DE podiumgitaar?

[Mr.Bluesbreaker]

Sinds 2001 speel ik op een Yamaha Compass 8 serie, een heel redelijke middenklasser
met een vrij beroerd piezo-systeem en een condensatormicrofoon in het klankgat die in de praktijk te snel rondzingt over de monitoren. (live)

Vorig jaar heb ik in de studio deze gitaar meegenomen waar de producer hoofdschuddend verkondigde dat het niet aan mij lag:D Gelukkig mocht ik een niet onaardige D45 van een van de jongens van Johan lenen, het moest wel goed. Toch vind ik de Yamaha voor het geld, zeker in de studio, best ok. Op het podium in een luidere popband is het echter huilen met de pet op.

Afijn, tijd aangebroken om ook akoestisch een echt goed instrument aan te schaffen. Elektrisch alle classics in huis, maar met die Compass kom ik niet meer weg. Die overigens heel licht speelt, in tegenstelling tot de 5 keer duurdere D45.
Youtubend, googlend, reviewspeurend kom je wel tot een paar algemene verhalen waarvan systemen zoals Fishman Aura en de electronica in de Cole Clark's me op papier wel aanspreken.

Klein mannetje als ik ben, hebben modellen zoals een J-200 niet echt nut om te testen.
Een parlor aan de andere kant overleeft hard strummen in een top 100 band niet.
Ik zoek dus misschien wel de onmogelijke allrounder -> geen enorme boem in het midlaag zoals sommige Martins (ik ken er niet hele veel zeg ik dan wel meteen), maar wel een gitaar die fingerpickend en voluit strummend goed blijft staan, akoestisch en versterkt. Een die fabrieksaf wel met electronics is uitgerust, zodat je meteen weet hoe het versterkt klinkt. Taylor, Cole Clark, Larrivee, Gibson, Guild: de jungle is me wat groot. Wie heeft er ervaring in live spelen en studiowerk met 1 allrounder en herkent wat ik beschrijf?

[freddy]

Sinds 2001 speel ik op een Yamaha Compass 8 serie, een heel redelijke middenklasser
met een vrij beroerd piezo-systeem en een condensatormicrofoon in het klankgat die in de praktijk te snel rondzingt over de monitoren. (live)

Vorig jaar heb ik in de studio deze gitaar meegenomen waar de producer hoofdschuddend verkondigde dat het niet aan mij lag:D Gelukkig mocht ik een niet onaardige D45 van een van de jongens van Johan lenen, het moest wel goed. Toch vind ik de Yamaha voor het geld, zeker in de studio, best ok. Op het podium in een luidere popband is het echter huilen met de pet op.

Afijn, tijd aangebroken om ook akoestisch een echt goed instrument aan te schaffen. Elektrisch alle classics in huis, maar met die Compass kom ik niet meer weg. Die overigens heel licht speelt, in tegenstelling tot de 5 keer duurdere D45.
Youtubend, googlend, reviewspeurend kom je wel tot een paar algemene verhalen waarvan systemen zoals Fishman Aura en de electronica in de Cole Clark's me op papier wel aanspreken.

Klein mannetje als ik ben, hebben modellen zoals een J-200 niet echt nut om te testen.
Een parlor aan de andere kant overleeft hard strummen in een top 100 band niet.
Ik zoek dus misschien wel de onmogelijke allrounder -> geen enorme boem in het midlaag zoals sommige Martins (ik ken er niet hele veel zeg ik dan wel meteen), maar wel een gitaar die fingerpickend en voluit strummend goed blijft staan, akoestisch en versterkt. Een die fabrieksaf wel met electronics is uitgerust, zodat je meteen weet hoe het versterkt klinkt. Taylor, Cole Clark, Larrivee, Gibson, Guild: de jungle is me wat groot. Wie heeft er ervaring in live spelen en studiowerk met 1 allrounder en herkent wat ik beschrijf?

Dat zal niet makkelijk worden,de beste podiumgitaren (versterkt) zijn Maton en Cole Clark ....maar die klinken puur akoestisch wel minder en dat is logisch,het bovenblad van deze gitaren is veel stijver waardoor het iets minder in trilling komt vandaar het duidelijk minder volume puur akoestisch.
Misschien is de oplossing een gitaar uit te zoeken die puur akoestisch helemaal aan je eisen voldoet en daar dan een systeem bij te zoeken dat zeer goed presteerd en dat word het moeilijkste, er is op dit forum al genoeg over te doen geweest het blijft een moeilijke zaak om een akoest versterkt ook natuurlijk te laten klinken.Er zijn op dit forum genoeg mensen die zeer veel ervaring op dit gebied hebben ik hoop dat zij willen reageren om zo goed als mogelijk is jou verder te helpen.

