PDA

View Full Version : fender tele roadworn



tillens
14 juni 2009, 15:13
Gents,
vandaag even de feedback bezocht, was zzzzzzzzzeeeeeeeeeeer rustig voor een uitverkoop zondag, tjonge jonge. De kans gegrepen om even de road worn tele onversterkt te testen. Moet zeggen best een lekkere feel, vrij lichte gitaar, maar wat een prijs ! 939 euro! dat vind ik voor het mooie toch echt te veel geld voor een mexicaanse tele..
daarnaast nog even rondgekeken, maar wat ik nog steeds jammer vind is de verandering van feedback.. vroegah kwamen de verkopers naar je toe, wilde ze je graag adviseren en laten uitproberen. nu is het klik, klik achter de pc om de prijs door te geven. and that's it. erg jammer.
enfin terug naar de tele, leuke gitaar, wel net afgewerkt, maar de prijs in mijn ogen te hoog!

future2future
14 juni 2009, 15:14
Ik heb meerdere malen meegemaakt dat ik zelf bij feedback aan de verkoper moest gaan vertellen dat ze een bepaald ding WEL in het assortiment hadden en wat het deed...

Pepe
14 juni 2009, 15:28
939 euro! dat vind ik voor het mooie toch echt te veel geld voor een mexicaanse tele..!

Wat bedoel je nou te zeggen?
Dat mexicanen geen goeie gitaren kunnen maken die een prijs van 1000 of meer rechtvaardigen?
De Mexicaanse fabriek staat 50 mijl van de amerikaans af, als dezelfde gitaar uit de amerikaanse vestiging zou komen zou hij ongetwijfeld duurder zijn.

tillens
14 juni 2009, 15:30
Wat bedoel je nou te zeggen?
Dat mexicanen geen goeie gitaren kunnen maken die een prijs van 1000 of meer rechtvaardigen?
De Mexicaanse fabriek staat 50 mijl van de amerikaans af maar...?

De mexicanen zullen heus goede gitaren zijn, maar worden volgens mij normaal als budget line gehandeld.

@ f2f; inderdaad, toen ze nog op de admiraal de ruyterweg zaten hadden ze echt toffe gasten rondlopen die echt wel wisten waar ze mee bezig waren..

Pepe
14 juni 2009, 15:33
Budget is een marketing term, een produkt is wat het is.
De usa standard strats zijn budgets in vergelijk met de CS classics die weer budgets zijn van de masterbuilds..

Ik vind het concept relic op zich komisch maar ik vind ze best goed eerlijk gezegd.

snaarplukker
14 juni 2009, 15:52
Wat bedoel je nou te zeggen?
Dat mexicanen geen goeie gitaren kunnen maken die een prijs van 1000 of meer rechtvaardigen?
De Mexicaanse fabriek staat 50 mijl van de amerikaans af, als dezelfde gitaar uit de amerikaanse vestiging zou komen zou hij ongetwijfeld duurder zijn.
Inderdaad. In USA staan er mensen met een wettelijk minimumloon er aan te werken. In Mexico voor een paar dollar per dag. De pure winst gaat toch echt naar Leo.

svdijk
14 juni 2009, 15:52
Zijn toch echt goede Tele's, die Roadworns!!
Ik ben uiteindelijk voor een Baja Tele gegaan.
Zijn toch een stuk goedkoper, en vond 'm eigenlijk ook beter, en traditioneler klinken!
In Mexico worden op dit moment in ieder geval een paar geweldig goede Fenders gebouwd die niet onderdoen voor een standaard USA Fender.

Arjan12
14 juni 2009, 15:54
Inderdaad. In USA staan er mensen met een wettelijk minimumloon er aan te werken. In Mexico voor een paar dollar per dag. De pure winst gaat toch echt naar Leo.

In Amerika worden ze in elkaar gezet door Mexicanen tegen minimumloon.

In Mexico worden ze ook in elkaar gezet door Mexicanen, met het verschil dat ze daar nog nooit van een minimumloon gehoord hebben.

