Beter leren improviseren

[davidof]

Hoi!

Ik heb nu de belangrijkste toonladders redelijk goed onder de knie (ionisch, phrygisch, aeolisch, ...) maar ik zit nu met een ander probleem.

Als ik improviseer over jam tracks (jamcenter enz) is het soms echt moeilijk om een deftige solo er over te spelen, de tonen kloppen wel maar het lukt mij niet om echt een leuke melodielijn te spelen.

Als ik soleer speel ik 8 op de 10 steeds opeenvolgende tonen uit de toonladder. Iemand enkele tips om hier uit te geraken ?

grts

[Tristan]

Luisteren en in je hoofd, of hardop, zingen en je lijnen naspelen.

Verder kan je werken met patterns zoals bijvoorbeeld 1 - 3 - 2 als je drie noten per snaar speelt.

Daarnaast kan het soms ook helpen om bewust te oefenen met maar een paar tonen uit de ladder en hieruit met verschillende melodietjes te komen.

Ritme is belangrijk, probeer maar eens een ritmisch figuur uit met een minimum aan tonen, misschien zelfs maar een toon.

Isoleer de verschillende tonen uit de ladders, speel ze los tegen de begeleidingstrack aan en leer welke je mooi vindt en welke niet, wat zijn voor jou fijne combinaties, etcetera, etcetera.

Veel plezier! :)

[-=JEROEN=-]

Speel eens Vader Jakob en hoor, voel, zie hoe een melodie werkt.

Ga dan terug naar JamCenter en schrijf je eigen Vader Jakob over C MAJOR.

[Exi]

Ik ben het eens met Tristan.
Ipv de toonladder telkens opeenvolgend te spelen, kun je hem eens door elkaar gooien en er herhalingen in te doen.
Ritmisch soleren kun je oefenen door maar één of twee noten te pakken en daarmee een interessante solo mee te maken. (met bends, slides, stops etc.)

Samengevat is het dus dat er voor jouw nu teveel noten zijn om iets leuks te kunnen maken. Ga terug naar een minimaal aantal noten 1, 2, 3, of 4 en maak daar iets leuks mee.

een molodie afspelen in je hoofd of een conversatie tussen twee mensen in je gedachten doen helpt er ook bij (zoek op phrasing, frasering).

[terrasbeest]

Goed advies tot nu toe. Het heeft idd weinig met muziek te maken als je steeds maar toonladder-achtige dingen na elkaar speelt. Je kan idd muziakeler klinken met een boel minder noten, maar met variatie in bvb het aantal noten dat je in je ' zinnetje 'gaat stoppen. En zoals gezegd ritme, en frasering is zeker even belangrijk. Vergeet niet : er zijn hele noten, halve noten , kwart noten ...allemaal elementen die je tot je beschikking hebt en die je MOET gebruiken.

Patterns / motiefjes / sequences :vergeet niet niks mis met dingen te herhalen in een solo, soms meer dan één keer, ook direct na elkaar, denk aan Bluesgitaristen , BB King bvb.

BTW de dingen die jij noemt zijn geen toonladders, maar modes.....

[davidof]

Thx voor de tips, kan ik weer een tijdje aan de slag ;)

[EuroCinema]

Als ik nog wat mag toevoegen... zet je gitaar even weg, doe de deur dicht, zet een backing track op en zing/neurie/fluit gewoon eens voor de vuist weg het soort solo dat je wilt spelen. Met de toonladders heb je het 'hoe' wel te pakken, maar het 'wat' is natuurlijk het belangrijkst: wat wil je spelen, hoe wil je klinken? Een ladder kan inspirerend zijn en je op ideeën brengen als je even klem zit. Maar het meeste van wat je speelt moet toch gewoon uit jezelf komen. Je hebt anders zeg maar alle onderdelen van het IKEA kastje, maar niet de bouwtekening. ;-)

[Little Jay]

Oefen je toonladders ook anders dan alleen recht op en neer ( 1 2 3 4 5 6 7 8 7 6 5 4 3 2 1).

Speel patterns, bijv. 1 2 3 4 5 4 3 2 3 4 5 6 7 6 5 4 etc (Boer daar ligt een kip in het water)
Speel intervallen, bijv. tertsen: 1 3 2 4 3 5 4 6 etc.
Speel arpeggios: 1 3 5 7 2 4 6 8 etc.

[davidof]

Echt handige tips ! Bedankt

[Harald]

De meeste mensen 'improviseren' vooral wat ze veel geoefend hebben. De toonladder oefeningen zijn zeker niet onverstandig, maar als je je daartoe beperkt heb je straks je toonladder recht op en neer alleen aangevuld met een toonladder in tertsen, quarten, of etappes, zoals je ze geoefend hebt. Echt veel verder ben je nog niet dan. Voor de vingervlugheid en het onthouden van de patronen op de hals zijn de toonladderoefeningen echter wel nodig.

