Faalangst bij Solo's

[Shaggy]

Hier loop ik, of sta ik eigenlijk, een hele tijd mee;

- Ik oefen mijn solo's thuis en dan gaat het redelijk tot goed maar op de repetitie krijg ik het, vlak voor ik de distortion pedaal intrap, opeens benauwd.

- Hierdoor ga ik krampachtiger spelen en verlies ik snelheid, synchronisatie met de plectrum, bends zijn minder zuiver.

- Ik wordt er alleen onzeker van.

- Ik moet zeggen dat bij spontane improvisaties dit minder tot bijna niet het geval is.

- De GAS aanvallen die ik heb zal hier wel iets mee te maken hebben, omdat ik gelezen heb dat dit voornamelijk voorkomt bij "onzekere" gitaristen. Blijven kopuh, misschien dat het "over" gaat of beter wordt ofzo

- Vaak zeggen mijn collegamuzikanten dat ze het goed vinden en lekker klinkt maar ik vind het zelf gewoon kut als ik het terughoor. Ik ben niet tevreden.


Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

[Rutger]

Hier loop ik, of sta ik eigenlijk, een hele tijd mee;
t Is herkenbaar en ik denk dat elke muzikant er tot op zekere hoogte last van heeft. De ´prestatiedruk´ en het ´perfectionisme´. Het gekke is dat dat meestal tussen je eigen oren zit. Je denkt dat anderen een zekere prestatie van je verwachten maar eigenlijk ben jij degene die van jezelf eist dat het meer dan perfect moet, vooral als anderen meeluisteren...


- Ik oefen mijn solo's thuis en dan gaat het redelijk tot goed
Dat is mooi, dat betekent dat je het wel gewoon kan. Nu nog van de druk afkomen.
Wat mij enorm helpt is om een solo vooraf thuis in te studeren, dan hoef je je er in elk geval niet druk om te maken dat ie de mist in gaat. Je moet het ook niet te ingewikkeld voor jezelf willen maken, maar bedenk een interessante solo waarvan je weet dat je die onder druk ook goed kunt spelen. Ingewikkeld betekent niet direct ook goed, een eenvoudigere solo kan juist veel mooier zijn!


maar op de repetitie krijg ik het, vlak voor ik de distortion pedaal intrap, opeens benauwd.

- Hierdoor ga ik krampachtiger spelen en verlies ik snelheid, synchronisatie met de plectrum, bends zijn minder zuiver.¨
Let goed op wat je lichaam doet. Dat verkrampen ken ik, je spant spieren die je helemaal niet hoeft te spannen en daardoor knijp je je snaren zowat door je toets heen (bij wijze van spreken)... wil je allemaal niet hebben. Probeer daar echt bewust op letten: voor je je solo ingaat even goed ademhalen, let erop dat je hand ontspannen is, etc...



- Ik moet zeggen dat bij spontane improvisaties dit minder tot bijna niet het geval is.
Dit is eerlijk gezegd bijzonder, omdat er dan juist meer onzekere factoren zijn. Probeer er eens voor jezelf erachter te komen wat je bij improvisaties dan zoveel zekerder maakt.



- De GAS aanvallen die ik heb zal hier wel iets mee te maken hebben, omdat ik gelezen heb dat dit voornamelijk voorkomt bij "onzekere" gitaristen. Blijven kopuh, misschien dat het "over" gaat of beter wordt ofzo
Dat kan, maar je moet ook niet op alle slakken zout leggen want dan twijfel je op een gegeven moment nog aan alles. Goeie gear heb je immers ook nodig om gewoon lekker te klinken, maar het maakt je inderdaad geen goede gitarist.



