PDA

View Full Version : zenuwen niet de baas ?



zenabi
30 november 2009, 16:31
heb er ongelovelijk de péé in
dit weekend zijn wij begonnen met cd opname ( eigen studio ,met behulp van een ervaren iemand )2 dagen lang aan opnemen geweest tot dat ik aan de beurt was ,ik sloeg helemaal dicht ,zweet - handjes trillen - kon geen stuk meer spelen , met pijn en moeite is er 1 nummer opgekomen en dat kon ook beter .over 2 weken gaan we verder ,wie heeft er tips ?

beruk
30 november 2009, 16:35
Repeteren tot je er groen en geel van ziet (of in het engels zo je wilt: blue in the face).
Dan zit het zo in de vingers, moét het er wel uitkomen.
Hab je er een blad muziek of tabs/chord sheets van?
Minder bruikbaar maar wellicht aardig als weetje: oude truuk bij beroeps musici: beta-blokker slikken tegen de hartkloppingen.
Vind maar es een huisarts die je dat voorschrijft.

lindstrom
30 november 2009, 16:35
biertje drinken, bandleden wegsturen zodat ze niet op je vingers kijken, veel doen dan wordt het vanzelf makkelijker.

Het is idd lastig dat geef ik toe.

zenabi
30 november 2009, 16:41
als we aan het oefenen zijn gaat het als vanzelf ,ik haper nu zelfs bij de simpelste stukken
had dit van mezelf echt niet verwacht ,het wordt er ook alleen maar erger op als je jezelf opfokt maar ja.... en biertje drinken heb ik later ook ff gedaan maar hielp ook niet (of moet weer zoveel drinken .. maar dan lijkt het misschien wel goed te gaan maar is het dan niet )

pimmetje
30 november 2009, 16:44
Yep. Een biertje kan helpen.
Maar dan ook één... en dat zeg ik niet snel :D.

Wat gaat er eigenlijk precies fout dan? Waren het hele concrete dingen/riffs die je al jaren (of maanden) wel kon die plots niet meer lukten? Of was het meer iets waar je wat vrijer mocht (improv) en dat daarbij van de zenuwen geen of te veel ideeen kwamen waardoor de handen ook niet meer wilden?

Allebei kut, natuurlijk... maar vooral in 't eerste geval helpt oefenen misschien minder dan het biertje en in het tweede geval helpt 't misschien om datgene dat je moet doen vooraf toch even iets concreter te maken en helemaal aan yoghurt te oefenen.

(en misschien dan alsnog dat ene biertje :D).

pimmetje
30 november 2009, 16:50
Ah.... ik deed te lang over m'n posts... zelfs de meest simpele dingen gaan dus fout en een biertje helpt ook niet echt.

Klinkt misschien zweverig, maar maak een ritueeltje voor jezelf. Bijvoorbeeld:
- dat ene biertje drinken.
- voordat je gaat opnemen ff een kwartiertje warm spelen. Daarbij ook al wat van de meer simpele riffs gebruiken.
- een paar minuutjes ontspanningsoefeningen (op buikademhaling letten, spieren bewust aanspannen en ontspannen om die ontspanning te herkennen, etc.) Lekker op die lichamelijke ontspanning concentreren helpt ook om ff niet met de spanning in je hoofd bezig te zijn.

Tegen die tijd is er ook wat alcohol aangekomen waar 't moet zijn :D
Dan knallen.

't Lullige is dat zo'n ritueeltje voor sommigen de druk juist alleen maar verhoogt... maar misschien helpt zoiets je.

zenabi
30 november 2009, 16:50
Wat gaat er eigenlijk precies fout dan? Waren het hele concrete dingen/riffs die je al jaren (of maanden) wel kon die plots niet meer lukten


echt gewoon vanaf intro al ..
handen zo klam dat ik geen snelheid meer had en snelle aanslag was alsof mn han vast aan een strakke band zat die steeds terugtrok . Ben er eens bij gaan zitten en staan maakte niets uit (staan ging wel wat lekkerder )

Little Jay
30 november 2009, 16:58
Zoek eens op internet naar Kenny Werner, die heeft een boek geschreven dat heet "Effortless Mastery". Hij beschrijrft hierin hoe veel muzikanten dichtslaan op het moment dat ze bijvoorbeeld een solo moeten spelen, en in jouw geval dus op het moment dat het rode "record" lampje gaat branden. Dat komt door 'self imposed fear', angts die we onszelf opleggen omdat we goed en foutloos willen spelen, bewijsdrang, etc.

De kern (simpel samangevat) van zijn oplossing is dat je je moet realiseren dat je jezelf deze angst oplegt, dus jij kan die angst ook zelf weghalen. Klinkt makkelijk, maar is het natuurlijk niet.

Waarom klap je dicht? Analyseer dat eens.
- bang dat al je fouten ongenadig op de band komen te staan en dat je medemuzikanten jou geen goede gitarist zullen vinden? In feite komt het er op neer dat jij jezelf ergens aan meet (Jouw gitaarheld? Je medemuzikanten?) en dat je iets probeert te reproduceren of te evenaren. Laat maar varen, dat gaat je toch niet lukken. Het best bereikbare is dat je klinkt als jezelf en meer moet je ook niet willen. Jij bent uniek! En wie dat niet bevalt: opzouten! ;-)
- het kan ook een simpeler verklaring zijn: je weet dat 't nu ineens foutloos moet en je gaat je zo hard concentreren op foutloos spelen dat je vergeet muziek te maken. Zet 't opzij! Probeer maar eens een take op te nemen wanneer je je van te voren bedenkt: ik ga 't lekker helemaal vergallen. Je zult zien dat 't dan ineens beter gaat.

Een tipje van de sluier om het op te lossen:
- maak je hoofd leeg (dus ook leeg van de angst) en focus op de muziek en niets anders
- zorg dat je boven het materiaal staat (oefenen!)
- ontspan je lichaam: controleer je ademhaling (diep, met je buik) en ontspan je spieren
- en bovenal: HET GAAT OM DE LOL!!! Als je geen plezier meer voelt (en dat doe je op dat moment natuurlijk niet, je voelt pure ANGST), wat heeft het dan nog voor zin? Je zou op dat moment in feite gelukkiger zijn als je gewoon kapt met gitaarspelen, want dat zijn de angst en de prestatiedruk verdwenen. Wil je dat? Natuurlijk niet, zorg dus dat je plezier voelt!!

Allemaal lekker makkelijk gezegd natuurlijk, maar als je je dit realiseert ben je denk ik al een stuk verder. Het vervelende is dat je jezelf al een beetje getraumatiseerd hebt, zodra je het rode lampje gaat branden wekt dat in je hele lichaam een primitieve angstreactie op (een vluchtreactie wellicht). Het vergt best wat oefening in mentale ontspanning om daar vanaf te komen....

zenabi
30 november 2009, 17:29
Zoek eens op internet naar Kenny Werner, die heeft een boek geschreven dat heet "Effortless Mastery". Hij beschrijrft hierin hoe veel muzikanten

.............een primitieve angstreactie op (een vluchtreactie wellicht). Het vergt best wat oefening in mentale ontspanning om daar vanaf te komen....


heel goed verhaal dank je
heb net overlegt dat ik ff een cd krijg met inmiddels opgenomen stukken van de rest van de band .. kan ik nog ff extra oefenen

we moeten maar zien ..jongens van de band vatten het allemaal wel heel goed op ..zij hebben al vaker een cd opgenomen en waren ook 1 x bloednerveus enz..

1 ding waar ik ook over eenzat was het geluid van mijn gitaar .. maar die klinkt echt vet

The '59 Sound
30 november 2009, 17:57
Gebruik de spanning om je beste prestatie neer te zetten.
Het is een fijn lijntje tussen net wel en net niet goed spelen, gewoon proberen dan kom je vanzelf een keer aan de goede kant van de lijn terecht.

Succes

barno
30 november 2009, 18:15
beste manier: zorg ervoor dat je de stukken heel goed kan spelen. Het is niet voldoende dat je het 4 keer op 5 perfect speelt tijdens oefenen. Ik speel zelden vaste solo's maar voor cdopnames bereid ik altijd een aantal solo's heel goed voor (ook zo dat ik ze kan spelen zonder effecten, op acoustische, enz...) Die solo's gebruik ik zelden bij de opnames maar het geeft me wel het gevoel van ontspanning / zekerheid dat ik iets heb, moest het niet lukken in the heat of the moment.

DeadHerring
1 december 2009, 12:04
geen bier drinken. Het is het beste te spelen in de staat waar je oefent. Dus als je dronken wil kunnen spelen, oefen dan ook dronken. Anders lukt het niet. Een groepje van bekenden heeft hetzelfde probleem; telkens ze een optreden doen lopen ze eerst bier te drinken en tijdens het optreden ook nog 'ns, met het resultaat dat hun gitarist, die z'n drank zo goed niet houdt, constant fouten speelt. Zeker bij strakke metal is dat erg storend.

lindstrom
1 december 2009, 12:43
geen bier drinken. Het is het beste te spelen in de staat waar je oefent. Dus als je dronken wil kunnen spelen, oefen dan ook dronken.

daarom drink ik ook tijdens opnames :) ik speel "losser" dynamischer als ik gedronken heb..

pimmetje
1 december 2009, 13:00
geen bier drinken. Het is het beste te spelen in de staat waar je oefent. Dus als je dronken wil kunnen spelen, oefen dan ook dronken.Nou trek je dus wel het advies om eventueel een biertje tegen de zenuwen te nemen al direct richting dronken...

zx81
1 december 2009, 14:21
Waarom klap je dicht? Analyseer dat eens.

Ben het grotendeels met je post eens. In de loop der jaren heb ik vaak genoeg dingetjes opgenomen*, en andere mensen opgenomen om het verschijnsel 'Opname-angst' van dichtbij te kennen. Is het niet de taak van de producer om je op je gemak te stellen, en je door dit proces heen te helpen? Of doen alleen de dure jongens dat?

Als het gaat om een snelle oplossing, dan zou ik het niet in de richting van analyse zoeken, maar eerder zoeken naar een manier om de angst hanteerbaar te maken. De TS is bang, en de beste manier om die angst weg te nemen is volgens mij om gewoon ergens met een el cheapo recorder te gaan zitten, en te gaan spelen. De eerste takes zullen waarschijnlijk mislukken, maar zodra de TS merkt dat de angst geen zin heeft wordt het voor hem ook makkelijker om de angst te negeren.

Vergelijk het maar met spreken in het openbaar. Veel mensen zijn daar bang voor, en de beste manier om die angst te overwinnen is door in het openbaar te spreken. Vroeger stotterde ik van de zenuwen als ik wat moest zeggen, maar inmiddels heb ik geleerd dat mijn angst gebaseerd is op allerlei verkeerde aannames van mezelf. Een tijdje geleden heb ik voor 400 mensen staan spreken, en complimenten gekregen over mijn 'rustige, beheerste' manier van spreken. Ik was echt wel zenuwachtig, maar heb geleerd dat die zenuwen alleen maar nuttig zijn, ze houden me scherp.

* 4-track tape (in Kampen, of all places), dus lang geleden.

pupanus1
1 december 2009, 14:40
Ik had het een beetje met solo's, ik ben echt geen solist maar in sommige van onze nummers soleer ik toch. En tijdens het optreden dacht ik echt al van: o shit zo de solo, hoe was het ook alweer. Als het maar goed gaaaaat...

En ondertussen was ik zo afgeleid dat ik de rest van het nummer ook stond te verkloten.

Op een bepaald punt dacht ik gewoon: Fuck it ik speel die solo gewoon en schijt als er fouten in zitten. En nu gaat het eigenlijk vrijwel foutloos.

Uiteraard ook veel geoefend :)

zenabi
1 december 2009, 15:21
gisteravond zitten klooien met de nummers : allemaal foutloos achter elkaar zelf de solo was mooier dan ik in orgine heb gespeeld .
Moet gewoon proberen die knop om te zetten (maar dat zal wel tegen die tijd weer anders zijn ) ga in ieder geval ff 2 weken niet anders spelen dan onze nummers moet het toch lukken

Little Jay
1 december 2009, 15:58
Ben het grotendeels met je post eens. In de loop der jaren heb ik vaak genoeg dingetjes opgenomen*, en andere mensen opgenomen om het verschijnsel 'Opname-angst' van dichtbij te kennen. Is het niet de taak van de producer om je op je gemak te stellen, en je door dit proces heen te helpen? Of doen alleen de dure jongens dat?

Als het gaat om een snelle oplossing, dan zou ik het niet in de richting van analyse zoeken, maar eerder zoeken naar een manier om de angst hanteerbaar te maken. De TS is bang, en de beste manier om die angst weg te nemen is volgens mij om gewoon ergens met een el cheapo recorder te gaan zitten, en te gaan spelen. De eerste takes zullen waarschijnlijk mislukken, maar zodra de TS merkt dat de angst geen zin heeft wordt het voor hem ook makkelijker om de angst te negeren.

Vergelijk het maar met spreken in het openbaar. Veel mensen zijn daar bang voor, en de beste manier om die angst te overwinnen is door in het openbaar te spreken. Vroeger stotterde ik van de zenuwen als ik wat moest zeggen, maar inmiddels heb ik geleerd dat mijn angst gebaseerd is op allerlei verkeerde aannames van mezelf. Een tijdje geleden heb ik voor 400 mensen staan spreken, en complimenten gekregen over mijn 'rustige, beheerste' manier van spreken. Ik was echt wel zenuwachtig, maar heb geleerd dat die zenuwen alleen maar nuttig zijn, ze houden me scherp.

* 4-track tape (in Kampen, of all places), dus lang geleden.

Mee eens! Doen doen doen en jezelf voor de leeuwen gooien of in het diepe duiken zo je wilt werkt vaak ook erg goed.

Han S
1 december 2009, 16:15
De manier van opnemen is belangrijk, de sfeer in de studio, de mensen die je van dienst zijn, alles is bepalend voor wat er uiteindelijk gebeurt.

Ik heb eens een draadje gestart over hoe men presteert in de studio, de voor en nadelen, de valkuilen etc etc.

Daar kwam een mooie discussie uit en iemand schreef dat als hij in de studio zijn partij moest opnemen dat hij dat stomvervelend vond en aan de afwas dacht inplaats van aan de muziek.

Daarom neem ik zoveel mogelijk een band op zoals ze gewend zijn om te spelen, dus met elkaar in één grote ruimte. Dan kun je de solo's als je dat wilt later doen en desgewenst kun je ook alles van elkaar isoleren omdat er meerdere ruimten zijn. Dat vinden de meeste muzikanten lekker spelen. Dus misschien is het de opnameprocedure die je onprettig vindt. Uiteraard kan je niet zomaar een hele band tegelijk opnemen, daar heb je de ruimte voor nodig en je moet veel kanalen tegelijk kunnen opnemen.

Opnametechnici kunnen ook wel eens vaag zijn en dan begrijpen de muzikanten niet meer goed wat ze nou wel en niet moeten en kunnen doen, het is een ingewikkeld proces, maar al doende leert men.

lindstrom
1 december 2009, 17:17
opnames maken vind ik elke keer weer een enorm leerproces

Arvoitus
3 december 2009, 16:36
Eentje die ik veel mensen kan aanraden: oefen thuis met opnemen. Pak gewoon een videocamera of geluidsrecorder en neem jezelf op, dan raak je eraan gewend.
Veel mensen krijgen op de slaapkamer in hun eentje ook al de zenuwen.

Neem jezelf op. Je raakt eraan gewend, je kan zelf horen waar je fouten liggen (en die verbeteren). En als je hoort dat je eigen opnames goed gespeeld zijn, dan geeft dat weer een extra ego-boost wat goed is voor je zelfvertrouwen.

En dit: http://www.vitamins.nl/valeriaan.htm

Zeer fijn spul voor als je een rustig gevoel wilt hebben, je wordt er enorm rustig van (ook goed voor het slapen) maar je concentratie of reactie vermogen blijft hetzelfde.

Kun je gewoon bij de apotheek/kruidvat halen zonder recept.

Michael AE
3 december 2009, 18:06
Ik heb heel lang geleden eens een demo opgenomen bij Han en alhoewel dat niet mijn eerste opname was, was ik wel nerveus. Hij wist me echter goed op mijn gemak te stellen; voornamelijk door niet steeds de mindere punten op te noemen, maar vooral de dingen die goed gingen. Dat werkt psychologisch gezien erg goed.

Het is inderdaad aan te raden thuis te oefenen. Dan leer je omgaan met dat "moment waarop de rode lamp aan gaat".

Tegenwoordig neem ik liever alles thuis op. Lekker met een biertje of een koffie en dan lekker klooien. Als ik in de studio zit, probeer ik die sfeer zo veel mogelijk te benaderen. Dus geen 4 bandleden die naar je zitten te staren met hun vriendjes en vriendinnetjes, maar gewoon de producer/engineer en ik.

Tips geven is niet zo makkelijk in dit geval eigenlijk. Je moet het gewoon doen, dan gaan de zenuwen op een gegeven moment wel weg. Je bent niet de eerste die hier last van heeft, maar het zal ook hoogstwaarschijnlijk niet eeuwig duren.

Succes!

Han S
3 december 2009, 18:24
Ik heb zaterdag een CD opgenomen met een zeemanskoor, 45 mensen en allemaal wat ouder. Op het moment dat ze binnenkomen voel je dat ze barsten van de zenuwen en dat is met 5 minuten over. We hebben in vijf uur een hele CD opgenomen en geen korte CD hoor, ik ben benieuwd of het binnen die 80 minuten past want anders moet er wat sneuvelen.

Anyway, als je er de sfeer in weet te krijgen gaat het een stuk beter en ik wil er alleen mee zeggen dat ook mensen van ver in de 70 en zelfs in de 80 nog nerveus zijn in de sttudio, maar dat is nergens voor nodig. [/makkelijk praten]

De meeste studiobaasjes en producers krijgen die nervositeit er wel uit hoor, ze zijn niet anders gewend. Beroemde artiesten zorgen ook voor sfeer, als het moet komen er palmbomen in de studio en wordt er een stuk strand aangelegd. Wat altijd heel goed werkt bij dames is een kaarsje en een vers bosje bloemen op de vleugel. Vergeet niet dat de muziek het belangrijkst is en daar moet je alles voor doen, al zijn het de gekste dingen, als de muziek daar beter van wordt moet het gebeuren.

gorgasm
3 december 2009, 19:17
volgens mij is die han wel een wijze man...

jutter
3 december 2009, 20:16
Ik wil hier wel mijn steentje aan bijdragen. Bij mijn allereerste optreden had ik het zweet in de handen. Ik was vreselijk onzeker en vergat alles, zelfs waar het nummer instond. Toen kwam die verschrikkelijke solo en ik wist hem niet meer! Wha, wat een afgang! Ik geneerde me dood, ik zal het nooit meer vergeten ook al is dat al ruim 25 jaar geleden! Een paar maanden later kwam ik een professionele toneelspeler tegen. Die herkende mijn probleem maar had ook de oplossing! Hij zei: "gewoon doen alsof". Op dat ogenblik dacht ik: "da's lekker makkelijk". Maar die man had groot gelijk, voor mij werkt werkt het heel goed. Sta ik op een podium en ik moet die moeilijke solo spelen, dan doe ik een stap naar voren, zo van: hier ben ik! Dit trucje heb ik ook veel toegepast in andere situaties bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek. Zo wordt je zelf een stuk zekerder. Misschien heb je hier wat aan...

Martijn-w
4 december 2009, 14:55
Klopt inderdaad wel. Als je het gevoel hebt dat je het kan, dan lukt het ook.

zenabi
13 december 2009, 22:28
2 weken niets anders gedaan dan eigen oefen cd in auto en elk moment dat ik kon gespeeld en het resultaat ................HET STAAT ER OP !!! echt super wat geeft dat een kick na tijd .de moelijkste stukken in 1x de makkelijke stukken een paar keer over hoe raar kan het gaan , maar ben blij ben nu net thuis van weekend in de studio ,ga een borrel pakken oja heb ik al gezecht : wat een kick HET STAAT ER OP

rudolf
17 december 2009, 13:22
Ik wil hier wel mijn steentje aan bijdragen. Bij mijn allereerste optreden had ik het zweet in de handen. Ik was vreselijk onzeker en vergat alles, zelfs waar het nummer instond. Toen kwam die verschrikkelijke solo en ik wist hem niet meer! Wha, wat een afgang! Ik geneerde me dood, ik zal het nooit meer vergeten ook al is dat al ruim 25 jaar geleden! Een paar maanden later kwam ik een professionele toneelspeler tegen. Die herkende mijn probleem maar had ook de oplossing! Hij zei: "gewoon doen alsof". Op dat ogenblik dacht ik: "da's lekker makkelijk". Maar die man had groot gelijk, voor mij werkt werkt het heel goed. Sta ik op een podium en ik moet die moeilijke solo spelen, dan doe ik een stap naar voren, zo van: hier ben ik! Dit trucje heb ik ook veel toegepast in andere situaties bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek. Zo wordt je zelf een stuk zekerder. Misschien heb je hier wat aan...


wat doe je dan "alsof"? want dat is me niet helemaal duidelijk in je verhaal.

jutter
17 december 2009, 17:27
wat doe je dan "alsof"? want dat is me niet helemaal duidelijk in je verhaal.

Yep!..........................

Tankman
17 december 2009, 17:34
Je doet 'yep alsof?

Lees aub de vraag nog een keer...:seriousf:

jutter
17 december 2009, 17:48
Je doet 'yep alsof?

Lees aub de vraag nog een keer...:seriousf:

Hey daar is mijn grote vriend Tankman weer......:seriousf:

jutter
17 december 2009, 17:51
wat doe je dan "alsof"? want dat is me niet helemaal duidelijk in je verhaal.

Gewoon doen alsof je zeker bent van jezelf of dat je heel relaxt bent; je mag dat gerust een tikkie overdrijven maar niet te...

Luke-wannabe
19 december 2009, 11:18
Ik had het afgelopen weekend. We zijn nu echt super hard in de weer met de debuutplaat van m'n band en daar deden we pas een pre productie voor. Gewoon drumstel uitgemiced, mic voor de gitaren en bas DI en dan in een multitrack.
Het lukte me gewoon op de een of andere manier niet. 2 nummers gedaan en toen zijn we ff gaan zitten en terug luisteren wat we nou gedaan hadden.
We kwamen tot de conclusie dat het niet echt als een 'band' klonk. Het klonk alsof iedereen voor zichzelf aan het spelen was, en dat klopte ook. Ik was zelf echt alleen maar aan het focussen op mijn eigen spel en dat het goed op band kwam.
Daarna zijn we gewoon lekker zoals we altijd spelen gaan spelen. Lekker losjes, geinen met elkaar tijdens het spelen, elkaar aankijken. Toen klonk het opeens beter. Meer als een band. Individuele tracks misschien wat minder, maar als geheel echt een grote vooruitgang.
Niet de beste tracks die ik ooit heb ingespeeld, maar het klonk ten minste als een band.