Je kunt het met wat andere zaken aanvullen.
- Speel de melodie van nummers (hoe meer, hoe beter) die je goed vindt na. Je traint jezelf dan om goede melodische ideën te spelen.
- over een kort schemaatje, bv. een vamp van 2 akkoorden,
zoals ||:A- |D9 :|| Zing een kort stukje improvisatie, en speel diezelfde frase dan op gitaar na. JE traint jezelf dan ideën na te spelen die niet in eerste instantie bepaald worden door wat je handen al weten. Daarvoor is het naspelen van bestaande nummers ook erg geschikt.
- Probeer bij de solo over een nummer gewoon eens de eigenlijke zanglijn of melodie te omspelen. Je houdt dan dus de grove lijn van de melodie aan, en voegt versieringen en variaties toe.
- Zoek solo's die je te gek vindt uit. (en dat hoeven niet alleen gitaarsolos te zijn)
- Improviseer met een handicap... beperk je tot 3 noten, of speel een solo waarin je de grondtoon van de akkoorden niet mag spelen. Kijk eens wat je met één noot kunt doen. Beperk je tot ritme. Gebruik alleen arpeggios van de akkoorden etc. etc.
- Pak een slide en probeer eens een solo in standaardstemming. (je dwingt jezelf dan om goedee melodieën te spelen, je kunt tenslotte niet in snelheid/vingervlugheid vluchten)\
- ipv improviseren, componeer je solo. Bedenk gewoon stap voor stap hoe je hem wilt hebben, en leer hem dan spelen.
- Verzin een opbouw met dynamiek, climaxen, en verschillende technieken.

En leer vooral heel heel veel nummers spelen! Goede componisten verzinnen veel betere melodieën dan de meeste solisten ;)

[EuroCinema]

De meeste mensen 'improviseren' vooral wat ze veel geoefend hebben.
Een heel goeie opmerking waar ik nog wel over verder wil praten... Want er bestaan nogal wat misverstanden over improviseren. Zo speelde ik eens met een jazzsaxofonist die had geleerd dat een goede improvisator nooit 2x hetzelfde speelt. Waarom bestaat er dan zoiets als een typische Charlie Parker lick? Een Albert King of Albert Collins lick? Weleens naar Maceo Parker, Fred Wesley, Grant Green geluisterd? Die hebben in hun carriere bepaalde frasen honderden keren opgenomen.
In theorie is het een goed verhaal dat je alle standaard licks en cliches wilt verlaten en iets heel nieuws wilt scheppen. Als regelmatige bezoeker van het BIMhuis (met veel arty impro-muziek) moet ik daaraan echter ook toevoegen dat het muzikaal vaak gewoon op niets uitdraait. Het muzikale equivalent van mensen die hele avond Hee! Weet je? ... ehm nee laat maar" zeggen. Als je Sonny Rollins heet, kun je avond aan avond met nieuwe melodieen komen en die briljant uitwerken. Maar door dat van elke muzikant te eisen, leg je de lat belachelijk hoog. Je gaat ook niet elke schilder met Van Gogh vergelijken. Een goede improvisator bouwt vanuit de kennis en ervaring die hij heeft een unieke solo die klopt met het nummer zoals dat nu gespeeld wordt, met het spel van zijn medemuzikanten en met de stemming in de zaal. Of hij die solo bouwt uit bouwsteentjes die hij gisteren ook gebruikte, boeit mij niet zo. Het dwingt wel respect af als iemand heel origineel is, maar het muziekstuk an sich wordt er niet mooier van.

Het moraal is wat mij betreft dat je je als muzikant niet moet laten ontmoedigen door dat soort denkbeelden die nogal ver van de muzikale realiteit afstaan. Rock on! :rockon:

[Harald]

Precies!

De truc is niet om te proberen steeds iets nieuws te verzinnen. Dat is voor de echte geniën, en zelfs die doen dat niet een hele avond, maar op een paar goede momenten. Als ik bij een optreden ergens een vondst heb waarmee ik mezelf of mijn collegamuzikanten die me vaker horen verras, ben ik al heel erg happy.

De truc zit hem erin dat je ontzettend veel verschillende dingen gaat oefenen, zodat je een heel groot vocabulaire hebt. Je kunt het dan redelijk afwisselend houden.

[davidof]

Ben blij dat te horen :p zo speel ik ook constant licks die ik leer uit verschillende solo's van mijn favoriete solisten (kirk hammett, steve vai, zakk wylde, van halen, ...)
Maar toch erger ik er mij aan dat ik ZELF niks kan uitvinden, alles bestaat echter al.

[terrasbeest]

Het is niet onbelangrijk hoe het voor jezelf aanvoelt als je iets speelt,je moet je niet aan dingen gaan wagen waardoor je je zo ongemakkelijk voelt ,dat je verloren raakt in waar je mee bezig bent. Het is niet steeds maar je grenzen willen verleggen, dat komt vanzelf ( of niet ), stapje voor stapje.

Dat je lekker met je bandje kan spelen, en terugvalt op ' zekerheden', dingen die je onder de knie hebt, zal meer resultaat hebben dan dat je omwille van de uitdaging de mist ingaat.

Als dat is met ' gestolen licks' of met jouw versie ervan, maakt dat niks uit : 99,9% kans dat geen kat er iets van merkt, alleen jij weet dat.
Of dacht je dat het allemaal ' kenners' zijn? Zelfs ander gitaristen merken het niet eens.

Gitaar ' leren ' spelen is een lang proces, het duurt tot je je gitaar aan de haak hangt, en de ultieme solo komt er echt ' nooit'.
Maar dat is wat het boeiend maakt.Muzikanten zijn masochisten, he....

Wie slim is en muziek wil horen, koopt een CDtje, wie dom is leert een instrument.:supercool:

[EuroCinema]

Ik las jaren geleden een interview met Chuck Berry. Een gitarist die bijna iedereen in een seconde herkent aan zijn eigen sound en loopjes. Berry vindt zelf dat-ie alles bij elkaar geleend heeft en niks eigens heeft! :ok: