Hoelang doe jij erover?

[Highway49]

Hallo allen! Begon even benieuwd te worden naar jullie ervaringen op het gebied van 'hoe snel leer je een bepaald stukkie'.

Sinds ik mn nieuwe gitaar heb ben ik eindelijk weer actief aan het spelen thuis, dat heb ik lang niet gedaan. Coveren deed ik sowieso bijna nooit, en ben ik nu ook heel ijverig mee begonnen! Ik improviseerde meestal pentatonics (blues / min / maj) en dat ging me opzich prima af, maar verder deed ik eigenlijk weinig. Mijn grootste fout: Ik zocht de uitdaging niet op.

Nu ben ik dan eindelijk begonnen aan het aanleren van een solo, die van Sweet Child O Mine. De 1e en 2e 'solo's' zaten er al snel vrij vlekkeloos in, en de 3e vlotte ook snel. Tot het stuk op 4:04, wanneer de wah wah erin klapt. Normaalgesproken zou ik hier snel opgeven, maar heb nu eindelijk eens doorgezet. Maar ik moet zeggen dat dat loopje me in totaal wel gok ik 3 á 4 uur gekost zou kunnen hebben voordat het erin zat, duurt maar 4 seconden dat stukkie. (die 3 á 4 uur is niet aan 1 stuk door, en ben zelfs 2x van tactiek veranderd om het te spelen, maar dat terzijde)

Nu dan aangekomen bijna op het einde: 4:30 Hier ben ik vandaag aan begonnen en merk nu al dat dat me ook weer heel veel tijd gaat kosten. Doe ik er nou zo lang over of is dat vrij normaal?

Ik moet er wel bijzeggen dat ik 'snelle' solo's tot nu toe vrijwel altijd vermijdt heb, en dat dus wel geheel nieuw voor me is. Met improviseren misschien wel wat maar dan zit je ook niet aan bepaalde noten vast, in de toonladder ist dan al goed.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen!

[chubbyfan]

in het begin deed ik er eeuwen over om een stuk onder de knie te krijgen,ik verplicht mezelf nu om iedere dag iets uit te zoeken,gewoon mediaplayer op random zetten en lekker meepingelen,vroeger moest ik alles eerst op papier zetten om het te leren,maar nu neem ik de moeite vaak niet omdat mijn gehoor me nu steeds vaker zegt waar ik mijn vingers neer moet planten :D,dan denk ik,is die theorie nu werkelijk zo belangrijk?

[Highway49]

Hee bedankt voor de reactie. Alleen het feit dat het lang duurt om een bepaald riedeltje onder de knie te krijgen is niet zozeer het uitzoeken van de noten, maar was in dit geval puur de snelheid. Gebruik nu GuitarPro, std tempo was 120, en moest op 70 beginnen en m zo langzaam maar zeker omhoog schroeven.

Het leren zat m dus meer in de techniek dan in het uitzoeken van de noten.

[EuroCinema]

Ik heb onlangs voor het eerst in misschien wel 15 jaar weer eens een complete solo leren naspelen: Kid Charlemagne van Steely Dan (solo van Larry Carlton). Op de timing van sommige stukjes moest ik wel even pielen, maar het naspelen gaat dan vrijwel direct. Veel langer duurt het voordat ik het gevoel heb dat ik het solootje echt beheers: het zonder papier of muziek kunnen spelen, snappen waarom Carlton kiest voor bepaalde noten op een bepaald moment, vingerzettingen vinden die voor mij natuurlijk aanvoelen. Dat is wel uren werk hoor.

[gorgasm]

ik ben van n stuk al n jaar bezig.. niet constant natuurlijk, kom jij aandraven met 4uurtjes:chicken:
ik bedoel maar; maakt ni uit, als je t maar kan spelen

[Pepe]

Ik heb onlangs voor het eerst in misschien wel 15 jaar weer eens een complete solo leren naspelen: Kid Charlemagne van Steely Dan (solo van Larry Carlton). Op de timing van sommige stukjes moest ik wel even pielen, maar het naspelen gaat dan vrijwel direct. Veel langer duurt het voordat ik het gevoel heb dat ik het solootje echt beheers: het zonder papier of muziek kunnen spelen, snappen waarom Carlton kiest voor bepaalde noten op een bepaald moment, vingerzettingen vinden die voor mij natuurlijk aanvoelen. Dat is wel uren werk hoor.

