Backup-gitaar, evenwaardig of "just in case"?...

[Gerth]

Howdee,

Het bezitten van een bescheiden Ibanez-je gekruist met het vooruitzicht op regelmatige optredens met een bijna pasgeboren metalband deed me even filosoferen over hoe een bepaald budget "verdelen" in de nabije toekomst.

Ik worstel beetje met deze keuze: investeer ik in 2 gelijkwaardige en dus "minder dure" gitaren (bv. 2 gitaren van pakweg 350 euro, bv Ibanez ART 120), of koop ik een "duurdere" gitaar (bv. een ESP LTD EC 1000 van zo'n 1.000 euro) en houd ik mijn huidige budget-Ibanez (GRX 170) als backup?

Een verzamelaar heeft deze keuze niet te maken, maar als de gitaren echt als "werkpaarden" moeten dienen in live-situaties lijkt dit dilemma wel het overpeinzen waard: ofwel kiezen voor een constante kwaliteit en vooral sound (ook handig om steeds met dezelfde effecten- en versterkersettings te kunnen werken zonder de PA-man bij een gitaarwissel de haren uit het hoofd te doen trekken, of gewoon om tijdens een optreden na wat benden en soleren vlug een versgestemde "identieke" gitaar te nemen), ofwel alles zetten op een duurdere gitaar en bijna hopen dat je de back-up nooit nodig gaat hebben omdat deze toch nét te veel van sound verschilt...

Ben nieuwsgierig of er nog mensen met deze keuze geworsteld hebben en wat eventueel jullie meningen/bevindingen zijn hieromtrent.

[macwilliams]

Als ik zo je argumenten bekijk zou ik voor twee gelijkwaardigen gaan.

[ShredTallicA]

Als ik jou was zou ik wel 2 verschillende gitaren nemen... Anders heb je 2x zowat dezelfde sound, lijkt me nou echt geen zak aan :dontgeti: Verder weet ik er niet heel veel van af, maar het kwaliteitsverschil tussen 350 en 1000 euro kan veel zijn he? :hippie:

[grayfink]

Howdee,

Het bezitten van een bescheiden Ibanez-je gekruist met het vooruitzicht op regelmatige optredens met een bijna pasgeboren metalband deed me even filosoferen over hoe een bepaald budget "verdelen" in de nabije toekomst.

Ik worstel beetje met deze keuze: investeer ik in 2 gelijkwaardige en dus "minder dure" gitaren (bv. 2 gitaren van pakweg 350 euro, bv Ibanez ART 120), of koop ik een "duurdere" gitaar (bv. een ESP LTD EC 1000 van zo'n 1.000 euro) en houd ik mijn huidige budget-Ibanez (GRX 170) als backup?

Een verzamelaar heeft deze keuze niet te maken, maar als de gitaren echt als "werkpaarden" moeten dienen in live-situaties lijkt dit dilemma wel het overpeinzen waard: ofwel kiezen voor een constante kwaliteit en vooral sound (ook handig om steeds met dezelfde effecten- en versterkersettings te kunnen werken zonder de PA-man bij een gitaarwissel de haren uit het hoofd te doen trekken, of gewoon om tijdens een optreden na wat benden en soleren vlug een versgestemde "identieke" gitaar te nemen), ofwel alles zetten op een duurdere gitaar en bijna hopen dat je de back-up nooit nodig gaat hebben omdat deze toch nét te veel van sound verschilt...

Ben nieuwsgierig of er nog mensen met deze keuze geworsteld hebben en wat eventueel jullie meningen/bevindingen zijn hieromtrent.

Ik zeg optie twee, maar ik breek dan ook zelden of nooit snaren.

[FruscianteFan]

Als het écht een back-up gitaar is, gaat het erom dat je zonder problemen een nummer of set kunt afmaken. Dat het wat anders klinkt, misschien wat vlakker, lijkt mij er dan weinig toe doen.

Bij de optredens die ik heb gehad, had ik nooit een soortgelijke back-up. Een Les Paul en een Jaguar, als ik iets breek (meestal alleen tijdens repetities), dan pak ik de ander wel. Klinkt anders, maar het werkt goed genoeg. Ik zit dan ook niet echt meer aan de versterker of effecten. Het klinkt nu eenmaal anders, maar dat maakt (bijna?) niemand iets uit.

Verder kun je je afvragen hoe vaak je die 'andere' gitaar dan nodig gaat hebben. Als je een goede gitaar hebt, kun je daar prima een heel optreden mee doen (tenzij je andere sounds of stemmingen nodig hebt, maar daar heb je het niet over). Alleen als je een snaar breekt, wat waarschijnlijk niet zo vaak gebeurt als je regelmatig nieuwe snaren hebt, is dan een back-up nodig. Stemmen zul je zonder roadie toch zelf moeten doen, dan kan het dus maar beter één stemvaste gitaar zijn.

[pannekoek]

ik zou een 2de hands ltd ec1000 kopen en van het geld wat je overhoud een degelijke backupgitaar van rond de 300-400 euro

[wiegersma]

Ik zelf heb gekozen voor een dure 'mainguitar' en een mindere dure 'backupguitar'. Op de backup speel je minder en is toch bedoeld om, zoals Frusciantefan ook zegt, de set af te maken. Het is natuurlijk niet handig om een Blokkergitaar te kopen, het moet nog wel enige kwaliteit zijn.

