PDA

View Full Version : Eerste optredens



HenkieKnip
25 november 2009, 11:37
Hai allemaal,

Komende maand gaat het dan eindelijk gebeuren, mijn eerste optredens met de coverband staan gepland. Ik ben er al best gespannen over en weet eigenlijk niet echt wat te verwachten. Niet van het spelen voor publiek, maar vooral ook hoe ik mijn gitaarspel technisch zal uitvoeren onder die druk.

Ik kan me voorstellen (en heb me er ook voorbereid) dat het die eerste keren niet helemaal vlekkeloos zal verlopen, dat er hier en daar best nog foutjes zullen voorkomen terwijl die er op de generale repetitie bijna niet waren.

Kan iemand me zijn/haar ervaringen daarover vertellen? En is het echt zo dat optredens de beste leerschool zijn en je na een paar keer in je ritme komt en steeds beter gaat spelen (net zo 'goed' als op de repetities bijvoorbeeld)?

Ik speel slaggitaar in een top40 coverband, dus merendeels akkoordenwerk met hier en daar een lickje of kleine solo.

Alvast bedankt voor de reacties!

Rick trodat
25 november 2009, 12:01
één tip, hou het simpel. Wordt niet overmoedig met lastige technieken die je nog niet volkomen onder de knie hebt. Verder is het niet eng. Eerste nummer is misschien spannend, daarna is het genieten.

Ikzelf speel meestal voor een man of 60-100. Soms meer.

pimmetje
25 november 2009, 12:15
Mijn eerste optredens waren echt met de tong uit de mond en de ogen strak op de hals gericht :D.
Ik had een boel (nerveuze) voorpret en een boel plezier achteraf, maar tijdens 't spelen was 't soms bijna werk. Ik had er tijdens wel lol in, maar toch duidelijk anders dan het voor- en na-verhaal.

Voor mijn toen veel meer ervaren bandleden was 't volgens mij ook soms moeilijk, omdat ik dus niet altijd direct voor communicatie te bereiken was. Ik was bezig met m'n hals en m'n eigen partij ipv echt in een band te zitten.
Ook helpt 't richting publiek natuurlijk niet als iemand meer oogcontact met z'n hals maakt dan met de zaal.
Het had ook deels te maken met wat Rick Trodat hierboven zegt: te veel direct op 't podium willen kunnen.

Dat lost zichzelf gelukkig op na een aantal optredens :D.

Optredens zijn idd een hele goede leerschool als aanvulling op oefenavonden. O.a. omdat je gewoon door moet spelen na een fout. Bij oefenen kan je stoppen en voor een tweede poging gaan.
Daarmee leer je individueel en collectief je fouten beter te corrigeren/wegmoffelen of zelfs gebruiken.

Je leert ook dat het publiek de muziek anders beleeft dan jullie als band / jij als muzikant. Het gros van de fouten heeft niemand door. Je merkt aan reacties uit het publiek dat een beweging met je hals soms nog meer effect heeft dan het werkelijke accent op dat moment... etc, etc.

Zorg gewoon dat je allemaal 't niet verkut op suffe dingen als geen snoer bij je hebben, batterijen in fx die halverwege een nummer op blijken, geen setlist hebben, veel te laat binnenkomen en zo...
DIE dingen hoef je niet live te leren :D.

Liquid_Metal
25 november 2009, 12:26
Zoals pimmetje al zegt, het is een groepsgebeuren. Daardoor zal je niet de enige zijn die fouten maakt en wat lastig is: je moet samen de fouten oplossen. Daardoor is het belangrijk om op je bandmaten te letten en vooral op de frontman (qua instrumenten). Die zul je vast wel hebben, dat werkt meestal zo. Ikzelf ben frontman dus als er iets fout gaat leidt ik de fout meestal weer in goede banen. Mocht je dat zelf ook zijn dan wordt het nog extra lastig, want dan moet je dus ook op fouten van anderen letten.

Interactie met het publiek is ook belangrijk, maar niet zo zeer voor het eerste optreden. Je zult nog erg gespannen zijn dus dat zal er vast bij inzitten. Maar da's alleen van belang voor de show, dus voor de eerste keer zou ik me daar niet teveel druk over maken.

Wat wel heel belangrijk is is zorgen dat je songs speelt die je echt kent. Geen moeilijke dingen waar je thuis of in bij repetitie nog moeite mee hebt, want met extra spanning wordt dat nog veel lastiger. En begin met iets simpels waar je zelf lekker door kunt inkomen.
Realiseer je wel dat het publiek de meeste fouten niet eens hoort. Als je covers speelt is die kans wat groter, maar bij eigen werk valt een boel te verdoezelen.

Het allerbelangrijkste is dat je moet proberen te genieten. Dat is de eerste keer moeilijk door alle spanning, maar je zult merken dat je na een paar nummers veel losser komt (hoe snel dat is verschil van persoon tot persoon) en dan kan het echt beginnen.

Succes!

HenkieKnip
25 november 2009, 12:33
Hey, bedankt voor de reacties, mooi om te lezen dat voor meerderen het begin een nerveus gebeuren was.

De rest van de band heeft op zich al wel optreed-ervaring, dus ik hoop inderdaad dat ik me daar aan kan optrekken. Ben wel benieuwd hoe ik zelf ga reageren als ik een G moet spelen en er ineens een Fis door de speakers klinkt. Van nature ben ik vrij cool en relaxed, maar als dat gebeurt zal ik mezelf toch moeten dwingen door te spelen en er niet teveel aan terugdenken lijkt me.

Ik heb er in ieder geval onwijs veel zin in.

Rick trodat
25 november 2009, 13:41
contact met publiek is belangrijk. Hoewel sommige gitaristen dat soms totaal niet doen. lees David Gilmour tijdens solo's.

RoelTM
25 november 2009, 13:45
Lees David Gilmour tijdens solo's.
Weet je dat het me nu pas opvalt, nu je dat zegt. Ik mis het totaal niet bij hem, hij heeft dan weer iets 'anders'.

(Komt misschien ook wel omdat ik alleen de DVD's heb gezien, maar toch. :D)

Arjan12
25 november 2009, 14:01
Hey, bedankt voor de reacties, mooi om te lezen dat voor meerderen het begin een nerveus gebeuren was.

De rest van de band heeft op zich al wel optreed-ervaring, dus ik hoop inderdaad dat ik me daar aan kan optrekken. Ben wel benieuwd hoe ik zelf ga reageren als ik een G moet spelen en er ineens een Fis door de speakers klinkt. Van nature ben ik vrij cool en relaxed, maar als dat gebeurt zal ik mezelf toch moeten dwingen door te spelen en er niet teveel aan terugdenken lijkt me.

Ik heb er in ieder geval onwijs veel zin in.

De meeste mensen in het publiek zijn toch toondoof, 90% merkt er niks van.

Dribbel_
25 november 2009, 14:20
Dat met foute maken en doorspelen is het belangrijkste. Wat hier al net gezegd werd is dat waarschijnlijk het grootste deel/zo niet iedereen de kleine foutjes niet eens opmerkt, zodra jij opeens stopt en heel moeilijk en beschamend om je heen gaat kijken, dán gaat het wel opvallen, maar als je gewoon doorspeelt zonder iets te laten merken is er helemaal niks aan de hand.

Nou is dat bij covers wat lastiger dan bij eigen werk nummers omdat veel mensen de covers natuurlijk wel kennen. Maar de meeste mensen in het publiek luisteren naar het geheel wat van het podium komt, en niet per instrument en of daar fouten gemaakt worden.

Baker
25 november 2009, 15:19
Ben wel benieuwd hoe ik zelf ga reageren als ik een G moet spelen en er ineens een Fis door de speakers klinkt.

Nou zal het publiek dat niet zo'n probleem vinden. Die zijn toch aan het zuipen. Alleen.... als je het zélf maar hoort! Met andere woorden, zorg ervoor dat je jezelf goed kunt horen. Net als in de oefenruimte. Live pakken dat soort dingen altijd weer anders uit, let daar dus op met de soundcheck.

JER00N
25 november 2009, 16:05
Ik zit in het zelfde schuitje als jij, over twee weken treedt ik voor het eerst op met m'n band, na meer dan een jaar in de oefenruimte te hebben gestaan. Ik ben ook de enige die nog nooit opgetreden heeft (dit is m'n eerste band), de rest heeft al veel meer ervaring daar mee. Erg spannend dus. Het is redelijk technisch zo nu en dan en ik speel een aantal solo's. Daarnaast moet ik (en de rest van de band) ook nog eens wat zingen bij 1 nummer dus dat maakt het nog enger :p

HenkieKnip
25 november 2009, 16:54
Nou, erg veel succes dan in ieder geval!!!

Je kunt toch moeilijk op het podium gaan staan en denken dat het publiek geen verschil hoort tussen goed of niet goed gespeelde muziek? Op het moment dat je een fout maakt dan denk je volgens mij sowieso dat iedereen dat in de gaten heeft of niet?

Was hier iedereen erg nerveus tijdens zijn/haar eerste optreden(s)? En hoe heb je je daar doorheen geslagen?

kenx
25 november 2009, 17:01
Bij ons werkt het eigenlijk omgekeerd. Op de repetitie maken we vaak fouten, maar in tegenstelling tot optredens, waar wij zelden een fout maken, is dit echt een groot verschil!

Grtz

Output
25 november 2009, 17:26
misschien vrij idioot...
maar wat bedoelen jullie eigenlijk allemaal met contact met je publiek ?
Want de paar keer dat de groep waarin ik zat optrad kwam ik niet verder dan de zaal inkijken en groeten wanneer opkomt en afgaat.

Output
25 november 2009, 17:27
met afgaan bedoel ik dus van het podium gaan op het einde he;)

kenx
25 november 2009, 18:06
met afgaan bedoel ik dus van het podium gaan op het einde he;)

Het publiek betrekken bij je show, tussen de liedjes door een en ander vertellen enzo... Je begrijpt wel wat ik bedoel...

pimmetje
25 november 2009, 18:29
Je kunt toch moeilijk op het podium gaan staan en denken dat het publiek geen verschil hoort tussen goed of niet goed gespeelde muziek? Op het moment dat je een fout maakt dan denk je volgens mij sowieso dat iedereen dat in de gaten heeft of niet?Nee, da's een stap verder. Mensen horen (of weten/voelen) wel het verschil tussen goed gespeelde muziek en slecht gespeelde muziek. Ze horen alleen niet ieder foutje zoals jij het hoort. Dat komt omdat:
1) zij het nummer niet of minder in hun hoofd hebben dan jij, omdat jij 't veel vaker hebt geoefend.
2) zij niet weten of jullie bepaalde dingen expres hebben veranderd aan de nummers; een foutje kan dus een draai zijn :D.
3) zij een foutje in jouw partij misschien niet eens horen, omdat het nummer als geheel nog wel OK klinkt.
4) zij zelfs minder goed naar het geheel luisteren dan jij, want ze zijn gewoon aan 't uitgaan.
... en misschien nog wel meer redenen.

Maar je denkt idd al snel dat je fout merkbaar was en dus opgemerkt is. Die angst is alleen veel vaker onterecht dan je zelfs durft te hopen :D.

Jordii
25 november 2009, 21:55
Ik speelde vorig jaar basket case bij een optreden. De zangeressen (jaja :stop:) begonnen een tel te laat met zingen, en zetten de brug twee maten te vroeg in, waardoor het dus ook helemaal fout ging bij mij. Maar bij jullie zal vast alles goed gaan, want jullie hebben het geoefend :) Veel plezier!

Tankman
25 november 2009, 23:04
Ik weet nog dat bij mijn eerste optreden de lampen zo fel waren en vanwege te hoog podium in een zaal met een te laag plafond stonden ze zowat in mn gezicht te schijnen. Ik wilde heel graag naar het publiek kijken, maar werd keihard verblind iedere keer dat ik een poging deed. Ik moest dus geforceerd omlaag kijken en heb uiteindelijk de hele show voor de eerste rij, mijn effectenplank en mijn gitaar gespeeld. Meer kon ik niet zien.

Wat het grappigste was, is toen ik de foto's en filmpjes van de zaal zag achteraf, schrok ik me rot. Het was totale chaos. Ik speelde in een death metal bandje. De hele zaal was een grote moshpit, de spiegels op de muur waren kapot gemosht, mensen werden rondgeslingerd, het leek wel een slagveld! Hilarisch!

