humbucker
16 september 2008, 17:19
Dag gitaarnetters,
ik ben op zoek naar een nieuwe gitaar. Ik weet echter nog niet wat ik precies zoek. Ik heb wel een idee van sound, het moet vooral funken, bluesen en rocken (denk aan de rhcp). Daarom ben ik gisteren eens een heleboel dingen gaan testen (strat's en tele's) waarvan hier een verslagje volgt.
Thuis speel ik over een AC15 maar die hadden ze jammer genoeg niet meer staan. Dus heb ik alle gitaren getest over een peavey classic 30 met alle eqknoppen op 12 uur.
TESTVERSLAG:
1) Fender strat highway one:
Als eerste heb ik een highway one van de haak gehaald. Deze strat had een rosewood toets en (uiteraard) maple neck. Het ding heeft een vlotte, satijngelakte hals maar wel jumbo frets. Persoonlijk is dat voor mij een minpuntje, aangezien ik daar niet goed mee overweg kan. Voor de rest was het ding goed afgewerkt, alle knoppen en switches deden goed hun ding. En de matte nitrolak geeft een heel ander uitzicht aan de gitaar. Clean klonk goed, maar niet zo goed als ik verwachtte. Mijn Squier blijft helemaal niet zo ver achter. Voor overdrive la même histoire. De gitaar reageert dan wel weer goed op het gebruik van de tonepots. Al bij al een leuk gitaartje, maar niet voor mij, vooral vanwege de jumbofrets.
2) Fender Standard Strat (mex):
Vervolgens een Standard van de haak gehaald. Dit ding is inderdaad gewoon standaard. Hij doet zijn werk, maar verwacht er niets meer van. Het halsprofiel is net als bij de highway one een satijngelakte "C"-hals. Alleen heeft de standard medium jumbo frets waardoor ik hem persoonlijk beter bespeelbaar vond. Jammer genoeg zijn de pickups van dit ding zo dood. Clean is flets. Overdrive klinkt gewoon niet lekker, vol genoeg (ook al is het dan een SC-gitaar, een strat moet gewoon beter klinken als dit!).
3) Fender Lite Ash stratocaster:
Vervolgens heb ik een Fender lite ash strat geprobeerd. En ik was aangenaam verrast. Buiten de finish vond ik er eigenlijk niet echt een minpuntje op. Je moet natuurlijk houden van de Birdseyemaple hals, maar dat is voor mij niet echt een probleem. De satijngelakte C-shape hals ligt lekker in de hals en alsmede door de mediumjumbo frets speelt dit ding gewoon héél lekker!
De pickups (semour duncans) klinken heel vol! Lekker jazzy, bluesy op het halselement. Hiermee kreeg ik een heel mooi clean uit de Peavey. Lekker funky op het middenelement. En in de brugpositie kreeg ik er een hele lekkere scheur uit! Echt een ideaal stratje voor dat geld!
4) Fender Custom Shop '66 Stratocaster NOS.
Ten slotte heb ik een Fender CS getest om een vergelijkingsbasis te hebben. Deze strat heeft Custom '66 pick-ups en door de nitrogelakte C-shape nek (die iets dikker was als de andere halzen) speelde ie echt heerlijk! Enig eventueel minpuntje is de 3-way switch, maar ik miste hem niet eerlijk gezegd. De afwerking van deze gitaar was schitterend. Gewoonweg perfect eigenlijk. Het clean was echt lekker, met name op het halselement kreeg ik er een schitterende bluesy sound uit. De brug was lekker trebly, maar niet overdreven, gewoon zoals een strat hoort te klinken! Het ding rockte gewoon!
Conclusie wat betreft de stratjes is dat een custom shop toch nog steeds absolute top blijft. Tegenvallend vond ik de Highway one, maar dit kwam vooral omdat ik de jumbofrets niet lekker vindt spelen. Qua sound was hij wel ok! Verrassend vond ik de Lite Ash strat. Ik vond hem beter spelen en klinken dan de highway one, die toch wel ongeveer 2x zo duur is. Jammer genoeg is hij maar verkrijgbaar in 3 finishes. Wat voor sommige mensen wel eens een terughoudend effect kan hebben. De standard staat vanonder aan het rijtje.
Jammer genoeg heb ik niet meer strats kunnen bespelen. Ik had namelijk ook nog graag de classic-series bespeeld en de American Standard/Deluxe. Maar deze waren niet meer op voorraad, helaas.
Dus wat doe je als je nog wat tijd over hebt? Dan probeer je eens een Tele!
1) Fender Standard Mex Tele.
Op het halselement een beetje plat en op het brugelement een schelle bak! Ik kreeg er maar weinig bruikbaars uit. De bespeelbaarheid was wel goed. Alleen de afwerking van dit ding was embarmelijk. De neckpocket was veel te groot uitgezaagd. aan de cutaway zijde was er een gapende leegte van bijna een halve cm! Een typisch maandagmorgen gevalletje?! Ik hoop in ieder geval voor Fender dat niet alle standaard mex tele's zo afgewerkt zijn!
2) Fender Deluxe Blackout Tele.
Deze tele heeft 3 pickups, een beetje als een strat dus, zeker in combinatie met de 6-saddle-bridge. Vooral op het middenelement heb je een stratsound. De hals geeft een aardig jazzy soundje, terwijl de brugpositie lekker trebbly is! Dit is eigelijk ideaal voor iemand die echt een super Alround gitaar zoekt. Deze gitaar kan ongeveer alles! Maar of ie alles even goed kan... Dat betwijfel ik. Dit model was wel keurig afgewerkt en het ding reageerde ook lekker op het terugdraaien van de tonepots ed.
3) Fender American Standard Tele.
Een gewoon goede Tele was dit. Zonder poespas. 2 pickups, 3way Switch. Zowel schredden als bluesen kan hierop! Funken ging zonder problemen. In deze gitaar vond ik het geluid wat ik onder Tele versta.
4) Fender '72 Telecaster Custom.
Een tele met een humbucker in de hals en een SC in de brug. Veelzijdig instrument! Door de humbucker krijg je in de hals een lekker vettige blues sound. Zet je de switch in de middenpositie dan krijg je een combinatie van deze donkere hals pickup en de trebbly brugpickup wat een erg bruikbare sound opleverd. De brugpickup is dan weer ideaal om te funken en op het overdrivekanaal kreeg ik er een lekkere scheur uit! Een lekkere bak maw!
Dit waren alle tele's die ik getest heb. De baja was er jammer genoeg niet, anders had ik deze ook eens aan de tand gevoeld. De enige echte tele vond ik de USA standard. De Deluxe Blackout is een veelzijdig instrument maar gaf bij mij de indruk van "net niet". De Custom heeft met zijn halshumbucker en brugpickup een lekkere combinatie waardoor dit ook de veelzijdigste van de test is. De mex Standard verliest door zijn krakkemikkige afwerking en iele sound veel punten en staat als laatste in dit rijtje.
Ik weet dus nog steeds niet wat ik wil. Het enige positieve is dat mijn gas wat gedaald is. Voor een strat is het nog steeds hoog, voor een tele heel wat minder!
groeten,
Humbucker
ps: Hulde voor iedereen die mijn review heeft doorgespit :D
ik ben op zoek naar een nieuwe gitaar. Ik weet echter nog niet wat ik precies zoek. Ik heb wel een idee van sound, het moet vooral funken, bluesen en rocken (denk aan de rhcp). Daarom ben ik gisteren eens een heleboel dingen gaan testen (strat's en tele's) waarvan hier een verslagje volgt.
Thuis speel ik over een AC15 maar die hadden ze jammer genoeg niet meer staan. Dus heb ik alle gitaren getest over een peavey classic 30 met alle eqknoppen op 12 uur.
TESTVERSLAG:
1) Fender strat highway one:
Als eerste heb ik een highway one van de haak gehaald. Deze strat had een rosewood toets en (uiteraard) maple neck. Het ding heeft een vlotte, satijngelakte hals maar wel jumbo frets. Persoonlijk is dat voor mij een minpuntje, aangezien ik daar niet goed mee overweg kan. Voor de rest was het ding goed afgewerkt, alle knoppen en switches deden goed hun ding. En de matte nitrolak geeft een heel ander uitzicht aan de gitaar. Clean klonk goed, maar niet zo goed als ik verwachtte. Mijn Squier blijft helemaal niet zo ver achter. Voor overdrive la même histoire. De gitaar reageert dan wel weer goed op het gebruik van de tonepots. Al bij al een leuk gitaartje, maar niet voor mij, vooral vanwege de jumbofrets.
2) Fender Standard Strat (mex):
Vervolgens een Standard van de haak gehaald. Dit ding is inderdaad gewoon standaard. Hij doet zijn werk, maar verwacht er niets meer van. Het halsprofiel is net als bij de highway one een satijngelakte "C"-hals. Alleen heeft de standard medium jumbo frets waardoor ik hem persoonlijk beter bespeelbaar vond. Jammer genoeg zijn de pickups van dit ding zo dood. Clean is flets. Overdrive klinkt gewoon niet lekker, vol genoeg (ook al is het dan een SC-gitaar, een strat moet gewoon beter klinken als dit!).
3) Fender Lite Ash stratocaster:
Vervolgens heb ik een Fender lite ash strat geprobeerd. En ik was aangenaam verrast. Buiten de finish vond ik er eigenlijk niet echt een minpuntje op. Je moet natuurlijk houden van de Birdseyemaple hals, maar dat is voor mij niet echt een probleem. De satijngelakte C-shape hals ligt lekker in de hals en alsmede door de mediumjumbo frets speelt dit ding gewoon héél lekker!
De pickups (semour duncans) klinken heel vol! Lekker jazzy, bluesy op het halselement. Hiermee kreeg ik een heel mooi clean uit de Peavey. Lekker funky op het middenelement. En in de brugpositie kreeg ik er een hele lekkere scheur uit! Echt een ideaal stratje voor dat geld!
4) Fender Custom Shop '66 Stratocaster NOS.
Ten slotte heb ik een Fender CS getest om een vergelijkingsbasis te hebben. Deze strat heeft Custom '66 pick-ups en door de nitrogelakte C-shape nek (die iets dikker was als de andere halzen) speelde ie echt heerlijk! Enig eventueel minpuntje is de 3-way switch, maar ik miste hem niet eerlijk gezegd. De afwerking van deze gitaar was schitterend. Gewoonweg perfect eigenlijk. Het clean was echt lekker, met name op het halselement kreeg ik er een schitterende bluesy sound uit. De brug was lekker trebly, maar niet overdreven, gewoon zoals een strat hoort te klinken! Het ding rockte gewoon!
Conclusie wat betreft de stratjes is dat een custom shop toch nog steeds absolute top blijft. Tegenvallend vond ik de Highway one, maar dit kwam vooral omdat ik de jumbofrets niet lekker vindt spelen. Qua sound was hij wel ok! Verrassend vond ik de Lite Ash strat. Ik vond hem beter spelen en klinken dan de highway one, die toch wel ongeveer 2x zo duur is. Jammer genoeg is hij maar verkrijgbaar in 3 finishes. Wat voor sommige mensen wel eens een terughoudend effect kan hebben. De standard staat vanonder aan het rijtje.
Jammer genoeg heb ik niet meer strats kunnen bespelen. Ik had namelijk ook nog graag de classic-series bespeeld en de American Standard/Deluxe. Maar deze waren niet meer op voorraad, helaas.
Dus wat doe je als je nog wat tijd over hebt? Dan probeer je eens een Tele!
1) Fender Standard Mex Tele.
Op het halselement een beetje plat en op het brugelement een schelle bak! Ik kreeg er maar weinig bruikbaars uit. De bespeelbaarheid was wel goed. Alleen de afwerking van dit ding was embarmelijk. De neckpocket was veel te groot uitgezaagd. aan de cutaway zijde was er een gapende leegte van bijna een halve cm! Een typisch maandagmorgen gevalletje?! Ik hoop in ieder geval voor Fender dat niet alle standaard mex tele's zo afgewerkt zijn!
2) Fender Deluxe Blackout Tele.
Deze tele heeft 3 pickups, een beetje als een strat dus, zeker in combinatie met de 6-saddle-bridge. Vooral op het middenelement heb je een stratsound. De hals geeft een aardig jazzy soundje, terwijl de brugpositie lekker trebbly is! Dit is eigelijk ideaal voor iemand die echt een super Alround gitaar zoekt. Deze gitaar kan ongeveer alles! Maar of ie alles even goed kan... Dat betwijfel ik. Dit model was wel keurig afgewerkt en het ding reageerde ook lekker op het terugdraaien van de tonepots ed.
3) Fender American Standard Tele.
Een gewoon goede Tele was dit. Zonder poespas. 2 pickups, 3way Switch. Zowel schredden als bluesen kan hierop! Funken ging zonder problemen. In deze gitaar vond ik het geluid wat ik onder Tele versta.
4) Fender '72 Telecaster Custom.
Een tele met een humbucker in de hals en een SC in de brug. Veelzijdig instrument! Door de humbucker krijg je in de hals een lekker vettige blues sound. Zet je de switch in de middenpositie dan krijg je een combinatie van deze donkere hals pickup en de trebbly brugpickup wat een erg bruikbare sound opleverd. De brugpickup is dan weer ideaal om te funken en op het overdrivekanaal kreeg ik er een lekkere scheur uit! Een lekkere bak maw!
Dit waren alle tele's die ik getest heb. De baja was er jammer genoeg niet, anders had ik deze ook eens aan de tand gevoeld. De enige echte tele vond ik de USA standard. De Deluxe Blackout is een veelzijdig instrument maar gaf bij mij de indruk van "net niet". De Custom heeft met zijn halshumbucker en brugpickup een lekkere combinatie waardoor dit ook de veelzijdigste van de test is. De mex Standard verliest door zijn krakkemikkige afwerking en iele sound veel punten en staat als laatste in dit rijtje.
Ik weet dus nog steeds niet wat ik wil. Het enige positieve is dat mijn gas wat gedaald is. Voor een strat is het nog steeds hoog, voor een tele heel wat minder!
groeten,
Humbucker
ps: Hulde voor iedereen die mijn review heeft doorgespit :D