigen gitaar horen door de drive heen. Dit zorgt voor een erg transparant geluid, bij zowel drive 1 als 2. Dit is in het begin wel wennen, aangezien je toch je gitaar anders gaat gebruiken in de drivestand. Drive 2 is iets voller qua klank (meer Plexi zeg maar), beide kun je zien als overdrive. Hierdoor niet geschikt voor zware muziekstijlen, maar wel ideaal voor alles daarnaast tot hardrock aan toe. Leuk is dat je wederom erg weinig ruis hebt. Verder blijft het volume vrijwel gelijk bij alle drivesettings, iets wat ik persoonlijk wel prettig vind. De toneregeling dient als een soort filter voor hoge tonen, via de level kun je het volume van de drive regelen.
Voor de chorus geldt eigenlijk hetzelfde: transparant, en vrij subtiel. Hij wordt dan ook nooit extreem of dichtgesmeerd, dus extreme geluiden krijg je er niet uit. Wel een heel mooi warm en open geluid, wat het met name bij jazz erg lekker zal doen.
De delay is een typische analoge delay, met tap tempo. Door de toneregeling kun je meer hoog indraaien, waardoor de delay meer neigt naar een digitale delay. Maximale delaytijd is als het goed is zo'n 1000 milliseconden, en door snel te tappen krijg je een slapback echo. Wederom niet extreem of bijzonder, maar alles zeer bruikbaar. Zelfoscillatie is alleen niet mogelijk bij deze, daarvoor kun je hem net niet hoog genoeg inzetten.
Bouw is netjes, stevige metalen behuizing en een vaste 220 volt platte stekker doordat hij een interne eigen powersupply heeft. Alles voelt degelijk aan, eigenlijk niets op aan te merken behalve dat hij er voor sommigen misschien wat saai uitziet. Maar de witte letters op zwarte ondergrond maken wel dat hij lekker afleesbaar is, dus geen zoeken meer in menu's en tiptoetssettings van hoe het apparaat staat ingesteld.
Kortom: ik ben blij! Heb hem nog maar net, dus hij moet zich nog live bewijzen maar geloof dat het zo wel moet lukken. Hij is niet goedkoop, maar koop 4 kwaliteits trapbakjes met adapters los en je zult waarschijnlijk duurder uitkomen. Nadeel is wel dat hij maar bij weinig winkels op voorraad is en dus niet even snel uit te proberen is. Oja, en hij past precies in mijn el cheapo behringer pb600 pedalcase (zie boven), weer een meevaller!