American Standard vs Artist vs Vintage Reissue strats

[SaferSephy]

Ik ben zo langzamerhand toe aan een echte amerikaanse stratocaster, ik heb nu een mexicaanse Jimmy Vaughan signature die me erg bevalt maar het wordt tijd om op te schalen.

Echter is er zoals je weet enorm veel keuze bij fender en zit in deze keuze enorm veel prijs verschil. Zo heb je een american standard voor rond de 1100, een Vintage Reissue rond 1600 en een artist tussen de 1400 (SRV) en de 1900 (EJ).

Ik vroeg me echter af of er tussen de verschillende gitaren behalve andere pickups ook kwalitatieve verschillen zitten (houtkeuze enzo). Is bijvoorbeeld een vintage reissue echt beter dan een american standard, en is de EJ signature echt kwalitatief beter dan een VR?

[Orbis]

Ik zeg dit enkel op basis van dingen die ik gelezen heb, maar here goes:

De reissues worden bijzonder hoog aangeschreven. Kwalitatief zeer goede instrumenten. De signaturemodellen verschillen per artiest, ze komen ook niet allemaal uit de USofA. Maar de Eric Johnson-sig wordt volgens mij wel gezien als één van de beste strats 'out there'. En dat zit hem in allerlei kleine elementen, zoals de elementen (:cooler:), de halsvorm en meer van zulke dingen.
En een vriend van me heeft een standard, dat speelt ook heerlijk. Ik speel op een MIM Tele en dat gaat ook als een trein, maar de standard is wel duidelijk een klasse hoger.

Ik hoop dat je er iets mee kunt!

[Les Paul R8]

Als je huidige Strat je zo goed bevalt, waarom wordt het dan tijd om op te schalen? Welke redenen zijn er om een andere strat te willen?

Wat betreft kwaliteitsverschillen, gaat het vaak om voorkeuren. Je kan niet zeggen dat alle SRV's super zijn of juist niet. Het blijft gaan om een combinatie van de juiste stukken hout, op de juiste manier samengesteld. Soms werkt het super, maar vaak ook minder. Probeer gewoon zo veel mogelijk Strats uit, tot je er 1 vindt die je niet meer weg wilt leggen. Als ik een gitaar in mijn handen heb die ik misschien wil kopen, vraag ik mijzelf af of ik er 's avonds niet van zal slapen als ik hem niet koop....

[Sinner1980]

Vintage reissue...of de vintage hot rod (heb ik zelf),geweldige strats die je lekker uit UK kan bestellen voor ca 1100-1200 euro.
Hoop mensen gaan nu zeuren dat je niet blind moet bestellen maar ik heb er nog geen cent spijt van,geweldig zelfs;€600 bespaart en een topplank:strat:

[SaferSephy]

Als je huidige Strat je zo goed bevalt, waarom wordt het dan tijd om op te schalen? Welke redenen zijn er om een andere strat te willen?

Mijn huidige strat is een waar blues monster. Tex mex elementen, een stevige V neck en vraag echt voor een hardhandige behandeling. Nu heb ik me eigenlijk ook voornamelijk in de blues begeven dus kwam dit goed uit.

Echter heb ik laatst een Squier Classic Vibe '60s gekocht als backup plankje (na één keer op het podium te hebben gestaan met een gebroken snaar weet je waarom). Deze gitaar heeft een kleinere C neck waar ik gemakkelijker snelle segmenten op speel, en beter werkt met mijn kleine handjes.

Dit ontdekt hebbende en de wetenschap dat ik me op wat ander werk wil gaan storten waarbij speelgemak belangrijker wordt, heb ik besloten dat het tijd is om op zoek te gaan naar een nieuwe nummer 1 strat.


Wat betreft kwaliteitsverschillen, gaat het vaak om voorkeuren. Je kan niet zeggen dat alle SRV's super zijn of juist niet. Het blijft gaan om een combinatie van de juiste stukken hout, op de juiste manier samengesteld. Soms werkt het super, maar vaak ook minder. Probeer gewoon zo veel mogelijk Strats uit, tot je er 1 vindt die je niet meer weg wilt leggen. Als ik een gitaar in mijn handen heb die ik misschien wil kopen, vraag ik mijzelf af of ik er 's avonds niet van zal slapen als ik hem niet koop....

Na ja, ik heb een half jaar geleden een Fender Custom Shop Dakota Red Relic '68 Stratocaster in m'n pootjes, en hier heb ik zeker wat nachten wakker van gelegen, echter vind ik de prijs voor dergelijke gitaren dermate hoog dat ik dit wat buitensporig vond. Zeker gezien het feit dat ik pas een paar jaar gitaar speel en een dergelijk instrument qua kennis en kunde gewoon nog niet waard ben.

[Les Paul R8]

Mijn huidige strat is een waar blues monster. Tex mex elementen, een stevige V neck en vraag echt voor een hardhandige behandeling. Nu heb ik me eigenlijk ook voornamelijk in de blues begeven dus kwam dit goed uit.

Echter heb ik laatst een Squier Classic Vibe '60s gekocht als backup plankje (na één keer op het podium te hebben gestaan met een gebroken snaar weet je waarom). Deze gitaar heeft een kleinere C neck waar ik gemakkelijker snelle segmenten op speel, en beter werkt met mijn kleine handjes.

Dit ontdekt hebbende en de wetenschap dat ik me op wat ander werk wil gaan storten waarbij speelgemak belangrijker wordt, heb ik besloten dat het tijd is om op zoek te gaan naar een nieuwe nummer 1 strat.



Na ja, ik heb een half jaar geleden een Fender Custom Shop Dakota Red Relic '68 Stratocaster in m'n pootjes, en hier heb ik zeker wat nachten wakker van gelegen, echter vind ik de prijs voor dergelijke gitaren dermate hoog dat ik dit wat buitensporig vond. Zeker gezien het feit dat ik pas een paar jaar gitaar speel en een dergelijk instrument qua kennis en kunde gewoon nog niet waard ben.


Ok. Je redenen zijn mij duidelijk. Wat betreft die Custom shop Strat is de enige vraag of je hem kunt/wilt betalen. Je hoeft geen diploma te hebben om een dergelijke gitaar te bezitten. Een zeer goed instrument daagt je uit om te spelen. Je krijgt er alleen maar meer lol in. Ik heb zelf ook altijd hele goede gitaren gehad. En daar ben ik nog altijd blij om.
En anders kan je het beste op zoek gaan naar een Strat die je datzelfde gevoel geeft. Je weet zelf het beste waar je naar op zoek bent.
Elke gitaar is uniek; dus je kan super SRV's tegen komen, maar ook waardeloze. Dat geldt ook voor EJ's en elke andere Strat. Specs zeggen niets. Dus mijn advies is: probeer er veel uit, tot je die ene Strat vindt.

[SaferSephy]

Ok. Je redenen zijn mij duidelijk. Wat betreft die Custom shop Strat is de enige vraag of je hem kunt/wilt betalen. Je hoeft geen diploma te hebben om een dergelijke gitaar te bezitten. Een zeer goed instrument daagt je uit om te spelen. Je krijgt er alleen maar meer lol in. Ik heb zelf ook altijd hele goede gitaren gehad. En daar ben ik nog altijd blij om.

Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Je gitaar is enerzijds een inspiratie om verder te komen, anderzijds een beloning voor wat je al bereikt hebt, en dit moet in goede balans zijn om gelijdelijk door te groeien naar iets moois. Daarnaast is er niks frustrerender als iemand met een Master Built Fender van 4500 te zien die letterlijk nog geen 3 akkoorden weet aan te slaan.



En anders kan je het beste op zoek gaan naar een Strat die je datzelfde gevoel geeft. Je weet zelf het beste waar je naar op zoek bent.
Elke gitaar is uniek; dus je kan super SRV's tegen komen, maar ook waardeloze. Dat geldt ook voor EJ's en elke andere Strat. Specs zeggen niets. Dus mijn advies is: probeer er veel uit, tot je die ene Strat vindt.

Mjah klopt, ik heb bijvoorbeeld een Vintage Reissue 62 bespeeld en die klonk zo dood als een pier, echter zijn de specs wel zo'n beetje wat ik zoek...toch ook anderen proberen dus.

Echter klopt mijn aanname dat alle americaanse niet-cs strats qua hout en hardware kwaliteit hetzelfde zijn? (op de highway en de nieuwe special series na natuurlijk)

[Hendriks]

Proberen ,proberen en nog eens proberen , de ene AVRI is de andere niet en dat geld ook voor de andere. Ik heb 2 AVRI's 57 gehad , die uit 1991 was super , de andere uit 2001 was k#t , ik heb nou een"standard"uit 2009 en die heeft het voor mij helemaal wat betreft, geluid en bespeelbaarheid. Dus nogmaals, gewoon met open vizier gaan proberen en niet denken dat duurder ook beter is.

[Pepe]

Ja, zoals R8 zegt, het heeft meer met feel, sound en dus voorkeur te maken. Je JVaughan klinkt wat direkter en rauwer, wat scherper en meer mids dan een reissue, misschien beter voor hedendaagse blues, een reissue zou mijn keus zijn voor HankBMarvin en Knopfler dingen.

Mijn favoriete strat is een vroege seventies, die Hendrix/Gilmour sound is mijn opvatting van een strat sound maar het is persoonlijk. Je moet eerst weten wat je zoekt en een strat zoeken die daar bij past. Ik geloof niet echt in best en beter, het gaat meer over wat je verwacht.

[guitarkid]

Na ja, ik heb een half jaar geleden een Fender Custom Shop Dakota Red Relic '68 Stratocaster in m'n pootjes, en hier heb ik zeker wat nachten wakker van gelegen, echter vind ik de prijs voor dergelijke gitaren dermate hoog dat ik dit wat buitensporig vond. Zeker gezien het feit dat ik pas een paar jaar gitaar speel en een dergelijk instrument qua kennis en kunde gewoon nog niet waard ben.


..... is er niks frustrerender als iemand met een Master Built Fender van 4500 te zien die letterlijk nog geen 3 akkoorden weet aan te slaan.


Voor wie...?? ;)

Dat de gitaar misschien te duur voor je is, is een goede reden om 'm niet te kopen. Maar een goede gitaar is iedereen waard !! Die gitaar is er voor jou, jij bent er niet voor die gitaar !! Ik heb dit wel vaker op dit forum geschreven, maar meen dat dan ook oprecht. Het is wel wat off-topic, maar als je die Dakota Red echt zo goed vond en je kunt het je permiteren: kopen. Later ga je nog betreuren dat je het niet hebt gedaan en die gitaar gaat mytische proporties aannemen dan. Soms is zo'n gitaar gewoon voor jou. Ik spreek uit ervaring.
On-topic@SaferSephy: ik vind de USRI echt fantastisch en m.i. zeker interessanter dan een USA Standard. Ik heb er één ("62 uit 1989) en dat is dus ook gewoon mijn gitaar. Proberen! Er zal, zoals Hendrix ook terecht al opmerkte, veel verschil zijn tussen de diverse USRI's.


Ok. Wat betreft die Custom shop Strat is de enige vraag of je hem kunt/wilt betalen. Je hoeft geen diploma te hebben om een dergelijke gitaar te bezitten. Een zeer goed instrument daagt je uit om te spelen. Je krijgt er alleen maar meer lol in.

Spijker op de kop, Les Paul R8..!!

Gr. C.

[mesaman]

[QUOTE=SaferSephy;2291758]Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Je gitaar is enerzijds een inspiratie om verder te komen, anderzijds een beloning voor wat je al bereikt hebt, en dit moet in goede balans zijn om gelijdelijk door te groeien naar iets moois. Daarnaast is er niks frustrerender als iemand met een Master Built Fender van 4500 te zien die letterlijk nog geen 3 akkoorden weet aan te slaan.



wat een gelul zeg.en wat vind je van mensen met auto's die bijna niet kunnen auto rijden?mensen met hele dure horloges die bijna niet klok kunnen kijken(of de luxe hebben tijd relatief te kunnen ervaren)of een duur schilderij aan de muur hebben en niet eens weten wie het geschilderd heeft,of zelfs geld/mooie vrouw op de bank hebben staan en er niet eens wat mee doen!
dure walkman(ipod) luisteren en een slechte muziek smaak heeft?of planten in de tuin hebben staan voor een fortuin(woordgrapje;) en er iemand anders voor laten zorgen!
ik neem jou en andere die mensen dingen/leuke ervaringen/plezier misgunnen aan anderen het persoonlijk kwalijk en krijg het vervelende gevoel wat jij net omschrijft juist aan jou gun.dus als jij een ander iets naar zn eigen mogelijkheden en voor keur en werken kwalijk neemt zou ik jou het plezier in wat je ook maar zou willen doen eigenlijk ook niet gunnen. lees het woord eigelijk maar goed.want ik wens iedereen het beste toe en vooral veel plezier!
ontopic.
ik zou zeggen denk er eens goed over na.wat zegt je gevoel over de gitaar?ik denk voor me zelf dat mn gevoel een goede raadgever is.mischien ook voor jou?ik heb ook een paar donders dure gitaren maar ik vind ze tegek en heb er super veel plezier aan en kan bijna niet gitaar spelen maar ben super blij dat ik ze heb.dus ik zou zeggen 'doen'

succes!

[Eko]

Een US standard is een moderne strat met een moderne hals en medium-jumbo frets. Polylak , andere brugzadels , 2-pointbridge en meer van dat soort zaken.
Een reissue is en versie van de strat zoals die in oktober 1962 gemiddeld van de band kwam rollen. Nitrolak , ouderwetse zadels , fender-tremelo met zwaar bolk , 60`s C-shape neck met vintagedraad en tuners met een zaagkop.
De artists editions zijn zoals de artiesten met Fender hebben afgesproken. Sommige zijn rauw en open , zoals je eigen Jimmy Vaughn, en andere zijn weer de andere kant op zoals de EJ. Die laatste was even heel populair en heel snel gingen ze weer van de hand.

Zoals bij veel zaken gaat het hier om je eigen smaak. Een halsprofiel moet je passen , een vintage instrument met bijbehorende frets vind niet iedereen het Walhalla. Sommige zaken zoals de moderne pick-ups zitten alleen op de..... juist. Het is dus zoeken en proberen.
Veel plezier met de zoektocht.

[strate]

Ik moet zeggen dat ik het 100% eens ben met de TS over het hebben van een custom shop terwijl je nog geen noot kunt spelen. Ik vind dat zelf ook behoorlijk irritant om te zien en daarom koop ik voor mezelf ook pas een betere strat als ik vind dat ik goed genoeg kan spelen en die gitaar waardig ben.

[lodi]

ik heb zelf na enkele standard usa strats waarvan de ene al wat beter was dan de andere n' deluxe usa strat gekocht een jaar geleden, daar heb ik nog geen seconde spijt van gehad, goeie sound, zeer aangenaam om op te spelen en mooi afgewerkt +/- 200 euro duurder dan de standard dus zo'n 1300 euro, ik zou je aanraden er zo eentje uit te testen.