Maple top vraagje.

[Ewoud Kuijt]

Vandaag kwam na bijna 6 weken wachten mijn topje van Fraser valley binnen:

http://i214.photobucket.com/albums/cc252/Ewoudkuijt/IMG_1862.jpg

Leuk om te zien dat je van opzij donkere lekken ziet en dat het dan van boven af het juist andersom is. De donkere plekken zijn dan juist weer de lichte plekken. Nou zag ik dat er nogal wat ruwe plekken op het topje zitten:

http://i214.photobucket.com/albums/cc252/Ewoudkuijt/IMG_1863.jpg

Betekent dat dat na het lijmen het ding nog grondig geschuurd moet worden?

Kan iemand voor mij eens op een rijtje zetten welke handelingen er verricht moeten worden voordat de zaak op de mahonie achterkant geplakt kan worden. Ik ben namelijk, zoals Madonna al zong, "Like a virgin" op het gebied van maple topjes.

Ik weet dat Fred Dons ook wel eens wat koopt bij Fraser Valley. Misschien dat hij eens zijn alwetende licht er over kan laten schijnen.

Ik weet wel dat dit geen 5a topje is maar de tekening wordt toch nog mooier wanneer het gestaind en gelakt is? Ik vond het een klein beetje tegenvallen

[Cocobolo]

Ik weet wel dat dit geen 5a topje is maar de tekening wordt toch nog mooier wanneer het gestaind en gelakt is? Ik vond het een klein beetje tegenvallen

Ik vind hem niet tegenvallen hoor, ik vind hem erg mooi :-) Ik neem hem zo van je over voor wat je betaald hebt als je toch niet tevreden bent ;)

[Ewoud Kuijt]

Op de foto ziet het er inderdaad een stuk beter uit.

[KoenB]

Ik heb ook mijn eerste topje bij fraser valley gehaald. Mooi spul maar ook met dezelfde soort plekjes. Wat ik je kan aanraden: neem een natte lap, en maak het hout flink nat (aan 1 kant). Het hout zwelt nu wat op en eventuele putjes zetten uit. Wacht dan tot het hout weer droog is (uurtje, voor de zekerheid) en neem dan 180 schuurpapier. Doe dit om een blokje en schuur het oppervlak licht op. De meeste van de lelijke gedeukte plekjes zullen weg zijn.

De tekening komt na het stainen en vooral na het lakken veel beter naar voren, dus dont worry. Je zult ook al zien dat zodra je het hout nat maakt de tekening naar voren springt. Zo wordt het ook ongeveer als de lak er op zit.

Succes!

[Orpheo]

Vandaag kwam na bijna 6 weken wachten mijn topje na Fraser valley binnen:

http://i214.photobucket.com/albums/cc252/Ewoudkuijt/IMG_1862.jpg

Leuk om te zien dat je van opzij donkere lekken ziet en dat het dan van boven af het juist andersom is. De donkere plekken zijn dan juist weer de lichte plekken. Nou zag ik dat er nogal wat ruwe plekken op het topje zitten:

http://i214.photobucket.com/albums/cc252/Ewoudkuijt/IMG_1863.jpg

Betekent dat dat na het lijmen het ding nog grondig geschuurd moet worden?

Kan iemand voor mij eens op een rijtje zetten welke handelingen er verricht moeten worden voordat de zaak op de mahonie achterkant geplakt kan worden. Ik ben namelijk, zoals Madonna al zong, "Like a virgin" op het gebied van maple topjes.

Ik weet dat Fred Dons ook wel eens wat koopt bij Fraser Valley. Misschien dat hij eens zijn alwetende licht er over kan laten schijnen.

Ik weet wel dat dit geen 5a topje is maar de tekening wordt toch nog mooier wanneer het gestaind en gelakt is? Ik vond het een klein beetje tegenvallen

die ruwe plekken zijn juist de flame/quilt in hethout. en ja, schuren is altijd nodig.

[G.G.]

Het mahonie en de onderkant van de top niet al te fijn schuren, lijm moet wel lekker in het hout trekken. Dar oppervlak wordt super strak na schuren en de tekening wordt 100x mooier na stainen en blanke lak.

[Mattia]

Dat 'grof is beter voor lijmen' is onzin. Beste oppervlakte == vers geschaafd (met de hand), dan geschraapt, dan geschuurd - waarbij ik nooit verder ga dan korrel 220 (ook niet voor lak, meestal, tenzij het maple is; dat gaan naar 400-600 als er stain aan te pas komt. Olie gaat naar 1200, minimum).

Verder: die plekjes zijn 'gewoon' tearout van de schaafmachine. Dus de vezels zijn een beetje kapot/verscheurd. Schuur je er met een beetje werk uit, hoeft niet aan de lijmkant. Is volledig normaal bij zo'n stuk hout, het wordt immers niet verkocht als 'ready to glue'.

[G.G.]

Het mahonie en de onderkant van de top niet al te fijn schuren, lijm moet wel lekker in het hout trekken.


Dat 'grof is beter voor lijmen' is onzin. Beste oppervlakte == vers geschaafd (met de hand), dan geschraapt, dan geschuurd - waarbij ik nooit verder ga dan korrel 220

Met grof bedoel ik ongeveer een korrel 120 ofzo. Maakt dat geen zak uit dan? Mij is verteld dat te fijn schuren een negatieve werking zou hebben (hoe fijner, hoe minder lijmoppervlak). En het hout is dan wat meer beschadigd waardoor de lijm er beter in trekt.

je leest ook weleens dat je een hals voor verlijming met de toets niet te strak/glad moet maken, of dat er soms zelfs groeven getrokken worden.

hoe zit dat dan? Het is nooit te laat om mijn werkwijze aan te passen.

[Mattia]

Grof is alleen goed voor lijmsoorten die cohesief werken, idem de groeven. Werkt dus ALLEEN goed voor Epoxy. Voor titebond, beenderlijm, polurethaan, gewone witte houtlijm is strak het beste. Probleem van 'te fijn' schuren is dat het geen voordeel oplevert, en (IMO) dat de porieen gevuld worden met hele fijne stof. Niet bepaald behulpzaam. Korrel 120-220 is prima, maar ik schraap toch liever eventjes en verlijm dan meteen, als het even handig is.

[G.G.]

Grof is alleen goed voor lijmsoorten die cohesief werken, idem de groeven. Werkt dus ALLEEN goed voor Epoxy. Voor titebond, beenderlijm, polurethaan, gewone witte houtlijm is strak het beste. Probleem van 'te fijn' schuren is dat het geen voordeel oplevert, en (IMO) dat de porieen gevuld worden met hele fijne stof. Niet bepaald behulpzaam. Korrel 120-220 is prima, maar ik schraap toch liever eventjes en verlijm dan meteen, als het even handig is.

oke, da's een hele geruststelling, dan doe ik het dus wel op de juiste manier.

[oigun]

Voor beenderlijm is een beetje grof ook goed. Vroeger gebruikte men een "kamschaaf " om de verbinding ruw te maken.

[thijser]

schuren tot 180, bruislijm ertussen. klaar.

[pueblo]

bruislijm?

[thijser]

jep. gebruik het altijd. http://beeldbank.prepublisher.com/pictures/INTERNET/LNK/0/LNKZ2510.jpg

Er zitten grote voordelen aan bruislijm of polyurethaanlijm.

-Watervast
- Oppervlakte hoeft niet persee vlak te zijn
- hout gaat niet werken omdat het niet op waterbasis is.

Ik heb een keer meegemaakt dat mijn top ging werken bij het waterbeitsen. Dit omdat de lijm losliet (witte houtlijm)

Dit zal noooooit gebeuren bij bruislijm.

Het wordt bruislijm genoemd omdat de lijm gaat bruisen.

[jan jansen]

bruislijm?

Ja net een soort purschuim en dat moet je dus niet gebruiken.Het zet te veel uit.De kunst met gewone houtlijm zit hem in de druk die je toepast tijdens het drogen,hoe meer druk hoe sterker de verbinding.Hij wordt zelfs sterker dan het hout wanneer je het goed doet,

JJ

[thijser]

toch ken ik professionele bouwers die dit altijd gebruiken en nooit last hebben van uit zetten van lijm. Purschuim is toch echt wat anders.

[pueblo]

wel ik dacht ook dat bruislijm niet gebruikt werd in gitaarbouw

[Hedge]

Ik zou bruislijm nooit gebruiken voor een gitaar, zeker niet om te compenseren dat het hout dan niet helemaal hoeft te passen. Ik kan me niet voorstellen dat het de kwaliteit van het geluid ten goede komt.

[jan jansen]

. Purschuim is toch echt wat anders.[/QUOTE]Het heeft dezelfde werking als purschuim,het zet nl uit...daarom heet het bruislijm.Leuk om bv kozijnen o.i.d. te lijmen maar niet om gitaren te maken.Helemaal niet als je een beetje haaks kan werken....:rockon::rockon:

JJ

[thijser]

ikz eg ook niet dat het het MOET gebruiken. Alleen bestaan er wel bouwers die het gebruiken voor de meeste onderdelen voor een gitaar. Ik loop stage bij adamovic en daar lijmen we de TOETS, de HALS, Topjes enz allemaal met bruislijm.

[oigun]

Ik gebruik dagelijks bruislijm om antieke tafels/ stoelen te repareren. Het voordeel is dat het een verbinding geeft die sterk is maar toch reversibel is (je kunt hem later weer makkelijk loshalen) Als je witte houtlijm gebruikt dan breekt de verbinding eerder dan dat hij los gaat.
Purschuim en bruislijm lijkt heel veel op elkaar het is allebei een polyurethaanschuim de ene wat fijner dan de ander.
Zelf zou ik ook geen bruislijm gebruiken bij het bouwen wan een gitaar, ik denk dat het de klankeigenschappen en de verbindingssterkte niet ten goede komt, zeker bij het lijmen van een setneck zou ik mijn twijfels hebben.
Voor het lijmen van een langsverbinding zoels twee bodydelen of een toets zou het kunnen maar de verbinding word dan wel minder strak...

[Mattia]

Voor beenderlijm is een beetje grof ook goed. Vroeger gebruikte men een "kamschaaf " om de verbinding ruw te maken.

Dat geloofde men wel, maar het is gewoon domweg onwaar; dat het tradionele kennis is wil niet zeggen dat het klopt. Ergens jaren 20-30 zijn er lijmtesten gedaan door de amerikaanse luchtmacht, meet ik, met propellorbladen (toen van fichte, verlijmd), gekeken naar wat sterker was: vlak geschaafd, geschuurd, etc.

Antwoord: vers geschaafd.

[G.G.]

, zeker bij het lijmen van een setneck zou ik mijn twijfels hebben.

Net gedaan bij een setneck, heb er behoorlijk vertrouwen in. Had er niet echt eerder mee gewerkt (eigenlijk alleen met witte houtlijm) maar het werkt prima. Enige nadeel is dat het overal tussenuit probeert te komen.

[Mattia]

Eh? Een goede verbinding met bruislijm is niet los te halen; watervast, hittevast, niet oplosbaar. De enige lijmsoort die echt acceptabel is bij de restauratie van antiek is traditionele beender of huidlijm; reversiebel, maar vergt wel een goede pasvorm.

Thijsser: die 'voordeelen' die je noemt zijn er maar deels reel: het is watervast, gaat niet los zitten met hitte, en da's dus de reden dat ik het gebruik op plekken in gitaren die nooit los moeten kunnen, bijvoorbeeld headblocks bij akoestische gitaren (gelamineerd), of het verlijmen van carbon fibre in halzen (of balken). Lamineren van tops lijkt met ook een prima toepassing, maar - net als epoxy - kan het zichtbare lijnen geven als je niet goed klemt. Je merkt er niet zoveel van als je contrasterende houtsoorten gebruikt.

Het voordeel van 'het hoeft niet perfect vlak te zijn' gaan echter niet op; het 'bruisende' gedeelte heeft nul komma nul kracht; het breekt gewoon. Net zoveel kracht als witte of gele houtlijm.

'Watervrij' gaat ook niet geheel op, omdat ik eigenlijk altijd de houtoppervlaktes iets nat maak (licht vochtig, eigenlijk) omdat de lijm dan veel beter/sneller uithard (exothermische reactie; werkt dus niet erg goed op echt heel droog hout).

Voor toepassingen als het lamineren van halshout maakt het IMO niet uit - liever de boel laten rusten na het verlijmen en pas later vlakken. Als je topinstrumenten bouwt moet je ergens gewoon kwaliteitscontrole inbouwen, en daar is soms gewoon tijd voor nodig. Toetsen moeten soms gewoon los en dan is Epoxy gewoon een betere keuze - echt vochtvrij, meer dan sterk genoeg, komt met hitte gewoon makkelijk los (zonder watertoevoeging).

Bref: ik zie weinig echte voordelen aan bruislijm voor de meeste zaken, zoals het verlijmen van bodies. Daar is 'watervast' zijn compleet onnodig, is bruislijm irritanter om te verwerken (persoonlijke mening; je moet handschoene dragen, het stinkt, meer gedoe, minder voordelen dan epoxy voor bijna dezelfde 'irritatiefactor') en kan je net zo goed gewone houtlijm gebruiken. Voor set necks gebruik ik Titebond of Epoxy (goede, West Systems, niet de prut van de bouwmarkt).

[oigun]

Eh? Een goede verbinding met bruislijm is niet los te halen; watervast, hittevast, niet oplosbaar. De enige lijmsoort die echt acceptabel is bij de restauratie van antiek is traditionele beender of huidlijm; reversiebel, maar vergt wel een goede pasvorm.


Mee eens, maar het "antiek" waar ik mee werk moet vooral functioneren en de verbindingen die ik opnieuw lijm zijn 9 van de 10 keer niet meer zuiver passend. Helaas krijg ik van mijn baas ook niet de tijd om pennen op nieuw op te dikken en passend te maken. Mijn ervaring is dat een pen en gat verbinding (zelfs een goed passende)die met bruislijm gelijmd is zelfs na een jaar of tien redelijk makkelijk los te wrikken is. Ik zeg niet dat het niet stevig genoeg zal zijn voor een setneck maar een goede zuivere verbinding met witte houtlijm/huidenlijm is imo sterker.
Zelf werk ik ook liever met beender/huiden en vislijm en ik zal ook echt niet met bruislijm gaan lopen knoeien op een 17de eeuws kabinet.

[stijnkenens]

hm, na een jaar of 10...
Heeft het er dan niet te maken dat de lijm gewoon verpulverd, dus zoals die spons dingen in fotocamera kistjes.
Volgens mij is bruislijm goed voor even, maar in verloop van tijd volledig instabiel.
En het kruipt ook in het hout, dus reversiebel, niet mijn idee ...

Dat zeggen ze van paraloid B72 ook. Dat het reversibel is, maar je mag het ook gebruiken om rot hout, en hout aangetast door houworm, te fixeren en verstevigen. Maar geen mens die dat er nadien nog uit krijgt...

Dat is mijn ervaring als houtrestaurator.

Dan nog liever een stuk fineer op de pen plakken, dan bruislijm te gebruiken.

Sorry maar dat komt voor mij over als: "willen maar niet kunnen" (amateuristisch dus.)

s

[oigun]

Helaas is twee a drie uur werk aan een stoeltje van 150 eur voor mijn baas niet acceptabel....