- Vaak zeggen mijn collegamuzikanten dat ze het goed vinden en lekker klinkt maar ik vind het zelf gewoon kut als ik het terughoor. Ik ben niet tevreden.
Zie! Je bent het zelf die hoge eisen stelt. Stel die eisen dus even een tandje naar beneden bij en geniet gewoon meer van het spelen. De lol kan er echt afgaan zo en dat wil je voorkomen. Thuis kun je gewoon lekker blijven oefenen om op een hoger niveau te komen, in je band moet je het gewoon doen met wat je hebt, dus doe daar iets moois mee en wees er tevreden over :)

En je mag fouten maken, sta jezelf dat toe. Iedereen doet dat dus jij mag dat ook. Je leert er alleen maar meer van!

Ik hoop dat je er iets aan hebt

[terrasbeest]

Eens met Rutger .

Waarschijnlijk komt die faalangst kijken op momenten dat je de lat wat hoger hebt gelegd,en dingen gaat doen waarmee je nog niet helemaal vertrouwd bent of comfortabel bij voelt.

Vergelijk met een reis naar een stad of een land waar je nooit eerder bent geweest, en een weg die je dagelijks aflegt.
Als je dat soort reizen meer gaat maken, krijg je ook daar meer ervaring mee, ook al is het naar weer een onbekende bestemming.Als je ter plaatse bent lijkt het allemaal mee te vallen, en dat wordt je ook gewoon.
Een ' veelreizer' kan die dingen ' visualiseren'. Hij ziet zichzelf al ter plaatse, en weet dat het zoals in eerdere situaties wel zal meevallen.

Het is dus ervaring opdoen in zaken waarmee je nog geen ervaring had.

Hoe meer je nieuwe dingen doet, hoe makkelijker je los komt van terug te vallen op vertrouwde dingen.
Denk aan musici die het van improvisatie moeten hebben : die gaan ook wel eens de mist in, maar hebben de ervaring om het weer recht te trekken.

Het wordt wel een drama als de rest van de band ermee moet stoppen:crazyhappy:

[gorgasm]

rutger +1

Als je stress krijgt kan je plots ma 60% meer van je kunnen, ofwel zoek je n solo in je kunnen van die 60%, ofwel trek je je van alles nix aan en ga je volle bocht in de solo.

[-=JEROEN=-]

Goh, nooit gedacht dat gitaarnet ook nog een stel goede psychologen heeft rondlopen. Prima uitleg, mannen. Hier nog wat extra info:


Faalangst heeft alles te maken met de manier waarop je denkt. De gedachten gaan vooral over het niet kunnen, het niet gaan halen, het toch fout gaan doen en het allemaal verpesten. Dat denken zorgt er vervolgens voor dat je zo gespannen wordt dat het ook echt mislukt. Daar word je nog angstiger door en vervolgens is de cirkel rond.

Als je drie keer iets negatiefs denkt en niet te horen krijgt dat het niet klopt, dan ga je deze gedachte geloven. Belangrijk is het dus om te kijken welke gedachten je bij een bepaalde situatie hebt en te kijken of deze gedachten echt waar zijn.

Bedenk welk nieuw doel je als gedrag en gevolg wilt bereiken. Welk reëel doel kun je jezelf stellen? Let erop dat je jezelf niet opnieuw onhaalbare doelen stelt.

Kijk naar je negatieve gedachten. Kijk eerlijk of het helpende (Helpt het je om je doel te bereiken?) of niet-helpende (Belemmert het je om je doel te bereiken?) gedachten zijn.

Vervolgens ga je kijken wat je in plaats van die gedachten zou kunnen denken.

* B.v. ‘Ik klap altijd dicht’ - > ‘Bij sommige gebeurtenissen ben ik niet dichtgeklapt. Waarom zou het hier dan wel gebeuren?’
* ‘Nu moet het absoluut lukken’ -> ‘Ik kan niet meer dan mijn best doen. Als het niet lukt is het geen ramp en komt het ook wel weer goed.’


