waarom beginnen op acoustisch??

[bas15]

Waarom kun je beter op een acoustische gitaar beginnen?? Als je nog nooit les hebt gehad en je begint op elecktrisch, maar je weet geen accoorden dan leer je die toch ook op les??

[Outshine]

K denk dat t iets lastiger is om elektrisch te beginnen. De hals is smaller, de afstanden tussen je snaren kleiner en je vingers gaan sneller pijn doen.

[anoniem]

Het is ook harder werken op een acoustic, vanwege de (meestal) dikkere snaren die erop zitten.
Electrisch ben je ook gauw geneigd allerlei effecten er tussen te gooien zodat het al snel goed klinkt.
Veel electr. spelers weten niet eens wat ze met een "straight to the point ac. guitar" aan moeten.
Leer maar eerst goed je akkoorden/toonladders onder de knie te krijgen, dan komen de flitsende dingen later vanzelf!!!
Echt waar, helaas ben ik zelf niet zo begonnen anders was ik nu zeker een stukje verder in m'n gitaar spel!!

Succes!!

[Supermarco]

Leren op een electrische gitaar is juist makkelijker dan op een acoustische (spaanse).
Bij een acoustische is bijvoorbeeld de hals breder waardoor het moeilijker is om met je hand de hals te "grijpen".
Daarom zou ik als ik jou was de acoustische nemen, als je dat eenmaal goed onder de knie hebt, en ook de toonladders leert en de noten leert lezen heb je een goeie basis om uiteindelijk op electrisch over te gaan.
Succes ermee (ps. koop nou gewoon zo'n ding en blijf niet vragen)

[Stevie_V]

ik wil niet te veel zeuren maar ik vond de smalle hals wel fijn

ik heb een semi acoustic gitaar een western geval dacht ik
ik heb dus ook stalen snaren en een net zo smalle hals als electrisch maar moet toegeven dat metalen snaren in het begin heel pijnlijk zijn maar na een tijdje heb je al eelt op je vingers en dan zijn je problemen voor een groot deel opgelost

[Ibanez]

Eigenlijk is het goed als je met akoestisch begint want dan kan je sowieso de goeie gitaarbasis leren. Maar vooral als je dan op een elektrische gaat spelen is het echt heerlijk met zo'n dunne hals om al die barre-akkoorden en power chords te spelen. Dus eerst beginnen met akoestisch!!

[anoniem]

elektrisch is veel makkelijker dan akoestisch! Bij akoestische gitaren staan de snaren hoger van het fingerboard, dan bij elektrishe! Daardoor doet het vele malen meer pijn om op een akoestische te beginnen. En bij een elektrische gitaar is de hals inderdaad veel kleiner, dan bij een akoestische gitaar, daardoor is het dus veel makkelijker spelen!

en btw, ALTIJD met akoestisch beginnen, kan je dag en nacht spelen en bij elektrisch niet!

[Outshine]

Op 2002-01-09 11:59, schreef anoniem:
elektrisch is veel makkelijker dan akoestisch! Bij akoestische gitaren staan de snaren hoger van het fingerboard, dan bij elektrishe! Daardoor doet het vele malen meer pijn om op een akoestische te beginnen. En bij een elektrische gitaar is de hals inderdaad veel kleiner, dan bij een akoestische gitaar, daardoor is het dus veel makkelijker spelen!

en btw, ALTIJD met akoestisch beginnen, kan je dag en nacht spelen en bij elektrisch niet!


Daar hebben ze de koptelefoon toch voor uitgevonden?

[anoniem]

WAAROM voelde ik dat antwoord aankomen!

DUH, maar je snap met wel...

[Mark83]

Hoi

Nou, geloof me. Als je redelijk op een akoesische gitaar kunt spelen, en dan bedoel ik met stalen snaren, dan gaat het op een electrische als een heet mes door de boter. Ben je echter op electrisch begonnen, dan kon akoestisch wel eens tegenvallen, meer krachtzetten, minder soepel glijen..benden.. etc

[alhambra]

Tuurlijk zit er verschil tussen het leren op elec of acc en idd de overgang van acc naar elec is makkelijker als andersom maar belangrijker is wat wil je. Wil je eigenlijk voornamelijk elec spelen begin dan ook meteen op een elecgitaar dan kan je ook je lessen (als je een goede leraar hebt) daarop richten. En trouwens het verschil is niet zo groot als de vorige postings doen voorstellen. En het belangrijkste is altijd nog oefenen oefenen oefenen.

[Raffel]

niet zo zeer een akoestische maar een klassieke is het grote verschil. Als je het echt serieus wil aanpakken en je bent nog jong, kan je aan een klassieke beginnen. Je bouwt enorme stertke in je vingers op e.d.

[Dirk_Hendrik]

Even een fictief voorbeeld uit de veel voorkomende praktijk:

Nou ik ben dus dirkje hendrik en ik ben 12 jaar en ik ben dus helemaal idolaat van Korn.
Uiteraard wil ik dus net zo als Korn gitaar leren spelen dus kopen mijn mama en papa na weken zeuren een mooie, nylonsnarige, akoestische gitaar voor mij en mag ik dus op les. Na een paar weken hard oefenen begint het me dus op te vallen dat ik dat korn geluid dus nooit uit mijn gitaar ga halen. Weg motivatie en ook de kansen op elektrisch zijn dus ook verkeken daar ik net een gitaar heb gekregen en het dus "eerst" daar maar eens op moet leren.... resultaat: na 2 maanden gestopt met les en na 2 jaar staat de gitaar dus tussen de andere bijna nieuwe nylonsnarige gitaren op Marktplaats waar hij dus geen drol opbrengt.
Mijn mening is dus dat je op die gitaar moet beginnen waar je dus het best mee kan wat je wilt en dus niet met een motivatiebrekende marteling ervoorafgaand.

(En Dirk_Hendrik is "dus" geen 12 jaar maar dus een beetje ouder)(Dus......)

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Dirk_Hendrik op 2002-07-15 12:12 ]</font>

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Dirk_Hendrik op 2002-07-15 12:14 ]</font>

[Leen Kap]

Ik denk dat de vraag of je op akoestisch moet beginnen van een aantal factoren afhangt.
1. wil je een virtuoos worden: ik zou zeker maar op akoestisch beginnen
2. wil je alleen maar electrisch spelen en weet je zeker dat je nooit een akoestische zult aanraken: ga gerust lekker electrisch beginnen maar neem wel les om de juiste techniek aan te leren.

[alhambra]

"1. wil je een virtuoos worden: ik zou zeker maar op akoestisch beginnen "
Leg dat nou is uit.

[Stefan16384]

Het hangt er natuurlijk een beetje vanaf naar welke gitaren we specifiek kijken maar als we ff een acoustische steelstring en een leuke elektrische stratocaster gaan vergelijken: de hals is even smal, hoogte van de snaren t.o.v de hals is gelijk. Het verhaal dat een elektrische gitaar een smallere hals heeft en een lagere actie is dus onzin. Vergelijkt men een elektrische met een spaanse dan klopt dit wel. Alleen een acoustische steelstring en een spaanse hebben ditzelfde verschil. Waarop je gaat beginnen hangt er volgens mij helemaal vanaf wat voor een muziek je gaat spelen. Houd er dan rekening mee dat je een hoop zooi die je meestal elektrisch speelt ook gewoon op een steelstring kunt spelen en dit ook nog niet eens zo slecht klinkt. Op een acoustische gitaar, of het nou spaans of steelstring is zal je wel een betere techniek ontwikkelen. De snaren zijn dikker en het is een stuk zwaarder spelen.

