Mijn Epi Sheraton II is toch beter dan mijn Gibson ES335

[Nobler]

Ik wil even met jullie delen dat ik terugga naar mijn oude liefde.

Al weer een aantal jaren geleden (eind 2003?) heb ik een (tweedehands) ES 335 gekocht. Niet super goedkoop, ook niet te duur, gewoon een redelijke deal. Hij is geweldig mooi en bij het testen vond ik hem goed klinken en spelen. Er zaten wel 009 snaren op. Tot dan toe speelde ik op een Epiphone Sheraton II met 008 snaren waar ik zeer tevreden over was, en hoewel er “Epiphone by Gibson” op de kop ingelegd was, wás het natuurlijk geen Gibson en dat was toch altijd de droom. Toen ik er een repetitie lang op gespeeld had en wat met de Sheraton had gewisseld was ik lichtjes teleurgesteld. De ES klonk en speelde niet beter dan de Sheraton, integendeel, hoewel er niets slechts aan de ES was (of het moet het stomme Gibsongeintje zijn dat de frets niet over de binding van de hals heen lopen, zodat de E-snaren er soms achter blijven haken), vond ik de Sheraton eigenlijk beter. Ik heb die teleurstelling hier toen meerdere keren verkondigd op het forum.

Nu weet ik dat je je een nieuwe gitaar altijd ‘eigen’ moet maken, dus ik dwong mezelf op de ES te blijven spelen en de Sheraton zolang niet te gebruiken. Ik wilde bovendien proberen of ik aan 009 snaren kon wennen. Wat dat betreft gaf ik me na meer dan een jaar gewonnen. Ik kan gewoon lekkerder spelen wat ik wil op 008 snaren en ik merk ook geen dramatisch verschil in geluid met betrekking tot 009’s. Ik kan best een tijdje spelen met 010’s, maar als ik een avond lang repeteer of optreed hou ik dat niet vol met dikkere snaren dan 008. Toen ik weer terugging naar 008 was de ES dus ook op dat punt gelijk aan de Sheraton. Wel had ik inmiddels Graptech zadels omdat mijn hoge E (in de 009 tijd) steeds brak. Ik heb de ES natuurlijk niet AB kunnen vergelijken met en zonder Graphtechs, dus ik weet niet wat dat voor het geluid heeft gedaan.

Ik ben er ook mee naar een befaamde gitaarbouwer geweest om zijn mening te vragen of een elementenwissel misschien kon helpen. Hij heeft ze beiden vergeleken, maar had duidelijk voorkeur voor de klank van de ES boven die van de Sheraton, zowel versterkt als onversterkt. Ik begreep dat niet helemaal, maar ja, ook klank is een kwestie van smaak natuurlijk. Misschien heb ik geen verfijnd genoege smaak.

Vorig jaar had ik voor het eerst weer optredens waarbij ik kon zeggen dat de ES echt mijn gitaar was geworden en dat ik mijn ei er eindelijk op kwijt kon. Of kwam dat doordat ik inmiddels lange tijd niet op de Sheraton had gespeeld? Nu heb ik sinds een tijdje in mijn huiskamer een muurtje opgebouwd van meerdere kleine buizen en transistorversterkertjes om die onderling te vergelijken, ook door ze met verschillende gitaren te bespelen. Het valt me daar overigens bij op dat de ene gitaar welk klikt met de ene versterker en veel minder met de andere.

