Ampeg j-12

[willy]

Hai allemaal

Ik heb een Ampeg j-12 uit 1963 die ik in 1977 gekregen en opgeknapt heb (opnieuw bekleed en een andere speaker erin.)
Ik heb er een paar jaar geleden i.v.m. het zeer matige geluid een andere speaker in gezet , nieuwe buizen en een recap op uitgevoerd.
De speaker werd i.v.m. de ruimte en het rendement een celestion century vintage, maar ik ( ik weet het , het is vloeken in de kerk) speel er bijna nooit op vanwege het geluid.
M'n transistorbak peavey transfex 212 klinkt veeel beter.
De ampeg klinkt erg blikkerig, mist helderheid en vooral bas.
Het is natuurlijk een klein en licht versterkertje, maar hebben jullie ervaring met deze versterker/tips ?
Ik kan 'm evt wegbrengen naar een reparateur, maar met wat dat me gaat kosten is het denk ik interessanter 'm te verkopen aan een verzamelaar .
Alvast bedankt voor het meedenken.

[GretschGuy]

Toch meestal wel leuke versterkers, die oude Ampegs. Maar vaak niet erg geschikt voor 'den moderne gitarist'.

De J-12 (Jet) is, zoals de meeste Ampegs, in 'n enorm aantal varianten geproduceerd. Geen idee welke jij hebt. De versie met 6V6 eindbuizen laat zich meestal wel aardig oversturen. De (bij Ampeg) gangbaarder 7591 buizen zijn cleaner. In de jaren zestig werden Ampegs vooral beschouwd / gebruikt als amps voor jazz.

Welke buizen zitten er in de jouwe? Ook voorversterker buizen en gelijkstroomrichter kunnen nogal variëren.

Versies met 'n buis voor gelijkstroom hebben meestal 'n 5Y3. De voltages zijn bij Ampeg niet zo hoog. Met 'n 5V4 (of Europees / Russisch equivalent) klinken ze meestal levendiger.

Check (of laat checken) of er 'n bypass cap zit op de weerstand van de kathode van de eerste (wellicht enige) gain stage. Die wil bij Ampeg nog wel eens ontbreken.

[willy]

Hey Gretschguy,

Bedankt voor je antwoord,
Ik heb de 6V6 versie met buisgelijkrichter, idd de 5y3 dus wellicht vervang ik die nog wel een keer.
Ik ben nog aan het experimenteren geslagen en ben er eigenlijk al achter waar het probleem ligt : ik speel er meestal veels te zacht mee !
Gisteren met afwezige buren de versterker langzaam op volume van 3 tot 10
gebracht en hij bloeide helmaal op !!
Het is een one trick pony : bij volumes hoger dan 5 lijkt het wel of Keith Richards in de kamer staat, oude Stones en '60 's geluid !!
Nb de bypass caps zitten er in, heb ik bij de recap op gelet, zelfs de voltages wat hoger genomen, komt nu goed uit als ik evt de 5v4 erin zou zetten.
Bedankt,
Groeten,
Wim

[GretschGuy]

Mooi dat je deze 'minor classic' nog 'n kans hebt gegeven.

'Flink open draaien' vind ik bij vintage buizen amps zo vanzelfsprekend, dat ik het vergat te vermelden. Volgens het principe: als ik 't weet, zal iedereen 't wel weten. Maar je bent er zelf al achter gekomen.

Met 'n 5V4 en 'n fatsoenlijke speaker (die zit er al in) zou 'ie (net) hard genoeg moeten gaan voor optredens. Al weet ik natuurlijk niet of dat voor jou relevant is.

Heeft 'ie tremolo? Die klinkt bij Ampeg meestal heel goed.

[willy]

De tremelo is fantastisch !
Normaal hou ik helemaal niet van een tremelo, maar deze is super.
En wat volume betreft... Zeker met de celestion century vintage gaat het enorm hard ( hoog rendement), alleen niet clean : vanaf volume 3-4 begint'ie al wat te vervormen en het lijkt wel of het volume vanaf ongeveer 5 niet meer toeneemt, hij gaat alleen meer vervormen.

[GretschGuy]

Zoals bij veel oude amps zal je clean / drive vanaf je gitaar moeten inregelen. Draai de amp, bij vol gitaar volume, open tot het gewenste 'meest vervormde' geluid. Vervolgens volume op de gitaar terug draaien voor clean(er).

Hoe clean het kan worden, variëert ook weer per versie. De versies met phase-splitter / cathodyne phase inverter kunnen meestal wel 'n redelijk cleane toon produceren. De versies met paraphase inverter zijn op flink volume niet clean te krijgen. Er zal altijd 'n rafelig 'randje' om de toon zitten.

Overigens zullen de iets hogere voltages bij gebruik van 'n 5V4, de cleane headroom doen toenemen.