PDA

View Full Version : Eigenschappen van beroemde electrische gitaren die je niet prettig vindt.



Wouter J
17 maart 2009, 02:33
We hebben het als gitarist allemaal wel, die verwachtting van iets grandeurs als onze eerste gitaar van een groot merk en van een bekend model aanschaffen, want dat was tenslote waar onze grote voorbeelden ook op speelden.

En als je hem dan eenmaal hebt dan kom je er achter dat het toch wel even anders zit dan je denkt. Laten we het eens hebben over die dingen aan een beroemd model van een beroemd merk dat je tegen de schenen aanschopt.

Hier is mijn eigen lijst.

De Fender Stratocaster.
Mijn reden om op Strats te gaan spelen was Jan Hendrix van Doe Maar, toen ik hem een paar maanden geleden sprak na een optreden van CCC Inc. zei hij lachened tegen me: "Dus ik ben de reden geweest dat jij gitaar bent gaan spelen, speel je nu nog steeds dan?"
Ik hou van van strats omdat je er zoveel kanten mee uit kan gaan en omdat ik al zolang mijn 1989'er Squier "De Veteraan" in mijn bezit heb weet ik wat ik kan verwachtten, ik weet waar alle knoppen zitten, alles.
Maar wat ik HAAT aan strats is dat single coil geluid, begrijp me niet verkeerd hier; ik haat dat geluid als ik er zelf mee moet spelen, om een of andere reden lukt het me nooit om dat echte strat geluid tot mijn voordeel te gebruiken. Het klinkt allemaal te fel, veel te bloed armoedig. Mijn strats hebben Humbuckers in de brug positie om dat tegen te gaan maar ik blijf toch met jalouzie kijken en luisteren naar zo iemand zoals John Mayer of Doyle Bramhall Junior die de prachtigste geluiden uit de doodnormale strat elementen kunnen halen.

De Fender Telecaster
Mijn reden om Telecaster te gaan spelen was Bruce Springsteen. Wat ik van een tele erg waardeer is hoe stevig zo'n gitaar aanvoelt: alles zit rots vast maar ook hoe simpel het allemaal is.
Maar alweer als met een strat haat ik het feit dat ik zelf niets kan doen met het single coil geluid van een tele, als gevolg daarvan is het vervangen van de elementen door humbuckers het eerste wat ik doe als ik een Telecaster aanschaf of gelijk voor een tele gaan die al standaard met humbuckers komt. Ik heb voormalig Herman Brood gitarist David Hollestelle eens in Amsterdam bij de Plug ontmoet en met hem over gitaren gesproken, hij vertelde me wat ik ook van andere hoorde: dat tele brug element is heilig. Maar tot nu toe is het mij niet gelukt om mezelf te kunnen vinden in dat geluid.

De Gibson Les Paul
Mijn Reden om Les Paul te gaan spelen was Slash. Van Les Pauls kan ik die enorme sustain, ook als je ze zonder versterker speelt, waarderen. Komt ook nog bij dat je dat iconishe geluid krijgt, je neemt een goede buizen versterker en sluit een Les Paul er op aan en dat is een 100% garantie voor een goed geluid.
Maar wat ik haat aan Les Pauls is die body binding, vooral bij de Les Paul Custom waar de binding aan beide kanten van de body zit want dan snijdt de top binding in je onder arm en de achter binding prikt je in je maag. Les Paul zelf tradt altijd op in pak, nooit in T-shirt dus de mouw van zijn colbert bespaarde hem de klachten die ik hier omschrijf.

De Gibson Flying V
Mijn Reden om een Flying V te gaan spelen waren er verschillende: ik was me toen al voor metal gaan interesseren en kerels zoals KK Downing van Judas Priest zagen er zo cool uit met Flying V's. De andere reden was de Koning: Albert King, die man speelde menig hedendaagse gitarist voorbij met zijn versterker op standby.
Maar waar ik algauw achter kwam was dat de ergononie van die gitaar mij gewoonweg niet ligt, de V voelt voor mij niet aan als een gitaar, hij hangt niet prettig om, alles voelt raar aan, het werkt niet voor mij.

De Gretsch Sparkle Jet
Reden voor aanshaf: Brian Setzer.
Schitterende gitaar, zonder twijfel de mooiste die ik ooit bezat, ik moest mezelf wel vier keer knijpen om me te overtuigen dat ik hem werkelijk in mijn bezit had, Gold Sparkle, inclusief zwarte koffer met witte bekleding en echtheid's certificaat. En als je hem inplugde dan was "That great Gretsch sound" meteen daar, ik heb menig uurtje op deze gitaar gespeelt over een cleane versterker om aleen van dat geluid te kunnen genieten want ik wist toen al dat ik die gitaar niet lang zou houden.
Want mijn klachten over body binding bij een Les Paul golden ook voor die Gretsch maar het stopte niet daar. Ik heb flinke handen en de hals van die Gretsch voelde aan als een ijslollie stokje, profiel te plat, snaren te dicht op elkaar, spelen op deze prachtige gitaar was te lastig. En dan was er die rollerbrug die los op de body stond, intonatie? Laat me niet lachen! Snaren vervangen met die Bisgby? dat laat snaren vervangen op een Floyd Rose nog gemakkelijk lijken. Het was zowel een intens verdriet als een opluchting toen ik deze Gretsch van de hand deed, ze was ongelofelijk mooi maar duidelijk niet de ware.

Orpheo
17 maart 2009, 02:42
ben het grotendeels met je eens, maar dat van de LP niet. kom op, de binding die in je buik steekt? wta voor bierpens heb je dan... nooit last van gehad. echt, nooit...de Vee is wellicht niet ergonomisch zittend, maar ook dat is niet echt een issue lijkt mij. supermakkelijk om aan te wennen.

de gretsch, helemaal mee eens. strat, tele, ook. als de pups van de strat nu eens VEEEL hotter waren, was het veelminder een issue voor mij . die tele brugpup is inderdaad briljant. pff wat een geweldig ding. Ik vind tele's alleen zo BRUUT lelijk! mijn 160 euro partsotele is de beste tele die ik ooit heb gehoord en bespeeld. wat een geweldig ding. maar zo ontiegelijk lelijk. kan er denk ik echt alles mee spelen. van jazz tot knetterharde trashmetal. zonder brom. ik weet niet hoe, maar hij bromt, hist, sist, en ruist niet. het het zijn echt singlecoils!

Wouter J
17 maart 2009, 03:25
ben het grotendeels met je eens, maar dat van de LP niet. kom op, de binding die in je buik steekt? wta voor bierpens heb je dan...

Nee, juist toen ik als achttien jarig scharminkel nog zo mager als een lucifer was was die pijnlijke achter body binding een issue voor mij. Het feit dat ik nu 100 kilo weeg en breed genoeg ben om mensen met mijn uiterlijk al af te schrikken is dat geen probleem meer.

Die voor binding daarintegen bezorgd me nog steeds striemen op mijn onderarm. De oplossing is om OF de gitaar heel hoog te hangen of juist heel laag kijk naar plaatjes van bekende Les Paul Spelers: ze hebben hun gitaren of heel hoog hangen of juist heel laag. Niemand had hem enrgens in het midden.

Orpheo
17 maart 2009, 03:28
Nee, juist toen ik als achttien jarig scharminkel nog zo mager als een lucifer was was die pijnlijke achter body binding een issue voor mij. Het feit dat ik nu 100 kilo weeg en breed genoeg ben om mensen met mijn uiterlijk al af te schrikken is dat geen probleem meer.

Die voor binding daarintegen bezorgd me nog steeds striemen op mijn onderarm. De oplossing is om OF de gitaar heel hoog te hangen of juist heel laag kijk naar plaatjes van bekende Les Paul Spelers: ze hebben hun gitaren of heel hoog hangen of juist heel laag. Niemand had hem enrgens in het midden.

niemand in 't midden...? jimmy page, kossoff, sykes (old days), thin lizzy's gitaristen (ben te moe om de namen op te zoeken), etc etc etc. allemaal 'in het midden'. in t gebied dat je ballen achter de gitaar zitten. dus dat is een gebied van ongeveer 30 centimeter :P maar toch. niet idioot laag, niet idioot hoog.

Pepe
17 maart 2009, 04:21
Een goed geluid uit een gitaar halen is meer dan een modelletje van de muur halen en ergens inpluggen, laat staan DAT geluid van knopfler/SRV/Buchannan enz enz. Niet alleen moet je een goed exemplaar tegen het lijf lopen, het baasje zelf heeft ook jaren nodig.
Die Hendriks van je had bijvoorbeeld een tamelijk generic strat geluid, mensen als Mayer en Knopfler gaan door tientalle modellen voor ze bij iets settelen.

Dat Orpheo een strat niks vindt omdat het geluid niet is wat hij uit een gitaar wil horen, da's prima, dat betekent dat de gitaar karakter heeft en dat iemand anders er dan wel wat mee kan.

Er bestaan geen slechte gitaren, alleen slecht gemaakte gitaren. De kunst is er eentje te vinden die bij je past.

grayfink
17 maart 2009, 08:09
Mijn stratje is mijn favoriet, maar de tremolo is niet erg goed uiteraard. Eigenlijk vreemd dat Fender dat jaren '50 ontwerp nooit heeft aangepast.

Van Dattum
17 maart 2009, 10:42
Fender is wel degelijk met de tremolo aan de slag geweest hoor ;)
Zo heb je al ruim een jaar of 20 de 2-punts tremolo, begonnen met de American Standard en Strat Plus series midden jaren 80. Ook roller nuts en locking mechanieken zijn de revue al gepasseerd.
Maar blijkbaar is er nog steeds een grote markt voor de ouwe trem, met al zijn tekortkomingen.

Arjan12
17 maart 2009, 10:51
Ik kan ook niet zoveel met het Strat-geluid. Ik vind het geweldig klinken als ik een gitarist als David Gilmour of Jimi Hendrix hoor, maar zelf kan ik er gewoon niet veel mee. Geef mij maar een Tele.

Een Strat voelt ook gewoon als een cheap flutding aan (de Strats die ik heb bespeeld iig). Een Tele is gewoon een rots, daar kun je mee doen wat je wil (+ het brugelement rammelt heerlijk!). Bij een Strat heb ik het gevoel of ik een speelgoedgitaar in mijn handen heb.

Leuk topic trouwens!

Ibanez666
17 maart 2009, 10:51
de positie van de volumeknop op een LP, das bij een strat veel handiger

Harry
17 maart 2009, 10:57
die rand die in mijn onderarm snijdt is ook mijn bezwaar tegen de Les Paul....

Wouter J
17 maart 2009, 11:25
Die Hendriks van je had bijvoorbeeld een tamelijk generic strat geluid, mensen als Mayer en Knopfler gaan door tientalle modellen voor ze bij iets settelen.

Het ging mij bij Jan H van Doe Maar er meer om hoe hij er uit zag met die rode strat van 'm, als kind en als tiener kwam zijn geluid op de tweede plek. Ik had de live dubbellaar eerder in mijn bezit dat de albums "Doris D" en "4us" en toen ik die eenmaal ook had viel het me bij "4us" vooral op hoe dun en bloed armoedig Jan H's strat geluid was, vooral op "Je loopt je lul achterna" waar op de live dubbelaar hij een hele krachtige dreigende solo doet en daar kwam op de studio versie niets van terecht.

Overigens was het die strat die hem bij een uitvoering van "Smoorverliefd" in de steek liet. Let goed op wat er gebeurd: zijn Les paul krijgt problemen dus zijn Roadie geeft hem zijn strat maar net als de solo moet beginnen springt hem een snaar wat zijn strat helemaal vals maakt dat brengt hem zo van slag dat hij zelfs vergeet zijn distortion aan te zetten.
http://www.youtube.com/watch?v=AO1PyREvl5U

Bernardduur
17 maart 2009, 11:25
Ik vind een strat gewoon lelijk...... en dat vind ik eigenlijk heel erg jammer, zeker omdat ik ze vroeger idoliseerde...... de tele is mijn werkpaard en heerlijk!

Over de single coils; ik denk dat de amp wel veel uit zal maken. En de mids; ik boost normaal mn mids nog wat als ik single coil speel gewoon voor een dik(ker) geluid zonder dat het SC karakter verloren gaat. Heerlijk! En heel close tot een Mayer toon.

nielsnielsniels
17 maart 2009, 11:29
Voor mij zijn LP's als wat Feyenoord is voor Ajax. Ik vind die dingen toch zo enorm lelijk. Misschien komt het omdat ik een Stagg LP model heb en daar hele slechte herinneringen aan heb overgehouden, maar de hele body is zo dof en eentonig, strat's zijn keiharde porno.

Heibel
17 maart 2009, 12:02
Leuk topic..

Het fijne echter van met name tele's en strats is dat je de tekortkomingen zelf kan ondervangen, omdat het ontwerp makkelijk is aan te passen. Andere elementen, andere schakelingen, andere vibrato..etc..Probeer dat 'ns op je Les Paul..die zijn hier stukken minder voor geschikt..De tekortkomingen van tele's en strat's zijn in mijn ogen minimaal. Het zijn perfecte instrumenten (mits van goede kwaliteit) in mijn optiek waar iedere sound mee te maken is..Het enige waar ik me aan kan irriteren is die zwabberende lage E..Ik heb dat op alle strats en teles waar ik op gespeeld heb zo ervaren..Als je 'n open E of G akkoord speelt, lijkt het altijd moeilijk om het zuiver te laten klinken. Dat zal de mensuur zijn, want op Les pauls, of Es335- achtigen nooit een probleem mee...

EuroCinema
17 maart 2009, 12:02
Strat: prachtige gitaren, maar voor iemand anders. Die sound is gewoon zo kenmerkend, ik klink daarop niet als mezelf.

Tele: heerlijke gitaar, maar jammer dat de hoge e snaar vaak net niet lekker doorkomt.

Les Paul: speelt voor mij het lekkerst, maar voor zo clean als ik speel, vind ik de sound (zeker op het halselement) niet karaktervol genoeg.

arcane
17 maart 2009, 12:07
de positie van de volumeknop op een LP, das bij een strat veel handiger

Ik vind juist de positie van de knop op de Strat heel erg storend, die raak ik altijd per ongelijk aan waardoor het volume afneemt.

en wat betreft de binding op de Les Paul, die snijdt ook bij mij in de arm, maar ik doe altijd gewoon een sport-polsbandje om. Werkt perfect. Heb je ook gelijk wat om je zweet weg te vegen van je voorhoofd ;)

Luke-wannabe
17 maart 2009, 12:29
Strats vind ik fijn voor hun ergonomie en sound. Sinds kort vind ik ook de combinatiestanden erg fijn (die ik eerst verafschuwde).
Wat ik niet fijn vind aan een strat: het is voor mij niet echt een beukgitaar. Ik vind een strat fijn voor subtiele dingen en invullingkjes aan muziek.

Een Tele bijvoorbeeld doet het allebei, beuken en subtiel, maar de sound en feel is toch anders. Eenvoudiger en minder diepgang, maar juist daarom ook weer zo geweldig.

Mijn 335 vind ik ook echt heel fijn, maar ik merk de laatste tijd toch dat ik echt een Fender man ben. Het heeft lang geduurd om het toe te geven, maar het is toch echt zo. De algehele feel van een Gibson achtige gitaar is toch echt anders, en mij ligt de feel van Fender meer. Maar die sound... :lovelove:

Orpheo
17 maart 2009, 12:53
ik vind een gewone strat uit de winkel niet lekker, en dat heeft heel veel redenen. niet eens perse de sound (hoewel dat samenhangt met het grootste mank). de hals is gewoon te dun! zodra een strat een superdikke hals krijgt, lijkt het alsof automatisch er ook een betere sound uit komt. niet zozeer dikker, maar met meer body, meer karakter. mijn tele heeft ook een lekker dik halsje, redelijk hotte elementen (maar niet te, anders ben je het hele karakter kwijt). Heel zwak gewonden pickups/spoelen in een les paul met trem geeft een sound die ik het sterkst associeer met een stratsound. heel idioot natuurlijk, mar uit een strat krijg ik 't niet. een tele sound is alleen uit een tele te krijgen, absoluut. maar de stratsound is minder kritisch lijkt 't als het gaat om 'uit welke gitaar komt het'.

Kakihara
17 maart 2009, 13:23
Mijn probleem met tele's is de positie van de pickupswitch : met de schakelaar in de halspositite en een beetje enthousiast strummen staat diezelfde schakelaar binnen een paar tellen in de brugpositie.

bert k
17 maart 2009, 13:42
Ik heb nooit een Tele willen hebben omdat ik ze zo lelijk vind, gitaren van de lintzaag. Maar nu ik er eentje heb ben ik helemaal om. Wat een heellijke brute gitaar! Lekker flexibel en een sound waar ik kippevel van krijg.
Wel een zwarte, want die vla-gele die ik eerst had was echt too much... (Nog bedankt, Orpheo:))

Rubster
17 maart 2009, 13:47
ik vind een gewone strat uit de winkel niet lekker, en dat heeft heel veel redenen. niet eens perse de sound (hoewel dat samenhangt met het grootste mank). de hals is gewoon te dun! zodra een strat een superdikke hals krijgt, lijkt het alsof automatisch er ook een betere sound uit komt. niet zozeer dikker, maar met meer body, meer karakter. mijn tele heeft ook een lekker dik halsje, redelijk hotte elementen (maar niet te, anders ben je het hele karakter kwijt). Heel zwak gewonden pickups/spoelen in een les paul met trem geeft een sound die ik het sterkst associeer met een stratsound. heel idioot natuurlijk, mar uit een strat krijg ik 't niet. een tele sound is alleen uit een tele te krijgen, absoluut. maar de stratsound is minder kritisch lijkt 't als het gaat om 'uit welke gitaar komt het'.


Ik ben het erg met je eens Orpheo! Ik heb twee strat's; Een Fender en Tokai. Voor de Fender heb ik afgelopen zomer bij Warmoth een custom neck laten maten met boatshape contour. Daarnaast is hij een slag breder dan de standaard Fender necks.
Door die nieuwe, veel dikkere neck, krijgt de strat opeens heel veel body, bottom en sustain.
Hij houdt perfect de twang op de singlecoil elementen en brult als een gorilla op de brughumbucker!

Over een andere beroemde/bekende gitaar: De PRS Custom 22.
Ik denk er over om deze weg te doen. Het ziet er super uit, speelt erg gemakkelijk, maar mist een eigen karakter.
Ik ben dan ook zeker geen fan van de Dragon II's, die in mijn ogen veel te smooth klinken en weinig rauw.

Orpheo
17 maart 2009, 13:53
Ik heb nooit een Tele willen hebben omdat ik ze zo lelijk vind, gitaren van de lintzaag. Maar nu ik er eentje heb ben ik helemaal om. Wat een heellijke brute gitaar! Lekker flexibel en een sound waar ik kippevel van krijg.
Wel een zwarte, want die vla-gele die ik eerst had was echt too much... (Nog bedankt, Orpheo:))

:seriousf: vlageel :D geen probleem kerel. ik heb 'm toen weggedaan, mijn 'vla gele', omdat die hals echt mijn ding niet was, en hij was niet tele genoeg voormij. raar maar waar. mijn huidige tele. damn ik vind 'm zo geweldig. gewoon een werkpaard, te gek!

Wel nog een opmerking over de strat. de switch en pots staan te dicht bij mijn hand, ik word er GEK van. iedere keer als ik speel, ram ik er tegenaan. net als de tremarm! Hoe kunnen jullie stevige palmmutes doen met een floyd of strattrem of hipshot of wilkinson?!? die tremarm zit constant in de weg! precies daar waar mijn hand zit (de knokkel van mijn pink zeg maar, en dan de zijkant). heb dat totaal niet bij een kahler gelukkig. daar zit de tremarm een stuk meer naar rechts, en mijn hand past dan precies op de zadels zonder dat ik op die tremarm hak. een linkshandige trem is nog rampzaliger voor mij wat dat betreft.

marter544
17 maart 2009, 14:14
Mijn probleem met tele's is de positie van de pickupswitch : met de schakelaar in de halspositite en een beetje enthousiast strummen staat diezelfde schakelaar binnen een paar tellen in de brugpositie.

Zelfde heb ik met m'n eigen gitaar, Les Pauls en andere gitaren die de toggle bovenin de hoek hebben... Elke flinke ram en dat ding is weer om. Ik kan zelf eigenlijk op alle gitaren m'n ding wel doen, behalve een strat.. Daar kan ik echt helemaal niks mee.

bass blom
17 maart 2009, 14:17
de 4,8 kilo van mijn custom :lp:

Orpheo
17 maart 2009, 14:22
Zelfde heb ik met m'n eigen gitaar, Les Pauls en andere gitaren die de toggle bovenin de hoek hebben... Elke flinke ram en dat ding is weer om. Ik kan zelf eigenlijk op alle gitaren m'n ding wel doen, behalve een strat.. Daar kan ik echt helemaal niks mee.

grappig, ik moet juist de toggle daar hebben. Ik heb de dopjes wel er altijd af gehaald. dan heb je er totaal geen last meer van. de toggle is dan 'lager' dus je kan 'm niet meer per ongeluk omhalen, alleen bewust zeg maar.

marter544
17 maart 2009, 14:23
Ik ben er nu wel aan gewend, en het gebeurt dus ook niet snel meer.. Ik heb wel vaak last van m'n schouder als ik m'n gitaar 2 uur om heb gehad, maar dat houd je toch, ik ga er geen gaten in boren.

Nobler
17 maart 2009, 14:42
mijn bezwaren tegen
- Alle Gibsons met binding langs de hals: dat de frets vóór de binding ophouden zodat daar de hoge E achter haakt bij het benden
- Les Pauls etc.: de last die je van je schouder en rug krijgt als je er vaak uren mee staat te spelen
- Les Pauls: de toggle switch die je 'omslaat' bij het spelen waardoor je opeens op het andere element speelt
- Gibsonachtige gitaren met trapeziumvormig staartstuk: dat je de stukjes snaren tussen brug en staartstuk soms hoort.
- de meeste Fenders: iel en scherp geluid van single coil elementen en dat er scherpe punten in de muis van je hand prikken als je die op de brug laat rusten.
- Stratocasters: de volumeknop die ik vaak raak bij het spelen waardoor ik opeens zachter sta.

Voor mij de gitaar zonder dergelijke fouten: ES-335 of getrouwe immitatie met 'stop-tail' (dus zonder trapeziumvormig staartstuk).

Orpheo
17 maart 2009, 14:47
mijn bezwaren tegen
- Alle Gibsons met binding langs de hals: dat de frets vóór de binding ophouden zodat daar de hoge E achter haakt bij het benden
- Les Pauls etc.: de last die je van je schouder en rug krijgt als je er vaak uren mee staat te spelen
- Les Pauls: de toggle switch die je 'omslaat' bij het spelen waardoor je opeens op het andere element speelt
- Gibsonachtige gitaren met trapeziumvormig staartstuk: dat je de stukjes snaren tussen brug en staartstuk soms hoort.
- de meeste Fenders: iel en scherp geluid van single coil elementen en dat er scherpe punten in de muis van je hand prikken als je die op de brug laat rusten.
- Stratocasters: de volumeknop die ik vaak raak bij het spelen waardoor ik opeens zachter sta.

Voor mij de gitaar zonder dergelijke fouten: ES-335 of getrouwe immitatie met 'stop-tail' (dus zonder trapeziumvormig staartstuk).

een es335 is niet veel lichter dan een les paul hoor.vaak nog zwaarder, het lijkt alleen lichter omdat ie zo groot is.

over de toggle, heb ik net al wat over gezegd. gewoon dat doppie eraf draaien. ben je van alles verlost. dat van de binding is ook simpel op te lossen. maak een mes goed heet, en smelt de binding over de frets. isse simpel.

Gothra
17 maart 2009, 14:49
de 24,75 scale van LP's...

Pepe
17 maart 2009, 14:50
Wat onhandig is aan een vintage radius is dat bij wat slijtage de frets snel een buzzout geven bij de 14 en 15 frets.
De vintage trem van een strat wil snel in zijn schroefdraad slijten waardoor hij los gaat zitten en niet meer nauwkeurig werkt.
Een tele met een 3 saddle bridge is niet zuiver te krijgen, het blijft altijd een compromis van dingen.
De fender singlecoil is gevoelig voor inteference en sowieso een dog in de studio als aan het andere eind een zeikerige producer staat.
De tele bridge is magnetisch en gevoelig voor de 50 herz inteference.

De 335 en Gretsch zijn zeer onvriendelijk als je bij de electronica wil.
De bigsby wil alleen ballend snaren en een dog om te verwisselen.
Een Les Paul laat zich niet makkelijk regelen tijdens het spelen met de volumeknop zoals een tele of strat, het cleaned bovendien niet goed op.
Het volumeverschil tussen de 2 (geliijkwaardige) pickups in een Les Paul of 335 is belachelijk groot waardoor je de neck helemaal down moet schroeven en de brigde up om de output te levelen.

Bram+
17 maart 2009, 14:53
Hoe kunnen jullie stevige palmmutes doen met een floyd of strattrem of hipshot of wilkinson?!? die tremarm zit constant in de weg! precies daar waar mijn hand zit (de knokkel van mijn pink zeg maar, en dan de zijkant). heb dat totaal niet bij een kahler gelukkig. daar zit de tremarm een stuk meer naar rechts, en mijn hand past dan precies op de zadels zonder dat ik op die tremarm hak. een linkshandige trem is nog rampzaliger voor mij wat dat betreft.
Daar heb ik dus helemaal geen last van, bij palmmuting ligt mijn pink ook niet op de brug o.i.d. Hij steekt juist de andere kant op van de arm weg. Ik snap niet helemaal hoe je dit voor elkaar krijgt:???:

Trocar
17 maart 2009, 14:57
Daar heb ik dus helemaal geen last van, bij palmmuting ligt mijn pink ook niet op de brug o.i.d.
Ook ik heb er geen enkele last van...

Orpheo
17 maart 2009, 14:58
Daar heb ik dus helemaal geen last van, bij palmmuting ligt mijn pink ook niet op de brug o.i.d. Hij steekt juist de andere kant op van de arm weg. Ik snap niet helemaal hoe je dit voor elkaar krijgt:???:

http://www.guitarplayerworld.com/ImagesGPW/Palm%20Muting%20Guitar%20Technique%20Example.jpg

daar zie je 't. zijn hand ligt op de zadels, met zijn hand vertikaal ten opzichte van de snaren. dan heb ik dus dat de 'knokkel' niet dus op mijn hand, maar aan de zijkant van mijn hand, geen idee wat de medische term is :P, tegen de tremarm komt. omdat natuurlijk niet m'n hand constant stationair blijft. ook met gewoon aanslaan zonder palmmutes kom ik er tegenaan.

http://images.quickblogcast.com/46569-42323/Sambora1LG_(Small).jpg

hier zien we sambora met een floyd spelen, zonder tremarm. wellicht is 't nu duidelijker wat ik bedoel? zijn hand zit nog redelijk plat, ik heb mijn hand verticaler.

marter544
17 maart 2009, 15:00
een es335 is niet veel lichter dan een les paul hoor.vaak nog zwaarder, het lijkt alleen lichter omdat ie zo groot is.

over de toggle, heb ik net al wat over gezegd. gewoon dat doppie eraf draaien. ben je van alles verlost. dat van de binding is ook simpel op te lossen. maak een mes goed heet, en smelt de binding over de frets. isse simpel.

Het is misschien wel een oplossing, maar ik, en ik denk vele mensen met mij, zien het toch niet zitten om hun binding te laten smelten. En zonder het dopje op de switch, tja.. Vind ik ook niet erg mooi.

tidalwave_sideburns
17 maart 2009, 15:03
Strat, tele: ik vind ze te klein qua formaat, te iel, en het geluid spreekt me niet aan. Ik ben die mooie donkere ondertoon van hollowbodies gewend. De stap terug naar zo'n lullig solidbody dingetje is te groot, ik heb altijd het gevoel dat er iets mist. Daarnaast vind ik ze dodelijk saai. En relicen ook typisch iets voor Fender gitaren, maar goed,laten we daar maar niet over beginnen.

LP: geen tremolo, ik zit altijd naar een vibratobar te grijpen op zo'n ding, die er dus niet is. Qua looks gaan ze wel. Firebirds spreken me veel meer aan.

Bram+
17 maart 2009, 15:04
Hmm, misschien dat mijn tremoloarm (van mijn Edge en ZR) dan verder naar achter staat vergeleken met een een standaaard strattremolo. De keren dat ik met een standaard strattremolo speelde, had ik de arm er ook afliggen wegens totale onbruikbaarheid mijns inziens. Mijn hand heb ik ook ongeveer in de positie zoals op foto twee. Volgens mij bungelt daar wel een tremoloarmpje, maar op zo'n manier heb je er dus helemaal geen last van. Het is waarschijnlijk een verschil in techniek.

Orpheo
17 maart 2009, 15:08
Het is misschien wel een oplossing, maar ik, en ik denk vele mensen met mij, zien het toch niet zitten om hun binding te laten smelten. En zonder het dopje op de switch, tja.. Vind ik ook niet erg mooi.

tja, dan moet je ook niet klagen :) de oplossingen zijn er, en ze zijn simpel.

@ bram: tja, ik heb er ruzie mee. Mijn aanslag is behoorlijk expressief, soms bijna agressief, en als dan de arm me in de weg zit, is dat heel irritant. de arm zit me ook in de weg als ik naar de pots wil gaan zeg maar. ik zie de pots niet (goed), en kom er niet goed bij. al met al, de locatie zuigt.

marter544
17 maart 2009, 15:12
tja, dan moet je ook niet klagen :) de oplossingen zijn er, en ze zijn simpel.

@ bram: tja, ik heb er ruzie mee. Mijn aanslag is behoorlijk expressief, soms bijna agressief, en als dan de arm me in de weg zit, is dat heel irritant. de arm zit me ook in de weg als ik naar de pots wil gaan zeg maar. ik zie de pots niet (goed), en kom er niet goed bij. al met al, de locatie zuigt.

Daar gaat het hele topic toch over, over wat je er niet aan bevalt. Als ik m'n bindingen wou weg smelten, dan kocht ik wel een gitaar zonder binding, nu heb ik daar persoonlijk ook niks geen last van, maar anderen blijkbaar wel. Ik wil nog wel eens zo'n Parker Fly oid. proberen, kijken of zo'n ergonomische gevormde gitaar nou daadwerkelijk zo fijn is als ze claimen.

Arjan12
17 maart 2009, 15:15
tja, dan moet je ook niet klagen :) de oplossingen zijn er, en ze zijn simpel.


:???:

Tuurlijk mag je dan wel klagen. Je moet er je halve gitaar voor slopen (bij wijze van).

iWishmaster
17 maart 2009, 15:18
Ik heb maar 2 'beroemde' gitaren, een strat en een LP. Strats zijn qua bespeelbaarheid bijna perfect, met wat kleine aanpassing zouden ze voor mij qua geluid ook perfect kunnen zijn. Les pauls kunnen geweldig klinken en zien er veel cooler uit dan strats. Maar ze zijn een ergonomische ramp (voor mij). Ik kan er nog niet half zo strak, netjes en snel op spelen als mn strat.

Lijstje:
-Brug ligt te hoog op de body en is 'te klein': (zware) palm mutes zijn moeilijk omdat ik niet 'voel' waar mijn hand ligt. Komt ook door de hoek van de hals ten opzichte van de body (vind ik ook een minpunt).
-Brugelement (de rand van de plastic cover dan) zit in de weg tijdens het spelen (komt er voortdurend met mn plectrum tegenaan, vooral bij riffs op de dikkere snaren).
-Hals is te dik en te plakkerig (toch maar eens proberen ligt te schuren misschien). Kan niet (fatsoenlijk) hoog op de nek soleren, ook mede omdat het single cut is.
-Randen van de body zijn te scherp aan mn slag-arm.
-Ik heb het gevoel dat ik er voorzichtig mee moet zijn (heeft iets met het gewicht en de vorm te maken ofzo, ik weet het niet precies, maar mn LP is veel minder waard dan mn strat en toch kan / durf ik er niet lekker mee te springen op t podium).

DaveItUp
17 maart 2009, 15:30
Ik ben niet erg veeleisend en speel pretty much overal op, pas me snel aan, maar het enige wat ik niet trek zijn:

Single cut gitaren. Ik weet niet hoe men 't doet, maar goog op de hals kan ik niet spelen zonder mezelf in rare bochten te wringen. Zal vast wel aan mij liggen, maarja ik speel zoals ik speel. Wel jammer want een lp of een tele zou ik best willen.

Overigens dat snijden aan de binding had ik ook toen ik m'n ibanez artist nog had. De vellen hingen erbij.

barno
17 maart 2009, 15:30
wat ik niet geslaagd vind bij grote merken:
- 335: fantastische gitaar maar géén goede balans
- Tele: standaard suckende brugpup EDIT: ik bedoel uiteraard halspup :)
- LP: geluid niet transparant genoeg, niet verfijnd subtiel genoeg
- Strat: afdekplaatje controle cav niet verzonken
- LP: vorm afdekplaatje controle cave
- White Falcon: headstockvorm
- Ovation: haat ik van boven tot onder :)

RobertoL
17 maart 2009, 15:36
Strat, tele: ik vind ze te klein qua formaat, te iel, en het geluid spreekt me niet aan. Ik ben die mooie donkere ondertoon van hollowbodies gewend. De stap terug naar zo'n lullig solidbody dingetje is te groot, ik heb altijd het gevoel dat er iets mist. Daarnaast vind ik ze dodelijk saai. En relicen ook typisch iets voor Fender gitaren, maar goed,laten we daar maar niet over beginnen.

LP: geen tremolo, ik zit altijd naar een vibratobar te grijpen op zo'n ding, die er dus niet is. Qua looks gaan ze wel. Firebirds spreken me veel meer aan.
Heb ik precies hetzelfde, met die hollowbody en zo'n strat ofzo. Het is wel handig, zo klein, maar je mist 3 keer meer tone en gevoel.

Gitaar4LifeDude
17 maart 2009, 15:44
ik vind de pickup selector switch op prs'en echt bizar kut, echt onmogelijk voor mij om snel in een liedje te schakelen. Als het schakelen dan eindelijk lukt dan hoor je echt duidelijk dat je aan zo'n knopje zit te draaien en dan is gewoon klote extra geluid wat je niet wilt.

Rutger
17 maart 2009, 15:49
Op een Strat vind ik de neckpu te gek, maar de brugpu zuigt.
Op een Tele vind ik de brugpu te gek, maar de neckpu zuigt.

Eigenlijk heb ik t precies andersom met singlecoils en humbuckers dan de meesten hierboven: ik kan het optimale uit singlecoils halen, maar op een humbucker kan ik eigenlijk alleen maar hard rocken. Voor de rest zou ik niet waten wat ik met een humbucker aan zou moeten

Orpheo
17 maart 2009, 15:57
Daar gaat het hele topic toch over, over wat je er niet aan bevalt. Als ik m'n bindingen wou weg smelten, dan kocht ik wel een gitaar zonder binding, nu heb ik daar persoonlijk ook niks geen last van, maar anderen blijkbaar wel. Ik wil nog wel eens zo'n Parker Fly oid. proberen, kijken of zo'n ergonomische gevormde gitaar nou daadwerkelijk zo fijn is als ze claimen.

je smelt ze niet weg. je smelt een heeeeel klein deel over de fret heen.

parker fly's zijn geweldige gitaren qua sound feel en ergonomie, maar qua looks walgelijk.

Arjan12
17 maart 2009, 15:57
wat ik niet geslaagd vind bij grote merken:
- Tele: standaard suckende brugpup
- Strat: afdekplaatje controle cav niet verzonken

Tele: je hebt geen smaak

Strat: heb je een schroevendraaier?

Orpheo
17 maart 2009, 16:05
Tele: je hebt geen smaak

Strat: heb je een schroevendraaier?

al heb je 100 schroevendraaiers, daar krijg je de backplate toch niet mee verzonken?

iWishmaster
17 maart 2009, 16:07
al heb je 100 schroevendraaiers, daar krijg je de backplate toch niet mee verzonken?

Wel eraf (ik heb 'em er nooit opzitten, te lui om erop en af te schroeven bij snaren verwisselen).

E-J
17 maart 2009, 16:14
-Ik heb het gevoel dat ik er voorzichtig mee moet zijn (heeft iets met het gewicht en de vorm te maken ofzo, ik weet het niet precies, maar mn LP is veel minder waard dan mn strat en toch kan / durf ik er niet lekker mee te springen op t podium).

Dat heb ik nou ook! Ik vind het helemaal niet erg als er krassen of butsen op mijn Les Paul komen (hij heeft er immers genoeg), maar toch ben ik op de een of andere manier bang dat de hals breekt als ik niet uitkijk. Ook vind ik de volume en toonknoppen op de Les Paul niet handig, ze zitten te ver weg voor een snelle verandering. Ik speel veel met de knoppen maar je moet dan wel altijd goed kijken hoe en hoe welke knop staat en als het een beetje donker is zie je het voor geen meter! Hetzelfde bij een SG of ES-335.

Stratocasters vind ik vaak geweldig klinken en spelen maar ik kan er gewoon niets mee. Ze klinken dikwijls te dun zodat de kans groot is dat je op een podium wordt weggeblazen door een gitarist met een Les Paul o.i.d. Ook heb je gewoon (in mijn ogen) altijd pedalen nodig om een Strat tot zijn beste te laten komen, terwijl je dit bij een Les Paul of Tele niet nodig hebt.

Arjan12
17 maart 2009, 16:16
Wel eraf (ik heb 'em er nooit opzitten, te lui om erop en af te schroeven bij snaren verwisselen).

Dat dus, Orph :ok: .

Ik heb gaatjes in m'n backplate zitten, daar kan ik de snaren doorheen halen. Ik heb de backplate er trouwens ook gewoon af.

LP_CL
17 maart 2009, 16:17
Les Paul: klevende nitro hals, slechte upper fret access, lomp ding, maar bloedmooi en wat een sound. De les paul is geen gitaar die je koopt omdat je er graag op speelt. Het is een gitaar die je koopt omdat je hem bloedmooi vind en omdat je verliefd bent op zijn tone.

Strat: zie TS

Tele: mijn ongebleechte anus + nolbaard is nog mooier dan een tele (tenzij dan die ubergeile tele van orgasmocaster)

superstrats: jammer van de gereduceerde sustain door de floating trems die erop zitten (want een echte supperstrat heeft een floating trem), anders: perfect.

mikeyaxeman
17 maart 2009, 16:20
mijn bezwaren tegen
- Alle Gibsons met binding langs de hals: dat de frets vóór de binding ophouden zodat daar de hoge E achter haakt bij het benden
- Les Pauls etc.: de last die je van je schouder en rug krijgt als je er vaak uren mee staat te spelen
- Les Pauls: de toggle switch die je 'omslaat' bij het spelen waardoor je opeens op het andere element speelt
- Gibsonachtige gitaren met trapeziumvormig staartstuk: dat je de stukjes snaren tussen brug en staartstuk soms hoort.
- de meeste Fenders: iel en scherp geluid van single coil elementen en dat er scherpe punten in de muis van je hand prikken als je die op de brug laat rusten.
- Stratocasters: de volumeknop die ik vaak raak bij het spelen waardoor ik opeens zachter sta.

Voor mij de gitaar zonder dergelijke fouten: ES-335 of getrouwe immitatie met 'stop-tail' (dus zonder trapeziumvormig staartstuk).

Da's voor mij ook altijd een probleem bij de strat en verder idd wat meerdere hier zeggen dat ik dus soms ook gewoon te iel klink op een strat hoewel ik zeer gecharmeerd ben van het geluid.
Op mijn LP speel ik prettig heb er niet veel op aan te merken.
Mijn SG idem alleen zijn balans is een min puntje (kopzwaar).

Arjan12
17 maart 2009, 16:20
Les Paul: klevende nitro hals, slechte upper fret access, lomp ding, maar bloedmooi en wat een sound. De les paul is geen gitaar die je koopt omdat je er graag op speelt. Het is een gitaar die je koopt omdat je hem bloedmooi vind en omdat je verliefd bent op zijn tone.

Strat: zie TS

Tele: mijn ongebleechte anus + nolbaard is nog mooier dan een tele (tenzij dan die ubergeile tele van orgasmocaster)

superstrats: jammer van de gereduceerde sustain door de floating trems die erop zitten (want een echte supperstrat heeft een floating trem), anders: perfect.

http://www.vintage-guitars.se/1989_Fender_Telecaster_V-62_Custom_Japan_A036289.jpg

Jij noemt dit lelijk?

Orpheo
17 maart 2009, 16:38
http://www.vintage-guitars.se/1989_Fender_Telecaster_V-62_Custom_Japan_A036289.jpg

Jij noemt dit lelijk?

absoluut, ongelooflijk lelijk. sorry, maar waar.

Pepe
17 maart 2009, 16:48
.. .en natuurlijk loopt zo'n aardig "design flaws" topic weer uit in het bashen van Orpheo op Fenders. Ik wordt er wel eens moe van.

Harry
17 maart 2009, 16:50
op die asbak na vind ik die tele erg mooi, vroeger niet trouwens. Maar als ik er nu eentje thuis op de gang tegenkom zal ik 'm niet aan de kant schoppen.

Orpheo
17 maart 2009, 16:56
.. .en natuurlijk loopt zo'n aardig "design flaws" topic weer uit in het bashen van Orpheo op Fenders. Ik wordt er wel eens moe van.

ik weet niet waar je 't over hebt :dontgeti: ik zeg juist dat ik mijn tele zo geweldig vind, maar dat ik die juist bruut lelijk vind. moet ik aangeven waarom? de kleur en de asbak, en gebrek aan 'mooi' hout. dit vind ik weer WEL te gek:

http://www.fender.com/products/prod_images/guitars/0100202850_xl.jpg

http://www.eastgatemusic.com/images/Fender/Twisted_Tele_Sunburst_back3_lrg.jpg

kan er alleen de back van vinden. een top op die manier, te gek.

ik weet dus niet waar je 't bashen vandaan haalt... geef ook al eerder aan dat ik een strat met dikke knuppelhals te gek vind klinken en spelen, dus ik snap echt niet waar je 't vandaan haalt, sorry hoor.


edit: verdraaid, tis geen custom...

http://www.eastgatemusic.com/images/Fender/Twisted_Tele_Sunburst_wear_lrg.jpg

nja, bedenk de binding en RW toets er maar bij.

Mr.Fingers
17 maart 2009, 16:57
Gibson SG: kopzwaarte + je hebt eerder het gevoel dat je ipv een gitaar een vliegenmepper vast hebt
Jazzmaster: sustain is niet echt waauw, noten vallen vrij snel dood bij een bend + bromgevoelig
Jaguar: slider-switches die fameus in de weg zitten bij het goed doorspelen + punten jazzmaster
Strat: veel te bruute tremolo
Gibson Les Paul: het weegt veel, en het klinkt modderig!
Rickenbacker 360/12: veel te smalle neck + stringspacing. Zeer moeilijk om zuiver op te spelen.
Gibsons in het algemeen: veel te duur voor wat het eigenlijk maar is.


Over de telecaster kan ik niet echt iets slecht vinden.

Pepe
17 maart 2009, 17:09
ik weet niet waar je 't over hebt :dontgeti: ik zeg juist dat ik mijn tele zo geweldig vind, maar dat ik die juist bruut lelijk vind. moet ik aangeven waarom?

Mij interesseert het totaal niet waarom je wel of iets niet mooi vindt, ik heb het idee dat je denkt dat jouw persoonlijke smaak heel belangrijk is?
Misschien als je gewoon eens verteld wat volgens jou verbeterd kan worden aan het ontwerp van een Les Paul, zoals de post vraagt. Je schijnt bekend te zijn met die gitaren las ik ergens?http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon10.gif

Pepe
17 maart 2009, 17:10
Over de telecaster kan ik niet echt iets slecht vinden.

Geen intonatie problemen met de 3 saddles bridge?

Hendriks
17 maart 2009, 17:12
Compensaded zadels.Die van mij is spatzuiver.

Mr.Fingers
17 maart 2009, 17:12
niet dat ik weet... Ik ben toch geen "exacte-noten-fetisjist", als het op den ongeveer goed staat ist in orde!

Pepe
17 maart 2009, 17:15
niet dat ik weet... Ik ben toch geen "exacte-noten-fetisjist", als het op den ongeveer goed staat ist in orde!

ha, nooit octaaf afstellen met een apparaatje en alles nalopen dan is het devies http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon10.gif

Mijn japanse fender thinline kwam standaard met een treble bleed en eigenlijk vind ik het onbegrijpelijk dat de USA's vintages dat niet hebben. Een tele heeft er niet zo'n last van maar een strat verliest gewoon teveel hoog als je volume terugdraait.

Orpheo
17 maart 2009, 17:18
Mij interesseert het totaal niet waarom je wel of iets niet mooi vindt, ik heb het idee dat je denkt dat jouw persoonlijke smaak heel belangrijk is?
Misschien als je gewoon eens verteld wat volgens jou verbeterd kan worden aan het ontwerp van een Les Paul, zoals de post vraagt. Je schijnt bekend te zijn met die gitaren las ik ergens?http://www.gitaarnet.nl/forum/images/icons/icon10.gif

nja, ik doel meer op 'waarom vindt je dat ik fenders bash terwijl ik aangeef dat ik ze juist tof vind'. die ene, ja die was lelijk, de burst, t hout, t klopte gewoon niet, thats all.

verbeteren aan een les paul...

fretboardbinding. helemaal mee eens, het zit niet goed in elkaar. binding ONDER frets, niet naast! de oplossing is simpel hoor, maar toch, het hoort niet. helemaal mee eens.

fretboardbinding 2: te 'scherp'. niet dat ik me eraan snijd, welnee. maar het moet ronder zijn, zoals de rolled edges van een strathals met maple toets.

neckheel. veel te plomp en vierkant. Geef mij maar de hiel van een PRS, of liever nog, zoals ik die krijg.

comfort contours. Je kan makkelijk een comfort contour erin prakken ala strat, en toch de carved top behouden, en de binding. op de top EN back. en dat moet, imho, gebeuren.

plastic afdekplaatjes. walgelijk. niks mis met de vorm, maar het is gewoon niet 'sjiek' op een gitaar van 2000E.

frets. ondanks dat ik thuis geen enkele gibson heb die rotte frets heeft, lees ik het vaak wel; gibson, beter fretwerk afleveren aub!

hals: GEEN LAK!!! rot op met die nitro! vul de zooi, stain het desnoods, en dan met olie en bijenwas afwerken, zodat de feel veel natuurlijker is, zoals Fender's satin gloss (of mijn tele hals van maple; heeft alleen een dun laagje sealer, en verder niks).

binding kan scherp zijn, maar dat is simpel af te ronden. waarom ze dat dus niet doen, mag de lieve heer weten.

compound radius toets. speelt zoveel prettiger en beter.

stainless steel frets. veel smoothers, soepeler, en: minder fretjobs nodig later!

niet die stomme set neck. kom op, kan veel beter. beetje het softenonkindje onder de neck-attachments. neckthru, deep tennon, deep bolt in. kan allemaal, en is beter dan dit.

headstock anders doen dan wat het nu is. 3 stukken mahonie met tegengestelde nerven verlijmen, en daaruit de hals dus maken, zoals in de 70ies. veel sterker dan dit. en kleinere headstockhoek.

maar dat gaat never ever gebeuren,omdat het niet 'historisch hoort op een les paul'. alsof een floyd, kahler, piezo of chambering hoort. maar nee, blijbkaar mag dat wel, omdat dat visueel OF een 'standard aftermarket modification' is, of niet eens te zien is.

ik snap trouwens niet hoe je een LP modderig kan noemen...

alsof thin lizzy een modderige gitaarsound heeft.. juist superhelder en twangy. page, idem dito. tuurlijk heeft een LP meer low end thump dan een tele of strat, maar modderig...? een goeie LP is zeker niet modderig. jammer dat er alleen zoveel les pauls niet goed zijn.

Pepe
17 maart 2009, 17:24
Kleinere headstock angle? Why?

Orpheo
17 maart 2009, 17:40
Kleinere headstock angle? Why?

minder kans op breken. 17 graden is echt wel veel. PRS doet dat ook niet, die heeft geloof ik 12 ofzo, en warmoth 13. scheelt toch wel een jas.

iWishmaster
17 maart 2009, 17:55
ik snap trouwens niet hoe je een LP modderig kan noemen...

alsof thin lizzy een modderige gitaarsound heeft.. juist superhelder en twangy. page, idem dito. tuurlijk heeft een LP meer low end thump dan een tele of strat, maar modderig...? een goeie LP is zeker niet modderig. jammer dat er alleen zoveel les pauls niet goed zijn.
Een LP klinkt sneller modderig dan een strat. Net als humbuckers sneller modderig klinken dan single coils. Mits de goede elementen / effecten / amp / afstelling van de amp is een lp niet modderig imho. Maar wanneer ik eerst met mn strat heb staan spelen en daarna mn LP inplug moet ik toch even de bas ietsje terug draaien om te voorkomen dat het laag een brij wordt bijvoorbeeld.

barno
17 maart 2009, 18:14
Tele: je hebt geen smaak

Strat: heb je een schroevendraaier?


ik had me dan ook vergist, ik bedoelde hals pup :)

Arjan12
17 maart 2009, 18:17
ik had me dan ook vergist, ik bedoelde hals pup :)

Ok. Die vind ik ook niet zo geweldig (maar ook niet écht slecht). Geen lekkere bas, en ook een beetje doffig.

PeterX
17 maart 2009, 18:28
Ik heb de afgelopen jaren een hoop ge-en verkocht en ben uiteindelijk bij de semihollowbody's (es335) uitgekomen, die zijn eigenlijk flawless. Dubblecut, dus ook goede hogere fret acces, toggleswitch en knoppen zitten op de goede plek, hardtail of bigbsy kan allebei prima, en de klank is geweldig.

Over de telecaster ook niets dan lof. toen ik begon met gitaarspelen vond ik ze oerlelijk, nu prachtig. Eigenlijk alles is zit bij een tele goed op zn plaats.

De les paul, die optisch nog steeds mijn favoriet is heeft (iig standaard) geen dubblecut, heeft de toggleswitch op een kloteplek zitten en is minder allround dan de tele of de es

Gretsch; prachtig, maar de full hollowbody's zijn me te diep om staand lekker mee te spelen; Verder is het zonder sustainbalk wel erg snel oppassen voor feedback. De iets dunnere versie vd white falcon of de george harrison (maar 2 of 2,5 inch) daarentegen, super.