In ieder geval, op een gegeven moment probeerde ik mijn oude Japanse Jennen 10 watt buizenversterkertje met de ES, en toen kon ik het toch niet laten om de Sheraton op te halen en die nog eens met de ES te vergelijken. Nogmaals, de ES is zeker geen slechte gitaar, maar als ik mijn ES met mijn Sheraton vergelijk (dat hoeft natuurlijk niet voor alle ES’en en Sheratons op te gaan) vind ik (anderen kunnen iets anders vinden) de Sheraton gewoon beter, zelfs met jaren oude snaren. Hij klinkt gewoon beter, waarmee ik bedoel dat het hals-element gewoon zwoeler, zingender klinkt bij solo’s, terwijl het brug-element jankender klinkt, misschien moet ik zeggen ‘wanhopiger’, wat de klank is die ik zoek voor vertwijfelde blues-solo’s. Akkoorden klinken ronder en toch rauwer tegelijk, ik weet niet hoe ik dat moet uitleggen. Als ik de ES inprik na de Sheraton klinkt die (de ES) flauw, anders kan ik het niet omschrijven, niet zo vol emotie als de Sheraton klinkt. Ik kan de versterker wel bijregelen tot hij beter klinkt, maar ik bereik niet het geluid van de Sheraton. Vraag me niet om geluidsfragmenten, daarvoor ben ik niet genoeg thuis in het computergebeuren.

Ook speel ik lekkerder, makkelijker op de Sheraton, ik kan er gewoon beter mijn ei op kwijt en kan sneller spelen. Ik vind dat eigenlijk heel verwonderlijk omdat de gitaren zo vergelijkbaar zijn. Beiden hebben een absoluut gelijke kast van gelaagd hout, beiden dezelfde mensuurlengte en dezelfde snaren. Aan het materiaal van de toets kan het volgens mij niet liggen, al is het hout op de Sheraton donkerder (geen ebben!) dan op de ES. Het kan dus alleen maar liggen aan de hoogte en/of vorm van de frets, die ik overigens niet opgemeten heb (ik zou niet weten hoe ik dat zou moeten doen), maar op het oog verschillen die niet of in elk geval niet veel. Waar komt het door mij zo merkbare gemak in spelen, opdrukken en vibreren dan toch vandaan?

In ieder geval heb ik een beslissing genomen. Ik ben blij met de ES, hij is mooi en het is toch de vervulling van een droom, dus ik hou hem (of haar?), maar ik ga de Sheraton toch weer inzetten als mijn main guitar.

Een ding vind ik heel erg jammer van de Sheraton, de potmeters werken meer als aan/uitschakelaars dan als regelaars. Niet alleen heb ik geen mooi lineair regelbereik, ook verlies ik veel te veel hoog als ik het volume op de Sheraton wat dichtdraai. Op de ES kun je niet alleen volume en toon écht regelen, door het volume een beetje dicht of open te draaien kun je ook de vervormingsgraad en klank heel precies regelen, en dat zonder verlies van hoog. Bij de Sheraton wil dat niet, daarbij kun je de knoppen beter op 10 laten staan en vervorming en toon regelen met je aanslag. Ik heb er met verschillende gitaarbouwers en guitartechs veel aan gedaan om dat bij de Sheraton te verbeteren. Andere potmeters van goede kwaliteit in verschillende waarden, en wel of geen condensatoren er over, weer in verschillende waarden, maar het heeft niet mogen baten. Het zal wel aan de elementen liggen die in de Sheraton zitten, maar omdat ik juist het geluid daarvan zo goed vind is het geen oplossing die te vervangen.

[hoofd]

008 snaren?! Kolere.. Alsof je met slap visdraad speelt.


En wat je verhaal betreft, och, ieder heeft zo z'n eigen ding he. Het ligt er ook maar net aan waar je mee "opgevoed" bent, denk ik. Zo vind ik mijn cheap-ass tele ook de beste en kan daar enkel een '52 RI een beetje aan tippen, hoewel die niet dezelfde feel zal hebben. Dan weet je dat gitaar spelen een kwestie van gevoel is en niet van specs en looks.

[Kim Wilson]

Zo zie je maar weer, geld en merk zegt niet alles.

Maar ik ben het wel met Hoofd eens. Je zet toch geen .008 op een hollow? Daar moet je minstens .010 opleggen, of liever nog .011. Voor een dikke sound moet je werken.

[aaronstonebeat]

Wat zijn dan de waardes van de potmeters in de sheraton? En zijn de volumepots wel logarithmisch?

[soup]

Gek verhaal maar kan me het goed voorstellen.


Maar zo slecht zijn die sheratons toch niet, die kerel(s) van Oasis gebruiken ze toch ook?!

