Over akkoorden nadenken

[Mattijs]

Las hier overlaats in een topic (vind het niet meer terug:confused:) dat John Frusciante over elk akkoord nadacht, maar hoe denk je na over een akkoord?

[Bram+]

Met je hersenen?

Wat is raar aan nadenken over welk akkoord je moet gebruiken bij het 'componeren' van een nieuwe hit?

[pimmetje]

Ja, of gewoon hoe je 't akkoord pakt... positie en welke tonen je wel en niet laat klinken.

[Mattijs]

en hoe weet je welke akkoorden je achtereen zet?
en nog een voorbeeld: Ik ben bezig met Under the bridge van de RHCP te bekijken. de intro staat in Fa# klein (laatste akkoord is F# daarna moduleert het stuk) de akkoorden zijn D, F# en E terwijl de akkoord progressie van F# met F# mineur is. Waarom kiezen ze hier voor het majeur en niet voor het mineur akkoord en hoe begin je eig aan een liedje met een toonladder of een akkoord? of allebei?

[Pais]

Een filosofische beschouwing zal t zijn

[Danieldg]

en hoe weet je welke akkoorden je achtereen zet?
en nog een voorbeeld: Ik ben bezig met Under the bridge van de RHCP te bekijken. de intro staat in Fa# klein (laatste akkoord is F# daarna moduleert het stuk) de akkoorden zijn D, F# en E terwijl de akkoord progressie van F# met F# mineur is. Waarom kiezen ze hier voor het majeur en niet voor het mineur akkoord en hoe begin je eig aan een liedje met een toonladder of een akkoord? of allebei?

Dat moet je op je gevoel doen, niet door af te gaan op theoretische kennis.

[delphiro]

een hoop vragen in een klein bericht! :-)

Het antwoord is harmonieleer maar in het geval van RHCP gooi ik het toch eerder op trial and error. Niet dat ze geen goede muzikanten zijn o.i.d. maar (dat soort) popmuziek onstaat toch meestal vanuit het rommelen met akkoorden en het zoeken van een leuke zanglijn. Je pakt je gitaar, speelt een eerste akkoord en zingt er wat bij en je zoekt het volgende akkoord. Met een beetje ervaring kun je dit al snel doen.

Vanuit de harmonieleer ga je veel theoretischer te werk. Je kent de majeur en mineur toonladder en op basis van deze ladders schrijf je je progressies als I-IV-V (dus bv C F G) uit. Vervolgens gebruik je omkeringen als kleuring (bv. de tweede omkering van de tonica (I) i.p.v. de dominant (V)) of moduleer je naar de dominant en weer terug naar de tonica. Op die manier kun je een basis leggen voor een langer stuk maar ik geloof niet dat er veel bands zijn die op deze manier met muziek omgaan. Een Pearl Jam of RHCP zie ik niet zitten in de oefenruimte... `en nu de tweede omkering van de tonica!'.. die nummers onstaan denk ik uit ervaring en samenspelen. Radiohead is wel een band waar ik bij verwacht dat compositieleer een rol speelt.. kan ook niet anders met iemand als Greenwood!! Hij heeft tenslotte ook de prachtige muziek van de film `There will be blood' geschreven en de nummers van Radiohead zijn vaak complex. Queen zou ook nog een mooi voorbeeld zijn waarbij muziektheorie een rol heeft gespeeld in het schrijven van de nummers.

Ik denk dat Frusciante lekker een akkoordje pakt en misschien af en toe wat extra kleuring toevoegt (altijd leuker om een G13 te spelen dan een G7 ofzo) en vervolgens op ervaring wat andere akkoorden probeert en die vervolgens completeert tot een geheel nummer.

[-=JEROEN=-]

Ik speel soms zo maar wat. Vanmiddag speelde ik Amaj7 - Dbmaj7. Dat had wel iets, dus ben ik verder mee gaan klooien. Ik luister dan naar wat ik in mn hoofd hoor en ga dan op zoek naar de akkoorden die daar bij passen. Kwestie van ervaring.

Of soms dan loop ik een melodie te neuriën, die neem ik dan op en ga er de akkoorden bij zoeken. Dat kan soms een heel gepuzzel zijn, want er zijn behoorlijk veel mogelijkheden. Ga zelf maar eens akkoorden verzinnen bij een liedje zoals Sinterklaas Kapoentje. Daar kan je echt alle kanten mee uit.

Nadenken over een akkoord doe ik vooral als ik iets hoor maar er zo 1 2 3 niet op mn gitaar uit kom. Dan komt theorie dus erg van pas. Ik hoor dat een bepaalde toon en door kennis van toonladders e.d. kom ik er vanzelf achter welke akkoorden passen, en dan maar hopen dat het juiste akkoord er ergens tussen zit :satisfie:

[Stefan. Ptzl]

en hoe weet je welke akkoorden je achtereen zet?
en nog een voorbeeld: Ik ben bezig met Under the bridge van de RHCP te bekijken. de intro staat in Fa# klein (laatste akkoord is F# daarna moduleert het stuk) de akkoorden zijn D, F# en E terwijl de akkoord progressie van F# met F# mineur is. Waarom kiezen ze hier voor het majeur en niet voor het mineur akkoord en hoe begin je eig aan een liedje met een toonladder of een akkoord? of allebei?


Ik denk niet dat je te veel moet nadenken om een song ineen te puzzelen.
Je gevoel en gehoor zijn ruim voldoende volgens mij, mits het kennen van de akkoorden.
Zou die F# majeur na de intro niet verdomd slecht klinken in mineur...
Maar ik denk dat dit voor iedereen anders is, velen schijven ook songs zonder enige noties van toonladders, etc..

[-=JEROEN=-]

Ach alles is eigenlijk een herhaling van het vorige met hier en daar een kleine aanpassing.

[EuroCinema]

Ik denk dat wat ze bedoelen met Frusciante het volgende is. Je hebt een akkoordensschema van een nummer bedacht, dat is stap 1. Nou kun je dat gewoon in powerchords of open standaardakkoorden gaan spelen. Maar gitaristen als Frusciante, Bernard Butler (o.a.. Suede), Peter Buck (REM) en Johnny Marr (Smiths) besteden veel aaandacht aan HOE ze die akkoorden spelen. Hoog op de hals, over drie of vier snaren, losse snaren gebruiken of juist niet, 1 nootje toevoegen en aanhouden, af en toe een single note loopje ertussen etc... Zo kun je een afgezaagd schema (couplet van Under the Bridge bijvoorbeeld) eigen maken en fris laten klinken.

[iWishmaster]

Het antwoord is harmonieleer maar in het geval van RHCP gooi ik het toch eerder op trial and error. Niet dat ze geen goede muzikanten zijn o.i.d. maar (dat soort) popmuziek onstaat toch meestal vanuit het rommelen met akkoorden en het zoeken van een leuke zanglijn. Je pakt je gitaar, speelt een eerste akkoord en zingt er wat bij en je zoekt het volgende akkoord. Met een beetje ervaring kun je dit al snel doen.

...

Ik denk dat Frusciante lekker een akkoordje pakt en misschien af en toe wat extra kleuring toevoegt (altijd leuker om een G13 te spelen dan een G7 ofzo) en vervolgens op ervaring wat andere akkoorden probeert en die vervolgens completeert tot een geheel nummer.
Ze mogen dan geen complexe muziek maken, Frusciante is een geniale gitarist. evenals Flea een geniale bassist is. Ik ben geen expert op het gebied van muziektheorie, maar die twee snarenplukkers van RHCP lijken me niet mensen die ff snel een schemaatje met wat variaties erop in elkaar knallen zonder erbij na te denken eerlijk gezegd.

[EuroCinema]

Niemand ontkent dat die mannen erg vindingrijk zijn. Maar ook ik verwacht niet dat ze traditionele harmonieleer-termen gebruiken. Zie jij Flea tegen Frusciante zeggen: "hee man, we hebben nog een tussendominant nodig, anders lossen we te snel op naar de tonica"? :seriousf:

[-=JEROEN=-]

Dat doen ze vnl op gevoel, vanuit ervaring, denk ik.

[Sterik]

Niemand ontkent dat die mannen erg vindingrijk zijn. Maar ook ik verwacht niet dat ze traditionele harmonieleer-termen gebruiken. Zie jij Flea tegen Frusciante zeggen: "hee man, we hebben nog een tussendominant nodig, anders lossen we te snel op naar de tonica"? :seriousf:

nee, en gelukkig maar

ik denk sowieso dat zijn deuntjes een hoog prutsgehalte hebben, soms verzin je gewoon heerlijke dingen door gewoon lekker aan te kloten, en dan heb ik het nog niet eens over moduleren etc.

[jaspie]

Niemand ontkent dat die mannen erg vindingrijk zijn. Maar ook ik verwacht niet dat ze traditionele harmonieleer-termen gebruiken. Zie jij Flea tegen Frusciante zeggen: "hee man, we hebben nog een tussendominant nodig, anders lossen we te snel op naar de tonica"? :seriousf:

frusciante heeft best een brede basiskennis van theorie hoor, al gaat het niet top hoog jazz niveau. Hij heeft ook een jaartje berkeley gedaan. Hieronder staat een leuk interview met hem over hoe hij akkoorden en dergelijke componeerd( met samples)

http://www.intimateaudio.com/g1_page92.pdf

http://www.intimateaudio.com/g1_page94.pdf

en hier de samples

http://www.intimateaudio.com/frusciante_mp3s.html

ik geloof dat die pdf's alleen niet helemaal compleet zijn maar kon de resterende pagina niet vinden

[WICKED]

frusciante heeft best een brede basiskennis van theorie hoor, al gaat het niet top hoog jazz niveau. Hij heeft ook een jaartje berkeley gedaan. Hieronder staat een leuk interview met hem over hoe hij akkoorden en dergelijke componeerd( met samples)

http://www.intimateaudio.com/g1_page92.pdf

http://www.intimateaudio.com/g1_page94.pdf

en hier de samples

http://www.intimateaudio.com/frusciante_mp3s.html

ik geloof dat die pdf's alleen niet helemaal compleet zijn maar kon de resterende pagina niet vinden


Jaartje Berkley? Hij ging toch het huis uit, gitaar spelen en gelijk de rhcp in?
Wel super gave info trouwens, bedankt!

[jaspie]

Jaartje Berkley? Hij ging toch het huis uit, gitaar spelen en gelijk de rhcp in?
Wel super gave info trouwens, bedankt!

ik heb het even opgezocht, en zat er naast. Hij ging naar een of andere muziekschool in LA



Frusciante dropped out of high school at the age of sixteen with authorization from his parents and completion of a proficiency test. With their support, he moved to Los Angeles on his own in order to focus on developing his musical dexterity.[4] He began taking classes at the Guitar Institute of Technology, but soon figured out a way to punch in for classes without actually attending.

van wikipedia