[Eko]

Ik heb met optredens zo`n 4-5 gitaren ( electrisch) bij me. Voor de acoustische heb ik nooit een back-up bij me. De meest gebruikte gitaren zijn , voor mijn gebruik , gelijkwaardig.
Als ik een storing heb of een snaar breek loop ik naar het rek en trek de volgende er uit en speel weer verder.
Eigenlijk maakt het niet uit wat je als back-up mee neemt of hebt staan. Als je er zelf maar van overtuigd bent dat je er een avond op kunt spelen zonder je te ergeren of zonder kwaliteitsverlies. Ook je eigen geluid moet je er blind op kunnen vinden.
Ik heb zelfs meestal nog een reserve amp bij me.

[Rongear]

Ik gebruik een 88er '72 reissue japan strat met floyd en hss als main en gebruik nu een Les Paul copie als backup. Nu breek ik eigenlijk zelden een snaar maar het geluid van een lp is nogal anders dan een strat. Dus ik overweeg nu een gebruikte squier met hss aan te schaffen als Back up. Niet gelijkwaardig dus maar wel zelfde idee zodat de sound toch niet te veel afwijkt mocht ik de back up nodig hebben. IMO vindt ik het zonde een tweede "dure" gitaar aan te schaffen die hoofdzakelijk werkeloos moet toekijken....:strat:

[barno]

Ik heb met optredens zo`n 4-5 gitaren ( electrisch) bij me. Voor de acoustische heb ik nooit een back-up bij me. De meest gebruikte gitaren zijn , voor mijn gebruik , gelijkwaardig.
Als ik een storing heb of een snaar breek loop ik naar het rek en trek de volgende er uit en speel weer verder.
Eigenlijk maakt het niet uit wat je als back-up mee neemt of hebt staan. Als je er zelf maar van overtuigd bent dat je er een avond op kunt spelen zonder je te ergeren of zonder kwaliteitsverlies. Ook je eigen geluid moet je er blind op kunnen vinden.
Ik heb zelfs meestal nog een reserve amp bij me.

deze post helemaal toepasbaar op mezelf

het gebeurt wel es dat ik een nummer op de "verkeerde" gitaar moet spelen. belangrijk daarbij is te bedenken dat het publiek dat helemaal niet weet en het dus gewoon afhangt van je overtuigdheid dat het zo bedoeld is. En -no offence publiek- het publiek heeft dat nooit door :)

[Wicked Willy]

Ik heb heel bewust gekozen voor 2 gelijkwaardige gitaren (PRS Cu22, PRS Singlecut) , ze verschillen wel van elkaar qua klank (ik zou nooit twee dezelfde gitaren kopen) en ik gebruik ze qua verhouding 60/40. Mocht er met een van de gitaren iets gebeuren tijdens een optreden dan switch ik gewoon en ik denk dat het voor het publiek echt geen reet uitmaakt...volgens mij horen zelfs mijn bandgenoten geen verschil.

[Gearjunkie]

Een goedkopere, minder afgewerkte gitaar, vraag natuurlijk al veel meer om een back-up.
Zelf denk ik niet in termen als een main-axe, ik heb meerdere gitaren en mijn voorkeur wisselt voortdurend. Voor publiek maakt het echt helemaal niets uit of je een nummer op een lp, strat of wat dan ook speelt.

[EuroCinema]

Hoe beter je main gitaar, hoe kleiner de kans dat je je backup nodig hebt.
Daarnaast: een andere gitaar pakken als-ie vals is, duurt toch minstens zo lang als even bijstemmen met je stage-tuner. En als je met verse, niet overdreven dunne snaren speelt op een goed afgestelde gitaar, zou breken een zeldzaamheid moeten zijn (ik heb welgeteld 2 keer een snaar gebroken op het podium in meer dan 100 optredens, waaronder niet alleen jazz maar ook harde rock met .10s en zelfs .9s). Dus ik zeg: alle ballen op je main gitaar en zie je backup als een "thuiskomertje" voor het geval dat.

[Mitch]

Hoe beter je main gitaar, hoe kleiner de kans dat je je backup nodig hebt........
Dus ik zeg: alle ballen op je main gitaar en zie je backup als een "thuiskomertje" voor het geval dat.
Volledig mee eens.
Daarnaast, zeker als je in een duidelijke stijl speelt zoals in jouw geval heb je denk ik ook weinig behoefte aan een totaal andere gitaar. Dus ga voor een gelijksoortige gitaar (humbuckers, grofweg gelijke output etc) maar dan simpeler. Houd je het voor jezelf makkelijk en betaalbaar.

[FruscianteFan]

Een goedkopere, minder afgewerkte gitaar, vraag natuurlijk al veel meer om een back-up.
Zelf denk ik niet in termen als een main-axe, ik heb meerdere gitaren en mijn voorkeur wisselt voortdurend. Voor publiek maakt het echt helemaal niets uit of je een nummer op een lp, strat of wat dan ook speelt.
Misschien moet je het ook weer niet onderschatten. Sommige mensen in een publiek zijn erg muzikaal.

Als het gaat om de noodzaak - je breekt een snaar of whatever - dan maakt het echt weinig uit. Maar ik zet een nummer het liefst wel in met een gitaar die er het beste bij past.

[Gerth]

Alvast bedankt voor de talrijke reacties! De meningen zijn blijkbaar verdeeld, met toch een voorsprong voor die dure main/goedkope backup...

