Leermethode A of B? Of beide?

[Stormbringer]

Graag wil ik jullie mening weten over het volgende:

Het gaat om het oefenen van toonladders (maj min pent) en de modes.

Het is mogelijk om deze zaken te oefenen door alle ladders en modes in schema's uit te schrijven (of uiteraard via internet of een akkoordenboekje) en vervolgens die schema's te leren.Dus alle posities van majeur, mineur, pentatonisch en de modes te leren over het hele fretboard.

Je kunt ook (zo doet een kennis van me) bijvoorbeeld een barré A akkoord pakken en van daaruit A majeur, A mineur, A mineur en majeur pentatonisch, en de modes oefenen door in die positie te blijven en alleen de vingerzetting te wijzigen.

Toen de kennis me liet zien hoe hij dat deed, vroeg ik me af:

Wat is de gangbare manier, de bovenste of de tweede? Of beide?
Of is er een andere (betere) manier?
En waarom?

Graag meningen hierover!

[-=JEROEN=-]

Een betere manier (vind ik) is om te begrijpen wat je speelt. De A mineur ladder is weinig anders dan de C majeur ladder, dus ken je de ene, ken je ook meteen de andere. Dit scheelt een hoop onthoud-werk, in-kop-stamp-werk.

Leer je in intervallen denken ipv in noot namen, dan wordt het nog eenvoudiger. Dan is B majeur (b cis dis e fis gis ais) ineens een stuk makkelijker te onthouden, omdat het namelijk precies hetzelfde is als C, D, E, F, F#, Bb, enz majeur. Alleen de toonhoogte verandert, de intervallen blijven precies hetzelfde!

Ook alle varianten worden dan makkelijker te onthouden. Dan hoef je niet alle tonen van lydisch, dorisch, mixolydisch, enz, uit je hoofd te leren, maar slechts het verschil kwa intervallen (in de 3 genoemde voorbeelden is dit slechts 1 toon!!!). Ook dat scheelt weer een hoop geheugen capaciteit.

Dus ik ga voor methode J

:hippie:

[aaronstonebeat]

Jeroen spreekt weer wijze woorden die je je best ter harte mag nemen.

Doordat ik al een tijdje les geef, merk ik aan den lijve dat er verschillende 'leertypes' zijn. De één leert beter al doende terwijl een ander prima overweg kan met abstracties; bijvoorbeeld. Sommigen horen het gewoon, terwijl anderen eerst eindeloos landkaartjes van de toets moeten bestuderen. Ik heb een meisje van 12 op les en die begint uit zichzelf solootjes te spelen; als ik dan hetzelfde schema in een andere toonaard speel, vind ze die melodietjes heel snel weer terug. En als ze ernaast zit, schuift ze in een oogwenk een positie op naar de juiste toon. Bij sommigen moet ik me in eerste instantie tot één benadering beperken, anderen kan ik bombarderen met zienswijzen vanuit elke hoek die ik kan verzinnen.

Uiteindelijk, denk ik, is er slechts de muzikale realiteit. Het hangt van jou af hoe je je die het makkelijkst eigen maakt; er is geen vast recept voor. En er is, naar mijn idee, geen eind aan die reis; slechts het meteloze onbekende :cheerup:

Als eenmaal wat dingen op hun plaats beginnen te vallen, zie je dat al die benaderingen elkaar voor een deel overlappen en aanvullen.

[-=JEROEN=-]

Kijk, nog zo'n man die spreekt vanuit ervaring :ok:

Sommige van mijn leerlingen snappen nog steeds niks van de theorie (kan ook aan mij liggen ;)), maar gaan verder als een trein. Praktijk mensen noem ik dat, die doen liever dan dat ze denken.

Wat voor type ben jij, Storm? Doen, denk of voel (hoor!)?

[terrasbeest]

Correcte vingerzetting niet vergeten. Is niet enkel 'technisch' belangrijk, je zal ook makkelijker onthouden.

[Snijdie]

Goede posts hierboven, bij enkele omschrijvingen kan ik namen uit mijn vriendengroep invullen.


Zelf behoor ik tot de -nog niet genoemde- groep Guitar Pro volgens mij. Iets bestaat niet voor me, tot ik het gezien heb :soinnocent:. Heel raar, maar een tab helpt me enorm met het onthouden. Met name met nummers, maar ook met toonladders.
Al merk ik wel dat ik de laatste tijd het minder nodig heb, omdat ik steeds meer stukken tegenkom, die ik kan vergelijken met riffs/toonladders die ik al ken.


(of heb ik nu een mogelijk leerproces van een denker omschreven? Anyways, ik hoop dat mijn stukje iets toevoegt aan mogelijke leermethoden)