[sanne]

waarom is het om met klassiek te beginnen als je nog jong bent?

[Ic3gl0vE]

Op 2002-07-18 13:21, schreef sanne:
waarom is het om met klassiek te beginnen als je nog jong bent?


Als je bijvoorbeeld een jaar of 7/8 bent dan heb je nog niet echt je smaak ontwikkeld (ooit een klein kind horen zeggen 'kirk hammet is mijn idool en ik wil net als hem leren spelen' ?) en is het ook nog best leuk om kinderliedjes te spelen. Als je dit gaat leren op een spaanse gitaar (= zelfde als klassiek) dan krijg je veel sterkere vingers omdat de snaren hoger staan enzo. Van die sterke vingers zul je later veel profijt hebben als je wèl een duidelijk beeld hebt van wat je wilt gaan spelen en dan alsnog overgaat op elektrisch

my 2cents of opinion :smile:

[Ic3gl0vE]

Op 2002-07-16 19:30, schreef Leen Kap:
Ik denk dat de vraag of je op akoestisch moet beginnen van een aantal factoren afhangt.
2. wil je alleen maar electrisch spelen en weet je zeker dat je nooit een akoestische zult aanraken: ga gerust lekker electrisch beginnen maar neem wel les om de juiste techniek aan te leren.



ik wist eerst zeker dat ik alleen maar elektrisch wilde spelen, na 2 maand een spaanse gitaar te hebben geleend. Maar nu ga ik er toch een western bij kopen omdat dat toch eigenlijk ook wel vet is :smile:

lessen zijn trouwens ook niet noodzakelijk, ik heb zelf een paar dingen van een vriend geleerd en de rest van de technieken die ik nodig vond van i-net gehaald (www.cyberfret.com) en het spelen gaat mij toch aardig goed af vind ik. Alleen als je nog niet eerder een instrument (actief) hebt bespeeld raad ik je wel aan om les te nemen want dan krijg je wel een beter zicht op muziektheorie en theorie is misschien saai maar wel erg belangrijk en je kan er veel plezier van hebben

[Brad]

Ik kwam dit toevallig tegen. Ik had ook allemaal mensen om mij heen die zeiden dat je op een akoestische moest beginnen. Daar zou je veel meer van leren en meer van dat soort wijsheden.

Ik zou beginners aanraden gelijk met een elektrische gitaar te beginnen als dat is waar je toch uiteindelijk naar toe wilt. Het is een licht bespeelbaar en dus erg ergonomisch instrument vergeleken bij een klassieke of western gitaar.

[beruk]

JAHOOR!!! EEN TOPIC UIT 2002!!!
en het is nog onzin ook, spaanse gitaar, dat is echt een betere optie om mee te starten

[D3nnis]

Ik ben van mening dat je moet starten met wat je leuk vind. Uiteindelijk is dat toch wat het voor de meesten is, een hobby / ontspanning.
Toen ik als 14/15 jarige metalhead gitaar wilde spelen de muziekschool gebeld, maar daar moest je verplicht starten met zo'n akoestisch ding, en daar had ik echt geen zin in, dus ook niet gedaan.

Uiteindelijk later toch nog wat klassiek les gehad, puur uit interesse. Maar als ik daarmee gestart was weet ik zeker dat ik al lang geen gitaar meer zou spelen.
Zou wel veel geld schelen, dus zou niet eens zo gek zijn :)

[arjanb01]

Ik ben op mn 10e begonnen met klassieke gitaarles. 9 jaar gehad en toen begon ik in bands te spelen en elektrische gitaarlessen te nemen in totaal een jaar of 5 elektrische gitaarles gehad.
Kan wel zeggen dat het elektrische gitaarspelen en daardoor in de pop en rockmuziek inrollen erg makkelijk ging, makkelijker dan wanneer ik die klassieke lessen niet had gehad. Technisch en qua muziekkennus/gehoor heb ik daar de basis gelegd.
Kan het iedereen aanraden, ondanks dat het misschien de niet erg coole rock n’ roll manier is.

[D3nnis]

Andersom werkte ook goed, door elektrisch gespeeld te hebben lukte het al redelijk om wat spreiding met de linkerhand voor elkaar te krijgen, en daar had ik later ook profijt van.

Ik denk dat er niet een "de" manier is, maar dat er alleen "een" manier is.

[AoDf]

In deze met Braddio eens. Beginnen op de gitaar welke je uiteindelijk vooral wil bespelen. Goed voor de motivatie. Weet nog goed dat ik met mijn eerste acoustische gitaar (want je hoort op acoustisch te beginnen hoorde ik) bij m'n eerste leraar aankwam. Hij had zo'n floral pattern Ibanez RG. Toen ik die vasthield wist ik genoeg. Dat zware gehark op die spaanse acoustische van mij of ruig Enter Sandman uit die vederlicht spelende Ibanez.

[D3nnis]

Ja, inderdaad. Ik weet nog dat ik mijn eerste gitaar kreeg.
Toen moest er een versterkertje komen. Met wat ik gespaard had kon ik kiezen uit een Animal (of zoiets), of, uets duurder, een Park by marshall. Zonder reverb, want met reverb was duurder / te duur.
Het eerste moment, nadat je erachter komt dat als je alle knoppen op 10 zette, het ding uit pure ellende gaat vervormen....magisch.
Ik had niemand om me heen die iets wist van die dingen, en ik kende nog geen internet ook, dus zelf ontdekken.
Later zo ook met een analoge delay, zo'n roze ibanez, met die knoppen klooien zo dat het leek alsof er een ruimteschip ging landen.
King of the world voelde ik me, dat ik dat ontdekt had. Wist ik veel dat iedereen dat al deed :)

Ik dwaal af geloof ik he?

[Erik de Perik]

Het is best handig als je eerst met de fiets of brommer aan het verkeer hebt deelgenomen en je zult er qua verkeersinzicht best wat aan hebben, maar je kunt ook zonder dat autorijlessen nemen.

[Plant]

@ D3nnis: Nou ja, je noemt wel iets en dat zijn de kosten.

Elektrisch spelen betekent meteen een gitaar èn een versterker èn mogelijk nog meer om klankmatig in de buurt van je idool te komen.
Met een Spaanse gitaar klink je niet als James Hetfield om maar een dwarsstraat te noemen. Maar met een elektrisch startersetje van €99,- ook niet. Je hebt dan een 'boze wespen in een jampotje' geluid, maar dat is ook niet zaligmakend.

Ik ken niemand die begonnen is op een Ibanez of ESP scheurijzer met full Marshall stack.

Zelf ben ik ondanks rock-aspiraties lang blijven modderen op een gekregen Spaans gitaartje, de rest kwam pas toen ik zelf wat kon kopen. Als je echt gemotiveerd bent speel je op de middelen die je hebt.

[NLF]

Ik denk dat de opvatting dat je met akoestisch moet beginnen achterhaald is. Jazz, popmuziek, metal: zijn inmiddels allemaal erkende muziekstijlen. Je kunt het best beginnen met wat je het meest trekt, waar je het meest enthousiast van wordt. Elektrisch spelen op een versterker met veel volume is ook een kunst op zich die voor veel mensen die lang alleen maar akoestisch hebben gespeeld in het begin moeilijk is om op over te schakelen, net zoals veel pianisten er een tijd over doen voordat ze goed op een hammond kunnen spelen.