Luke-wannabe
14 juni 2009, 15:58
Inderdaad. In USA staan er mensen met een wettelijk minimumloon er aan te werken. In Mexico voor een paar dollar per dag. De pure winst gaat toch echt naar Leo.
Nou nee hoor, want Leo is dood.

tillens
14 juni 2009, 16:11
Ik geloof best dat het goede gitaren zijn, maar wat mij verbaasde is dateen mex tele normaal zoon 500 euro kost. betaal je dan voor die relic beurt 400 extra?

Pepe
14 juni 2009, 16:13
In Amerika worden ze in elkaar gezet door Mexicanen tegen minimumloon.

In Mexico worden ze ook in elkaar gezet door Mexicanen, met het verschil dat ze daar nog nooit van een minimumloon gehoord hebben.

Waar haal je dat vandaan?
Mexico heeft wel degelijk miniumloon schalen, mexicanen verdienen ongeveer een kwart van wat een amerikaanse fender employeem verdient

De bodies en necken komen uit de usa plant, het arbeidsintesieve werk zoals assembleren en spuiten gebeurt in Mexico. Tis niet zo dat ze een mexicaan met een bijl het bos insturen....

Arjan12
14 juni 2009, 16:16
Waar haal je dat vandaan?
Mexico heeft wel degelijk miniumloon schalen, mexicanen verdienen ongeveer een kwart van een amerikaanse fender employee.

Ik zei het meer om te illustreren dat de verschillen 'm vooral in de loonverschillen en de merknaam Fender USA tegenover Fender Mexico zitten. In Mexico worden zat gitaren gebouwd die beter zijn dan USA Fenders (en andersom).

Hebben Amerikaanse Fenders (en dan bedoel ik met name de US Standards, van de AVRI weet ik het wel zeker) niet ook een betere quality control dan de high-end Mexicanen?

Pepe
14 juni 2009, 16:23
Hebben Amerikaanse Fenders (en dan bedoel ik met name de US Standards, van de AVRI weet ik het wel zeker) niet ook een betere quality control dan de high-end Mexicanen?

Als je een gitaar wil met goeie quality control, koop Japans.

Arjan12
14 juni 2009, 16:45
Als je een gitaar wil met goeie quality control, koop Japans.

Ik heb inderdaad niets dan goede ervaringen met Japanners. Maar dat was geen antwoord op mijn vraag.

Pepe
14 juni 2009, 16:52
Ik heb inderdaad niets dan goede ervaringen met Japanners. Maar dat was geen antwoord op mijn vraag.

Wat denk jij, die Pepe runt de Fender plant en de Mexico plant en weet precies wie daar af en toe door de voorraden heen loopt en gitaren uit de rekken trekt?
Ik mag aannemen dat de Mexico output helemaal onder usa controle staat, dat er dagelijks op en neer gependeld wordt. Niettemin, afgaande op het persoonlijke eergevoel van prestatie zet ik mijn geld op den Japanner.

Arjan12
14 juni 2009, 16:58
Wat denk jij, die Pepe runt de Fender plant en de Mexico plant en weet precies wie daar af en toe door de voorraden heen loopt en gitaren uit de rekken trekt?
Ik mag aannemen dat de Mexico output helemaal onder usa controle staat, dat er dagelijks op en neer gependeld wordt. Niettemin, afgaande op het persoonlijke eergevoel van prestatie zet ik mijn geld op den Japanner.

Ik weet dat Pepe veel verstand van en ervaring met Fender heeft, en vermoed dat hij er mogelijk wat zinnigs over kan zeggen.

Ik weet in ieder geval wel dat mensen niet al te veel waarde moeten hechten aan de term 'Made in USA'. Bij mijn USA Tele was mijn brug scheef op de body gemonteerd, en het was behoorlijk dode plank. Mijn Japanse Tele is zo'n 12,7 keer beter dan dat prul uit Corona. De Mexicaanse Classic Player die ik heb bespeeld deed niet onder voor de Amerikaanse strats die ik heb bespeeld (die ik trouwens zeker niet slecht vond), maar de Japanse '54 RI die ik had vond ik niet heel bijzonder.