Stratocasters: goed doordachte gitaren maar ik heb er persoonlijk helemaal niks mee.

Tot slot superstrats; ik vind ze niet mooi, maar eigenlijk is er ook weinig op aan te merken. Een goede kan alles.


...het geluid spreekt me niet aan. Ik ben die mooie donkere ondertoon van hollowbodies gewend.

Dit heb ik eigenlijk ook, ik ben nu zelfs zo ver dat ik er over denk om mn solidbody artist weer weg te doen om precies die reden...

Luke-wannabe
17 maart 2009, 18:45
Ik vind eigenlijk dat veel superstrats veel niet lekker kunnen.
Scheuren is vaak maar schel en dun, clean lijkt echt nergens op en twangen doen ze al helemaal niet.

barno
17 maart 2009, 19:20
ben ik echt de enige die een 335 niet perfect vindt qua balans?

Wouter J
17 maart 2009, 19:30
http://images.quickblogcast.com/46569-42323/Sambora1LG_(Small).jpg

hier zien we sambora met een floyd spelen, zonder tremarm. wellicht is 't nu duidelijker wat ik bedoel? zijn hand zit nog redelijk plat, ik heb mijn hand verticaler.

Zonder trem arm? Wat bunglet daar dan naar beneden van de Floyd?

espike
17 maart 2009, 19:32
strats: a la part o caster kan je ongeveer alles wisselen, speelt alles lekker, ideaal ook voor t dronken kroeg speel werk maar door de single coils blijft t een beetje t net niet gevoel. en mist t af en toe voor mij iig net de 'body' in t geluid

Prs: klinkt goed, strak, maar t speelt als een jap: t kopieert alles maar heeft niet echt een eigen sound voor mijn gevoel (ik weet t, t is niet echt een jap)

Gibson: qua sound, heerlijk, looks heerlijk, lekkere stevige hals en dito sound maar hernia.. au. de moderne hollow les pauls vind ik net alcohol vrij bier.. t lijkt er op, maar is t niet

voor mij is dus de perfecte gitaar, degene die ik zelf bouw, mijn specs, mijn sound..

Bram+
17 maart 2009, 19:36
Zonder trem arm? Wat bunglet daar dan naar beneden van de Floyd?
Wat Orpheo hopelijk bedoelt is dat Richie 'm daar niet gebruikt.

Pepe
17 maart 2009, 19:37
ben ik echt de enige die een 335 niet perfect vindt qua balans?

Even de 345 omgehad en nee, blijft gewoon hangen.
Misschien heb je een licht exemplaar? Neck heavy bedoel je toch?

EuroCinema
17 maart 2009, 19:39
ben ik echt de enige die een 335 niet perfect vindt qua balans?

Ik herken dit in elk geval niet. Ik hang de boel wel vrij hoog, misschien scheelt dat.

barno
17 maart 2009, 20:25
Even de 345 omgehad en nee, blijft gewoon hangen.
Misschien heb je een licht exemplaar? Neck heavy bedoel je toch?

nee kontheavy eerder , met mijn 135 het ik het probleem helemaal niet. mss komt het door de dunne 60 neck. Zittend spelen is bv echt niet leuk met die 335, hij floept naar achter, en nee er zit geen bigsby op

G.G.
17 maart 2009, 20:33
ik vind een gewone strat uit de winkel niet lekker, en dat heeft heel veel redenen. niet eens perse de sound (hoewel dat samenhangt met het grootste mank). de hals is gewoon te dun! zodra een strat een superdikke hals krijgt, lijkt het alsof automatisch er ook een betere sound uit komt. niet zozeer dikker, maar met meer body, meer karakter.

Kan het zelf niet beter zeggen. De gewone halzen bij strats zijn voor mij de reden dat ik geen strat zal kopen. Dit gaat zo erg ten koste van het speelgemak en het geluid. Een strathals moet minimaal 23, liever 25 mm zijn bij de eerste fret, danpas kan ie perfect zijn.

Braindead
17 maart 2009, 20:42
Die Toggle switch inderdaad. Hij staat daar zo mooi (optisch dan) maar wat een vervelende plek. Bij mijn esp is dat mijn enige ergernis.

Nadeel superstrats: ze spelen werelds maar vfanwege zwevende trem missen ze het nodige contact met de body imo. Kahler is al beter en niet underfreesde tremolo's overkomen dit probleem.


Zelfde heb ik met m'n eigen gitaar, Les Pauls en andere gitaren die de toggle bovenin de hoek hebben... Elke flinke ram en dat ding is weer om. Ik kan zelf eigenlijk op alle gitaren m'n ding wel doen, behalve een strat.. Daar kan ik echt helemaal niks mee.

Kingfisher
17 maart 2009, 21:42
Dit is net als ouders vragen de slechtste eigenschappen van hun kind op te noemen.

Er zijn dagen dat ik vindt dat mijn strat het geluid van een verkouden eend benaderd, maar er zijn ook dagen dat ik met een oor tegen het hout gedurende een uur naar één noot kan luisteren.

Ik zit met lace sensors, en ben er wel best tevreden over. Minder tevreden over
- hoge e is minder luid dan andere snaren, en heeft minder sustain
- randen van de frets steken een beetje uit
- de bridge pickup zou eigenlijk een humbucker moeten zijn, dan kan een strat ook scheuren.

Mitch
17 maart 2009, 21:59
Les Pauls:
ik vind ze prachtig, geweldige looks, prima sound....maar ik kan er zelf zo weinig mee :dontgeti: Een goeie zware trek ik niet, houdt mijn schouder niet van en als het een lichte is blijf ik ruzie houden met de toggle switch. Die sla ik bij enhtousiast rhythm werk om, doordat ik altijd vrij dicht bij de hals aansla. Plaats van de volume knoppen kan ik op zich wel aan wennen, maar als je een keer een goeie volume swell wil doen, sja...

Strats:
die haat ik. Hooguit het geluid dat je uit het hals element halt kan ik nog wel pruimen, maar voor de rest: blèh! Zien er meestal ook niet uit, het hangt allemaal zo iel om je lijf heen: niks voor mij.

ES335:
vind ik wat groot, ligt niet zo lekker in de hand, plaats van volumeknoppen natuurlijk afijn: geen succes.

Arjan12
18 maart 2009, 00:06
Waar speel je op dan?

Speeddemon
18 maart 2009, 00:18
nja, ik doel meer op 'waarom vindt je dat ik fenders bash terwijl ik aangeef dat ik ze juist tof vind'. die ene, ja die was lelijk, de burst, t hout, t klopte gewoon niet, thats all.

verbeteren aan een les paul...

fretboardbinding. helemaal mee eens, het zit niet goed in elkaar. binding ONDER frets, niet naast! de oplossing is simpel hoor, maar toch, het hoort niet. helemaal mee eens.

fretboardbinding 2: te 'scherp'. niet dat ik me eraan snijd, welnee. maar het moet ronder zijn, zoals de rolled edges van een strathals met maple toets.

neckheel. veel te plomp en vierkant. Geef mij maar de hiel van een PRS, of liever nog, zoals ik die krijg.

comfort contours. Je kan makkelijk een comfort contour erin prakken ala strat, en toch de carved top behouden, en de binding. op de top EN back. en dat moet, imho, gebeuren.

plastic afdekplaatjes. walgelijk. niks mis met de vorm, maar het is gewoon niet 'sjiek' op een gitaar van 2000E.

frets. ondanks dat ik thuis geen enkele gibson heb die rotte frets heeft, lees ik het vaak wel; gibson, beter fretwerk afleveren aub!

hals: GEEN LAK!!! rot op met die nitro! vul de zooi, stain het desnoods, en dan met olie en bijenwas afwerken, zodat de feel veel natuurlijker is, zoals Fender's satin gloss (of mijn tele hals van maple; heeft alleen een dun laagje sealer, en verder niks).

binding kan scherp zijn, maar dat is simpel af te ronden. waarom ze dat dus niet doen, mag de lieve heer weten.

compound radius toets. speelt zoveel prettiger en beter.

stainless steel frets. veel smoothers, soepeler, en: minder fretjobs nodig later!

niet die stomme set neck. kom op, kan veel beter. beetje het softenonkindje onder de neck-attachments. neckthru, deep tennon, deep bolt in. kan allemaal, en is beter dan dit.

headstock anders doen dan wat het nu is. 3 stukken mahonie met tegengestelde nerven verlijmen, en daaruit de hals dus maken, zoals in de 70ies. veel sterker dan dit. en kleinere headstockhoek.

maar dat gaat never ever gebeuren,omdat het niet 'historisch hoort op een les paul'. alsof een floyd, kahler, piezo of chambering hoort. maar nee, blijbkaar mag dat wel, omdat dat visueel OF een 'standard aftermarket modification' is, of niet eens te zien is..
Heel goed verhaal, waar ik me als mede-Les Paul liefhebber erg in kan vinden!

Die neck-heel kan gewoon niet! Wel of niet gelakte hals heb ik bij Les Pauls gek genoeg minder moeite mee dan op superstrats (Jackson, Ibanez, etc.).


op overige types het volgende aan te merken:
SG= te top-zwaar. Die body mag echt wel een tikkie dikker.

Tele= headstock is te lelijk. Punt. (ik weet het, subjectief...)

PRS=zoals eerder gezegd, het euvel dat een hoop merken kennen; 'jack of all trades, master of none'. Ze missen een eigen karakter, terwijl ze bouw-technisch gezien een aantal zwakke(re) punten van de klassiekers (Strat/Les Paul) verbeterd hebben en de goeie dingen enigzins verenigd.

geert1976
18 maart 2009, 00:25
tja ik ga voor de SG, niet alleen qua model, maar ook voor het heerlijke knorrende geluid, ergonomisch vind ik het ook een fijne gitaar, minpunten van deze gitaar ken ik niet, het is gewoon een allrounder.

Fender strat kan mooi klinken, nadeel: maar is geen beukgitaar een strat is een typische mayonaise rock gitaar (vind Sambora van Bon Jovi een hoog nichtgehalte hebben als die heavy probeert te doen op een strat)

Tele vind ik een mooie gitaar en spelen lekker, nadeel vind ik echter de beperkte rijkweidte van de PU's

LP, mooie gitaar, prachtig geluid, maar laat ergonomisch te wensen over (heb ook striemen op de arm gehad van de binding)

DjNoizzIQ
18 maart 2009, 01:15
Grappig,

Ik hoor (of eigenlijk: zie) een aantal mensen klagen over striemen op onderarmen door Les Pauls. Laat dat nu net de reden zijn dat ik ipv een Strat een LP gekocht heb :). Ik vind dat je als gitarist (zeker in mijn geval) toch een beetje een macho-type bent, als in: op de voorgrond willen staan, en dus moet je wel een beetje af willen zien om je solo of riff een beetje aan te dikken :P.

M'n buurman zweert bij strats, mede door het afgeschuinde vlak voor je onderarm, maar het geluid is voor mij gewoon te dun.

Enniewee, het is hierboven al genoemd, sommige gitaren bespeel je ondanks de gebreken maar alleen omdat het geluid zalig is.

gr. Lennert

geert1976
18 maart 2009, 01:18
tuurlijk, wie mooi wilt zijn, moet pijn lijden:seriousf:

acht het hangt ook gewoon van de smaak van de gitarist af, als we allemaal de zelfde mening hadden, werd het erg saai in de muziek:soinnocent:

Orpheo
18 maart 2009, 01:23
Waar speel je op dan?

hij speelt op een prachtige de Gier jazzmaster custombuild, maar niet met de jazzmaster elementen. welke weet ik even niet, maar tis wel een plaatje.

vulvasonic
18 maart 2009, 01:23
Ik hou van vrijwel alle bekende modellen van de grote merken. Ze hebben allemaal een andere feel en een ander geluid en dat stimuleert mij juist om ze te bespelen. Geen enkele gitaar is echter perfect, maar ik zie het als een uitdaging om te zoeken naar de sterke kanten van iedere plank en, indien mogelijk, op een creatieve wijze gebruik te maken van de 'mindere' aspecten.
Een absolute voorwaarde is wel dat de gitaar, welke ook, behoorlijk stemvast is en zuiver is afgesteld.

Slechts Flying V's en gelijksoortige modellen kunnen me maar moeilijk bekoren en dat heeft meer te maken met de bespeelbaarheid, waar ik maar niet aan kan wennen, dan met het uiterlijk.

Arjan12
18 maart 2009, 01:24
hij speelt op een prachtige de Gier jazzmaster custombuild, maar niet met de jazzmaster elementen. welke weet ik even niet, maar tis wel een plaatje.

Mooi, mooi. Pics!

mikeyaxeman
18 maart 2009, 10:00
Grappig,

Ik hoor (of eigenlijk: zie) een aantal mensen klagen over striemen op onderarmen door Les Pauls. Laat dat nu net de reden zijn dat ik ipv een Strat een LP gekocht heb :). Ik vind dat je als gitarist (zeker in mijn geval) toch een beetje een macho-type bent, als in: op de voorgrond willen staan, en dus moet je wel een beetje af willen zien om je solo of riff een beetje aan te dikken :P.

M'n buurman zweert bij strats, mede door het afgeschuinde vlak voor je onderarm, maar het geluid is voor mij gewoon te dun.

Enniewee, het is hierboven al genoemd, sommige gitaren bespeel je ondanks de gebreken maar alleen omdat het geluid zalig is.

gr. Lennert

Ik heb dat bij mijn LP standard ook nooit als een issue ervaren die binding.
Maar weleens op een BFG gespeeld dat vind ik dus wel een rot gevoel, mooie gitaar maar die ongelakte scherpe kant van de body die aan mijn onderarm schuurt....

Les Paul R8
18 maart 2009, 10:15
Ik hou van vrijwel alle bekende modellen van de grote merken. Ze hebben allemaal een andere feel en een ander geluid en dat stimuleert mij juist om ze te bespelen. Geen enkele gitaar is echter perfect, maar ik zie het als een uitdaging om te zoeken naar de sterke kanten van iedere plank en, indien mogelijk, op een creatieve wijze gebruik te maken van de 'mindere' aspecten.


+11

Op elke gitaar speel ik gewoon anders. De beperkingen probeer ik juist te gebruiken. Een Les Paul geeft me gewoon altijd het gevoel dat ik echt wil rocken. Een Strat speel ik veel makkelijker mooie solo's mee. PRS CE wil ik juist lekkere Lifeson riffs spelen. ES modellen inspireren mij om mooie cleane dingen op te spelen.

De "nadelen" zijn vaak juist een belangrijk onderdeel van het specifieke karakter van de gitaar.

@Speedy: PRS kent op dit moment 36 verschillende USA modellen. Ik neem aan dat je ze allemaal geprobeerd hebt en daaruit kan beoordelen dat ze allemaal karakter missen? :D

Harry
18 maart 2009, 10:27
Grappig,

Ik hoor (of eigenlijk: zie) een aantal mensen klagen over striemen op onderarmen door Les Pauls. Laat dat nu net de reden zijn dat ik ipv een Strat een LP gekocht heb :). Ik vind dat je als gitarist (zeker in mijn geval) toch een beetje een macho-type bent, als in: op de voorgrond willen staan, en dus moet je wel een beetje af willen zien om je solo of riff een beetje aan te dikken :P.

M'n buurman zweert bij strats, mede door het afgeschuinde vlak voor je onderarm, maar het geluid is voor mij gewoon te dun.

Enniewee, het is hierboven al genoemd, sommige gitaren bespeel je ondanks de gebreken maar alleen omdat het geluid zalig is.

gr. Lennert


ja, hallo. Natuurlijk speel je dan toch op zo'n gitaar, maar het ging erom om de nadelen te noemen. Ik speel op het moment veel (onversterkt) op mijn strat, terwijl ik verder alles op mijn DeArmond doe. De Les Paul is onversterkt niet echt lekker, en onze andere gitarist speelt al op een Les Paul, dus in de band gebruik ik 'm ook niet...

Luke-wannabe
18 maart 2009, 10:38
Grappig,

Ik hoor (of eigenlijk: zie) een aantal mensen klagen over striemen op onderarmen door Les Pauls. Laat dat nu net de reden zijn dat ik ipv een Strat een LP gekocht heb :). Ik vind dat je als gitarist (zeker in mijn geval) toch een beetje een macho-type bent, als in: op de voorgrond willen staan, en dus moet je wel een beetje af willen zien om je solo of riff een beetje aan te dikken :P.

M'n buurman zweert bij strats, mede door het afgeschuinde vlak voor je onderarm, maar het geluid is voor mij gewoon te dun.

Enniewee, het is hierboven al genoemd, sommige gitaren bespeel je ondanks de gebreken maar alleen omdat het geluid zalig is.

gr. Lennert
Dat vind ik dan weer een beetje apart :seriousf:

FruscianteFan
18 maart 2009, 10:46
Ik snap het ook niet helemaal. Een gitaar met gebreken kopen zodat je kunt afzien tijdens je solo?

Harry
18 maart 2009, 10:55
ik denk dat ik het wel begrijp, je koopt en bespeelt die gitaar ondanks de nadelen ervan....

Bram+
18 maart 2009, 11:00
Hij zegt meer "ik koop deze gitaar want daar krijg ik striemen van", niet "ik koop deze gitaar ondanks dat ik er striemen van krijg". Toch wel een nuanceverschil, maar ik denk dat we het niet zo serieus moeten nemen.

Harry
18 maart 2009, 11:33
ik ging meer op zijn conclusie af, omdat de rest ietwat chargerend klinkt en de conclusie waarschijnlijk serieuzer is. :)

DaveItUp
18 maart 2009, 11:35
Soort van zelfkastijding om in hogere sferen te komen? hahaha

Undertaker-120306
18 maart 2009, 11:47
absoluut, ongelooflijk lelijk. sorry, maar waar.

Mee eens, ik ben ook absoluut geen fan van Telecasters, Ik ben meer vande Strat vorm, of RG enzo.

Mitch
18 maart 2009, 13:36
Waar speel je op dan?

Qua 'standaard' icoon heb ik een Tele, een MIJ 52RI waar ik graag op speel maar ook die haalt het qua comfort toch niet bij de jazzmaster/jaguar bodyvorm. De contour valt bij mij precies lekker tegen mijn lichaam, de wat langere hoorn zorgt voor een prettigere hoek waarin de strap hangt. Dat beetje extra hefboom zorgt er bij voor dat ik het prettiger vindt dragen.
Mijn De Gier Custom heeft dan ook deze bodyvorm en ik heb recent een Jaguar gekocht met hetzelfde voordeel. Draagcomfort is wat mij betreft ultiem.
http://i246.photobucket.com/albums/gg117/mitch_tripper/guitars/100_6826.jpg

G.G.
18 maart 2009, 18:23
Strats:
die haat ik. Hooguit het geluid dat je uit het hals element halt kan ik nog wel pruimen, maar voor de rest: blèh! Zien er meestal ook niet uit, het hangt allemaal zo iel om je lijf heen: niks voor mij.


Mitch, jij moet echt eens mijn strat proberen (niet dat ding dat ik loop te spammen maar) die essen strat. Niks iel, +/- 24 mm bij de eerste fret en 4,7 a 4,8 kg, voor de rest een Non-RWRP setje en een aangepast brugelement met een stalen baseplate en dummiespoel. Je zou je mening heel misschien gaan bijstellen over strats (of toch niet).

Wouter J
18 maart 2009, 18:49
Qua 'standaard' icoon heb ik een Tele, een MIJ 52RI waar ik graag op speel maar ook die haalt het qua comfort toch niet bij de jazzmaster/jaguar bodyvorm. De contour valt bij mij precies lekker tegen mijn lichaam, de wat langere hoorn zorgt voor een prettigere hoek waarin de strap hangt. Dat beetje extra hefboom zorgt er bij voor dat ik het prettiger vindt dragen.
Mijn De Gier Custom heeft dan ook deze bodyvorm en ik heb recent een Jaguar gekocht met hetzelfde voordeel. Draagcomfort is wat mij betreft ultiem.
http://i246.photobucket.com/albums/gg117/mitch_tripper/guitars/100_6826.jpg

Verrek, dat is de Jaguar die van mij is geweest, ik heb die P90's er in gezet. Bvalt ie een beetje?

Mitch
18 maart 2009, 18:54
OMG, small world :seriousf:
Ik stuur je zo nog effe een PB'tje!

KamikazaGuitar
18 maart 2009, 19:18
Zéker mooi ding (die jaguar)! Stond die een tijd geleden te koop of was dat een andere? Meen me te herrineren dat-ie buiten m'n budget viel.

Igos du Iskana
18 maart 2009, 19:30
Het grootste probleem van veel gitaarmerken (eigenlijk allemaal) is dat ze veel te weinig linkshandige gitaren maken. Juist in het wat duurdere segment is de keuze belabberd. 't Is bijvoorbeeld onmogelijk om een linkshandige PRS te krijgen. wat erg jammer is, ze hebben een paar hele interessante modellen zoals bijvoorbeeld de PRS SE One. zelfde geldt ook voor een tele '52 RI (een èchte dan) Ik geloof er niets van de de grote merken zoveel verlies zouden draaien als ze van elk model ook wat lefty's zouden maken.

Mitch
18 maart 2009, 21:23
Zéker mooi ding (die jaguar)! Stond die een tijd geleden te koop of was dat een andere? Meen me te herrineren dat-ie buiten m'n budget viel.

Nee, deze heeft niet te koop gestaan recent. Ik heb 'm ingeruild op een gitaar die ikzelf te koop had staan maar hij stond toen niet geadverteerd, hij stond te verstoffen in iemands verzameling.

EuroCinema
19 maart 2009, 10:37
Ik vergeet er nog 1: Gibson ES335's en heel veel afgeleiden daarvan hebben de plugingang op het bovenblad zitten. De plug steekt dus recht naar voren. Los ervan dat ik dat minder mooi vind, lijkt het me ook nogal link. Je blijft hangen en scheurt je gitaar open... nou ja dat is dan mijn angst. Aan de zijkant zoals bij een tele (of een Heritage :-) ) vind ik veel handiger.

Mr.Fingers
19 maart 2009, 11:00
Met een platte haakse plug heb je daar toch geen last van denk ik...

bass blom
19 maart 2009, 11:02
Met een platte haakse plug heb je daar toch geen last van denk ik...

en je haakt je snoer om je strap heen, bij elke gitaar toch? :chicken:

episua
19 maart 2009, 11:20
Eigenlijk vind ik de pickupschakelaar op een tele maar onhandig. Maar heel af en toe neem ik mijn fender tele eens mee naar een optreden of oefenruimte, dus misschien moet het wennen, maar snel schakelen vind ik lastig.

Zo heeft mijn Rickenbacker een andere verdeling van de volume en toon pots dan je standaard gewend bent van een LP of een 335. Dat blijft wennen! Bv, de volume knoppen zitten onderaan en de toon knoppen bovenaan.

Op mijn Gretsch moet ik er om denken dat ik niet te gekke hard aansla of opbuig, omdat anders de floating brug zich verplaatst.

Dan denk ik toch dat mijn Casino en es335 de 'makkelijkste' gitaren zijn. Goed in balans, goede sustain en goede plaats pu schakelaar.

frekie
19 maart 2009, 12:54
Ik ben momenteel bezig met een hardtail Strat body zelfbouw, 2 maanden van je leven stoppen in een stuk hout :cheerup:
Nadelen van de standaard 13-in-een-dozijn Stratocaster:

-de schaallengte. daardoor zit alles verder uit elkaar en wordt de snaar spanning groter.

-de kop. De snaarlengte vd hoge E, B en G snaren zijn vrij lang. Bij een linkshandige kop zijn ze korter. En dus ws. soepeler op te drukken. 1 vd geheimen van Jimi H.

-de vintage radius fretboards. Ok je kan ook een 12" radius Strat kopen.

-de tremolo. AAAAARRRGHHHH!!:gitarist:Zelfs als je hem helemaal klem zet met een stukje hout tussen het trem blok en de body eten die veren je toon en sustain op. "Never again, hardtail strings through body baby!" :blast:

-de hals bevestiging:

1.Sowieso een houten nek schroeven op een body met zelftappers die kunnen doldraaien, lekker handig. Dan kan je het gat uitboren, opvullen met een stukje rondhout, opnieuw voorboren enz. Als ze nu stalen bussen met schroefdraad in de nek zetten en de body dan vastzetten met bouten. Dan kan je 100 X de nek los-en vastschroeven zonder schade.

2. Een nek van merk A past vaak net niet op een body van merk B. De schroefgaten komen net niet overeen enz.

3. Het is verdraaide lastig om de nek pocket perfect te frezen zodat de nek er precies in past.

4. De dikke hiel waar je de hele tijd tegenaan botst als je in de bovenste posities wil spelen.

5. Het is niet nodig, wie slaat nou een maple nek kapot, dat krijg je moedwillig niet eens voor elkaar. Dus lijm vast dat ding of nog beter: doorlopende nek.

6. Ibanez maakte eind jaren '80 al Strat achtige gitaren als de S540 met een mooie smoothe hals-body overgang door de asymmetrische opstelling vd bouten, mooi verzonken in het hout, mooi afgeronde hiel. Waarom kan een groot bedrijf als Fender dit niet snappen? Ik zie deze oplossing ook bij Cort etc., dus het is geen exclusief Ibanez patent.

-de plug ingang, althans als zelfbouwer. Je moet een extra frezing maken in de body en vervolgens dat akelige kabel gootje boren... Je haalt dus ook weer onnodig hout weg. 1 volume 1 toon is toch genoeg, hou je nog 1 gat over in de slagplaat voor de plug ingang.

-de standaard uitfrezing voor het electronica gedeelte is 3,5 cm diep. dat is helemaal niet nodig, alleen de 5 standen schakelaar steekt zo diep uit. Zonde om zoveel hout weg te halen. Denk ook aan het beruchte "zwembad". Nee ik bedoel niet het zwembad van Oranje in 1974 :ok:

-Fender zou bij wet verplicht moeten worden GraphTec topkammen en snaar geleiders te monteren. Geweldige upgrade voor iets meer dan een tientje. Bij massa inkoop nog veel goedkoper.

-de gebruikte houtsoorten. Essen en elzen is nix mis mee maar er is zoveel meer op deze wereld. Wees eens creatief. Maple nek is prima maar waarom geen ebben toetsen?

-de elementen. Humbucker bij de brug wat mij betreft, de SC bij de brug op een Strat heb ik nooit aan staan. OK het tussenstandje wordt wat minder Diarree Steeds met een hum ook met enkelspoels schakeling. De meeste SC's brommen zeker voor een PC monitor.

-de standaard toonregeling. Toon = passief hoog af filter vind ik sowieso onzin op een gitaar en dan ook nog 2 stuks. En dan niet op het brug element en daar heb je nou juist WEL een hoog af filter voor nodig :crazyhappy:


Dit is alleen nog maar de Fender Stratocaster. "Don't get me started on" de Les Paul, de Telecaster, de....
;)

Luke-wannabe
19 maart 2009, 12:58
Dude! Jij moet écht een andere gitaar hebben!
Veel van de gebreken die jij noemt maken imho juist een strat. Een Strat klinkt als een Strat door de manier hoe de gitaar geconstrueerd is. Als je iets aan gaat passen, word de toon ook anders waarschijnlijk.

frekie
19 maart 2009, 13:06
Idd verandert de toon: hij wordt voller, steviger, meer laag, meer sustain, stabieler enz. :ok:

Kijk ik vind niet ALLES slecht aan de Strat. De body vorm is sindsdien nooit meer verbeterd qua ergonomie. Qua geluid super veelzijdig, eigenlijk in een band de meest bruikbare gitaar qua geluid al moet je een goede Tele ook niet onderschatten. Met een Gibson verzuip ik meestal in een luidruchtige 2 gitaren band. Je kan slaggitaar spelen op een Strat wat voor 95% je werk is in een band. Het is de meest gebruikte gitaar in de pop/rock historie, de makkelijkste manier om dat geluid te maken is natuurlijk met dezelfde gitaar.

Rutger
19 maart 2009, 13:27
Grappig, die goede ergonomie van een strat staat me juist wat tegen. Ik moet gewoon een stevige plank in m'n handen hebben, lekker robuust en vooral niet te licht. Al is een Tele niet ergonomisch, voor mij ligt ie het lekkerst in de hand.

Rubster
19 maart 2009, 13:43
Idd verandert de toon: hij wordt voller, steviger, meer laag, meer sustain, stabieler enz. :ok:


En opeens is je complete typische Strat geluid en feel weg, en sta je op een Ibanez te spelen ;). Kwestie van smaak!

telecastermaster
19 maart 2009, 14:30
Wat me niet bevalt aan de 'beroemde gitaren'? O.a. het feit dat zo ongeveer iedereen op een Strat of een LP speelt. Naast Teles en een Strat speel ik vooral graag op mijn Hohner G3T Steinberger-copy en mijn Yamaha SGV 800. Maar goed hier mijn bezwaren:

Les Paul
- Zo ongeveer alles. Zwaar, humbuckers, snel modderig, speelt klote en vooral de looks: lelijk als de nacht, met die bindingen, die welving, die belachelijke slagplaat en dat lelijke Gibson logo. Kortom, laat me volkomen Siberisch.

Strat
- Klinkt niet zoals een Tele
- Onnodig ingewikkelde toon en volume regeling
- Volkomen overbodige tussenstandjes

Tele
-Speelt niet zoals een strat. Vooral de smalle hals met kleine radius begint me een beetje tegen te staan. Verder een klassebak, natuurlijk. :cooler:

Daan_B
19 maart 2009, 14:35
Les Paul: Groot, lomp, zwaar, je kan amper bij de hoge frets door die huge ass neck-body verbinding.
Vind het prachtige dingen, maar ze spelen ongelovelijk k*t!:stop:

Pepe
21 maart 2009, 15:45
Met een platte haakse plug heb je daar toch geen last van denk ik...

Of topic maar toen ik deze tegen kwam moest ik op de een of andere manier gelijk aan meneer Fingers denken... ik kende hem nog niet.

http://i374.photobucket.com/albums/oo184/mijsixstringskatana/a1.jpghttp://i374.photobucket.com/albums/oo184/mijsixstringskatana/a2.jpg