Nog een belangrijke tip: bespreek met je medemuzikanten wat er met je gebeurt, vertel hun hoe je je voelt en wat er gebeurt. Vraag of zij dit herkennen en hoe zij daar mee omgaan. Let op! Wat voor hun werkt, hoeft voor jou niet te werken. Zij kunnen jouw faalangst niet veranderen, ze kunnen je wel steun bieden. Vraag daarom naar hun eigen ervaring en beleving. En vraag ze, hoe zij zich voelen bij wat je zojuist verteld hebt. Het delen van gevoelens schept een vertrouwelijke band. Mannen zijn over het algemeen niet zo goed hierin, die willen het liever zelf oplossen. Steun vragen is ook zelf oplossen! Je doet het namelijk uiteindelijk zelf!

[Shaggy]

Dat klinkt heel logisch, ik ga eraan werken. Het zit vooral tussen mijn oren.

Het is ook ervaring inderdaad. Ik speel nu in een band waar ik moet soleren met een veel hogere moeilijkheidsgraad als tevoren. Ik moet het gewoon meer doen en mag daarbij gewoon fouten maken. Allrighty then


Tx guys, zo kan ik ook mijn mindsetting oefenen.

[EuroCinema]

Ik heb met jongens gespeeld die echt de sterren van de hemel speelden, zaal op z´n kop, rest van de band helemaal blij... En dan na afloop hadden zij zelf toch een klotegevoel, het idee dat het allemaal niet goed genoeg was, dat je er niet lekker in zat etc. Volgens mij helpen er maar twee dingen. 1, leg je erbij neer dat je in een band altijd technisch ietsje minder zult presteren dan thuis op de bank. Over een jaar speel je met de band alles wat je nu thuis kan, dat komt bij mij altijd zo uit in elk geval. En 2. vraag je bandleden eens om je een keer te begleiden terwijl je vijf, tien, vijftien minuten soleert in het oefenhok, zeg dat je wat dingen wilt proberen. Dan heb je de tijd om door energie op te bouwen en door die denkbeeldige grens te gaan.

[Ih5g]

ik heb ook echt altijd het zelfde probleem.
maar ik doe gewoon zo goed mogelijk mn best. en het hoeft niet altijd snel te zijn om mooi te klinken;)

ik ben ook nooit tevreden met wat ik zelf heb gespeeld als ik het terug hoor maar ik denk dat je als je iets op een bepaalde manier in je hoofd hebt, je het bijna nooit goed zult vinden als het anders is:P

[Tony L]

Ik heb je horen en zien spelen en het is echt nergens voor nodig om zenuwachtig te worden. Je kan super lekker spelen en je geluid is ook dik in orde.

Ik ben zaterdag bij een masterclass van Steve Vai geweest en ook hij zei dat alles afhangt van je mindset. Als je negatief denkt dan is negatief je uitkomst. Als je positief denkt dan kan dat zoveel schelen in hoe je denkt en hoe je je voelt. Gewoon denken "Ik ga hier alles geven wat ik kan". "Ik zet de zaal op zijn kop!". En dan net zo veel herhalen tot je hier geen twijfels meer over hebt.

Ik ken het probleem en ben daar nu ook mee aan het werk. Als je de faalangst niet oplost dan blijft het je achtervolgen en blijf je aan je zelf twijfelen.

[Marc Oblivian]

Over een jaar speel je met de band alles wat je nu thuis kan, dat komt bij mij altijd zo uit in elk geval.

Heeel herkenbaar. We hebben wel eens nieuwe nummers en dan merk ik dat het erg stroef loopt/ingewikkeld is en achteraf als je het nummer een tijdje speelt, kan je je bijna niet meer voorstellen dat je met sommige stukken moeite hebt gehad....

Het is dus vooral de dingen thuis/in de oefenruimte zo vaak doen dat het je makkelijk afgaat. Dan gaat het op het podium meestal ook goed.

Topicstarter: ik denk dat daarom het improviseren bij jou vaak ook goed gaat: je kiest daarbij (onbewust?) immers dingen/techniekjes enz die je goed onder de knie heb en die daarom dus bijna nooit fout gaan...