Mijn twee centen.

Pepe
14 juni 2009, 17:48
Die roadworns... Er komt er een truck met bodies en necks van over de grens, alles wordt uitgeladen, gefret en in boots gespoten en dan gaat het een assembly lijn op. De ene krijgt classic hardware, de ander contemporary en een derde roadworn. Als de classics en contemporary kunnen worden ingepakt moet de roadworn nog even langs de template rellic kamer en wordt dan ingepakt.

Heel veel anders zal het niet gaan, het zijn lopende banden waar je dingen op legt en waar dan iets opgeschroefd moet worden. Meer zinnigs valt er verder niet over te zeggen volgens mij.

Mr.Fingers
14 juni 2009, 17:55
Alleen de halzen zijn US-made ;) (en dan nog, afwerking & lakwerk gebeurd in mexico)

http://reviews.photoweborama.com/allthingsguitar1/fendertour/guitarbody.html

Pepe
14 juni 2009, 18:16
Alleen de halzen zijn US-made ;) (en dan nog, afwerking & lakwerk gebeurd in mexico)

http://reviews.photoweborama.com/allthingsguitar1/fendertour/guitarbody.html


Ja, de bodies met die routersteun in de lower bout zijn mexico plant, de bodies zonder dat gaatje zoals die van de classics en roadworn zijn usa.
Maar het zal ongetwijfeld een kwestie van tijd zijn tot er ook routers komen voor necks en vintage bodies.

Ik vraag me toch af wat precies het verschil is -afgezien misschien van de pickups en assemblage- tussen een mex classic en een fender usa reissue.
Als je die classic nitro spuit en 57/62 pickups geeft...

Arjan12
14 juni 2009, 18:58
Beter, ouder hout dat speciaal is uitgezocht, bodies uit minder delen?

snaarplukker
14 juni 2009, 19:26
Die roadworns... Er komt er een truck met bodies en necks van over de grens, alles wordt uitgeladen, gefret en in boots gespoten en dan gaat het een assembly lijn op. De ene krijgt classic hardware, de ander contemporary en een derde roadworn. Als de classics en contemporary kunnen worden ingepakt moet de roadworn nog even langs de template rellic kamer en wordt dan ingepakt.

Laat ik denken dat de roadworn serie onverpakt de truck in gaat en er na 50 mile er gerelict uit zien.;)

jutter
14 juni 2009, 22:10
Ik heb een paar maand geleden een RoadWorn Tele in handen gehad. Ik was verbaasd over de goede sound, dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht van een Mexicaan. Het enige wat me wat tegenstaat is de dikke U-neck. Is het een kwestie van wennen?

futura
14 juni 2009, 23:47
ik moet zeggen dat ik ook eens zo een nieuw versleten mexicaan heb vastgehad en ik vond toch wel goed klinken. en ook vond ik dat em best wel echt versleten uitzag, maaaar ik vind het toch nog vreemd om een versleten gitaar nieuw te kopen :dontgeti:

FenderPlayer
30 juni 2009, 15:05
Relic's zijn cool:ok:

Roadworns echter niet, heb zelden zo'n inspiratieloze en niet-correcte relicjob gezien, als ze zoveel van die dingen door die relic-apparaten of weet ik veel heen halen, neem dan ook de moeite om dat ding zo in te stellen dat het een enigzins realistisch en mooi resultaat geeft.
Roadworns zien er allemaal hetzelfde uit, en daarmee bedoel ik dus NEP.

jutter
30 juni 2009, 18:31
Relic's zijn cool:ok:

Roadworns echter niet, heb zelden zo'n inspiratieloze en niet-correcte relicjob gezien, als ze zoveel van die dingen door die relic-apparaten of weet ik veel heen halen, neem dan ook de moeite om dat ding zo in te stellen dat het een enigzins realistisch en mooi resultaat geeft.
Roadworns zien er allemaal hetzelfde uit, en daarmee bedoel ik dus NEP.

