Klassieke manier / fingerpicking manier

[WICKED]

Hallo,

Ik heb vroeger 3 jaar les gehad voor klassieke gitaar. Ik had toen de basis wel geleerd met " p i m a " en wanneer je welke vingers moet wisselen. Helaas is dit met elektrische gitaar spelen een beetje verloren gegaan maar me vingers zijn gelukkig nog wel in conditie. En het valt wel weer op te halen.

Ik ben nu bezig met fingerpicking. Met fingerpicking zie ik dat er meer de regel is dat je ringvinger (rechterhand) voor de 1e snaar is de middelvinger voor 2e snaar en 3e snaar voor wijsvinger. Dit is natuurlijk omdat het niet te ingewikkeld te maken?: als je bijvoorbeeld 2 keer de 1e snaar moet spelen (voor een melodielijntje) met je ringvinger en je speelt tegelijkertijd een baslijntje erdoorheen is dat makkelijker dan dat je 1 keer met je rinvinger en 1 keer met je middelvinger tokkelt en de baslijn tegelijkertijd speelt, duidelijk? Maar wat is dan de precieze regel? Hoe kun je de "klassieke" manier met de fingerpicking manier combineren?

[Alberto]

Eigenlijk is de klassieke manier en fingerpicking hetzelfde.
De eerste 3 snaren bespeel je met i m a. Hierbij wissel je i en m constant af.
Dit is gewoon de basisregel en daardoor kan je uiteraard ook sneller zestiende noten spelen. De a vinger gebruik je enkel als het nodig is en de pink wordt enkel gebruikt in de flamenco.
Met je duim tenslotte speel je de bassen.

Fingerpicking is dus eigenlijk gewoon een moderne naam voor de techniek van het klassieke gitaarspel.

[WICKED]

Ja maar snap je mijn voorbeeld? stel ik speel een baslijn (boom chick) in c dus C E G E en een melodie lijn erdoorheen , dan zou je op de klassieke manier die melodielijn bijv op 1 snaar nog wisselen met je wijs en middelvinger maar bij fingerpicking speel je "slordig" met alleen je ringvinger op de 1e snaar.

[Alberto]

Nee dat heb je dan toch ergens verkeerd gelezen of anders geïnterpreteerd.
Het is niet zo dat bij fingerpicking elke vinger één snaar bespeelt. Zet die theorie maar uit je hoofd. :) Bij snelle stukken is dat niet eens haalbaar, dan moet je wel met twee vingers afwisselen. Anders zal je snel 'struikelen'.
Zoals ik eerder al zei er is geen verschil tussen klassiek spelen en fingerpicking. De essentie is hetzelfde, enkel een andere naam.

[Harald]

Duim op de 3 laagste snaren en vingers elk 1 van de hoogste snaren is voor klassiek gitaar net zo goed als voor fingerpicking een vuistregel, die vaak, maar niet altijd op gaat.

Bij fingerpicking hangt het helemaal van het effect af, en op welke gitarist/stijl je je richt. Er zijn behoorlijk wat goede fingerpickers die zelfs maar twee vingers, en de ringvinger alleen sporadisch gebruiken. Tommy Emmanuel is een voorbeeld daarvan. Wil je authentiek Merle Travis spelen (Travis picking) gebruik je zelfs alleen de wijsvinger en duim. Jerry Reed draaide het weer een beetje om, en ontziet de wijsvinger meestal, die komt er alleen af en toe bij. Aanslaan met de pink kan ook weer heel handig zijn. Sacksioni zit weer dichter tegen klassiek aan, met alleen een iets andere handhouding zodat hij kan dempen met de palm van zijn hand. Dat is eigenlijk het belangrijkste verschil tussen fingerpicking/fingerstyle en klassiek.

Daarnaast is klassiek is door en door gestandaardiseerd, met Segovia als grote guru. Voor steelstring is er nog geen standaard en is van alles mogelijk. Whatever works!

[Pais]

dan zou je op de klassieke manier die melodielijn bijv op 1 snaar nog wisselen met je wijs en middelvinger

Weet je zeker dat je je niet vergist met flamenco? Daar wordt gespeeld met alternerende wijs en middelvinger voor scales. Het wordt picado genoemd en de aanslag is vallend, waarbij je met je vinger op de snaar erboven terechtkomt na het aanslaan.
Dit wordt eigenlijk nooit het hele stuk gebruikt. Het zijn korte runs binnen een stuk of geschikt om mee te soleren met begeleiding.

[WICKED]

Hier ik bedoel dit:

http://nl.youtube.com/watch?v=1_88pDk1cHo

Ik heb dit nummer net geleerd. En hij speelt de baslijn in kwart noten en de melodie beweegt er omheen. Je ziet dat hij niet wisselt met vingers op 1 snaar maar gewoon elke vinger een snaar geeft. Toen ik klassiek gitaar les had moest ik altijd tokkelen met die vingers, maar dat is natuurlijk niet handig om te doen omdat de melodie al zo simpel is en het alleen maar ingewikkelder maakt met de baslijn die je er doorheen speelt. Nou was de vraag dus wat moet ik doen? Er zijn dus geen regels. Maar stel dat ik weer een klassiek stuk wil pakken dan heb ik die techniek dus niet meer.

[Pais]

Nu snap ik er niets meer van.


Je ziet dat hij niet wisselt met vingers op 1 snaar maar gewoon elke vinger een snaar geeft.
Dat wordt gebruikt bij fingerpicking én in klassiek gitaarspel. Maar waar heb je gezien dat 1 snaar werd aangeslagen met alternerende wijs en middelvinger?

[WICKED]

Nu snap ik er niets meer van.


Dat wordt gebruikt bij fingerpicking én in klassiek gitaarspel. Maar waar heb je gezien dat 1 snaar werd aangeslagen met alternerende wijs en middelvinger?

"Toen ik klassiek gitaar les had moest ik altijd tokkelen met die vingers, maar dat is natuurlijk niet handig om te doen omdat de melodie al zo simpel is en het alleen maar ingewikkelder maakt met de baslijn die je er doorheen speelt."

Ik bedoel uit te leggen dat als ik een melodie vroeger op 1 snaar speelde, dat ik toen moest wisselen met wijs en middelvinger, ik sla dus meerdere tonen aan. Maar nu met fingerpicking is dat niet handig, omdat de baslijn er doorheen spelen met duim + melodielijn erdoorheen een ingewikkelde klus is. Daarom is het onhandig om dan nog te gaan switchen met je wijs en middelvinger voor de melodielijn en geef je elke snaar 1 vinger, dat wil zeggen ringvinger voor 1e snaar, middelvinger voor 2e snaar, wijs voor 3e snaar, en dan de melodie spelen. dus dan speel je bijvoorbeeld 2 keer de 1e snaar met je ringvinger ipv dat ik dat met wijsvinger en middelvinger zou doen. Dit doe ik met fingerpicking niet meer omdat de baslijn het al ingewikkeld genoeg maakt. Maar nu vind ik het juist raar om deze 2 "manieren" van aanslaan af te wisselen.

[charles]

Je moet gewoon zien wat je (na een tijdje) het beste uitkomt. Er zijn misschien "regels" voor klassiek, maar fingerstyle "techniek" wordt meestal door de speler zelf ontwikkeld, geloof ik.

Al is mijn muziek niet zo ingewikkeld als wat je wilt spelen (maar ik speel wel altijd alternating bas), gebruik ik beide manieren - een vinger op een snaar, -of twee vingers om en om op dezelfde snaar. Hangt van het stukje af.

Ik probeer het eerst altijd met maar een vinger te doen (of mijn wijs- of mijn middelvinger, ik gebruik haast nooit mijn derdevinger). Als het na een tijdje nog niet lekker loopt, dan probeer ik het met twee vingers (ze "lopen" over de snaar als het ware, om en om). Ik heb gelezen in meerdere boeken dat dit het "beste" manier is (nooit dezelfde vinger gebruiken op dezelfde snaar als je iets snels speelt), maar er zijn genoeg geweldige spelers die het op hun eigen manier doen. En het voelt wel een beetje raar in het begin.

Vaak is het beste (bij mij, in ieder geval) om een combinatie te gebruiken. Vier of vijf snelle noten op de hoge e snaar lukt mij nooit met een vinger. Ik gebruik dan bv. een tweede vinger voor een of twee van die noten.

[WICKED]

ja precies. als ik naar tommy kijk speelt hij die snelle pasages dan weer met zijn duimplectrum, wel grappig. Maar bedankt, ik zie wel wat het beste voor mijzelf is. Ik speel ook met plectrum dus ik denk dat de manier van tommy mij het best uit komt.

[Pais]

Ik bedoel uit te leggen dat als ik een melodie vroeger op 1 snaar speelde, dat ik toen moest wisselen met wijs en middelvinger, ik sla dus meerdere tonen aan.

Rare klassiek leraar had jij dan.

[Alberto]

Rare klassiek leraar had jij dan.

Wat heb jij het totaal mis zeg. Dan ken je dus niks van klassiek spelen want elke klassieke gitarist speelt afwisselend met wijs- en middelvinger. Dat is de basisregel en maakt het totaal niet ingewikkelder naar mijn mening.
Op die manier kan je juist snel spelen.
Bij typische fingerpicking muziek doet elke gitarist misschien wel wat hij zelf wil maar eigenlijk hoort het toch zo.
Logisch en eenduidig. Al die hybride manieren van gitaarspelen verbergen je gebreken. Fout dus... Daar moet je aan oefenen.

[Alberto]

Weet je zeker dat je je niet vergist met flamenco? Daar wordt gespeeld met alternerende wijs en middelvinger voor scales. Het wordt picado genoemd en de aanslag is vallend, waarbij je met je vinger op de snaar erboven terechtkomt na het aanslaan.
Dit wordt eigenlijk nooit het hele stuk gebruikt. Het zijn korte runs binnen een stuk of geschikt om mee te soleren met begeleiding.

Die techniek wordt simpelweg ook wel 'spelen met steun' genoemd en is niet eigen aan flamenco. Het wordt weliswaar veel toegepast in de flamenco om bepaalde passages (veelal de akkoorden) wat meer kracht te geven maar het wordt evenzeer ook gebruikt in klassieke muziek.

[Pais]

Wat heb jij het totaal mis zeg. Dan ken je dus niks van klassiek spelen want elke klassieke gitarist speelt afwisselend met wijs- en middelvinger. Dat is de basisregel en maakt het totaal niet ingewikkelder naar mijn mening.


Dus je bedoelt dat deze manier van spelen dominant is aan het gebruik van arpegio's? Ik weet weinig van klassiek, al heb ik een apoyando aanslag alternerend tussen wijs en middelvinger nog nooit gezien. Heb je er misschien een filmpje van?

[Alberto]

Sorry ik vind niet direct een duidelijk filmpje.
Het afwisselend aanslaan met wijs- en middelvinger wordt altijd gedaan.
Je speelt gewoon de melodie en wisselt tussen de snaren onderling, dit gaat vlot. Maar als je nu bijvoorbeeld het D-akkoord als een arpeggio moet spelen dan gebruik je uiteraard gewoon je ringvinger op de e-snaar, je middelvinger op de b-snaar en je wijsvinger op de g-snaar.
Het wijst zichzelf eigenlijk uit.

[-=JEROEN=-]

Wat heb jij het totaal mis zeg. Dan ken je dus niks van klassiek spelen want elke klassieke gitarist speelt afwisselend met wijs- en middelvinger. Dat is de basisregel en maakt het totaal niet ingewikkelder naar mijn mening.
Op die manier kan je juist snel spelen.
Dat is inderdaad de manier zoals ik het ook geleerd heb uit boek 1 en 2 (oranje en blauwe boek). De vallende slag; je laat je vingers langs de snaar vallen. En dit doe je om en om, met wijs- en middelvinger. Veel later leer je pas het pima systeem. En als je die apoyando snel achter elkaar speelt, krijg je wat ze noemen een tremolo.

http://www.theguitarsuite.com/flamencoclassical.html

[Pais]

Maar als je nu bijvoorbeeld het D-akkoord als een arpeggio moet spelen dan gebruik je uiteraard gewoon je ringvinger op de e-snaar, je middelvinger op de b-snaar en je wijsvinger op de g-snaar.
Het wijst zichzelf eigenlijk uit.

En mijn opmerking "rare leraar heb je" kwam voort uit de verbazing dat de topic starter niet bekend is met dit gebruik vanuit het klassiek. Al kwam het er vast wat verrot uit :) want het laatste wat ik wil is voordoen alsof ik verstand heb van klassiek gitaarspel.


Veel later leer je pas het pima systeem. En als je die apoyando snel achter elkaar speelt, krijg je wat ze noemen een tremolo.
Een apoyando tremelo?
Ik ga er steeds minder van begrijpen :o

[-=JEROEN=-]

Ik zei het verkeerd. De apoyando is de vallende slag. Later leer je de plukkende slag (met 1, 2 en 3 vingers), en als je die snel speelt krijg je een tremolo (check eerder geplaatste link voor meer info).

[Pais]

Ik zei het verkeerd. De apoyando is de vallende slag. Later leer je de plukkende slag (met 1, 2 en 3 vingers), en als je die snel speelt krijg je een tremolo (check eerder geplaatste link voor meer info).
Ja ik dacht al dat je je vergiste met tirando

[Alberto]

Haal je de termen apoyando en arpeggio niet door elkaar Jeroen?
Apoyando is gewoon de Spaanse term voor 'met steun spelen' m.a.w. de snaar aanslaan en je vinger laten rusten op de volgende snaar.
Een arpeggio daarentegen is niets meer dan de noten van een akkoord afzonderlijk spelen van laag naar hoog of vice versa.
Maar dan nog klopt je uitleg niet. Een tremolo verkrijg je door een bepaalde noot snel achter elkaar te herhalen met a m i.
Een tremolo staat dus eigenlijk los van een arpeggio of de apoyando aanslag. :)

[-=JEROEN=-]

Juist, je laat je vinger langs de snaar vallen en dan rusten op de snaar er boven. Apoyando of vallende slag.

Over aanslagtechniek gesproken: http://www.youtube.com/watch?v=c46fr2EZOhQ :o

[Alberto]

En mijn opmerking "rare leraar heb je" kwam voort uit de verbazing dat de topic starter niet bekend is met dit gebruik vanuit het klassiek. Al kwam het er vast wat verrot uit :) want het laatste wat ik wil is voordoen alsof ik verstand heb van klassiek gitaarspel.

Ook mijn excuses :D ik kwam misschien wat aanvallend over :)
Ik denk dat het nu wel duidelijk is?

[Alberto]

Over aanslagtechniek gesproken: http://www.youtube.com/watch?v=c46fr2EZOhQ :o

Dat gaat mijn petje te boven :o is dat niet tappen? En die linkerhand zweeft over de hals... :confused:

[Pais]

En daarbij klinkt het ook nog eens nergens naar :D ¡Vive la simplicidad!

[-=JEROEN=-]

Was ook als grap bedoelt :listen:

[Harald]

Al die hybride manieren van gitaarspelen verbergen je gebreken. Fout dus... Daar moet je aan oefenen.

:D Alsof er één en slechts één waarheid is over een complex verzameling instrumenten als de gitaar... En die regels komen van een gitarist die zo nodig met nagels moest spelen, terwijl dat helemaal niet 'hoorde'. Om van zijn gevoel voor ritme en groove (hoewel groove in een klassieke kontekst natuurlijk een raar woord is) nog maar te zwijgen. Maar Segovia had idd wel een mooie toon.

En ook nu zijn er in de klassieke scene 'nieuwlichters' die alternatieve aanslagpatronen met drie vingers, of duim en twee vingers propageren, om sneller patronen met drie noten per hals te kunnen spelen bv. Beetje hetzelfde als je kunt zien bij plectrum spelen. Eerst hele hordes mensen die bijna alleen downstrokes gebruiken, dan krijg je alternating picking, en ineens komen er mensen als Frank Gambale die het nog wat verder uitwerken en met nog economischere patroontjes komen. Niks mis mee.

Maar ik wil wel eens een filmpje van je zien waar je zo gedempt een snelle solo speelt a la Al diMeola. (en zonder je hals af te tapen met gaffer tape) En dan op een steelstring, kijken hoe je nagels bij die techniek op de G snaar reageren... Bovendien levert een plectrum toch weer net iets ander spel op dan spelen met vingers. Het heeft allemaal zijn eigen voor en nadelen. Plectrum techniek is gewoon een ander vak, heeft niets met gebreken verbergen te maken.

[Alberto]

Maar ik wil wel eens een filmpje van je zien waar je zo gedempt een snelle solo speelt a la Al diMeola. (en zonder je hals af te tapen met gaffer tape) En dan op een steelstring, kijken hoe je nagels bij die techniek op de G snaar reageren... Bovendien levert een plectrum toch weer net iets ander spel op dan spelen met vingers. Het heeft allemaal zijn eigen voor en nadelen. Plectrum techniek is gewoon een ander vak, heeft niets met gebreken verbergen te maken.

Daar heb je gelijk in. Met een plectrum spelen is iets helemaal anders. Maar daar heb ik het ook helemaal niet over en de topicstarter ook niet.
En wat die steelstring betreft, ik heb nooit beweert dat je met nagels op zo een gitaar moet spelen. Klassiek = nylon. Met 'hybride gitaartechnieken' bedoel ik mensen die zweren bij twee vingers en dergelijke.
Noem me conservatief maar wat tokkelend gitaarspelen betreft blijf ik bij de klassieke wijze.