Oude Gibson/The Heritage fabriek

[LaurentB]

Tijdens mijn verblijf in de VS de afgelopen weken zag ik kans de oorspronkelijke lokatie van de Gibsonfabriek op te zoeken, in Kalamazoo, Michigan.

In 1985 heeft Gibson deze lokatie verlaten, maar zetten enige ex-werknemers die niet naar Nashville mee wilden verhuizen de gitaarproductie voort onder de naam The Heritage (http://www.heritageguitar.com/indexd.html).

Volgens hun website lijkt het alsof ze nog actief zijn op dat adres, maar er eenmaal aangekomen (in een erg slechte wijk, ik deed alle deuren voor de zekerheid op slot) kwam het wel erg vervallen en verlaten over. Nu was het een zondag, dus zou het sowieso gesloten zijn, maar dan nog.

Weet iemand hier meer van?

Onderstaand enkele foto's die ik gemaakt heb:

http://www.em11.nl/images/gibson_fabriek1_klein.jpg

http://www.em11.nl/images/gibson_fabriek2_klein.jpg

http://www.em11.nl/images/voordeur_the_heritage_klein.jpg

[soup]

Ziet er mooi uit, wat voor wijk was het? Heb je misschien nog foto's?

[LaurentB]

@Soupero: ik heb geen foto's die hier iets aan toevoegen, maar het leek een oud, klein industrieterreintje, dat nu in een erg arme woonwijk ligt, vlak bij een spoorwegovergang.

[Plant]

In het History (http://www.heritageguitar.com/history.html) gedeelte van de Heritage site zie ik ook een fotootje van datzelfde 'vervallen' pand waarop het lijkt alsof de helft van de ruiten eruit liggen.

Het ziet er toch naar uit dat het hier allemaal gebeurt. :???:

[LaurentB]

@Plant: ja, die foto kende ik inderdaad, ik herkende het gebouw dan ook.

Nu heb ik net een Heritage Owners' Club (http://www.heritageownersclub.com) gevonden, en daar lijkt het er inderdaad toch ook op dat ze nog steeds actief zijn. Je zou het toch echt niet zeggen als je dat gebouw en de ramen ervan ziet.

Maar wel een leuk idee, dat die historische Gibsons echt daar gemaakt zijn. Mijn broer heeft een SG uit 1973, die moet daar ook vandaan komen.

[mikeyaxeman]

Ik heb er wel eens virtueel rond gelopen:

http://maps.google.nl/maps?hl=nl&q=kalamazoo&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wl

Toch mooi Google streetview :)

[Plant]

Ik heb er wel eens virtueel rond gelopen:

http://maps.google.nl/maps?hl=nl&q=kalamazoo&um=1&ie=UTF-8&sa=N&tab=wl

Toch mooi Google streetview :)

... en veilig, je hoeft niet al je deuren voor de zekerheid op slot te doen ;)

[mikeyaxeman]

... en veilig, je hoeft niet al je deuren voor de zekerheid op slot te doen ;)

Ik heb het ooit eens meegemaakt verkeerd rijden in de states in Oakland met een camper in '99.
Prachtig land U.S.A. heb heimwee maar in een problem area rijden? neen daar bedank ik voor! :chicken:

[RB-1]

Maar wel een leuk idee, dat die historische Gibsons echt daar gemaakt zijn. Mijn broer heeft een SG uit 1973, die moet daar ook vandaan komen.Een plek met historie, dat is zeker.
Mijn RB-1 is daar ook gebouwd en kwam in November 1937 uit de fabriek aan Parsons street. :cheerup:
Hij woont sinds 1994 bij mij...... :crazyhappy:

[geert1976]

pff veel van mijn Gibsons zijn daar ook gebouwd...

[RB-1]

pff veel van mijn Gibsons zijn daar ook gebouwd...Maar toen was Gibson waarschijnlijk al ingelijfd bij de een of andere grootverdiener met meer interesse in geld dan in het maken van kwaliteitsinstrumenten.... De tijden van Lloyd Loar en Guy Hart waren allang voorbij.
De crew heeft altijd geprobeerd er het beste van te maken en soms is dat bewonderenswaardig goed gelukt :ok:, maar het lijkt nu wel zowat bekeken te zijn.:(

[LaurentB]

Maar toen was Gibson waarschijnlijk al ingelijfd bij de een of andere grootverdiener....