Vreemd, ik krijg alleen maar goede reacties.

Luke-wannabe
30 juni 2009, 19:10
Mwah nep ik weet niet.. Belangrijker is dat de feel en sound door de relic erg goed is. Veruit de beste Fender die je onder de 1000 eu nieuw kunt kopen.

Pepe
30 juni 2009, 19:36
Relic's zijn cool:ok:

Roadworns echter niet, heb zelden zo'n inspiratieloze en niet-correcte relicjob gezien, als ze zoveel van die dingen door die relic-apparaten of weet ik veel heen halen, neem dan ook de moeite om dat ding zo in te stellen dat het een enigzins realistisch en mooi resultaat geeft.
Roadworns zien er allemaal hetzelfde uit, en daarmee bedoel ik dus NEP.


Raar genoeg vind ik het tegenovergestelde. De CS relics die zo hard hun best lopen te doen relic correct te wezen maar het niet zijn, dat vind ik een beetje mallotig. Maar een Roadworn die gewoon eerlijk voor zijn nepheid uitkomt.... dat maakt het weer okee.

Ik heb nooit een relic CS begeert om die reden maar een roadworn.. why not.

FenderPlayer
30 juni 2009, 21:27
@ Pepe

Ik ben het er mee eens dat de mensen van de Fender CS het inderdaad steeds net niet te pakken weten te krijgen.
Ik neem aan dat het voor jou dan meer van de prijs afhangt, als je een superslechte relic van >1000 wel zou kopen maar een minder slechte relic niet omdat ie rond de 2000 of meer kost.
Niet om reclame te maken, maar Luke Whitfield maakt prachtige relics, heel realistisch IMO, daar kunnen ze bij Fender CS nog wat van leren...
En iets wat voor z'n nepheid uitkomt is nog steeds erg nep, of niet?

@ Luke

Ik denk dat de (zeer slechte) Relicjob weinig met de feel en sound te maken heeft. En als je met feel het gebrek aan lak aan de achterzijde van de hals bedoelt, dan pak je toch een classic player en schuur je die hals kaal, ik heb ze naast elkaar gehouden en de CP's hebben IMO een betere sound dan de roadworn series.

vulvasonic
30 juni 2009, 21:52
Als je een gitaar wil met goeie quality control, koop Japans.

HA!!!

Ik weet dat het stom klinkt, maar het is echt waar. Niet alleen in de gitaarindustrie, voor vrijwel alle producten die in de VS vervaardigd worden, gelden zogenaamde 'streefmarges', waarbij het het doel is om tijdens de laatste controle, bij het verlaten van de fabriek van een partij van een willekeurig product naar de consument, zo min mogelijk fouten aan te treffen. Daarbij hanteert men een norm van rond de 5% aan miskleunen, dat men accepteert. Uiteraard worden de gevonden 'rotte eieren' meteen terug gebracht naar de fabriek. In principe heerst er echter al een hallelujah-stemming, als na een jaar blijkt dat het bedrijf ónder die 5% marge heeft gepresteerd.

In Japan geldt maar één regel: IEDER product dat de fabriek verlaat, moet 100% in orde zijn. En daar wordt heel streng toezicht op gehouden. Ontdekt men daar toch een keer een slecht functionerend geval, dan gaat meteen de spreekwoordelijke zweep over het bedrijf. Jappanners streven nu eenmaal naar perfectie. Dat zit ook in de aard van het volk.

Hiermee wil ik ABSOLUUT niet beweren dat ze er in Amerika maar met de pet naar gooien. Het is een kwestie van kultuur.