[zeppo]

"Elke gitarist wil ooit eens een heel goede gitaar bezitten."

In de praktijk betekent dit dat de meeste gitaristen dromen ooit een Gibson / Fender / PRS (om maar een paar merken te noemen) te bezitten.

De naam op de headstock is geen waarborg voor kwaliteit. Er zijn ontelbaar veel firma's die perfecte gitaren kunnen bouwen, maar niet beschikken over de geweldige budgetten als bovengenoemde voorbeelden.

En dan hebben we het niet eens over iets ondefinieerbaars als smaak of gevoel.

In een ander topic wordt de kwaliteit van Trevor Wilkinson geroemd, en met recht, want zover ik het kan beoordelen zijn het erg goede gitaren.

Ik kan me voorstellen dat het pijnlijk is om toe te geven dat jouw Epi (voor jou iig) beter is dan de Gibson: het is toch een soort van teleurgesteld worden in een droom, of niet?

[Hendriks]

Heb al vele Fenders erbij gehad o.a AVRI 57 strat, AVRI 62 tele , maar kom steeds terug bij mijn Rikkers strat die een derde heeft gekost van die Fenders.

[Nobler]

@ hoofd: ik ben als 16-jarige (bijna 30 jaar geleden) begonnen te spelen op 009, maar had toen vaak last van mijn vingers. Sinds ik ontdekte dat er ook 008 was en dat me beviel (ik zal 20 geweest zijn) speel ik daar op. Hoewel nooit iemand over mijn sound heeft geklaagd en ik zelf ook niets te klagen had, heb ik toch meerdere keren geprobeerd weer te wennen aan dikkere snaren. Het lukt niet, ik kan gewoon beter spelen wat ik wil op die dunne snaren. Ik kan op de gitaar van iemand anders of in een muziekzaak met 009 of 010 best even lekker spelen, maar geen hele avond. En visdraad? Ik hoor qua sound eigenlijk geen verschil, ik merk het alleen in bespeelbaarheid en geen last van mijn vingers. Overigens zijn er vele beroemde gitaristen die op 008 spelen (o.a. Tony Iommi en Billy Gibbons), dus het is niet zo dat je er niets uit kan halen. Dat gitaristen die dikkere snaren gewend zijn niet zomaar lekker kunnen spelen op dunne snaren omdat ze er niet aan gewend zijn kan ik mij ook weer voorstellen. Als andere gitaristen mijn gitaar vastpakken drukken ze altijd te hard op de snaren waardoor die van hun plek gedrukt worden en een akkoord vals klinkt. Ik heb daar zelf nooit last van omdat ik daar aan gewend ben.

@ Aaronsonebeat: helaas ken ik de waarden niet, ik ben niet gezegend met electronische kennis. Wat ik me wel herinner is dat met name, zowel bij de pots als bij de condensatoren, in ieder geval de twee meest voorkomende waarden zijn gebruikt (bij de post 250 en 500 K-ohm of zo?), en bij de caps zijn ze er helemaal af geweest, en hebben ze er in twee verschillende waarden op gezeten. Volgens mij is de situatie nu weer net zo als het origineel was, omdat geen van de probeersels een verbetering was. Het probleem is dat je bij zo’n f-hole gitaar er zo moeilijk bij kunt om te kijken! Daarvoor moet je de elementen er uitslopen en met een spiegeltje en een lampje werken. Mij op dit moment even te veel werk. Het werk aan de post en caps is gedaan door een zeer gerespecteerde gitaarbouwer en een goed bekend staande techneut van een muziekzaak, dus ik neem aan dat ze voor de pots de juiste keuze tussen logaritmisch of niet hebben gemaakt. Ik heb destijds aangegeven dat ik de beste kwaliteit componenten wilde. Bij de prijs van potmeters is dat niet iets waar je op gaat bezuinigen, het werk kost veel meer, dus ik ga er van uit dat ze het beste hebben gebruikt van wat verkrijgbaar was.