Die is lastig he. Begin is een eitje maar het daarna komt die rare timing..
Iedereen die zich serieus met gitaarspelen bezighoud zou die solo moeten kunnen spelen, het scheidt de mannen van de jongens zal ik maar zeggen.

Ik ben al jaren bezig met een showcase ding van Danny Gatton met snelle contra-runs, banjo rolls, triple bendings en gewoon sheer speed. Elk jaar kom ik een stukje verder.

[chubbyfan]

Als ik me zolang moet bezighouden met een nummer dan is de gein er snel af,ik probeer het ook niet precies na te spelen,Soms wel als ik een nummer op wil nemen,Alleen dan schrijf ik het uit omdat ik mijn aandacht meer bij de timing(en netheid) moet houden in plaats van wat er precies gespeelt moet worden(kun je ff gouw spieken)

[gorgasm]

Diesnelle contra-runs, banjo rolls, triple bendings en gewoon sheer speed.
kun je die es uitleggen?

[Pepe]

kun je die es uitleggen?

In de eighties stopte GuitarPlayer een tijdje plastic plaatjes in hun magazines. Dat waren dan showcases van solo's met tablatuur erbij. Een hoop beroemde knapen deden daaraan mee. Malmsteen's Black Star en Steve Vai's Flexable bijvoorbeeld zat daar bij, niemand -behalve een Zappa fan- kende Vai -of Malmsteen- hier nog. Jaren later werd die demo op plaat gezet en kwam ook hier uit.
Gatton nam voor Guitarplayer 4 minuten mayhem op waarbij hij al zijn truken uit de country, blues en jazz bij mekaar propte. "Niet iets wat ik normaal gesproken zou doen" zei hij erbij.

Niettemin, een hoop van die truken laten zien wat er met 6 snaren mogelijk is. Je moet dat zien als aanzet dat je verder moet uitdiepen.

Die 4 minuten naspelen is gewoon onmogelijk, belachelijk. Vai's Flexable is taai maar te doen maar dit.... Niettemin is het fun om telkens de metronoom wat hoger te zetten. Als ik een paar maanden dat ding niet gespeeld heb moet ik weer een paar strepen terug. Het houdt je scherp zal ik maar zeggen.

[Pepe]

Als ik me zolang moet bezighouden met een nummer dan is de gein er snel af,ik probeer het ook niet precies na te spelen

Ja, dat heet focus & volharding. Als amateur moet het natuurlijk leuk blijven, dat snap ik. Maar goed, in de profesionele muziek is het niet ongebruikelijk om stukken jarenlang te perfectioneren. Er zijn grote namen die hun leven bezig blijven met Bach, Hayden of Mozart.
Ik ben niet zo fanatiek maar met Villa Lobos en sommige flamenco stukken.. dat zijn 10 jarenplannen vaak.

[EuroCinema]

Jahaa, ik ken dat Gatton-plaatje nog wel. Die openingslick gebruikte ik vroeger wel als intro, daar maakte je veel indruk mee. Er was er ook 1 met de solo uit Crossroads (Vai). En met Living Colour!
Anyway, I'm with Pepe: Je leert soms meer door de diepte in te gaan op 1 nummer dan door oppervlakkig een boel nummers te leren en de moeilijke stukjes over te slaan. Giant Steps van Coltrane is er 1 waar ik periodiek induik, dan kom ik telkens een heel klein beetje verder maar verleg daardoor wel mn grenzen.

[gorgasm]

tabs partituur?:)

[EuroCinema]

Heb ik! Van iemand op het forum gehad, misschien zelfs wel van jou.

[gorgasm]

neh anders zou ik ze niet vragen:chicken:

[EuroCinema]

Oh ik dacht dat je het aaanbood! :D Komt goed, ik zal je vanavond ff PM-en.

[bassej]

kunt ge mij ook ffe PM en ??

[gorgasm]

das alweer een studie op zich, bedankt Euro!

[Guitarmania]

Eigenlijk heb ik altijd ook alleen maar geimproviseerd. Alleen wanneer ik een interessant stuk in een solo van een ander tegenkwam, zocht ik dat uit en probeerde ik dat in mijn spiergeheugen te rammen.

Vaak heb ik meegemaakt dat ik een live-solo van mijzelf naderhand niet meer kon naspelen. "Wat deed ik daar?!" Af en toe kun je geniale dingen doen in the moment.

Van Vai heb ik nog wel Sisters (Passion and Warfare) ingestudeerd. Prachtig stukje muziek. En wordt steeds mooier als je het naspeelt. Heeft me veel tijd gekost. Flagioletten zijn vreselijk moeilijk, vond ik. En het onthouden van het stuk. Want ik kijk alleen maar schuin naar de bladmuziek. Het grootste deel komt aan op je geheugen.

Groot respect voor klassieke musici die hele partituren instuderen. Buitenaards is dat!

[Pepe]

Het idee van een solo naspelen is niet dat je dan die solo na gaat spelen. Dat is meer de "look ma.. no hands" categorie.

Maar je stuit op leuke vondsten, truken, harmonieen en whatever die je in je eigen stijl kan invoegen en uiteindelijk wordt het een natuurlijk ding voor je. Al die truken bij mekaar maken gaan deel uit van jouw unieke stijl. En dat is mooi.

Ik heb veel geneusd in nashville steelbendings en wat ik nou ook speel, ik gooi er altijd wel een paar van die dingen tussendoor, same voor rockabilly licks en Western swing, die laatste leert je goede tonen en acoorden maken in majeur.

Hoe meer je leert, hoe meer je er achter komt dat je nog maar weinig weet.
Misschien dat daarom de echt grote jongens vaak niet zo hoog van de toren blazen.

[Sterik]

Pfff, iemand wil weten hoe andere mensen solo's leren, en vervolgens wordt er links en rechts met grote jazznamen gesmeten
wat heeft TS daar nou weer aan? ik denk niet dat hij behoefte heeft aan exotische nootkeuzes en harmonieen..... sorry, maar als je wilt opscheppen over wat je allemaal wel niet kan, doe dat maar ergens anders

maar goed, ik zou gewoon bedenken waar het probleem precies ligt, is het je plectrumtechniek, je linkerhand, of samenwerking tussen beide, en probeer dat probleem op te lossen
een oefening waar ik zelf veel aan heb gehad is die typische zack wylde lick, dus zonder hammerons en pulloffs
http://www.youtube.com/watch?v=Ik7OwhMQ5e4&feature=related
klinkt een beetje suf zo, maar je het leuke is dat je ook echt merkt dat het steeds sneller gaat, en ik denk dat je voor die lick waar je moeite mee had hier wel wat aan hebt

[EuroCinema]

Pfff, iemand wil weten hoe andere mensen solo's leren, en vervolgens wordt er links en rechts met grote jazznamen gesmeten
wat heeft TS daar nou weer aan? ik denk niet dat hij behoefte heeft aan exotische nootkeuzes en harmonieen..... sorry, maar als je wilt opscheppen over wat je allemaal wel niet kan, doe dat maar ergens anders


:???: Vai, Malmsteen, virtuoze country, flamenco en klassiek komen langs: geen probleem. Er wordt 1 jazznummer alleen maar genoemd(!) en dat is meteen opschepperij? :stop: Whatever, dude. Maar goed, zet er voortaan maar bij als een topic Verboden Voor Jazzers is, scheelt ons ook weer moeite.

[gorgasm]

sorry, maar als je wilt opscheppen over wat je allemaal wel niet kan, doe dat maar ergens anders
maar goed, ik zou gewoon bedenken waar het probleem precies ligt, is het je plectrumtechniek, je linkerhand, of samenwerking tussen beide, en probeer dat probleem op te lossen

hij vraagt post je ervaringen. Kan je mensen dan kwalijk nemen dat ze dit doen? Hij met sweet child, €film met dat ene nr, ik met iets anders..
En die problemen die jij aanhaalt zoals hierboven, daar werkt iedere muziekant imo ook elke dag aan:chicken:

[reprisal]

zou ik ook die tab mogen? :)

[Wouter van Dijk]