:)

barno
30 juni 2009, 21:54
Raar genoeg vind ik het tegenovergestelde. De CS relics die zo hard hun best lopen te doen relic correct te wezen maar het niet zijn, dat vind ik een beetje mallotig. Maar een Roadworn die gewoon eerlijk voor zijn nepheid uitkomt.... dat maakt het weer okee.

Ik heb nooit een relic CS begeert om die reden maar een roadworn.. why not.

agreed
wat mij stoort aan de superaccurate relics (how 'bout that for a contradictio in terminis) is de volstrekte afwezigheid van rock 'n roll: het bedachtzaam, secuur copiëren van iets om te komen tot iets dat niet is wat het lijkt...

ik zou ook geen RW kopen al is dat minder een rip off vanwege de aanvaardbare prijs/kwaliteit (ik vond ze zelf zeer goed spelen in de winkel)

stikel
30 juni 2009, 22:19
Die roadworns... Er komt er een truck met bodies en necks van over de grens, alles wordt uitgeladen, gefret en in boots gespoten en dan gaat het een assembly lijn op. De ene krijgt classic hardware, de ander contemporary en een derde roadworn. Als de classics en contemporary kunnen worden ingepakt moet de roadworn nog even langs de template rellic kamer en wordt dan ingepakt.

Heel veel anders zal het niet gaan, het zijn lopende banden waar je dingen op legt en waar dan iets opgeschroefd moet worden. Meer zinnigs valt er verder niet over te zeggen volgens mij.

IK had gehoord dat ze helemaal niet eens in de truck komen maar er gewoon aan een kabeltje heen worden gesleurd. Zijn ze meteen relic klaar. :)

Wat ik echter niet begrijp is waarom een relic beter zou spelen dan een gewone mex. (omdat tie duurder is, omdat er minder verf op zit, andere pups misschien ?) Ik vind ze der niet uitzien maar jah das mijn mening

Greetz Jan en zoon

The Crash Cowboy
30 juni 2009, 22:35
Ik denk dat Buddy Holly, Hank Marvin, Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan zich een breuk hadden gelachen als ze geweten zouden hebben dat hun afgeragde bakken, waar ze al die jaren enigszins zuinig en heel trots op geweest zijn, nu als 'road worn relic' worden nagemaakt, met zweet- bloed- en schuurplekken en al, en voor méér geld dan een gewone goed gelakte en niet afgeragde plank worden verkocht aan malloten die denken dat ze r'n'r zijn met een beschadigde gitaar. Ik zou willen dat mij Tele '71 nog in nieuwstaat was; niet omdat ie dan méér waard is maar gewoon omdat 'road worn' moet ontstaan en niet gemaakt kan worden, en slijtage gewoon niet mooi is. Je koopt toch ook geen beschimmelde ham, of een fiets met een kapotte ketting en twee lekke banden ?

Maar: beauty is in the eye of the beholder ...

jutter
30 juni 2009, 22:36
Twee of drie weken geleden heb ik de RW Tele gekocht in die piskleur. Waarom? Vanwege de sound en bespeelbaarheid. Ik ben er zo tevreden over dat ik vorige week maar gelijk de RW Strat heb gekocht! In de loop der jaren heb ik ongeveer 3 japanse tele's en 2 usa tele's (standard) gehad en een stuk of (schrik niet) 30/35 fender strats(japan en usa) variërend van standard,vintage ri en plus deluxe. Deze RW, zowel tele als strat, vind ik er met kop en schouders bovenuit steken zowel als sound als bespeelbaarheid. Dan heb ik er geen moeite mee dat ze uit mexico komen en er niet uitzien( hoewel ik dat wel mooi vind).....

Pepe
30 juni 2009, 22:45
Over die 5% outfall gesproken;
Iedereen kent die quote uit Tony Bacon's Fender Book van Dan Smith toen de eerste JV's werden afgeleverd: “Everybody came up to inspect them and the guys almost cried, because the Japanese product was so good - it was what we had been having a hell of a time trying to do."

Minder bekend is de volgende quote van hem uit hetzelfde boek :
We also went and pulled guitars out of the warehouse and did general inspections of them. 800- or something guitars and out of those I think only about 15 passed the existing criteria. So we sat down and rewrote the criteria.

Stratman70
30 juni 2009, 22:54
Ik heb meerdere malen meegemaakt dat ik zelf bij feedback aan de verkoper moest gaan vertellen dat ze een bepaald ding WEL in het assortiment hadden en wat het deed...
Haha, ik ook eens!
Lees ik hier op gitaarnet dat de Blackmorestrat daar hing, ik gelijk de volgende dag naar FB, zie ik hem niet staan tussen de andere gitaren, loop naar de toonbank, vraag naar die gitaar "Nee, dan hebben we 'm niet.", terwijl hij dat zegt zie ik achter hem de bewuste gitaar staan. "Misschien is dat 'm?" "Oh ja!"
:chicken:

Pepe
30 juni 2009, 22:56
@ Pepe

Ik ben het er mee eens dat de mensen van de Fender CS het inderdaad steeds net niet te pakken weten te krijgen.
Ik neem aan dat het voor jou dan meer van de prijs afhangt, als je een superslechte relic van >1000 wel zou kopen maar een minder slechte relic niet omdat ie rond de 2000 of meer kost.
Niet om reclame te maken, maar Luke Whitfield maakt prachtige relics, heel realistisch IMO, daar kunnen ze bij Fender CS nog wat van leren...
En iets wat voor z'n nepheid uitkomt is nog steeds erg nep, of niet?

Luke is een vriend van mij, een goeie vent waarmee je enorm mee kan lachen en drinken, zijn gitaren zijn fantastisch, ze worden met zorg en liefde gemaakt, ik denk dat zoiets in die gitaren reflecteert.

Ik heb een paar oude strats, hell, ik ben zelf relic. Hoe meer je aan die dingen klooit hoe meer je er achter komt dat er geen geheim is behalve goed gedroogd toonhout en iemand met skills en betrokkenheid om hem te maken. Relic maakt een gitaar niet beter, of slechter. De een wil een glanzend ding, een ander vindt een versleten look meer viby. Suit your self, er is genoeg keus. Die hele discussie wat beter of nepper is boils down naar persoonlijke voorkeur waar het allemaal om begonnen is uiteindelijk.

jutter
30 juni 2009, 23:02
Ik heb een paar oude strats, hell, ik ben zelf relic.

Dat idee had ik al!;)

Arjan12
30 juni 2009, 23:35
Over die 5% outfall gesproken;
Iedereen kent die quote uit Tony Bacon's Fender Book van Dan Smith toen de eerste JV's werden afgeleverd: “Everybody came up to inspect them and the guys almost cried, because the Japanese product was so good - it was what we had been having a hell of a time trying to do."

Minder bekend is de volgende quote van hem uit hetzelfde boek :
We also went and pulled guitars out of the warehouse and did general inspections of them. 800- or something guitars and out of those I think only about 15 passed the existing criteria. So we sat down and rewrote the criteria.







Wat is de context van die tweede quote?

Luke-wannabe
30 juni 2009, 23:36
@ Luke

Ik denk dat de (zeer slechte) Relicjob weinig met de feel en sound te maken heeft. En als je met feel het gebrek aan lak aan de achterzijde van de hals bedoelt, dan pak je toch een classic player en schuur je die hals kaal, ik heb ze naast elkaar gehouden en de CP's hebben IMO een betere sound dan de roadworn series.
Dan had je óf een heel brakke RW of een heel goeie CP.
Ik denk dat de lak (en het ontbreken ervan) erg veel uitmaakt voor de feel en sound. Ik heb zelf een non relic Japanse Tele die erg fijn is, maar iets anders klinkt. De RW klinkt heel erg houtig (wat ongetwijfeld door de dunne lak en het ontbreken van lak hier en daar komt) en speelt heel fijn door de weinige lak die er op zit.
Toch speelt een gitaar met een kaal geschuurde hals anders, dan een waar hier en daar wel wat lak zit.

barno
30 juni 2009, 23:41
Dan had je óf een heel brakke RW of een heel goeie CP.
Ik denk dat de lak (en het ontbreken ervan) erg veel uitmaakt voor de feel en sound. Ik heb zelf een non relic Japanse Tele die erg fijn is, maar iets anders klinkt. De RW klinkt heel erg houtig (wat ongetwijfeld door de dunne lak en het ontbreken van lak hier en daar komt) en speelt heel fijn door de weinige lak die er op zit.
Toch speelt een gitaar met een kaal geschuurde hals anders, dan een waar hier en daar wel wat lak zit.

het lak-klank verhaal kan ik als gitaarbouwer bevestigen. Voor ik mijn gitaren lak, doe ik eerst hele set up en speel er wat op. Na lakjob idem en yes er is een hoorbaar verschil (that is in labo-of slaapkamercondiities, onstage zal je het niet horen hoor)

Luke-wannabe
30 juni 2009, 23:42
Ik denk dat Buddy Holly, Hank Marvin, Jimi Hendrix en Stevie Ray Vaughan zich een breuk hadden gelachen als ze geweten zouden hebben dat hun afgeragde bakken, waar ze al die jaren enigszins zuinig en heel trots op geweest zijn, nu als 'road worn relic' worden nagemaakt, met zweet- bloed- en schuurplekken en al, en voor méér geld dan een gewone goed gelakte en niet afgeragde plank worden verkocht aan malloten die denken dat ze r'n'r zijn met een beschadigde gitaar. Ik zou willen dat mij Tele '71 nog in nieuwstaat was; niet omdat ie dan méér waard is maar gewoon omdat 'road worn' moet ontstaan en niet gemaakt kan worden, en slijtage gewoon niet mooi is. Je koopt toch ook geen beschimmelde ham, of een fiets met een kapotte ketting en twee lekke banden ?

Maar: beauty is in the eye of the beholder ...
Sorry maar wat een onzin! Ten eerste noem je mensen die je helemaal niet kent malloten omdat ze een andere smaak hebben dan jij.
Ten tweede: wie zegt dat mensen die een relic gitaar hebben denken dat ze rnr zijn? Misschien vinden ze het er alleen maar mooi uit zien, maar zijn ze alsnog heel voorzichtig met de gitaar, weet jij veel.
You assume too much :stop:

Pepe
30 juni 2009, 23:45
Wat is de context van die tweede quote?

De post van Vulvasonic maar je bedoelt tijd? 1981, naar aanleiding van o.a. dit incident heeft Smith de strat opnieuw ontworpen, de 82 strat die ook wel bekend staat als de Dan Smith strat.

Arjan12
1 juli 2009, 14:20
De post van Vulvasonic maar je bedoelt tijd? 1981, naar aanleiding van o.a. dit incident heeft Smith de strat opnieuw ontworpen, de 82 strat die ook wel bekend staat als de Dan Smith strat.

Dat ging dus over USA's die niet goed genoeg waren? Als je de tekst leest lijkt het of ze de eisen naar beneden hebben aangepast om meer gitaren aan de eisen te laten voldoen.

mikeyaxeman
1 juli 2009, 14:40
Dat ging dus over USA's die niet goed genoeg waren? Als je de tekst leest lijkt het of ze de eisen naar beneden hebben aangepast om meer gitaren aan de eisen te laten voldoen.

Dat idee had ik ook ja.

vulvasonic
1 juli 2009, 17:14
Dat ging dus over USA's die niet goed genoeg waren? Als je de tekst leest lijkt het of ze de eisen naar beneden hebben aangepast om meer gitaren aan de eisen te laten voldoen.

Mijn tekst?
Nee, dat is dus niet zo. Dan Smith sprak over het gigantische verschil in kwaliteit tussen hun 'eigen' gitaren (Fender Amerika) en die uit Japan. En om aan te geven hoe ver Fender (in de ogen van Dan Smith, zelf voorheen werkzaam voor een Japans bedrijf - Yamaha) gezonken was.
Die situatie is, mede dankzij hem, gelukkig allang weer verleden tijd.

Arjan12
1 juli 2009, 17:15
Mijn tekst?
Nee, dat is dus niet zo. Dan Smith sprak over het gigantische verschil in kwaliteit tussen hun 'eigen' gitaren (Fender Amerika) en die uit Japan. En om aan te geven hoe ver Fender (in de ogen van Dan Smith, zelf voorheen werkzaam voor een Japans bedrijf - Yamaha) gezonken was.
Die situatie is, mede dankzij hem, gelukkig allang weer verleden tijd.

Ik had het over de rode tekst van Pepe op de vorige pagina :).

CatchDude
1 juli 2009, 17:38
Hmmm. Mijn idee; Oppakken en spelen, dan pas kijken waar hij gemaakt is. Voelt het goed en klinkt het lekker? Mooi toch? So what als het dan een mexicaan is? (Kijk, blijkt het een US custom shop dan geldt 'so what' niet echt meer omdat mijn portemonaille dan al snel te kort schiet, maar goed...;))

Pepe
1 juli 2009, 19:54
Ik had het over de rode tekst van Pepe op de vorige pagina :).

Oh, ik dacht dat het duidelijk was aangezien ik refereerde met het citaat aan de 5% marge in de USA.
NA de overname van CBS ging Smith door de pakhuizen waar de nog te verzenden gitaren opgeslagen lagen en constateerde dat de boel drastisch anders moest, de company was uitgehold en de kwaliteit van de produkten reflecteerde dat.

Wat de USA reissues betreft, die konden door Fender niet accuraat geproduceerd worden -de 12th dot o.a. die verkeerd gepositioneerd is- omdat dat dure retooling zou betekenen en er was geen geld. De japanners pakten simpelweg een '57 en '62 strat en retoolden de productielijn van hun Greco's.
Het moet een frustrerende tijd voor Fender geweest zijn met als dieptepunt 1985 toen alles van Fender uit Japan moest komen.

vulvasonic
1 juli 2009, 22:12
<TERZIJDE>

@Pepe; vind je dat ook geen FANTASTISCH boek? :seriousf:
Ik heb dat boekie menigmaal volledig aan gort gelezen. Ik durf zelfs te beweren dat ik, enige jaren terug, de hele tekst uit het boek, van de eerste t/m de laatste letter kon opdreunen, zonder te kijken!
Ik had al 4 strats, maar door dat boek kreeg mijn liefde voor de strat een haast obsessief karakter.
Het ergste is er inmiddels van af, maar er is een periode geweest dat ik (bij wijze van spreken) een MOORD had kunnen doen voor een origineel exemplaar uit de jaren 50.
:strat:

</TERZIJDE>

Pepe
1 juli 2009, 23:21
Obsessief, dat is het woord. Boeken over gitaren als substituut. Waar ik nog steeds veel plezier aan beleef is het eerste boek dat ik kocht, 30 jaar geleden, van Tom Wheeler. een soort encyclopedie. Overzichtelijk. Elke amerikaanse gitaar die je kocht stond er in. En mooie verhalen over de pioniers, foto van Ted Mccarthy met shop waar de nieuwe Gibson fabriek zou komen, Leo en Forrest White sleutelend aan een amp, Paul Bigsby, Semi Mosley, Paul Hammer, de eerste boogies...

Kijk, daar ga ik weer... http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon7.gif

Joost_79
2 juli 2009, 09:15
mmm...best interessant al die geschiedenis over de verschillende merken.

Wellicht leuk idee om eens eens een lijstje te maken met boeken, zou het wel leuk vinden om me er wat meer in te verdiepen.

Ga eerst maar eens de zoekfunctie gebruiken, wellicht bestaat het al :sssh: