Tankman
16 november 2010, 21:09
Forumlid Fender83 kon door omstandigheden niet naar Avenged Sevenfold ind e Melkweg gisteravond. Als compensatie hebben new deep en ik beloofd een reviewtje te schrijven over het concert. Dit is dan mijn deel:
Allereerst...TERING wat was het buiten druk voor de deuren open gingen. Zelden meegemaakt bij de Melkweg. Lijkt wel alsof iedereen tegelijk aankwam. Het duurde ook dik een half uur voor ik binnen was, en dan stond ik ongeveer op de helft van het publiek.
Na mij en mijn vriendin ergens voorin goed geïnstalleerd te hebben begon dan het voorprogramma, As Enemies Arise. Dit was een Nederlands metalcore-achtig bandje met een hoog Killswitch Engage gehalte, maar dan zonder clean vocals. Deze band sloeg helemaal nergens op. Ze waren heel rommelig op het podium, ze stonden met z'n allen een vage variant van de running man te doen en hadden weinig gevoel voor ritme. Niet eens headbangen op de maat lukte.
Positieve puntjes over hun...De bassist had wel gevoel voor humor met z'n Spice Girls Wannabe shirtje.
Na een paar minuutjes wachten en observeren hoe het podium wordt opgebouwd tot een waardig A7X podium was het dan zover. Het intro begon. Het was een bekend liedje, maar ik kan de naam niet plaatsen. Help iemand?
Het concert opende uiteraard met Nightmare, een zeer explosieve opener. De energie was meteen te voelen. Verder werden gespeeld, maar niet perse in deze volgorde:
Nightmare, Critical Acclaim, Welcome to the Family, God Hates us, Buried Alive, Almost Easy, Afterlife, Bat Country, Beast and the Harlot, So Far Away, Seize the Day, Unholy Confessions.
Een zeer sterke set als je het mij vraagt. Ik had zelf nog graag nummers als Gunslinger, A little piece of heaven, Scream en Second Heartbeat willen horen, maar ach, dit was meer dan prima!
Ze hebben strak gespeeld, geluid was goed. Niet irritant hard ofzo. Synyster Gates had wel de hele avond ruzie met z'n draadloos setje, waar de rest en hij zelf de nodige grapjes over maakten. Wel sneu dat zijn setje steeds tijdens een solo ging haperen. Verder hadden ze een erg leuk verhaal over The Rev tijdens hun laatste bezoek aan Amsterdam. Daar heeft het hele publiek hartelijk om gelachen.
Het was eerst raar om Mike Portnoy met hun op het podium te zien, maar het went snel en hij doet het goed. Hij past er wel goed bij en hij heeft er inderdaad duidelijk meer plezier in dan vorig jaar met Dream Theater in Ahoy.
Het was dus weer een genoegen om in de Melkweg te staan om naar een geniaal goede band te kijken. Avenged Sevenfold is zeker een aanrader voor iedereen die een beetje van stevige, zwaar melodische rock houdt. Die jongens weten echt wel wat ze doen!
Allereerst...TERING wat was het buiten druk voor de deuren open gingen. Zelden meegemaakt bij de Melkweg. Lijkt wel alsof iedereen tegelijk aankwam. Het duurde ook dik een half uur voor ik binnen was, en dan stond ik ongeveer op de helft van het publiek.
Na mij en mijn vriendin ergens voorin goed geïnstalleerd te hebben begon dan het voorprogramma, As Enemies Arise. Dit was een Nederlands metalcore-achtig bandje met een hoog Killswitch Engage gehalte, maar dan zonder clean vocals. Deze band sloeg helemaal nergens op. Ze waren heel rommelig op het podium, ze stonden met z'n allen een vage variant van de running man te doen en hadden weinig gevoel voor ritme. Niet eens headbangen op de maat lukte.
Positieve puntjes over hun...De bassist had wel gevoel voor humor met z'n Spice Girls Wannabe shirtje.
Na een paar minuutjes wachten en observeren hoe het podium wordt opgebouwd tot een waardig A7X podium was het dan zover. Het intro begon. Het was een bekend liedje, maar ik kan de naam niet plaatsen. Help iemand?
Het concert opende uiteraard met Nightmare, een zeer explosieve opener. De energie was meteen te voelen. Verder werden gespeeld, maar niet perse in deze volgorde:
Nightmare, Critical Acclaim, Welcome to the Family, God Hates us, Buried Alive, Almost Easy, Afterlife, Bat Country, Beast and the Harlot, So Far Away, Seize the Day, Unholy Confessions.
Een zeer sterke set als je het mij vraagt. Ik had zelf nog graag nummers als Gunslinger, A little piece of heaven, Scream en Second Heartbeat willen horen, maar ach, dit was meer dan prima!
Ze hebben strak gespeeld, geluid was goed. Niet irritant hard ofzo. Synyster Gates had wel de hele avond ruzie met z'n draadloos setje, waar de rest en hij zelf de nodige grapjes over maakten. Wel sneu dat zijn setje steeds tijdens een solo ging haperen. Verder hadden ze een erg leuk verhaal over The Rev tijdens hun laatste bezoek aan Amsterdam. Daar heeft het hele publiek hartelijk om gelachen.
Het was eerst raar om Mike Portnoy met hun op het podium te zien, maar het went snel en hij doet het goed. Hij past er wel goed bij en hij heeft er inderdaad duidelijk meer plezier in dan vorig jaar met Dream Theater in Ahoy.
Het was dus weer een genoegen om in de Melkweg te staan om naar een geniaal goede band te kijken. Avenged Sevenfold is zeker een aanrader voor iedereen die een beetje van stevige, zwaar melodische rock houdt. Die jongens weten echt wel wat ze doen!