Op een gegeven moment moest ik een solo spelen, en de ander gitarist moest daar een tijdje helemaal niks onder spelen, dus sprong hij het publiek in. Kwam hij terug het podium op, wist hij niet waar we waren in het nummer, terwijl hij iets moest inzetten voor het vervolg van het nummer. Gelukkig wist ik het te redden door zijn stuk in te zetten, toen wist hij het wel weer.

Ik denk dat mijn tweede optreden toch wel leuker was. In de woonkamer van de andere gitarist, op zijn verjaardag, met echt 150 man publiek, dat over het balkon de tuin in en de straat op stroomde. Na onze set van 45 minuten van eigen nummers, begonnen we wat covers te spelen en hebben uiteindelijk nog een uur lang doorgespeeld. We hebben allemaal covers gedaan de we nog nooit samen hadden gespeeld. Wait and Bleed van Slipkot, Deftones, Chop Suey, Toxicity, Blind van Korn. Echt te grappig voor woorden.

Ik denk dat de enige tip dat ik uit mijn eigen verhaal kan halen is: HAVE FUN! en zorg dat het onvergetelijk is, goed of slecht.

Mathidal
26 november 2009, 00:52
Mensen zijn vaak zenuwachtig voor hun eerste optreden...

Waarom?

Wat zijn zenuwen? Zenuwen is wat je voelt als je in een situatie komt dat je niet gewend bent.
Gevorderde artiesten hebben hier minder last van omdat ze het gewend zijn om voor een publiek te spelen.

Wat kun je er tegen doen?

Veel oefenen met mensen in de buurt. Pak die gitaar naar het park en oefen daar. Liefst een park waar heel wat mensen passeren, hoe meer, hoe beter.

Wat ook belangrijk is dat je leert om niet afgeleid te raken van "onverwachte prikkels" die je binnenkrijgt.

Vraag aan een paar vrienden om op repetitie voor je neus te gaan zwaaien, om boeken te laten vallen, het lokaal binnen en buiten te gaan, voor je neus te springen... klinkt idioot, maar zo leer je het wel.
Aan die zelfde vrienden kun je ook vragen om eens te kijken naar een repetitie generale.

Probeer eens een boek te spelen terwijl je speelt, dat helpt om te automatiseren.

Het is belangrijk om te automatiseren, want als je live bent kun je vaak niet goed denken. Dan moet het er gewoon IN zitten!!

Probeer om een half uur voor je verwacht wordt op de locatie te zijn. Dan ben je gewend aan de locatie.
Probeer ook om er zo weinig mogelijk aan te denken, anders gaat het helemaal fout.

Zenuwachtig op het podium? Is iedereen wel. Probeer goed te coördineren in je liedje, zodat je direct kunt herstellen bij fouten.

Maar vooral: veel doen.
Het gaat trouwens niet enkel over muziekoptredens. Toespraken, presentaties zijn ook dingen waar mensen naar "kijken".

Eis wel wat ruimte voor de band, want ik weet zelf nog eens dat ik moest spelen met een publiek die dertig centimeter voor mijn neus stond... STOREND!!

Tankman
26 november 2009, 01:00
Eis wel wat ruimte voor de band, want ik weet zelf nog eens dat ik moest spelen met een publiek die dertig centimeter voor mijn neus stond... STOREND!!

+1

Bij dat tweede optreden waar ik het eerder over had in die woonkamer, stond het publiek zo dichtbij, dat ik constant geraakt werd door het haar van een headbangende dame die er stond. Als een zweepslag voelt dat!

Mathidal
26 november 2009, 07:38
+1

Bij dat tweede optreden waar ik het eerder over had in die woonkamer, stond het publiek zo dichtbij, dat ik constant geraakt werd door het haar van een headbangende dame die er stond. Als een zweepslag voelt dat!

Kunnen we net zo goed op die overvolle metro spelen. Komt een beetje op hetzelfde neer. :stop:

Comfortably Daniel
29 november 2009, 22:16
Bij m'n eerste optreden had ik ook wel "gezonde zenuwen". Zoals de meesten onder ons.
Het was met m'n eerste bluesbandje en we speelden eigenlijk al langer met elkaar op jamsessies, dus we waren/zijn goed op elkaar ingespeeld. Dit maakt het vaak een stuk makkelijker. En omdat het blues is, waarin zoveel improvisatie mogelijk is, is het nog makkelijker. Je zit dan niet altijd vast aan specifieke dingen.

Zorg er gewoon met z'n allen voor dat iedereen zo veel mogelijk op z'n gemak is met de muziek die jullie spelen en dat je zeker niet al van te voren bang bent dat je fouten gaat maken. Dat gebeurt namelijk toch wel.

Over contact met publiek. Ik ben meestal bij optreden meer bezig met de muziek en de andere bandleden dan met het publiek. David Gilmour werd al eerder aangehaald...zo ben ik over het algemeen ook op het podium. Erg relaxed en gefocused op de muziek. In mijn ogen niks mis mee.

Mathidal
29 november 2009, 22:47
Ik ben meestal bij optreden meer bezig met de muziek en de andere bandleden dan met het publiek.

Ik ben op het podium ook veel bezig met leuke stagemoves. Niet overdreven natuurlijk, maar toch om niet stokstijf te zijn.

Ik ben dan ook de enige in de groep die van de ene kant naar de andere kant van het podium stapt, springt, huppelt, draait, gitaar hoog en laag hou en som maar op.

Nu zit ik eigenlijk te twijfelen of ik dat nog zou doen: enerzijds wil ik niet als stijve hark overkomen, anderszijds staat de rest allemaal stokstijf en val ik te veel op. :soinnocent:

JER00N
6 december 2009, 21:18
Nou gister had ik met m'n band Skybicycle ons eerste optreden, en voor mij ook meteen de eerste keer dat ik op de planken stond. Ik was best gespannen dus :) Maar gelukkig ging het allemaal heel goed, solo's waren vrijwel foutloos en de rest van de band maakte ook weinig fouten. En het publiek was ook heel enthousiast, na het optreden kregen we ook superveel positieve reacties en we hebben 27 t-shirts en 16 cd's kunnen verkopen :cool:

Volgend weekend weer een optreden, in een wat kleinere zaal met waarschijnlijk ook een kleiner publiek, maar ik heb er alweer zin in! :D

Yawp
6 december 2009, 23:39
Bij mijn eerste optreden (in 1992) was ik wel wat zenuwachtig. Het was een gelegenheids bandje, 3 keer gerepeteerd voor een "slechtste band" talentenjacht. Wij waren blijkbaar te goed want we wonnen niet :)

Alle keren erop voelde ik me meteen op mijn gemak tijdens optredens.

Ik speel nu punk / hardcore. Het valt me op dat speelfoutjes het publiek niets uitmaakt. Muzikanten (in de zaal) horen ze meestal wel, maar als de uitstraling / enthousiasme / energie van de band goed is dan is er helemaal niets aan de hand!.

Mathidal
7 december 2009, 09:28
Ach, erger dan een keertje met de leerlingenband kan het absoluut niet worden; die idioten hadden mij maar één keer laten repeteren. :mad:

Ga je als zanger natuurlijk af. :o

(ter verduideling: ik deed vroeger zang, nu meer gitaar :p)

HenkieKnip
7 december 2009, 17:11
Hey Jeroon, proficiat met je geslaagde optreden.

Afgelopen zaterdag dan ook mijn vuurdoop gehad. Ik heb de tips ter harte genomen en inderdaad een beetje 'op safe' gespeeld. Dus geen dingen geprobeerd die bij de repetities soms wel en soms niet goed gingen.
Op zich een fijn optreden gehad. Ook wel het gevoel dat ik niet alleen naar de snaren heb getuurd, maar ook zo af en toe eens het publiek ingekeken.

Enige minpuntje was dat ik bij een solo voor op het podium mezelf niet hoorde door de frontmonitoring. Dus een beetje in het luchtledige gespeeld, geen idee of het goed klonk dus, hehe.

Over het algemeen kan ik alleen maar zeggen dat het optreden naar meer smaakte, dus kijk alweer uit naar de volgende keer!

Martijn-w
7 december 2009, 17:19
Ik heb van tevoren eigenlijk nooit zin in optreden. Maar dat komt omdat ik een hekel heb aan zenuwen :p

Maar als je eenmaal bezig bent en het publiek heeft er zin in, dan is het wel gaaf en heb je echt een goed gevoel. Daarna is het ook altijd nagenieten hoe gaaf het was. Ik weet nog dat ze de eerste keer mee gingen zingen. Dat was kicken :)

pimmetje
7 december 2009, 17:26
@HenkieKnip: mooi dat 't goed ging. Toch wel lekker als zo'n eerste niet meteen allerlei angsten voor het volgende optreden opwerpt :D.

Wat betreft je monitoring kan je misschien zelf ook iets bewuster met de plaatsing van je versterker omgaan. Vooral als 't toch wordt doorversterkt, kan je dat ding eigenlijk richten zoals je wilt... dus ook op zo'n manier dat je jezelf goed hoort. Zo word je wat minder afhankelijk van de monitorman... al zal je vaak genoeg nog wel wat hulp van 'm willen :D.

Want zelfs als je al vele malen hebt opgetreden, blijft 't prettig om jezelf een beetje aardig te kunnen horen.

Martijn-w
7 december 2009, 17:41
Goed geluid is inderdaad heel erg belangrijk.

Voor kleinere optredens (tot nu toe dus bijna al onze optredens) hebben wij een eigen p.a. setje. We hebben helaas alleen geen persoon die er goed mee om kan gaan. We hebben iemand die aan de knoppen schuift en zorgt dat we enigzins hoorbaar zijn, maar daar heb je het mee gehad. Dus tijdens een optreden zit ik mezelf continu druk te maken of ik wel hoorbaar ben. Maar ook of de rest wel klinkt. Dat is absoluut geen fijn gevoel en je kan je niet concentreren op je eigen spel, dus dat wordt alleen maar slechter. Dus dan hebben we ook geen vrijheid om met het publiek te spelen.

HenkieKnip
8 december 2009, 12:04
@Pimmetje

Het probleem was dus inderdaad dat ik mijn versterker als een soort monitor voor me had staan, met het geluid op mijn gezicht gericht. Dus mezelf goed horen was geen probleem en door het doorgeluste geluid (via mic voor de versterker) was het zaalgeluid ook goed. Maar toen ik langs mijn versterker richting de voorkant van het podium stapte was ik daardoor dus wel afhankelijk van de frontmonitors..

Ach, ik maak er geen groot probleem van hoor, het algemene gevoel is gewoon erg goed en dit probleem gaan we gewoon volgende keer voorkomen door goede afspraken met de monitorman en door er aandacht aan te besteden tijdens de soundcheck. Ik heb er weer zin in in ieder geval!

En die zenuwen vantevoren... die waren eigenlijk wel lekker, haha

rudolf
14 december 2009, 14:04
Om niet het 3de actieve topic over dit onderwerp aan te maken plaats ik het hier maar even. Ook ik heb mijn debuut op het podium gemaakt afgelopen zondag. 2 nummertjes en zo simpel mogelijk gehouden. Hier het verslag :)

Na 3 maandjes samen spelen hebben we gisteren ons eerste optreden(tje) gehad. 2 nummertjes gespeeld in het "voorprogramma" van de band van mijn pa die er na 25 jaar trouwe dienst mee ophouden en het stokje overdragen aan ons. Wat was het vet om op het podium te staan voor zo'n 250 man! en wat waren we zenuwachtig! :)
Ik had al een paar keer aangegeven bij de rest dat we daar op zouden kunnen treden, maar eigenlijk hadden we zoiets dat we er nog niet klaar voor waren. Ook wel enigszins terecht aangezien we nog maar pas samen spelen en we sowieso allemaal nog niet zo heel lang op onze instrumenten spelen. Bas 1,5 jaar, gitaar 8 maanden, drums 4 maandjes waarvan pas 1 maand les, zang 3 maanden. Maarja dit was een goede kans voor ons om een keer wat podiumervaring op te doen en m'n pa zou het ook wel schitterend vinden als we het zouden doen. Dus vrijdag tijdens de repetitie had ik de rest ingelicht dat we het zouden doen. De reacties waren niet echt positief ;)

Dus zondagochtend na de soundcheck effe een paar nummertjes gespeeld in een bijna lege kroeg en dat ging niet echt heel goed. Zenuwen en wennen aan het spelen op een podium wat dus ook echt heel anders is dan in het jamhok zoals iedereen ook altijd aangeeft. En 8 van die muzikanten tegenover je die zoiets hadden van, laat maar eens zien wat jullie kunnen, werkt ook niet echt bevorderlijk. Maar de ouwe rotten gaven ons hun zegen en toen zijn we d'r 's middags toch maar voor gegaan.

Het was eigenlijk de bedoeling om maar 1 nummer te doen. Ons aller makkelijkste nummer en die ging eigenlijk best goed op wat kleine foutjes na, maar die hoorde het publiek toch niet. Toen hebben we nog effe Highway to Hell ingezet en het dak ging er af. De drummer verloor zijn stok in dat stukje net voor de solo. Dus toen had ik wat moeite met het inzetten van de solo, maar niemand die het in de gaten had. Alleen maar positieve reacties gehad dus optreden geslaagd! Alle pa's, ma's, vriendinnen en vrienden trots, dus wat wil je nog meer. Eerst boeking is ook al binnen. Dit smaakt naar meer!

Mathidal
14 december 2009, 14:50
Om niet het 3de actieve topic over dit onderwerp aan te maken plaats ik het hier maar even. Ook ik heb mijn debuut op het podium gemaakt afgelopen zondag. 2 nummertjes en zo simpel mogelijk gehouden. Hier het verslag :)

Na 3 maandjes samen spelen hebben we gisteren ons eerste optreden(tje) gehad. 2 nummertjes gespeeld in het "voorprogramma" van de band van mijn pa die er na 25 jaar trouwe dienst mee ophouden en het stokje overdragen aan ons. Wat was het vet om op het podium te staan voor zo'n 250 man! en wat waren we zenuwachtig! :)
Ik had al een paar keer aangegeven bij de rest dat we daar op zouden kunnen treden, maar eigenlijk hadden we zoiets dat we er nog niet klaar voor waren. Ook wel enigszins terecht aangezien we nog maar pas samen spelen en we sowieso allemaal nog niet zo heel lang op onze instrumenten spelen. Bas 1,5 jaar, gitaar 8 maanden, drums 4 maandjes waarvan pas 1 maand les, zang 3 maanden. Maarja dit was een goede kans voor ons om een keer wat podiumervaring op te doen en m'n pa zou het ook wel schitterend vinden als we het zouden doen. Dus vrijdag tijdens de repetitie had ik de rest ingelicht dat we het zouden doen. De reacties waren niet echt positief ;)

Dus zondagochtend na de soundcheck effe een paar nummertjes gespeeld in een bijna lege kroeg en dat ging niet echt heel goed. Zenuwen en wennen aan het spelen op een podium wat dus ook echt heel anders is dan in het jamhok zoals iedereen ook altijd aangeeft. En 8 van die muzikanten tegenover je die zoiets hadden van, laat maar eens zien wat jullie kunnen, werkt ook niet echt bevorderlijk. Maar de ouwe rotten gaven ons hun zegen en toen zijn we d'r 's middags toch maar voor gegaan.

Het was eigenlijk de bedoeling om maar 1 nummer te doen. Ons aller makkelijkste nummer en die ging eigenlijk best goed op wat kleine foutjes na, maar die hoorde het publiek toch niet. Toen hebben we nog effe Highway to Hell ingezet en het dak ging er af. De drummer verloor zijn stok in dat stukje net voor de solo. Dus toen had ik wat moeite met het inzetten van de solo, maar niemand die het in de gaten had. Alleen maar positieve reacties gehad dus optreden geslaagd! Alle pa's, ma's, vriendinnen en vrienden trots, dus wat wil je nog meer. Eerst boeking is ook al binnen. Dit smaakt naar meer!

Ach, wij hadden eens drie dagen om van NIETS van repertoire klaar te zijn voor een optreden. Als je iemand hebt die steeds andere dingen wilt doen (zoals zwemmen, eten, computeren, gamen,...) werkt dat niet echt hulpzaam. Ik stond er met mijn haren in het hand. Hebben we uiteindelijk één dag kunnen oefenen.

Natuurlijk: als iemand zegt dat we het kunnen en nog niet eens hebben doorgespeeld, is het logisch dat je afga.

Die betreffende persoon zit niet meer in de band, en nu hebben we een setlist van 10 nummers. :D