Wat mij toch héél erg verrast, alsook het gebrek aan reactie hierop, is dat de veel terugkerende opmerking dat het publiek toch niet hoort dat er van gitaar veranderd wordt en dat het allemaal eigenlijk geen "reet" uitmaakt... Dan vraag ik mij wel serieus af waarom er hier soms in bepaalde posts hele bomen doorgezaagd worden over het verschil tussen dit of dat element, houtsoort (zelfs voor de hals... ), snaren, lampen of transistor (en zelfs wélke lampen), enzovoorts... Dit lijkt mij héél onconsequent, en eigenlijk ben ik nog steeds van mening dat een volledig andere gitaar wel degelijk totaal anders combineert met je effecten en amp (én niet te vergeten de PA-instellingen) en dat al je minutieus gedraai en geprogrammeer allemaal voor niets geweest is als de "andere" of "minderwaardige" backup de helft van een set moet afmaken.

Professionele muzikanten die niet naar een cent moeten zien hebben trouwens ook soortgelijke (zij het dan wel zowiezo dure) gitaren als backup. Ik kan me niet voorstellen dat bv. Hetfield midden in een optreden naar een Strat uit '58 gaat grijpen... of BB King naar een Jackson Dinky, haha.

Dus denk ik dat het, zeker als je zoals in mijn geval voornamelijk (symfonische) metal gaat spelen, inderdaad beter met een soortgelijke gitaar als backup naar je optreden gaat, maar dat het inderdaad ook evengoed een minder dure kan zijn met ongeveer dezelfde pickups (bv. een duurdere Ibanez RG als main en het Ibanez GRX-je, waarvan ik eigenlijk toch heel tevreden ben, als backup), en dan eventueel later een tweede duurdere main-gitaar kopen met quasi dezelfde specs als de eerste.

Het in het begin kopen van bv. 2 Ibanez ART 120-gitaren om toch maar dezelfde te hebben is misschien niet zo ideaal, dus zal het waarschijnlijk de oplossing van in het vorig paragraafje worden. Maar reageer gerust voort, is wel interessant...

[FruscianteFan]

Er is een verschil tussen of je kunt horen dat het verschilt, en of het erg is dat het verschilt. Er is ook verschil tussen of jij het hoort, en of de meeste mensen in het publiek het horen. Thuis hoor je sowieso veel meer dan op het podium.

Maar het belangrijkste: een back-up gitaar is niet iets wat je dagelijks gebruikt. Voor mij geldt dat ik normaalgesproken gewoon tevreden wil zijn over mijn sound. Als er iets misgaat, dan maakt het niet zoveel uit als ik afwijk van de gewenste klank en eigenschappen van een gitaar. Het gaat namelijk helemaal niet zovaak mis.

Juist daarom zou ik niet teveel geld kwijt willen zijn aan een back-up. Dat is namelijk een noodgeval.

Het argument dat je aanhaalt van James en BB: ze hebben geld zat of krijgen die gitaren van de fabrikant, jij niet. Als jij ervoor kunt kiezen, zul je vast 2 perfecte gitaren kopen ofzo. Dat geld heb je echter niet, dus moet je voor een compromis gaan.

[vulvasonic]

Als gitarist ben je dagelijks bezig met je instrument. Je gaat zo'n ding kennen en als het goed is blijf je jezelf ontwikkelen en je techniek raakt verfijnt. Jij hoort die dingen. Jij merkt het verschil. Jij ervaart het verschil tussen een instrument dat je in staat stelt het beste uit je spel te halen en een budget model waarop je harder moet werken om tot hetzelfde resultaat te komen.

Gitaristen herkennen dit. Het grootste deel van het aanwezige publiek tijdens een concert, herkent dit niet en hoort de nuances niet of nauwelijks.

Ik heb meerdere, kwalitatief uitstekende gitaren. En ofschoon ik bewust gekozen heb voor diversiteit (dus geen kloon als backup), kan ik zonder moeite wisselen van gitaar, zonder dat iemand het merkt.
Ik speel veel, treed veel op en ik mag graag behoorlijk tekeer gaan op mijn plankjes, maar ik heb in de laatste vier jaar, slechts tweemaal (!!!) een snaar geknapt, waardoor ik gedwongen werd gebruik te maken van mijn 'backup'. Mocht ik elk optreden een snaar breken, dan was het misschien een ander verhaal, maar ik zie geen enkele reden om een echte backup te overwegen.

Als jij een goede gitaar hebt en je breekt zelden een snaar, dan pak je gewoon even je mindere plank en je spreekt met iemand af dat hij meteen een nieuwe snaar op je goede plank legt, zodat je na 1 of 2 deuntjes gewoon weer op je favoriete plank verder kan.

Dat zou IK in ieder geval doen.
WEL zou ik ervoor zorgen dat je je ouwe budget plank zo goed mogelijk laat afstellen. Later kun je dan nog eventueel voor 6 tientjes een goed element er in zetten. :)

[Liquid_Metal]

Ik zou allereerst een gitaar kiezen die je fijn vindt spelen. Als dat de 1000 euro kostende gitaar is, moet je dus zeker die halen en niet de goedkopere gitaar. Een backup is een backup en zal je dus enkel in nood gebruiken. Het fijnst zou zijn als het een zelfde model is omdat je dan geen compromises hoeft te maken als er iets gebeurt (snaarbreuk oid), maar dat is voor amateurs budgettechnisch vaak geen doen.
Maar niet 2x een goedkope gitaar kopen omdat het KAN. Kies de gitaar die je fijn vindt en stem je daar op af.

[Braindead]

Als ik jou was zou ik gewoon vooral voor een goede main axe gaan. Een gitaar die je gewoon goed bevalt. Die gitaar koop je wellicht ook voor het leven (of voor een aantal jaren). Voor noodgevallen inderdaad wat goedkopers aanschaffen.