[Ernest01]

Na 6 jaar pianoles wel eens gitaar willen spelen.
Een oude gitaar gehad, waar de achterkant van los zat en die gerepareerd/gelijmd.
Stalen snaren hoorden daar op. Mijzelf gitaar leren spelen.

Waarom geen elektrische ? Nou, in die tijd was het wel 'interessant' om op feestjes en andere samenscholingen
gitaar te spelen en te zingen. Dus geen gesjouw met gitaar en versterker(tje).
Sindsdien blijven 'hangen' aan de akoestische gitaar.

[mrweird]

Ik wilde een drumstel hebben toen ik 11 was, kreeg ik niet.. Mijn ouders stuurden mij naar gitaarles met de oude akoestische gitaar van m'n moeder. Dat was zo'n dramading (plus ik moest liedjes leren die ik niet leuk vond) dat ik jaren lang geen gitaar heb aangeraakt.
Mijn conclusie achteraf was dat als de akoestische gitaar niet het instrument is wat je tot muziek trekt, dan laat maar.. Dan word 't niets.

Jaren later heb ik een elektrische gitaar kocht van m'n zakgeld toen ik 16 was (Welson SG kopie, 2e hands) omdat ik helemaal gek was van het album wild frontier van Gary Moore etc.. Toen zat er wel een drive achter.

[Plant]

Dat je met les dingen 'moet leren die je niet leuk vind' is een ander verhaal.
Ik zat gewoon akoestisch op het gehoor lickjes uit te pluizen van ZZ Top e.d.
Klinkt niet hetzelfde nee, maar je roeit met de riemen die je hebt en er komt iets uit.

[Brad]

Wat ik dus ervaren heb is dat de opvatting bestond dat wanneer je überhaupt goed gitaar wilt leren spelen je op een akoestische moest beginnen. Als ik daar nu op terugkijk besef ik dat het een opvatting was die eigenlijk nergens op gestoeld is.

Ik zou zelfs willen zeggen, weet waar je aan begint wanneer je akoestisch gaat spelen. Bij de beste akoestische gitaristen denk ik wel eens, die noot klinkt niet helemaal lekker. Een goede toon uit een akoestische gitaar halen trekt nogal een wissel op de spieren en pezen die betrokken zijn wanneer je gitaar speelt.

[Plant]

O? En elektrisch geldt dat allemaal niet?

[Brad]

Dat speelt toch een stuk lichter. Ik heb begrepen dat veel mensen die in orkesten of solo, instrumenten als cello, viool, klassieke gitaar spelen veel gelazer hebben met pezen en spieren die protesteren.

Met elektrisch is dat minder tenzij je dingen speelt als Vai en Malmsteen. Toch is dat minder zwaar dan wanneer je Flamenco speelt om maar wat te noemen.

[mrweird]

Dat je met les dingen 'moet leren die je niet leuk vind' is een ander verhaal.
Ik zat gewoon akoestisch op het gehoor lickjes uit te pluizen van ZZ Top e.d.
Klinkt niet hetzelfde nee, maar je roeit met de riemen die je hebt en er komt iets uit.

De snaren zaten een centimeter boven de hals.. Dat ding speelde ook nog 's voor geen meter.

[Plant]

Ja ok, maar dan had je een eiersnijder. Dat gaat niet over akoestisch vs. elektrisch.

[Buxtra]

Grappig dit, heb me nergens wat aan getrokken maar bij het zelf uitdokteren van gitaarklooien, spelen kan ik het niet noemen, heb ik een hoop profijt gehad van het hebben van 2 gitaren. Een elektrische nepstratocastert waarop kracht en bereik minder noodzakelijk zijn en vervolgens na enige vaardigheid dezelfde zaken op een Spaanse in de praktijk brengen. Vervolgens een western erbij gekocht en afwisselend gebruikt.

Denk echt wel voordeel gehad te hebben van de gewenning voor mijn vingertopjes en het opdoen kracht met de nepstrat. De Spaanse koste meer krachten vroeg meer van mijn spreiding en dus peesjes en spiertjes. Tokkelde wel makkelijker door de ruimte tussen de snaren. De western vroeg aanzienlijk meer van mijn topjes door de 0.11, spanning en veelal open akkoorden gebruik.

De combinatie van het gebruik van meerdere soorten gitaren kan ik iedereen aanraden. Wat beter of sneller is geen idee. Puur wat mij goed is bevallen. Maar ja als ik jonger was gestart had ik 1 gitaar tot mijn beschikking gehad tgv de middelen. Alhoewel ik het geluk gehad zou hebben dat mij pa een Spaanse had liggen en ik dus vanaf de start 2 stuks gehad zou hebben aangezien op een nepstrat ben gestart.

[Harald]

Brad, je overtreft jezelf hier echt. En dat is best een prestatie...

Wat een onzin...

Alsof elektrische gitaristen nooit een noot spelen die wat minder klinkt. Sommigen baseren er hun hele stijl op. Denk je echt dat Neil Young als leadgitarist in een top40 bandje zou worden aangenomen?

En ja, je hebt helemaal gelijk, als je je beperkt tot eenmaal dagelijks een kwartiertje Mieke heeft een lammetje, waarmee je na een jaar of 5 net aan wat hele liedjes kunt begeleiden (Moeten ze niet te moeilijk zijn, dat wel) heb je minder kans op RSI dan wanneer je het klassieke repertoire echt goed wilt spelen, of fingerstyle, of serieus wil shredden.

Maar dat heeft niets met de gebruikte gitaren te maken, en alles met de extra uren per dag die daar in gaan zitten, en de partijen die vaak serieus veel herhalingen nodig hebben voordat ze gaan lopen.

Qua benodigde kracht, een goed afgestelde steelstring speelt net zo makkelijk als een goede elektrische gitaar. Je moet alleen geen bends van een grote kwart willen doen. Maar die komen in dat repertoire ook niet voor. En behalve bij David Gilmour kom je ze op elektrische ook nauwelijks tegen. Klassieke gitaar, die heeft hoe dan ook veel minder snaarspanning. Iets hogere aktie dan een steelstring. Blijkbaar heb je nooit een goede akoestische of klassieke gitaar in je handen gehad.

Tommy Emmanuel is de 60 gepasseerd inmiddels dacht ik. Met nog steeds dagelijks uren en uren spelen wordt hij vooralsnog steeds beter. Ritchie Blackmore zag ik met dat reunieconcert in Parijs (Perfect Strangers tijd) al continu zijn hand los schudden.


Ik zou zelfs willen zeggen, weet waar je aan begint wanneer je akoestisch gaat spelen. Bij de beste akoestische gitaristen denk ik wel eens, die noot klinkt niet helemaal lekker. Een goede toon uit een akoestische gitaar halen trekt nogal een wissel op de spieren en pezen die betrokken zijn wanneer je gitaar speelt.


O? En elektrisch geldt dat allemaal niet?


Dat speelt toch een stuk lichter. Ik heb begrepen dat veel mensen die in orkesten of solo, instrumenten als cello, viool, klassieke gitaar spelen veel gelazer hebben met pezen en spieren die protesteren.