Vroeger deed ik er eindeloos over om een nieuw stuk in m'n vingers te krijgen.
Nu gaat dat een sneller. Ik denk dat een deel techniek is,
dus bepaalde patroontjes alternate picking, sweeping en legato in je vingers
krijgen die je vaak ongeveer terug ziet. Verder helpt het als je je toonladders goed kent, en als je veel verschillende vingerzettingen kent.
Verder is de vraag hoe je het instudeerd. Je kan eindeloos het loopje luisteren,
plaat terugspoelen, proberen te spelen ad infinitum, maar ik heb een
hoop baat gehad bij Guitar Pro. De speedtraining functie is erg handig:
Stel dat je Crossroads, Under a Glass Moon of (waar ik momenteel mee bezig ben) The Dance of Eternity wil leren. Selecteer een stukje, snelheid op 50% (of minder), en langzaam opbouwen. Als het echt te hoog gegrepen is zal je er een tijd over doen. Iedere dag kwartiertje het loopje oefenen, en je gaat gemiddeld een paar procent Bpm vooruit per dag. Neem bijvoorbeeld Take the Time van Dream Theater: Het loopje van 6:07-6:22 is erg complex, met pull-offs, slide's, alternate picking, string skipping en meer erin verwerkt.
Ik oefen em iedere dag paar minuten, kom nog niet echt verder dan 90% snelheid, maar dat wordt steeds beter. En je techniek wordt er beter van, dus andere loopjes zul je nog sneller leren.

Nog een tip trouwens: leer alle betreffende loopjes uit je hoofd, dan hoef je niet naar de tabs te kijken zodat je je kan concentreren op (meestal) je linkerhand.

PS: De solo van Kid Charlemagne is erg goed trouwens, heb em ff geleerd:
erg mooie jazz-solo, en zijn vingerzettingen zijn fantastisch!

[Jeroen_TRC]

Bij mij werkt het blijkbaar wat anders dan bij anderen:
ik leerde op het begin erg veel nieuws bij, nu zit ik echter in een vast ritme wanneer ik mijn gitaar op pak en komt er eigenlijk weinig nieuws bij.

Wat ik nu vooral doe is zelf akkoordenschema's spelen, afgewisseld met wat fingerpicking, alternate picking enzo.
Echt nummers spelen doe ik veeel te weinig, al ben ik nu weer meer aan het oefenen.

[Bassbitch]

Graag ontopic blijven! En Pepe, voor jou geldt ook wat je zelf aandroeg: de mods bepalen wel of iets relevant is of niet, je kunt ons waarschuwen door de post te rapporteren ipv door in het topic users terecht te wijzen.

[marc_o]

In de eighties stopte GuitarPlayer een tijdje plastic plaatjes in hun magazines. Dat waren dan showcases van solo's met tablatuur erbij. Een hoop beroemde knapen deden daaraan mee. Malmsteen's Black Star en Steve Vai's Flexable bijvoorbeeld zat daar bij, niemand -behalve een Zappa fan- kende Vai -of Malmsteen- hier nog. Jaren later werd die demo op plaat gezet en kwam ook hier uit.
Gatton nam voor Guitarplayer 4 minuten mayhem op waarbij hij al zijn truken uit de country, blues en jazz bij mekaar propte. "Niet iets wat ik normaal gesproken zou doen" zei hij erbij.

Niettemin, een hoop van die truken laten zien wat er met 6 snaren mogelijk is. Je moet dat zien als aanzet dat je verder moet uitdiepen.

Die 4 minuten naspelen is gewoon onmogelijk, belachelijk. Vai's Flexable is taai maar te doen maar dit.... Niettemin is het fun om telkens de metronoom wat hoger te zetten. Als ik een paar maanden dat ding niet gespeeld heb moet ik weer een paar strepen terug. Het houdt je scherp zal ik maar zeggen.

Vet, ik had die single ook, Blue powder, en die werd later op Passion and warfare gezet. het was trouwens een promosingle voor Carvin-versterker, als ik het goed heb, de XB 100 waar hij toen op speelde.

[chubbyfan]

Ik heb onlangs voor het eerst in misschien wel 15 jaar weer eens een complete solo leren naspelen: Kid Charlemagne van Steely Dan (solo van Larry Carlton). Op de timing van sommige stukjes moest ik wel even pielen, maar het naspelen gaat dan vrijwel direct. Veel langer duurt het voordat ik het gevoel heb dat ik het solootje echt beheers: het zonder papier of muziek kunnen spelen, snappen waarom Carlton kiest voor bepaalde noten op een bepaald moment, vingerzettingen vinden die voor mij natuurlijk aanvoelen. Dat is wel uren werk hoor.
Bedankt,Dit vind ik nou een mooie solo,Terwijl ik helemaal niet van Steely Dan hou,Ik moet zeggen dat ik hier wel ff pen en papier bij nodig heb, Ik ben er nu al een uurtje of 2 mee bezig om hem zo precies mogelijk te noteren en nu hoor ik het niet meer(gehoormoeheid denk ik),Morgen weer verder,Ken je misschien nog meer leuke solo,s?

[Guitarmania]

Terwijl ik helemaal niet van Steely Dan hou,

Nog een keertje luisteren, en als je het dan nog niet goed vindt, NOG een keertje luisteren.

En als je het dan nog niet goed vindt, probeer je dan te worstelen door hun akkoorden en hun progressies te begrijpen. Want niet iedereen houdt van seks maar het is wel nodig om je voort te planten... (of je houdt niet van voortplanten maar het is wel nodig voor seks).

[Pepe]

Nog een keertje luisteren, en als je het dan nog niet goed vindt, NOG een keertje luisteren.

En als je het dan nog niet goed vindt, probeer je dan te worstelen door hun akkoorden en hun progressies te begrijpen. Want niet iedereen houdt van seks maar het is wel nodig om je voort te planten... (of je houdt niet van voortplanten maar het is wel nodig voor seks).


Ja, tis geen plakje ontbijtkoek. Maar die Royal Scam... ik ken eigenlijk niet zo snel een album opnoemen dat zo muzikaal gelikt in elkaar zit, subliem gespeeld, geniale teksten en toch zo hard boogied op de onderbuik.
En geloof me, ik ken een hoop muziek.

[chubbyfan]

tja ,Ik heb er eigelijk nog nooit op zo,n manier naar geluistert,Ik heb een paar jaar geleden eens een cd,tje van ze opgezet en toen dacht ik,da,s toch niks voor mij,(ik luisterde alleen maar blues en metal)maar nu begint dat een beetje te veranderen ,Mede door dit forum en doordat ik sinds kort met een paar vrienden gitaar speel die van hele andere muziek houden,Leuk is dat,verder kijken dan je neus lang is :satisfie:

[EuroCinema]

Morgen weer verder,Ken je misschien nog meer leuke solo,s?
Oh man, Steely Dan heeft zoveel prachtsolo's: die in Peg bijvoorbeeld, door Jay Graydon. En in My Old School speelt Jeff "Skunk" Baxter wel vier verschillende supergeil getimede solo's, moet je gewoon horen! En Don't take me alive is weer zo'n pareltje van Larry Carlton. En het gekke is dat Steely Dan met al die verschillende gitaristen toch echt een consistente "eigen" gitaarsound had/heeft.

[eddyvanbuiten]

in het begin deed ik er eeuwen over om een stuk onder de knie te krijgen,ik verplicht mezelf nu om iedere dag iets uit te zoeken,gewoon mediaplayer op random zetten en lekker meepingelen,vroeger moest ik alles eerst op papier zetten om het te leren,maar nu neem ik de moeite vaak niet omdat mijn gehoor me nu steeds vaker zegt waar ik mijn vingers neer moet planten :D,dan denk ik,is die theorie nu werkelijk zo belangrijk?

Om covers te spelen ben je niet zoveel theorie kennis nodig vind ik.
Maar als je wilt dat eigen nummers niet allemaal op elkaar gaan lijken, is theoriekennis toch wel belangrijk. En improviseren zonder kennis van toonladders etc lijkt me toch erg lastig.
Ik probeer voor mezelf zoveel mogelijk muzieksoorten te oefenen, en van elk nieuw nummer dat je oefent leer je wel weer iets en krijg je wel weer ideeën.
Dus ja, ik vind theoriekennis wel erg belangrijk; of het nu uit een boek komt of door veel luisteren.

[Pepe]

misschien nog meer leuke solo,s?

Goodbye pork pie hat van Jeff Beck is een klasssieker, goed voor je frasering en dynamiek.
And your bird can sing van The Beatles. harmonieen, solo's die je mee kan zingen.

Spirits in the Night, Manfred Man's Earth Band. Het opbouwen van een solo.