Extreme!

[Luc-O]

Nuno Bettencourt dus, 3 nov. in 013 Tilburg. Het wordt de komende tijd echt smullen op gitaargebied hier in NL, met Gilbert, Kotzen, Greg Howe, Nuno. Wel wat minder voor de portemonnee overigens. Nu Van Halen nog, maar of dat ooit gebeurt...

[pgm10th]

Kotzen!?!?!?!?!?!
Heb ik wat gemist.....waar en wanneer dan?

[pgm10th]

Never mind, ik heb het al gevonden......en kaartjes gekocht voor de gig in de boerderij.
Eindelijk......na heel lang wachten.....hij in Nederland

[The_syphon]

Ja, inderdaad!! Ik heb voor allen al kaarten :)!

[The_syphon]

En dat Eric Johnson maar eens komt !!!

[The_syphon]

€35 trouwens........

[Riky]

open ik een paar maand geleden een topic over dat extreme weer bij elkaar komt, word ik belachelijk gemaakt:D Blijkt dat er meer liefhebbers zijn.
Ik krijg waarschijnlijk niemand mee:( Balen! Wil ze wel zien, ondankt dat de cd mij best wel tegenviel.

[Noid]

Yes, kaartjes besteld! Nieuwe album is errug lekker. Lekkere kruising tussen Kings X, Queen en Extreme :rockon: Dus ik zat laatst al te kijken of ze naar Europa kwamen en had bijna kaartjes voor 23-11 in Birmingham besteld, omdat ik op hun site niet zag dat ze ook in 013 zouden spelen. Scheelt mooi een reisje naar Engeland. 2 keer eerder zag ik ze live: Dynamo open air in 1991 en Torhout Werchter in 1992. Ik vond ze toen live goed, dus na al die jaren rijpen kan het nu alleen maar beter worden, toch?

[Riky]

extreme is imo live altijd nog beter geweest dan op cd. Cd is goed, maar live rock het echt beter. Minder poespas enz...
Nieuwe cd is zeker vet, maar stem van gary spreekt me niet meer aan. Hoge noten haalt hij niet echt lekker meer, nuno is daar in tegen weer terug op zijn oude pad. Lekkere experimentele solo's en strakke riffs. Goede cd als je kijkt naar wat er tegenwoorden ook uitgebracht word, maar vind het geen hoogstandje waar ik toch wle op hoopte na die jarenlange pauze waarin ze inspiratie hebben kunne opdoen:)

Veel plezier allen in 0.13! Ik krijg helaas niemand zover om er heen te gaan... Iedereen ziet extreme nog voor zich als het foute jaren 80 bandje, maar kenners weten dat ze dat image bij waiting for the punchline al kwijt waren.

Ik heb nog wel een revieuw van een goede kennis van mij (extreme fan in hart en nieren, heeft zelfs een keer tijdens concert met extreme mogen spelen op nuno's n4) over de cd waar ik het behoordlijk mee ben... Als iemand daar interesse in heeft akn ik wel vragen of ik hem mag posten...

laterss

[Noid]

... Ik heb nog wel een revieuw van een goede kennis van mij (extreme fan in hart en nieren, heeft zelfs een keer tijdens concert met extreme mogen spelen op nuno's n4) over de cd waar ik het behoordlijk mee ben... Als iemand daar interesse in heeft akn ik wel vragen of ik hem mag posten... laterss
Tuurlijk, post maar.

Ennuh gewoon net zo lang doorzeuren tegen mensen dat ze wel met je mee gaan :)

[Riky]

Bij deze. Een revieuw van het nieuwe album van Extreme gemaakt door Boris Klein Geltink

Saudades de rock

1 Star
Een leuke start voor deze comeback. Echter wordt het refrein toch
wat irritant. Het refrein is catchy, maar persoonlijk niet plezierig.
Niet zoals gewend bij Extreme. Meerstemmigheid in de zangpartijen klinken wel Extreme.
De gitaar klinkt iets te dominant op de plaat. Verder klinkt dit wel als Extreme vooral de coupletten.
De tussenstukken worden zoals gebruikelijk met riffs van gitarist Nuno ritmisch gevuld.
Van de zanger Gary Cherone ben ik zelf nooit erg kapot van geweest. Ook hier vind ik het geen toevoeging aan de muziek.
De gitaarsolo klinkt wel goed met een leuke modulatie halverwege. Vervolgens schiet het weer terug naar het refrein en daarmee is de climax totaal weg.
Laatste stuk wordt simpel wat harder gespeeld maar de dynamiek is even kwijt.


2 Comfortably dumb
Deze begint erg lekker! Stevige riff als intro. Vervolgens valt het even stil voor een overgang naar een couplet. Geleidelijk aan komt het refrein om de hoek kijken.
De nieuwe drummer mist wat ballen in dit nummer tijdens de couplet. De bridge van dit nummer vind ik erg gaaf en erg Extreme achtig. Vergelijkbaar met Waiting for the punchline.
Overgang naar een lekkere solo na de brug. Typische Nuno solo van zijn latere werk. De break na de solo vind ik lekker klinken.
Een surprise element op het einde van het nummer was niet noodzakelijk, want ook de zanglijn breekt het nummer een beetje af. Ze eindigen wel strak.
Dit nummer vind ik eigenlijk best goed!

3 Learn to love
Een typische Nuno riff van zijn latere werk. Te vergelijken met dramagods. Ik merk in de zanglijn dat deze bedacht moet zijn door Nuno zelf. Echter zingt Gary dit niet zo leuk.
Hij schreeuwt niet zo doeltreffend meer. Het refrein klinkt wel aardig met leuke akkoorden in een drive. Daarna weer de typische riff in het couplet.
De bridge is een beetje saai. Soms vind ik de fantastische gitarist Nuno overdrijven. Ik vind de opnamens eigenlijk niet erg positief. Als dit beter was opgenomen kon de bridge heerlijk zijn.
Live zal het zeker erg goed klinken.

4 Take us alive
Dit begint erg grappig, maar niet erg Extreme. Dit neigt naar Rock a billy. Ik vind het jammer. Het is niet verkeerd, maar hier koop ik Extreme niet voor. Alhoewel Extreme Extreme album van 89 had ook van die
Vrolijke uptempo nummers, maar dit is toch wel beetje vreemd. Prettig melodietjes speelt Nuno als intro en intermezzo. De solo is ook een beetje Rock a billy. Ik vind het refrein niet smerig genoeg.
Nee beetje een afknapper, maar ach een lolletje moet kunnen.


5 Run
De intro klinkt fris. Funky is het. Pompend! De verse klinkt gaaf. Beetje old skool. Maar waar is de smerigheid van tegenwoordig. Met een comeback moet je natuurlijk voorzichtig zijn.
Te anders mag het niet zijn, maar het past niet helemaal in de tijdgeest. Het geheel klinkt niet smerig, maar de gitaarpartijen zijn wel erg gaaf eigenlijk. Vooral de overgang naar de solo en solo zelf.
Ritmische benadering genoeg. Twee stemmige solo partij. Dit nummer doet het vast leuk op een festival overdag in de zon met een pintje die graag helemaal zou willen drinken.
Het einde is rustig met akkoorden en loopt zo naar huis met een fade-out. Daarmee is ook alles gezegd.

6 Last hour
Het is tijd voor een mineurtje. Deze akkoorden heb ik toch wel genoeg gehoord eigenlijk. Variatie moet er natuurlijk zijn. Beetje The Animals alike tokkel voor de couplet.
De refrein is hard gezongen.
Niet erg sterk. De overgang naar couplet is wel mooi, maar met een beetje delay en/of reverb wat zweverigheid laten klinken kon geen kwaad naar mijn mening.
Deze gehoopte delay en reverb komt wel in de brug. Dit klinkt wel goed eigenlijk! Neigt wat naar Wishbone Ash. Leuke melodie swell. Solo is sterk, maar droog.
Af en toe lijkt het beetje Slash achtig melodramatisch. Ik vind de zanglijn van het refrein niet tof helaas. Dit eindigt met een Population1 tokkel (Nuno solo album).

7 Flower man
Eindelijk een uptempo nummer, dat was ook nodig na het vorige nummer. Wel lekker nummertje dit. Riffje in het couplet. Beetje college rock akkoorden in het refrein.
Waarschijnlijk is dit ook een leuk nummer om live te horen. De brug drukt naar een hogere sfeer lijkt het. Er moet wat gaan komen. Een solo natuurlijk! Leuk gedaan.
Dit klinkt wel tof. Afgewisseld met wat breaks en opbouwend naar een refrein. Klinkt erg druk.

8 King of the ladies
Dit klinkt al iets smeriger. Een broertje van de zachtere nummers van Velvet Revolver. Deze zanglijn vind ik wel tof. Ik vind Nuno een betere gitarist dan Slash. De solo in dit nummer is voor de shred liefhebbers leuk.
Na de gitaarsolo maken ze het wat duister en smerig om terug te komen bij een couplet gevolgd door een refrein. Het refrein wordt, zoals vaak, een paar keer herhaald. Slash alike solo op de achtergrond. Dat is wel leuk om te horen van Nuno.


9 Ghost
Hey een piano! Dat speelt Nuno wel vaker. Bah! De zang glijdt erin zoals een buikschuiver met te veel sop. Klinkt wel catchy. Dit zou een mainstreamer kunnen worden. Opbouwend. Persoonlijk houd ik niet van dit type muziek.
Muzikaal is het wel. Zangpartij is af en toe beetje musical achtig. Nummer is niet verkeerd. Typische Nuno piano partij is het. Met zulke nummers hoop ik altijd op een climax op het einde. Waar gitarist de piano verlaat voor gitaar en verder scheurt.
Ik hoop dat dat gaat gebeuren. Viool partijen worden het in plaats mijn gehoopte gitaar, maar ach ik denk dat veel mensen dit wel leuk zouden vinden.

10 Slide
Yeah! Dat begint weer lekker. Funky riff in de intro. Oh...de verse ook erg funky! Uptempo funk nummertje is dit. Persoonlijk houd ik daar wel van. De partijen van de intro wordt ook gebruikt voor het refrein.
Leuke buigingen in de backings. Intermezzo klinkt waanzinnig. Een eigenwijs gedempt funky deuntje. Funk gehalte blijft aanwezig. Dit is een pittig nummer om te spelen denk ik. De intermezzo loopt over naar een gitaarsolo zoals gebruikelijk bij Extreme.
Toch weet Nuno altijd wel iets te doen in de solo's om het niet zoals gebruikelijk te laten klinken. Funk wordt nog harder opgevoerd. Soms beetje RHCP, maar dan anders haha.
Leuk dat ze de funky riff een octaaf verhogen.

11 Interface
Dit nummer kende ik al van Dramagods project van gitarist Nuno. Hij klinkt iets trager dan het origineel. Ik vind dit wel een tof nummer. Typsich Gary en Nuno zang.
Ik vind Nuno eigenlijk een betere zanger dan Gary. Ik vind het wel tof dat Nuno er toch een andere solo van heeft gemaakt, maar het origineel klinkt ook fantastisch.
Dit is eigenlijk een ideale progressie voor Mr. Joe Satriani.

12 Sunrise
Begint met een vocale intro. Gevolgd met een groove is het nummer van start. Toch vind ik dit niet origineel meer. Het blijft wat tam in het refrein. Nuno heeft echt een octaverpedaal aan zijn standard toegevoegd.
Wordt het wel wat voller van. Ik vind dat over het gehele album de partijen voor gitaar en bas erg eerlijk zijn. Ze kunnen dit live exact zo spelen. Niet te veel dubbel gitaarwerk. Dat siert wel, maar neemt soms wat kracht weg.
Als de bassist nu af en toe eens een fuzzer zou gebruiken. De bridge gaat als andere riff verder. Hier zit wel weer wat dynamiek. Een fade out lijkt nodig voor dit nummer. Spijtig vind ik dat altijd.

13 Peace (saudade)
De piano wordt weer gepakt. Jammer dat het zo droog klinkt. Andere kant is dat het wel eerlijk klinkt. Vrede moet ook eerlijk, puur en transparant zijn natuurlijk!
Dit is wel een nummertje dat prima aan het einde van een cd past. Het bouwt langzaam iets op zoals het hoort. Meerstemmigheid in zang vult het geheel. Drums zitten er in het eerste gedeelte niet in. Door ervaring weet Extreme nummers wel voldoende op te bouwen.
Toch zijn er bands tegenwoordig die dit vele malen beter kunnen en doen.
Wel lekker rustige solo van Nuno zoals ik het nog niet eerder van hem gehoord heb, maar hoe doet ie dit live? De tekst is mij iets te liefdadig. Goede intensie natuurlijk.
Mooi is het wel.

14 Americocaine (demo 1985)
Een soort bonus nummertje. Wel een cool nummer eigenlijk. Dit is het oude Extreme van de jaren 80. Deze heb ik nog nooit gehoord. Dit nummertje is nog voor hun eerste album uit 1989.
Wie Extreme kent van dat album zal dit herkennen. Wel leuke gitaarsolo. Van Halen is hier inspiratie geweest. Wel grappig nummer. Oude tijden.
Living in Americo.....living in Americo...living in Americo....CAINE!! hahaha..grappig.
Leuke bonus is het.

De teksten zijn zoals gewend van Extreme niet te moeilijk. Ook niet te diep, maar ook niet te oppervlakkig. Lekker simpel is het.
De teksten hebben me niet altijd even hard aangesproken. Ik ben zelf gitarist en luister daarom al vrij snel naar gitaar en baspartijen.
Toch verlies ik het geheel niet uit het ook. Algemeen gezien vind ik het een teleurstellend album. Na 13 jaar hadden ze met beter werk kunnen komen.
Ik vind de zanger niet prettig om te horen. Echter voor een muziekliefhebber is het album bovengemiddeld in vergelijking tot wat er ook weleens in de schappen ligt.
Als Extreme en Nuno fan moet ik eerlijk zijn over een review. Teleurstellend, maar des al nietemin leuk om te hebben! Ik mis kracht in de opnamens.

Greets Boris: http://www.myspace.com/boriskleingeltink

Check ook ff z'n myspace!

[Noid]

UItgebreide review zeg, waarvoor heeft hij die gemaakt? Grappig hoe subjectief muziekmaak is. Op sommige punten ben ik het eens, maar op andere deel ik zijn mening niet (bijv nummer 4, kan ik juist enorm waarderen, zowel door de invalshoek, als de vakmanschap). Maar ja, ieder zijn mening.

Hier een link naar de vermoedelijke set en een aantal livebeelden (van eerdere optredens: http://addictedtovinyl.com/blog/2008/08/17/setlist-extreme-house-of-blues-8-6-08/

[DTmaster]

ach die nieuwe cd het zal mij wat, de band Extreme komt en dat is een 10+.

Ik kan nu al die solo van Get the Funk op het podium zien KILLLLLLLLLLLLLERRRRRR :) YEAH... wie had ooit gedacht dat ze nog eens in Nederland gingen spelen, nu nog Van Halen en ik kan rustig slapen heeeeel lang.

[Riky]

nuno is de afgelopen jaren heel vaak in nederland geweest hoor DT:) Met populaition 1, later met dramagods (die speelde ook extreme nummers) en vorig jaar nog met population one. Maar het is idd vet:) Nuno live zien lijkt me ook heel tof!

[DTmaster]

ja maar dat is voor mij toch niet the real deal Nuno in Extreme is toch wel ff vetter :)

[DTmaster]

Ga er nog meer mensen naar dit monsterconcert, kan niet wachten man EINDELIJK kan ik eens iets anders zien dan de DVD hahaha

En wonderbaarlijk heeft de band het nog steeds voor elkaar om dynamisch goed te klinken, waarbij normale reunie's soms slecher klinken als een coverband zijn deze gasten duidelijk nog niet uitgeblust.

Check youtube maar eens ff.

[Jiboom]

Ik ga ook.

Ik heb ze nog nooit gezien, terwijl ik wel al heel lang fan ben. Nuno was en is een van mijn grote gitaarhelden. Erg lekkere stijl en gevoel voor timing!

Ik vind de nieuwe CD redelijk goed, in ieder geval beter dan ik verwacht had. In tegenstelling tot velen vind ik trouwens "Waiting for the punchline" ook goed, misschien zelfs wel hun beste album. Dus wat mij betreft mogen ze wel een dwarsdoorsnede van alle albums spelen. Ik heb niet gezocht naar setlists of YouTube filmpjes ofzo, ik laat me gewoon verrassen.

[Jiboom]

Net terug...

Ik heb me erg vermaakt. Ze speelden erg lekker en energiek, hadden het volgens mij ook prima naar hun zin. Ik stond behoorlijk vooraan (3e rij) en heb lekker mee staan brullen (ja, ook bij More Than Words). En Nuno is het nog niet verleerd, het gaat 'm nog steeds erg gemakkelijk af: onmogelijke partijen spelen en tegelijkertijd zingen, zoals in sommige stukken van de Extreme I medley.

De nieuwe drummer beukt ook lekker mee (wel vaag dat ie zo'n kleine bassdrum heeft trouwens, maar was niet echt stiller ofzo). Toch had Mike Mangini me ook wel aangenaam geleken (jaren terug bij Vai mijn ogen uitgekeken bij die gast), maar ja.. je kunt niet alles hebben.

De setlist was iets als:

Comfortably Dumb
Decadence Dance
Rest In Peace
Star
Tell Me Something I Don't Know
Medley: Kid Ego/Little Girls/Teacher's Pet/Play With Me
It('s A Monster)
Midnite Express
More Than Words
Ghost
Cupid’s Dead
Take Us Alive
Flight Of The Wounded Bumble Bee
Get The Funk Out

Toegift:
Am I Ever Gonna Change
Hole Hearted

[Nellyrocks]

Echt te gek. Eerste keer Nuno live voor mij. Het is alleen drie uur terug naar Haarlem dus ben nu tamelijk brak.

[DTmaster]

Het concert was ook retegaaf jammer alleen jammer dat het wel ernorm hard stond waardoor ik met een vriend die er last van had naar boven moest.

Voorderest elke cent was het waard en kilometer ook :)

wat vonden jullie van het nr Star, ik vind het duidelijk het beste nieuwe nr, die riff na de 3 stemmig zang, what the fuck was dat vet.

[new deep]

tof concert, goede drummer, toffe gitaarsound en goede setlist.