Peer Saer
2 oktober 2010, 09:54
Verstilde acoustische gitaarklanken, vertolkingen van woonwagenkampromantiek, wetteloosheid, onderdrukking en liefde voor het leven.
Peer Saer, geboren in een woonwagen langs de weg. Nadat eind zeventiger jaren van de vorige eeuw de woonwagenbewoners gedwongen werden om in centra te gaan wonen, vestigde zijn familie zich in Harderwijks woonwagenkamp, naast de inmiddels allang verdwenen vuilnisbelt. De vuilnisbelt en het kamp hebben zijn leven getekend en bepaald.
De eerste gitaar waarmee Peer kennismaakte, vond hij tijdens zijn kleuterstruinpartijen tussen het afval van de Veluwse burgers, aangekoekt met bescheten toiletpapier en bloedresten van maandverband. Peer was direct vervoerd en onderzocht geduldig alle mogelijkheden die hij met dit instrument kon ontdekken.
Opa's accordeon en draaiorgel, Flamenco's van Franse bivakkerende neven, Appalachenbergmuziek van geëmigreerde ooms vormen de basis van Peer's muzikale opvoeding. Non-stop muziek in het kamp tot zes uur 's morgens begeleidde het leven in het kamp. Zelfstudie leidde hem over de paden van folk, salonmuziek, blues, jazz, experimenteel, minimaal en filmmuziek naar Primitief Amerikaans waarin Europese bronnen duidelijk waarneembaar zijn. Peer wil zijn stijl liever niet in een bepaalde categorie benoemen, maar is niet ontevreden met het label woonwagenkampmuziek.
In de woorden van Jopie Drijfzand, voorzitter van Stichting Woonwagenzending Nederland, is Peer Saer een bijzonder authentieke geluidskunstenaar, met het vermogen om luisteraars te betoveren met woordenloze klanken die beelden oproepen van reizigers, ketellappers, bezembinders, kramers, scharenslijpers, waarzegsters, hennepkwekers, smokkelaars, anti-burgerlijke moraal, romantiek, avontuur en bovenal laveloze hartstocht.
Peer Saer, geboren in een woonwagen langs de weg. Nadat eind zeventiger jaren van de vorige eeuw de woonwagenbewoners gedwongen werden om in centra te gaan wonen, vestigde zijn familie zich in Harderwijks woonwagenkamp, naast de inmiddels allang verdwenen vuilnisbelt. De vuilnisbelt en het kamp hebben zijn leven getekend en bepaald.
De eerste gitaar waarmee Peer kennismaakte, vond hij tijdens zijn kleuterstruinpartijen tussen het afval van de Veluwse burgers, aangekoekt met bescheten toiletpapier en bloedresten van maandverband. Peer was direct vervoerd en onderzocht geduldig alle mogelijkheden die hij met dit instrument kon ontdekken.
Opa's accordeon en draaiorgel, Flamenco's van Franse bivakkerende neven, Appalachenbergmuziek van geëmigreerde ooms vormen de basis van Peer's muzikale opvoeding. Non-stop muziek in het kamp tot zes uur 's morgens begeleidde het leven in het kamp. Zelfstudie leidde hem over de paden van folk, salonmuziek, blues, jazz, experimenteel, minimaal en filmmuziek naar Primitief Amerikaans waarin Europese bronnen duidelijk waarneembaar zijn. Peer wil zijn stijl liever niet in een bepaalde categorie benoemen, maar is niet ontevreden met het label woonwagenkampmuziek.
In de woorden van Jopie Drijfzand, voorzitter van Stichting Woonwagenzending Nederland, is Peer Saer een bijzonder authentieke geluidskunstenaar, met het vermogen om luisteraars te betoveren met woordenloze klanken die beelden oproepen van reizigers, ketellappers, bezembinders, kramers, scharenslijpers, waarzegsters, hennepkwekers, smokkelaars, anti-burgerlijke moraal, romantiek, avontuur en bovenal laveloze hartstocht.