Ik weet niet hoe je set eruit ziet maar als je een setje snaren van tevoren inspeelt, zodat ze niet meer ontstemmen en er dan weer afhaalt en meeneemt naar optredens dan kun je vrij snel een snaar verwisselen (met 1 van dat setje) en hoef je maar 1 keer te stemmen. Lukt je dat tussen 2 nummers door dan hoef je alleen het nummer maar even uit te spelen met een backup en die hoeft dan niet veel te kosten.

Als je 2 "bijna" gitaren koopt dan wil je na een tijd waarschijnlijk weer wat anders en kost je dat misschien ook weer de nodige centen. Ik vind backup gitaren die erg duur zijn zowiezo niet altijd handig. Je staat de spelen en waar staat die gitaar dan? Er zijn namelijk van die galo's die zo'n ding nog achter je rug om wegjatten bij een optreden. Die moeten ze ter plekke meteen afschieten maar dat is weer een ander topic.:D

[Liquid_Metal]

Wat mij toch héél erg verrast, alsook het gebrek aan reactie hierop, is dat de veel terugkerende opmerking dat het publiek toch niet hoort dat er van gitaar veranderd wordt en dat het allemaal eigenlijk geen "reet" uitmaakt... Dan vraag ik mij wel serieus af waarom er hier soms in bepaalde posts hele bomen doorgezaagd worden over het verschil tussen dit of dat element, houtsoort (zelfs voor de hals... ), snaren, lampen of transistor (en zelfs wélke lampen), enzovoorts... Dit lijkt mij héél onconsequent, en eigenlijk ben ik nog steeds van mening dat een volledig andere gitaar wel degelijk totaal anders combineert met je effecten en amp (én niet te vergeten de PA-instellingen) en dat al je minutieus gedraai en geprogrammeer allemaal voor niets geweest is als de "andere" of "minderwaardige" backup de helft van een set moet afmaken.

Als je thuis speelt, dus zonder andere instrumenten en met een directere sound, zul je dat verschil héél goed horen. On stage zijn er heel veel dingen die er bij komen en wat ook erg uitmaakt is dat je gitaar uitversterkt wordt op PA. Door al die bijkomende zaken zullen de verschillen tussen gitaren steeds minder worden.
Daarbij komt dat het overgrote deel van het publiek (1) geen gitaar speelt en (2) slechte oren hebben. De meeste mensen horen maar slecht een verschil tussen verschillende dingen (hier 2 gitaren). En als mensen geen gitaar spelen (of niet met gear bezig zijn) zijn ze ook niet getraind in het horen van die verschillen (zo kunnen veel gitaristen een amp/gitaar herkennen op een album).
Die verschillen komen ook tot uiting in de studio. Bij recordings kun je die verschillen veel beter horen.

[Chocola]

Gewoon niet moeilijk doen en één goede lekker spelende gitaar kopen, je backup heb je al ;). Een goede gitaar:

- speelt lekkerder
- klinkt beter (al kan dit per persoon verschillen)
- ontstemt minder snel (wat on stage toch wel enigszins belangrijk is ;))
- zorgt ervoor dat je tevreden bent

Zie een backup gitaar niet als een gitaar die je 50/50 kunt gebruiken, omdat het toch dezelfde als je main is. Zie het als een thuiskomertje (autoband), je komt er mee thuis, maar je kunt maximaal 50 kilometer per uur rijden of een bepaald aantal kilometers. Verwacht met jouw budget geen super lekker spelende stemvaste backup gitaar, maar zie het als een gitaar die voor 10 minuten het werk van je goede gitaar wel kan overnemen ;). Overigens, als je een Ibanez koopt als dure gitaar, en je pleurt in je backup gitaartje die je nu hebt dezelfde of vergelijkbare elementen heb je al veel van dezelfde sound te pakken ;). In wezen verschillen die gitaren niet zo heel erg veel en tussen het geblaas van een basgitaar, gebonk van een drumstel, gekrijs van een metalzanger en geriff van een mede-gitarist hoort volgens mij 99% van de toeschouwers geen hol verschil tussen een andere houtsoort of snaren.

Overigens. Als je 1000 euro te besteden hebt zijn er volgens mij wel betere gitaren te vinden dan die Iba. Wellicht is het het waard om verder te kijken dan Iba ;).

Welke keuze je ook maakt, succes met je band en succes met je gitaar :). Vergeet het belangrijkste niet: KEEP ROCKING! :rockon::rockon:

[Eomer]

Gewoon niet moeilijk doen en één goede lekker spelende gitaar kopen, je backup heb je al ;):

100% mee eens. Twee goedkope gitaren kopen ga je volgens mij spijt van krijgen. Zeker als je 1000,- euro te besteden hebt zou ik er nooit voor kiezen om twee goedkopere gitaren te kopen waarvan je er één toch nauwelijks van gebruikt. Het belangrijkste is dat je een instrument aanschaft waar je je prettig bij voelt en waar je jaren mee vooruit kunt. Vaak is het zo dat die tweede (of derde, of vierde...) gelijkwaardige gitaar er toch wel komt ;-)

Live en zelfs tijdens repetities of bij het thuis oefenen heb ik m'n back-up zelden nodig, in mijn geval speel ik dus bijna 100% van de tijd met m'n main axe. Nogmaals, het belangrijkste is een gitaar die lekker speelt, waar je je prettig bij voelt en die betrouwbaar is, zeker on stage...