Ja, eind jaren zestig werden ze overgenomen door Norlin, was het niet? Overigens, vele decennia daarvoor waren ze al gekocht door een bedrijf uit Chicago, maar dat was tenminste wel een muziekinstrumentenbedrijf.

[RB-1]

Volgens mij is het kort na de tweede wereldoorlog al misgegaan.
Het dramatische kwaliteitsverschil wijst in elk geval wel in die richting.
Eind jaren 80 was er nog een opleving, toen ze Greg Rich binnenhaalden, maar die is ook al weer jaren weg (werkt nu voor Recording King, met het zelfde spectaculaire resultaat als destijd bij Gibson).

[LaurentB]

Volgens mij is het kort na de tweede wereldoorlog al misgegaan.
Het dramatische kwaliteitsverschil wijst in elk geval wel in die richting.
Eind jaren 80 was er nog een opleving, toen ze Greg Rich binnenhaalden, maar die is ook al weer jaren weg (werkt nu voor Recording King, met het zelfde spectaculaire resultaat als destijd bij Gibson).

Nou, daar wijzen de prijzen van late jaren-vijftig Les Pauls anders niet op. Of wat bedoel je met 'kort na de Tweede Wereldoorlog?'

[RB-1]

Nou, het ligt iets genuanceerder dan je uit mijn post kunt opmaken.

Ik zal je een voorbeeld geven (uit mijn vakgebied):

De RB-75s tot 1941-42 zijn kanonnen van banjo's, daar wordt alles nu nog tegen afgemeten.
Toen na het stilleggen van de productie (wegens vordering van grondstoffen en productiecapaciteit voor de oorlogsindustrie) deze weer werd opgestart, werden er in eerste instantie heel eenvoudige instrumenten gebouwd.
Maar, en daar zit 'm de kneep, vaak met spullen die nog van voor de oorlog op de plank lagen. Vandaar dat de RB-100 t/m 250, zoals hun modellen toen heetten, nog verrrassend goed zijn, ondanks dat al te merken is, dat er minder tijd per instrument aan kon worden besteed.

Veel kan worden toegeschreven aan de houtkwaliteit, die nog uit slow grow afkomstig was. Maar de voorraden raakten op en de nieuwe productiemethoden, gecombineerd met het mindere materiaal eisten hun tol.
Omdat er, kort voor en zeker na de tweede wereldoorlog een verschuiving had plaatsgevonden van banjo's en mandolines naar gitaren, kon de banjo en mandoline divisie het nog lang uitzingen, de gitaren gingen al eerder door de knieen.

Daarom verbaas ik me over de kwaliteit van de eerste el. gitaren, die naar mijn inzicht, op het zelfde niveau stond als de pre war banjo's en mandolines.
Met deze laatste was het na ~1965 echt helemaal over.
Was een banjo rim ( de houten hoepel die het hart van het instrument vormt) altijd opgebouwd geweest uit 3 lagen 6,5 mm maple, in de jaren 60 werden dat er wel 12 van 2, met daartussen evenzovele lagen lijm. En lijm klinkt niet, zoveel weten we nu wel.

Ik denk dat met de sterke ontwikkeling van de el.gitaar men daar nog een tijdje de aandacht aan heeft gegeven, die de instrumenten verdienden. Andere verklaring voor de kwaliteit (heb laatst een '58 goldtop in m'n handen mogen hebben en al heb ik dan ~30 jaar geen el. gitaar meer gespeeld, daarop ging het helemaal vanzelf....:crazyhappy: Het leek m'n RB-1 wel....;) ) heb ik niet.

Genoemde Greg Rich heeft enkele kantoorkasten vol blauwdrukken van de afvalcontainer gered en is daarmee weer instrumenten gaan maken zoals dat voor 1942 gebeurde. En daar gaat hij bij Recording King gewoon mee door.

Ik neem aan dat de gasten van Heritage hetzelfde doen met de el.gitaren. Zou wel zo mooi zijn.

[LaurentB]

Kijk eens aan, interessant verhaal!

[Luca P]

Geweldig!
Ik tuurde jaren in boekjes naar die oude fabriek. Daar wilde ik ook heen. Helaas is het niet zover gekomen. Helemaal rond lake Michigan gereden maar Kalamazoo lag niet op de route. Volgende keer beter.
Ik ben er wel met Google Maps geweest...
:P