Met elektrisch is dat minder tenzij je dingen speelt als Vai en Malmsteen. Toch is dat minder zwaar dan wanneer je Flamenco speelt om maar wat te noemen.

[twoerd]

Een kind dat elektrisch gitaar wil spelen een akoestische gitaar opdringen in plaats van elektrisch lijkt me achterhaald en niet de juiste weg. Beschikbaar stellen, prima. Waarom zou je zo'n hobby spartaanser maken dan hij al is. Het is moeilijk zat. Stimuleer het plezier en de motivatie groeit, zelfs als iemand nooit een akoestische gitaar aanraakt, nou en? Vaak zullen ze zo'n ding er toch wel vroeg of laat bij pakken. Veel kinderen stoppen met muziek maken omdat volwassenen het minder leuk voor ze maken in plaats van leuker. Een kind dat op tennis gaat geef je ook geen verzwaard superstug racket "omdat het goed voor hun kracht en techniek" zou zijn.

[Brad]

@Harald
Dat ben ik toch niet met je eens hoor. Wanneer je op een goed afgestelde klassieke gitaar dingen speelt van een bepaalde moeilijkheidsgraad is dat veel zwaarder dan wanneer je dat doet op een goed afgestelde elektrische. Onder andere omdat een elektrische gitaar aangesloten op een goede versterker je heel veel geeft. Toon maken op een elektrische is veel makkelijker dan op een akoestische, daar moet je veel meer voor ''werken''.

[Brad]

Een kind dat elektrisch gitaar wil spelen een akoestische gitaar opdringen in plaats van elektrisch lijkt me achterhaald en niet de juiste weg. Beschikbaar stellen, prima. Waarom zou je zo'n hobby spartaanser maken dan hij al is. Het is moeilijk zat. Stimuleer het plezier en de motivatie groeit, zelfs als iemand nooit een akoestische gitaar aanraakt, nou en? Vaak zullen ze zo'n ding er toch wel vroeg of laat bij pakken. Veel kinderen stoppen met muziek maken omdat volwassenen het minder leuk voor ze maken in plaats van leuker. Een kind dat op tennis gaat geef je ook geen verzwaard superstug racket "omdat het goed voor hun kracht en techniek" zou zijn.

Het zal ook wel geholpen hebben dat de elektrische gitaar door de ''oudere generaties'' veel meer als volwaardig instrument wordt beschouwd. Dat was vroeger wel anders, toen werd het door ouders gezien als zo een lawaai ding.

[Harald]

Je onderschat het verschil in moeilijkheidsgraad tussen een klassiek gitaarstuk dat de moeite van het spelen waard is, en de gemiddelde 'pittige' elektrische gitaarpartij. Snelle jazz(rock) thema's speel ik net zo makkelijk op mijn Maton als op mijn elektrische. En op mijn klassieke gitaar kan ik het ook, maar die heeft een tik gehad, en heeft een iets te hoge aktie. Zolang het maar niet boven de 12e of 14e fret gaat ivm klankkast.

Sterker nog, sommige dingen doe ik zelfs makkelijker op mijn Maton dan op elektrische, omdat ik op de Maton dikkere snaren heb. Voor sommige partijen is de extra weerstand bij het aanslaan juist fijn. Net als het feit dat je een snaar minder makkelijk net een beetje vals trekt bij lastige grepen of strekkingen.

Toon maken vind ik op een akoestische gitaar ook veel makkelijker trouwens. Geen gedoe met versterkers en instellingen, gewoon oppikken en spelen.

[NLF]

Toon maken vind ik op een akoestische gitaar ook veel makkelijker trouwens. Geen gedoe met versterkers en instellingen, gewoon oppikken en spelen.

Ik snap wat je bedoelt maar daar kies je ook zelf voor. Je kunt ook gewoon een gitaar in een twin pluggen en meteen gaan spelen zoals de countrygitaristen en veel bluesgitaristen dat 40 jaar geleden deden.

[Plant]

In de tijd dat ik begon waren er geloof ik nog geen (betaalbare) starterkitjes uit China.
Kortom: je ouders lieten het wel uit hun hoofd om een 'dure' elektrische gitaar met versterker aan te schaffen in de hoop dat het gitaar spelen iets blijvends ging worden en niet een bevlieging die na een week al was uitgewerkt. En geef ze eens ongelijk.
Meer dan een Spaans studiegitaartje zat er gewoon niet in. Wel aangeschaft bij een gerenommeerde winkel. Les kostte ook nog geld.
En zo leerde je spelen. Ook al had het niet de sound die ik in gedachten had, het heeft me er niet van weerhouden.
Maar ja, de verwende jeugd van tegenwoordig hè :hide:

[Brad]

Je had Hondo gitaren. En de goedkoopste oefenversterker koste 180 gulden ongeveer. Nou kun je 180 gulden in die tijd vergelijken met minstens 400 euro nu. En dan had je nog geen delay, overdrive om maar wat te noemen. Dat is nu wel anders.

[Plant]

Ja precies, nu koop je voor €99,- bij de Lidl een starterkitje en je klinkt met wat fantasie als Korn.
Reken dat eens terug naar 1981 (het jaar dat ik op mijn 12de verjaardag mijn eerste gitaar kreeg)? Met jouw vergelijking kostte zo'n setje van nu toen nog geen ƒ45,-. Dan waren mijn ouders misschien nog wel gezwicht. Maar voor dat geld kocht je toen echt niks.

[Harald]

Ik snap wat je bedoelt maar daar kies je ook zelf voor. Je kunt ook gewoon een gitaar in een twin pluggen en meteen gaan spelen zoals de countrygitaristen en veel bluesgitaristen dat 40 jaar geleden deden.We hebben het over beginners... Als jij je zoontje van 12, die nog nooit een noot gespeeld heeft, gelijk een Fender tele of strat, en een Fender Twin wil geven, be my guest. Misschien de buren ook maar gelijk uitkopen, zodat ze kunnen verhuizen.

Kan me nog herinneren dat Blue Murder (een Amsterdams bandje indertijd) op de TUE speelden. Was wel een openbaring, hoe enorm slecht je een strat over een Marshall versterker kunt laten klinken...

Zoals Ritchie Blackmore ooit in een interview zei (kan het zo snel niet vinden, dus niet helemaal verbatim) "Then they buy a Fender Stratocaster and a Marshall stack for the kid. That's not going to be a happy household!" :D

Afgelopen week trouwens even over zo'n Katana versterker van nog geen 200 euro gespeeld. Dat klonk heel behoorlijk. Echt wel wat anders dan het versterktje waar ik mee begon. Als we het over tone hebben kun je echt beter een enigzins redelijke goedkope klassieke gitaar hebben dan die 10 Watt oefenversterktjes van toen... Let wel, een beetje redelijk ding. Uit zo'n Blokker gitaar valt niet eens brandhout te halen.

Welke gitaar je mee begint zou ik helemaal laten afhangen van wat je wil gaan spelen. Mijn ervaring is wel dat als je dat aan kinderen vraagt, ze doorgaans geen enkel idee hebben. "Wat voor muziek vind je leuk?" Levert meestal wat wazige blikken op.

[NLF]

We hebben het over beginners... Als jij je zoontje van 12, die nog nooit een noot gespeeld heeft, gelijk een Fender tele of strat, en een Fender Twin wil geven, be my guest. Misschien de buren ook maar gelijk uitkopen, zodat ze kunnen verhuizen.