[guitarkid]

Wat mij toch héél erg verrast, alsook het gebrek aan reactie hierop, is dat de veel terugkerende opmerking dat het publiek toch niet hoort dat er van gitaar veranderd wordt en dat het allemaal eigenlijk geen "reet" uitmaakt... Dan vraag ik mij wel serieus af waarom er hier soms in bepaalde posts hele bomen doorgezaagd worden over het verschil tussen dit of dat element, houtsoort (zelfs voor de hals... ), snaren, lampen of transistor (en zelfs wélke lampen), enzovoorts... Dit lijkt mij héél onconsequent.

Maar ik denk niet dat al die gitaristen dat voor het publiek doen. Die doen dat voor zichzelf...! Alleen de muziekmakende toeschouwer boeit het misschien wat voor gitaar er gebruikt wordt (en kan daar dan een gezonde (?) boom over opzetten.... ;) )


Professionele muzikanten die niet naar een cent moeten zien hebben trouwens ook soortgelijke (zij het dan wel zowiezo dure) gitaren als backup. Ik kan me niet voorstellen dat bv. Hetfield midden in een optreden naar een Strat uit '58 gaat grijpen... of BB King naar een Jackson Dinky, haha.

Klopt, maar de minder gefortuneerde, maar wel professioneel spelende muzikanten hebben vaak alleen het strikt noodzakelijke bij zich... En dat is vaak een betaalbare back-up gitaar, voor het geval dat.....


Dus denk ik dat het, zeker als je zoals in mijn geval voornamelijk (symfonische) metal gaat spelen, inderdaad beter met een soortgelijke gitaar als backup naar je optreden gaat, maar dat het inderdaad ook evengoed een minder dure kan zijn met ongeveer dezelfde pickups

Dat denk ik ook.

Gr. C.

[munkie]

Als je in verschillende stemmingen speelt maar qua sound blijft het constant: 2 identieke gitaren kopen van 500 euro p.s. Verschillende sounds nodig: 2 verschillende gitaren kopen. Zelfde stemming, zelfde sound: 1 goede plank kopen van 1000.

[Pepe]

Ik ben ook liever lui dan moe dus 1 gitaar volstaat maar ik neem er 2 mee omdat het kan. Meestal krijgt 1 van de 2 gitaren geen speeltijd maar soms wissel ik just for fun.

Een snaar breken gebeurt zelden en als het gebeurt is het een leuk intermezzo, een kleine act van gitaar en gitarist.


Ik neem als backup een totaal verschillende gitaar mee, een tele en een semi Gibson bijvoorbeeld maar bij de geoliede profi acts zie je het tegenovergestelde meestal. Malmsteen met 6 dezelfde gele strats, Jeff Beck met 6 dezelfde witte strats, Grohl met 6 dezelfde firebirds...

Met terugwerkende kracht zou ik kunnen zeggen dat ik mijn hele gitaarloopbaan met een tele had kunnen doen die ik in '83 kocht, de rest is vooral eigen amusement.

[guitarkid]

Met terugwerkende kracht zou ik kunnen zeggen dat ik mijn hele gitaarloopbaan met een tele had kunnen doen die ik in '83 kocht, de rest is vooral eigen amusement.

Tataaaaaaa...!!!! ;)

Gr. C.

[Snijdie]

Het lijkt me dat het publiek ook wel doorheeft dat een gebroken snaar dik balen is, en dat het mooi is dat er een back-up gitaar klaar staat. Als ze dat niet doen, dan is het een beetje hun probleem (natuurlijk is het je publiek, maar zeikers heb je altijd).
Daaraan zou ik geen geld uitgeven; om het iedereen naar de zin te maken voor het geval dat je een back-up nodig heb.

[EuroCinema]

Alvast bedankt voor de talrijke reacties! De meningen zijn blijkbaar verdeeld, met toch een voorsprong voor die dure main/goedkope backup...

Professionele muzikanten die niet naar een cent moeten zien hebben trouwens ook soortgelijke (zij het dan wel zowiezo dure) gitaren als backup. Ik kan me niet voorstellen dat bv. Hetfield midden in een optreden naar een Strat uit '58 gaat grijpen... of BB King naar een Jackson Dinky, haha.


Er zijn ook zat professionals die zonder backup optreden trouwens. In elk geval in de jazz. Die rekken met gitaren bij rockbands zijn ook een beetje als die muren van onaangesloten speakerkasten... show. Ik heb inmiddels twee keer meegemaakt dat John Scofield een snaar brak op het podium en die gewoon zelf even verving. Als je band flexibel is en je een beetje met je publiek kan praten, is dat prima te doen.

[Neals]

Ook ik leefde ooit met het idee om allemaal backup + main guitars te kopen, maar ik ben de laatste tijd flink aan het downsizen qua gear.

Ik wil een deftige main guitar hebben uiteindelijk, + iets leuks wat als back-up functioneert. Dat de Main guitar een LP wordt staat al vast, en wat er verder bij komt, ik zie het wel.

Ik zie mezelf als een amateur, en ik denk dat voor mezelf het hebben van 2 gitaren meer dan genoeg is om zo nu en dan eens een podium te betreden. Omdat ik vervolgens ook nog in een punkband speel is het mijn inziens dusdanig spul te hebben waarmee ik uit 1000-en sounds kan kiezen.

[FruscianteFan]

Ik heb net twee repetities gehad (11 tot 17:30 ongeveer) en ik had de Jaguar en de jackson (met P90) bij me, en speelde over een Marshall Valvestate (omdat m'n Blues Junior kapot is). Ik merkte wel héél duidelijk dat sommige dingen aanzienlijk anders klinken op een andere gitaar. Niet alleen ontbeert de Jackson een halselement, ook klonk het heel anders toen de 2e gitarist hetzelfde speelde op het brugelement, door een RAT en all-rangeversterker.