[barno]

mijn ervaring is dat je vooral thuis heel streng voor jezelf moet zijn, toch als je gevoelig bent voor druk. Live heb ik er geen last van, in de studio wel soms.
Live zijn er dan weer de omstandigheden die het je moeilijk kunnen maken (jezelf niet goed horen, te hard horen, een ander die in de fout gaat enz enz...)

Dus riffs inoefenen, wil zeggen dat je ze niet enkel vlekkeloos moet kunnen spelen, maar ook een pak sneller dan nodig en ook nog es achterstevoren, no kiddin'. Dan pas zal je die riffs ook onder druk, of onder minder optimale omstandigheden goed kunnen spelen.

[JohnLord]

Topicstarter: ik denk dat daarom het improviseren bij jou vaak ook goed gaat: je kiest daarbij (onbewust?) immers dingen/techniekjes enz die je goed onder de knie heb en die daarom dus bijna nooit fout gaan...

Doe je die improvisaties thuis, in de repetitieruimte of op het podium?

[kassie]

Je speelt dus sinds kort in een nieuwe band? Ik denk dat het daar vooral mee te maken heeft dan. Had je bij je vorige band ook veel last van faalangst zoals je het zelf omschrijft?

Ik denk immers dat het niet zoveel te maken heeft met faalangst. Dan zou je dat ook moeten hebben in veel meer situaties. Tentamens, examens, familiedagen, kortom alles waarbij even een prestatie verwacht wordt.

Een nieuwe bandsituatie, nieuw materiaal, onbekende leden zorgen allemaal voor stress. De stress is prima hanteerbaar totdat het jou moment is om te schitteren, dat zorgt voor iets te veel stress. Als je met het één bezig bent, dan kan het ander (de solo) nooit goed gebeuren. Is bij iedereen in zekere zin wel het geval, behalve vrouwen, die kunnen neuken en een boek lezen tegelijk.

Om van die stress af te komen heb ik een aantal tips. 1. Exposure, een podium/repetitie situatie is toch anders dan thuis. Jezelf vaker blootstellen aan de stressituatie. Hierbij is het belangrijk om niet toe te geven aan je angst/stress/zenuwen. (ren dus niet weg, of ga niet denken dat je het verkeerd gedaan hebt). Kruip vaker het podium op met jamsessies, meer optredens, ga eens met de nieuwe bandleden een biertje drinken, zorg dat het persoonlijk klikt, of inderdaad een goede is ook om met de bandleden wat langer te jammen terwijl jij aan het soleren bent. Op een gegeven moment wordt de stress na een keer of 10 blootstelling een stuk minder.

2. Focus meer op de solo, en maak de randzaken in je hoofd leeg. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar probeer je te concentreren op de solo, ook als je hem speelt. Probeer je dan af te zonderen van de rest van de mensen/publiek/bandleden en hoor alleen nog maar de muziek en jou solo, zie een foute noot, gewoon als een foute noot en speel gewoon verder.

[terrasbeest]

behalve vrouwen, die kunnen neuken en een boek lezen tegelijk.
.

Ik zou het minder erg vinden mochten ze in slaap vallen.

[kassie]

Dus riffs inoefenen, wil zeggen dat je ze niet enkel vlekkeloos moet kunnen spelen, maar ook een pak sneller dan nodig en ook nog es achterstevoren, no kiddin'. Dan pas zal je die riffs ook onder druk, of onder minder optimale omstandigheden goed kunnen spelen.

Ja, wel en niet mee eens. Je kunt linksom of rechtsom. Sommige mensen oefenen eindeloos stukken in, als een aap die trucjes leert om onder druk ook te kunnen presteren. Anderen werken juist aan de druk zelf, ervoor zorgen dat je gewoon ying en yang bent zodat je ook geen druk voelt al sta je voor een vol stadion. Dan hoef je ook niet eindeloos riffs te oefenen en kun je een keer beginnen met muziek maken, improviseren en ruimte overlaten voor nieuwe dingen die in je opkomt. Gitaarspelen is toch vooral een mentale aangelegenheid, als je zeker weet dat je die lick speelt, dan speel je hem ook. De één kan dat met 1 keer repeteren omdat een podium voor hem net als thuis is, de ander pas met 1000 keer omdat anders verkramping optreedt.

[Butcher]

Een yoga oefening om je lichaam te ontspannen:

-Ga op de grond liggen. Op de grond, niet op bed of zo.
-Adem in door je neus, adem uit door je mond, terwijl je je tong in het gehemelte van je mond houdt.
-Stel je voor dat er een scanner langzaam door je lichaam heen gaat, op zoek naar spier spanning, van je hoofd naar je tenen.
-Een voor een, ontspan iedere gespannen spier die je voelt.
-Herhaal voor 5 minuten.

[Mr.Bluesbreaker]

Het allermoeilijkste van optreden vind ik nog steeds om de soort innerlijke rust en concentratie te vinden zonder overmatig gespannen te zijn. Het is allang niet meer dat ik zenuwachtig ben, maar tijdens mijn spel denk ik soms teveel na over hoe bepaalde lijnen zullen overkomen bij het publiek en wat hun reactie zal zijn.

Hierdoor kan ik me soms niet 100% focussen op mijn spel en gaat de vloeiendheid en de swing er soms wat uit, en dat is zonde. Heel vaak ben je ook erg lang bezig met alle "randactiviteiten" bij een optreden, technische dingen, organisatorische dingen. Soms ben je zo druk bezig hiermee dat wanneer je het podium oploopt, je hoofd nog vol zit hiermee.

Eigenlijk zou je inderdaad gewoon 5 minuten moeten nemen voor elk optreden om helemaal even "ying yang" te worden met wat je gaat spelen zoals hierboven werd gezegd.

[Rutger]

Om daarop door te gaan: met m'n coverband nam ik een half uur voor het optreden altijd een kwartiertje alleen met de band, even dingen doorspreken en elkaar een beetje in de drive krijgen van het optreden. k Motiveerde iedereen om alles wat tijdens de eindrepetitie niet lekker liep te vergeten, dat podium straks op te gaan en helemaal alles te geven en er een leuke avond van te maken. Een beetje een Tjakka! moment maar dan wat subtieler :)

Zo raak je samen lekker gefocust op het geven van een goed optreden en het plezier wat je er met z'n allen aan kunt hebben. Als je dan met z'n allen het podium oploopt, je instrument pakt en de drummer aftikt dan knalt het eerste nummer al direct de zaal in, heerlijk :supercool:

[Shaggy]

@ Tony L tx maat, sorry dat ik je niet mailde voor een jamsessie, druk, druk en alles door elkaar etc


Doe je die improvisaties thuis, in de repetitieruimte of op het podium?

Ik improviseer thuis en in de rep en podium.


Je speelt dus sinds kort in een nieuwe band? Ik denk dat het daar vooral mee te maken heeft dan. Had je bij je vorige band ook veel last van faalangst zoals je het zelf omschrijft?


Ja, een nieuwe band, dat zal zeker bijdragen.


Even wat over mijn solo's; De frasering (verhaallijn) zet ik vast, tussen de hoofdstukken door improviseer ik. Dus zeg maar 60% vast 40% impro.

Gisteren weer de rep en ik moest weer even hier terugkomen. Het is VEEEEEEEEEEEL beter gegaan.

Er is een ding wat ik in mijn achterhoofd had gehouden en vooraf ingefluisterd, " Ik mag fouten maken", iedereen maakt ze en het is niet erg!! Het heeft enorm geholpen en de solo's waren vol dynamiek en vrijwel foutloos. Het belangrijkste" Het is zoveel lekkerder spelen zonder die DRUK!"

Dat innerlijke rust waar bluesbreaker het over heeft. Gisteren merkte ik weer hoeveel lekkerder dat speelt.

Hoe kun je hierop oefenen?

[Il_Falco]

op jam sessies helpt het voor mij als ik mij minder concentreer op mijn spel maar meer op de begeleidende gitarist. we staan dan tegenover elkaar en kijken elkaar geregeld aan. Live kan je dat minder doen, maar ik word daar toch veel rustiger van :) Omdat je dan plezier aan het maken bent :)

[Tony L]

@ Tony L tx maat, sorry dat ik je niet mailde voor een jamsessie, druk, druk en alles door elkaar etc


Yo kerel, geen enkel probleem man! Laat maar weten als je het weer wat rustiger hebt.

Ik denk trouwens dat innerlijke rust het belangrijkste is tijdens het spelen opzich. Als ik naar mezelf kijk en ik MOET van mezelf een bepaalde oefening perfect spelen dan gaat het vaak een stuk minder dan als ik gewoon relaxt een oefening doe. Ik heb het ook wel op audities gehad dat ik stikte van de zenuwen. Heb die audities ook niet gehaald (hoe verwonderlijk haha). Ben blij dat ik nu een gast heb gevonden waar ik lekker in band verband mee kan spelen. Geen prestatie drang, het moet wel goed zijn daar niet van, maar niet overdreven zenuwachtig meer.

[Hollemans]

Wat ik heb gedaan (had hetzelfde): backtrack opgenomen van de solo zodat ik thuis kon oefenen gezien meespelen met de plaat vaak net even wat anders werkt en timing wat makkelijker is bij meespelen.

Ik ben ook meer gaan spelen voor mensen en ook vrienden (dat zijn ook mensen, maar daar was ik nog zenuwachtiger voor). In plaats van "shit, als het nu maar goed gaat" ben ik meer gaan denken in "kom op, we maken er een feestje van, even shredden!!"

En soms is het ook een kwestie van warmspelen.. beginnen met Malmsteen als nr. 1 van de set werkt niet.. (werkt overigens ook niet als nr. 10 :supercool:)

Succes.

[Ibanez666]

Wat ik heb gedaan (had hetzelfde): backtrack opgenomen van de solo zodat ik thuis kon oefenen gezien meespelen met de plaat vaak net even wat anders werkt en timing wat makkelijker is bij meespelen.

.


tis net als met penalties nemen: als je ze oefent gaat het prima, maar als je op een belangrijk moment tijdens een wedstrijd voor publiek moet, ben je het geoefende toch vaak weer kwijt.

[Guitarmania]

Hoewel ik gitarist ben, doe ik af en toe ook iets in de advocatuur. Sommige mensen hebben niks beters te doen dan ruzie maken en dan moet ik voor die lui spreken. En daar had ik in het begin ook moeite mee. Staat er zo'n rechter tegenover je kritisch naar je te luisteren. Wel, ik kan je een ding zeggen: het went. Spreken in het openbaar, je kunsten vertonen in het openbaar of zelfs sex in de buitenlucht wennen. Je moet het doen doen doen. Maar je moet jezelf aan je stropdas trekken. Op een gegeven moment wordt het je woning: je podium.

Vandaag zag ik Hans Dulfer in Rotterdam. Die stond voor een groot publiek gewoon uit zn neus te pulken. Interesseerde hem geen donder. Die man voelt zich thuis als 300 mensen naar hem kijken. Hij wordt pas zenuwachtig als er niemand kijkt.

Echt, gewoon veel doen. Er is geen remedie tegen zenuwen die eerste keer, behalve dan alle volgende keren. En je moet weten: je gaat een keer op je bek, je gaat een keer af, je wordt een keer uitgelachen, je speelt eens voor een lege zaal, en andere ellende. En intussen gewoon doen, en blijven doen. Je gaat je in de meest waanzinjnige situaties comfortabel voelen.

[demetalenman]

ik kamp ook wel met dezelfde problemen als de topicstarter.

Thuis speel ik alles soepel en race ik over me fretboard. Wanneer ik optreed of naar een openbare jamsessie ga sla ik dicht. Voornamelijk solos, dit beperk ik dan maar tot een gering aantal noten.

Hier eerder werd gezegd dat je handen krampachtig worden en je bijna door je nek heen wilt drukken. Ditzelfde heb ik ook, opeens voelen mijn snaren als spaghetti aan, terwijl dit thuis totaal niet het geval is.

Waar ik ook altijd mee loop te kloten is mijn strap, ik heb de juiste hoogte gevonden waarop me gitaar hangt, maar ga ik live spelen dan hangt ie nooit lekker. Ik wordt er echt gek van.

[kassie]

Waar ik ook altijd mee loop te kloten is mijn strap, ik heb de juiste hoogte gevonden waarop me gitaar hangt, maar ga ik live spelen dan hangt ie nooit lekker. Ik wordt er echt gek van.

Ja had ik ook last van, nu had ik ook een gladde strap, ik heb nu een leren strap van Fender gekocht. Die is aan de ene kant ruw gelooid. Dus hij blijft goed zitten. Een les paul heeft nu eenmaal de neiging om te verschuiven.

[Sinner]

Een iemand schreef al dat je pas over een jaar dat soepel speelt wat je vandaag thuis op de bank al kan. Dat is mijn ervaring ook.

Wat mij ook altijd helpt is om dat wat ik moet doen, solo, ingewikkelde fx tapdance, te visualiseren. Zorg dat je het in je hoofd al heel vaak gedaan hebt voordat je het podium op gaat.

Ten slotte: vaak is het zo dat dat wat jij slecht/goed vond gaan helemaal niet overeenkomt met de mening van het publie of de rest van je band

succes :hippie:

[Arvoitus]

Probeer je zelf wat vaker te filmen/recorden.

Mijn ervaring is dat leidjes vaak goed lukken, maar zodra ik moet gaan opnemen/filmen dan slaan de zenuwen ook al toe.

[The '59 Sound]

Ga er maar vanuit dan 99 van de 100 mensen in het publiek al stikjaloers is omdat jij daar op het podium staat, laat staan dat men er op let of je solo superstrak is. Relax en gewoon lekker spelen.

[E-J]

Dan een misschien wat gekke vraag van mijn kant. Hoe is het geluid geregeld bij repetities en optredens? Hoor je je altijd echt goed of is soms het geluid maar zo-zo?

Toen ik in mijn huidige band stapte was ik altijd erg bescheiden, ik wilde niet te hard staan en het gevolg was dat ik in den beginne mezelf nooit echt goed hoorde. Nu ben ik enig gitarist, heb ik iets meer ballen gekregen wanneer ik op het podium sta en zet ik de boel wat harder (zonder dat het echt te hard wordt natuurlijk). Nu ik mezelf perfect hoor op het podium (want ik heb de ruimte links van de drummer voor mij alleen) ga ik gek genoeg ook beter spelen. Het voelt dan meer aan als 'thuis' wanneer je met een liedje meespeelt. Je speelt zegmaar over een liedje, al kan die zo nu en dan veranderen haha.

[Guitarmania]

Ga er maar vanuit dan 99 van de 100 mensen in het publiek al stikjaloers is omdat jij daar op het podium staat, laat staan dat men er op let of je solo superstrak is. Relax en gewoon lekker spelen.

Hmmm, ik vrees dat dat niet het geval is. De meeste mesnen duiken die tent in om een hoop bier te bestellen. Daarna proberen ze een vaag gesprek aan te knopen met een gitarist, en als zij in hun bed liggen ben jij je spullen aan het verhuizen. Echt, muzikanten zijn echt de onderkant van de samenleving. Denk niet dat ook maar iemand tegen je opkijkt...