[Flipkoos]

Ik heb mijn Ovation bijzonder hoog. Ook een parlourmodel, maar in bandbezetting prima!
Mijn gitaar is eerder van Noel Shannon geweest en gebruikt op zijn eerste album. Op zijn myspace-pagina kun je horen hoe de gitaar zowel gestrumd als gepickt klinkt!
Bovendien vindt ik de versterking van die dingen nog steeds erg goed (natuurlijker bijvoorbeeld dan mijn Fishman Ellipse Matrix Blend (met condensatormic)

http://www.myspace.com/noelshannon?albid=4494715&songid=16799038

[Heynis]

Ibanez AE serie. Prik hem direct in de PA en het klinkt in een keer goed. Deze hebben trouwens ook een Fishman piezo pickup.

[B_2_the_a]

Qua pickup systeem raad ik LR Baggs aan,
zijn diverse mogelijkheden!

Qua gitaar, kijk even naar Furch, hebben interessante modellen...

[justwilliam]

Sinds 2001 speel ik op een Yamaha Compass 8 serie, een heel redelijke middenklasser
met een vrij beroerd piezo-systeem en een condensatormicrofoon in het klankgat die in de praktijk te snel rondzingt over de monitoren. (live)

Vorig jaar heb ik in de studio deze gitaar meegenomen waar de producer hoofdschuddend verkondigde dat het niet aan mij lag:D Gelukkig mocht ik een niet onaardige D45 van een van de jongens van Johan lenen, het moest wel goed. Toch vind ik de Yamaha voor het geld, zeker in de studio, best ok. Op het podium in een luidere popband is het echter huilen met de pet op.

Afijn, tijd aangebroken om ook akoestisch een echt goed instrument aan te schaffen. Elektrisch alle classics in huis, maar met die Compass kom ik niet meer weg. Die overigens heel licht speelt, in tegenstelling tot de 5 keer duurdere D45.
Youtubend, googlend, reviewspeurend kom je wel tot een paar algemene verhalen waarvan systemen zoals Fishman Aura en de electronica in de Cole Clark's me op papier wel aanspreken.

Klein mannetje als ik ben, hebben modellen zoals een J-200 niet echt nut om te testen.
Een parlor aan de andere kant overleeft hard strummen in een top 100 band niet.
Ik zoek dus misschien wel de onmogelijke allrounder -> geen enorme boem in het midlaag zoals sommige Martins (ik ken er niet hele veel zeg ik dan wel meteen), maar wel een gitaar die fingerpickend en voluit strummend goed blijft staan, akoestisch en versterkt. Een die fabrieksaf wel met electronics is uitgerust, zodat je meteen weet hoe het versterkt klinkt. Taylor, Cole Clark, Larrivee, Gibson, Guild: de jungle is me wat groot. Wie heeft er ervaring in live spelen en studiowerk met 1 allrounder en herkent wat ik beschrijf?

2 words for Yaa'': Cole Clark. (FL2AC)
Ik meen het echt, het is zeker het proberen waard. ;)
Ondanks dat ik pas sinds een korte tijd speel, het was mijn beste aankoop ooit geweest. Prachtig geluid dat eruit komt en wat misschien ook al hierboven is aangeven dat hij plugged-in beter klinkt klopt maar dan nog het echte akoestische geluid blijft uitstekend! & Jack Johnson gebruikt hem ook voor live-optredens.

Hier kun je bijvoorbeeld iemand horen spelen. :)
http://www.youtube.com/watch?v=kG6iLINUIyM

&Jack Johnson (Ik weet niet zeker welke FL *Fat lady* hij hier gebruikt,, waarschijnlijk de FL2AC)
http://www.youtube.com/watch?v=OPXU33iquDE&feature=related

[Harald]

Bedenk goed welk versterkt geluid je zoekt. Ovation heeft een vrij typische sound, Taylors met het ES systeem hebben ook een heel eigen sound. Beide net als gitaren met piezo systemen weer niet versterkt het onvervalste akoestische geluid. Al die gitaren hebben trouwens ook akoestisch wel een iets ander karakter. Pas even op een Adamas gespeeld (alleen onversterkt), waar ik wel iets mee had qua sound. (maar goed Adamas zijn echt de topmodellen van Ovation, met kunststof bovenblad. De blauwige kleur spreekt me niet echt aan, maar dat zou ik op de koop toe nemen.)