Nee, het ging er even om dat je zei dat een goede gitaartoon voor elektrisch iets ingewikkelds zou zijn ("gedoe met instellingen en versterkers"). Dat is niet zo. Er zijn tegenwoordig genoeg simpele gitaartjes en kleine versterkertjes waar je een prima geluid uit kunt krijgen. En een goede akoestische gitaar kost ook geld, sterker nog, is wellicht zelfs duurder dan een trilektrische.

[NLF]

In de tijd dat ik begon waren er geloof ik nog geen (betaalbare) starterkitjes uit China.
Kortom: je ouders lieten het wel uit hun hoofd om een 'dure' elektrische gitaar met versterker aan te schaffen in de hoop dat het gitaar spelen iets blijvends ging worden en niet een bevlieging die na een week al was uitgewerkt.

Er zijn ook veel ouders die hopen dat het heel snel overgaat :seriousf:

[Brad]

Er zijn gitaristen, ook van de generatie die rond de vijftig is die alles mee hebben gehad. Konden op zeer jonge leeftijd al over een goede versterker spelen en op een goede elektrische gitaar. Wanneer je dan ook nog wat talent hebt ben je spekkoper.
Ja en ook nog de discipline om regelmatig te oefenen. Natuurlijk stiekem na school wanneer je beide ouders niet thuis zijn, anders gaat de gitaar achter slot en grendel. Bang als veel ouders vroeger waren dat de schoolprestaties eronder zouden lijden.

[telerocker]

ik ben begonnen op een gebruikte akoestische gitaar van drie tientjes. De actie stond zo hoog dat er een schoolbus onder door kon rijden. Maar ik wilde per se een rockgitarist worden, dus zette ik door en dacht de overdrive erbij. Later kwam er een Aria western en toen ik op zaterdagavonden voldoende friet had gebakken, een heuse elektrische gitaar en na veertig dozen frikadellen uiteindelijk een Roland Cube 100. Dat ik op een akoestische gitaar was begonnen, was echt niet verkeerd. Je hebt een bepaalde handkracht ontwikkeld, die je alleen nog maar hoeft te beteugelen zodra met je drive gaat spelen. Bovendien denk ik dat ik op een akoestisch gitaar redelijk goed rhythm heb leren spelen en dat je ook beter wat je goed/fout doet.

Dit draadje is in feite een semantische discussie. Er is geen pro en geen con. Volgens mij is het meest doorslaggevend of je vastberaden bent gitaar te leren spelen, want de eerste maanden is altijd doorbijten (zere vingers, kramp etc.).

[Harald]

Ik haalde om die reden al een (overigens alleen om die reden memorabel) concert van Blue Murder aan. Ook op een elektrische gitaar maakt hoe je speelt enorm verschil uit voor de tone. Als je jazz of blues wilt spelen (let wel, geen fusion of bluesrock, maar bv. Chicago blues, dan kun je prima uit de voeten met een Twin en een strat, tele, of een ES335. Maar als je the Police wilt spelen red je het daarmee ook niet.

Feit is wel dat de Tele die ik live gebruik (125 euro in een muziekwinkel gekocht) met een Katana goedkoper zijn dan mijn beginnerssetje, en vele malen beter klinken dan waar ik op begon. Het spul is enorm vooruit gegaan. Maar voor zo'n 250 euro heb je tegenwoordig ook een steelstring waar je een heel behoorlijk geluid uit kunt halen, en die ook goed af te stellen is. Bij klassieke gitaren is het nog beter, voor dat geld heb je een goede beginnersgitaar. Met nieuwe snaren klinkt dat al prima. Er zijn echt wel verschillen met een echte concertgitaar van een paar duizend euro, maar die haal je er als beginner hoe dan ook niet uit. Als beginner op een elektrische doe je dat trouwens ook niet.

Ik heb vrij vaak als deel van de huisband op jamsessies gespeeld. Altijd een gitaar mee waar anderen ook op mochten spelen. Zelfde gitaar, zelfde effecten, zelfde versterker, en vaak niet eens geklooi met de knoppen. Evengoed klonk Jantje er fantastisch op, terwijl Pietje gelijk daarna met dezelfde instellingen en spullen afgrijselijk klonk. En dan heb ik het puur over de tone, niet over het spel. Uiteraard liep dat redelijk gelijk op.

Qua bespeelbaarheid en RSI gevoeligheid geloof ik echt niet in een verschil tussen akoestisch en elektrisch. En dat was Brad zijn punt. Als je je tone eenmaal in je vingers hebt is het niet moeilijk, dan doe je dat onbewust. En te veel spanning in je spieren, te veel kracht bij het spelen, zijn allebei funest voor je spel, en je tone. Te hard aanslaan ook.


Kan me nog herinneren dat Blue Murder (een Amsterdams bandje indertijd) op de TUE speelden. Was wel een openbaring, hoe enorm slecht je een strat over een Marshall versterker kunt laten klinken...

Welke gitaar je mee begint zou ik helemaal laten afhangen van wat je wil gaan spelen. Mijn ervaring is wel dat als je dat aan kinderen vraagt, ze doorgaans geen enkel idee hebben. "Wat voor muziek vind je leuk?" Levert meestal wat wazige blikken op.


Nee, het ging er even om dat je zei dat een goede gitaartoon voor elektrisch iets ingewikkelds zou zijn ("gedoe met instellingen en versterkers"). Dat is niet zo. Er zijn tegenwoordig genoeg simpele gitaartjes en kleine versterkertjes waar je een prima geluid uit kunt krijgen. En een goede akoestische gitaar kost ook geld, sterker nog, is wellicht zelfs duurder dan een trilektrische.

[NLF]

Ook op een elektrische gitaar maakt hoe je speelt enorm verschil uit voor de tone. Als je jazz of blues wilt spelen (let wel, geen fusion of bluesrock, maar bv. Chicago blues, dan kun je prima uit de voeten met een Twin en een strat, tele, of een ES335. Maar als je the Police wilt spelen red je het daarmee ook niet.

Nou ja, wat mij betreft helemaal waar: een toon maken op een akoestische of electrische is allebei makkelijk of juist heel moeilijk. Wat betreft The Police: ja, god, dan gaat het vooral om effecten enzo, maar voor een beginner zijn er tegenwoordig ook leuke redelijk goedkope effecten waarmee je prima uit de voeten kunt, dus dat is nog steeds niet veel ingewikkelder dan op akoestisch beginnen.



Ik heb vrij vaak als deel van de huisband op jamsessies gespeeld. Altijd een gitaar mee waar anderen ook op mochten spelen. Zelfde gitaar, zelfde effecten, zelfde versterker, en vaak niet eens geklooi met de knoppen. Evengoed klonk Jantje er fantastisch op, terwijl Pietje gelijk daarna met dezelfde instellingen en spullen afgrijselijk klonk. En dan heb ik het puur over de tone, niet over het spel. Uiteraard liep dat redelijk gelijk op.

Dat is precies wat ik ook zeg: op akoestisch gitaar moet je een toon maken maar op electrisch ook. Op electrisch is dat niet makkelijker of moeilijker en ook niet ingewikkelder wat betreft instellingen op een versterker etc., hoewel sommige mensen tegenwoordig heel erg ingewikkeld doen over "sound".


Qua bespeelbaarheid en RSI gevoeligheid geloof ik echt niet in een verschil tussen akoestisch en elektrisch. En dat was Brad zijn punt. Als je je tone eenmaal in je vingers hebt is het niet moeilijk, dan doe je dat onbewust. En te veel spanning in je spieren, te veel kracht bij het spelen, zijn allebei funest voor je spel, en je tone. Te hard aanslaan ook.

Nee dat geloof ik ook niet (wat betreft verschil tussen elektrisch en akoestisch).

[Plant]

Volgens mij is het meest doorslaggevend of je vastberaden bent gitaar te leren spelen, want de eerste maanden is altijd doorbijten (zere vingers, kramp etc.).

Dit.
De eerste keer een barré akkoord (de F natuurlijk) moeten pakken en alles netjes gefret krijgen :( En dan nog in een akkoordenschema iedere keer in 1x goed.

[NLF]

Volgens mij is het meest doorslaggevend of je vastberaden bent gitaar te leren spelen, want de eerste maanden is altijd doorbijten (zere vingers, kramp etc.).

Ben ik het ook helemaal mee eens.

[vulvasonic]

Ik geloof iig niet in het idee dat je eerst op een akoestische gitaar moet leren spelen voor je overstapt naar elektrisch. Ik geloof er ook niks van dat dit ook maar enig zin heeft. In mijn geval, maar ik ben dan wel een geval apart, was het feit dat ik begonnen ben op een klassieke gitaar aanleiding voor het verkeerd aanleren van mijn rechterhandtechniek op de elektrische gitaar. Eén jaar klassiek gitaar en daardoor (mede doordat ik niemand kende die elektrisch speelde en ik ook nog geen les had op de elektrische gitaar - mijn eigen stommiteit dus) 14 jaar bezig geweest met het afleren van een 'foute' techniek. Eigenlijk had ik voor mezelf een keuze moeten maken, want mijn 'foute' techniek stelde me wel in staat om dingen te spelen die anderen niet konden spelen. Ik had in dat opzicht een heel eigen stijltje ontwikkeld. Had ik gewoon moeten volhouden, want helemaal afleren is me nooit gelukt. Wel grotendeels. Het gevolg is dat ik nooit een goede 'gewone' gitarist ben geworden en dat ik mijn eigen stijltje kwijt ben geraakt. Ik zweef er een beetje tussenin. Geeft allemaal niet, ik ben er goed mee weggekomen, maar toch..., het is me niet aan komen waaien.

Begin te spelen op het instrument dat je wil spelen. Dat lijkt me ook het meest voor de hand liggen. :)

[Harald]

Als je 15 bent weet je dat meestal al een beetje. Vraag het aan een kind van 8 dat op les komt, en ze hebben geen idee. "Welke muziek vind je leuk?" levert meestal nog net geen paniek bij het kind op, waarna papa of mama misschien nog vertellen dat ze thuis de radio op hebben staan, of, in deze streek dan, worship luisteren.

[kwispelhond]

Ik zeg zelf ook tegen beginners dat ze beter met een akoestische gitaar kunnen beginnen, als reden vertel ik ze: Geen gedoe en direct geluid, gemakkelijk mee te nemen naar -les/vrienden/kampvuurtje/enz.- en als het alsnog niets wordt hoef je maar 1 ding te verkopen wat nog eens gemakkelijk te verkopen is ook.

Vooral dat eerste: als beginner moet je gewoon zo veel mogelijk spelen, lopen frotten met snoertjes, pedaaltjes, allerhande instellingen en geluidjes en andere onzin gaat alleen maar van de kostbare speeltijd af. Dat -gooi in de hoes/koffer en loop er mee weg- is ook echt belangrijk, zodra je ook een versterker en effecten er bij hebt wordt het een stuk meer werk om het even mee te pakken en alles alleen gaan leren kan wel maar is een stuk langere en minder leuke weg.

[vulvasonic]

Ik snap je punt, maar je kunt tegenwoordig voor relatief weinig geld al een geinig setje kopen voor de elektrische gitaar en als je toch al weet dat je wil rocken en je ouders kopen een akoestische eiersnijder, dan werkt dat ook weer demotiverend (ik overdrijf hier bewust een beetje). Maar Harold heeft natuurlijk ook gelijk, niet iedereen weet op vroege leeftijd al wat ie wilt. En het is ook niet per se verkeerd om te beginnen op een akoestische gitaar. Ik vond het zelf geweldig gaaf, al wist ik toen al dat ik uiteindelijk een elektrische wilde.
Ach ja, het was hoe dan ook verschrikkelijk leuk om op een gitaar te pielen en daar iets uit te toveren wat leek op muziek. :)

[Kim Wilson]

Ik heb diverse gitaren aan de muur hangen, waaronder ook een goeie klassieke, maar mijn dochter wilde toch graag elektrisch spelen. Dus hebben we haar een Jackson Minion RR gekocht in het knalroze (€90 of zoiets) en tweedehands een Cube30 op de kop getikt. Ik ben ervan overtuigd dat ze nu meer speelt dan wanneer ik haar eerst die akoestische in de vingers had geduwd. Lekker scheuren, dat vindt ze mooi. Nou, laat maar lekker gaan.

[Buxtra]

Zelfs als leek durf ik wel te stellen dat de barrières vele malen lager zijn om überhaupt aan te gaan klojen op een instrument als gitaar. Goedkopere speelbare instrumenten voorhanden itt tot vroegah, (betaalbare) stemapparaten om het enigszins muzikaal te bewaken en onderschat de beschikbare kennis en kunde mbt bespelen niet zoals het nu aangereikt en opgezocht kan worden dmv the internet of things, letterlijk priceless. En hierbij heb je ook nog eens niemand anders nodig. Kortom je hoeft niet muzikaal te zijn, geen ouder over te halen een leraar te charteren en een duur instrument te laten aanschaffen. Of het nou akoestisch, elektrisch is western, je gaat in je eigen tempo zonder confrontatie met een leraar mbv internet je eigen voorkeuren en hulpmiddelen opzoeken. Voor bijna na niks. En daarna is er marktplaats om eventueel gelden schade te compenseren. Kortom/lang verhaal kort: andere tijden...

[kwispelhond]

Toen ik begon met gitaarspelen, dat was zo rond 1970 dus internet bestond nog niet, was de belangrijkste manier om verder te komen juist samen spelen: Wij hingen als jonge ventjes met onze gitaren altijd in groepjes rond om van elkaar te leren en beter te worden door samen bezig te zijn. Of dat beter was dan via internet leren weet ik niet maar het was wel zeer gezellig en je bouwde automatisch een flink netwerk op.

[Kim Wilson]

Oh, netwerken kan tegenwoordig ook prima. Sterker nog, dankzij Facebook is je netwerk potentieel groter dan ooit. Ik heb met mensen mogen spelen die ik waarschijnlijk zonder Facebook nooit had bereikt.

[Brad]

Toen ik begon met gitaarspelen, dat was zo rond 1970 dus internet bestond nog niet, was de belangrijkste manier om verder te komen juist samen spelen: Wij hingen als jonge ventjes met onze gitaren altijd in groepjes rond om van elkaar te leren en beter te worden door samen bezig te zijn. Of dat beter was dan via internet leren weet ik niet maar het was wel zeer gezellig en je bouwde automatisch een flink netwerk op.

Je had wel boeken maar die waren niet zo goed en volledig als de boeken van meer recente jaren. Tab boeken had je nauwelijks. Ik heb wel veel gehad aan het boek Lead Guitar van Steve Tarshis.

[Plant]

Tab boeken had je nauwelijks.

Nee, nu zitten wel met hele generaties die geen noten kunnen lezen. Een hele verbetering ;)
Blij dat ik dat nog wel ouderwetsch heb geleerd. Kon ik al voordat ik een gitaar kreeg, maar dit terzijde. Heb er wel veel profijt van.

[Brad]

Dat is een nadeel ja. Maar ook songboeken met gewoon notenschrift met de werkelijke gitaarpartijen zoals op de plaat had je niet of nauwelijks. Daar leer je ook veel van, partijen naspelen van je favoriete gitaristen. Je kan het wel zelf uitzoeken, maar om dingen werkelijk goed uit te zoeken moet je als gitarist toch al een zekere ontwikkeling hebben doorgemaakt.

Met die boeken kun je als beginnend gitarist gelijk zien wat je favoriete gitaristen spelen. Dat scheelt enorm veel tijd.

[Brad]

Je onderschat het verschil in moeilijkheidsgraad tussen een klassiek gitaarstuk dat de moeite van het spelen waard is, en de gemiddelde 'pittige' elektrische gitaarpartij. Snelle jazz(rock) thema's speel ik net zo makkelijk op mijn Maton als op mijn elektrische. En op mijn klassieke gitaar kan ik het ook, maar die heeft een tik gehad, en heeft een iets te hoge aktie. Zolang het maar niet boven de 12e of 14e fret gaat ivm klankkast.

Sterker nog, sommige dingen doe ik zelfs makkelijker op mijn Maton dan op elektrische, omdat ik op de Maton dikkere snaren heb. Voor sommige partijen is de extra weerstand bij het aanslaan juist fijn. Net als het feit dat je een snaar minder makkelijk net een beetje vals trekt bij lastige grepen of strekkingen.

Toon maken vind ik op een akoestische gitaar ook veel makkelijker trouwens. Geen gedoe met versterkers en instellingen, gewoon oppikken en spelen.

Nou Andy Summers is na zijn klassieke studie weer elektrisch gaan spelen omdat hij er erg tegenop zag met klassiek zijn brood te verdienen. En hij zegt ook nog van zichzelf dat hij erg sterke handen heeft. Wanneer zo iemand al een dergelijke beslissing neemt... Klassiek gitaar en zeker flamencogitaar spelen, dat is gewoon topsport.

[Powderfinger]

Ik vind dat er best wat voor valt te zeggen om op een elektrische gitaar te beginnen. De halzen zijn vaak smaller, de actie is lager. Voor de beginner die nog helemaal geen kracht in zijn vingers heeft, kan dat uitkomst bieden en ervoor zorgen dat deze niet opgeeft. Speelt comfortabeler en is daardoor eenvoudiger. Nylon kan ook, maar ik had zelf moeite met de brede hals toen ik net begon. En als je meer richting pop/rock gaat, gaat een nylongitaar je waarschijnlijk niet het geluid geven dat je zoekt. Na een maand of twee was ik zelf overgegaan op een Squier strat.

Als je op voorhand weet dat je niet elektrisch wil gaan spelen, is het een ander verhaal. Zelf was ik in ieder geval niet graag op een western begonnen, terwijl ik nu veruit de meeste tijd op westerns speel. Westerns hebben uit de fabriek bovendien bijna altijd een te hoge actie. Makkelijk te verhelpen, maar dat weet je als beginner niet, dus ploeter je maar door.

[Harald]

Dat is een nadeel ja. Maar ook songboeken met gewoon notenschrift met de werkelijke gitaarpartijen zoals op de plaat had je niet of nauwelijks. Daar leer je ook veel van, partijen naspelen van je favoriete gitaristen. Je kan het wel zelf uitzoeken, maar om dingen werkelijk goed uit te zoeken moet je als gitarist toch al een zekere ontwikkeling hebben doorgemaakt.

Met die boeken kun je als beginnend gitarist gelijk zien wat je favoriete gitaristen spelen. Dat scheelt enorm veel tijd.Groot voordeel is ook dat je oren totaal niet getraind worden. Hoef je daar geen tijd aan te verspillen. En een eigen stijl ontwikkelen is ook een veel kleiner risico op die manier. Die arme van Halen, die allemaal dingen speelde die nergens op leken, omdat hij het allemaal verkeerd had uitgezocht...


Nou Andy Summers is na zijn klassieke studie weer elektrisch gaan spelen omdat hij er erg tegenop zag met klassiek zijn brood te verdienen. En hij zegt ook nog van zichzelf dat hij erg sterke handen heeft. Wanneer zo iemand al een dergelijke beslissing neemt... Klassiek gitaar en zeker flamencogitaar spelen, dat is gewoon topsport.Was het vanwege de slecht bespeelbare gitaar? Voor zover ik weet heeft hij toch 5 jaar alleen klassiek gespeeld. John Williams ging in Sky elektrisch spelen omdat hij het zat was steeds alleen de wereld rond te reizen. Kan me voorstellen dat het voor Andy Summers een vergelijkbare overweging was. En een avondje klassiek spelen op niveau John Williams/Julian Bream is ook wel heel iets anders dan een avondje Police qua concentratie en spontaniteit. Je fanbase is ook wat anders. Dat kan natuurlijk ook nog een rol spelen.

[Brad]

Groot voordeel is ook dat je oren totaal niet getraind worden. Hoef je daar geen tijd aan te verspillen. En een eigen stijl ontwikkelen is ook een veel kleiner risico op die manier. Die arme van Halen, die allemaal dingen speelde die nergens op leken, omdat hij het allemaal verkeerd had uitgezocht...

Het voorkomt dat je doodziek wordt van die passages steeds terug te luisteren en het vervolgens maar opgeeft. Het voorkomt ook dat je opnieuw het wiel gaat uitvinden. Verder geloof ik ik niet dat het ten koste gaat van het ontwikkelen van een eigen stijl. Het helpt je juist op weg om je eigen stijl te vinden.

[Brad]

Was het vanwege de slecht bespeelbare gitaar? Voor zover ik weet heeft hij toch 5 jaar alleen klassiek gespeeld. John Williams ging in Sky elektrisch spelen omdat hij het zat was steeds alleen de wereld rond te reizen. Kan me voorstellen dat het voor Andy Summers een vergelijkbare overweging was. En een avondje klassiek spelen op niveau John Williams/Julian Bream is ook wel heel iets anders dan een avondje Police qua concentratie en spontaniteit. Je fanbase is ook wat anders. Dat kan natuurlijk ook nog een rol spelen.

Nee, hij heeft duidelijk aangegeven dat het was vanwege het feit dat klassiek gitaar spelen fysiek veel meer van je vergt. Overigens, alleen de wereld rondreizen heeft ook zo zijn voordelen. Ik kan mij voorstellen dat die Williams eventueel op dat besluit om in een band te gaan spelen is teruggekomen.

[Harald]

Geef maar eens een link naar dat interview. Uiteraard vergt het fysiek veel meer... maar dat ligt aan de partijen. Niet het instrument. Die ene tokkel in Bring on the night, en die paar stretches in Message in a bottle is natuurlijk wel even andere koek, vergeleken met de klassieke paradepaardjes.

Ga vergelijkbare partijen op een elektrische doen, en het verschil wordt gelijk een stuk kleiner. Of ga, zoals SRV, vrolijk benden als een malle, op een set .013 (met die halve toon omlaag is dat nog steeds vergelijkbaar met een steelstring met .012 in standaardstemming) Dan moet je inderdaad goed doortanken om de pijn niet te voelen.

Zonder zijn klassieke training hadden we die benadering van spelen trouwens ook niet gehad.

[alias]

Er is 1 hele goede reden om op een akoestische gitaar te beginnen, als je een tienerjongen bent èn erbij kunt (leren) zingen:
MEISJES !!!

De andere redenen hierboven snijden wellicht ook wel hout, maar véél minder.

[Erik de Perik]

SRV speelde niet op een standaard 013 set.
https://www.stringjoy.com/stevie-ray-vaughans-guitar-string-gauges-3/

[Harald]

Die G scheelt al een slok op een borrel... op mijn akoestische kan ik best wat hebben, behalve op de G snaar. Daar zijn bends van een hele toon echt niet te doen.

[Brad]

Er is 1 hele goede reden om op een akoestische gitaar te beginnen, als je een tienerjongen bent èn erbij kunt (leren) zingen:
MEISJES !!!

De andere redenen hierboven snijden wellicht ook wel hout, maar véél minder.

De tijd dat de meiden helemaal wild werden van gitaarspelende boys is allang voorbij. Dat was toch meer de hippiegeneratie en de generatie die vlak daarna kwam. Ik denk dat je tegenwoordig met een hoge opleiding en veel poen of wanneer je goed kan kickboksen beter in de markt ligt.

[alias]

Ik neem in deze graag goede raad aan van een vrijgezel.

[Erik de Perik]

Ik neem in deze graag goede raad aan van een vrijgezel.

En dan is in dit geval "vrijgezel" naadloos in te ruilen voor "imbeciel".

[Brad]

Geef maar eens een link naar dat interview.

Die is er niet. Het interview staat in Music maker nummer 10 augustus 1987. Daarin geeft hij inderdaad aan dat klassiek gitaarspelen op niveau een hele opgave is omdat de hals breder is en omdat de snaren en de techniek anders zijn.


En dan is in dit geval "vrijgezel" naadloos in te ruilen voor "imbeciel".
Ja nu je het zegt, jij bent alweer een behoorlijke tijd vrijgezel inderdaad.

[motorhan]

Die is er niet. Het interview staat in Music maker nummer 10 augustus 1987. Daarin geeft hij inderdaad aan dat klassiek gitaarspelen op niveau een hele opgave is omdat de hals breder is en omdat de snaren en de techniek anders zijn.


Ja nu je het zegt, jij bent alweer een behoorlijke tijd vrijgezel inderdaad.

er zijn nu toch ook die z.g cross over gitaren van b.b. Cordoba en Alhambra met een smallere hals ca 45mm en een licht ronde toets en geschikt voor nylon snaren.
Speelt dat een beetje als een Western.

gr
Han

[mountainman]

Dat denk ik niet. Crossover nylon gitaren hebben meestal een halsbreedte van 47-48mm. 45mm zul je niet veel aantreffen. Dat gaat ook echt niet fijner spelen aangezien bij gitaren met nylon snaren de actie veel hoger moet zijn. Nylon heeft namelijk een grotere trillingsamplitude dus wil je geen fret buzz krijgen dan kun je daar niet omheen.
Als bij een hoge actie ook nog eens de snaren dicht op elkaar staan dan zal zeker een beginner daar moeite mee hebben. Maar ook als gevorderde zul je merken dat je vanzelf je vingerzetting daarop aanpast.

[motorhan]

Dat denk ik niet. Crossover nylon gitaren hebben meestal een halsbreedte van 47-48mm. 45mm zul je niet veel aantreffen. Dat gaat ook echt niet fijner spelen aangezien bij gitaren met nylon snaren de actie veel hoger moet zijn. Nylon heeft namelijk een grotere trillingsamplitude dus wil je geen fret buzz krijgen dan kun je daar niet omheen.
Als bij een hoge actie ook nog eens de snaren dicht op elkaar staan dan zal zeker een beginner daar moeite mee hebben. Maar ook als gevorderde zul je merken dat je vanzelf je vingerzetting daarop aanpast.

Je hebt gelijk is inderdaad ca 48mm Maar veel hogere actie lijkt me sterk ik heb nu ook 2 nijlon snarige gitaren met een behoorlijk lage actie. en ik rammel er behoorlijk op maar geen last met Buzz bijgeluiden.

Ik heb er in principe 1 besteld de Cordoba Orchestra maar moet het natuurlijk nog wel even ondervinden hoe het voelt.
Misschien moet ik er een nieuw draadje voor aanmaken om ervaringen te vragen.
Han

[Brad]

Was het vanwege de slecht bespeelbare gitaar? Voor zover ik weet heeft hij toch 5 jaar alleen klassiek gespeeld. John Williams ging in Sky elektrisch spelen omdat hij het zat was steeds alleen de wereld rond te reizen. Kan me voorstellen dat het voor Andy Summers een vergelijkbare overweging was. En een avondje klassiek spelen op niveau John Williams/Julian Bream is ook wel heel iets anders dan een avondje Police qua concentratie en spontaniteit. Je fanbase is ook wat anders. Dat kan natuurlijk ook nog een rol spelen.

Ik wil hier toch nog even op terugkomen. Laatst nog een oud interview gelezen met de gitarist van één van Nederlands meest legendarische rockbands. Hij had het erover hoe het tegenviel om hun songs in het kader van die unplugged periode op een akoestische gitaar te brengen. De vellen hingen eraan aldus diezelfde gitarist.

[Plant]

Ik wil hier toch nog even op terugkomen. Laatst nog een oud interview gelezen met de gitarist van één van Nederlands meest legendarische rockbands. Hij had het erover hoe het tegenviel om hun songs in het kader van die unplugged periode op een akoestische gitaar te brengen. De vellen hingen eraan aldus diezelfde gitarist.

In hoeverre worden nummers exact hetzelfde gespeeld akoestisch vs. elektrisch? De sound is heel anders, gebruik van effecten minder of zelfs niet. Een nummer wordt anders benaderd, soms geheel verbouwd.

Eric Clapton unplugged - Layla. Wordt toch iets anders gespeeld dan de elektrische versie van Derek and the Domino's.

Eagles - Hotel California. Akoestisch (solo) geen 1 op 1 versie.

... om er maar een paar te noemen. Het is idd niet zo prettig hele nummers lang hele tonen omhoog te benden op een bronze setje .012 nee. Dan maak je er iets anders van dat voor het instrument werkt.

[Brad]

Vette bends werden achterwege gelaten desondanks vond hij het veel zwaarder. De riffs en licks werden overigens weinig aangepast in de unplugged versies. Maar daar zitten ook nauwelijks bends in.

[Fobo]

De riffs en licks werden overigens weinig aangepast in de unplugged versies.

Even de klei uit je oren halen en opnieuw gaan luisteren

[Dirk_Hendrik]

Ik modereer te slecht. Anders had ik dit necrotopic eerder gezien.

Verdomme Brad. Kap es met dit soort kutgedrag. Een 16 jaar oud topic met reacties van lui die echt al jaren weg zijn of nog erger, al jaren terug zijn overleden....

gewoon niet. Niet doen. Ook niet als je Brad bent.