Conceptueel spelen

[Guitarmania]

Gisteren gezien in het Concertgebouw: Herbie Hancock.

Hij stelde de band voor en bij de gitarist (Loueke!! Onthoud die naam!) zei Hancock: "The best conceptual guitarist I've ever met".

Er stonden 6 mensen op het podium en als er een solo werd gespeeld wist ik niet naar welke muzikant ik moest kijken. Hele podium stond stijf van de electronica. "Conceptual guitarplaying" bleek weinig meer met gitaar spelen zoals wij dat kennen van doen te hebben. Maar - f@ - wat was die Loueke een giga gitarist.

Mijn stelling: gitaarspelen heeft weinig meer van doen met "stringplaying". De hedendaagse gitarist moet zich en zijn instrument onderscheiden door de extreme geluiden die zijn instrument onderscheiden van andere instrumenten. Hancock speelde beter metalguitar op zijn synth dat Loueke, maar Loueke wist geluiden en patronen uit zijn gitaar te halen waar Hancock nog nooit van gehoord had.

Wat is de nieuwe rol van de gitarist in een jazzband????

[budje]

Wat is de nieuwe rol van de gitarist in een jazzband????

Koffie zetten!

[gorgasm]

das die neger als ik me nie vergis? die heeft in afrika nog gestudeerd om de ritmes te leren, in Gent moest ie samen met hancock maar ook ervoor spelen, toen stond ie alleen.
Kdacht eerst dat t iets van n grap was, maar wat hij deed met zn mond én de gitaar heb ik nog nooit iemand zien doen. en waarschijnlijk zal ik het ook niet meer zien doen ook.

[-=JEROEN=-]

Als ik hem dit hoor spelen (het begin):

http://www.youtube.com/watch?v=S6qsLvv9M4Q

Dan moet ik meteen denken aan dit:

http://www.youtube.com/watch?v=v60lOLD0OPA
http://www.youtube.com/watch?v=2BrLEuzVCVQ
http://www.youtube.com/watch?v=89zM9pZzt0U
http://www.youtube.com/watch?v=aiXR9ggRdFI

:seriousf:

[EuroCinema]

Ik heb Hancock twee keer met Loueke gezien. In wezen is zijn spel vooral gebaseerd op motief-ontwikkeling en hij is er enorm goed in om een eenvoudig patroontje uit te bouwen en erop te varieren (zowel in nootkeuze en timing als in klank) tot het een verhaal wordt. Dat past erg goed bij de postbop van Hancock en kleurt erg mooi met harmonisch complex pianospel. Een topgitarist dus!

Over het algemeen zie je wel een tendens naar meer in motieven en intervallen denken dan in bop- en blueslijnen, zeker in de conservatoriumhoek. De geest van de geniale Jim Hall klinkt daarin erg door. Soms werkt dat heel mooi als iemand er zoals Loueke of Rosenwinkel iets eigens mee doet. Die stijl past ook goed bij moderne jazzcomposities, die veelal het Wayne Shorter-recept aanhouden: grillig verspringende akkoorden uit verschillende toonaarden.

Ik denk dat de toekomst voor jazzgitaar net zoals op zoveel vlakken niet meer 1 grote hoofdstroming zal brengen. Sommige muzikanten bouwen verder op Rollins en Shorter, anderen op Lou Donaldson en Grant Green, weer anderen op Miles' Bitches Brew en Tony Williams Lifetime etc. Hoe meer variatie, hoe leuker wat mij betreft. Maar wat belangrijker is: jij bent geinspireerd en hebt een idee van wat voor jou de muzikale toekomst is!

[DeiDRagonas]

Ik weet niet waar t heen gaat met de hedendaagse jazzgitarist, maar ik heb ff t filmpje bekeken en dat "conceptual spelen" is niks voor mij in elk geval.. Ondanks dat ie soms (bij toeval?) wat grappige geluidjes weet te produceren, klinkt het begin in mijn oren als amateuristisch gepiel.

R

[jaspie]

alsie gaat zingen dat stuk is erg mooi, maar wattie die daarvoor speelt snap ik gewoon niet. Kan netzo goed wat gemep op wat pannen zijn(komt mij netzo muziekaal over)

[Guitarmania]

Ik heb me al eerder afgevraagd wat de betekenis van een gitarist is als de synth hem kan nadoen en zelfs overtreffen. Ik heb in een band gespeeld met een toetsenist die metal-play guitarsound uit zijn toetsenbord haalde. Terwijl hij 10 vingers had en ik 4 op mijn gitaartoetsenbord had ik het idee onder te sneeuwen.

Antwoord op deze vraag is volgens mij conceptual spelen. Hoewel ik nog geen toetsenist Vai heb horen doen. En Vai is toch een voorloper in de gitaartechniek en -expressie.

Maar ik kan me zomaar voorstellen dat op een gegeven moment een toetsenist gaat doen wat Vai op de gitaar doet.

Maar ja, hetzelfde geldt voor harp en viool. Op een gegeven moment is alles electronisch na te doen.

Enige waar het dan op aan komt: Piano heeft 10 vingers, en gitaar 4 op de fretbord. Vai tapt en dus kan ie het maximeren tot 6 (max aantal snaren). Zijn gitaristen wat dat betreft geen gemankeerde toetsenisten?

Sorry, reply maar niet. Ik kan duizend argumenten tegen deze stelling inbrengen.

[EuroCinema]

Toch ff een reply. Je wordt gek als je muziek gaat zien als een concurrentieslag of als marketing, waarbij je continu de concurrentie moet overtreffen. Er zit altijd wel een gastje van 15 in Korea dat drie keer zo snel kan spelen als jij. "ja, maar ik speel met meer gevoel" denk je dan. Maar dan staat er weer een vent van 50 in de kroeg op de hoek die met veel meer gevoel dan jij speelt. "Okee, maar mijn ideeen zijn verfijnder" zeg je tegen jezelf. En dan hoor je een myspace van iemand die het allemaal net nog wat slimmer doet - al tien jaar. Speel gewoon waar jij blij van wordt, zoek een paar gasten waar het muzikaal mee klikt en zie andere bands uitsluitend als iets om plezier en inspiratie aan te ontlenen, niet als de vijand. :hippie:

[Guitarmania]

Tsja, is natuurlijk ook zo. Op elk vlak van mensdom ontstaat strijd. Zelfs als het om de liefde gaat staat er altijd een idioot op die meent de grootste te hebben. Vraag is of dat erg is. Vooruitgang gaat toch altijd over de band van strijd. Laatst las ik dat een engelse chemist heeft gesteld dat het menselijk dna zich in het westen niet meer ontwikkelt omdat er in het westen geen strijd meer is. Terwijl in Afrika de eerste mensen ontstaan die resistent tegen het aidsvirus zijn. Je moet een mens dus uitdagen. Een mens ontwikkelt zich enkel als ie wordt uitegaagd. Dat geldt ook voor gitaarspel. Gitaristen moeten elkaar uitdagen om het gitaarspelen op hoger plan te brengen. Op een gegeven moment moet ik afhaken. Maar ... wie ben ik?!

[449]

Loueke ik een heel bijzonder gitarist.
Zijn zingen doet me een beetje aan Richard Bona denken.
Man gebruikt ook een aparte stemming.
Zie:
http://www.youtube.com/watch?v=mT4Qfx00zxA&feature=related

Ik nooit eerder van de beste man gehoord.
Bedankt voor de tip!

[EuroCinema]

Tsja, is natuurlijk ook zo. Op elk vlak van mensdom ontstaat strijd. Zelfs als het om de liefde gaat staat er altijd een idioot op die meent de grootste te hebben. Vraag is of dat erg is. Vooruitgang gaat toch altijd over de band van strijd. Laatst las ik dat een engelse chemist heeft gesteld dat het menselijk dna zich in het westen niet meer ontwikkelt omdat er in het westen geen strijd meer is. Terwijl in Afrika de eerste mensen ontstaan die resistent tegen het aidsvirus zijn. Je moet een mens dus uitdagen. Een mens ontwikkelt zich enkel als ie wordt uitegaagd. Dat geldt ook voor gitaarspel. Gitaristen moeten elkaar uitdagen om het gitaarspelen op hoger plan te brengen. Op een gegeven moment moet ik afhaken. Maar ... wie ben ik?!
Weet je, het kan mij persoonlijk echt niks schelen of muziek zich verder ontwikkelt, of gitaarspel op een hoger plan komt of wat dan ook. Alles moet tegenwoordig altijd maar beter, groter, de economie moet constant groeien, je moet carriere maken of de wereld verbeteren, stilstand is achteruitgang, die onzin. Ik hoef niet in een toekomstig lijstje van baanbrekende gitaristen te staan, ik wil gewoon plezier hebben met mijn muziek zolang ik kan. De rest is hoe je het ook wendt of keert een egotrip: IK heb dit of dat bereikt, MIJ zullen ze zich herinneren. Who cares, Jimi Hendrix is net zo dood als een willekeurige hobbygitarist die in 1970 is overleden.

[peter_heijnen]

Er zit altijd wel een gastje van 15 in Korea dat drie keer zo snel kan spelen als jij. "ja, maar ik speel met meer gevoel" denk je dan. Maar dan staat er weer een vent van 50 in de kroeg op de hoek die met veel meer gevoel dan jij speelt. "Okee, maar mijn ideeen zijn verfijnder" zeg je tegen jezelf. En dan hoor je een myspace van iemand die het allemaal net nog wat slimmer doet - al tien jaar. Speel gewoon waar jij blij van wordt, zoek een paar gasten waar het muzikaal mee klikt en zie andere bands uitsluitend als iets om plezier en inspiratie aan te ontlenen, niet als de vijand. :hippie:
Mooi gesproken, amen!

En loueke, wat een bijzondere gast zeg. Dat moet ook echt wel, wil je überhaupt door hancock worden opgemerkt.

[jaspie]

Dat moet ook echt wel, wil je überhaupt door hancock worden opgemerkt.

naja hij heeft ook een plaatje met oa john mayer gemaakt, dus hancock houd ook wel van traditionele gitaristen lijkt me.

[449]

naja hij heeft ook een plaatje met oa john mayer gemaakt, dus hancock houd ook wel van traditionele gitaristen lijkt me.

Dat is wat ik erg goed vind aan Hancock, hij is erg breed bezig en komt elke keer met iets anders.
Ik vind het zelf erg knap als muzikanten dit kunnen en niet altijd in één ding blijven steken.

[peter_heijnen]

naja hij heeft ook een plaatje met oa john mayer gemaakt, dus hancock houd ook wel van traditionele gitaristen lijkt me.
Ja idd traditioneel, maar daarom niet minder bijzonder.

[Guitarmania]

Weet je, het kan mij persoonlijk echt niks schelen of muziek zich verder ontwikkelt, of gitaarspel op een hoger plan komt of wat dan ook. Alles moet tegenwoordig altijd maar beter, groter, de economie moet constant groeien, je moet carriere maken of de wereld verbeteren, stilstand is achteruitgang, die onzin. Ik hoef niet in een toekomstig lijstje van baanbrekende gitaristen te staan, ik wil gewoon plezier hebben met mijn muziek zolang ik kan. De rest is hoe je het ook wendt of keert een egotrip: IK heb dit of dat bereikt, MIJ zullen ze zich herinneren. Who cares, Jimi Hendrix is net zo dood als een willekeurige hobbygitarist die in 1970 is overleden.

Die discussie wil ik toch even aangaan. Hij heeft namelijk niet alleen te maken met muziek. Het feit dat het jou niks kan schelen hoe de muziek zich ontwikkelt, daarvan wil ik even akte nemen. Waarom kan dat jou niet schelen? Los van Ik, of Jij of Carriere of Snel of Beroemd, uiteindelijk is het toch iets prachtigs als de muziek zich afzonderlijk van jou ontwikkelt tot iets nog veel mooiers dan het nu is?

Door je stelling:"het kan mij persoonlijk echt niks schelen of muziek zich verder ontwikkelt, of gitaarspel op een hoger plan komt of wat dan ook. Alles moet tegenwoordig altijd maar beter, groter, de economie moet constant groeien, je moet carriere maken of de wereld verbeteren, stilstand is achteruitgang, die onzin" zeg je in wezen "na mij de zondvloed".

Waarom kan je die ontwikkeling in muziek niks schelen? Ik zeg niet dat het grote, sneller of beter moet worden, maar ik ben simpelweg vreselijk nieuwsgierig naar alle prachtige dingen die na mij gaan gebeuren. Puur en alleen vanwege de muziek.

Is muziek niet een belang op zich, geheel geabstraheerd van lieden die die muziek spelen? Even gekscherend: Maar zou een ontwikkelingspunt in de muziek niet kunnen zijn dat die ontdaan van ieder ego tot een ontroerend ja-knikken leidt op de maat van hemelse muziek? Zo van "Nu zijn we eindelijk thuis"?

Is dat ook niet hoe de griekse bouwkunst zich heeft geprobeerd te ontwikkelen: Ze probeerden de architectuur van de goden te bouwen. Het lukte ze toen niet, maar wellicht eens een keer?

Moet je je van die ontwikkeling afkeren door te stellen: "Ach, allemaal na mij"?