@ Zeppo, dat zie je goed, ik zie het eigenlijk toch als een teleurstelling in de lang gekoesterde droom om met de aanschaf van een Gibson de ultieme gitaar te bezitten. Ik prijs me overigens toch gelukkig dát ik een erg mooie en toch goed bespeelbare Gibson heb én dat ik toch mijn ultieme gitaar bezit (de Sheraton). Ondertussen denk ik dat mijn Gibson droom hiermee nog niet voorbij is. Ik denk dat ik toch rustigaan blijf doorzoeken naar een (liefst oude) ES335 die beter is dan de Sheraton. Ik ben alleen bang dat die wel eens nog duurder zou kunnen zijn dan wat ik aan die van mij heb uitgegeven, en ik vind dat je het pas goed kunt beoordelen als je hem helemaal naar jouw smaak hebt afgesteld, dat betekent bij mij o.a. 008 snaren er op en de action laag afstellen. Dat zijn dingen die je niet met elke gitaar kunt doen die je wilt testen, dus pas nadat je hem gekocht hebt kun je (althans, kan ik in mijn geval) goed beoordelen of het “de” gitaar is.

[Luke-wannabe]

Misschien is óf je Gibson net een rotte appel, óf je Epi net een goed exemplaar. Het kan allebei, en het gebeurd vaker dat een goedkopere gitaar beter is dan een duurdere (en andersom ook ;))
De potmeters in je Sheraton kun je laten vervangen. Lijkt me een goed plan als je van plan bent die gitaar veel te gebruiken.

[Eko]

Ik kan het me best voorstellen. Niet ieder Epiphone is een mindere gitaar. Ik heb Squiers ( E-series) staan die de blinde test met een Fender glansrijk doorstaan.
Daartegen heb ik ook gewoon de duurdere versies staan. Ook eigenlijk omdat ik dit vroeger wilde hebben maar niet betalen kon.
Waardoor je soms de meerwaarde van een duurder instrument ondervind is het bespeelbaar blijven bij grotere wisselingen in vochtigheid en temperatuur. Ook de betere kwaliteit mechanieken , bruggen e.d. doet wat, echter geen duizende euries.

[Nobler]

@ Luke-Wannabe: Ik denk niet dat mijn Gibson een rotte appel is, want het is helemaal geen slechte gitaar. Ik heb meerdere gitaren en het is echt wel een van de betere. Hij is alleen niet beter dan de Sheraton. Dat de kwaliteit daarvan prima is staat voor mij wel vast, maar op zich lijkt me die ook niet beter dan de Gibson, al heb je bij de Sheraton voor minder geld wel block-inlay's en wit zwarte bindings langs de rand van de kast en kop. Misschien dat de hardware goedkoper is dan de Gibson, maar het bevalt prima, en de elementen bevallen mij gewoon beter dan die op de Gibson.

De potmeters heb ik al twee keer laten vervangen. Echter ook met goeie nieuwe potmeters valt er niet méér te regelen dan voorheen. Overigens heb ik die gitaar al jarenlang intensief gebruikt. Mijn enige bezwaar in die tijd was dat ik het volume niet dicht kon draaien zonder te veel hoog te verliezen, maar ik was toen al heel erg tevreden over de Sheraton.

[Luke-wannabe]

Dan moet je eens kijken naar de verschillende condensators die erop kunnen. Het bestaat niet dat dat aan de gitaar zelf ligt.
En als het volgens jou aan de elementen ligt, waarom stop je dan geen elementen uit een Sheraton in je Gibson?

[PeterX]

Hoi. Allereerst ben ik het met je eens dat de sheraton een geweldige gitaar is, en niet alleen voor het geld!

Zelf heb ik een sheraton en een vintage es335 kloon van yamaha (de AS2000s). Mijn favoriet is toch de yamaha, die vooral clean net wat lekkerder klinkt, wat volgens mij echter komt doordat ze een zekere luxe bevat die een standaard gibson es niet heeft namelijk een ebben toets en een volledige spruce top, wat zeker invloed heeft op het geluid.
De moraal is dat je misschien wel een klik zou kunnen krijgen (buiten de sheraton uiteraard) met een es cloon, zoals een oude ibanez of yamaha, wat super instrumenten zijn.

Je probleem met potmeters etc snap ik niet helemaal; ik heb de electronica van mijn sheraton (alles) bij vox humana laten vervangen (de elementen ook trouwens) en dat is prima gelukt, waardoor tone en volume knoppen nu erg bruikbaar zijn! (Standaard was idd niet veel meer dan aan of uit en dof of helder)
Misschien dat elementen vervangen toch een optie is? Verbeteren van hetgeen je nu al goed vind klinken kan altijd (ik verwijs hierbij naar de columns op de frontpage van rikkers gitaarbouw over andere elementen!)

Iig lekker de sheraton aanhouden, daar is zowiezo helemaal niets mis mee :)

[aaronstonebeat]

Ik wil ook graag even terugkomen op die potmeters. Kan haast niet dat daar geen verbetering in te krijgen is. Als ik een wilde gok doe, schat ik in dat voor volume nu een lineaire en voor toon een logaritmische potmeter wordt gebruikt; precies andersom dan hoe het moet.
Ik heb er alle begrip voor dat het een kloteklus is door die f-gaten, maar je zou voor een paar euro (misschien zelfs voor niets als je toon- e volumepots omwisselt; experimenteren als je toch bezig bent) goed werkende regelingen moeten kunnen krijgen.

[Nobler]

@ Luke-wannabee: er hebben al twee verschillende waarden condensatoren op gezeten en ook het weglaten van caps hebben we geprobeerd. Eerlijk gezegd weet ik niet wat er nu op zit omdat ik de gitaar enkele jaren nauwelijks heb gebruikt. Het is niet makkelijk om het te bekijken omdat je dan met spiegeltjes door de f-gaten moet werken. Het wordt iets makkelijker als je de elementen verwijderd, dan kun je door iets grotere gaten, maar dat brengt ook een hoop werk met zich mee.

Het omzetten van de Epi-elementen op de Gibson is wat mij betreft geen optie omdat de Epi met die elementen niet alleen lekkerder klinkt, maar ook lekkerder speelt dan de Gibson. Bovendien kan het best zijn dat de Epi-elementen in de Gibson niet op dezelfde manier klinken als in de Sheraton, én het is natuurlijk weer een hele klus bij zo'n gitaar zonder achterplaat (misschien is een ES333 daarom wel veel handiger ...)

@ PeterX: jij hebt alles inclusief elementen laten vervangen, maar ik wil de elementen juist behouden. Dat nieuwe potmeters (en caps) mijn probleem niet hebben verholpen doet mij concluderen dat het probleem in die elementen zal liggen, maar die wil ik door de klank juist niet kwijt. Vervangen van elementen is daarom wat mij betreft geen optie. Ik ben bang dat vervanging geen verbetering zal opleveren, maar vrijwel alleen verslechtering tot gevolg kan hebben. Verder betekent elk probeersel met andere elementen een kostenpost van een paar honderd euro, niet alleen door de aanschaf van andere elementen, maar ook door het werkloon.

@ aaronstonebeat: de potmeters zijn twee keer vervangen, niet alleen om verschillende waarden uit te proberen, maar juist ook om uit te sluiten dat toch verkeerde pots waren gebruikt of de zaak niet goed was aangesloten. Ik heb het dus niet zelf gedaan, maar ik kan mij niet voorstellen dat dezelfde fout twee keer zou worden gemaakt, en het heeft geen verbetering opgeleverd. Omdat ik zelf de klus niet kan doen (ik heb het wel geprobeerd, maar ik kan echt geen fatsoenlijke soldeerverbinding tot stand brengen, laat staan binnen in een thinline gitaarkast), kost elke keer dat ik iets laat vervangen toch weer een redelijk bedrag aan arbeidsloon, dus dat houdt een keer op.

Wie weet kom ik nog een keer achter de oorzaak van het probleem of vind ik een oplossing. Ik laat het jullie dan zeker weten. in ieder geval ga ik vanavond weer eens met de Sheraton repeteren, ik denk voor het eerst in 3 -4 jaar en ik heb er zin in.