Dus het is niet zo dat ik 'just for fun' even de andere gitaar pak, want ze hebben echt heel andere eigenschappen. Maarja, als ik een snaar breek kan het prima op de andere gitaar.

[Eko]

Het is ook de kunst om inderdaad gewoon een avond ( of optreden) af te kunnen maken op de back-up. Als een ingang van je gitaar kuren vertoont, of een ander defect treed op ,dan is is er maar 1 remedie: afmaken dat optreden want doorvoor wordt je betaald. Als je dan meerdere uren je staat te ergeren mankeert er iets aan je set-up.
Als je main axe een strat is bv een `62 reissue en je hebt een USA standard als back-up dan zal het geen probleem opleveren. Heb je echter een Epiphone Zephyr Regent (semihollow) als back-up dan zal het met een setje Shadows-muziek toch echt anders gaan klinken.

[EuroCinema]

Ook ik leefde ooit met het idee om allemaal backup + main guitars te kopen, maar ik ben de laatste tijd flink aan het downsizen qua gear.
Ja man, traveling light. Optreden is leuk maar dat gesleep met spullen is echt vervelend. (Ook ' s nachts weer alles je huis/repetitiehok in krijgen). Plus wat al even aangestipt is: je moet het ook allemaal in de gaten houden. Vrijdag stonden we op een prive-feestje en dan is het continu opletten wie er nu weer dronken met een glas langs je dure apparatuur struikelt of achter je kabels dreigt te blijven hangen. Zaterdag op een jazzfestival, prima geregeld maar in principe kon elke voorbijganger achterlangs het trapje naar podium oplopen. En daar staat dan onze back-up gear plus de spullen van de volgende band. Dus zit je daar ook weer op te letten. Klaar met spelen, auto halen: nu staan je spullen op straat en moet je om beurten auto's halen terwijl er 1 de dronken voorbijgangers te woord staat en probeert te voorkomen dat een hond tegen de hammond aanpist(!). ik probeer mijn spullen zo beperkt mogelijk te houden daarom.

[Ibanez666]

Ik heb 6 of 7 gitaren die allemaal bruikbaar zijn voor optredens. Net waar ik zin in heb, of net waar de set om vraagt...

[guitarkid]

Ik heb 6 of 7 gitaren die allemaal bruikbaar zijn voor optredens. Net waar ik zin in heb, of net waar de set om vraagt...

Daar ben ik dus mee opgehouden. Ik had altijd een Strat, een Tele, een Les Paul en nog een Tele (in G) bij me. Plus dan nog de amp, cab, floorboard in flightcase, gitaarstanders, koffer met snoeren etc. bij me. Leuk hoor, maar de laatste tijd één Tele, één amp met één kanaal, twee kabels (dat dan weer wel...) en veel plectra. Heerlijk en zo relaxed. Ik leg hooguit nog een Tele extra in de auto, maar die blijft daar in principe ook in. En het gekke is: ik mis eigenlijk niets en ik breek eigenlijk nooit een snaar..... Ik ben de laatste tijd weer heel erg vriendjes met mijn Telecaster en dat is het misschien wel de meest allround gitaar die ik heb. En tot voor kort was dat mijn '62 USA RI.
Maar vier gitaren etc. op het podium lijkt wel heel erg stoer, natuurlijk... ;)

Gr. C.

[syntag15]

Howdee,

Het bezitten van een bescheiden Ibanez-je gekruist met het vooruitzicht op regelmatige optredens met een bijna pasgeboren metalband deed me even filosoferen over hoe een bepaald budget "verdelen" in de nabije toekomst.

Ik worstel beetje met deze keuze: investeer ik in 2 gelijkwaardige en dus "minder dure" gitaren (bv. 2 gitaren van pakweg 350 euro, bv Ibanez ART 120), of koop ik een "duurdere" gitaar (bv. een ESP LTD EC 1000 van zo'n 1.000 euro) en houd ik mijn huidige budget-Ibanez (GRX 170) als backup?

Een verzamelaar heeft deze keuze niet te maken, maar als de gitaren echt als "werkpaarden" moeten dienen in live-situaties lijkt dit dilemma wel het overpeinzen waard: ofwel kiezen voor een constante kwaliteit en vooral sound (ook handig om steeds met dezelfde effecten- en versterkersettings te kunnen werken zonder de PA-man bij een gitaarwissel de haren uit het hoofd te doen trekken, of gewoon om tijdens een optreden na wat benden en soleren vlug een versgestemde "identieke" gitaar te nemen), ofwel alles zetten op een duurdere gitaar en bijna hopen dat je de back-up nooit nodig gaat hebben omdat deze toch nét te veel van sound verschilt...

Ben nieuwsgierig of er nog mensen met deze keuze geworsteld hebben en wat eventueel jullie meningen/bevindingen zijn hieromtrent.

In geval van een metalband zou ik aanraden om opzoek te gaan naar een gelijkend geluid, twee dezelfde gitaren is misschien een brug te ver, maar zeker een optie. Ik speel zelf tech-death/deathcore en hecht veel waarde aan een gelijk geluid. Ik heb hier dan ook twee gelijkende gitaren voor met dezelfde elementen (beide gitaren hebben Seymour Duncan Invaders).

Als ik een ander geluid zoek dan pak ik hier een andere gitaar voor, maar nooit live, wel bijvoorbeeld voor CD-opnames.

Succes met de band en de shows!

[Kim Wilson]

Ik heb een tijdje terug mijn tweede gitaar verkocht. Ik heb dus nu alleen maar mijn Tele. Ik heb nu twee keer gehad dat er een snaar afvloog, maar omdat een Tele een vaste brug heeft, kon ik met een lach op mijn gezicht de set gewoon uitspelen. Daarvoor hoef ik dus geen dure backup te hebben. Misschien koop ik er ooit nog een keer een LC Comet bij als backup, het kan natuurlijk altijd gebeuren dat een bepaalde snaar op een ongelukkig moment knapt, bijvoorbeeld vlak voor een nummer waarbij je juist die snaar nodig hebt, tijdens een introotje of zo. Maar aan de andere kant kun je zo'n nummer dan ook even verplaatsen naar de volgende set, of vervroegd pauzeren. :)

[interessander]

Ik heb een aantal redelijk gelijkwaardige gitaren die niet voor elkaar onder doen en ik neem mee waar ik op dat moment zin in heb. De andere gitarist van de band heeft ook meerdere goede gitaren en we nemen dan meestal ook maar een backup gitaar mee, die door een van beide te gebruiken is.

[Heibel]

Interessante discussie dit..Ik heb twee main gitaren. Eén tele en een ES335..De tele is het meest in gebruik en de ES bij een aantal specifieke nummers. Als backup heb ik een Squier Strat..Wat me opvalt is dat een aantal (EuroCinema o.a. heb ik net gelezen) zo weinig snaren breken..Ik speel volgens mij op goed afgestelde gitaren en nieuwe snaren (0.10) bij ieder optreden..Ik kan er echter donder op zeggen dat mij een snaar breekt..Ik bend behoorlijk veel en speel met veel power..Laatst knapte me bij het begin van een set al de hoge E van m'n tele..Ik baalde als 'n stekker dat ik door moest op de strat, maar was wel enorm blij dat ik die achter de hand had..

[pupanus1]

Ik heb 1 geweldige main axe en een leuke back up gitaar. De Aria gebruik ik als backup en hij klinkt inderdaad wel anders dan de ESP maar hij speelt zeker niet minder lekker. Dat vind ik ook wel belangrijk voor je backup gitaar, je moet er wel ook een 'klik' mee hebben. Ik zie muziek toch ook heel erg als emotie en als ik me niet prettig voel bij een bepaalde gitaar komt er ook echt niet hetzelfde spel uit mijn vingers.

Ik zorg dat ik 2 dagen voor een optreden nieuwe snaren span en ga er dan nog even lekker los op zodat ze goed gestemd blijven.

Op een optreden heb ik nog nooit snaren gebroken, de andere gitarist heeft het gepresteerd om bij 1 optreden 2 maal een snaar te breken. Maar dat komt omdat hij als een debiel gaat staan raggen als hij vol met adrenaline zit. Daar heb ik het ook al met hem over gehad :D

[Ibanez666]

Daar ben ik dus mee opgehouden. Ik had altijd een Strat, een Tele, een Les Paul en nog een Tele (in G) bij me. Plus dan nog de amp, cab, floorboard in flightcase, gitaarstanders, koffer met snoeren etc. bij me. Leuk hoor, maar de laatste tijd één Tele, één amp met één kanaal, twee kabels (dat dan weer wel...) en veel plectra. Heerlijk en zo relaxed. Ik leg hooguit nog een Tele extra in de auto, maar die blijft daar in principe ook in. En het gekke is: ik mis eigenlijk niets en ik breek eigenlijk nooit een snaar..... Ik ben de laatste tijd weer heel erg vriendjes met mijn Telecaster en dat is het misschien wel de meest allround gitaar die ik heb. En tot voor kort was dat mijn '62 USA RI.
Maar vier gitaren etc. op het podium lijkt wel heel erg stoer, natuurlijk... ;)

Gr. C.

Ik heb misschien de indruk gewekt dat ik ze ook allemaal meenam bij optredens. Ik neem er dus maar twee mee en welke twee varieert..

[FruscianteFan]

Op een optreden heb ik nog nooit snaren gebroken, de andere gitarist heeft het gepresteerd om bij 1 optreden 2 maal een snaar te breken. Maar dat komt omdat hij als een debiel gaat staan raggen als hij vol met adrenaline zit. Daar heb ik het ook al met hem over gehad :D
Da's toch prachtig?

Voor mij trouwens een vaste formule om een snaar te breken: hoge E-snaar zo ver mogelijk opdrukken en er dan zo hard mogelijk op inhakken. Overleven ze niet :)

[pupanus1]

Da's toch prachtig?

Voor mij trouwens een vaste formule om een snaar te breken: hoge E-snaar zo ver mogelijk opdrukken en er dan zo hard mogelijk op inhakken. Overleven ze niet :)

Ja maar het is niet zo prachtig als hij op zn backup (budget ibanez) een snaar breekt waardoor z'n zwevende brug verandert in een ongestemde brug from hell. En ik dat niet hoor omdat m'n monitor uit was gevallen waardoor zijn partij het laatste deel van onze 'encore' fuckin vals was.

Waarom hij bleef spelen is mij nog steeds een raadsel:crazyhappy:

[FruscianteFan]

Ja maar het is niet zo prachtig als hij op zn backup (budget ibanez) een snaar breekt waardoor z'n zwevende brug verandert in een ongestemde brug from hell. En ik dat niet hoor omdat m'n monitor uit was gevallen waardoor zijn partij het laatste deel van onze 'encore' fuckin vals was.

Waarom hij bleef spelen is mij nog steeds een raadsel:crazyhappy:
Dus hij had zelf niet door dat-ie vals was?

Dan zou ik eerder iets doen aan zijn monitor of gehoor, of aan die brug.

[Liquid_Metal]

Daar ben ik dus mee opgehouden. Ik had altijd een Strat, een Tele, een Les Paul en nog een Tele (in G) bij me. Plus dan nog de amp, cab, floorboard in flightcase, gitaarstanders, koffer met snoeren etc. bij me. Leuk hoor, maar de laatste tijd één Tele, één amp met één kanaal, twee kabels (dat dan weer wel...) en veel plectra. Heerlijk en zo relaxed. Ik leg hooguit nog een Tele extra in de auto, maar die blijft daar in principe ook in. En het gekke is: ik mis eigenlijk niets en ik breek eigenlijk nooit een snaar..... Ik ben de laatste tijd weer heel erg vriendjes met mijn Telecaster en dat is het misschien wel de meest allround gitaar die ik heb. En tot voor kort was dat mijn '62 USA RI.
Maar vier gitaren etc. op het podium lijkt wel heel erg stoer, natuurlijk... ;)

Gr. C.

Dat doe ik inderdaad ook niet meer. 1 gitaar voor E en Drop D en eentje voor C. Er moet nog een 7string bij komen, maar meer zal het voor mij niet worden, denk ik. Spelen in Eb of D is niet aan de orde en ik heb geen andere gitaar nodig voor een andere sound. 1 gitaar voor 1 sound en het liefst de C en 7string ook hetzelfde (hoewel dat niet gaat én duurder zou zijn).

[barno]

back ups: tja het hangt van de persoon af, en van de gig.
ik neem ook het liefst zoweinig mogelijk mee maar op grote optredens neem ik (tegen mijn goesting) toch maar wat extra gitaren mee. Ik heb het te vaak meegemaakt dat er iets mis gaat. Gekke is, als ik veel gitaren mee heb, loopt het meestal goed. Als ik durf te gaan zonder backup: garantie gitaarpech :)

Es ooit op een groot festival in de intro eerste nummer twee snaren tegelijk overgespeeld (what are the odds... nu ok, ik had geen nieuwe gelegd ...), per chance verder kunnen spelen op de spare van de ritmegitarist, die vanaf dat moment met een ei zat :)

[Martijn-w]

Ik heb slechts 1 keer een snaar gebroken op een optreden, gelukkig had toen de lead-gitarist nog een backup mee. Deze was niet 100% vergelijkbaar, ik H-H en hij H-S-S. Maar op zich klonk het niet verkeerd. Ik heb dan zelf ook nog geen betrouwbare backup gitaar. Maar aangezien ik ook op repetities wel vaker snaren gebroken heb wil ik toch nog wat meer zekerheid. Mijn volgende gitaar gaat echter toch niet al te veel op mijn huidige main-axe lijken, maar daar is ie ook niet voor bedoeld.

[Neals]

Ja man, traveling light. Optreden is leuk maar dat gesleep met spullen is echt vervelend. (Ook ' s nachts weer alles je huis/repetitiehok in krijgen). Plus wat al even aangestipt is: je moet het ook allemaal in de gaten houden. Vrijdag stonden we op een prive-feestje en dan is het continu opletten wie er nu weer dronken met een glas langs je dure apparatuur struikelt of achter je kabels dreigt te blijven hangen. Zaterdag op een jazzfestival, prima geregeld maar in principe kon elke voorbijganger achterlangs het trapje naar podium oplopen. En daar staat dan onze back-up gear plus de spullen van de volgende band. Dus zit je daar ook weer op te letten. Klaar met spelen, auto halen: nu staan je spullen op straat en moet je om beurten auto's halen terwijl er 1 de dronken voorbijgangers te woord staat en probeert te voorkomen dat een hond tegen de hammond aanpist(!). ik probeer mijn spullen zo beperkt mogelijk te houden daarom.

1 á 2 gitaren, topje + zwikje effecten. Binnen 5 minuten staat het in de auto, en na de rit binnen 5 minuten weer binnenshuis.

Enkele maanden geleden speelden we na een bandje. Die had ook zo'n gitarist die zo'n 4 á 5 gitaren meezeulde. Voor de tijd alles stemmen, nog een keer checken. Soundcheck, nog een soundcheck etc. Daarna spelen op 1 gitaar, en vervolgens alles inpakken en inladen. Ik geloof dat we daarna rond de 10 minuten nodig hadden om onze meuk op te bouwen.

Mijn back-up gitaar heb ik geeneens gestemd. Doe ik wel als ik em nodig heb.

[FruscianteFan]

Oh boy, het wordt nog leuk.

Bij mijn ene band neem ik straks 3 gitaren mee, denk ik. 2 in E die elkaars back-up zijn, één in Eb en als ik dan een snaar breek, is dat jammer. Dan speel ik het nummer maar anders.

Bij mijn andere band mag ik misschien wel 3 gitaren én een bas meenemen. Ik ben in principe enig gitarist, maar als een tweede gitaar meer toevoegt dan toetsen, dan speelt de toetsenist op een gitaar van mij. Maar op de ene gitaar klinkt dat niet zo lekker, op de andere gitaar speelt hij niet lekker (te dunne hals). Dus toch maar de Les Paul ook mee. Mijn bassist heeft geen back-up, maar ik heb wel een budgetbasje. Gelukkig breekt hij nooit snaren.

[Wicked Willy]

Wij hebben met 2 gitaristen 4 gitaren tot onze beschikking. Al speel ik liever op mijn eigen gitaren, mocht er nood aan de man zijn dan trek ik een andere gitaar uit het rek....