Historisch gezien, ergens in de late 70ties, vroege eighties, veelal Ovation op de poppodia (bv,. het concert in central park van Simon & Garfunkel), iets later zag je ineens ontzettend veel Takamine, en dat is weer helemaal verdrongen door Taylor, initieel met Fishmann systemen. Al die gitaren hebben versterkt niet zonder meer de pure akoestische sound.

Ik zou eerst eens kijken naar opnames die je mooi vindt, (zowel studio (microfoon) als live (pickup) en kijken wat daar gebruikt is. Bedenk wel dat een allrounder heel tricky is. Fingerstyle en slag hebben eigenlijk een iets ander karakter nodig, en de ideale eigenschappen voor een gitaar die makkelijk hard kan versterkt worden werken een echt mooie akoestische sound eigenlijk eerder tegen. Een element achteraf inbouwen kan zonder problemen, maar hoe dat uitvalt weet je pas als het erin zit. Een akoestisch heel responsieve gitaar kan een ramp zijn, als hij heel hard uitversterkt moet worden. Een stijve kast en bovenblad werkt voor de versterking fantastisch, maar is voor akoestisch spel juist niet fijn. Mijn Maton heeft in het basbereik akoestisch niet zo'n geweldige tone (lage E tot ong. A) maar klinkt in het middengebied juist heerlijk dik, en leent zich heel erg voor singlenote spel. Maar ook voor tokkelen, capo op 2e of 3e fret en stukken in A klinken bv. erg mooi, vol en warm.

Voor de rest is het heel persoonlijk... welke sound en feel zoek jij . In Men in black zit een scene waar Will Smith zijn zonnebril opzet en stelt "I make this look good" Zo werkt het met je instrument vaak ook. En bij look mag je dan ook sound toevoegen.

[Eko]

Ik speel al jaren op ColeClark. Heel veel in gebruik op podia en kroeg. Versterkt is er , op misschien Maton na , niets wat maar in de buurt komt. Een opname in een studio kan ook gewoon met zo`n instrument. Desnoods met een microfoon erbij als je dat zo graag wilt.
Het signaal van de gitaar is trouwens goed genoeg.
Belangrijk is ook hoe jij je zelf weet te vinden met het instrument. De ColeClark ken ik door en door. Geen optreden waar ik geen geluid weet te krijgen naar m`n zin.
Ik gebruik hem trouwens live altijd met een AER.

[northernlake]

Martin heeft in januari een 'performing artist' serie gelanceerd:

http://www.performingartistseries.com/specs.html (pas op, lelijke site!)

Zit Aura imaging electronics in. Iemand al ergens wat gesignaleerd? De youtube footage klinkt mij niet heel erg echt acoustisch en de prijs mag er ook wezen.

[Lex81]

2 words for Yaa'': Cole Clark. (FL2AC)
Ik meen het echt, het is zeker het proberen waard. ;)
Ondanks dat ik pas sinds een korte tijd speel, het was mijn beste aankoop ooit geweest. Prachtig geluid dat eruit komt en wat misschien ook al hierboven is aangeven dat hij plugged-in beter klinkt klopt maar dan nog het echte akoestische geluid blijft uitstekend! & Jack Johnson gebruikt hem ook voor live-optredens.

Hier kun je bijvoorbeeld iemand horen spelen. :)
http://www.youtube.com/watch?v=kG6iLINUIyM

&Jack Johnson (Ik weet niet zeker welke FL *Fat lady* hij hier gebruikt,, waarschijnlijk de FL2AC)
http://www.youtube.com/watch?v=OPXU33iquDE&feature=related

Het eerste videotje van de ColeClark is ook met een mic opgenomen... dus niet een eerlijk beeld van het podium (alleen elementen) geluid.

Maton heeft ook een kleine condensator mic.... waar je eventueel ook last van feedback kan krijgen, omdat de gitaar versterkt hard moet kunnen (in een band). Daarnaast heb je ook overspraak, betekend dat je in het geheel nog meer verzuipt in de bandmix.
Mijn ervaring is dat akoustische gitaar *met een live band* altijd wel wat wegzakt in de bandmix. Veel meer dan acoutsch alleen of in de studio.

