Soleren.

[Murdock]

Hoe kun je soleren zodat het spannend klinkt?
Over alle akkoorden in een nr.?
Of alleen over het grondakkoord met de desbetreffende mineur.?
bv. D-Bm of C-Am

[-=JEROEN=-]

Hangt ook wel van het nummer af.

En nog meer van wat jij spannend vindt...

Zoek op youtube eens wat voorbeelden van spannende solo's. Misschien kunnen we aan de hand daarvan uitleggen wat ze doen.

[Pepe]

Hoe kun je soleren zodat het spannend klinkt?
Over alle akkoorden in een nr.?
Of alleen over het grondakkoord met de desbetreffende mineur.?
bv. D-Bm of C-Am

Goeie solo's zijn net een verhaaltje, met opbouwende passages naar een clou, een ontlading, leuke vondstjes.. maar altijd in context van de song en vaak gerelateerd aan harmonieen van de zanglijn.
De beste solo's kan je vaak nazingen.

De slechtste solo's zijn dan per definitie fietsen langs een toonladder, net zoiets als lullen zonder point. Als je niks te zeggen hebt, doe het dan niet.

Hele goeie gitaristen kunnen uit hun nek lullen -zomaar wat doen op een gitaar- en zijn toch amusant. Maar dat kost jaren voor je zover bent.

[Murdock]

Goeie solo's zijn net een verhaaltje, met opbouwende passages naar een clou, een ontlading, leuke vondstjes.. maar altijd in context van de song en vaak gerelateerd aan harmonieen van de zanglijn.
De beste solo's kan je vaak nazingen.

De slechtste solo's zijn dan per definitie fietsen langs een toonladder, net zoiets als lullen zonder point. Als je niks te zeggen hebt, doe het dan niet.

Hele goeie gitaristen kunnen uit hun nek lullen -zomaar wat doen op een gitaar- en zijn toch amusant. Maar dat kost jaren voor je zover bent.

Zag gisteren op tv nog een optreden van Frank Gambale, toch een goede gitarist, de goede man speelde zo snel , maar zonder gevoel je zag gewoon
dat ie bepaalde toonladders afraffelde. Het leek in het begin allemaal heel indrukwekkend, maar was het na een kwartiertje al zat

[Ibanez666]

Spannend is voor mij: de opbouw, de nootkeuze en de technieken.

De opbouw: begin niet meteen alles te laten zien wat je kan (en eigenlijk niet kan), maar werk ergens naartoe (climax). Probeer ook eens wat voor of na de maat te spelen ipv elke noot in de maat van het nummer.

De nootkeuze: Ikzelf doe alles vanuit het standaard bluesschema, maar weet inmiddels wel welke noten ik vanuit dat schema erbij kan pakken, om het interessanter en spannender te maken - verlaat de het gebaande pad en neem wat zijstraatjes. (kwestie van proberen en luisteren of het past)

De technieken: Met vibrato hier en daar en de juiste bends op de juiste plek, kun je alles veel smeuiger maken. Wat Marty Friedman bijvoorbeeld doet is een noot aanslaan die eigenlijk vals kinkt in het schema waarin je zit, maar dan snel opdrukken naar de juiste noot. Op deze manier schut je ook het in slaap gesukkelde publiek wakker (mits ze natuurlijk in staat zijn om valse noten te horen ;-))
Verder kun je noten op verschillende manieren aanslaan, door bijvoorbeeld te dempen met je slaghand, of pinch-harmonics te spelen met diezelfde hand in combinatie met je plectrum

[rjong999]

Zag gisteren op tv nog een optreden van Frank Gambale, toch een goede gitarist, de goede man speelde zo snel , maar zonder gevoel je zag gewoon
dat ie bepaalde toonladders afraffelde. Het leek in het begin allemaal heel indrukwekkend, maar was het na een kwartiertje al zat
Knap, dat je kunt zien hoe iemand zich voelt

[NoLiMiT]

Goeie solo's zijn net een verhaaltje, met opbouwende passages naar een clou, een ontlading, leuke vondstjes.. maar altijd in context van de song en vaak gerelateerd aan harmonieen van de zanglijn.
De beste solo's kan je vaak nazingen.
De slechtste solo's zijn dan per definitie fietsen langs een toonladder, net zoiets als lullen zonder point. Als je niks te zeggen hebt, doe het dan niet.

Hele goeie gitaristen kunnen uit hun nek lullen -zomaar wat doen op een gitaar- en zijn toch amusant. Maar dat kost jaren voor je zover bent.

Helemaal juist, denk maar aan bekende solo's zoals Stairway To Heaven, Sweet Child Of Mine,... Je kan deze perfect nazingen en ze blijven in je hoofd zitten, terwijl een slechte solo geen structuur heeft die je niet eens kan onthouden laat staan nazingen

[-=JEROEN=-]

Ik ken maar weinig jazz solo's die mensen kunnen na zingen.

Ik ken wel een hele hoop jazz melodietjes die mensen kunnen na zingen.

De solo van Beat It kunnen ook weinig mensen na zingen, de melodielijn wel.

Er is dus wel een duidelijk verschil tussen een solo en een melodielijn.

Een solo hoeft niet per definitie melodisch te zijn om goed gevonden te worden.

http://www.youtube.com/watch?v=dEZwVqHX7EU
http://www.youtube.com/watch?v=Uqxo1SKB0z8 (3:11)

[Jeroensnake]

Volgens mij is een solo per definitie een melodie. (?)

En het na-/meezingen hoeft natuurlijk niet helemaal zangtechnisch te kloppen. Het moet enigzins te volgen zijn, zodat de structuur duidelijk wordt. Dan blijft iets makkelijker hangen, en is het redelijk reproduceerbaar. Er moet een soort draadje doorheen lopen, waar de luisteraar zich aan vast kan houden. Een verhaal, een reis, val, klim ... whatever. Als je er maar iets aan kan koppelen, waardoor je die solo eventueel zelf na zou kunnen fietsen. Technische problemen bij het reproduceren even buiten beschouwing gelaten.

http://nl.youtube.com/watch?v=D6X3lqLubao

[Pepe]

I

De solo van Beat It kunnen ook weinig mensen na zingen, de melodielijn wel.

Er is dus wel een duidelijk verschil tussen een solo en een melodielijn.

Een solo hoeft niet per definitie melodisch te zijn om goed gevonden te worden.

http://www.youtube.com/watch?v=dEZwVqHX7EU
http://www.youtube.com/watch?v=Uqxo1SKB0z8 (3:11)

Die Eddie solo is een schoolvoorbeeld van een mini verhaaltje met opbouw, vraag en antwoord, clou en leuk vondstje.
Ondanks dat de noten niet direkt uit de zanglijn komen heeft het op een ander niveau heel erg met de song te maken, vandaar dat het zo goed werkt.

[-=JEROEN=-]

Ik doelde dan ook op het technische aspect van een solo. Een solo kan ook goed gevonden worden omdat hij erg technisch is. Een combinatie van verschillende elementen dus: techniek, verhaallijn, tempo, intentie, etc.

[artnaz]

http://nl.youtube.com/watch?v=D6X3lqLubao:seriousf: Ze zingen hem wel dramatisch na... :D

Wat het nazingen van solo's betreft, daar sta ik helemaal achter. En niet alleen solo's, gitaar-riffs in het algemeen.

Ik heb vaak discussies met een andere gitarist over waarom ik metal meestal niet mooi vind. Ik geef dan als (één van de) argument(en) dat de riffs (en solo's) vaak 1 van de honderden zijn wat melodie betreft, ze maken de nummers verschillend door het ritme te veranderen, andere begeleiding, zang, etc. Maar de nazingbare melodie is meestal saai, niet pakkend, en steekt niet af tegen de rest.

Bij een solo is het helemaal het geval. Zo was ik als 12-jarige vrij gek op Malmsteen (ik had toevallig net zijn beste nummers op het bandje), en elke avond deed ik in bed mijn Walkman op (wat was ik blij met dat ding:D). Ik viel best vaak bij Malmsteen in slaap, later kreeg ik pas door waarom.

Hij heeft een prachtig geluid, en ook heel wat goede nummers (nabij 1990), maar die solo's van hem zijn (meestal) één en dezelfde truc. Of supersnel zijn harmonische mineur heen en weer, of een akkoorden progressie sweepen, of nog een ander standaard trucje. Makkelijk voorbeeld: Child In Time. Blackmore heeft daar een geniale opbouw van gevoelig naar hard en fel (de solo duurt een aantal minuten maar is perfect nazingbaar, ondanks zijn snelheid). Wat doet Malmsteen, die begint al tijdens het ritmische tussenstuk (dus voor de rustige solo nog) op volle snelheid, hardheid, felheid, zijn toonladder heen en weer te spelen. En dat een minuut of drie lang. Geen wonder dat ik mezelf betrap dat mijn aandacht ergens anders was als ik weer "wakker wordt" als de melodie/zang/einde weer begint... :satisfie:

Beetje lang voorbeeld, maar toch...

[Ibanez666]

:seriousf: Ze zingen hem wel dramatisch na... :D

Wat het nazingen van solo's betreft, daar sta ik helemaal achter. En niet alleen solo's, gitaar-riffs in het algemeen.

Ik heb vaak discussies met een andere gitarist over waarom ik metal meestal niet mooi vind. Ik geef dan als (één van de) argument(en) dat de riffs (en solo's) vaak 1 van de honderden zijn wat melodie betreft, ze maken de nummers verschillend door het ritme te veranderen, andere begeleiding, zang, etc. Maar de nazingbare melodie is meestal saai, niet pakkend, en steekt niet af tegen de rest.

Bij een solo is het helemaal het geval. Zo was ik als 12-jarige vrij gek op Malmsteen (ik had toevallig net zijn beste nummers op het bandje), en elke avond deed ik in bed mijn Walkman op (wat was ik blij met dat ding:D). Ik viel best vaak bij Malmsteen in slaap, later kreeg ik pas door waarom.

Hij heeft een prachtig geluid, en ook heel wat goede nummers (nabij 1990), maar die solo's van hem zijn (meestal) één en dezelfde truc. Of supersnel zijn harmonische mineur heen en weer, of een akkoorden progressie sweepen, of nog een ander standaard trucje. Makkelijk voorbeeld: Child In Time. Blackmore heeft daar een geniale opbouw van gevoelig naar hard en fel (de solo duurt een aantal minuten maar is perfect nazingbaar, ondanks zijn snelheid). Wat doet Malmsteen, die begint al tijdens het ritmische tussenstuk (dus voor de rustige solo nog) op volle snelheid, hardheid, felheid, zijn toonladder heen en weer te spelen. En dat een minuut of drie lang. Geen wonder dat ik mezelf betrap dat mijn aandacht ergens anders was als ik weer "wakker wordt" als de melodie/zang/einde weer begint... :satisfie:

Beetje lang voorbeeld, maar toch...

Ben ook een groot fan geweest van Malmsteen en inderdaad na verloop van tijd wordt dat vanzelf minder (duurde bij mij wel vele jaren ;-))

[Man in Black]

Zag gisteren op tv nog een optreden van Frank Gambale, toch een goede gitarist, de goede man speelde zo snel , maar zonder gevoel je zag gewoon...


Knap, dat je kunt zien hoe iemand zich voelt
Dat is niet echt rocket sience.
Ik zal je wat voorbeelden geven (kun je het thuis of op je werk/school uitproberen):

* :mad: (boos)
* :eek: (verbaasd)
* :( (verdrietig)
* :D (blij)
* etc.

Mocht je nog meer voorbeelden nodig hebben, laat me maar wat weten

[EuroCinema]

Wat doet het er nou toe wat voor kop iemand trekt, je luistert toch met je oren? Anyway, wat een goeie solo is hangt voor mij af van de muzikale context. Over een vet rocknummer moet je geen smaakvolle melodie met moeilijke nootkeuzes gaan spelen, over een jazzballad moet je je speedpickingkunsten niet gaan demonstreren. In een live-optreden in een rumoerige tent zul je misschien meer gebruik maken van herhaling en de climax meer overdrijven om het publiek erbij te houden. Op een opname of in een huiskamersfeer zul je dan weer rustiger spelen, misschien zelfs een flinke stilte laten vallen om sfeer op te bouwen. In een trio zul je anders spelen dan in een tienkoppige feestband met blazers. Zonder slaggitarist speel je meer double stops en wat ritmischer misschien om de weggevallen slag te compenseren. It all depends...

[Tony L]

Dat is niet echt rocket sience.
Ik zal je wat voorbeelden geven (kun je het thuis of op je werk/school uitproberen):

* :mad: (boos)
* :eek: (verbaasd)
* :( (verdrietig)
* :D (blij)
* etc.

Mocht je nog meer voorbeelden nodig hebben, laat me maar wat weten

Als iemand blij kijkt wil dat helemaal niet zeggen dat die persoon blij is. Wil nog wel eens het geval zijn met manisch depressieve mensen. De buiten wereld merkt er vaak niets van tot het te laat is. En dan hoor je dingen als "maar het was altijd zo'n vrolijke jongen / meisje".

[Man in Black]

Als iemand blij kijkt wil dat helemaal niet zeggen dat die persoon blij is. Wil nog wel eens het geval zijn met manisch depressieve mensen. De buiten wereld merkt er vaak niets van tot het te laat is. En dan hoor je dingen als "maar het was altijd zo'n vrolijke jongen / meisje".

Zo heb je idd altijd uitzonderingen op de regel...
Kortom: als ik goeie zin heb lach ik en als ik pissed off ben trek ik een bijbehorende tronie.

Dus Tony, mocht ik je middels mijn reactie tekort gedaan hebben;
bij deze m'n oprecht excuses :cooler:

[Tony L]

Zo heb je idd altijd uitzonderingen op de regel...
Kortom: als ik goeie zin heb lach ik en als ik pissed off ben trek ik een bijbehorende tronie.

Dus Tony, mocht ik je middels mijn reactie tekort gedaan hebben;
bij deze m'n oprecht excuses :cooler:

Het was geen persoonlijke aanval op jou hoor :hippie:. Het stond er alleen op een dusdanige manier dat ik me geroepen voelde om te reageren ;).


Trouwens het hele solo verhaal is moeilijk te beargumenteren. De ene keer hou ik van rustig werk en de andere keer kan het niet gek en wild genoeg. Waar ik het btw wel mee eens ben is het Malmsteen verhaal. Was zeker een grote held tot je andere gitaristen leert kennen die je meer kan waarderen. Ik hou ook niet meer zo van het continue gerag van arpeggio's en dan 10 minuten lang op en neer. Ik vind sweepen gaaf om te horen zolang het met mate wordt toegepast. Het moet een mooie toevoeging geven en het moet niet een doel zijn om een liedje te maken waarbij je continue aan het sweepen bent.

[rjong999]

Is dat allemaal niet gewoon een kwestie van smaak? Malmberg kan er ook voor kiezen iets anders te spelen, het is niet zo dat hij alleen maar kan sweepen. Hij kiest er voor te spelen wat hij speelt, dat zal dan dus wel zijn smaak zijn. Als je dat niet zo leuk vindt heb jij dus een andere smaak. Daar zit verder geen waardeoordeel aan vast ofzo.

[Tony L]

Is dat allemaal niet gewoon een kwestie van smaak? Malmberg kan er ook voor kiezen iets anders te spelen, het is niet zo dat hij alleen maar kan sweepen. Hij kiest er voor te spelen wat hij speelt, dat zal dan dus wel zijn smaak zijn. Als je dat niet zo leuk vindt heb jij dus een andere smaak. Daar zit verder geen waardeoordeel aan vast ofzo.

Heel veel is subjectief ja. Ik zeg ook niet dat Malmsteen een slechte gitarist is. Hij heeft een paar nummers die ik nog steeds geweldig vind. Bijvoorbeeld "Blue" of "Far Beyond the Sun". Ik merk aan me zelf dat ik rustigere nummers meer ga waarderen. Dat wil niet zeggen dat ik sweepen en speed picking niet mooi meer vind. Ik ben sweeping nog steeds druk aan het oefenen en wil dit nog zeker goed onder de knie gaan krijgen. Ik vind het alleen jammer dat het al snel een kunstje wordt om zo snel mogelijk zo veel mogelijk noten er uit te knallen. Maar dat is allemaal subjectief dus je kan er niet zo veel mee ;)

[-=JEROEN=-]

Wat ik een goede solo vind, hangt niet alleen af van smaak. Dit is wel een belangrijk onderdeel, maar het is niet meer dan dat: een onderdeel. Iemands technische vermogens spelen ook een belangrijke rol. Ik kan enorm ontzag hebben voor mensen als Vai, die uren per dag train(d)en om dit nivo te bereiken. Of enorm respect voor iemand als Brian Eno die heel goed het concept van 'minder is meer' begrijpt. Ook dat valt voor mij onder techniek. Je mag het ook ervaring noemen, of inspiratie.

Mijn punt is dat een solo niet goed is vanwege een éénduidige reden. Voor de één zal smaak een grote rol spelen, voor de ander ontzag voor technisch vernuft. Weer een ander heeft misschien een totaal andere manier van beoordeling, en omdat wij niet voor een ander kunnen bepalen wat hij of zij vindt, lijkt het mij logisch om al bovenstaande meningen te zien als juist dat: persoonlijke meningen. Niemand kan je vertellen wat een goede solo is, alleen jij kunt bepalen wat jij een goede solo vindt.

De filosoof, Jeroen.

[rjong999]

Je haalt nu 'knap' en 'mooi' door elkaar. Ik vind Vai meestal mooi, soms ook knap, en af en toe tegelijkertijd mooi en knap. Soms moet ik gewoon lachen als ik een enorme noten-waterval hoor, Racer-X bijv., terijwl dat vaak niet eens mooi is. Maar toch luister ik er graag naar, gewoon omdat het gaaf is. Zoals ik ook graag naar een snel-optrekkende raceauto kijk, gewoon gaaf.
En sommige dingen zijn gewoon ontroerend mooi. Allemaal een kwestie van smaak natuurlijk, wat je mooi vind en wat je knap vind. Ik speel zelf ook wel eens dingetjes die ik erg knap vind, en daar luister ik dan ook graag naar, en dan denk ik "best knap, van mezelf". Terwijl jullie het waarschijnlijk helemaal niet knap vinden.
Em zo zijn er nog wel andere apecten, als je bijv. naar een youtube filmpje van Hendrix kijkt dan denk je: best creatief, wat 'ie doet. Ook weer een leuk aspect. Niet knap, niet mooi, wel creatief.

[Pepe]

Allemaal waar natuurlijk, goed wordt bepaald door de context en mooi is perceptie.
Maar ik had het over de solo, als onderdeel -intermezzo- van een liedje, meestal de functie van breek momentje tussen 2 refreinen en coupletten, en vaak ook niet langer dan dat, maar soms boven de song uit stijgend. Hoe beter de band of song, hoe beter de solo moet zijn.

Hotel Californie is een voorbeeld van een goeie solo, hoogtepunt van het nummer. Taxman, My love, Music.. ook een beetje perceptie maar als iedereen wacht met zijn luchtgitaar op die solo van Brian May weet je dat er iets goeds aankomt.
Als je die solo's gaat analyseren zie je allerlei repeterende patronen, die zijn ernom handig als je zelf een solo moet maken.

[-=JEROEN=-]

@ rjong999:
Komt voor mij op hetzelfde neer. Knap kan ik ook mooi vinden. Creatief kan ik ook knap vinden. Simpel gezegd, ik vind het goed of niet goed (ik ben een beetje een zwart-wit denker). Waarom ik het (niet) goed vind, hangt van vele factoren af en dus niet van alleen knap, mooi of creatief.


Allemaal waar natuurlijk, goed wordt bepaald door de context en mooi is perceptie.
Ik vind goed ook perceptie. Wat ik goed vind, wat ik 'de juiste context' vind, is mijn mening. Ik vind de solo van Hotel California niets bijzonders. Komt ook omdat ik het hele nummer geen bal aan vind. ;)

[Pepe]

Ja, op die toer dan is alles wat je niet kan wegen en nameten perceptie, ben je snel uitgepraat.

[Jeroensnake]

Het gaat om "spannend" en niet om "goed" bij de weg ... :sssh:

[EuroCinema]

Allemaal waar natuurlijk, goed wordt bepaald door de context en mooi is perceptie.
Maar ik had het over de solo, als onderdeel -intermezzo- van een liedje, meestal de functie van breek momentje tussen 2 refreinen en coupletten, en vaak ook niet langer dan dat, maar soms boven de song uit stijgend. Hoe beter de band of song, hoe beter de solo moet zijn.

Dan beperk je de discussie over soleren dus tot 1 substroming, namelijk vocale pop/rock met traditionele songstructuren. Zou ik een beetje jammer vinden, omdat je enorm veel geniale solisten daarmee uitsluit.

[rjong999]

Het gaat om "spannend" en niet om "goed" bij de weg ... :sssh:
"Spannend" is ook wel een aspect...en verrassend...
We kunnen al bijna een lijstje maken waar een goede solo aan moet voldoen. Dat is wel een goed idee, want ik ben toevallig net bezig om de solo's voor one nieuwe CD te schrijven, en ik zou het vervelend vinden als later bleek dat het geen goede solos zijn.

[Pepe]

Dan beperk je de discussie over soleren dus tot 1 substroming, namelijk vocale pop/rock met traditionele songstructuren. Zou ik een beetje jammer vinden, omdat je enorm veel geniale solisten daarmee uitsluit.

ja, dat is waar maar misschien dat een jazz solo van 20 minuten in principe dezelfde opbouw en effecten gebruikt als een solo van 12 seconden in een popliedje?

Ik ben me vaag bewust wat wel en niet werkt om de aandacht vast te houden met de nadruk op vaag.

[-=JEROEN=-]

Ja, op die toer dan is alles wat je niet kan wegen en nameten perceptie, ben je snel uitgepraat.
Sterker nog, dat wat je kan wegen en nameten is ook perceptie. Maar nu wordt het echt te filosofisch. Dat komt mijns inziens door het woord goed, omdat dit een nogal vaag begrip is. Spannend, technisch, creatief zijn al veel specifieker, ook al vind ik deze begrippen net zo vaag, omdat ze zeer aan 'mode' onderhevig zijn. Wat wij in het westen spannend vinden, kan in het oosten als oersaai worden ervaren. Wat nu als zeer technisch beschouwd wordt, is over een aantal jaar achterhaald.

Maar goed, ieder gek z'n gebrek. :cheerup:

[Jeroensnake]

http://nl.wikipedia.org/wiki/Dynamiek_(muziek) al aan bod geweest ?


edit: Nog eens terug gelezen ... het woord is niet gevallen. Maar toch is het hier al meer dan eens beschreven.

edit2: Link gefixt (met dank aan rjong999)

[rjong999]

Wikipedia heeft nog geen artikel met de naam "Dynamiek (muziek".

[Han S]

Niet zo moeilijk doen hoor, ik heb vaak het gevoel dat een solo een soort van plichtpleging is. De solo op Beat it, is een samenraapsel van verschillende solo's, wel leuk maar ook niet meer dan dat. Inderdaad een kwestie van smaak. Ik vind gitaristen vaak heel erg moeilijk doen om niks.

Een goede solo vult het verhaal van een nummer aan, past in de sfeer van de tekst en hoeft per definitie geen technische hoogstandjes te bevatten, maar moet wel uit het hart komen. Dat is althans mijn beleving en de solo van Comfort'bly Numb is er zo een. De solo van het nummer Visionary Mountains van de Manfred Mann's Earthband is er ook zo een, de emotie spat er aan alle kanten vanaf.

[Pepe]

. De solo van het nummer Visionary Mountains van de Manfred Mann's Earthband is er ook zo een, de emotie spat er aan alle kanten vanaf.

Dat nummer ken ik niet maar MMEB Father of Night, father of Day.. dat is een song in een song, daar wordt Pepe heel emotioneel van.:D
Zelfde geldt voor de solo van Koerts in Earth and Fire's To the World of the future of Zeppelins Since I've been lovin you. Snik.
Die laatste is natuurlijk heel crappy gespeeld maar als je die gitaar vanaf het begin volgt klinkt die solo precies goed.

[Riste]

Superknappe solo's worden gespeeld op:
- Venus - Shockin' Blue
- Natural Born Boogie - Humble Pie
- Just dropped in - Kenny Rogers & First Edition
- Badge - Cream
- Maggie May - Rod Stewart

[Rick trodat]

Als ik naar mezelf kijk, speel ik, als ik mezelf terug hoor, nooit echt precies dezelfde solo als de vorige keer.

Hoe drukker je je maakt over gevoel, nootkeuze, tijdens soleren. Hoe slechter je solo klinkt. Vind ik. Maar mijn solo's doe ik niet in elk nummer die ik met mijn band speel en ik hou ook niet van minutenlange solo's.

[EuroCinema]

ja, dat is waar maar misschien dat een jazz solo van 20 minuten in principe dezelfde opbouw en effecten gebruikt als een solo van 12 seconden in een popliedje?
Ik ben me vaag bewust wat wel en niet werkt om de aandacht vast te houden met de nadruk op vaag.
Klopt, het herhalen en uitbouwen van frasen, het gebruik van vraag en antwoord en het toewerken naar een bepaalde ontlading zijn denk ik wel universeel. Maar geen garantie voor een goeie solo. Ik zie soms supergeschoolde jazzgitaristen die alle principes van een goeie solo toepassen en toch voel ik dan langzaam m'n ogen dichtvallen. Elke keer 32 maten een motiefje uitwerken kan ook verschrikkelijk levenloos worden. Dan kun je zeggen dat de emotie mist. Maar er zijn er ook heel wat superemotionele bluesgitaristen waarbij je na drie nummers toch naar de bar loopt omdat het te voor de hand liggend, te makkelijk is: de solo als smartlap of zo. Het blijft een beetje mysterieus denk ik.

[rjong999]

Gelukkig maar...

[Han S]

Dat nummer ken ik niet maar MMEB Father of Night, father of Day.. dat is een song in een song, daar wordt Pepe heel emotioneel van.:D
Zelfde geldt voor de solo van Koerts in Earth and Fire's To the World of the future of Zeppelins Since I've been lovin you. Snik.
Die laatste is natuurlijk heel crappy gespeeld maar als je die gitaar vanaf het begin volgt klinkt die solo precies goed.

Visionary Mountains staat op Nightingales and Bombers en is een super song van Joan Armatrading.

[Heibel]

Sinds 'n tijdje ben ik de leadgitarist in 'n coverband, waar ik voorheen de enige gitarist was in een band met eigen werk. Ik moet nu dus meer soleren, sta meer in "the picture"...Ik merk nu eigenlijk pas hoe lastig het is om een langere solo interessant te houden en te voorkomen dat je steeds dezelfde truc toepast. Tot nu toe kwam ik eigenlijk altijd wel weg met pentatonisch en hier en daar een zijstapje. Nu moet ik vol aan de bak en mijn bagage uitbreiden...

Door het uitzoeken van bestaande solo's, merk ik hoe knap sommigen in elkaar steken. Je zingt ze zo mee, maar als je ze gaat analyseren, liggen ze niet altijd erg voor de hand. Ik kan er in ieder geval nog veel van leren. Met name de noten van de akkoorden betrekken in je solo was voor mij een eyeopener, maar wel lastig..Zeker omdat ik totaal ongeschoold ben..

Belangrijkste echter van een solo is echter de beleving van de speler...Soms dan is het er gewoon...inspiratie?!

[rjong999]

Als je een lange solo leuk wilt houden is he took wel van belang dat de rest van de band een beetje met je mee gaat, anders klinkt het echt alsof je een backing track in de loop gezet hebt.

Ik heb een nummer met een gitaarsolo van een minuut of 5, op één heel simpel accoordenschema, maar daar gebeurt echt van alles, een paar tempo-wisselingen, accentverplaatsingen, licks die ik samen met de drummer of met de pianist meespeel, daardoor hou je het ook levendiger.

[Pepe]

Visionary Mountains staat op Nightingales and Bombers en is een super song van Joan Armatrading.

Maar die heb ik... inderdaad goed, inc klein intro amuse. Uit de tijd dat de zanger zich devoot terug trok naar de coulissen als de gitarist een stap naar voren deed. Of een tambourijn pakte...

[EuroCinema]

Als je een lange solo leuk wilt houden is he took wel van belang dat de rest van de band een beetje met je mee gaat, anders klinkt het echt alsof je een backing track in de loop gezet hebt.

Ik heb een nummer met een gitaarsolo van een minuut of 5, op één heel simpel accoordenschema, maar daar gebeurt echt van alles, een paar tempo-wisselingen, accentverplaatsingen, licks die ik samen met de drummer of met de pianist meespeel, daardoor hou je het ook levendiger.

Dat is een kunst op zich inderdaad. Ook de communicatie in muziek en gebaar, hoe merk je aan elkaar of je er een schepje bovenop moet doen of niet? Na lang samen spelen gaat dat steeds natuurlijker. Als ik met een andere drummer speel dan mijn vaste maatje Niels (al 4 bands samen), ben ik altijd erg verbaasd over het gebrek aan reactie op wat ik speel in de drumpartij.

[JelmerOnGuitar]

Dat is een kunst op zich inderdaad. Ook de communicatie in muziek en gebaar, hoe merk je aan elkaar of je er een schepje bovenop moet doen of niet? Na lang samen spelen gaat dat steeds natuurlijker. Als ik met een andere drummer speel dan mijn vaste maatje Niels (al 4 bands samen), ben ik altijd erg verbaasd over het gebrek aan reactie op wat ik speel in de drumpartij.

Jah precies, daar herken ik ff mezelf in.. Ik speel nu 3 jaar samen met een van mn beste vrienden, ook een drummer.. Op de middelbare school elk tussenuur in ons jamhok daaro (heilig, die facilieit), dat werkt perfeckt.. We houden allbei van dezelfde bands, voelen elkaar perfekt aan..

We speelden allebei in de schoolband, ik soleerde altijd in een nummer dat "Peter gunn" heet, het hele nr is een leuk riffje wat constant in F blijft.. Ik speelde laatst weer ff met die band mee met een neit heel goeie drummer die totáál geen dynamiek in mn solo gedeelte legde, dan is over 1 akkoord soleren wel héél kut zeg!! Damn...

Terwijl als ik dat met mn maat doe, dan maakten we dr een feest van, met dikke drum en gitaar orgasmes.. Dat krijg je echt door heel lang samen te spelen, elkaar supergoed aan te voelen.

Het is een bijzonder verschijnsel, gevoel, maar muziek kan er niet zonder.

[Bloodline]

Ik wil maar ff zeggen, dat een goede solo ook uit weinig noten kan bestaan.
Zoals iemand hier al zei dat Gambale na al dat noten gepoep saai gaat worden.

Ik speelde laatst op de Guitar Expirience ( Hele gitaar sensatie in Hilversum + Sena guitar awards ) en daar hield Mike Stern een clinic. Ik kende die hele gast niet, ben ik eerlijk in maar hij vertelde wel iets interessants. Dat je zelfs met 3 noten in dezelfde volgorde iets compleets anders kan doen. Verschillende vibrato's, hoe je naar de (laatste) noot bend en of je hem dempt of niet. Check bijvoorbeeld BB King, die kan dat goed.

Maar je heb bijvoorbeeld een lickje, daarna doe je wat anders en dan kom je weer terug op dat lickje maar voor je hem anders uit.

Hier ben ik gisteren mee bezig gegaan en je ontdekt gewoon enorm coole dingen.

En ja nogmaals, ik kende die hele Mike Stern niet... boeiend :D

(nu wel natuurlijk)

[Bloodline]

Goede aanrader: Sister Cheryl van de band Ohm ( met Chris Poland erin )

Weet ff niet van welke plaat. Maar daar zitten hele vette lijnen in die je in je eigen stijl kunt ontwikkelen.

[Rick trodat]

Ik wil maar ff zeggen, dat een goede solo ook uit weinig noten kan bestaan.
Zoals iemand hier al zei dat Gambale na al dat noten gepoep saai gaat worden.

Ik speelde laatst op de Guitar Expirience ( Hele gitaar sensatie in Hilversum + Sena guitar awards ) en daar hield Mike Stern een clinic. Ik kende die hele gast niet, ben ik eerlijk in maar hij vertelde wel iets interessants. Dat je zelfs met 3 noten in dezelfde volgorde iets compleets anders kan doen. Verschillende vibrato's, hoe je naar de (laatste) noot bend en of je hem dempt of niet. Check bijvoorbeeld BB King, die kan dat goed.

Maar je heb bijvoorbeeld een lickje, daarna doe je wat anders en dan kom je weer terug op dat lickje maar voor je hem anders uit.

Hier ben ik gisteren mee bezig gegaan en je ontdekt gewoon enorm coole dingen.

En ja nogmaals, ik kende die hele Mike Stern niet... boeiend :D

(nu wel natuurlijk)


Ja ken hem wel, goede gitarist. Bijzonder zoet geluid ook.

[Das Schaap]

Ik wil maar ff zeggen, dat een goede solo ook uit weinig noten kan bestaan.
Zoals iemand hier al zei dat Gambale na al dat noten gepoep saai gaat worden.

Ik speelde laatst op de Guitar Expirience ( Hele gitaar sensatie in Hilversum + Sena guitar awards ) en daar hield Mike Stern een clinic. Ik kende die hele gast niet, ben ik eerlijk in maar hij vertelde wel iets interessants. Dat je zelfs met 3 noten in dezelfde volgorde iets compleets anders kan doen. Verschillende vibrato's, hoe je naar de (laatste) noot bend en of je hem dempt of niet. Check bijvoorbeeld BB King, die kan dat goed.

Maar je heb bijvoorbeeld een lickje, daarna doe je wat anders en dan kom je weer terug op dat lickje maar voor je hem anders uit.

Hier ben ik gisteren mee bezig gegaan en je ontdekt gewoon enorm coole dingen.

En ja nogmaals, ik kende die hele Mike Stern niet... boeiend :D

(nu wel natuurlijk)
:nervous:

Ik weet niet wat ik erger vind, dat ik Mike Stern gemist heb of dat jij em ziet zonder ook maar iets te weten van de grootheid die Mike Stern is. :o
Die gast heeft nog met Miles Davis gewerkt, daarnaast heeft die gast zoveel zieke nummers die echt zo goed in elkaar steken. En eigenlijk nooit met gitaar duidelijk op de voorgrond. Hij is denk ik zelf ook meer fan van de sax.

Oja soleren, het hangt echt puur af van wat je graag hoort. Iemand die graag blues luistert zal in bebop of shred nooit snel wat vinden, en iemand die gek is op de snelle solo's zal blues solo's vaak maar saai vinden omdat er dan te weinig gebeurt. En met de jaren verbreed je je stijl toch en vind je andere dingen ook gaaf. En dan kom je uit op de nieuwe generatie hybride spelers.:cheerup:

[Guitarmania]

:nervous:

Ik weet niet wat ik erger vind, dat ik Mike Stern gemist heb of dat jij em ziet zonder ook maar iets te weten van de grootheid die Mike Stern is. :o
Die gast heeft nog met Miles Davis gewerkt, daarnaast heeft die gast zoveel zieke nummers die echt zo goed in elkaar steken. En eigenlijk nooit met gitaar duidelijk op de voorgrond. Hij is denk ik zelf ook meer fan van de sax.

Oja soleren, het hangt echt puur af van wat je graag hoort. Iemand die graag blues luistert zal in bebop of shred nooit snel wat vinden, en iemand die gek is op de snelle solo's zal blues solo's vaak maar saai vinden omdat er dan te weinig gebeurt. En met de jaren verbreed je je stijl toch en vind je andere dingen ook gaaf. En dan kom je uit op de nieuwe generatie hybride spelers.:cheerup:

Mike Stern is tweeledig: Aan de ene kant is ie een god vanwege zijn juweeleske CD's "Upside Downside" en "Time in Place" (toen ie nog aan de drugs was...), maar aan de andere kant is ie strontvervelend door dat constante optrekken van die snaren nadat ie een distortion pedal heeft ingedrukt. Sommige mensen moeten stoppen op hun hoogtepunt.

Techniek blijft hetzelfde (fantastisch!) maar inspiratie is iets anders.