Een vriend van me heeft een Furch en daar een LRbaggs Element in laten bouwen, maar die vind ik niet erg dynamisch klinken en 1 dimensionaal. Onversterkt klinkt ie wel erg mooi. Het is altijd een risico om een gitaar te kopen en daar 'iets' in te laten bouwen; je weet nooit of de combi (gitaar+element) goed matched.

Ik gebruik by the way Yamaha CPX900 met de 3weg ART (alles op 12uur), die ook zeer goed kan klinken met 0,11 > woody klank (0,12 klinkt versterkt niet lekker hierop).

Een bandlid heeft een Takamine, die versterkt waanzinnig mooi klinkt (ook woody), maar takamine's hebben weinig hoog en vallen snel weg in de bandmix.
Gitaristen als Lex Bolderijk (http://www.youtube.com/watch?v=3RaHTDNude4) (Anouk cd ook bijvoorbeeld) en Monty Pittman (http://www.youtube.com/watch?v=ewYSHNW5ty0&feature=related) gebruiken ook Takamine.
Ik vind de Takamine's met de cooltube2 nog het mooist.

[Harald]

Je kunt op de Maton het volume van de piezo en de microfoon apart instellen (dus niet een mastervolume en balansschuif tussen mic en piezo). Als je de microfoon niet al te hard open zet kleurt het nog wel wat, maar dan moet je toch akelig hard spelen met je band wil dat niet lukken zonder rondzingen. Uiteraard wel een feedbackbuster gebruiken. De overspraak valt dan ook heel erg mee. Desnoods speel je eens zonder de microfoon. De piezo alleen is weliswaar wat minder dan de combinatie, maar je krijgt er nog steeds een goede sound mee. En als het dan nog rondzingt wil ik niet eens in dezelfde ruimte staan :stop:

Als je podiumgeluid zo hard is dat de Maton met een vleugje microfoon het niet redt zonder rondzingen lijkt me dat een indicatie dat je daar toch echt iets aan moet doen... 'Going deaf for a living' is al niet slim, voor je hobby is het al helemaal waanzin.

Pas ergens solo gespeeld waar mijn eerste reactie (en tweede, en derde...) toen de monitor aan ging de vraag 'mag het iets zachter' was. En dat zong absoluut niet rond.

[Lex81]

Je kunt op de Maton het volume van de piezo en de microfoon apart instellen (dus niet een mastervolume en balansschuif tussen mic en piezo). Als je de microfoon niet al te hard open zet kleurt het nog wel wat, maar dan moet je toch akelig hard spelen met je band wil dat niet lukken zonder rondzingen. Uiteraard wel een feedbackbuster gebruiken. De overspraak valt dan ook heel erg mee. Desnoods speel je eens zonder de microfoon. De piezo alleen is weliswaar wat minder dan de combinatie, maar je krijgt er nog steeds een goede sound mee. En als het dan nog rondzingt wil ik niet eens in dezelfde ruimte staan :stop:

Als je podiumgeluid zo hard is dat de Maton met een vleugje microfoon het niet redt zonder rondzingen lijkt me dat een indicatie dat je daar toch echt iets aan moet doen... 'Going deaf for a living' is al niet slim, voor je hobby is het al helemaal waanzin.

Pas ergens solo gespeeld waar mijn eerste reactie (en tweede, en derde...) toen de monitor aan ging de vraag 'mag het iets zachter' was. En dat zong absoluut niet rond.

Een gitarist/invaller van het metropole orkest heeft bij ons een workshop gegeven en hij heeft ook een gitaar met een combi van condenator+piezo en hij zei, dat de monitor altijd achter hem moest staan, voor het rondzingen.
Maar bv een feedbackbuster werkt ookgoed.

[Mr.Bluesbreaker]

Bedankt voor de reacties tot zover mannen.
De Cole Clark en Maton wil ik sowieso gaan testen, en eigenlijk ook een paar modellen
met de Fishman Aura preamp erin, even zoeken waar dat te doen is. Taylor heb ik ook nog op het lijstje staan. Zo'n Ibanez AE is leuk en aardig, maar niet echt beter dan mijn huidige CPX. Ovation ben ik niet zo'n fan van door de bodyvorm, tsja het oog wil ook wat. Wat betreft Martin ben ik nog niet echt een model tegengekomen zonder die karakteristieke "boem" in het laag, hebben ze ook modellen die on-Martin klinken?:D

Welke zaken leveren eigenlijk Maton? Ik vind in NL vrij weinig erover, had nog wel zitten denken aan Thomann gezien die vrijwel alle interessante modellen hebben staan. 1200 km heen en terug houd me wat tegen.

[Harald]

Een gitarist/invaller van het metropole orkest heeft bij ons een workshop gegeven en hij heeft ook een gitaar met een combi van condenator+piezo en hij zei, dat de monitor altijd achter hem moest staan, voor het rondzingen.
Maar bv een feedbackbuster werkt ookgoed.

Tja, zo'n orkest kan ook een bak herrie produceren, maar het verbaast me wel... Hangt wel erg van de gitaar af. Als het een akoestisch erg responsieve gitaar is zal hij ook eerder rondzingen. En hoever je de condensator opendraait is natuurlijk ook van belang.

[Eko]

Geef Souman in Wezep eens een mail. Grote ColeClark dealer met diverse modellen op vooraad. Ook meerdere merken zijn daar te testen. Grote collectie van o.a. Larrivee.
Anders een dagje naar Kees Dee ( Amersfoort)om na een uur gek te worden van het mooie acoustische materiaal daar!!!

[ReinoutV]

Zelf speel ik ook op een ColeClark, maar in een top100 band op het podium houdt geen enkele gitaar met klankkast het vol. Met al het lage gebeuk van bas en bassdrum houdt je gitaar simpelweg op met werken. In plaats van de trilling van je snaren, pakt het alleen de trilling van de lage tonen van de andere instrumenten op.

Vandaar dat je ook eens naar de Multiac gitaren van Godin zou kunnen kijken. Ik ken alleen de Nylon Duet, waar ik ontzettend tevreden over ben. Akoestisch komt het natuurlijk in geen velden of wegen in de buurt van zelfs de goedkoopste instapgitaar, maar versterkt is het een klasse apart. Ik kan me voorstellen dat dit voor de staalsnaren ook geldt. De synthesizer-optie hoeft van mij niet zo, in plaats daarvan zou ik voor het duet-systeem gaan met een condensator microfoon in een klein klankgat. Deze gitaren hebben veel minder last van de standaard podiumperikelen dan de gemiddelde Dreadnaught of zelfs OM. Kleinere body, dus minder gevoelig voor overspraak van bas en bassdrum. Geen klankgat, dus geen (minder) last van feedback op de monitor. En een geweldig pickup-systeem.

Als de band niet al te hard speelt, neem ik ontzettend graag m'n ColeClark (FL2AC met sensor op het boven- en onderblad) mee, geweldige sound. Amper processing nodig. Maar op podia waar er veel lawaai is, houdt 'ie gewoon op met werken, dus moet je op zoek naar alternatieven.

[Toaster]

Zelf speel ik ook op een ColeClark, maar in een top100 band op het podium houdt geen enkele gitaar met klankkast het vol. Met al het lage gebeuk van bas en bassdrum houdt je gitaar simpelweg op met werken. In plaats van de trilling van je snaren, pakt het alleen de trilling van de lage tonen van de andere instrumenten op.

Vandaar dat je ook eens naar de Multiac gitaren van Godin zou kunnen kijken. Ik ken alleen de Nylon Duet, waar ik ontzettend tevreden over ben. Akoestisch komt het natuurlijk in geen velden of wegen in de buurt van zelfs de goedkoopste instapgitaar, maar versterkt is het een klasse apart. Ik kan me voorstellen dat dit voor de staalsnaren ook geldt. De synthesizer-optie hoeft van mij niet zo, in plaats daarvan zou ik voor het duet-systeem gaan met een condensator microfoon in een klein klankgat. Deze gitaren hebben veel minder last van de standaard podiumperikelen dan de gemiddelde Dreadnaught of zelfs OM. Kleinere body, dus minder gevoelig voor overspraak van bas en bassdrum. Geen klankgat, dus geen (minder) last van feedback op de monitor. En een geweldig pickup-systeem.

Als de band niet al te hard speelt, neem ik ontzettend graag m'n ColeClark (FL2AC met sensor op het boven- en onderblad) mee, geweldige sound. Amper processing nodig. Maar op podia waar er veel lawaai is, houdt 'ie gewoon op met werken, dus moet je op zoek naar alternatieven.


Haha ja dit is de reden dat ik stopte met akoestische gitaar spelen in mijn oude coverband.

Je zag alle snaren trillen terwijl je niks aansloeg en als je aan het spelen was zag je bepaalde snaren op resonanties uit de band alle kanten op trillen. Om maar te zwijgen van alle HUOOEEMMMPSSS en PIEIEIEIJTTSS.

Zo'n gitaar stopt dan inderdaad met werken en gaat een heel eigen leven leiden. Erg jammer eigenlijk.

[freddy]

Zelf speel ik ook op een ColeClark, maar in een top100 band op het podium houdt geen enkele gitaar met klankkast het vol. Met al het lage gebeuk van bas en bassdrum houdt je gitaar simpelweg op met werken. In plaats van de trilling van je snaren, pakt het alleen de trilling van de lage tonen van de andere instrumenten op.

Vandaar dat je ook eens naar de Multiac gitaren van Godin zou kunnen kijken. Ik ken alleen de Nylon Duet, waar ik ontzettend tevreden over ben. Akoestisch komt het natuurlijk in geen velden of wegen in de buurt van zelfs de goedkoopste instapgitaar, maar versterkt is het een klasse apart. Ik kan me voorstellen dat dit voor de staalsnaren ook geldt. De synthesizer-optie hoeft van mij niet zo, in plaats daarvan zou ik voor het duet-systeem gaan met een condensator microfoon in een klein klankgat. Deze gitaren hebben veel minder last van de standaard podiumperikelen dan de gemiddelde Dreadnaught of zelfs OM. Kleinere body, dus minder gevoelig voor overspraak van bas en bassdrum. Geen klankgat, dus geen (minder) last van feedback op de monitor. En een geweldig pickup-systeem.

Als de band niet al te hard speelt, neem ik ontzettend graag m'n ColeClark (FL2AC met sensor op het boven- en onderblad) mee, geweldige sound. Amper processing nodig. Maar op podia waar er veel lawaai is, houdt 'ie gewoon op met werken, dus moet je op zoek naar alternatieven.

Bedankt voor de nuttige informatie, dat zo'n gitaar dan niet meer goed werkt was mij onbekend hoewel het technisch perfect verklaarbaar is.
Ik heb wel een dvd van Zucchero live in de Royal Albert Hall waarbij de gitarist op een Maton speelt,bij momenten gaat het er zeker niet zachtjes aan toe je vraagt je af hoe ze het klaarspelen om die gitaar niet te laten rondzingen.

[Plant]

Ik heb wel een dvd van Zucchero live in de Royal Albert Hall waarbij de gitarist op een Maton speelt,bij momenten gaat het er zeker niet zachtjes aan toe je vraagt je af hoe ze het klaarspelen om die gitaar niet te laten rondzingen.

Vaak gebeurt dat rondzingen maar op 1 frequentie en dat kun je dan nog voorkomen door met een parametrische equalizer alleen rond die frequentie het signaal te verzwakken. Notch filter heet dat.

Sommige gitaren hebben in de aktieve elektronica naast de standaard toonregeling deze voorziening zelfs ingebouwd. Dan kun je het zelf wegregelen. En anders moet de geluidsman dat achter z'n desk voor je doen.

[Ron Houben]

Dat de geluidsman dit onder controle kan houden, kan je vergeten. Hoe vaak kom je niet ergens waar de lokale geluidsman/vrouw niet weet hou hij een akoestische gitaar moet laten klinken?

De Maton en ColeClark gitaren hebben echt waar een hogere feedbackdrempel dan andere elementsystemen.

Als een gitaar ontzettend licht aanspreekt en heel gevoelig is, is dat geweldig om akoestisch op te spelen. Alle subtiele dingen kan je horen. MAAR, ingeplugd betekent dit dat die gitaar ook alle geluiden op het podium oppikt, en dat resulteert in feedback.
De Australische gitaren hebben een stijver bovenblad waardoor ze akoestisch harder bespeeld moeten worden om de subtiliteiten eruit te krijgen.... Maar ingeplugd klinken die geweldig!

Het kan dus zo zijn dat een gitaar die akoestisch beter klinkt, versterkt door de mand gaat vallen. Al helemaal omdat er retro-fit elementsystemen in moeten, het is geen eenheid tussen gitaar en elementsysteem. Bijna iedere bouwer moet gebruik maken van een bestaand systeem (Fishman, LR Baggs, AER, Schertler etc.) Hierbij is de gitaar niet rond het systeem ontworpen of andersom. IOw, daar schiet me Taylor te binnen, die doet dat nu ook. Maar die zijn gericht op het versterken van alle belletjes en boventonen en zingt ook sneller rond.

Bradley Clark heeft bij beide Australische merken het elementsysteem EN de gitaar ontwikkeld, waarbij zijn laatste ontwikkelingen nog weer beter klinken dan zijn vroegere werk.
Conclusie: Goede gitaar, massief hout, stijver bovenblad, geweldig elementsysteem = goed podiumgeluid. En verder niets.

Gegroet,
Ron Houben

[johantipker]

Dat de geluidsman dit onder controle kan houden, kan je vergeten. Hoe vaak kom je niet ergens waar de lokale geluidsman/vrouw niet weet hou hij een akoestische gitaar moet laten klinken?

De Maton en ColeClark gitaren hebben echt waar een hogere feedbackdrempel dan andere elementsystemen.

Als een gitaar ontzettend licht aanspreekt en heel gevoelig is, is dat geweldig om akoestisch op te spelen. Alle subtiele dingen kan je horen. MAAR, ingeplugd betekent dit dat die gitaar ook alle geluiden op het podium oppikt, en dat resulteert in feedback.
De Australische gitaren hebben een stijver bovenblad waardoor ze akoestisch harder bespeeld moeten worden om de subtiliteiten eruit te krijgen.... Maar ingeplugd klinken die geweldig!

Het kan dus zo zijn dat een gitaar die akoestisch beter klinkt, versterkt door de mand gaat vallen. Al helemaal omdat er retro-fit elementsystemen in moeten, het is geen eenheid tussen gitaar en elementsysteem. Bijna iedere bouwer moet gebruik maken van een bestaand systeem (Fishman, LR Baggs, AER, Schertler etc.) Hierbij is de gitaar niet rond het systeem ontworpen of andersom. IOw, daar schiet me Taylor te binnen, die doet dat nu ook. Maar die zijn gericht op het versterken van alle belletjes en boventonen en zingt ook sneller rond.

Bradley Clark heeft bij beide Australische merken het elementsysteem EN de gitaar ontwikkeld, waarbij zijn laatste ontwikkelingen nog weer beter klinken dan zijn vroegere werk.
Conclusie: Goede gitaar, massief hout, stijver bovenblad, geweldig elementsysteem = goed podiumgeluid. En verder niets.

Gegroet,
Ron Houben

+1!

Ik heb een Yamaha 6NA met nylon snaren. Akoestisch is het een vervelende saaie gitaar om op te spelen, ingeplugd is het een soort secret weapon zo gaaf en zo mooi! En feedback resitent, hoewel ik heel hard / luid akoestisch gitaarspel als onprettig in het gehoor liggend ervaar.

Een goed compromis vind ik de magneet pu's van Fishman. Ze geven veel geluidsdruk en zijn in vrijwel alle gitaren feedback resistent.
De sound is goed voor het spelen van akoorden in een rockbandje achtige setting. Ik vind wel de klank voor het spelen van gitaarsolo's te kort schieten, sinds ik mijn gitaarspel vaak ben gaan opnemen met een grootmembraan condensator mic, maar dat kan ook wel een kwestie van persoonlijke smaak zijn.

[Mr.Bluesbreaker]

Gisteren naar Eiland muziek geweest voor Maton en Cole Clark.
Ze vielen me allebei erg tegen, Cole Clark doordat ze naar mijn mening nog teveel in volume achterbleven zonder in te pluggen. Voor die prijs wilde ik ook vooral akoestisch geen concessies meer doen, dus die vielen af. Verder stond er niet onaardige Taylor 312, met het ES systeem. Deze nog even ingeplugd, best lekker, alleen is de body me iets te klein en de hiel me iets te, tjsa, "maf en onhandig". Had liever een 614/714 geprobeerd, dit was de enige Taylor. Lekkere hals wel.
Ze hadden de TE signature van Maton op vooraad, die ik meteen even een testrun gaf. Bleek dat de B snaar en de E snaar nog bijna valser qua octaafzuiverheid waren als bij mijn oude Compass. Snel weer in de koffer gelegd. Heel jammer, want hier verwachtte ik toch ook veel van. Voor dat geld mag dat natuurlijk niet voorkomen. Nog wat Martin getest met een soort composiet neck, yuck...snel weer weggelegd.

Doorgereden naar Bergentheim. Wat een waanzinnige collectie voor de topspullen hier zeg. Hier begon ik gewoon met vanalles en nog wat uit de rekken te spelen waarvan ik het nog enigszins (soms ook niet) kon betalen.

Begonnen met Gibson EC-20 en een L130, beiden jaren 90. Erg lekker, goed afgesteld ook, itt. tot andere nieuwere Gibsons die ik bespeelde best heel goed. De EC-20 (starburst jumbo) had een hele mooie, soort bluesy zoete toon die ik voor sommige dingen te gek vond, maar zag het niet echt als een allrounder. Verder naar andere dingen.

Daarna een mid jaren '90 Santa Cruz OM. Indrukwekkend, maar kort door de bocht teveel Martin-esque voor mij. In die zin dat ik bij de klassieke Martins de boem in het laag me wat in de weg zit voor subtiele dingen, en dat had deze OM ook behoorlijk. Wel top of the line qua model, maar niks voor mij. Next, toch stug volhouden, :D een goede Martin M-36, OM model. Gave sound, maar na 1 minuut bleken de eerste 3 posities aan te lopen, moest wat gebeuren aan het fretwerk. Voor die prijs niet meer op gespeeld. toen kwam er nog Lakewood, Collings en nog meer onbetaalbaar spul maar dat wordt een te lang verhaal, op naar de climax.

Toevallig als eerste gitaar pakte ik een Larrivee OM60 rosewood. Meteen voelde het als een gitaar die ik al jaren had staan (ach hou op man, "ik heb het gevoel dat ik je al veel langer ken?") en hij klonk bij alles wat ik deed fantastisch. Het geluid straalde duidelijk door het grote klankgat alle kanten de ruimte in en nu weet ik pas wat men bedoelt met "projectie" wanneer akoestische gitaren worden beschreven. Bij deze gitaar was het zelfs leuk om gewoon 1 noot te spelen en te horen hoe lang deze doorzong. Na al die andere merken te hebben geprobeerd, bleef de OM60 gewoon het beste bij me passen qua toon, hals, bodyvorm, you name it. Ingeplugd met het ingebouwde Fishman systeem was het ook niet te versmaden, erg mooi en niks hakken in de prachtige kast: subtiel onder de klankkast weggewerkt. Bijkomend voordeel was dat dit model met elektronica nieuw al gauw over de 3000,- zou moeten opbrengen, wat wel over mijn psychologisch haalbare grens heenging. Dit was een 2e hands plus dat er nog wat korting vanaf ging...laat ik het kort houden dat ik hem daar ongeveer gestolen heb:)

Pics: http://www.tfoa.eu/the_store/index.php?target=products&product_id=32630

Ach, lang verhaal maar voor de mede zoekende misschien leuk om te lezen. Nu eerst de OM60 nog even langs de tech brengen voor de laatste puntjes op de I qua persoonlijke afstelling, en dan snel het podium ermee op...te gek!

[Aragorn]

Mooi verhaal, mooie gitaar...geeft inspiratie en hoop om binnenkort ook weer eens de zoektocht op te pakken.

[LaurentB]

Ja, interessant verhaal! Vooral ook nuttig voor beginnende gitaristen die hun eerste gitaar gaan uitzoeken, om te lezen hoe je zoiets nu aanpakt: veel proberen, niet blind afgaan op het merk. Prima verslag!

[Rinze]

Mooie gitaar Eric! Blijkbaar zijn ze daar bij tfoa dus toch niet altijd zo aan de prijs..

[freddy]

Proficiat met deze schitterende gitaar, zeer mooi houtwerk maar daar staat Jean Larrivee om bekend.Dat je uiteindelijk niet voor Maton of Cole Clark gekozen hebt verbaasd me niet erg het zijn zonder meer prachtige gitaren....als ze ingeplugd zijn zoniet word het een ander verhaal.Toen ik een tijd geleden bij Kees Dee was om een gitaar te kiezen vernam ik van Joost van Oldenbeek dat ze gestopt waren met Maton omdat ze er niets aan vonden!! Ik moet zeggen dat ik stomverbaasd was het is toch een van de toonaangevende winkels in Nederland met zeer veel ervaring en kennis van gitaren, het zal wel op het puur akoestishe gebied zijn dat men afgehaakt heeft want ingeplugd is Maton top.Ik wens je heel veel speelgenot met je mooie Larrivee.

[justwilliam]

Zeker goede keuze, ziet er mooi & goed afgewerkt uit. :)
Veel plezier met de nieuwe aanwinst!

[Mr.Bluesbreaker]

Bedankt mannen! Morgen fris setje op zetten en weer uren maken.
Wat een ding, sinds mijn eerste goede gitaar die ik kocht niet meer zo'n opgelaten gevoel gehad met een nieuw stuk gear.